Διορισμός Μαρτύρων στον Καιρόν του Τέλους

1, 2. (α) Σε ποια ερωτήματα σχετικά με τους μάρτυρας του Ιεχωβά απαντά η όρασις του ναού; (β) Πότε ήλθε η κλήσις για υπηρεσία; Πώς;

ΕΠΕΙΔΗ οι προσδιωρισμένοι «καιροί των εθνών» ετελείωσαν στο 1914, είναι τώρα 37 χρόνια που βρισκόμαστε στον ‘καιρόν του τέλους’ του κόσμου του Σατανά. (Δανιήλ 12:4· 11:40) Στη διάρκεια όλου αυτού του καιρού οι μάρτυρες του Ιεχωβά έγιναν ολοένα περισσότερο δραστήριοι και εξέχοντες. Γιατί; Ποιος τους διώρισε και τους έδωσε το άγγελμά τους; Εξεπλήρωσε άραγε η μαρτυρία τους τον σκοπό της έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια; Ή πρέπει να θεωρηθή ως αποτυχία; Σε όλα αυτά τα ερωτήματα εδόθη απάντησις στην όρασι του Ησαΐα στο ναό. Αφού αυτός είχε καθαρισθή από την κατάστασι των ακαθάρτων χειλέων, άκουσε μια κλήσι για υπηρεσία, όχι από ανθρώπινες πηγές, αλλά από θεία πηγή. «Και ήκουσα την φωνήν του Κυρίου,a λέγοντος, Τίνα θέλω αποστείλει, και τις θέλει υπάγει δια ημάς;» (Ησαΐας 6:8) Ήταν μια κλήσις από τον Ύψιστο Θεό, του οποίου μόνου το όνομα είναι Ιεχωβά. Η κλήσις ήλθε στο 1919, το πρώτο μεταπολεμικό έτος μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και ήλθε μέσω της Αγίας Γραφής, την οποίαν ο Ιεχωβά μέσα στο ναό του έκαμε κατανοητή στον αφωσιωμένο λαό του.

² Η κλήσις έγινε ιδιαιτέρως οξεία στο από δύο μέρη αποτελούμενο άρθρο της Σκοπιάς της 1ης και 15ης Αυγούστου 1919 (στην Αγγλική), το οποίον ετιτλοφορείτο «Μακάριοι οι Άφοβοι».b Διεσαλπίσθη με ακόμη μεγαλύτερη έμφασι στη διεθνή συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο, 1-8 Σεπτεμβρίου 1919. Η πρόσκλησις σε υπηρεσία από τον Ιεχωβά στο ναό του εδόθη ως γενική κλήσις, και για τον καθένα που άκουε ανοίχθηκε η ευκαιρία ν’ ανταποκριθή. Όπως και ο Ησαΐας, το υπόλοιπο ήταν ελεύθερο ν’ ανταποκριθή στο 1919. Η όρασις του Ησαΐα καθιστά πολύ σαφές γιατί ακριβώς ο θρησκευτικός κλήρος του «Χριστιανισμού» απέτυχε να ιδή την όρασι, ν’ ακούση τη θεία πρόσκλησι για υπηρεσία, και ν’ ανταποκριθή.

3. «Τίνα θέλω αποστείλει;» Ποιος το ερωτά αυτό, και γιατί;

³ «Τίνα θέλω αποστείλει;» Ο Ιεχωβά είναι εκείνος που το ερωτά αυτό, διότι Αυτός ενεργεί την αποστολή των μαρτύρων και πρέσβεων. Αυτός απέστειλε τον Ιησούν, τον Υιόν του, σ’ αυτή τη γη για ν’ αποδειχθή «ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός». Σε πολλές περιπτώσεις ο Ιησούς εβεβαίωσε ότι είχε αποσταλή. (Ιωάννης 3:17, 34· 5:36· 7:28, 29· 8:42) Ο Ιεχωβά, λοιπόν, ο Αποστολεύς ήταν μεγαλύτερος από τον Ιησούν που απεστάλη. (Ιωάννης 13:16· 14:28) Ο Ησαΐας των αρχαίων χρόνων είχε παιδιά. Ο Ιησούς είναι ο Μεγαλύτερος Ησαΐας στον οποίον ο Ιεχωβά έχει δώσει παιδιά, δηλαδή, τους κεχρισμένους ακολούθους του, και αυτούς δε επίσης ο Ιεχωβά τους αποστέλλει να κηρύξουν και να δώσουν μαρτυρία. Για να φέρουν το γνήσιο θείον άγγελμα στους άλλους, πρέπει ν’ αποσταλούν ή διορισθούν από τον Ιεχωβά. Για τούτο ο Παύλος, που ήταν ένας απ’ αυτούς τους απεσταλμένους, ερωτά: «Και πώς θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων; Και πώς θέλουσι κηρύξει, εάν δεν αποσταλώσι;» (Ρωμαίους 10:14, 15) Χωρίς τη χειροτονία με την οποία ο Ύψιστος Θεός αποστέλλει τους αντιπροσώπους του, ένα άτομο δεν έρχεται εν ονόματι του Θεού. Αλλά αν αποστέλλεται με την εξουσιοδότησι του Θεού δεν χρειάζεται να ζητήση άδεια από κανένα για να κηρύξη.

