ΙΕΡΕΜΙΑΣ

(Ιερεμίας) [πιθανώς, Ο Ιεχωβά Εξυψώνει· ή, Ο Ιεχωβά Αποδεσμεύει [ενδεχομένως από τη μήτρα]].

1. Βενιαμίτης ο οποίος συντάχθηκε με τον Δαβίδ, όταν εκείνος βρισκόταν στη Σικλάγ. Ήταν ένας από τους κραταιούς άντρες του Δαβίδ.—1Χρ 12:1-4.

2. Ένας από τους γιους του Γαδ που συγκεντρώθηκαν γύρω από τον Δαβίδ «στο δυσπρόσιτο μέρος της ερήμου» όταν ο Δαβίδ ήταν φυγάς, κυνηγημένος από τον Σαούλ. Ήταν ο πέμπτος από τους “γενναίους και κραταιούς άντρες . . . των οποίων τα πρόσωπα ήταν πρόσωπα λιονταριών και οι ίδιοι ήταν σαν τις γαζέλες στα βουνά ως προς την ταχύτητα”. Σχετικά με αυτούς τους Γαδίτες που ήταν επικεφαλής στο στρατό του Δαβίδ λέγεται: «Ο μικρότερος ήταν ισοδύναμος με εκατό και ο μεγαλύτερος με χίλιους». Αυτοί «πέρασαν τον Ιορδάνη τον πρώτο μήνα, τότε που πλημμύριζε σε όλες τις όχθες του, και εκδίωξαν όλους όσους ήταν στις κοιλάδες, προς την ανατολή και προς τη δύση».—1Χρ 12:8-15.

3. Ο δέκατος από τους Γαδίτες που ήταν επικεφαλής στο στρατό του Δαβίδ, όπως περιγράφεται στον Αρ. 2.—1Χρ 12:13, 14.

4. Ένας από τους επικεφαλής πατρικών οίκων στα εδάφη της φυλής του Μανασσή Α του Ιορδάνη, στις ημέρες των βασιλιάδων. Οι Ρουβηνίτες, οι Γαδίτες και η μισή φυλή του Μανασσή Α του Ιορδάνη (μεταξύ των οποίων ήταν και οι απόγονοι του εν λόγω Ιερεμία) «άρχισαν να ενεργούν άπιστα προς τον Θεό των προπατόρων τους και να έχουν ανήθικες σχέσεις με τους θεούς των λαών του τόπου, τους οποίους είχε αφανίσει ο Θεός από μπροστά τους. Γι’ αυτό, ο Θεός του Ισραήλ υποκίνησε το πνεύμα του Πουλ, του βασιλιά της Ασσυρίας, ναι, το πνεύμα του Θελγάθ-φελνασάρ, του βασιλιά της Ασσυρίας, και έτσι [στις ημέρες του Φεκά, του βασιλιά του Ισραήλ] αυτός οδήγησε σε εξορία εκείνους τους Ρουβηνίτες και τους Γαδίτες και τη μισή φυλή του Μανασσή και τους πήγε στην Αλά και στη Χαβώρ και στην Αρά και στον ποταμό Γωζάν».—1Χρ 5:23-26· 2Βα 15:29.

5. Κάποιος άντρας από την πόλη Λιβνά, μια ιερατική πόλη. Ήταν ο πατέρας της Αμουτάλ, της συζύγου του Βασιλιά Ιωσία και μητέρας του Βασιλιά Ιωάχαζ και του Βασιλιά Σεδεκία (Ματτανία).—2Βα 23:30, 31· 24:18· Ιερ 52:1· Ιη 21:13· 1Χρ 6:57.

