Η Πραγματική Εορτή της Συγκομιδής είναι εν Προόδω — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Η Πραγματική Εορτή της Συγκομιδής είναι εν Προόδω

1-4. Ποια απόδειξις εδόθη στους μάρτυρας του Ιεχωβά το έτος 1942 ότι το έργο της συνάξεως δεν είχε τότε συμπληρωθή;

ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΣ τα πολλά χαρακτηριστικά του τύπου, γινόμεθα ικανοί να κατανοήσωμε ότι η εορτή της σκηνοπηγίας εξεικόνιζε εκείνο που θα είχαν το προνόμιο να κάμουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στην υπηρεσία του Βασιλέως τον καιρό της τελικής συνάξεως των «άλλων προβάτων» του. Νωρίς στο έτος 1942 ωρισμένες περιστάσεις έκαμαν μερικούς να συμπεράνουν ότι το έργο της μαρτυρίας είχε περίπου τελειώσει και ότι ο Αρμαγεδδών ήταν πλησίον. Ένα άρθρο όμως δημοσιεύθηκε στο τεύχος της 1ης Φεβρουαρίου της Σκοπιάς (στην Αγγλική), που ετιτλοφορείτο «Τελική Σύναξις», και το οποίο ετόνιζε ότι υπελείπετο ακόμη ένα μεγάλο έργο συνάξεως για να εκτελεσθή. Έτσι ο Ιεχωβά ειδοποίησε τους δούλους του σε όλο τον κόσμο να συνεχίσουν την ενασχόλησί τους στο έργο της μαρτυρίας διότι τα «άλλα πρόβατα» δεν είχαν όλα συναχθή. Παραθέτομε ένα μέρος από το άρθρο που αναφέραμε παραπάνω:

² «Επί αρκετά χρόνια τώρα ο Ιεχωβά έχει σε ενέργεια τη Θεοκρατική του οργάνωσι, και εκγυμνάζει και εκπαιδεύει τους δούλους του γι’ αυτό ακριβώς το έργον. Ανατίθεται στον καθένα ένας τομεύς στον αγρό, και δεν πρέπει να επιτρέπουν να αποσπάται μακριά η προσοχή τους, αλλά πρέπει να είναι σταθεροί στο να πράττουν το ένα πράγμα, γνωρίζοντας τι επιδιώκουν, και πρέπει να περιπατούν προσεκτικά, πάντοτε έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν την εξάρτυσι που επρομήθευσε ο Κύριος γι’ αυτόν τον καιρό του τέλους, πρέπει δε να ενεργούν και να εργάζωνται μαζί με απόλυτη ενότητα.

³ »Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, η τελική συγκομιδή του Κυρίου συνεχίζεται. Τίποτε ούτε επί μια στιγμή ας μη διακόψη την προς τα εμπρός πορεία του υπό διαθήκην λαού του στην υπηρεσία του. Ο καιρός είναι σύντομος, η ευκαιρία μεγάλη, και μακάριος είναι εκείνος που έχει κάποια μερίδα σ’ αυτήν.»

⁴ Εξετάζοντας τι εγίνετο και ελέγετο στη διάρκεια της εορτής της σκηνοπηγίας ή συγκομιδής, θ’ αντιληφθούμε ότι αυτή η τελευταία εορτή του Ιουδαϊκού έτους εξεικονίζει την «τελική σύναξι» των άλλων προβάτων του Κυρίου· όταν δε τελείως εκπληρωθή αυτή η εξεικόνισις, το έργο της συγκομιδής του Ιεχωβά θα τερματισθή, και θα επακολουθήση γοργά η «εξαίσιος πράξις» του.—Ησαΐας 28:21.

5. Οι Ισραηλίτες έπρεπε να ζουν σε σκηνές στη διάρκεια της εορτής της σκηνοπηγίας. Τι εξεικόνιζε αυτό;

⁵ Στη διάρκεια της εορτής της σκηνοπηγίας ο λαός έπρεπε να ζη σε καλύβες καμωμένες από κλάδους «δένδρων δασέων». Η διαμονή σε σκηνές είχε σημασία. Η σκηνή είναι ένα μέρος προσωρινής διαμονής που οι κάτοχοί του αποβλέπουν σε μια μόνιμη κατοικία. Στην οδοιπορία από την Αίγυπτο προς τη γη της επαγγελίας οι Ισραηλίτες κατοικούσαν σε σκηνές. Ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ κατοικούσαν σε σκηνές στην εποχή τους. Δεν ήθελαν ν’ αποτελούν μέρος του κόσμου του Σατανά, αλλ’ απέβλεπαν σε μια «πόλι» ή κυβέρνησι που θα ήταν κάτω από τον έλεγχο του Ιεχωβά. Όλοι αυτοί ωμολογούσαν ότι ήταν ξένοι και πάροικοι στη γη, αποβλέποντας σε μια ουράνια πατρίδα. (Εβραίους 11:8-16). Ο Ιησούς είπε, «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου»· συνεπώς, όλοι όσοι αποβλέπουν στη βασιλεία του Θεού ως ελπίδα τους, δεν είναι μόνιμοι κάτοικοι του πονηρού αυτού κόσμου, και δεν θεωρούν τον εαυτό τους ως μέρος του. Δεν αφιερώνουν τον χρόνο τους και τις ενέργειές τους στο να συσσωρεύουν κοσμικά πλούτη. Όσοι το κάνουν αυτό θα σαρωθούν όλοι στον Αρμαγεδδώνα τόσο τελείως όσο τα υλικά πράγματα του πρώτου κόσμου κατεστράφησαν στον κατακλυσμό των ημερών του Νώε.

