ΙΗΣΟΥΣ

(Ιησούς) [ελλ. μορφή του εβρ. Γεσούα‛ ή Γεχοσούα‛, που σημαίνει «Ο Ιεχωβά Είναι Σωτηρία»].

Ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος του πρώτου αιώνα Κ.Χ. αναφέρει περίπου 12 άτομα, εκτός από εκείνα που περιέχονται στο Βιβλικό υπόμνημα, τα οποία φέρουν αυτό το όνομα. Το όνομα Ιησούς εμφανίζεται επίσης στα απόκρυφα συγγράμματα των τελευταίων αιώνων Π.Κ.Χ. Φαίνεται, λοιπόν, ότι δεν ήταν ασυνήθιστο εκείνη την περίοδο.

1. Γιος του Ναυή, Εφραϊμίτης ο οποίος διαδέχθηκε τον Μωυσή και οδήγησε τους Ισραηλίτες στην Υποσχεμένη Γη. Το αρχικό του όνομα ήταν Ωσιέ, αλλά ο Μωυσής τον αποκαλούσε Ιησού.—Αρ 13:8, 16· Δευ 34:9· Ιη 1:1, 2· βλέπε ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΥΗ.

Το όνομα Ἰησοῦς, αναφερόμενο στον Ιησού του Ναυή, εμφανίζεται στο πρωτότυπο κείμενο των εδαφίων Πράξεις 7:45 και Εβραίους 4:8.

2. Ιδιοκτήτης ενός αγρού στη Βαιθ-σεμές, όπου σταμάτησε η ιερή Κιβωτός και εκτέθηκε σε κοινή θέα μετά την επιστροφή της από τους Φιλισταίους.—1Σα 6:14, 18.

3. Ααρωνικός ιερέας στις ημέρες του Δαβίδ. Η 9η από τις 24 υποδιαιρέσεις του Ααρωνικού ιερατείου, όπως τις είχε οργανώσει ο Δαβίδ, είχε ανατεθεί στον οίκο του Ιησού. Πιθανότατα αυτός ο οίκος συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων που επέστρεψαν μαζί με τον Ζοροβάβελ από τη βαβυλωνιακή εξορία το 537 Π.Κ.Χ.—1Χρ 24:1, 11, 31· Εσδ 2:1, 36· Νε 7:39.

4. Ένας από τους Λευίτες οι οποίοι είχαν διοριστεί να διανέμουν τα δέκατα και τις συνεισφορές στις πόλεις των ιερέων, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Βασιλιά Εζεκία.—2Χρ 31:15.

5. Αρχηγός της Ιερουσαλήμ τον καιρό του Βασιλιά Ιωσία. Φαίνεται ότι κάποιοι υψηλοί τόποι που χρησιμοποιούνταν για την ψεύτικη λατρεία βρίσκονταν κοντά στην κατοικία του Ιησού, αλλά ο Ιωσίας έβαλε να τους γκρεμίσουν.—2Βα 23:8.

6. Ισραηλίτης από την οικογένεια του Φαάθ-μωάβ, μερικοί απόγονοι του οποίου επέστρεψαν από τη βαβυλωνιακή εξορία μαζί με τον Ζοροβάβελ.—Εσδ 2:1, 2, 6· Νε 7:11.

7. Αρχιερέας, γιος του Ιωσεδέκ και εγγονός του Σεραΐα. (Εσδ 3:8· Νε 12:26· 1Χρ 6:14) Ανήκε στον οίκο του Ελεάζαρ.—Βλέπε Εσδ 7:1-5 για τη γενεαλογία από τον Ελεάζαρ ως τον Σεραΐα.

Όταν ο Ναβουχοδονόσορ κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ, θανάτωσε τον Σεραΐα, ο οποίος ήταν αρχιερέας τότε, και πήρε τον Ιωσεδέκ αιχμάλωτο στη Βαβυλώνα. (2Βα 25:18-21· 1Χρ 6:14, 15) Ο Ιησούς επέστρεψε από τη Βαβυλώνα το 537 Π.Κ.Χ. μαζί με τον Ζοροβάβελ και ήταν ο πρώτος που υπηρέτησε ως αρχιερέας του αποκαταστημένου Ιουδαϊκού υπολοίπου. (Εσδ 2:2· 5:2· Νε 7:7· Αγγ 1:1, 12, 14) Με αυτόν τον τρόπο ο Ιεχωβά διαφύλαξε την αρχιερατική γραμμή, και έτσι ο Ισραήλ μπορούσε να έχει τις υπηρεσίες των αρχιερέων από τον καιρό της αποκατάστασης μέχρι τον ερχομό του Μεσσία. Ο Ιησούς πρωτοστάτησε, μαζί με τον Ζοροβάβελ, στην ανέγερση του θυσιαστηρίου και κατόπιν στην ανοικοδόμηση του ναού, με την ενθάρρυνση των προφητών Αγγαίου και Ζαχαρία. (Εσδ 3:2· 5:1, 2) Στάθηκε στο πλευρό του Ζοροβάβελ ενάντια σε όσους αντιστρατεύονταν την ανοικοδόμηση του ναού.—Εσδ 4:1-3.