6. Προφήτης, γιος του Χελκία, ενός ιερέα από την Αναθώθ, η οποία ήταν πόλη ιερέων στην περιοχή του Βενιαμίν και βρισκόταν σε απόσταση μικρότερη των 5 χλμ. ΒΒΑ του Όρους του Ναού στην Ιερουσαλήμ. (Ιερ 1:1· Ιη 21:13, 17, 18) Ο πατέρας του Ιερεμία, ο Χελκίας, δεν ήταν το ίδιο πρόσωπο με τον ομώνυμο αρχιερέα, ο οποίος καταγόταν από τη γραμμή του Ελεάζαρ. Ο πατέρας του Ιερεμία πιθανότατα καταγόταν από τη γραμμή του Ιθάμαρ, ίσως δε να ήταν απόγονος του Αβιάθαρ, του ιερέα τον οποίο έπαυσε ο Βασιλιάς Σολομών από την ιερατική υπηρεσία.—1Βα 2:26, 27.

Διορίζεται Προφήτης. Ο Ιερεμίας κλήθηκε να υπηρετήσει ως προφήτης σε νεαρή ηλικία, το 647 Π.Κ.Χ., το 13ο έτος του Βασιλιά Ιωσία του Ιούδα (659-629 Π.Κ.Χ.). Ο Ιεχωβά τού είπε: «Πριν ξεκινήσω να σε πλάθω στην κοιλιά, σε γνώρισα· και πριν βγεις από τη μήτρα, σε αγίασα. Προφήτη στα έθνη σε κατέστησα». (Ιερ 1:2-5) Ο Ιερεμίας, λοιπόν, ήταν ένας από τους λίγους άντρες για τη γέννηση των οποίων ανέλαβε ο Ιεχωβά την ευθύνη—παρεμβαίνοντας με κάποιο θαύμα ή μέσω κατευθυντήριας πρόνοιας—προκειμένου να γίνουν ειδικοί υπηρέτες του. Σε αυτούς συγκαταλέγονται ο Ισαάκ, ο Σαμψών, ο Σαμουήλ, ο Ιωάννης ο Βαφτιστής και ο Ιησούς.—Βλέπε ΠΡΟΓΝΩΣΗ, ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ.

Όταν ο Ιεχωβά τού μίλησε, ο Ιερεμίας εκδήλωσε δισταγμό. Απάντησε στον Θεό: «Αλίμονο, Υπέρτατε Κύριε Ιεχωβά! Μα εγώ δεν ξέρω πώς να μιλήσω, γιατί είμαι παιδί». (Ιερ 1:6) Αν λάβουμε υπόψη αυτή την παρατήρησή του και τη συγκρίνουμε με την τόλμη και τη σταθερότητα που επέδειξε στη διάρκεια της προφητικής διακονίας του, μπορούμε να διακρίνουμε ότι αυτή η ασυνήθιστη δύναμη δεν ήταν κάτι το έμφυτο στον Ιερεμία, αλλά στην πραγματικότητα ήταν απόρροια της πλήρους εμπιστοσύνης του στον Ιεχωβά. Πράγματι, ο Ιεχωβά ήταν μαζί του «σαν κάποιος που είναι τρομερός και κραταιός», και ήταν ο Ιεχωβά εκείνος που έκανε τον Ιερεμία «οχυρωμένη πόλη και σιδερένιο στύλο και χάλκινα τείχη εναντίον όλου του τόπου». (Ιερ 20:11· 1:18, 19) Ο Ιερεμίας ήταν τόσο γνωστός για το θάρρος και την τόλμη του ώστε στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του Ιησού μερικοί νόμισαν ότι ο Ιησούς ήταν ο Ιερεμίας που είχε επιστρέψει στη ζωή.—Ματ 16:13, 14.

Συγγράμματα. Εκτός από προφήτης, ο Ιερεμίας ήταν ερευνητής και ιστορικός. Έγραψε το ομώνυμο βιβλίο, ενώ του αποδίδονται γενικά και τα βιβλία Πρώτο και Δεύτερο Βασιλέων, τα οποία καλύπτουν την ιστορία και των δύο βασιλείων (του Ιούδα και του Ισραήλ), αρχίζοντας από εκεί όπου σταματούν τα βιβλία του Σαμουήλ (δηλαδή από την τελευταία περίοδο της βασιλείας του Δαβίδ σε όλο τον Ισραήλ) και φτάνοντας μέχρι το τέλος των δύο βασιλείων. Οι χρονολογίες που δίνει για την εποχή των βασιλιάδων, χρησιμοποιώντας μια μέθοδο σύμφωνα με την οποία συγκρίνει ή αντιπαραβάλλει τις περιόδους διακυβέρνησης των βασιλιάδων του Ισραήλ και του Ιούδα, μας βοηθάει να προσδιορίσουμε με ακρίβεια πότε έλαβαν χώρα ορισμένα γεγονότα. Μετά την πτώση της Ιερουσαλήμ, ο Ιερεμίας έγραψε το βιβλίο των Θρήνων.