6. Πώς εκπληρώνεται τώρα η μορφή αυτή της εορτής της σκηνοπηγίας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά;

⁶ Οι σκηνές που έστηναν οι Ισραηλίτες δεν ήταν περίτεχνα επιπλωμένες, αλλά είχαν μόνο τα πράγματα που χρειάζονταν για μια λογική άνεσι. Σήμερα οι δούλοι του Ιεχωβά που ασχολούνται στη διακήρυξι των «καλών νέων» της Βασιλείας, δεν αφιερώνουν χρόνο και χρήμα στο να οικοδομούν δαπανηρές κατοικίες για να ζουν σ’ αυτές με μεγαλοπρέπεια και να ψυχαγωγούν φίλους με κοσμικές τέρψεις. Είναι απησχολημένοι στην υπηρεσία του Βασιλέως αναζητώντας τα άλλα πρόβατα του Κυρίου, όπου μπορούν να ευρεθούν. Αφού εύρουν ένα από τα πρόβατα του Κυρίου, ενεργούν όπως ο Διδάσκαλος είπε στον μαθητή του: «Ποίμαινε τα πρόβατά μου». Επανειλημμένες επισκέψεις γίνονται σ’ αυτά, και διεξάγονται μαζί τους οικιακές Γραφικές μελέτες, για να μάθουν τους καλούς σκοπούς του Ιεχωβά, και να ταχθούν με το μέρος του, να ενωθούν δε έπειτα στο έργο της συνάξεως. «Όστις ακούει, ας είπη, Ελθέ.» (Αποκάλυψις 22:17) Το έργον είναι μεγάλο, οι δε εργάται είναι ολίγοι. Όλοι όσοι αγαπούν τον Κύριο και τους συνανθρώπους των θα ενωθούν σ’ αυτό το έργο προτού να είναι πολύ αργά. Αυτό είναι ένα παράδοξο έργο για τους θρησκευόμενους. Είναι το «έργον συγκομιδής» του Ιεχωβά, και γρήγορα θα συμπληρωθή· έπειτα θα αρχίση η «εξαίσιος πράξις» της καταστροφής, στον Αρμαγεδδώνα.

7. Πόσοι μόσχοι προσεφέροντο στη διάρκεια της εορτής της σκηνοπηγίας, και τι εξεικόνιζε αυτή η προσφορά;

⁷ Πολλές θυσίες προσεφέροντο στη διάρκεια της εορτής της σκηνοπηγίας. Καθημερινά προσέφεραν μόσχους ώσπου εθυσιάζοντο εβδομήντα. Την ημέρα του εξιλασμού ο αρχιερεύς προσέφερε ένα μόσχο και δύο τράγους, εξεικονίζοντας τη θυσία που έκαμε ο Ιησούς Χριστός προς όφελος του ανθρωπίνου γένους. Το ότι προσεφέροντο εβδομήντα μόσχοι στη διάρκεια της εορτής της σκηνοπηγίας εφανέρωνε ότι η θυσία που προσεφέρθη από τον Ιησού ήταν τελεία και από ανθρώπινη και από θεία άποψι. Το εβδομήντα είναι πολλαπλάσιον του δέκα και του επτά. Το επτά παριστά τελειότητα από ουράνια άποψι, το δέκα δε από ανθρώπινη ή γήινη άποψι. Ο Ιησούς έδωκε τον εαυτό του ως αντίλυτρον για όλους, και έτσι επλήρωσε την απαιτούμενη τιμή στο πλήρες.—Αριθμοί 29:12-34· 1 Τιμόθεον 2:5, 6.

ΕΠΕΥΦΗΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΜΕ ΧΑΡΑ

8. Τι εξεικονίζετο με το ότι ο λαός μετέφερε κλάδους φοινίκων στη διάρκεια της εορτής της σκηνοπηγίας;

⁸ Στη διάρκεια της εορτής της σκηνοπηγίας ο λαός μετέφερε καθημερινά κλάδους φοινίκων. Αυτοί οι κλάδοι φοινίκων υπαινίσσοντο χαρά και νίκη. Λίγες μέρες πριν από το θάνατό του, ο Ιησούς εισήλθε στην Ιερουσαλήμ επάνω σε όνο ‘επί του οποίου ουδείς άνθρωπος εκάθισέ ποτε’. Αυτό έγινε στον καιρό του πάσχα, και ‘πολύς όχλος είχε έλθει εις την εορτήν’. Όταν άκουσαν ότι ο Ιησούς ερχόταν στην Ιερουσαλήμ, επήραν κλάδους φοινίκων και προχώρησαν για να τον προϋπαντήσουν, κράζοντας: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ.» (Ιωάννης 12:12-15) Ο απόστολος Ιωάννης είδε αργότερα σε όρασι ένα μεγάλο πλήθος που έστεκε μπροστά, στο θρόνο του Θεού και του Αρνίου, ντυμένο με στολές λευκές, και με φοίνικας στα χέρια τους· και έκραζαν με μεγάλη φωνή, λέγοντας: «Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθήμενου επί του θρόνου, και του Αρνίου.» Αυτός ο πολύς όχλος έχαιρε για τη νίκη του Βασιλέως του Ιεχωβά και τον επευφημούσε ως Κύριόν του και λυτρωτή. (Ματθαίος 21:7-9· Αποκάλυψις 7:9, 10) Στην αρχαία εορτή της σκηνοπηγίας οι Ισραηλίτες έχαιραν πολύ, αποδίδοντας αίνο στον Ιεχωβά για την αγαθότητά του προς αυτούς, και τον ανεγνώριζαν ως σωτήρα και απελευθερωτήν. Ομοίως εκείνοι που προεπορεύοντο από τον Ιησού καθώς έμπαινε στην Ιερουσαλήμ και προσέφερε τον εαυτό του στον Ισραήλ ως βασιλέα τους, τον επευφημούσαν ως τον βασιλέα του Ισραήλ. Παρόμοια ο «πολύς όχλος» της Αποκαλύψεως επευφημούσε τον Βασιλέα έχοντας στα χέρια του και σείοντας κλάδους φοινίκων.

9. Γιατί η τελευταία εορτή του έτους ήταν ευκαιρία μεγάλης χαράς;

⁹ Οι τρεις ειδικές εορτές που ο Κύριος διέταξε τον Ισραήλ να εορτάζη κάθε χρόνο, ήταν περίοδοι χαράς για όλο το λαό. Αυτές ήταν «εορταί εις τον Ιεχωβά»· συνεπώς, στην τελευταία εορτή του έτους ο λαός θα είχε ειδική ευκαιρία να αποδώση ευχαριστίες στον Ιεχωβά. Όλη η ευλογία του έτους που είχε περάσει, προήρχετο από τον Κύριο, και αυτοί επιθυμούσαν να δείξουν την εκτίμησί τους για όλα όσα είχε κάμει γι’ αυτούς. Ήταν ο Δημιουργός τους, ο Λυτρωτής τους και ο Βασιλεύς τους, και ήταν άξιος λατρείας και αίνου, και αυτά ήθελαν να του τα αποδώσουν απεριόριστα. Η παραγωγή των αγρών και των αμπέλων είχε ήδη συλλεγή, και είχαν άφθονα εφόδια για τον χειμωνιάτικο καιρό που ήταν πολύ πλησίον. Ήταν ο λαός του Ιεχωβά και αυτός ήταν ο Θεός τους· όλα, λοιπόν, επήγαιναν καλά.

