Θεός που Προειδοποιεί
«Άκουσον λοιπόν λόγον εκ του στόματός μου, και προειδοποίησον αυτούς παρ’ εμού.»—Ιεζεκιήλ 33:7, Αγγλική Εξουσιοδοτημένη Μετάφρασις.
1. Επιφέρει κτύπημα ο Θεός χωρίς προειδοποίησι; Ποιες περιπτώσεις το φανερώνουν;
Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός ποτέ δεν επιφέρει κτύπημα χωρίς να προειδοποιήση. Μήπως κατέστρεψε τον πρώτο κόσμο με υδάτινο κατακλυσμό χωρίς προειδοποίησι; Μήπως κατέκαυσε τα διεφθαρμένα Σόδομα και Γόμορρα με πύρινη βροχή χωρίς προειδοποίησι; Μήπως ο Παντοδύναμος επάταξε απροσδόκητα την Αίγυπτο όταν απέστειλε αλλεπάλληλα κύματα καταστρεπτικών πληγών δια μέσου της χώρας; Όταν ο Ιεχωβά κατηύθυνε την ανατροπή του Ισραήλ και του Ιούδα από επιδρομές ξένων εθνών, τα θύματα ήταν μήπως απροειδοποίητα; Η ισχυρή Βαβυλών που εδέσποζε σαν γοητευτική βασίλισσα πάνω από λαούς και έθνη, έπρεπε τάχα να εκπλαγή και να συλληφθή αιφνιδιαστικώς όταν οι εχθρικές δυνάμεις την εκυρίευσαν ‘εξ εφόδου’; Και τι πρέπει να λεχθή για την ερήμωσι που έπληξε την Ιερουσαλήμ τον πρώτον αιώνα μ.Χ., μήπως αυτό το κτύπημα έπεσε χωρίς προειδοποίησι; Σε καθεμιά απ’ αυτές τις ερωτήσεις τα γεγονότα βροντοφωνούν την απάντησι, Όχι!
2. Ο Θεός προειδοποιεί προσωπικώς ή μέσω αντιπροσώπων, και γιατί;
2 Αυτό δεν θα πη ότι ο Ιεχωβά Θεός προσωπικώς επισκέπτεται τη γη για να δώση προειδοποίησι. Αυτό καθ’ εαυτό ένα τέτοιο γεγονός θα εσήμαινε καταστροφή για τον άνθρωπο, διότι αν αυτός μπορεί να καυθή οδυνηρά και για λίγη ώρα να τυφλωθή από ένα συγκριτικώς μικρόν ήλιο που βρίσκεται 93.000.000 περίπου μίλια μακριά, πώς θα υπήρχε πιθανότης να επιζήση έπειτα από μια επίσκεψι του «Πατρός των φώτων»; (Ιάκωβος 1:17· Έξοδος 33:20) Λαμβάνοντας υπ’ όψι τη φθαρτή από σάρκα κατασκευή του ανθρώπου ο Ιεχωβά Θεός αποστέλλει τις προειδοποιήσεις του με αγγελιαφόρους σε ανθρώπινη μορφή, αγγελιαφόρους που μπορούν οι προειδοποιούμενοι να τους ακούσουν με άνεσι και να τους υποβάλουν ερωτήσεις για να μάθουν λεπτομέρειες. Σχετικά με τον τρόπο αυτόν της προειδοποιήσεως διαβάζομε εις Ιερεμίαν 7:13, 25, 28: «Ελάλησα προς εσάς, εγειρόμενος πρωί και λαλών, και δεν ηκούσατε· και σας έκραξα, και δεν απεκρίθητε . . . Αφ’ ης ημέρας εξήλθον οι πατέρες σας εκ γης Αιγύπτου έως της ημέρας ταύτης, εξαπέστειλα προς εσάς πάντας τους δούλους μου τους προφήτας, καθ’ ημέραν εγειρόμενος πρωί και αποστέλλων. . . ‘Τούτο είναι το έθνος, το οποίον δεν ακούει την φωνήν Κυρίου του Θεού αυτού, ουδέ εδέχθη προειδοποίησιν’.»—Μία Αμερ. Μετ.