4. Ποιοι εννοούνται με το «ημάς» στα λόγια του, «Τις θέλει υπάγει δια ημάς»; Γιατί;

⁴ Ο Ιεχωβά συνδέει κάποιον άλλον με τον εαυτό του στο ναό όταν προσθέτη: «Και τις θέλει υπάγει δια ημάς;» Η αντωνυμία «ημάς» περιλαμβάνει εδώ τους ίδιους εκείνους που εννοούνται όταν ο Θεός μίλησε στη δημιουργία και είπε: «Ας κάμωμεν άνθρωπον.» Επίσης «Έγεινεν ο Αδάμ ως είς εξ ημών.» Και στη Βαβέλ: «Ας καταβώμεν, και ας συγχύσωμεν εκεί την γλώσσαν αυτών.» (Γένεσις 1:26· 3:22· 11:7) Με την αντωνυμία, λοιπόν, «ημάς», στον πληθυντικό, ο Ιεχωβά εννοούσε, όχι τον εαυτό του και τα σεραφείμ στο ναό, αλλά τον εαυτό του και τον μονογενή του Υιό, ο οποίος έγινε ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς και δια του οποίου Αυτός είχε δημιουργήσει τα πάντα. Επομένως η δόξα που ο Ησαΐας είδε στο ναό παρίστανε πρωτίστως τη δόξα του Ιεχωβά και κατά δεύτερο λόγο τη δόξα του Υιού του. Αυτή τη δόξα ο Υιός την φανερώνει όταν ο Ιεχωβά τον αποστέλλη ως «άγγελον της διαθήκης» Του στο ναό για έργον κρίσεως. Καθώς είναι γραμμένο: «Ο Κύριος, τον οποίον σεις ζητείτε, εξαίφνης θέλει ελθεί εις τον ναόν αυτού, ναι, ο άγγελος της διαθήκης, τον οποίον σεις θέλετε· ιδού, έρχεται, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων. Και θέλει καθίσει ως ο χωνεύων και καθαρίζων το αργύριον· και θέλει καθαρίσει τους υιούς του Λευί, και θέλει στραγγίσει αυτούς ως το χρυσίον και το αργύριον, και θέλουσι προσφέρει εις τον Ιεχωβά προσφοράν εν δικαιοσύνη.» (Μαλαχίας 3:1, 3, Α.Σ.Μ.) Κατά την ένδοξη έλευσί του στο ναό το 1918 ανέλαβε το έργο της κρίσεως και του καθαρισμού του αφωσιωμένου υπολοίπου του επάνω στη γη, για να μπορέσουν αυτοί να υπάγουν γι’ αυτόν και για τον Ιεχωβά με την ‘καθαράν γλώσσαν’.

5. Πώς ανταπεκρίθη ο Ησαΐας; Ποιοι ανταπεκρίθησαν σαν αυτόν; Πότε; Γιατί;

⁵ Η υπηρεσία δεν επιβάλλεται σε κανένα, αλλά είναι ανοικτή για εθελοντάς. Η μορφή της υπηρεσίας δεν αποκαλύπτεται στην αρχή, αλλά οποιαδήποτε και αν αποδεικνύεται ότι είναι, είναι υπηρεσία του Ιεχωβά και γίνεται με τη χειροτονία του. Ως ένα κατάλληλο παράδειγμα για μας, ο Ησαΐας ανταποκρίθηκε: «Τότε είπα, Ιδού εγώ, απόστειλόν με.» (Ησαΐας 6:8) Έτσι, επίσης, στο 1919 η τάξις του «πιστού και φρονίμου δούλου» προσέφερε πρόθυμα την υπηρεσία της. Ήταν τότε μια περίπτωσις ή να παραμείνη κανείς νεκρός ως προς τη θεία υπηρεσία, σαν τον λεπρόν Βασιλέα Οζία, ή να διεγερθή σε δραστηριότητα και ν’ απαντήση στην πρόσκλησι και ν’ αποσταλή. Εχρειάζετο πίστις, αγάπη και θάρρος για ν’ απαντήση κανείς στη θεία κλήσι για υπηρεσία στον ‘καιρόν του τέλους’ αυτού του κόσμου. Καθώς ο Ησαΐας με καθαρισμένα χείλη αισθάνθηκε τον εαυτό του κατάλληλον ν’ ανταποκριθή, έτσι και το καθαρισμένο, συγχωρημένο υπόλοιπο αισθάνθηκε τον εαυτό του κατάλληλο και προσέφερε ταπεινά τις υπηρεσίες του.—Ματθαίος 24:45-47.