10. Ποια αιτία υπάρχει για να χαίρουν τώρα οι μάρτυρες του Ιεχωβά;

¹⁰ Ο λαός του Ιεχωβά που βρίσκεται τώρα επάνω στη γη έχει ομοίως κάθε αιτία να χαίρη. Το κεχρισμένο υπόλοιπο έχει φερθή στον πνευματικό ναό, και είναι τώρα μαζί με τον Κύριο απησχολημένο στην τελική σύναξι. Τα άλλα πρόβατα εξέρχονται από τα θρησκευτικά δεσμωτήρια, όπου εκρατήθησαν σε δουλεία μέσω αγνοίας και δεισιδαιμονίας. Το έργο της συνάξεως επεκτείνεται γοργά, καθώς οι κεχρισμένοι και οι σύντροφοί των, τα «άλλα πρόβατα», προχωρούν με το άγγελμα της Βασιλείας σε όλα τα έθνη της γης· κάνοντας δε τούτο, υπακούουν στην εντολή του Διδασκάλου των: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθαίος 24:14) Αυτό είναι αιτία για πολλή ευτυχία, διότι η Βασιλεία ιδρύθηκε στους ουρανούς, και η αλήθεια αυτή διακηρύττεται στους ανθρώπους, για να μπορέσουν να εύρουν παρηγορία και ελπίδα, και να διαφύγουν από τα εκκλησιαστικά συστήματα που τους εκράτησαν επί μακρόν σε άγνοια του Ιεχωβά και των ενδόξων σκοπών του. Οι δούλοι του Ιεχωβά έχουν πολλή εναντίωσι και πολλές δοκιμασίες καθώς προχωρούν στην υπηρεσία του, τίποτε όμως από αυτά δεν τους μετακινεί, διότι είναι αποφασισμένοι να τελειώσουν το έργο με χαρά. Μετέχουν στη χαρά Κυρίου του Θεού με τη διεκδίκησι του αγίου ονόματός του.

11, 12. Ποια ειδική μορφή του νόμου ετηρείτο όταν η εορτή της σκηνοπηγίας εωρτάζετο στο σαββατιαίο έτος; και τι εξεικονίζει αυτό;

¹¹ Κάθε έβδομο έτος, και το πεντηκοστό ή Ιωβιλαίο έτος, ήταν ένα σαββατιαίο έτος. Όταν η εορτή της σκηνοπηγίας ετελείτο σ’ ένα σαββατιαίο έτος, οι ιερείς έπρεπε να συναθροίσουν όλο το λαό, άνδρες, γυναίκες, παιδιά και τους ξένους που ήταν μαζί τους στη γη, για ν’ ακούσουν την ανάγνωσι του νόμου. «Και προσέταξεν εις αυτούς ο Μωυσής, λέγων, Εν τω τέλει εκάστου εβδόμου έτους, εν τω καιρώ του έτους της αφέσεως, εν τη εορτή της σκηνοπηγίας, όταν πας ο Ισραήλ συναχθή δια να εμφανισθή ενώπιον Κυρίου του Θεού σου, εν τω τόπω όντινα εκλέξη, θέλεις αναγινώσκει τον νόμον τούτον ενώπιον παντός του Ισραήλ εις επήκοον αυτών. Σύναξον τον λαόν, τους άνδρας και τας γυναίκας, και τα παιδία, και τον ξένον σου τον εντός των πυλών σου, δια να ακούσωσι, και δια να μάθωσι, και να φοβώνται Κύριον τον Θεόν σας, και δια να προσέχωσι να εκτελώσι πάντας τους λόγους του νόμου τούτου· και δια να ακούσωσι τα τέκνα αυτών, τα οποία δεν εξεύρουσι, και να μάθωσι να φοβώνται Κύριον τον Θεόν σας.»—Δευτερονόμιον 31:10-13.

ΚΑΙΡΟΣ ΓΡΑΦΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ

¹² Από τις οδηγίες αυτές είναι σαφές ότι η εορτή της σκηνοπηγίας εξεικόνιζε έναν καιρό που η αλήθεια του Θεού πρέπει να διδαχθή σε όλους τους λαούς. Υπάρχει πλήθος ανθρώπων σήμερα στη γη που είναι όπως ήταν τα παιδιά στις μέρες στις οποίες αναφέρεται το παραπάνω χωρίον. Δεν ξέρουν τίποτε για τους καλούς σκοπούς του Ιεχωβά ούτε για τη Βασιλεία που είναι η μόνη τους ελπίς. Ο προφήτης Ωσηέ είπε: «Ο λαός μου ηφανίσθη δι’ έλλειψιν γνώσεως.» (Ωσηέ 4:6) Γιατί οι άνθρωποι στον λεγόμενο «Χριστιανισμό» αφανίζονται δι’ έλλειψιν γνώσεως; Ο προφήτης Ιεζεκιήλ απαντά, στο κεφάλαιο 34 της προφητείας του, ως εξής: «Υιέ ανθρώπου, προφήτευσον επί τους ποιμένας του Ισραήλ· προφήτευσον, και ειπέ προς αυτούς, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός προς τους ποιμένας· Ουαί εις τους ποιμένας του Ισραήλ, οίτινες βόσκουσιν εαυτούς! Οι ποιμένες δεν βόσκουσι τα ποίμνια; Σεις τρώγετε το πάχος, και ενδύεσθε το μαλλίον, σφάζετε τα παχέα· δεν βόσκετε τα ποίμνια.» Έπειτα ο προφήτης προσθέτει τα ακόλουθα: «Θέλω βοσκήσει αυτά εν αγαθή νομή . . . και θέλουσι βόσκεσθαι εν παχεία νομή, επί των ορέων του Ισραήλ.» (Ιεζεκιήλ 34:2, 3, 14) Κατόπιν τα «άλλα πρόβατα» θα φερθούν στη μία ποίμνη, όπως εδηλώθηκε από τον Ιησού εις Ιωάννην 10:16. Επειδή η βασιλεία του Θεού ιδρύθηκε τώρα στους ουρανούς, τα πεινασμένα αυτά πρόβατα βρίσκουν θρεπτική τροφή για τις πεινασμένες ψυχές τους στα όρη (την επικράτεια της Βασιλείας) του Ισραήλ.

