ΚΟΙΛΑΔΑ

Κοίλωμα εδάφους ανάμεσα σε γκρεμούς, λόφους ή βουνά. Η διαμόρφωση των τοπογραφικών χαρακτηριστικών της γης, μεταξύ των οποίων είναι και οι πολλές κοιλάδες της, αποδίδεται κατάλληλα στον Ιεχωβά Θεό. (Παράβαλε Ψλ 104:8.) Στις Γραφές, ορισμένες κοιλάδες αποκαλούνταν απλώς με αυτόν τον όρο. (Ιη 8:11· 1Σα 13:18) Άλλες ήταν «λεκανοπέδια», δηλαδή βαθιές πεδιάδες ανάμεσα σε βουνά και λόφους. (Δευ 11:11· βλέπε ΠΕΔΙΑΔΑ.) Υπήρχαν επίσης «κοιλάδες χειμάρρων», στις οποίες μερικές φορές έρρεαν ρεύματα όλο το χρόνο, συχνά όμως μόνο κατά την εποχή των βροχών. (Δευ 8:7· βλέπε ΚΟΙΛΑΔΑ ΧΕΙΜΑΡΡΟΥ.) Ορισμένες μεταφράσεις χρησιμοποιούν τη λέξη «κοιλάδα» ή «χαμηλός τόπος» για τη «Σεφηλά», μια περιοχή με χαμηλούς λόφους ανάμεσα στην παράκτια πεδιάδα της Φιλιστίας και στα υψίπεδα της κεντρικής Παλαιστίνης.—Δευ 1:7· 1Βα 10:27.

Μεταξύ των σημαντικών κοιλάδων που αναφέρονται στις Γραφές είναι η Κοιλάδα του Μωάβ «μπροστά από τη Βαιθ-φεγώρ» (Δευ 3:29· 34:6) και η Κοιλάδα του Αλατιού (2Σα 8:13), καθώς επίσης η κοιλάδα του Εννόμ (Νε 11:30), η κοιλάδα Ιεφθά-ελ (Ιη 19:14), η κοιλάδα Ζεβωίμ (1Σα 13:18) και η κοιλάδα Σεφαθά (2Χρ 14:10). Στα “λεκανοπέδια” της Βιβλικής αφήγησης συγκαταλέγονται το λεκανοπέδιο της Σεναάρ (Γε 11:2), το λεκανοπέδιο της Ιεριχώς (Δευ 34:3), το λεκανοπέδιο Μισπέ (Ιη 11:8), το λεκανοπέδιο του Λιβάνου (Ιη 12:7), το λεκανοπέδιο της Ωνώ (Νε 6:2) και το λεκανοπέδιο της Μεγιδδώ (2Χρ 35:22· Ζαχ 12:11).

Μεταφορική και Προφητική Χρήση. Μια σκοτεινή κοιλάδα, ή χαράδρα, γεμάτη λάκκους και θηρία θα ήταν επικίνδυνη για ένα ποίμνιο, ειδικά τη νύχτα, αν έλειπε η φροντίδα ενός καλού ποιμένα. Μολονότι ο Δαβίδ αντιμετώπισε παρόμοια διάφορες συμφορές, αισθανόταν ασφάλεια γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά ήταν ο Ποιμένας του. Γι’ αυτό, δήλωσε: «Αν και περπατώ σε κοιλάδα βαθιάς σκιάς, δεν φοβάμαι κανένα κακό».—Ψλ 23:1, 4.

«Η εξαγγελία για την κοιλάδα του οράματος» σχετίζεται προφανώς με την αρχαία Ιερουσαλήμ. Μολονότι η πόλη βρίσκεται σε αρκετά μεγάλο υψόμετρο, μοιάζει με «κοιλάδα», καθώς είναι περιτριγυρισμένη από ψηλότερα βουνά.—Ησ 22:1, 5.

Προφανώς, απομακρύνοντας όλα τα εμπόδια που βρίσκονταν στο δρόμο της επιστροφής του λαού του από τη βαβυλωνιακή εξορία, ο Ιεχωβά στην ουσία “ύψωσε κάθε κοιλάδα”, “χαμήλωσε λόφους και βουνά” και έκανε «το τραχύ έδαφος λεκανοπέδιο» για αυτούς. (Ησ 40:4) Καθ’ οδόν το Ιουδαϊκό υπόλοιπο δεν υπέφερε από δίψα. Εκπληρώθηκαν τα λόγια του Ιεχωβά μέσω του Ησαΐα: «Πάνω σε γυμνούς λόφους θα ανοίξω ποταμούς, και μέσα στα λεκανοπέδια πηγές».—Ησ 41:18· παράβαλε Ησ 35:6, 7, 10· 43:19-21· 48:20, 21.

Για πληροφορίες σχετικά με την Πύλη της Κοιλάδας, βλέπε ΠΥΛΗ.