ΙΚΟΝΙΟ

(Ικόνιο).

Αρχαία πόλη της Μικράς Ασίας η οποία βρισκόταν γύρω στα 1.027 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το Ικόνιο είναι γνωστό σήμερα ως Κόνια και βρίσκεται περίπου 240 χλμ. Ν της Άγκυρας στο νοτιοδυτικό άκρο του κεντρικού τουρκικού υψιπέδου. Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., το Ικόνιο ήταν μια από τις σημαντικότερες πόλεις στη ρωμαϊκή επαρχία της Γαλατίας και ήταν χτισμένο εκατέρωθεν της κύριας εμπορικής οδού που συνέδεε την Έφεσο με τη Συρία.

Στην πόλη υπήρχε Ιουδαϊκή παροικία η οποία ασκούσε σημαντική επιρροή. Όταν ο Παύλος και ο Βαρνάβας αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Αντιόχεια της Πισιδίας, κήρυξαν στην πόλη του Ικονίου και στη συναγωγή της, και εκεί βοήθησαν πολλούς Ιουδαίους και Έλληνες να γίνουν πιστοί. Αλλά μετά την απόπειρα λιθοβολισμού που έγινε εναντίον τους, εγκατέλειψαν το Ικόνιο και κατέφυγαν στα Λύστρα. Ωστόσο, σύντομα έφτασαν στα Λύστρα Ιουδαίοι από την Αντιόχεια και το Ικόνιο και ξεσήκωσαν εκεί τα πλήθη με αποτέλεσμα να λιθοβολήσουν τον Παύλο. Έπειτα ο Παύλος και ο Βαρνάβας πήγαν στη Δέρβη και μετά επέστρεψαν θαρραλέα στα Λύστρα, στο Ικόνιο και στην Αντιόχεια, ενισχύοντας τους αδελφούς και διορίζοντας «πρεσβυτέρους» σε θέσεις ευθύνης στις εκκλησίες που είχαν ιδρυθεί σε εκείνες τις πόλεις.—Πρ 13:50, 51· 14:1-7, 19-23.

Αργότερα, αφού είχε ανακύψει το ζήτημα της περιτομής το οποίο και διευθετήθηκε από τους αποστόλους και τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ, ο Παύλος ενδέχεται να επισκέφτηκε και πάλι το Ικόνιο. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου αυτού ιεραποστολικού ταξιδιού του, ο Παύλος πήρε μαζί του τον Τιμόθεο, έναν νεαρό που είχε καλή φήμη μεταξύ των αδελφών στα Λύστρα και στο Ικόνιο.—Πρ 16:1-5· 2Τι 3:10, 11.

Το Ικόνιο βρισκόταν στα σύνορα Φρυγίας και Λυκαονίας. Αυτό ενδεχομένως εξηγεί γιατί ορισμένοι αρχαίοι συγγραφείς, περιλαμβανομένου του Στράβωνα και του Κικέρωνα, το τοποθετούσαν στη Λυκαονία, ενώ σύμφωνα με τον Ξενοφώντα ήταν η έσχατη πόλη της Φρυγίας. Από γεωγραφική άποψη, το Ικόνιο ανήκε στη Λυκαονία, αλλά όπως φανερώνουν οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις ήταν φρυγική πόλη από πλευράς πολιτισμού και γλώσσας. Επιγραφές που βρέθηκαν το 1910 στο μέρος αυτό δείχνουν ότι επί δύο αιώνες μετά την εποχή του Παύλου η γλώσσα που χρησιμοποιούνταν εκεί ήταν η φρυγική. Κατάλληλα, λοιπόν, ο συγγραφέας των Πράξεων δεν περιέλαβε το Ικόνιο στη Λυκαονία, όπου μιλιόταν η «λυκαονική γλώσσα».—Πρ 14:6, 11.