13. Υπήρχε κάποια σημασία στο ότι η εορτή της σκηνοπηγίας ακολουθούσε την ημέρα του εξιλασμού

¹³ Η εορτή της σκηνοπηγίας άρχιζε πέντε ημέρες μετά την ετησία ημέρα του εξιλασμού. Στην ημέρα του εξιλασμού ο αρχιερεύς προσέφερε ένα μόσχο και δύο τράγους για τις αμαρτίες ολοκλήρου του Ισραήλ· κατόπιν ακολουθούσε η ευλογία της εορτής της σκηνοπηγίας. Η ευλογία που εξεικονίζετο στην εορτή της σκηνοπηγίας δεν μπορούσε να έλθη προτού ο Ιησούς δώση τη ζωή του για τις αμαρτίες του ανθρωπίνου γένους. Ο ιερεύς έκανε εξιλασμό πρώτα για τους ιερείς και τους Λευίτες, έπειτα για όλο το λαό. Τώρα που εγκαθιδρύθηκε η Βασιλεία και το υπόλοιπο συνάχθηκε στο ναό, ήλθε ο καιρός να φερθούν τα άλλα πρόβατα στην ποίμνη. Ο Ιωάννης είπε ότι ο Ιησούς είναι «ιλασμός περί των αμαρτιών ημών· και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου». (1 Ιωάννου 2:2) Όλο το ανθρώπινο γένος εκληρονόμησε την κατάρα του θανάτου από τον Αδάμ. Τα ολίγα χρόνια που ζουν οι άνθρωποι εδώ στη γη περιστοιχίζονται από πολλές θλίψεις που οφείλονται στην επιρροή του Σατανά και των συνεταίρων του δαιμόνων, κανείς δε άνθρωπος δεν μπορεί να απολυτρώση την ψυχή του ούτε την ψυχή του αδελφού του. Όλοι πρέπει να αποβλέψουν στον Ιησούν Χριστόν και στον «ζώντα Θεόν, όστις είναι ο Σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα των πιστών.»—1 Τιμόθεον 4:10.

14. Τι εξεικονίζετο από το σάλπισμα της σάλπιγγος στην ημέρα του εξιλασμού του πεντηκοστού έτους;

¹⁴ Στην ημέρα του εξιλασμού του πεντηκοστού έτους ηχούσε η ιωβιλαία σάλπιγξ σε όλη τη γη. Το σάλπισμα αυτό εσήμαινε ελευθερία για το λαό. Σήμερα η Ιωβιλαία σάλπιγξ ηχεί σε όλο τον κόσμο. Αυτό σημαίνει ελευθερία για τους δεσμίους που κρατούνται στην άγνοια και τη δεισιδαιμονία στην οργάνωσι του Διαβόλου και τα θρησκευτικά της δεσμωτήρια, και, με τη χάρι του Κυρίου, ένα μεγάλο πλήθος απ’ αυτούς βρίσκουν το δρόμο τους προς την ελεύθερη οργάνωσι του Ιεχωβά, όπου μπορούν να βρουν ελευθερία και ειρήνη. Δεν αποβλέπουν πλέον σε ανθρώπους ως ‘υπερεχούσας εξουσίας’, στις οποίες πρέπει να δουλεύουν και να υπακούουν. (Ρωμαίους 13:1) Ο Ιεχωβά Θεός και ο Χριστός Ιησούς είναι αι υπερέχουσαι εξουσίαι, στις οποίες αποβλέπουν όλοι οι καθιερωμένοι πιστοί, και σ’ αυτές βρίσκουν ανάπαυσι και ασφάλεια. «Μακάριος ο λαός, ο γινώσκων αλαλαγμόν [σαν σάλπιγγος που αναγγέλλει τον Βασιλέα του Ιεχωβά]· θέλουσι περιπατεί, Κύριε, εν τω φωτί του προσώπου σου.»—Ψαλμός 89:15.

15. Υπάρχει κάποια σημασία στο γεγονός ότι ο Ιωάννης έδωσε μια τόσο λεπτομερή αφήγησι της παρουσίας του Ιησού στην εορτή της σκηνοπηγίας; Αν ναι, ποια;

¹⁵ Ο απόστολος Ιωάννης αφηγείται πώς παρευρέθη ο Ιησούς στην εορτή της σκηνοπηγίας, καθώς και τι είπε και έκαμε, πράγμα που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η επίσκεψις αυτή ήταν πολύ σπουδαία· και έτσι βρίσκομε ότι το γεγονός αυτό φανερώνει τη σπουδαιότητα της εορτής της σκηνοπηγίας. Ο Ιησούς ήταν στη Γαλιλαία, όπου έκαμε πολλά θαύματα, και μ’ αυτά διήγειρε μεγάλο ενδιαφέρον για τον εαυτό του και το έργο του, αλλά οι αδελφοί του δεν είχαν πιστέψει σ’ αυτόν έως εκείνο τον καιρό. Η εορτή της σκηνοπηγίας ήταν πλησίον. «Είπον λοιπόν προς αυτόν οι αδελφοί αυτού, Μετάβηθι εντεύθεν, και ύπαγε εις την Ιουδαίαν, δια να ίδωσι και οι μαθηταί σου τα έργα σου τα οποία κάμνεις· διότι ουδείς πράττει τι κρυφίως, και ζητεί αυτός να ήναι φανερός . . . Διότι ουδέ οι αδελφοί αυτού επίστευον εις αυτόν. Λέγει λοιπόν προς αυτούς ο Ιησούς, . . . Σεις ανάβητε εις την εορτήν ταύτην· εγώ δεν αναβαίνω έτι εις την εορτήν ταύτην, διότι ο καιρός μου δεν επληρώθη έτι . . . Αφού δε ανέβησαν οι αδελφοί αυτού, τότε και αυτός ανέβη εις την εορτήν, ουχί φανερώς, αλλά κρυφίως πως.»—Ιωάννης 7:2-10.

