ΣΚΑΦΗ ΓΙΑ ΖΥΜΩΜΑ

Ρηχό και γενικά φορητό κοίλο σκεύος. Η σκάφη αυτή κατασκευαζόταν συνήθως από ξύλο, αλλά μερικές φορές ήταν πήλινη ή μπρούντζινη. Σε αυτήν ανακάτευαν αλεύρι και νερό, φτιάχνοντας ζυμάρι. Για την παρασκευή ένζυμου ψωμιού, ζύμωναν συνήθως το μείγμα μαζί με ένα κομμάτι προζύμι που είχαν κρατήσει από την προηγούμενη φορά. Προτού ψήσουν το ζυμάρι, το άφηναν στη σκάφη για να φουσκώσει. (Γε 18:6· 1Σα 28:24) Συνήθως έκαναν το ζύμωμα με τα χέρια, μολονότι οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν μερικές φορές και τα πόδια, όταν ζύμωναν ζυμάρι σε μεγάλη σκάφη.—Ωσ 7:4.

Το μέγεθος της λεκάνης ή της σκάφης για το ζύμωμα ποίκιλλε σημαντικά. Ωστόσο, ένας πήλινος εύχρηστος τύπος είχε διάμετρο περίπου 25 εκ. και βάθος γύρω στα 8 εκ.

Το ψωμί αποτελούσε βασικό στοιχείο της διατροφής των Εβραίων, οι οποίοι το έφτιαχναν σε τακτική βάση. Γι’ αυτό, η σκάφη για το ζύμωμα ήταν απαραίτητη για τους Ισραηλίτες και άλλους λαούς της αρχαιότητας. Οι βάτραχοι που κάλυψαν την Αίγυπτο, στη διάρκεια της δεύτερης πληγής που επέφερε σε αυτήν ο Ιεχωβά στις ημέρες του Μωυσή, εισέβαλαν στα σπίτια και μπήκαν ακόμη και μέσα σε αυτές τις σκάφες. (Εξ 8:3) Οι Ισραηλίτες, οι οποίοι αργότερα εγκατέλειψαν βιαστικά την Αίγυπτο, “μετέφεραν το ζυμάρι τους προτού αυτό υποστεί ζύμωση, με τις σκάφες που είχαν για το ζύμωμα τυλιγμένες στους μανδύες τους πάνω στον ώμο τους”. (Εξ 12:33, 34) Εφόσον η σκάφη για το ζύμωμα ήταν σημαντικό οικιακό σκεύος και σχετιζόταν με την παρασκευή του “καθημερινού ψωμιού”, η ευλογία του Ιεχωβά σε αυτήν σήμαινε προφανώς εξασφαλισμένη επάρκεια τροφής στο σπίτι, ενώ η κατάρα του σε αυτήν συμβόλιζε την πείνα.—Δευ 28:1, 2, 5, 15, 17.