Δυναμικό Άγγελμα Κατάκρισης. Ο Ιερεμίας δεν ήταν από αυτούς που τους αρέσει να παραπονιούνται συνέχεια. Αντίθετα, εκδήλωνε αγάπη, ενδιαφέρον και συμπόνια. Ασκούσε εξαίρετη αυτοσυγκράτηση και θαυμαστή εγκαρτέρηση, και στενοχωριόταν πάρα πολύ με τη διαγωγή του λαού του και τις κρίσεις τις οποίες υφίσταντο.—Ιερ 8:21.

Στην πραγματικότητα, ο Ιεχωβά ήταν αυτός που έκανε τα παράπονα εναντίον του Ιούδα, και μάλιστα δικαιολογημένα, ο δε Ιερεμίας ήταν υποχρεωμένος να τα διακηρύττει αδιάκοπα, πράγμα το οποίο και έκανε. Επίσης, πρέπει να έχουμε υπόψη ότι ο Ισραήλ ήταν το έθνος του Θεού, ότι είχαν δεσμευτεί απέναντί του μέσω διαθήκης και ότι βρίσκονταν υπό το νόμο του, τον οποίο παραβίαζαν χονδροειδώς. Ο Ιεχωβά επανειλημμένα επικαλούνταν το Νόμο ως βάση και θεμέλιο για τις κατακρίσεις του Ιερεμία, εφιστώντας την προσοχή στις ευθύνες των αρχόντων και του λαού και επισημαίνοντας σε ποια σημεία είχαν παραβιάσει το Νόμο. Ξανά και ξανά ο Ιεχωβά επέστησε την προσοχή στα όσα εκείνος, μέσω του προφήτη του τού Μωυσή, τους είχε προειδοποιήσει ότι θα τους έπλητταν αν αρνούνταν να υπακούσουν στα λόγια του και παραβίαζαν τη διαθήκη του.—Λευ 26· Δευ 28.

Θάρρος, Εγκαρτέρηση, Αγάπη. Το θάρρος και η εγκαρτέρηση του Ιερεμία συνδυάζονταν με την αγάπη που έτρεφε για το λαό του. Ο Ιερεμίας είχε να διακηρύξει καυστικές καταγγελίες και τρομακτικές κρίσεις, ιδιαίτερα κατά των ιερέων, των προφητών και των αρχόντων, καθώς και εκείνων που ακολουθούσαν τη «δημοφιλή πορεία» και είχαν αναπτύξει «διαρκή απιστία». (Ιερ 8:5, 6) Ωστόσο, κατανοούσε ότι η αποστολή του ήταν, μεταξύ άλλων, να “χτίζει και να φυτεύει”. (Ιερ 1:10) Έκλαψε για τη συμφορά που επρόκειτο να πλήξει την Ιερουσαλήμ. (Ιερ 8:21, 22· 9:1) Το βιβλίο των Θρήνων αποτελεί απόδειξη της αγάπης του και του ενδιαφέροντός του για το όνομα και το λαό του Ιεχωβά. Παρά τη δολιότητα που επέδειξε απέναντί του ο δειλός, αμφιταλαντευόμενος Βασιλιάς Σεδεκίας, ο Ιερεμίας τον ικέτευσε να υπακούσει στη φωνή του Ιεχωβά και να συνεχίσει να ζει. (Ιερ 38:4, 5, 19-23) Επιπλέον, ο Ιερεμίας δεν κρατούσε στάση αυτοδικαίωσης αλλά περιέλαβε και τον εαυτό του όταν αναγνώρισε την πονηρία του έθνους. (Ιερ 14:20, 21) Μετά την απελευθέρωσή του από τον Νεβουζαραδάν, δίστασε να εγκαταλείψει εκείνους που οδηγούνταν εξόριστοι στη Βαβυλώνα, ίσως επειδή ένιωθε ότι έπρεπε και ο ίδιος να αντιμετωπίσει αυτές τις καταστάσεις ή επειδή επιθυμούσε να υπηρετήσει περαιτέρω τα πνευματικά τους συμφέροντα.—Ιερ 40:5.