3, 4. Πόσοι επρόσεξαν την προειδοποίησι, όπως φανερώνεται από τον κατακλυσμό;
3 Τις προειδοποιήσεις του Ιεχωβά σπανίως τις επρόσεξαν οι πολλοί, αν και διεσαλπίζοντο υπομονητικά επί μακρές χρονικές περιόδους. Πριν από τον κατακλυσμό «είδεν ο Κύριος ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης, και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας» και ότι «διεφθάρη η γη». (Γένεσις 6:5, 11) Αποφάσισε, λοιπόν, να καθαρίση τη γη από τον ρύπο της, όχι με ένα απλό λουτρό μιας νύχτας Σαββάτου, ένα λουτρό διαρκείας ολίγων λεπτών, αλλά με μια χειμαρρώδη βροχή σαράντα ημερονυκτίων, που τα νερά της δεν στέγνωσαν στη γη παρά έπειτα από δέκα μήνες και δεκατρείς ημέρες!
4 Ο Ιεχωβά εφανέρωσε αυτή την καταστροφή 120 χρόνια προτού συμβή. Επέρασαν πάνω από είκοσι χρόνια, και ο Νώε απέκτησε τρεις γυιούς. Οι γυιοί του μεγάλωσαν και έγιναν άνδρες και ενυμφεύθηκαν, αφού πέρασαν ίσως ακόμη πενήντα ή εξήντα χρόνια. Τότε ο Ιεχωβά Θεός πληροφορεί τον Νώε για τον επικείμενο κατακλυσμό και δίνει οδηγίες σ’ αυτόν τον άνθρωπο με τις δίκαιες διαθέσεις, να κατασκευάση την κιβωτό για τη διαφύλαξι του εαυτού του και της οικογενείας του. Επί σαράντα ή πενήντα χρόνια πριν από τον κατακλυσμό ο Νώε έδιδε προειδοποιητική μαρτυρία για τον ερχομό του και έτσι εκέρδισε τον τίτλο «κήρυξ της δικαιοσύνης». (Γένεσις 6:3, 13, 18· 2 Πέτρου 2:5) Η μεγάλη, όμως, πλειονότης του ανθρωπίνου γένους εχλεύαζε τον Νώε και τον θεωρούσε ως ένα ψευδή προφήτη μετεωρολογικών μεταβολών, αμφέβαλλε δε για το ότι ήταν δυνατόν να γίνη ένας παγκόσμιος κατακλυσμός. Ο Θεός εδημιούργησε τη γη· ήταν ικανός να της δώση ένα λουτρό. Αφού έδωσε προειδοποιητική μαρτυρία μέσω του Νώε, ο Ιεχωβά έλουσε έτσι τη γη για να αποπλύνη και να εξαφανίση τον ρύπο που είχε συσσωρευθή στην επιφάνειά της.
5. Πώς φανερώνεται αυτό σχετικά με τον Λωτ στα Σόδομα;
5 Μερικούς αιώνες αργότερα οι πόλεις των Σοδόμων και των Γομόρρων υπερχειλίζουν τόσο από θλιβερή αμαρτία ώστε αποφασίζεται η καταστροφή τους. Ούτε καν δέκα άτομα δικαίας διαθέσεως δεν κατοικούν εκεί, όταν δε οι άγγελοι που είχαν υλοποιηθή ως άνθρωποι διέμειναν τη νύχτα με τον Λωτ, ένας όχλος από άνδρες και παιδιά αποπειράται να διαπράξη σεξουαλικά εγκλήματα εναντίον τους. Το ότι κτυπώνται με αορασία θα έπρεπε να τους προειδοποιήση για την πονηρία τους, αλλά αυτοί ψηλαφούν ακόμη για τα θύματά τους. Όταν οι άγγελοι συνιστούν στον Λωτ να δώση μαρτυρία για την καταστροφή που επικρέμαται στα Σόδομα, το άγγελμά του τον κάνει να φαίνεται σαν ένας που εμπαίζει ή αστειεύεται. Ακόμη και η οικογένειά του διχάζεται, διότι η γυναίκα του δεν πήρε τις οδηγίες αρκετά σοβαρά για να εξασφαλίση διαφύλαξι. Μόνο ο Λωτ και οι δύο θυγατέρες του διέφυγαν όταν «έβρεξεν ο Κύριος επί τα Σόδομα και Γόμορρα θείον και πυρ παρά Κυρίου εκ του ουρανού· και κατέστρεψε τας πόλεις ταύτας, και πάντα τα περίχωρα, και πάντας τους κατοίκους των πόλεων, και τα φυτά της γης».—Γένεσις 18:20, 32· 19:4-28.