16, 17. Τι εξεικονίζετο από το ότι ο Ιησούς εδίδασκε το λαό στην εορτή της σκηνοπηγίας, και οι Ιουδαίοι εξεπλήσσοντο διότι δεν είχε ποτέ φοιτήσει στις σχολές των;

¹⁶ Έπειτα από λίγες μέρες, «ενώ η εορτή ήτο ήδη περί τα μέσα, ανέβη ο Ιησούς εις το ιερόν, και εδίδασκε. Και εθαύμαζον οι Ιουδαίοι, λέγοντες, Πώς ούτος εξεύρει γράμματα ενώ δεν έμαθεν. Απεκρίθη προς αυτούς ο Ιησούς και είπεν, Η ιδική μου διδαχή δεν είναι εμού, αλλά του πέμψαντός με.» (Ιωάννης 7:14-16) Η ανάγνωσις του νόμου στην εορτή της σκηνοπηγίας ήταν για την εκπαίδευσι του λαού. Οι θρησκευτικοί ηγέται των Ιουδαίων απέβλεπαν τότε στο να θανατώσουν τον Ιησούν. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος μερικοί μπορεί να ρωτήσουν, Γιατί ο Ιησούς εξετίθετο δημοσίως; Τότε αυτός άρχισε να εκπληρώνη αυτόν τον τύπο. Εδίδασκε την αλήθεια σ’ εκείνους που ήθελαν ν’ ακούσουν, δείχνοντάς τους έτσι το δρόμο προς τη ζωή και την ευτυχία. Τότε ο τύπος άρχισε να εκπληρώνεται.

¹⁷ Συμπληρώνοντας τώρα την εκπλήρωσι αυτού του τύπου, οι μάρτυρες του Ιεχωβά διδάσκουν στους ανθρώπους τις μεγάλες αλήθειες για τη Βασιλεία που είναι τώρα καιρός να κατανοηθούν. Οι θρησκευόμενοι λέγουν με κάποια καταφρόνησι: «Με ποια εξουσία, εσείς, απλοί άνθρωποι, διδάσκετε το λαό; ποτέ δεν εφοιτήσατε σε μια από τις θεολογικές μας σχολές, ούτε εχειροτονηθήκατε από τα θρησκευτικά μας συστήματα.» Εν τούτοις, εκείνα που διδάσκομε προέρχονται από το λόγο του Θεού, και είμεθα εντεταλμένοι να ‘κηρύξωμεν τον λόγον’ τώρα, από μια εξουσία ανώτερη από εκείνην που κατέχουν οποιαδήποτε επίγεια συστήματα πολιτικά ή θρησκευτικά. Ο Ιησούς έδωσε την εντολή, και ο απόστολος την επεβεβαίωσε. (Ματθαίος 24:14· 2 Τιμόθεον 4:2· Ησαΐας 61:1-4) Για να εκτελεσθή αυτή η εντολή του Διδασκάλου σήμερα, η Εταιρία Σκοπιά διατηρεί τη Βιβλική Σχολή Γαλαάδ, όπου εκατοντάδες ιεραποστόλων εκπαιδεύονται και έτσι εξαρτίζονται να μεταβούν σε ξένες χώρες να ‘κηρύξουν τον λόγον’. Σπουδασταί έρχονται από πολλές χώρες για να παρακολουθήσουν τη Βιβλική αυτή σχολή στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Εκατοντάδες έχουν μεταβή ήδη στην περιοχή που έχει ορισθή γι’ αυτούς, και διακηρύττουν τα καλά νέα της Βασιλείας σε πολλές πεινασμένες ψυχές που ετρέφοντο στο παρελθόν με τα σκύβαλα της ανθρωπίνης παραδόσεως που προσφέρει ο κλήρος. Αυτή η μορφή της εορτής της σκηνοπηγίας εκπληρώνεται τώρα.—Ματθαίος 28:19, 20.

18, 19. Άρχισε ο Ιησούς την εκπλήρωσι της εξεικονίσεως που εγίνετο από τον ιερέα όταν έφερνε ύδωρ από την κολυμβήθρα του Σιλωάμ και το έχυνε επάνω στο θυσιαστήριο; Αν ναι, πώς;

¹⁸ Μια άλλη ενδιαφέρουσα μορφή του εορτασμού της εορτής της σκηνοπηγίας ήταν εκείνη που αφορούσε τη μεταφορά ύδατος από την κολυμβήθρα του Σιλωάμ και την έκχυσί του επάνω στο θυσιαστήριο. Καθώς ο ιερεύς έμπαινε στην αυλή με την υδρία, οι Λευίτες εσάλπιζαν με σάλπιγγες, και οι υφιερείς έψαλλαν από το 12^ο κεφάλαιο του Ησαΐα: «Ιδού, ο Θεός είναι η σωτηρία μου· θέλω θαρρεί, και δεν θέλω φοβείσθαι· διότι Κύριος ο ΙΕΧΩΒΑ είναι η δύναμίς μου, και το άσμα· και εστάθη η σωτηρία μου. Και εν ευφροσύνη θέλετε αντλήσει ύδωρ εκ των πηγών της σωτηρίας.» (Ησαΐας 12:1-3) Την τελευταία ημέρα της εορτής, την μεγάλη ημέρα, ο Ιησούς εστάθηκε και έκραξε, λέγοντας: «Εάν τις διψά, ας έρχηται προς εμέ, και ας πίνη· όστις πιστεύει εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί ύδατος ζώντος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας αυτού.» (Ιωάννης 7:37, 38) Με τούτο, λοιπόν, ο Ιησούς έδειχνε την έναρξι της εκπληρώσεως του μέρους αυτού του τύπου.

¹⁹ Ο ποταμός του ύδατος της ζωής που είδε αργότερα ο Ιωάννης στην Αποκάλυψι, προήρχετο από το θρόνο του Θεού και του Αρνίου Ιησού Χριστού. (Αποκάλυψις 22:1) Στο τέλος των καιρών των Εθνών, το 1914 μ.Χ. , ο Χριστός Ιησούς ετέθη στο θρόνο ως Βασιλεύς του νέου κόσμου. (Αποκάλυψις 12:5) Ύστερα από αυτό, ο ποταμός του ύδατος της ζωής θα έρρεε για να σβήνη τη δίψα όλων των ανθρώπων καλής θελήσεως. Στο παρελθόν τα ύδατα, που παριστούν την αλήθεια, εμολύνθηκαν από τους ψευδείς ποιμένας, τον άπιστο κλήρο. Ένας από τους προφήτες του Ιεχωβά, που είχε όμοια όρασι ενός ποταμού αληθείας, είπε: «Μικρόν είναι εις εσάς, ότι εβοσκήσατε την καλήν βοσκήν, το δε επίλοιπον της βοσκής σας κατεπατείτε με τους πόδας σας; και ότι επίνετε καθαρόν ύδωρ, το δε επίλοιπον εταράττετε με τους πόδας σας; Τα δε πρόβατά μου έβοσκον το καταπεπατημένον με τους πόδας σας, και έπινον το τεταραγμένον με τους πόδας σας.» (Ιεζεκιήλ 34:18, 19) Ο ποταμός του λαμπρού ως κρύσταλλον ύδατος που προέρχεται από τον θρόνον του Θεού και του Αρνίου ήταν, χωρίς αμφιβολία, μέρος εκείνου στο οποίον ανεφέρετο ο Ιησούς όταν έλεγε στην εορτή της σκηνοπηγίας, «ότι ποταμοί ύδατος ζώντος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας αυτού». (Ιωάννης 7:38) Διότι το Χριστιανικό υπόλοιπο σήμερα έχει το προνόμιο να προσφέρη αυτό το ύδωρ στους διψασμένους.