Μερικές φορές στη διάρκεια της μακράς σταδιοδρομίας του, ο Ιερεμίας αποθαρρύνθηκε και ζήτησε τη διαβεβαίωση του Ιεχωβά, αλλά ακόμη και σε αντίξοες συνθήκες δεν παρέλειψε να στραφεί στον Ιεχωβά για βοήθεια.—Ιερ 20.

Συναναστροφές. Στη διάρκεια των 40 και πλέον ετών κατά τα οποία υπηρέτησε ως προφήτης, ο Ιερεμίας δεν εγκαταλείφθηκε μόνος του. Ο Ιεχωβά ήταν μαζί του για να τον ελευθερώνει από τους εχθρούς του. (Ιερ 1:19) Ο Ιερεμίας έβρισκε ευχαρίστηση στο λόγο του Ιεχωβά. (Ιερ 15:16) Απέφευγε τη συναναστροφή με όσους αδιαφορούσαν για τον Θεό. (Ιερ 15:17) Έβρισκε καλούς συντρόφους ανάμεσα σε άτομα στα οποία μπορούσε να κάνει έργο εποικοδόμησης (Ιερ 1:10), όπως ήταν οι Ρηχαβίτες, ο Αβδέ-μέλεχ και ο Βαρούχ. Αυτοί οι φίλοι τού συμπαραστάθηκαν και τον γλίτωσαν από το θάνατο, ενώ περισσότερες από μία φορές η δύναμη του Ιεχωβά έγινε έκδηλη παρέχοντάς του προστασία.—Ιερ 26:7-24· 35:1-19· 36:19-26· 38:7-13· 39:11-14· 40:1-5.

Παραστατικές Εξεικονίσεις. Ο Ιερεμίας εκτέλεσε διάφορες μικρές παραστάσεις που συμβόλιζαν την κατάσταση της Ιερουσαλήμ καθώς και τη συμφορά που επρόκειτο να έρθει πάνω της. Ένα παράδειγμα ήταν η επίσκεψή του στο σπίτι του αγγειοπλάστη (Ιερ 18:1-11) και το περιστατικό με την κατεστραμμένη ζώνη. (Ιερ 13:1-11) Ο Ιερεμίας έλαβε την εντολή να μην παντρευτεί. Αυτό αποτέλεσε προειδοποίηση για “τους θανάτους από παθήσεις” που θα υφίσταντο τα παιδιά τα οποία θα γεννιούνταν στη διάρκεια εκείνων των τελευταίων ημερών της Ιερουσαλήμ. (Ιερ 16:1-4) Έσπασε μια φιάλη μπροστά στους πρεσβυτέρους της Ιερουσαλήμ ως σύμβολο της επερχόμενης συντριβής της πόλης. (Ιερ 19:1, 2, 10, 11) Αγόρασε έναν αγρό από τον Χαναμήλ, γιο του θείου του από τη συγγένεια του πατέρα του, για να συμβολίσει την αποκατάσταση που θα λάβαινε χώρα μετά την 70χρονη εξορία, όταν θα αγοράζονταν και πάλι αγροί στον Ιούδα. (Ιερ 32:8-15, 44) Στην Ταχπανές της Αιγύπτου έκρυψε μεγάλες πέτρες στο πλίθινο προαύλιο της κατοικίας του Φαραώ, προφητεύοντας ότι ο Ναβουχοδονόσορ θα έστηνε το θρόνο του σε εκείνο ακριβώς το σημείο.—Ιερ 43:8-10.

