ΔΕΡΜΑ ΦΩΚΙΑΣ

Δεν μπορεί να λεχθεί με βεβαιότητα ποιο είναι το συγκεκριμένο είδος δέρματος που εννοείται με την εβραϊκή λέξη τάχας, η οποία χρησιμοποιείται για να περιγράψει το εξωτερικό κάλυμμα της σκηνής της μαρτυρίας και το υλικό με το οποίο τύλιγαν τον εξοπλισμό και τα σκεύη του αγιαστηρίου όταν επρόκειτο να τα μεταφέρουν. Η λέξη τάχας ή τεχασίμ (πληθυντικός) συνήθως εμφανίζεται δίπλα στη λέξη ‛ωρ ή ‛ωρώθ (δέρμα, δέρματα). (Εξ 25:5· 26:14· 35:7, 23· 36:19· 39:34· Αρ 4:6-14, 25· Ιεζ 16:10) Οι μεταφραστές της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα φαίνεται πως θεωρούσαν ότι η εβραϊκή λέξη δεν υποδηλώνει κάποιο ζώο αλλά το μπλε χρώμα. (Παράβαλε Αρ 4:14, υποσ.) Εντούτοις, η σχεδόν ομόφωνη άποψη των Ιουδαίων σχολιαστών είναι ότι η λέξη τάχας αναφέρεται σε ζώο. Αυτή την άποψη την προσυπέγραψε και ο λεξικογράφος της εβραϊκής γλώσσας Γεσένιος, ο οποίος θεωρούσε την απόδοση της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα απλή εικασία, απόδοση που δεν υποστηρίζεται ούτε ετυμολογικά ούτε από συγγενικές γλώσσες. Όπως την αντιλαμβανόταν εκείνος, η λέξη τάχας σήμαινε είτε τη φώκια είτε τον ασβό, βάσιζε δε τα συμπεράσματά του στα συμφραζόμενα, στο κύρος των Ταλμουδιστών, στη σύγκριση της εβραϊκής λέξης με παρόμοιες λέξεις άλλων γλωσσών και στην εβραϊκή ετυμολογία.

Οι μεταφραστές της Γραφής έχουν αποδώσει με διάφορους τρόπους τη φράση ‛ωρ (‛ωρώθ) τάχας (τεχασίμ), όπως: «δέρμα(-τα) ασβού» (KJ), «δέρμα(-τα) κατσικιού» (RS), «δέρμα(-τα) φώκαινας» (AT), «δέρμα(-τα) φώκιας» (AS), «δέρμα» (Mo), «εκλεκτό δέρμα» (JB), «ιώδη δέρματα» (Dy), «τομάρι(-α)» (ΜΠΚ) και «δέρμα τάχας» (ΜΝΚ, Εξ 25:5, υποσ., αλλά «δέρματα φώκιας» στο κυρίως κείμενο). Οι λόγιοι γενικά δεν προτιμούν την απόδοση «δέρμα(-τα) ασβού», εφόσον θεωρείται απίθανο να μπορούσαν οι Ισραηλίτες να εφοδιαστούν με αρκετά δέρματα ασβού, είτε στην Αίγυπτο είτε στην έρημο, για να καλύψουν τη σκηνή της μαρτυρίας. Υπάρχουν επίσης λόγιοι που έχουν την άποψη πως ούτε η απόδοση «δέρμα(-τα) ασβού» ούτε η απόδοση «δέρμα(-τα) φώκιας» ούτε η απόδοση «δέρμα(-τα) φώκαινας» είναι σωστή, δεδομένου ότι οι ασβοί, οι φώκιες, οι φώκαινες ή τα δελφίνια, οι θαλάσσιες αγελάδες και άλλα παρόμοια πλάσματα ήταν προφανώς ακάθαρτα για βρώση. (Λευ 11:12, 27) Ως εκ τούτου, αυτοί θεωρούν αδιανόητο να χρησιμοποιήθηκε το δέρμα κάποιου «ακάθαρτου» ζώου για κάτι τόσο ιερό όπως η κατασκευή της σκηνής της μαρτυρίας, καθώς και ως προστατευτικό κάλυμμα για τον εξοπλισμό και τα σκεύη του αγιαστηρίου. Όσοι διακρατούν αυτή την άποψη υποστηρίζουν ότι η λέξη τάχας ίσως υποδηλώνει το δέρμα κάποιου καθαρού ζώου, πιθανώς κάποιου είδους αντιλόπης, προβάτου ή κατσικιού.

