ΜΑΛΤΑ

(Μάλτα).

Νησί της Μεσογείου το οποίο βρίσκεται 100 περίπου χλμ. Ν της Σικελίας και έχει έκταση περίπου 246 τ. χλμ. Στη Μάλτα ναυάγησε ο απόστολος Παύλος και έμεινε εκεί τρεις μήνες. Στο διάστημα αυτό θεράπευσε τον πατέρα του Πόπλιου και άλλους αρρώστους.—Πρ 28:1, 7-9, 11.

Παλιότερα, μερικοί συνέδεαν τη λέξη Μελίτη του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που αποδίδεται «Μάλτα» με το Μλιέτ (Μέλεντα, στην ιταλική), το οποίο βρίσκεται στα ανοιχτά της δυτικής ακτής της Βαλκανικής Χερσονήσου, και αυτό επειδή στην αρχαιότητα το εν λόγω νησί λεγόταν Μελίτη. Ωστόσο, η παράδοση και τα στοιχεία που παρέχουν οι Γραφές υποδεικνύουν τη Μάλτα ως την τοποθεσία όπου ναυάγησε ο Παύλος. Ο προσδιορισμός «θάλασσα του Αδρία», στην οποία αναφέρεται ότι έπλεε το πλοίο καθώς πλησίαζε στη Μάλτα, κατέληξε να περιλαμβάνει τα θαλάσσια ύδατα της Μεσογείου Α της Σικελίας και Δ της Κρήτης, και επομένως θα μπορούσε να λεχθεί ότι η Μάλτα βρεχόταν από αυτή τη θάλασσα.—Πρ 27:27.

Το Ναυάγιο του Παύλου. Λίγο μετά την Ημέρα της Εξιλέωσης (Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο), το πλοίο στο οποίο επέβαινε ο φυλακισμένος Παύλος έφυγε από το αγκυροβόλιο των Καλών Λιμένων, στην Κρήτη, και παγιδεύτηκε σε έναν θυελλώδη άνεμο (Ευρακύλων), ο οποίος προφανώς έπνεε από τα ΑΒΑ. Ο άνεμος αυτός παρέσυρε το πλοίο από τα παράλια της Κρήτης προς την Καύδα, και οι ναυτικοί φοβούνταν μήπως προσαράξουν στη «Σύρτη», την κινούμενη άμμο κατά μήκος των ακτών της βόρειας Αφρικής. (Πρ 27:8, 9, 13-17) Ένας ανατολικός-βορειοανατολικός άνεμος δεν θα μπορούσε να παρασύρει το πλοίο προς το Μλιέτ, το οποίο βρίσκεται γύρω στα 1.000 χλμ. ΒΒΔ της Καύδας. Προφανώς το πλοίο, αφού περιπλανήθηκε σχεδόν δύο εβδομάδες, πλησίασε στη Μάλτα, περίπου 870 χλμ. ΔΒΔ της Καύδας.—Πρ 27:33· βλέπε ΕΥΡΑΚΥΛΩΝ.

Ο γνωστός σήμερα ως Κόλπος του Αγ. Παύλου, στη βορειοανατολική πλευρά της Μάλτας, θα ήταν δυνατόν να προσεγγίστηκε με μια ΔΒΔ πορεία, χωρίς προηγουμένως να προσεγγιστεί άλλη περιοχή της Μάλτας. Οι ναύτες άρχισαν ενδεχομένως να υποπτεύονται ότι πλησίαζαν σε ξηρά όταν τα έμπειρα αφτιά τους άκουσαν τα αφρισμένα κύματα να σκάνε στο βραχώδες ακρωτήριο Κούρα, το οποίο εισχωρεί στη Μεσόγειο από την ανατολική πλευρά του Κόλπου του Αγ. Παύλου. Οι «είκοσι οργιές» και «δεκαπέντε οργιές» (μια οργιά ισοδυναμεί με 1,8 μ.) που βρήκαν με τη βυθομέτρηση αντιστοιχούν κατά βάση σε βυθομετρήσεις που έγιναν στα μέσα του 19ου αιώνα στην περιοχή όπου βρίσκεται ο Κόλπος του Αγ. Παύλου.—Πρ 27:27, 28.