20. Ποιο θα ήταν, κατά τον προφήτη Ζαχαρία, το αποτέλεσμα της παραλείψεως της τηρήσεως της εορτής της σκηνοπηγίας;

²⁰ Ο προφήτης Ζαχαρίας μίλησε για τις προσπάθειες του πονηρού να καταστρέψη την οργάνωσι του Ιεχωβά κινητοποιώντας ανθρώπους από όλα τα έθνη εναντίον της. Οι προσπάθειες αυτές δεν θα ήταν επιτυχείς. Αργότερα άνθρωποι από αυτά τα έθνη θα εστρέφοντο στον Κύριον Ιεχωβά και θα ενώνονταν με τους μάρτυράς του στο να δώσουν τα ζώντα ύδατα στους διψασμένους. Σ’ εκείνους που δεν θα ενώνονταν σ’ αυτό το έργο, που εξεικονίζετο από την εορτή της σκηνοπηγίας, δεν θα ερχόταν βροχή. Δηλαδή, δεν θα ελάμβαναν το ύδωρ της ζωής.—Ζαχαρίας 14:16, 17.

21. Με ποια εξουσία οι μάρτυρες του Ιεχωβά και οι σύντροφοί των προσκαλούν τώρα όλους τους διψασμένους να έλθουν και να πιούν από το ύδωρ της ζωής;

²¹ Αφού η βασιλεία του Θεού ιδρύθη στους ουρανούς και το ύδωρ της ζωής ρέει από κει, ο καιρός έφθασε για να προσκληθούν όλοι οι διψασμένοι να έλθουν και να πιούν. «Και το Πνεύμα, και η νύμφη λέγουσιν, Ελθέ· και όστις ακούει, ας είπη, Ελθέ· και, Όστις διψά, ας έλθη· και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής.» (Αποκάλυψις 22:17) Εκατοντάδες ιεραποστόλων από τη Σχολή Γαλαάδ της Σκοπιάς αποστέλλονται σε διάφορα μέρη της γης για να φέρουν τα νέα της Βασιλείας στους ανθρώπους. Τους προσκαλούν να έλθουν και να πιούν δωρεάν από τα ζωοπάροχα ύδατα που τώρα ρέουν από την εγκαθιδρυμένη Βασιλεία. Χιλιάδες διψασμένων ψυχών έρχονται και πίνουν δωρεάν, ‘άνευ αργυρίου και άνευ τιμής’. Ο προφήτης των παλαιών χρόνων είπε: «Ω πάντες οι διψώντες, έλθετε εις τα ύδατα· και οι μη έχοντες αργύριον, έλθετε, αγοράσατε . . . . άνευ αργυρίου και άνευ τιμής.»—Ησαΐας 55:1.

ΔΙΑΦΩΤΙΣΙΣ

22. Τι εξεικόνιζαν τα ειδικά φώτα που εχρησιμοποιούντο στην εορτή της σκηνοπηγίας; και τι είπε ο Ιησούς για το αληθινό φως;

²² Η τελική μορφή του εορτασμού της εορτής της σκηνοπηγίας που πρέπει να εξετασθή είναι το άναμμα διαφόρων συμπλεγμάτων λύχνων στην αυλή των γυναικών κάθε νύχτα. Οι Ιουδαίοι συγγραφείς λέγουν ότι οι λύχνοι αυτοί έδιναν ένα λαμπρό φως που μπορούσε να το βλέπη κανείς από σημαντική απόστασι. Εξεικόνιζαν το πνευματικό φως που λάμπει από το ναό του Θεού. Ο Ιησούς είπε σχετικώς: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου· όστις ακολουθεί εμέ, δεν θέλει περιπατήσει εις το σκότος, αλλά θέλει έχει το φως της ζωής.» (Ιωάννης 8:12) Είναι πιθανόν ότι ο Ιησούς έκαμε την παραπάνω δήλωσι την επόμενη ημέρα μετά τη λήξι της εορτής. (Ιωάννης 7:37) Τότε είχαν πια σβήσει τα λαμπρά φώτα του ναού και δεν έδιναν φως σε κανένα, και έτσι ο λαός θα περιπατούσε στο σκότος· το φως όμως που έδινε ο Ιησούς θα έλαμπε για πάντα, διότι αυτός έδινε το φως της ζωής. Ο ψαλμωδός είπε: «Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου, και φως εις τας τρίβους μου.» (Ψαλμός 119:105) Το φως αυτό που λάμπει από τον λόγον του Θεού προέρχεται από τον Θεό και αντανακλάται από τον Ιησού Χριστό. Θα οδηγή το λαό του μέσα από τον σκοτεινό αυτόν κόσμο, ώσπου να φθάση στο νέο κόσμο της δικαιοσύνης, όπου δεν θα υπάρχη σκότος πλάνης για να τυφλώνη τους λυτρωμένους του Κυρίου.

23. Με ποια έννοια είναι οι κεχρισμένοι φώτα σ’ αυτόν τον κόσμο;

²³ Σε μια περίπτωσι ο Ιησούς είπε στους κεχρισμένους ακολούθους του, «Σεις είσθε το φως του κόσμου.» (Ματθαίος 5:14) Με τη δήλωσι αυτή δεν εννοούσε ο Διδάσκαλος ότι οι ακόλουθοί του θα ήταν ο πιο λαμπρός λαός που ζούσε εκείνο τον καιρό, ούτε ότι θα ήταν οι καλά εκπαιδευμένοι και μορφωμένοι σύμφωνα με τους κανόνας του κόσμου. Ο Παύλος είπε: «Βλέπετε την πρόσκλησίν σας, αδελφοί, ότι είσθε ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς. Αλλά τα μωρά του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός, δια να καταισχύνη τους σοφούς.» (1 Κορινθίους 1:26, 27) Ο ίδιος απόστολος είπε, «Δια να γίνησθε άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης· μεταξύ των οποίων λάμπετε ως φωστήρες εν τω κόσμω, κρατούντες τον λόγον της ζωής.» (Φιλιππησίους 2:15, 16) Εξαιτίας ακριβώς του φωτός της αληθείας που φέρουν, λάμπουν αυτοί σαν φώτα στον σκοτεινό τούτον κόσμο. Κομίζουν στους ανθρώπους το άγγελμα της βασιλείας του Θεού ως τη μόνη ελπίδα του ανθρωπίνου γένους.