Αληθινός Προφήτης. Ο Ιερεμίας αναγνωρίστηκε ως αληθινός προφήτης του Θεού από τον Δανιήλ, ο οποίος, μελετώντας τα λόγια του Ιερεμία αναφορικά με την 70χρονη εξορία, μπόρεσε να ενισχύσει και να ενθαρρύνει τους Ιουδαίους ως προς την εγγύτητα της απελευθέρωσής τους. (Δα 9:1, 2· Ιερ 29:10) Ο Έσδρας έστρεψε την προσοχή στην εκπλήρωση των λόγων του. (Εσδ 1:1· βλέπε επίσης 2Χρ 36:20, 21.) Ο απόστολος Ματθαίος επισήμανε την εκπλήρωση μιας από τις προφητείες του Ιερεμία κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του Ιησού. (Ματ 2:17, 18· Ιερ 31:15) Ο απόστολος Παύλος αναφέρθηκε στους προφήτες μεταξύ των οποίων ήταν και ο Ιερεμίας, από τα συγγράμματα του οποίου παρέθεσε στα εδάφια Εβραίους 8:8-12. (Ιερ 31:31-34) Για αυτούς τους άντρες ο ίδιος συγγραφέας είπε ότι «ο κόσμος δεν ήταν άξιός τους» και ότι «δόθηκε μαρτυρία σχετικά με αυτούς διαμέσου της πίστης τους».—Εβρ 11:32, 38, 39.

7. Γιος του Χαβασινία και πατέρας του Ιααζανία, ενός ηγέτη των Ρηχαβιτών, την ακεραιότητα των οποίων δοκίμασε ο προφήτης Ιερεμίας προσφέροντάς τους κρασί, το οποίο εκείνοι αρνήθηκαν.—Ιερ 35:1-10, 19.

8. Ιερέας (ή εκπρόσωπος του ομώνυμου ιερατικού οίκου) ο οποίος επέστρεψε από τη βαβυλωνιακή εξορία το 537 Π.Κ.Χ. με τον Κυβερνήτη Ζοροβάβελ και τον Αρχιερέα Ιησού.—Νε 12:1.

9. Ιερέας (ή εκπρόσωπος ομώνυμου οίκου) μεταξύ εκείνων που επικύρωσαν με σφραγίδα την «αξιόπιστη συμφωνία» την οποία σύναψαν ενώπιον του Ιεχωβά ο Νεεμίας, οι άρχοντες, οι ιερείς και οι Λευίτες, δεσμευόμενοι ότι θα περπατούσαν σύμφωνα με το νόμο του Θεού. Αν το όνομα αυτό αντιπροσωπεύει κάποιον οίκο και όχι κάποιο πρόσωπο, τότε ο Αρ. 9 ενδέχεται να ταυτίζεται με τον Αρ. 8.—Νε 9:38· 10:1, 2, 29.

10. Κάποιος που διορίστηκε από τον Νεεμία να συμμετάσχει στην πομπή η οποία βάδισε πάνω στο ανοικοδομημένο τείχος της Ιερουσαλήμ κατά την εγκαινίαση του τείχους. (Ίσως πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο με τον ιερέα που κατονομάζεται στο εδάφιο Νεεμίας 10:2.) Αυτοί ακολούθησαν τη χορωδία που προχώρησε πάνω από την Πύλη των Σωρών της Στάχτης προς τα δεξιά, με κατεύθυνση την Πύλη των Υδάτων, ώσπου συνάντησε τελικά την άλλη χορωδία στο ναό. (Νε 12:31-37) Στις ημέρες του Ιεχωακείμ ο Ανανίας ήταν επικεφαλής του πατρικού οίκου του Ιερεμία. (Νε 12:12) Αν το όνομα Ιερεμίας αντιπροσωπεύει εδώ κάποιον οίκο και όχι κάποιο πρόσωπο, τότε ο Αρ. 10 ενδέχεται να ταυτίζεται με τον Αρ. 8.