6. Πώς ο Ιεχωβά προειδοποίησε την Αίγυπτο, και με ποια απόκρισι;
6 Στην Αίγυπτο, τον δέκατον έκτον αιώνα π.Χ., ο Ιεχωβά Θεός δίδει μια σειρά προειδοποιήσεων στον Φαραώ μέσω του μάρτυρός Του Μωυσέως. Πριν από κάθε πληγή ο άρχων προειδοποιείται· έπειτα από κάθε πληγή η καρδιά του σκληρύνεται. Με ερημωτικό αποτέλεσμα οι δέκα πληγές διατρέχουν τη χώρα: ποταμοί μεταβάλλονται σε αίμα, βάτραχοι ανεβαίνουν στη γη, σκνίπες παντού σαν χώμα, έπειτα κυνόμυια, κατόπιν θανατικό στα κτήνη, ελκώδη εξανθήματα, καταστρεπτική χάλαζα, που ακολουθήθηκε με γοργή διαδοχή από πληγές ακρίδων και σκότους, έπειτα η δεκάτη πληγή—ο θάνατος των πρωτοτόκων της Αιγύπτου! Σ’ αυτά τα φυσικά γεγονότα που έγιναν εις εκπλήρωσιν της πρειδοποιητικής μαρτυρίας που εδόθη από τον Μωυσή, προσπαθούν ν’ αντιδράσουν οι ειδωλολάτραι θρησκευτικοί ηγέται της Αιγύπτου και να τα παρερμηνεύσουν, χωρίς επιτυχία στο τέλος. Τις πληγές τις είχαν ιδεί και αισθανθή οι Αιγύπτιοι σε όλη τη χώρα αυτής της πρώτης παγκοσμίου δυνάμεως, και ασφαλώς είχε διαδοθή ανάμεσά τους η μαρτυρία που έδωσε ο Μωυσής. Οι Ισραηλίτες είχαν επαφή με τους Αιγυπτίους, μιλούσαν μαζί τους, και βρήκαν πολλά ‘ευήκοα ώτα’, τόσο πολλά ώστε, όταν τελικά έκαμαν την έξοδό τους από την Αίγυπτο, «μετ’ αυτών συνανέβη και μέγα πλήθος σύμμικτον ανθρώπων» και έγινε μάρτυς της καταστροφής των στρατευμάτων του Φαραώ στην Ερυθρά θάλασσα.—Έξοδος 12:38· 7:1-14:31.
Ο ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ Ο ΙΟΥΔΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΙ ΤΟΥΣ
7. Πώς έλαβε προειδοποίησι το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ; Γιατί;
7 Έπειτα από πολύν καιρό αφότου οι Ισραηλίτες μπήκαν στη Χαναάν, μετά τους αιώνες που κυβερνούσαν οι κριταί, μετά τη διαίρεσι του έθνους σε δύο βασίλεια, το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ, με πρωτεύουσα τη Σαμάρεια, έλαβε επανειλημμένες προειδοποιήσεις από τον Θεό. Μέσω των προφητών Ησαΐα, Μιχαία και ιδιαίτερα του Αμώς δίδεται μαρτυρία στον Ισραήλ για επερχόμενη αιχμαλωσία. (Ησαΐας 10:5, 11· Μιχαίας 1:6· Αμώς 5:27· 7:11) Αλλά μέσω των ορμητικών και πύρινων λόγων του Ωσηέ—λόγων επιπλήξεως και προειδοποιήσεως για επικείμενο κίνδυνο—ρέει η πιο ισχυρή μαρτυρία εναντίον του δεκαφύλου βασιλείου. Πόσο βαριά είναι η ενοχή του!—η γη μολυσμένη με αίμα, στίφη ληστών στην ύπαιθρο χώρα, οι ιερείς φονεύουν και διαπράττουν ασέλγεια, η φυσική και η πνευματική πορνεία είναι ακράτητες, είδωλα για δαιμονολατρία μολύνουν τον κοινό λαό, ως «περιστερά δελεαζομένη, μη έχουσα σύνεσιν» η εμπιστοσύνη τους πηγαινοέρχεται από την Αίγυπτο στην Ασσυρία, αλλά ποτέ δεν επαναπαύεται στον Ιεχωβά Θεό. «Επειδή έσπειραν άνεμον, δια τούτο θέλουσι θερίσει ανεμοστρόβιλον.» Ο Ωσηέ κράζει: «Ανέβησαν εις τους Ασσυρίους . . . Ο Ασσύριος θέλει είσθαι βασιλεύς αυτού . . . Η Σαμάρεια θέλει αφανισθή· διότι απεστάτησε κατά του Θεού αυτής· θέλουσι πέσει εν ρομφαία· τα θηλάζοντα νήπια αυτών θέλουσι συντριφθή, και αι εγκυμονούσαι αυτών θέλουσι διασχισθή.» (Ωσηέ 6:8-11· 7:1-11· 8:7-9· 11:5· 13:16) Ο Ισραήλ έλαβε προειδοποίησι προτού αιχμαλωτισθή από την Ασσυρία το 740 π.Χ.