24. Γιατί οι λαοί του κόσμου βρίσκονται στο σκότος σχετικά με τους σκοπούς του Ιεχωβά, και πώς μπορούν να εύρουν φως;

²⁴ Ο κόσμος βρίσκεται σήμερα στο σκότος όσον αφορά τους σκοπούς του Ιεχωβά. Ο προφήτης είπε: «Ιδού, σκότος θέλει σκεπάσει την γην, και ζόφος τα έθνη.» (Ησαΐας 60:2) Σήμερα το ανθρώπινο γένος βρίσκεται σε μεγάλο σκότος όσον αφορά τους σκοπούς του Ιεχωβά. Δεν έχουν θετική γνώσι για το μέλλον. Το να βλέπη κανείς την κατάστασι του κόσμου κάτω από το φως των δογμάτων του «Χριστιανισμού» είναι πολύ αποθαρρυντικό. Καθημερινά ο δημόσιος τύπος εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος είναι πιθανός, και μάλιστα με ατομικές βόμβες και βόμβες υδρογόνου. Μερικοί ισχυρίζονται ότι τα όπλα αυτά θα μπορούσαν να καταστρέψουν όλα τα πλάσματα στη γη, και κατόπιν να ανατινάξουν τον πλανήτη και να τον κάνουν κομμάτια. Δεν απορούμε διότι ‘οι άνθρωποι αποψυχούν εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην’. (Λουκάς 21:26) Ο Ιησούς αναφέρθηκε σε όλα αυτά ως απόδειξι ότι θα είχαμε φθάσει στον καιρό του τέλους, και ότι η κατάστασις δεν θα εκαλυτέρευε, αλλά θα εχειροτέρευε. Ενώ εκείνοι που βρίσκονται στο σκότος θα ήταν πολυάσχολοι προσπαθώντας να βελτιώσουν την κατάστασι σ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο, οι δούλοι του Ιεχωβά θα ήταν πολυάσχολοι ‘κηρύττοντας το ευαγγέλιον της βασιλείας’ ως της μόνης ελπίδος ειρήνης και ασφαλείας για το ανθρώπινο γένος εδώ επάνω στη γη. Για φωτισμό τους ας αποβλέψουν οι άνθρωποι στο φως που προέρχεται απ’ τον Ιεχωβά και που οι μάρτυρές του το αντανακλούν σε όλα τα έθνη.

25, 26. Τι υποσχέθηκε ο Ιησούς ότι θα έκανε για τους κεχρισμένους ακολούθους του στο τέλος του κόσμου; Και ποιες θα ήταν οι ευθύνες τους;

²⁵ Ο Ιησούς είπε περαιτέρω ότι οι ακόλουθοί του δεν θα αφήνονταν στην αμφιβολία και στο σκότος μαζί με τους υπολοίπους από το ανθρώπινο γένος, διότι ‘θα απέστελλε τους αγγέλους του μετά φωνής σάλπιγγος μεγάλης, και θα συνέλεγον τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων, απ’ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών’. (Ματθαίος 24:31) Επίσης ότι θα είχε ‘ένα πιστόν και φρόνιμον δούλον, τον οποίον θα καθίστα επί των υπαρχόντων (συμφερόντων της βασιλείας) αυτού, δια να δίδη εις τον λαόν του την τροφήν εν καιρώ’. (Ματθαίος 24:45-47) Η λέξις επί στο παραπάνω χωρίον ενέχει τη σκέψι εξουσίας προς διανομήν. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει μόνο μία οργάνωσις στη γη σήμερα που «αναγγέλλει την βασιλείαν του Θεού ως την ελπίδα του ανθρωπίνου γένους», και ότι αυτή η οργάνωσις είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος του Ιεχωβά ενωμένος με την Βιβλική Εταιρία Σκοπιά.

²⁶ Πάλι, όπως αναφέρεται στο Ματθαίο 13:43, ο Ιησούς είπε ότι οι δούλοι του Ιεχωβά θα ‘έλαμπαν ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών’, αφού θα είχε χωρίσει τον σίτον από τα ζιζάνια. Έχομε παραστή μάρτυρες του διαχωριστικού αυτού έργου στο παρελθόν, και τώρα βλέπομε τους πιστούς που εξεικονίσθηκαν από τον «σίτον» να λάμπουν ως ο ήλιος. Η έκφρασις «θέλουσιν εκλάμψει ως ο ήλιος» ενέχει τη σκέψι λάμψεως σαν μια ακτίνα φωτός. Λάμψις σαν μια ακτίνα φωτός μπορεί να μην είχε καμμιά ειδική σημασία στις ημέρες του Ιησού, σήμερα, όμως, σημαίνει πολλά για μας. Ένα πελώριο πλοίο του αέρος έρχεται πάνω από ένα πεδίον προσγειώσεως περιέχοντας ανθρώπινο φορτίο, σε μια ομιχλώδη ημέρα. Ο κυβερνήτης δεν μπορεί να δη το πεδίον προσγειώσεως· η καύσιμος ύλη του εξαντλείται συνεχώς· πώς θα φέρη το σκάφος του με το πολύτιμο φορτίο σε μια ασφαλή προσγείωσι; Αυτό δεν θα ήταν δυνατόν εκτός εάν ελάμβανε κατεύθυνσι από τον πύργον ελέγχου και ακολουθούσε την ακτίνα φωτός που αποστέλλεται δια μέσου της ομίχλης για να τον οδηγήση στο πεδίον προσγειώσεως. Σήμερα ένα πλήθος ανθρώπων καλής θελήσεως ψηλαφούν στο σκότος που συσκοτίζει τις ανθρώπινες διάνοιες καθώς αναζητούν τον Θεόν ίσως δυνηθούν και τον εύρουν. Περιπλανώνται σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα, μη γνωρίζοντας πού να κατευθυνθούν. Τότε ο Κύριος τούς αποστέλλει μια ακτίνα φωτός από τον λόγον της αληθείας του που τους οδηγεί μέσα από το σκοτάδι και τη σύγχυσι που προξενούν οι συγκρουόμενες δοξασίες των ανθρώπων, στην οργάνωσί του όπου βρίσκουν ειρήνη και ασφάλεια. Για να γίνη αυτό το έργον, εκατομμύρια βιβλίων, βιβλιαρίων και περιοδικών διατίθενται σε όλη τη γη κάθε χρόνο από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Το φως που επεδεικνύετο στο ναό του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ κατά την διάρκεια της εορτής της σκηνοπηγίας, ήταν σκιά μελλόντων αγαθών, τα αγαθά δε αυτά είναι τώρα μπροστά μας, ενώ εκπληρώνεται η εικόνα που έγινε στο μακρινό παρελθόν.—Εβραίους 10:1.

