ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ (ΕΠΙΣΤΟΛΗ)
Βιβλίο των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών το οποίο έγραψε ο απόστολος Παύλος με αποδέκτη την εκκλησία που βρισκόταν στην πόλη των Φιλίππων, στην επαρχία της Μακεδονίας. Την εκκλησία αυτή την είχε ιδρύσει ο Παύλος γύρω στο 50 Κ.Χ., κατά τη δεύτερη ιεραποστολική περιοδεία του.
Χρόνος και Τόπος Συγγραφής. Η επιστολή περιέχει εσωτερικές αποδείξεις που μαρτυρούν ότι γράφτηκε κατά τη διάρκεια της πρώτης φυλάκισης του Παύλου στη Ρώμη. Ο Παύλος δηλώνει στην επιστολή ότι “όλη η Πραιτωριανή Φρουρά” γνωρίζει το λόγο για τον οποίο είναι δέσμιος, και στέλνει χαιρετισμούς από “εκείνους που ανήκουν στο σπιτικό του Καίσαρα”. (Φλπ 1:13· 4:22) Πιστεύεται γενικά ότι η πρώτη φυλάκιση του Παύλου στη Ρώμη έλαβε χώρα γύρω στο 59-61 Κ.Χ. Διάφορα γεγονότα μεσολάβησαν από την άφιξη του Παύλου στη Ρώμη μέχρι την απόφασή του να γράψει στους Φιλιππησίους. Ο Επαφρόδιτος είχε έρθει από τους Φιλίππους, είχε μοχθήσει για να βοηθήσει τον Παύλο και είχε αρρωστήσει βαριά. Οι Φιλιππήσιοι, περίπου 1.000 χλμ. μακριά, είχαν μάθει για την ασθένειά του. Τώρα ο Επαφρόδιτος είχε αναρρώσει, και ο Παύλος τον έστελνε πίσω με την επιστολή. Επομένως, η επιστολή γράφτηκε γύρω στο 60 με 61 Κ.Χ.
Ιστορικό Πλαίσιο και Λόγοι για τους Οποίους Γράφτηκε. Η εκκλησία των Φιλίππων είχε δείξει μεγάλη αγάπη και εκτίμηση για τον Παύλο. Λίγο μετά την επίσκεψή του εκεί, και ενόσω βρισκόταν στη γειτονική Θεσσαλονίκη όπου έμεινε αρκετές εβδομάδες, η εκκλησία τού έστειλε γενναιόδωρα υλικές προμήθειες. (Φλπ 4:15, 16) Αργότερα, όταν οι αδελφοί στην Ιερουσαλήμ αντιμετώπισαν μια περίοδο έντονου διωγμού και είχαν ανάγκη από υλική βοήθεια, οι Χριστιανοί στους Φιλίππους, ενώ ήταν και οι ίδιοι πολύ φτωχοί και ταλαιπωρούνταν εξαιτίας μιας μεγάλης δοκιμασίας, επέδειξαν παρ’ όλα αυτά προθυμία να συνεισφέρουν ακόμη και πέρα από τη δυνατότητά τους. Ο Παύλος εκτίμησε τόσο πολύ τη θαυμάσια στάση τους ώστε τους μνημόνευσε ως παράδειγμα στις άλλες εκκλησίες. (2Κο 8:1-6) Ήταν επίσης πολύ δραστήριοι και απασχολημένοι στο κήρυγμα των καλών νέων, και έτσι για κάποιο διάστημα δεν είχαν συχνή επαφή με τον Παύλο, όπως φαίνεται. Αλλά τώρα που ο Παύλος βρισκόταν σε ανάγκη, δέσμιος στη φυλακή, όχι μόνο του έστειλαν υλικά δώρα με αποτέλεσμα να έχει αφθονία, αλλά και φρόντισαν να πάει δικός τους απεσταλμένος, ο Επαφρόδιτος, ένας άνθρωπος που τους ήταν πολύτιμος. Αυτός ο ζηλωτής αδελφός βοήθησε θαρραλέα τον Παύλο, διακινδυνεύοντας ακόμη και την ίδια του τη ζωή. Λόγω αυτού, ο Παύλος τον επαινεί θερμά στην εκκλησία.—Φλπ 2:25-30· 4:18.