8, 9. Πώς προειδοποιήθηκε το βασίλειο του Ιούδα, και πώς αναιρέθηκαν τα λεγόμενά τους;
8 Εκατόν τριάντα τρία χρόνια αργότερα, το βασίλειο του Ιούδα, συγκεντρωμένο στην Ιερουσαλήμ, έπεσε στη Βαβυλώνα. Μήπως πιάσθηκε απροσδόκητα; Οι προφήται του Ιεχωβά Ωσηέ, Μιχαίας, Σοφονίας, Αββακούμ, Ησαΐας, Ιερεμίας, Ιεζεκιήλ—όλοι αυτοί έδωσαν μαρτυρία για την επερχόμενη συμφορά. Ο Μιχαίας, ο Ωσηέ και ο Ησαΐας έδωσαν μαρτυρία 150 περίπου χρόνια πριν από την πτώσι. (Μιχαίας 3:10-12· 4:10· Ωσηέ 5:5· Ησαΐας 3:8· 5:13· 39:6, 7) Στη διάρκεια των σαράντα ετών πριν από την ερήμωσι, ο Ιερεμίας υπέμεινε κακομεταχείρισι και εμπαιγμό, κτυπήματα και φυλακή, για να δώση μαρτυρία στην καταδικασμένη πόλι ως τον καιρό της πτώσεώς της. Προειδοποίησε ακόμη και για τη διάρκεια της ερημώσεως: «Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων· Επειδή δεν ηκούσατε τους λόγους μου, Ιδού, εγώ θέλω αποστείλει και λάβει πάσας τας οικογενείας του βορρά, λέγει Κύριος, και τον Ναβουχοδονόσορ βασιλέα της Βαβυλώνος, τον δούλον μου, και θέλω φέρει αυτούς επί την γην ταύτην, και επί τους κατοίκους αυτής, και επί πάντα ταύτα τα έθνη κύκλω, και θέλω εξολοθρεύσει αυτούς, και καταστήσει αυτούς έκπληξιν, και ερημώσεις αιωνίους. Και πάσα αύτη η γη θέλει είσθαι εις ερήμωσιν, και θάμβος· και τα έθνη ταύτα θέλουσι δουλεύσει τον βασιλέα της Βαβυλώνος εβδομήκοντα έτη.»—Ιερεμίας 25:8, 9, 11.