27. Ποια βεβαίωσις δίδεται ότι ο Αρμαγεδδών δεν θα αρχίση ώσπου να βρεθή και τραφή όλο το πλήθος;

²⁷ Εφθάσαμε τώρα στον καιρό του τέλους, δηλαδή, στη συντέλεια του παλαιού αυτού συστήματος πραγμάτων, και υπάρχει πολύ έργο να γίνη προτού ξεσπάση η θύελλα του Αρμαγεδδώνος για να καταστρέψη την πονηρή οργάνωσι του Σατανά που επί τόσον καιρό ωνείδισε το όνομα του Ιεχωβά και κατεδίωξε όλους εκείνους που ετάχθησαν με το μέρος του στη μεγάλη διαμάχη. Υπάρχει ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων που πρέπει ακόμη να το πλησιάσωμε με το άγγελμα της Βασιλείας προτού τελειώση το έργον. Στην Αποκάλυψι κεφάλαιον 7 μάς λέγεται ότι αυτό το πλήθος θα προέλθη από όλα τα έθνη, τις φυλές και τις γλώσσες. Δηλώνεται επίσης στο ίδιο κεφάλαιο ότι οι άγγελοι ‘κρατούν τους τέσσαρας ανέμους’ ώσπου να συμπληρωθή το έργο της σφραγίσεως των κεχρισμένων του Θεού. Εκθέσεις που έρχονται από διάφορα μέρη του κόσμου αποδεικνύουν ότι το έργο του κεχρισμένου υπολοίπου επεκτείνεται και ότι το πλήθος των άλλων προβάτων του Κυρίου ακούει και έρχεται στη μόνη θέσι ασφαλείας που υπάρχει σήμερα επάνω στη γη, δηλαδή, στην οργάνωσι του Κυρίου· μακάριος δε είναι ο άνθρωπος που έχει μερίδα σ’ αυτό το μεγάλο έργο που σύντομα θα τελειώση προς δόξαν του Ιεχωβά και ευλογίαν όλων όσοι τάσσονται με το μέρος του.

28. Πώς οι τρεις εορτές που ο Ιεχωβά διέταξε τους Ισραηλίτες να τηρούν, δείχνουν την προοδευτική ανάπτυξι του σκοπού του Θεού να προετοιμάση ένα λαό για το όνομά του;

²⁸ Αφού ο Ιεχωβά διέταξε τον εκλεκτό του λαό να τηρή τρεις ειδικές εορτές κάθε χρόνο, δηλαδή, την εορτή των αζύμων, την εορτή των εβδομάδων και την εορτή των σκηνών, ως σκιάν μελλόντων αγαθών, είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι όλες αυτές οι εορτές θα εξεπληρώνοντο στη διάρκεια της ζωής του υπολοίπου, και ότι οι σύντροφοί των θα ενώνονταν μαζί τους στην εκπλήρωσι της τελευταίας εορτής, δηλαδή, της εορτής της σκηνοπηγίας. Οι εορτές αυτές προεσκίαζαν πολύ σπουδαία πράγματα στην εκτέλεσι των θείων σκοπών. Η εορτή του πάσχα και των αζύμων και η προσφορά των απαρχών του θερισμού της κριθής έδειχναν το θάνατο και την ανάστασι του Χριστού του Κυρίου. Η εορτή των εβδομάδων ή της Πεντηκοστής δείχνει ότι η εκκλησία θα ελαμβάνετο, και από τους Ιουδαίους, και από τους Εθνικούς, ως λαός για το όνομα του Ιεχωβά. Οι δύο κινητοί άρτοι που εγίνοντο από τις απαρχές του θερισμού του σίτου, εξεικονίζουν τις δύο αυτές τάξεις που καλούνται στην άνω κλήσι του Θεού εν Χριστώ. Η εορτή της σκηνοπηγίας, που ετηρείτο μετά την περισυλλογή των καρπών των αγρών και των αμπέλων, υπαινίσσεται ότι μετά την επισυναγωγή της εκκλησίας στον Κύριο στο ναό, θα εδίδετο προσοχή στον «πολύν όχλον». Τα γεγονότα προς εκπλήρωσιν αυτών των εορτών αποδεικνύουν ότι αυτές υποτυπούν πράγματα που επρόκειτο να εκτελεσθούν στη διάρκεια της Χριστιανικής εποχής.

29. Ποιες υποχρεώσεις βαρύνουν τώρα το υπόλοιπο και τους συντρόφους του;

²⁹ Υποχρέωσις βαρύνει το υπόλοιπο και τους σημερινούς του συντρόφους να συνεχίσουν το έργο της κηρύξεως του λόγου και να υποδείξουν το ύδωρ της ζωής που προσφέρεται τώρα σε όλους δωρεάν, και έτσι να λάμψουν ως φώτα στον σκοτεινό αυτόν κόσμο. (Φιλιππησίους 2:15, 16) Ο εχθρός θα καταβάλη κάθε προσπάθεια για να σταματήση αυτό το έργο και να καταστρέψη τους εργάτας. Αυτό δεν θα κάνη τους πιστούς να χαλαρώσουν τα χέρια τους. Με εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά και τον Βασιλέα του θα συνεχίσουν την ευλογητή αυτή υπηρεσία ώσπου όλα τα άλλα πρόβατα να βρεθούν ασφαλή στη μάνδρα που επρομήθευσε ο καλός Ποιμήν. Τότε όλοι οι πιστοί στον ουρανό και στη γη θα αινούν το όνομα του Ιεχωβά.