ΝΑΦΙΣ

(Ναφίς) [πιθανώς από μια ρίζα που σημαίνει «ψυχή»].

Ο 11ος από τους 12 γιους του Ισμαήλ στη σειρά με την οποία κατονομάζονται. (Γε 25:13-16· 1Χρ 1:29-31) Ως αρχηγός, ήταν επίσης επικεφαλής μιας φυλής Ισμαηλιτών η οποία πήρε το όνομά του και πιθανώς κατοικούσε σε μια περιοχή που συνόρευε με το ανατολικό ή βορειοανατολικό άκρο της Υποσχεμένης Γης. Στις ημέρες του Σαούλ, η φυλή του Ρουβήν, η φυλή του Γαδ και η μισή φυλή του Μανασσή—οι φυλές του Ισραήλ που ζούσαν Α του Ιορδάνη—πολέμησαν με επιτυχία τους Αγηρίτες και τους συμμάχους τους, μεταξύ των οποίων ήταν και η φυλή του Ναφίς, και αιχμαλώτισαν πολλά ζωντανά και ανθρώπους. (1Χρ 5:10, 18-22) Όπως υποστηρίζουν ορισμένοι λόγιοι, είναι πιθανό ότι επιβλήθηκε σε αυτούς τους αιχμαλώτους Ναφίς να εργάζονται ως Νεθινίμ, δηλαδή υπηρέτες του αγιαστηρίου, και ότι μετά την επιστροφή από τη βαβυλωνιακή εξορία οι απόγονοί τους ονομάστηκαν γιοι του Νεφουσεσίμ, ή αλλιώς του Νεφουσίμ.—Νε 7:46, 52· Εσδ 2:43, 50.