9 Αποφασίσθηκε καταστροφή γι’ αυτή την πόλι που έφερε το όνομα του Θεού, διότι είχε εγκαταλείψει τη λατρεία του Ιεχωβά, προσέφερε θυμίαμα στον Βάαλ, έχυνε σπονδές στους ειδωλολατρικούς θεούς, εθυσίαζε τέκνα στον Μολόχ, και εχλεύαζε τους προφήτας που απεστέλλοντο για να δώσουν προειδοποίησι. Ναι, ο λαός έλεγε ότι αυτός ο Ιερεμίας και οι άλλοι, που ήταν όμοιοί του, ήταν κήρυκες συμφορών, αντικοινωνικά στοιχεία, φανατικοί, δυσηρεστημένοι, εναντίον όλων, πραγμάτων και ανθρώπων. Σε όλα τα χρόνια που οι προφήται επροφήτευαν καταδίκη, ο λαός εχλεύαζε. Έλεγε: «Ο Κύριος δεν θέλει αγαθοποιήσει, ουδέ θέλει κακοποιήσει.» Έλεγαν: «Ο Κύριος δεν μας βλέπει· ο Κύριος εγκατέλιπε την γην.» Έλεγαν: «Αι ημέραι μακρύνονται, και πάσα όρασις εχάθη . . . Η όρασις, την οποίαν ούτος βλέπει, εκτείνεται εις ημέρας πολλάς, και προφητεύει περί χρόνων μακρών.» (Σοφονίας 1:12· Ιεζεκιήλ 8:12· 12:22, 27) Αλλά ο ίδιος ο Θεός αναιρεί τα λεγόμενά τους: «Πλησιάζουσιν αι ημέραι, και η εκπλήρωσις πάσης οράσεως· διότι δεν θέλει είσθαι πλέον ουδεμία όρασις ψευδής . . . Διότι εγώ είμαι ο Κύριος· εγώ θέλω λαλήσει, και ο λόγος τον οποίον θέλω λαλήσει θέλει εκτελεσθή· δεν θέλει πλέον μακρυνθή· διότι εν ταις ημέραις υμών, οίκος αποστάτης, θέλω λαλήσει λόγον, και εκτελέσει αυτόν.»—Ιεζεκιήλ 12:23-25, 28.
10. Σε ποιους επρόκειτο να εκπληρωθή η προειδοποίησις; Και εκπληρώθηκε;
10 Ο έξυπνος λαός είχε άδικο! Οι προφήται του Θεού είχαν δίκαιο! Η μαρτυρία της καταδίκης δεν ήταν για το απώτερο μέλλον, για καιρούς απομακρυσμένους. Ήταν για την εποχή τους, με επανειλημμένες δε οράσεις της επικειμένης ερημώσεως, ο Ιεζεκιήλ είχε προσδιορισθή ως ‘φύλαξ’ για να διασαλπίση προειδοποίησι: «Εγώ σε έθεσα φύλακα επί τον οίκον Ισραήλ· άκουσον λοιπόν λόγον εκ του στόματός μου, και προειδοποίησον αυτούς παρ’ εμού.» (Ιεζεκιήλ 33:7, Αγγλική Εξουσιοδοτημένη Μετάφρασις) Επίσης μέσω του Αββακούμ ο Ιεχωβά εφανέρωσε ότι η ερήμωσις θα επήρχετο όχι σε απομακρυσμένες ημέρες, αλλά επάνω σ’ εκείνους που άκουαν την προειδοποιητική μαρτυρία: «Εγώ θέλω πράξει έργον εν ταις ημέραις σας, το οποίον δεν θέλετε πιστεύσει, εάν τις διηγηθή αυτό. Διότι, ιδού, εγώ εξεγείρω τους Χαλδαίους, το έθνος το πικρόν και ορμητικόν, το οποίον θέλει διέλθει το πλάτος του τόπου, δια να κληρονομήση κατοικίας ουχί εαυτού. . . . Θέλουσι συνάξει τους αιχμαλώτους ως άμμον.»—Αββακούμ 1:5-9.
