ΦΑΡΑΝ

(Φαράν).

Το μεγαλύτερο μέρος της αχανούς ερήμου στην οποία περιπλανιόταν το έθνος του Ισραήλ επί 38 χρόνια περίπου προτού μπει στην Υποσχεμένη Γη. (Αρ 10:11, 12· Δευ 2:14) Η Φαράν, που δεν είχε καθορισμένα όρια, καταλάμβανε το κεντρικό και το βορειοανατολικό τμήμα της Χερσονήσου του Σινά. Στα Α βρισκόταν το τμήμα της Ρηξιγενούς Κοιλάδας που ήταν γνωστό ως Αραβά, καθώς και ο Κόλπος της Άκαμπα, στα Ν η έρημος του Σινά, στα ΝΔ η έρημος Σιν και στα ΒΔ και στα Β οι έρημοι της Εθάμ και της Σιουρ. Προς την κατεύθυνση της Νεκράς Θαλάσσης στα ΒΑ, η Φαράν ενωνόταν με την έρημο Ζιν, την οποία πιθανόν και να εμπεριέκλειε, ενδέχεται δε να εκτεινόταν προς τα πάνω ακόμη και μέχρι τη Βηρ-σαβεέ, κοντά στα βουνά του Ιούδα.—1Σα 25:1, 2.

Ως επί το πλείστον, η Φαράν ήταν μια άγρια, ορεινή, ασβεστολιθική περιοχή, με οροπέδια κατά τόπους, και το κεντρικό τμήμα της είχε ύψος 600 με 750 μ. (Δευ 33:2· παράβαλε Αββ 3:3.) Ήταν επίσης τμήμα της “μεγάλης και φοβερής ερήμου” που αναφέρεται στα εδάφια Δευτερονόμιο 1:1, 19· 8:15. Με εξαίρεση τις σύντομες εποχές των βροχών, το χαλικώδες έδαφος αυτής της τραχιάς περιοχής είναι γυμνό από βλάστηση, οι δε πηγές είναι σπάνιες. Αυτά τα στοιχεία τονίζουν πόσο ολοκληρωτικά εξαρτόταν από τον Ιεχωβά το έθνος του Ισραήλ, το οποίο ίσως αριθμούσε 3.000.000 άτομα, για τη θαυματουργική παροχή τροφής και νερού στη διάρκεια των πολλών ετών που περιπλανιόταν στην έρημο.—Εξ 16:1, 4, 12-15, 35· Δευ 2:7· 8:15, 16.

Προφανώς η πρώτη αναφορά στην έρημο Φαράν ανάγεται στις ημέρες του Λωτ, όταν ο Χοδολλογομόρ και οι σύμμαχοί του νίκησαν αρκετές πόλεις στην περιοχή της Νεκράς Θαλάσσης και του Εδώμ, φτάνοντας προς το Ν μέχρι την Ελ-φαράν. (Γε 14:4-6) Αργότερα, όταν ο Ισμαήλ αποπέμφθηκε από τον πατέρα του τον Αβραάμ, εγκαταστάθηκε στην έρημο Φαράν και ασχολήθηκε κυρίως με το κυνήγι.—Γε 21:20, 21.

Ωστόσο, οι κύριες αναφορές στη Φαράν συνδέονται με τις περιπλανήσεις των Ισραηλιτών. Αφού αναχώρησε από το Όρος Σινά, ο Ισραήλ στρατοπέδευσε στην Ταβερά και στην Κιβρώθ-αττααβά, κατόπιν δε στην Ασηρώθ, στο νότιο άκρο της Φαράν, προτού προχωρήσει Β προς την κατεύθυνση της Κάδης-βαρνή. (Αρ 10:12, 33· 11:3, 34, 35· 12:16) Λίγο καιρό αφότου μπήκε στη Φαράν, στάλθηκαν οι 12 κατάσκοποι να κάνουν μια διερεύνηση της Χαναάν. (Αρ 13:3, 26) Η άσχημη αναφορά που έδωσαν οι περισσότεροι όταν επέστρεψαν είχε ως αποτέλεσμα να ορίσει ο Ιεχωβά ότι η παραμονή του έθνους στην έρημο έπρεπε να παραταθεί μέχρι να πεθάνουν όλοι οι απογραμμένοι που είχαν γογγύσει εναντίον του Θεού. (Αρ 13:31-33· 14:20-34) Στη διάρκεια αυτών των 40 ετών, η μεγάλη πλειονότητα των σημείων στρατοπέδευσης του Ισραήλ, από την Αίγυπτο μέχρι την Υποσχεμένη Γη, βρισκόταν στη Φαράν.—Αρ 33:1-49.

Σύμφωνα με τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, ο Δαβίδ πήγε στην έρημο της Μαών μετά το θάνατο και την ταφή του Σαμουήλ. Ωστόσο, το Μασοριτικό κείμενο, η συριακή Πεσίτα και η λατινική Βουλγάτα αναφέρουν ότι πήγε στην έρημο Φαράν. (1Σα 25:1) Όταν ο Δαβίδ έγινε βασιλιάς και έκανε πόλεμο με τον Εδώμ, ο νεαρός Εδωμίτης πρίγκιπας Αδάδ, μαζί με μερικούς υπηρέτες του πατέρα του, διέφυγε στην Αίγυπτο. Καθ’ οδόν προς τα εκεί, προσκολλήθηκαν στην ομάδα τους κάποιοι άντρες από τη Φαράν, ενώ αυτοί περνούσαν μέσα από εκείνη τη χώρα.—1Βα 11:15-18.