ΧΑΡΙΜ

(Χαρίμ) [Αφιερωμένος· Αυτός που Έχει Γίνει Ανάθεμα].

1. Ααρωνικός ιερέας ο οποίος κληρώθηκε να είναι επικεφαλής της 3ης από τις 24 ιερατικές υποδιαιρέσεις τις οποίες οργάνωσε ο Δαβίδ. (1Χρ 24:1, 3, 7, 8) Κάποιοι «γιοι [ή απόγονοι] του Χαρίμ» μνημονεύονται μεταξύ των ιερέων της μεταιχμαλωσιακής περιόδου: 1.017 επέστρεψαν από τη Βαβυλώνα το 537 Π.Κ.Χ. (Εσδ 2:1, 2, 36, 39· Νε 7:42) Ο Αδνά ήταν η κεφαλή αυτού του πατρικού οίκου στην επόμενη γενιά. (Νε 12:12, 15) Πέντε «από τους γιους του Χαρίμ» πήραν αλλοεθνείς συζύγους αλλά τις απέβαλαν ανταποκρινόμενοι στη σχετική προτροπή του Έσδρα. (Εσδ 10:10, 11, 21, 44) Κάποιος εκπρόσωπος της οικογένειας (ή πιθανώς κάποιος από αυτούς που έφερε το ίδιο όνομα) υποστήριξε τη διαθήκη πιστότητας μετά την άφιξη του Νεεμία το 455 Π.Κ.Χ.—Νε 9:38· 10:1, 5, 8.

2. Ο ιδρυτής μιας μη ιερατικής οικογένειας, 320 μέλη της οποίας επέστρεψαν από τη Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ μαζί με τον Ζοροβάβελ. (Εσδ 2:1, 2, 32· Νε 7:35) Όπως συνέβη και με ορισμένα μέλη της ομώνυμης ιερατικής οικογένειας (Αρ. 1), οχτώ από τους απογόνους αυτού του Χαρίμ πήραν επίσης αλλοεθνείς συζύγους αλλά τις απέπεμψαν. (Εσδ 10:25, 31, 32, 44) Παρόμοια, ο εκπρόσωπός τους επικύρωσε την «αξιόπιστη συμφωνία» η οποία συνάφθηκε όταν ήταν κυβερνήτης ο Νεεμίας. (Νε 9:38· 10:1, 14, 27) Ένας «γιος» του Χαρίμ, ο Μαλχίας, βοήθησε στην επισκευή του τείχους της Ιερουσαλήμ.—Νε 3:11.