11, 12. Γιατί δεν έπρεπε να εκπλαγούν η Βαβυλών και η Ασσυρία όταν έπιπταν;
11 Ο Ιεχωβά Θεός προείπε τη νικηφόρο επίθεσι της Βαβυλώνος εναντίον του Ιούδα, αλλά προαπεφάσισε επίσης την πτώσι της. Η Βαβυλών εσημείωσε με επιδοκιμασία τις προφητείες που την ευνοούσαν και έδειξε ιδιαίτερη φιλοφροσύνη προς τον Ιερεμία εξαιτίας των, αλλά ελησμόνησε την πρόρρησι της πτώσεώς της που επακολουθούσε: «Και όταν συμπληρωθώσι τα εβδομήκοντα έτη, θέλω ανταποδώσει επί τον βασιλέα της Βαβυλώνος, και επί το έθνος εκείνο, λέγει Κύριος, την ανομίαν αυτών, και επί την γην των Χαλδαίων, και θέλω καταστήσει αυτήν ερήμωσιν αιώνιον.» (Ιερεμίας 25:12) Δεν έτυχαν προσοχής τα λόγια του Αββακούμ ότι ανταποδοτική δικαιοσύνη θα επέστρεφε στην κεφαλή της Βαβυλώνος. (Αββακούμ 2:8) Αλλά περισσότερο εκπληκτική ήταν η μαρτυρία του Ησαΐα για την κατάρρευσι της Βαβυλώνος, που εδόθηκε διακόσια περίπου χρόνια προτού συμβή. Δια μακρών αυτός ονειδίζει την ισχυρή Βαβυλώνα για την πτώσι της, εκθέτει με λεπτομέρειες πώς η πτώσις της θα λάβη χώραν. Οι κατακτηταί θα είναι οι Μήδοι και οι Πέρσαι, ο αρχιστράτηγος θα είναι ο Κύρος, και μπροστά του οι δίφυλλες πύλες της πόλεως θα βρεθούν αμελώς αφημένες ανοικτές. (Ησαΐας 21:2, 9· 45:1-4· κεφάλαια 13, 14, 47.) Η Βαβυλών, λοιπόν, δεν θα έπρεπε να εκπλαγή όταν το 539 π.Χ. ο Δανιήλ ανέγνωσε την χειρόγραφη επιγραφή επάνω στον τοίχο, η οποία ήταν μια μαρτυρία καταδίκης της τελευταίας στιγμής.—Δανιήλ 5:25-31.
12 Ούτε έπρεπε η ισχυρή Ασσυρία να καταπλαγή όταν ήλθε η σειρά της να γευθή το πικρό ποτήρι που είχε κάποτε επιβάλει στον Ισραήλ, δηλαδή, την ανατροπή που υπέστη από τον Ναβουχοδονόσορα το 625 π.Χ. Οι προφήται του Ιεχωβά Μιχαίας, Ησαΐας και Σοφονίας την είχαν αναφέρει, ο δε Ναούμ έδωσε περισσότερη και λεπτομερέστερη μαρτυρία γι’ αυτήν.—Μιχαίας 5:6· Ησαΐας 10:12-16· Σοφονίας 2:13-15· Ναούμ κεφάλαια 1-3.
Η ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
13. Με ποιο άγγελμα ο Ιησούς διεσάλπισε προειδοποίησι, και γιατί;
13 Αλλά η αποκατάστασις της αληθινής λατρείας στο ναό που ανοικοδομήθηκε στην Ιερουσαλήμ μετά την απελευθέρωσι από την αιχμαλωσία, δεν ήταν μόνιμη. Καθώς περνούσαν τα χρόνια ανεπτύχθησαν τυπικές ιεροτελεστίες και ραββινικές παραδόσεις, ώσπου η αληθινή λατρεία—τον καιρό που εμφανίσθηκε ο Ιησούς Χριστός αιώνες αργότερα—είχε ολόκληρη αποπνιγή και εξαφανισθή από την άφθονη ανάπτυξι των παγιδευτικών αυτών τυπικισμών. Καιρός για μια άλλη προειδοποίησι! Καιρός για μια άλλη μαρτυρία για την αληθινή λατρεία! Ο Ιησούς Χριστός δεν εβράδυνε να ανταποκριθή στην ανάγκη. Μετά το βάπτισμά του και ενώ περιέρχεται ως σκαπανεύς την επαρχία της Γαλιλαίας, η ηλεκτρίζουσα κραυγή ξεσπά από τα χείλη του: «Ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών!»Με φλογερό ζήλο αναλαμβάνει αυτή τη συναρπαστική κραυγή που εξεφωνείτο άλλοτε από τον Ιωάννη το Βαπτιστή και αρχίζει μια εκρηκτική εκστρατεία προειδοποιήσεως και μαρτυρίας που πρόκειται να επισκιάση όλες τις προηγούμενες προσπάθειες. Μια προειδοποίησις εναντίον των αποτελματωμένων θρησκευτικών παραδόσεων, κάτω από τις οποίες πλήθη ανθρώπων εβυθίζοντο στην καταστροφή τους, μια μαρτυρία για τα γεγονότα και τις προφητείες που τον εφανέρωναν ως τον Μεσσία Χριστό του Ιεχωβά!
