Πείρες Από Τον Αγρό
ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΕ ΛΕΠΡΟΥΣ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ
Η πραγματική ιεραποστολική υπηρεσία στη Χρυσή Ακτή έχει ως αποτέλεσμα ποικίλες πείρες. Μου είχε ανατεθή, μαζί με δύο άλλους αποφοίτους της Σχολής Γαλαάδ, να επισκεφθώ την ομάδα Χω των μαρτύρων του Ιεχωβά, καθώς και το λεπροκομείο που είναι εκεί πλησίον. Ταξιδεύοντας με αυτοκίνητο αναχωρήσαμε από την Άκκρα, την πρωτεύουσα, το μεσημέρι. Μετά πέντε περίπου ώρες μας υπεδέχοντο θερμώς στο Χω. Κατευθυνθήκαμε γρήγορα στο κέντρον της πόλεως για να δώσωμε τη δημόσια ομιλία. Είχε ήδη νυχτώσει. Όπως λοιπόν συμβαίνει συχνά, η ομιλία έγινε κάτω από το λαμπρό τροπικό φεγγάρι και τα σπινθηροβόλα αστέρια· 300 περίπου άτομα παρηκολούθησαν την ομιλία. Εσημειώθηκε καμμιά επέμβασις; Ναι! Τι είδους: Το φανάρι που εχρησιμοποιείτο για να χύνη φως στη Γραφή και στα σημειώματα του ομιλητού, εχρησίμευσε και ως σύνθημα για να συγκεντρωθή μια μεγάλη ποικιλία πτερωτών εντόμων και να χαιρετήσουν τον ομιλητή με τον ιδιαίτερο τρόπο τους.
Το επόμενο πρωί ήμαστε στο δρόμο προς την εγκατάστασι των λεπρών, τρία μίλια πιο πέρα. Από 500 περίπου λεπρούς διαφόρων θρησκευμάτων μέσα σ’ αυτή την εγκατάστασι, υπάρχουν τέσσερες μάρτυρες του Ιεχωβά. Χάρηκαν που είδαν εμάς τους αποφοίτους της Σχολής Γαλαάδ! Πολύν καιρό θα ενθυμούμεθα την έκφρασι της χαράς στα πρόσωπά των, που είναι ένας από τους λίγους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαν να δείξουν την χαρά των, διότι δεν μπορούσαν να μας εγγίσουν. Το Γραφείο του Συλλόγου αποστέλλει τακτικά δωρεάν τεύχη της Σκοπιάς στους αδελφούς αυτούς, οι οποίοι πολύ το εκτιμούν αυτό.
Ύστερ’ από μια συνέντευξι με τον προϊστάμενο του λεπροκομείου, εδόθη άδεια για μια δημοσία ομιλία στους παρόντας. Όλοι άκουσαν προσεκτικά. Δεν ήταν ένα ακροατήριο ευχάριστο να το βλέπη κανείς από φυσική άποψι. Ήταν απ’ όλες τις ηλικίες, αλλά μερικά από τα νεαρά παιδιά φαίνονταν σαν γέροι, με τη λέπρα που είχε επηρεάσει το καθένα κατά ένα ελαφρώς διάφορο τρόπο. Ένας από τους λεπρούς αδελφούς διερμήνευε τα λόγια του ομιλητού, αυτό δε ήταν κάτι που θα το θυμάται πολύν καιρό ο ομιλητής. Ο διερμηνεύς ούτος έστεκε ένα μέτρο μακρυά από τον ομιλητή με τη Σουδανική Γραφή στο χέρι. Τ’ αυτιά του ήταν μισοφαγωμένα, καθώς και τα δάχτυλα των ποδιών του. Τα δάκτυλα των χεριών του ήταν φαγωμένα ως τη δεύτερη άρθρωσι, και όμως είχε πλήρες το μειδίαμα της Βασιλείας στο ζαρωμένο του πρόσωπο. Όταν ήλθε η στιγμή της αναγνώσεως των Γραφικών εδαφίων ήταν έξοχο να παρατηρή κανείς πόσο γρήγορα εύρισκε τα εδάφια, με τις ρίζες μόνο των δακτύλων που του έμεναν. Εγνώριζε τη Γραφή του. Όταν ετελείωσε η ομιλία έγινε μια ιδιαίτερη συνομιλία με τους τέσσερες μάρτυρας και ήταν καιρός ν’ αναχωρήσωμε, διότι έπρεπε να επιστρέψωμε στην Άκκρα εκείνη τη μέρα. Το έθιμο των ιθαγενών είναι να χαιρετούν και ν’ αποχαιρετούν μ’ ένα ενθουσιώδες κίνημα της κεφαλής, αλλά οι ευαγγελιζόμενοι αυτοί δεν μπορούσαν να κάνουν έτσι. Ήλθαν μαζί μας ως το άκρον του λεπροκομείου και ύστερα αποχωρισθήκαμε, αφού τους υποσχεθήκαμε ότι θα επανέλθωμε όσο το δυνατόν ταχύτερα για να τους επισκεφθούμε. Καθώς πηγαίναμε προς την Άκκρα, 100 μίλια προς νότον δεν μπορούσαμε παρά να επιθυμήσωμε ακόμη περισσότερο την έλευσι του νέου κόσμου με τις υποσχεμένες ευλογίες του για όλους τους ευπειθείς ανθρώπους.