Οι ναυτικοί, ίσως επειδή ήταν εξοικειωμένοι με κάποιο άλλο λιμάνι της Μάλτας, δεν κατάλαβαν ούτε στο φως της ημέρας ότι αυτή η στεριά ήταν η Μάλτα. Το μεγαλύτερο και πιο γνωστό λιμάνι του νησιού βρίσκεται στη Βαλέτα, 13 χλμ. ΝΑ του Κόλπου του Αγ. Παύλου.—Πρ 27:39.

Κατά μήκος της δυτικής πλευράς του Κόλπου του Αγ. Παύλου υπάρχουν δύο όρμοι. Πιθανότατα σε έναν από αυτούς τους όρμους έλπιζαν να «βγάλουν το πλοίο» οι ναύτες αλλά δεν τα κατάφεραν, και ο λόγος ήταν ότι περιέπεσαν εἰς τόπον διθάλασσον (Κείμενο). Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι το πλοίο έπεσε «σε έναν τόπο όπου συναντιούνταν δύο θάλασσες» (AS, ΒΑΜ) ή σε «ρηχό αμμότοπο που βρεχόταν και στις δύο πλευρές από τη θάλασσα». (ΜΝΚ) Μια άλλη εκδοχή είναι ότι το πλοίο παγιδεύτηκε ανάμεσα σε δύο αντίθετα ρεύματα και προσάραξε. (Παράβαλε JB, NE, ΠΑΒ.) Η πλώρη του πλοίου κόλλησε και έμεινε ακίνητη, ίσως μέσα στη λάσπη και στην άμμο που υπήρχε τρεις οργιές κάτω από την επιφάνεια σε μερικά σημεία του Κόλπου του Αγ. Παύλου, ενώ η πρύμνη κομματιάστηκε από τα κύματα.—Πρ 27:39-41.

Οι εμπειρίες του Παύλου στη Μάλτα. Τότε οι στρατιώτες αποφάσισαν να σκοτώσουν τον Παύλο και τους άλλους κρατουμένους. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι, λόγω της αυστηρής στρατιωτικής πειθαρχίας των Ρωμαίων, οι φρουροί θεωρούνταν υπεύθυνοι αν δραπέτευαν οι κρατούμενοι τους οποίους είχαν υπό την επίβλεψή τους. (Παράβαλε Πρ 12:19· 16:27.) Επειδή ο αξιωματικός (εκατόνταρχος) κατάφερε να αποτρέψει τους στρατιώτες για χάρη του Παύλου, όλοι οι επιβαίνοντες, 276 τον αριθμό, επέζησαν από το ναυάγιο είτε κολυμπώντας μέχρι την ακτή είτε φτάνοντας σώοι στη στεριά πάνω σε σανίδες και άλλα επιπλέοντα αντικείμενα του κατεστραμμένου σκάφους.—Πρ 27:37, 42-44.

Οι κάτοικοι της Μάλτας, οι οποίοι δεν μιλούσαν την ελληνική, έδειξαν ασυνήθιστη ανθρώπινη καλοσύνη στους επιζώντες, ανάβοντας μάλιστα φωτιά για χάρη τους, προκειμένου να ζεσταθούν. Όταν κάποια στιγμή ο απόστολος Παύλος έβαλε ένα δεμάτι κλαδιά στη φωτιά, μια δηλητηριώδης οχιά βγήκε και πιάστηκε πάνω στο χέρι του. Οι κάτοικοι της Μάλτας, έκπληκτοι που ο Παύλος δεν πρήστηκε ούτε πέθανε, άρχισαν να τον βλέπουν σαν θεό.—Πρ 28:1-6.

Σήμερα δεν ενδημούν οχιές στη Μάλτα. Μεγάλες μεταβολές έχουν επέλθει από τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. Αν και τώρα η Μάλτα είναι μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες χώρες στον κόσμο, με πληθυσμό περίπου 1.280 άτομα ανά τ. χλμ., στην εποχή του Παύλου ενδέχεται να υπήρχαν εκεί μεγάλες δενδρόφυτες εκτάσεις. Η αύξηση του πληθυσμού θα πρέπει να επέδρασε σοβαρά στο φυσικό περιβάλλον των άγριων ζώων. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει στην εξαφάνιση όλων των οχιών, όπως έγινε στο Άραν, ένα νησί στα ανοιχτά της νοτιοδυτικής ακτής της Σκωτίας. Ωστόσο, ακόμη και σχετικά πρόσφατα, το 1853, αναφέρεται ότι θεάθηκε μια οχιά κοντά στον Κόλπο του Αγ. Παύλου.