14. Πού εκήρυττε, και γιατί εκεί;
14 Έφερνε το άγγελμα στην καρδιά των πυκνά κατοικημένων περιοχών. Επήγαινε από σπίτι σε σπίτι, προειδοποιώντας και δίνοντας μαρτυρία. Αλλά ο καιρός ήταν σύντομος, έπρεπε να πλησιάση πλήθη ανθρώπων. Εκήρυττε, λοιπόν, στους δρόμους, στις δημόσιες πλατείες, στις συναγωγές—οπουδήποτε, παντού. Καθώς πηγαίνει από χωριό σε χωριό, από πόλι σε πόλι, τα ακροατήριά του γίνονται πολυαριθμότερα και η φήμη του εξαπλώνεται, ώσπου πλήθη συρρέουν να τον ακούσουν, όχι μόνο από τη Γαλιλαία, αλλά και από τη Σαμάρεια και από τη νοτιώτατη επαρχία της Ιουδαίας και ακόμη από την πέραν του Ιορδάνου χώρα. Η πίεσις των πληθών που αυξάνονται τον αναγκάζει να μετακινηθή από τις περιωρισμένες εκτάσεις των πόλεων για να κάνη δημόσιες συγκεντρώσεις σε πλατείς χώρους της υπαίθρου ικανούς να διευκολύνουν τις αυξανόμενες χιλιάδες των ακροατών του. Ακρογιαλιές, όχθες ποταμών, έρημοι, βουνά, όλοι αυτοί οι τόποι έπαιξαν το μέρος τους καθώς ο Ιησούς έδινε μαρτυρία για τις ευλογίες της Βασιλείας και προειδοποιούσε για τις ραββινικές παγίδες.—Ματθαίος 4:12-25· 5:1· 9:35· 14:13-15· 15:32, 33· Μάρκος 4:1· 8:1-4· Λουκάς 8:1· 20:1.
15. Με ποιες απερίφραστες εκφράσεις προειδοποιούσε ο Ιησούς, και γιατί;
15 Ο Ιησούς Χριστός δεν προσεποιείτο και δεν έκανε επίδειξι λόγων και δεν σκιαμαχούσε με διπλωματικές διφορούμενες εκφράσεις όταν διεκήρυττε την προειδοποίησι του Θεού. Η προειδοποίησις αυτή ήταν υπόθεσις ζωής ή θανάτου, και εδίδετο με σαφήνεια και παρρησία, σε όλη της την έντασι. Οι ψευδείς θρησκευτικοί ηγέται της εποχής εκείνης ήταν τυφλοί οδηγοί που ωδηγούσαν άλλους τυφλούς στο λάκκο της καταστροφής, εδίδασκαν παραδόσεις που ακύρωναν το λόγο του Θεού, αγαπούσαν κολακευτικούς τίτλους, φορούσαν φανταχτερά ενδύματα, παρηύλαναν επιδεικτικά ενώπιον του κοινού, έκαναν μακρές προσευχές για να προξενήσουν εντύπωσι, τα έργα τους τα έκαναν για να τους ιδούν οι άνθρωποι, διύλιζαν τον κώνωπα και κατέπιναν την κάμηλο, ήταν υποκριταί που εξωτερικά εφαίνονταν ευσεβείς και άγιοι, αλλά ήταν βλασφήμως ακάθαρτοι εσωτερικώς. Υποστηριζόμενος από τα γεγονότα, ο Ιησούς τους εστιγμάτιζε ως ψεύτες και μωρούς, όφεις και έχιδνες και υιούς του Σατανά του αρχαίου όφεως. Προειδοποιούσε αυτούς τους πονηρούς κληρικούς ότι θα επήρχετο αιματοχυσία στη γενεά τους, ότι ο οίκος τους θα αφηνόταν έρημος και ότι στο ναό δεν θα έμενε λίθος επί λίθον, ερευνητικά δε τους ρωτούσε: «Πώς θέλετε φύγει από της καταδίκης της γεέννης;»—Ματθαίος 15:1-14· 23:1-38· 24:1, 2· Ιωάννης 8:44.