Ο Παύλος εκφράζει την πεποίθηση ότι, σε αρμονία με τις προσευχές τους, θα αποφυλακιστεί και θα είναι σε θέση να τους επισκεφτεί ξανά. (Φλπ 1:19· 2:24) Γνωρίζει ότι αν συνεχίσει να ζει θα τους είναι χρήσιμος, παρότι ο ίδιος αποβλέπει με λαχτάρα στον καιρό κατά τον οποίο ο Χριστός θα τον δεχτεί κοντά του. (Φλπ 1:21-25· παράβαλε Ιωα 14:3.) Στο μεταξύ, ελπίζει να στείλει τον Τιμόθεο ο οποίος, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον που είναι διαθέσιμος, θα δείξει γνήσιο ενδιαφέρον για τα δικά τους συμφέροντα.—Φλπ 2:19-23.
Η επιστολή αποπνέει αγάπη. Ο Παύλος δεν αρνήθηκε ποτέ να δώσει τον πρέποντα έπαινο ούτε δίστασε ποτέ να παράσχει τον απαραίτητο έλεγχο, αλλά σε αυτή την περίπτωση υπήρχε ανάγκη για ενθάρρυνση. Η εκκλησία είχε άτομα που της εναντιώνονταν, «εργάτες του κακού», που ήθελαν να καυχιούνται σε σχέση με τους σαρκικούς δεσμούς και την περιτομή της σάρκας, αλλά φαίνεται ότι οι αδελφοί δεν είχαν επηρεαστεί σοβαρά ούτε είχαν αναστατωθεί. (Φλπ 3:2) Έτσι λοιπόν, ο Παύλος δεν αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει έντονα επιχειρήματα και έλεγχο, όπως έκανε για παράδειγμα στις επιστολές του προς τις εκκλησίες της Γαλατίας και της Κορίνθου. Η μοναδική νύξη διόρθωσης ήταν η προτροπή που έδωσε να υπάρχει ενότητα από μέρους της Ευοδίας και της Συντύχης. Σε όλη την επιστολή ενθαρρύνει την εκκλησία των Φιλίππων να συνεχίσει την έξοχη πορεία της, καλλιεργώντας περισσότερη διάκριση, κρατώντας σφιχτά το Λόγο της ζωής και αποκτώντας ισχυρότερη πίστη, καθώς και ελπίδα στο μελλοντικό βραβείο.
Πολλές έξοχες αρχές διατυπώνονται σε αυτή την επιστολή, οι οποίες καθοδηγούν και ενθαρρύνουν όλους τους Χριστιανούς. Μερικές από αυτές είναι:
Κεφάλαιο και εδάφιο
Αρχή
Να βεβαιώνεστε για τα πιο σπουδαία πράγματα ώστε να μην κάνετε άλλους να προσκόπτουν σε σχέση με οτιδήποτε
Μπορούμε να χαιρόμαστε ακόμη και όταν οι εχθροί της αλήθειας μιλούν για αυτήν με φιλόνικη διάθεση, διότι το μόνο που επιτυγχάνεται έτσι είναι να γίνεται δημόσια γνωστή η αλήθεια
Η προσευχή των υπηρετών του Θεού φέρνει αποτέλεσμα
Η ενότητα και το θάρρος των Χριστιανών ενώπιον των εναντίων τους είναι απόδειξη από τον Θεό ότι εκείνος θα απελευθερώσει τους υπηρέτες του και θα καταστρέψει τους εχθρούς του
Η ταπεινοφροσύνη φέρνει εξύψωση από τον Θεό
Μπορούν να απευθύνονται ευχαριστίες στον Θεό για το έλεός του όταν κάποιος πιστός υπηρέτης του αναρρώνει από ασθένεια
Εκεί που έχει φτάσει η πρόοδος ενός Χριστιανού, αυτός πρέπει να συνεχίσει να περπατάει εύτακτα στην ίδια καθιερωμένη πορεία προκειμένου να λάβει το βραβείο
Οι Χριστιανοί πρέπει να αποβλέπουν στους ουρανούς, όπου υπάρχει η υπηκοότητά τους, και όχι σε επίγειους δεσμούς
Μην ανησυχείτε· σε κάθε περίσταση να υποβάλλετε τα αιτήματά σας στον Θεό, και εκείνος θα δίνει ειρήνη που περιφρουρεί την καρδιά και τις διανοητικές σας δυνάμεις
