ΡΙΜΜΩΝ

(Ριμμών) [Ροδιά].

1. Βενιαμίτης, πατέρας του Βαανάχ και του Ρηχάβ, οι οποίοι δολοφόνησαν το γιο του Σαούλ τον Ις-βοσθέ. Καταγόταν από τη Βηρώθ, Β της Γαβαά.—2Σα 4:2, 5-7, 9.

2. Πόλη της φυλής του Συμεών σε μια περιοχή εντός των ορίων της φυλής του Ιούδα. (Ιη 19:1, 2, 7· «Ρεμμών», KJ, ΒΑΜ) Καταχωρίζεται μετά την πόλη Αείν, και προφανώς η ονομασία Εν-ριμμών στο εδάφιο Νεεμίας 11:29 αποτελεί σύνθετο όνομα που προσδιορίζει τις δίδυμες αυτές πόλεις. Στο εδάφιο Ζαχαρίας 14:10 χαρακτηρίζεται νότιο σημείο. Η τοποθεσία Χίρμπετ Ουμ ερ-Ραμαμίν (Χορβάτ Ρεμαλίγια)—περίπου 15 χλμ. Β της Βηρ-σαβεέ—όπου σώζονται κάποια ερείπια πιστεύεται ότι είναι η αρχαία θέση της πόλης.

3. Λευιτική πόλη της οικογένειας Μεραρί που παρεμβαλλόταν στη γη του Ζαβουλών και βρισκόταν στο ανατολικό της σύνορο. (Ιη 19:10, 13) Προφανώς ονομάζεται «Διμνά» στο εδάφιο Ιησούς του Ναυή 21:35 και «Ριμμωνό» στο εδάφιο 1 Χρονικών 6:77. Ταυτίζεται με τη Ρουμανά (Ριμμών), περίπου 10 χλμ. Β της Ναζαρέτ.

4. Βραχώδες ύψωμα στο οποίο αποσύρθηκαν 600 άντρες της φυλής του Βενιαμίν που επέζησαν από τη μάχη κοντά στη Γαβαά, κατά την οποία όλος ο Ισραήλ εγέρθηκε εναντίον των Βενιαμιτών για να εκδικηθεί το βιασμό και το φόνο της παλλακίδας ενός Λευίτη. (Κρ 20:45-47) Οι άντρες αυτοί έμειναν εκεί μέχρις ότου τους πλησίασαν απεσταλμένοι για ειρήνη. (Κρ 21:13) Αυτός ο κάποτε οχυρός τόπος, περίπου 6 χλμ. Α της Βαιθήλ και 18 χλμ. ΒΒΑ της Ιερουσαλήμ, είναι σήμερα γνωστός ως Ραμούν, και εκεί βρίσκεται ένα μικρό χωριό. Στην τοποθεσία αυτή υπάρχει ένα κωνοειδές βουνό από ασβεστόλιθο με πολυάριθμες σπηλιές, το οποίο προστατεύεται από χαράδρες σε τρεις πλευρές του.

5. Συριακός θεός. Ο Νεεμάν, ο αρχηγός του στρατεύματος της Συρίας, αφού θεραπεύτηκε από τη λέπρα του, αναγνώρισε ότι ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός Θεός, αλλά εξέφρασε την ανησυχία του για το ότι ήταν αναγκασμένος να συνοδεύει το βασιλιά της Συρίας στο ναό του Ριμμών και να προσκυνάει μαζί με το βασιλιά ενώπιον του ειδώλου του Ριμμών, καθώς ο βασιλιάς στηριζόταν στο βραχίονα του Νεεμάν.—2Βα 5:15-18.

Ο Ριμμών γενικά ταυτίζεται με τον Ραμμάν (όνομα που σημαίνει «Βρυχώμενος, Βροντώδης»), έναν θεό για τον οποίο είναι γνωστό ότι λατρευόταν στην Ασσυρία και στη Βαβυλωνία. Έχει υποστηριχτεί η άποψη ότι τη λατρεία του Ριμμών (Ραμμάν) τη μετέφεραν από την Ασσυρία προς τα δυτικά κάποιες φυλές που εγκαταστάθηκαν μεταγενέστερα γύρω από τη Δαμασκό. Μερικοί λόγιοι θεωρούν ότι το όνομα Ριμμών (Ραμμάν) είναι απλώς ένας τίτλος του θεού της θύελλας Αδάδ. Με βάση το γεγονός ότι τα ονόματα Ταβριμμών και Βεν-αδάδ ανήκαν σε Σύριους βασιλιάδες, θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι ο Ριμμών αντιστοιχεί με τον Αδάδ, δεδομένου ότι αυτοί οι βασιλιάδες πιθανώς έφεραν το όνομα ή τον τίτλο του κυριότερου θεού τους.—1Βα 15:18.

Ο Ριμμών που λατρευόταν στη Συρία είχε, αναμφίβολα, πολλά κοινά με τον Ραμμάν. Για τους Ασσυρίους, ο Ραμμάν ήταν κατά κύριο λόγο θεός της θύελλας και της βροντής. Αν και θεωρούνταν ο δότης της βροχής και ως εκ τούτου ο προμηθευτής του νερού για τα πηγάδια και τα χωράφια, ο Ραμμάν συνδέεται περισσότερο με την καταστροφική πλευρά της βροχής και του κεραυνού. Στα ασσυριακά μνημεία ο Ραμμάν απεικονίζεται επανειλημμένα ως θεός του πολέμου. Με αυτή την ιδιότητα ήταν γνωστός και στη Βαβυλωνία, όπου μαζί με τον Σιν, το θεό της σελήνης, και τον Σαμάς, το θεό του ήλιου, αποτελούσαν μια από τις πολλές τριάδες που υπήρχαν εκεί.