16. Ποια ήταν η αντίδρασις στο κήρυγμα του Ιησού και των μαθητών του;
16 Τόσο ερήμωνε τις θρησκευτικές βοσκές των γραμματέων και Φαρισαίων η προειδοποίησις και μαρτυρία του Ιησού Χριστού, ώστε θρηνολογούσαν ο ένας στον άλλον: «Βλέπετε ότι δεν ωφελείτε ουδέν; ιδού, ο κόσμος οπίσω αυτού υπήγεν.» (Ιωάννης 12:19) Με την υποκίνησι του Σατανά κατεσιώπησαν τη γλώσσα του στο θάνατο. Αλλά από εκείνο τον καιρό ο Ιησούς είχε εκλέξει και εκπαιδεύσει αποστόλους και μαθητάς για ν’ ακολουθήσουν τα ίχνη του, αυτοί δε προώθησαν την εκστρατεία. Εμιμήθηκαν τις μεθόδους του, εχρησιμοποίησαν τα ίδια μέρη, και ευλογήθηκαν με την ίδια επιτυχία. Επετελέσθη αύξησις των διαγγελέων της Βασιλείας με το κήρυγμα «δημοσία και κατ’ οίκους». (Πράξεις 20:20· 18:28) Αυτοί, όπως ο Ιησούς Χριστός, επροκάλεσαν την οργή των διωκτών γραμματέων και Φαρισαίων. Γιατί; Διότι το αποτέλεσμα του εντατικού προειδοποιητικού τους έργου ήταν ίδιο με το αποτέλεσμα της ομοίας με ανεμοστρόβιλο εκστρατείας μαρτυρίας του Ιησού, όπως φαίνεται από την αγωνιώδη κραυγή των θρησκευομένων που εθίγοντο, λέγοντας για τους αποστόλους και μαθητάς ότι αυτοί ήταν «οι αναστατώσαντες την οικουμένην». (Πράξεις 17:6) Εννοούσαν την αναστάτωσι του μικρού θρησκευτικού τους κόσμου που ήταν οικοδομημένος επάνω στο σαθρό θεμέλιο της επιδείξεως και της τυπολατρίας, επάνω στην μετακινούμενη άμμο της προφορικής παραδόσεως. Ευνοούσαν τη διατήρησι του υφισταμένου καθεστώτος στη θρησκευτική επιχείρησι των ημερών τους.
17. Διέφυγαν τάχα αυτοί που προειδοποιήθηκαν και δεν έδωσαν προσοχή; Γιατί;
17 Εντούτοις, η θέσις τους και το έθνος τους που ζητούσαν να σώσουν χύνοντας το αίμα του Ιησού και των ακολούθων του, δεν εσώθηκαν. Τα θύματα του κατακλυσμού δεν μπορούσαν να εκμηδενίσουν την προειδοποίησι του Νώε με το να επαναφέρουν τα νερά ξανά στο ουράνιο κατοικητήριό τους. Οι Σοδομίτες δεν μπορούσαν να σβήσουν την πύρινη βροχή. Ο μανιώδης Φαραώ δεν είχε αντίδοτο για τις δέκα πληγές. Ο Ιούδας ήταν τόσο αβοήθητος να απωθήση τους Βαβυλωνίους όσο και ο Ισραήλ πριν απ’ αυτόν να αποκρούση τους επιδρομείς Ασσυρίους. Ούτε μπορούσαν τα ειδωλολατρικά αυτά έθνη με τη σειρά τους να αποδείξουν τον Θεό ψεύτη με το να υφίστανται πέρα από τον καιρό που είχε ορισθή για την κατάρρευσί τους. Ούτε μπορούσε το Ιουδαϊκό έθνος στον καιρό του Χριστού να κάνη να επιστρέψη κενή η προειδοποίησις που είχε εξαγγείλει ο Ιεχωβά με το κήρυγμα του αγαπητού του Υιού. (Ησαΐας 46:10, 11· 55:11) Τα «γεννήματα εχιδνών» είδαν ενώ ζούσαν ακόμη την απώλεια της θέσεώς των και του έθνους των, την ανατροπή της πόλεώς των και του ναού των, και δεν διέφυγαν την «καταδίκην της γεέννης».—Ματθαίος 23:33
18. Τι θα πούμε, λοιπόν, για τον ‘παρόντα πονηρό κόσμο’;
18 Και ούτε θα διαφύγη ο ‘παρών πονηρός κόσμος’ την καταστρεπτική βιαιότητα του Αρμαγεδδώνος, για τον οποίο προειδοποιείται ακριβώς τώρα!