ΚΟΝΙΑΜΑ

Σύνθετο υλικό που τοποθετείται ως πηλός ανάμεσα στους πλίθους και στις πέτρες για να επιτευχθεί η συγκόλλησή τους (όπως σε έναν τοίχο) ή χρησιμοποιείται ως επίχρισμα τοίχου. (Λευ 14:42, 45· 1Χρ 29:2· Ησ 54:11· Ιερ 43:9) Ένα μείγμα ανθεκτικό στις καιρικές συνθήκες, αποτελούμενο από ασβέστη, άμμο και νερό, χρησιμοποιούνταν στην οικοδόμηση των πολυτελών σπιτιών της αρχαίας Παλαιστίνης. Ένα άλλο είδος κονιάματος, που χρησιμοποιούνταν ως σοβάς, παρασκευαζόταν με την ανάμειξη άμμου, στάχτης και ασβέστη. Μερικές φορές πρόσθεταν στο μείγμα λάδι ή άλειβαν τον τοίχο με λάδι μετά το σοβάτισμα, ώστε να δημιουργηθεί μια σχεδόν αδιάβροχη επιφάνεια. Στην Αίγυπτο (μέχρι και τη σύγχρονη εποχή), το κονίαμα για το σοβάτισμα των τοίχων αποτελείται από δύο μέρη πηλού, ένα μέρος ασβέστη και ένα μέρος άχυρου με στάχτη.

Αντί του συμβατικού κονιάματος, οι οικοδόμοι του Πύργου της Βαβέλ χρησιμοποίησαν άσφαλτο, η οποία «τους χρησίμευσε ως κονίαμα». (Γε 11:3) Οι μεταγενέστεροι Βαβυλώνιοι πιθανότατα προμηθεύονταν την άσφαλτο για το κονίαμα που χρησιμοποιούσαν από υπόγειες πηγές στα περίχωρα της πόλης Χιτ, η οποία βρίσκεται όχι μακριά από τη Βαβυλώνα, στις όχθες του ποταμού Ευφράτη. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Α΄, 179), χρησιμοποίησαν ζεστή άσφαλτο ως συγκολλητικό υλικό, δηλαδή κονίαμα, όταν κατασκεύασαν τα πρανή της τάφρου της Βαβυλώνας και όταν έχτισαν το τείχος της πόλης.

Ενόσω οι Ισραηλίτες ήταν δούλοι στην Αίγυπτο, οι Αιγύπτιοι «τους έκαναν πικρή τη ζωή με σκληρή δουλεία στον πηλό [που χρησιμοποιούνταν ως κονίαμα] και στους πλίθους». (Εξ 1:14) Το κονίαμα το ανακάτευαν μέχρι να αποκτήσει περίπου την πυκνότητα της μελάσας, πατώντας το συνήθως με τα πόδια. Για να δέσει ακόμη περισσότερο το μείγμα, πρόσθεταν κομμένο άχυρο. Αργότερα, όταν οι Ισραηλίτες εγκαταστάθηκαν στη γη τους, ο πηλός και οι πλίθοι ήταν τα βασικά οικοδομικά υλικά που χρησιμοποιούσαν στις περιοχές όπου υπήρχαν λίγες μόνο οικοδομικές πέτρες καλής ποιότητας.

Οι πλίθοι δεν άντεχαν πολύ στον υγρό καιρό. Γι’ αυτό, προκειμένου να προστατέψουν έναν καινούριο τοίχο ή να σώσουν και να ενισχύσουν κάποιον που είχε φθαρεί, χρησιμοποιούσαν μερικές φορές ένα επίχρισμα κονιάματος, δηλαδή σοβά. Ωστόσο, αν απλώς άσπριζαν τον τοίχο ή του έβαζαν κακής ποιότητας κονίαμα, το οποίο περιείχε λίγο ή καθόλου ασβέστη, δεν μπορούσαν να περιμένουν ότι θα άντεχε στις δυνατές καταιγίδες.—Παράβαλε Ιεζ 13:11-16.