ΓΙΝΕΣΘΕ ΛΟΙΠΟΝ ΦΡΟΝΙΜΟΙ ΩΣ ΟΙ ΟΦΕΙΣ
Έχω μια μεγαλύτερη αδελφή στην οποία ήμουν πάντοτε πολύ αφωσιωμένη, αφότου δε ήλθα σε επίγνωσι της αληθείας, πολύ επεθύμησα να συμμετάσχη και η αδελφή μου στο ίδιο προνόμιο του να είναι δούλη της Θεοκρατίας. Έγραψα ένα γράμμα στους αδελφούς της πόλεως όπου διαμένει, παρακαλώντας τους να την επισκεφθούν και να της δώσουν μαρτυρία, αλλά όλες οι προσπάθειες τους ήταν άκαρπες. Στο τέλος αποφάσισα να την επισκεφθώ εγώ η ίδια. Ο κύριος λίθος προσκόμματος φάνηκε να ήταν η δεισιδαιμονική της πίστις στη δύναμι κάποιου ξωτικού ή κακού πνεύματος μέσα στο σπίτι της. Επίστευε ότι αν έτρωγε καμμιά τροφή παρασκευασμένη από κασσάβα, και την εντοπία τροφή που λέγεται γάρι, ή αν άκουε κανένα άγγελμα άλλο από εκείνο που ελάμβανε απ’ αυτό το ξωτικό, θα πέθαινε.
Αντιλαμβανόμενη τη δεισιδαίμονα πίστι των Αφρικανών στη δύναμι των φαρμάκων, εχειρίσθηκα το πρόβλημα με τον εξής τρόπο: Πήρα λίγο κοινό νερό και το έβαλα μέσα σε μια φιάλη. Όταν έφθασα σπίτι μού είπε ότι εκατάλαβε πως τώρα ενώθηκα με την ομάδα του «Αρμαγεδδώνος», και ότι κι άλλοι άνθρωποι του «Αρμαγεδδώνος» την είχαν επισκεφθή, αλλά δεν μπορούσε να συμφωνήση μαζί τους διότι κατείχετο από ένα ισχυρό ξωτικό. Τότε της είπα ότι για το καλό της πήρα κάποιο πολύ δραστικό φάρμακο γνωστό για τη δύναμι που έχει να βγάζη τα ξωτικά, και ότι αφότου ήμουν στο σπίτι η δύναμις του ξωτικού είχε συντριβή. Κατόπιν παρουσίασα τη φιάλη και της είπα να πιή λίγο και να τρίψη επίσης το σώμα της με λίγο από το υγρό αυτό, και τότε θα μπορούσε να τρώγη γάρι χωρίς κανένα κίνδυνο θανάτου, διότι το ξωτικό είχε φύγει ήδη.
Στην αρχή εφοβείτο ακόμη να φάη το γάρι αλλά ύστερα από περισσότερη ενθάρρυνσι έφαγε λίγο, ιδιαίτερα αφότου είδε έμενα να τρώγω. Την έκανα να επαναλάβη το ίδιο την επόμενη μέρα και την τρίτη. Τότε πια επείσθη ότι η δύναμις του ξωτικού είχε συντριβή πραγματικά, και με ρώτησε πώς κατώρθωσα να βρώ ένα τόσο δυνατό φάρμακο. Της είπα να πάρη τη Γραφή της, και αρχίσαμε να διαβάζωμε μαζί μερικά εδάφια. Τρεις μέρες εδιαβάζαμε μαζί, και ύστερα της είπα για το νερό της φιάλης και ότι εκείνο που έδιωχνε πραγματικά τα ξωτικά ήταν το «ύδωρ της αληθείας». Εγέλασε και είπε ότι ο Θεός εκινείτο πράγματι με τρόπους μυστηριώδεις. Όταν ανεχώρησα, αυτή παρακολουθούσε τις μελέτες ομάδος και συμμετείχε στο έργον.—Ευαγγελιζομένη στη Νιγερία