Μερικοί από τους πιο ηλικιωμένους επαναπατρισμένους Ισραηλίτες είχαν δει τη δόξα του ναού του Σολομώντα και είχαν την τάση να θεωρούν τον ανοικοδομημένο ναό μηδαμινό σε σύγκριση με τον προηγούμενο. Ο προφήτης Αγγαίος στάλθηκε να μιλήσει στον Ζοροβάβελ και στον Ιησού, λέγοντάς τους ότι η δόξα του δεύτερου οίκου θα γινόταν μεγαλύτερη από εκείνη του προηγούμενου. Ο Ιεχωβά θα το έκανε αυτό φέρνοντας εκεί «τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών».—Αγγ 2:1-4, 7, 9.

Ο προφήτης Ζαχαρίας έλαβε ένα όραμα στο οποίο είδε τον Ιησού τον αρχιερέα να στέκεται μπροστά στον άγγελο του Ιεχωβά, και τον Σατανά στα δεξιά του να του αντιστέκεται. Στον Ιησού δόθηκαν επίσημα ενδύματα και ένα καθαρό τουρμπάνι, για να αλλάξει τα βρώμικα ενδύματά του. Κατόπιν, ο Ιησούς πληροφορήθηκε για τον υπηρέτη του Θεού τον Βλαστό.—Ζαχ 3:1-9.

Σε κάποια άλλη περίπτωση, ο Ιεχωβά είπε στον Ζαχαρία να βάλει ένα στέμμα στο κεφάλι του Ιησού και να του πει: «Να ο άνθρωπος του οποίου το όνομα είναι Βλαστός. . . . Και ο ίδιος θα χτίσει το ναό του Ιεχωβά . . . και θα γίνει ιερέας στο θρόνο του». Αυτή η προφητεία ασφαλώς εφαρμοζόταν σε κάποιο μελλοντικό πρόσωπο διότι, υπό το Νόμο, υπήρχε αυστηρός διαχωρισμός ανάμεσα στο αξίωμα του αρχιερέα και του βασιλιά και επιπλέον ο Αρχιερέας Ιησούς δεν βασίλεψε ποτέ στον Ισραήλ.—Ζαχ 6:11-13.

8. Κεφαλή ενός Λευιτικού οίκου, μερικά μέλη του οποίου επέστρεψαν από τη βαβυλωνιακή εξορία μαζί με τον Ζοροβάβελ το 537 Π.Κ.Χ. (Εσδ 2:40· Νε 7:43) Αν δεν πρόκειται για συνονόματό του, κάποιος εκπρόσωπος του οίκου του Ιησού υπέγραψε την «αξιόπιστη συμφωνία» την οποία σύναψαν οι ιερείς, οι άρχοντες και ο λαός δεσμευόμενοι να περπατούν σύμφωνα με το νόμο του Θεού. Ήταν γιος του Αζανία (Νε 9:38· 10:1, 9) και πιθανότατα το ίδιο πρόσωπο με τον Ιησού που αναφέρεται στα εδάφια Νεεμίας 12:8, 24.

«Ο Ιωζαβάδ, ο γιος του Ιησού», ένας από τους Λευίτες στους οποίους παρέδωσε ο Έσδρας το ασήμι, το χρυσάφι και τα σκεύη για τον οίκο του Θεού, ήταν πιθανότατα μέλος του οίκου αυτού του Ιησού.—Εσδ 8:33.

Ο Εζέρ, γιος του Ιησού και άρχοντας της Μισπά, ο οποίος εργάστηκε υπό τις διαταγές του Νεεμία στην επισκευή του τείχους της Ιερουσαλήμ, ενδέχεται να ανήκε στην ίδια οικογένεια.—Νε 3:19.

9. Ένας από τους Λευίτες που ήταν επιτηρητές στην ανοικοδόμηση του ναού.—Εσδ 3:9.

10. Ένας από τους Λευίτες οι οποίοι διάβαζαν και εξηγούσαν το Νόμο στο λαό και ανέλαβαν την ηγεσία στη λατρεία, υπό την κατεύθυνση του Έσδρα. Πιθανώς ανήκε στον ίδιο οίκο με τον Αρ. 8.—Νε 8:7· 9:4, 5.

11. Πρόγονος του Ιησού Χριστού, προφανώς από τη γραμμή της μητέρας του. (Λου 3:29) Μερικά αρχαία χειρόγραφα αναφέρουν εδώ «Ιωσής».—Βλέπε ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

12. Ο Ιησούς Χριστός.—Βλέπε ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.

13. Κάποιος Χριστιανός, προφανώς Ιουδαϊκής καταγωγής, και συνεργάτης του Παύλου. Ονομαζόταν και Ιούστος.—Κολ 4:11.