Μπορούσε να Χρησιμοποιηθεί, Παρότι η Φώκια Κατατασσόταν στα Ακάθαρτα Ζώα. Το γεγονός ότι οι φώκιες ήταν προφανώς ακάθαρτες για βρώση δεν αποκλείει απαραίτητα τη χρήση του δέρματός τους για κάλυμμα της σκηνής της μαρτυρίας. Λόγου χάρη, ενώ το λιοντάρι και ο αετός ήταν «ακάθαρτα» (Λευ 11:13, 27), τα ουράνια χερουβείμ που είδε ο Ιεζεκιήλ σε όραμα απεικονίστηκαν με τέσσερα πρόσωπα, μεταξύ των οποίων ένα ήταν πρόσωπο λιονταριού και ένα άλλο αετού. (Ιεζ 1:5, 10· 10:14) Επιπλέον, τα χάλκινα καρότσια που φτιάχτηκαν από τον Σολομώντα για να χρησιμοποιηθούν στο ναό ήταν διακοσμημένα με παραστάσεις λιονταριών, και αναμφίβολα αυτό έγινε σε αρμονία με τα σχέδια που δόθηκαν στον Δαβίδ υπό θεϊκή έμπνευση. (1Βα 7:27-29· 1Χρ 28:11-19) Οι Ισραηλίτες χρησιμοποιούσαν «ακάθαρτα» ζώα, παραδείγματος χάρη γαϊδούρια, για τις μετακινήσεις τους, και μάλιστα είχε προειπωθεί πως ο Μεσσίας θα έμπαινε στην Ιερουσαλήμ ανεβασμένος σε γαϊδούρι. (Ζαχ 9:9· Ματ 21:4, 5) Μολονότι ο Ιωάννης ο Βαφτιστής είχε την ιερότατη αποστολή να “προπορευτεί ενώπιον του Ιεχωβά για να ετοιμάσει τις οδούς του”, φορούσε ένδυμα φτιαγμένο από τις τρίχες ενός “ακάθαρτου” ζώου. (Λου 1:76· Ματ 3:4· Λευ 11:4) Όλα αυτά συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα σε καθαρά και ακάθαρτα ζώα αφορούσε απλώς το διαιτολόγιο, αν και κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκε επίσης αναφορικά με τις θυσίες, και δεν απαιτούσε από τους Ισραηλίτες να τρέφουν γενική αποστροφή για τα «ακάθαρτα» ζώα. (Λευ 11:46, 47) Επιπρόσθετα, τα εν λόγω ζώα, όπως και τα «καθαρά», δημιουργήθηκαν από τον Θεό και κατ’ επέκταση ήταν καλά, όχι σιχαμερά αυτά καθαυτά.—Γε 1:21, 25.

Πώς θα Μπορούσαν να το Προμηθευτούν οι Ισραηλίτες. Αν η λέξη τάχας της Γραφής σημαίνει όντως κάποιο είδος φώκιας, τότε μπορεί να εγερθεί το ερώτημα πώς ήταν δυνατόν να προμηθευτούν οι Ισραηλίτες τέτοια δέρματα. Ενώ οι φώκιες σχετίζονται γενικά με τις περιοχές της Αρκτικής και της Ανταρκτικής, ορισμένες προτιμούν θερμότερα κλίματα. Σήμερα, μερικές φώκιες του γένους μοναχός εξακολουθούν να ζουν σε μέρη της Μεσογείου καθώς και σε άλλα θερμότερα νερά. Στο διάβα των αιώνων, ο άνθρωπος έχει μειώσει κατά πολύ τον πληθυσμό αυτών των ζώων, τα οποία στους Βιβλικούς χρόνους πιθανόν να αφθονούσαν στη Μεσόγειο και στην Ερυθρά Θάλασσα. Μάλιστα το 1832, το Λεξικό της Αγίας Γραφής ([Dictionnaire de la Bible] σ. 139) του Καλμέ παρατήρησε: «Φώκιες υπάρχουν σε πολλά από τα μικρά νησιά της Ερυθράς Θάλασσας, γύρω από τη χερσόνησο του Σινά».—Βλέπε επίσης Η Τυπική Διδασκαλία της Σκηνής της Μαρτυρίας (The Tabernacle’s Typical Teaching), του Α. Τζ. Πόλοκ, Λονδίνο, σ. 47.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έκαναν εμπόριο στην Ερυθρά Θάλασσα και φυσικά προμηθεύονταν αγαθά από πολλές περιοχές της Μεσογείου. Έτσι λοιπόν, θα είχαν τη δυνατότητα να αποκτήσουν δέρματα φώκιας. Συνεπώς, όταν οι Ισραηλίτες έφυγαν από την Αίγυπτο, μπορεί να πήραν μαζί τους τα δέρματα φώκιας που ήδη είχαν, καθώς και άλλα που απέκτησαν όταν οι Αιγύπτιοι τους έδωσαν άφθονα πολύτιμα πράγματα.—Εξ 12:35, 36.