Να συλλογίζεστε πάντοτε ό,τι είναι δίκαιο και αξιέπαινο
[Πλαίσιο στη σελίδα 1193]
ΚΥΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ
Επιστολή η οποία αντανακλά τον ιδιαίτερο δεσμό αγάπης που υπήρχε ανάμεσα στον Παύλο και στους Χριστιανούς των Φιλίππων
Την έγραψε ο Παύλος γύρω στο 60-61 Κ.Χ., ενόσω ήταν φυλακισμένος στη Ρώμη
Η αγάπη του Παύλου για τους αδελφούς και η εκτίμησή του για τη γενναιοδωρία τους
Ο Παύλος ευχαριστεί τον Θεό για τη συνεισφορά των Φιλιππησίων στην επέκταση των καλών νέων. Νιώθοντας βαθιά στοργή για αυτούς, προσεύχεται να αυξάνεται η αγάπη τους και να βεβαιώνονται για τα πιο σπουδαία πράγματα (1:3-11)
Ο Παύλος ενδιαφέρεται για την κατάσταση των Φιλιππησίων· ελπίζει να τους στείλει τον Τιμόθεο, για τον οποίο δίνει τις καλύτερες συστάσεις· είναι πεπεισμένος ότι και ο ίδιος θα τους επισκεφτεί σύντομα (2:19-24)
Προκειμένου να καθησυχάσει τους αδελφούς αναφορικά με τον Επαφρόδιτο, για τον οποίο οι Φιλιππήσιοι είχαν ακούσει ότι ήταν βαριά άρρωστος, ο Παύλος τούς στέλνει αυτόν τον όσιο υπηρέτη που εκείνοι είχαν διορίσει να διακονεί τον Παύλο (2:25-30)
Παρότι ο Παύλος είναι αυτάρκης σε όλες τις συνθήκες χάρη στη δύναμη που του χορηγείται από πάνω, επαινεί ιδιαίτερα τους Φιλιππησίους για τη γενναιοδωρία τους (4:10-19)
Τα αποτελέσματα από τη φυλάκιση του Παύλου
Η φυλάκιση του Παύλου έχει οδηγήσει στην πρόοδο των καλών νέων· η κατάστασή του είναι πασίγνωστη ανάμεσα στην Πραιτωριανή Φρουρά, και οι περισσότεροι αδελφοί δείχνουν μεγαλύτερο θάρρος για να αναγγέλλουν το λόγο του Θεού άφοβα (1:12-14)
Μερικοί κηρύττουν με καλό κίνητρο και άλλοι με κακό—είτε έτσι είτε αλλιώς ο Χριστός γίνεται δημόσια γνωστός· είτε ζήσει ο Παύλος είτε πεθάνει, θα μεγαλύνει τον Χριστό· πιστεύει, όμως, ότι θα ζήσει για να διακονήσει τους Φιλιππησίους (1:15-26)
Εποικοδομητικές συμβουλές σχετικά με τη στάση και τη διαγωγή
Να συμπεριφέρεστε με τρόπο αντάξιο προς τα καλά νέα, χωρίς να σας φοβίζουν οι εχθροί· οι ενάντιοι θα καταστραφούν, ενώ οι πιστοί θα σωθούν (1:27-30)
Να δείχνετε την ίδια διανοητική στάση που είχε και ο Χριστός, εκδηλώνοντας ταπεινοφροσύνη και όχι ατομικισμό (2:1-11)
Ως άμεμπτα παιδιά, να λάμπετε ως φωτοδότες μέσα σε μια στρεβλή γενιά, «κρατώντας σφιχτά το λόγο της ζωής» (2:12-16)
Να φυλάγεστε από εκείνους που προωθούν την περιτομή· ο Χριστιανός έχει την πεποίθησή του στον Χριστό, όχι στη σαρκική περιτομή (3:1-3)
Ο Παύλος έχει την υψηλότερη υπόσταση από πλευράς σαρκικών κριτηρίων, εντούτοις τα θεωρεί όλα αυτά σκουπίδια για χάρη «της υπερέχουσας αξίας της γνώσης του Χριστού»· επιδιώκει το βραβείο και προτρέπει και τους άλλους να κάνουν το ίδιο (3:4-21)
Συνεχίστε να χαίρεστε σε σχέση με τον Κύριο· να δείχνετε λογικότητα και να ρίχνετε τις ανησυχίες σας στον Θεό με προσευχή· να γεμίζετε τη διάνοιά σας με ωφέλιμες σκέψεις (4:4-9)