ΑΓΑΜΙΑ

Η κατάσταση του άγαμου. Στην αρχή, μετά τη δημιουργία του ανθρώπου Αδάμ, «είπε ο Ιεχωβά Θεός: “Δεν είναι καλό να παραμένει ο άνθρωπος μόνος. Θα κάνω για αυτόν έναν βοηθό, ως συμπλήρωμά του”». (Γε 2:18, 21-24) Έκτοτε, ο γάμος αποτέλεσε το φυσιολογικό τρόπο ζωής για τους ανθρώπους, οι δε εξαιρέσεις ήταν σπάνιες και οφείλονταν σε ειδικούς λόγους.—Βλέπε ΓΑΜΟΣ.

Μια τέτοια ειδική περίπτωση αποτελούσε ο Ιερεμίας. Αυτός έλαβε τη θεϊκή εντολή να παραμείνει άγαμος και να μην αποκτήσει παιδιά, διότι οι συνθήκες σε εκείνο το έθνος θα γίνονταν απελπιστικές, και τα παιδιά θα σφάζονταν ανελέητα από έναν αμείλικτο κατακτητή. (Ιερ 16:1-4) Η κόρη του Ιεφθάε ήταν μια άλλη εξαίρεση. Σεβόμενη την ευχή του πατέρα της, παρέμεινε άγαμη εθελούσια υπηρετώντας ολοχρόνια στον οίκο του Ιεχωβά.—Κρ 11:34-40.

Ο απόστολος Παύλος ανέλυσε τα οφέλη της αγαμίας, υπό την προϋπόθεση ότι το άτομο δεν βρίσκεται κάτω υπό υπερβολική πίεση, δεν «ανάβει από το πάθος» και επομένως δεν κινδυνεύει να πορνεύσει. Η πορεία της αγαμίας είναι “καλύτερη” επειδή επιτρέπει σε κάποιον να υπηρετεί τον Θεό «χωρίς περισπασμούς». (1Κο 7:1, 2, 8, 9, 29-38· 9:5) Δεν αναφέρεται αν οι τέσσερις κόρες του Φιλίππου του ευαγγελιστή παντρεύτηκαν κάποια στιγμή στη ζωή τους αργότερα, ωστόσο την εποχή που ο Λουκάς έγραψε την αφήγησή του, περιγράφονται ως «παρθένες, που προφήτευαν».—Πρ 21:8, 9.

Ο Χριστός Ιησούς, όπως και ο Ιερεμίας, παρέμεινε άγαμος. Συζητώντας με τους μαθητές του το αν η αγαμία ήταν προτιμητέα σε σχέση με την έγγαμη κατάσταση, ο Ιησούς είπε: «Δεν αφήνουν όλοι χώρο για αυτά τα λόγια, αλλά μόνο όσοι έχουν το χάρισμα . . . και υπάρχουν ευνούχοι που έχουν ευνουχίσει τον εαυτό τους για χάρη της βασιλείας των ουρανών. Αυτός που μπορεί να αφήσει χώρο για αυτό ας αφήσει χώρο για αυτό».—Ματ 19:10-12.

Η αγαμία, λοιπόν, είναι ένα χάρισμα, βασικό πλεονέκτημα του οποίου είναι η ελευθερία που προσφέρει στον κάτοχό του. Ο Ιησούς εδώ χρησιμοποίησε μεταφορική γλώσσα. Μερικοί άνθρωποι “αφήνουν χώρο για αυτό”, όχι με κατά γράμμα αυτοευνουχισμό, αλλά μέσα στην καρδιά τους, αποφασίζοντας εθελούσια να παραμείνουν σωματικά σε κατάσταση αγαμίας, είτε για όλη τους τη ζωή είτε για μικρότερη περίοδο χρόνου, διαφυλάττοντας την άγαμη υπόστασή τους μέσω εγκράτειας.

Η διδασκαλία και η τακτική της υποχρεωτικής αγαμίας που προωθούν ορισμένες θρησκευτικές αιρέσεις, ωστόσο, δεν έχουν Γραφική υποστήριξη. Αντιθέτως, είναι γραμμένο ότι «σε μεταγενέστερες χρονικές περιόδους μερικοί θα πέσουν από την πίστη, . . . [θα] απαγορεύουν το γάμο». (1Τι 4:1-3) Σημειωτέον ότι πολλοί ή οι περισσότεροι απόστολοι ήταν έγγαμοι. (1Κο 9:5) Αυτό που αποτρέπει όσους έχουν το χάρισμα της αγαμίας από το να παντρευτούν δεν είναι κατ’ ανάγκην μια ευχή υποχρεωτικής αγαμίας, αλλά η επιθυμία και η ικανότητα που έχουν να αφοσιωθούν στην υπηρεσία του Θεού ενώ βρίσκονται σε κατάσταση αγαμίας.