«ΥΠΑΓΕ, ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΠΡΟΣ ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΑΟΝ»

6. Μήπως απήτησε ο Θεός να είναι χειροτονημένοι από τον κλήρο; Πώς φανερώνεται αυτό;

⁶ Μήπως ο Ιεχωβά απέρριψε τους εθελοντάς γι’ αυτή την τελική μαρτυρία στον κόσμο επειδή δεν ήσαν χειροτονημένοι από τον κλήρο του «Χριστιανισμού»; Όχι αν αυτό κριθή από την πρόθυμη αποδοχή εκ μέρους του των υπηρεσιών του Ησαΐα. Δεν ερώτησε αν ο Ησαΐας ήταν ιερεύς, Λευίτης, άγαμος ή νυμφευμένος, πεπαιδευμένος ή κοινός εργαζόμενος άνθρωπος. Τον άφησε ν’ ακούση την ανοικτή πρόσκλησι και έπειτα ν’ ανταποκριθή με εκτίμησι του καθαρισμού του για τη χρήσι του Θεού. Ομοίως εδέχθηκε τις πρόθυμες υπηρεσίες του υπολοίπου που είχε τώρα καθαρισθή με το άγγελμα της Βασιλείας. Τα γεγονότα έως τώρα δείχνουν ότι τους εχρησιμοποίησε θαυμάσια ως κεχρισμένους μάρτυράς του στα έθνη, έτσι ώστε όλος ο κόσμος απορεί γι’ αυτούς, ακόμη και αν τους μισή και τους καταδιώκη.

7, 8. Τι ήσαν εντεταλμένοι να πράξουν; Πώς το πράττουν αυτό ορθώς;

⁷ Κάμετε τώρα τις δικές σας παρατηρήσεις και εξακριβώστε αν αυτοί έκαμαν ό,τι ο Ησαΐας έλαβε εντολή να πράξη: «Και είπεν, Ύπαγε, και είπε προς τούτον τον λαόν, Με την ακοήν θέλετε ακούσει, και δεν θέλετε εννοήσει· και βλέποντες θέλετε ιδεί, και δεν θέλετε καταλάβει· επαχύνθη η καρδία του λαού τούτου, και έγειναν βαρέα τα ώτα αυτών, και έκλεισαν τους οφθαλμούς αυτών, δια να μη βλέπωσι με τους οφθαλμούς αυτών, και ακούωσι με τα ώτα αυτών, και νοήσωσι με την καρδίαν αυτών, και επιστρέψωσι και θεραπευθώσι.»—Ησαΐας 6:9, 10.

⁸ Ο Ησαΐας εστάλη στον λαόν, δηλαδή, στον λαόν Ισραήλ. Για να μεταβή έπρεπε ν’ απομακρυνθή από το σπίτι του, τη σύζυγό του και την οικογένειά του, μολονότι αναφέρεται μια περίπτωσις που επήρε μαζί του και τον γυιό του Σεάρ-ιασούβ κατά διαταγήν του Θεού. (Ησαΐας 7:3) Η θεία υπηρεσία είχε απαιτήσεις υψηλότερες από τις οικογενειακές υποχρεώσεις. Και γι’ αυτό, μόλις θα μπορούσε να τακτοποιήση τις οικιακές του υποθέσεις, θα εγκατέλειπε το σπίτι του και θα πήγαινε στον λαόν για να του πη ό,τι ο Θεός τον διέταξε να πη. Ίδρυσε έναν όμιλο μαθητών ή σπουδαστών. (Ησαΐας 8:16) Δεν εστάλη ο λαός σ’ αυτόν, αλλά ο Θεός έστειλε τον εκπρόσωπό του στον λαόν. Ο Μεγαλύτερος Ησαΐας και οι μαθηταί του, δηλαδή, ο Ιησούς και οι απόστολοί του, έδειξαν ότι η ορθή πορεία για κείνους που αποστέλλονται από τον Θεόν είναι να πηγαίνουν στα σπίτια των ανθρώπων. Έτσι το υπόλοιπο της τάξεως του Ησαΐα σήμερα δεν περιμένει πρόσκλησι από τον λαό, ούτε ζητείται από τον λαό του συγχρόνου πανομοιοτύπου του Ισραήλ, του «Χριστιανισμού». Ο Ιεχωβά αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και τους αποστέλλει και τους διατάσσει να ‘υπάγουν στον λαόν’. Επειδή έχουν κάμει ευχή αφιερώσεως σ’ αυτόν και επειδή έχουν προσφέρει τον εαυτό τους εθελουσίως, πρέπει να υπάγουν, και οι εξουσίες του «Χριστιανισμού» δεν έχουν κανένα δικαίωμα να τους σταματήσουν.

9. Μήπως εκείνο που ενετάλη να πη ο Ησαΐας περιείχε την ουσία του αγγέλματος, ή τι έδειχνε; Ποια αναγραφή τούτου δείχνει τη σπουδαιότητά του;

⁹ Ό,τι ενετάλη εδώ ο Ησαΐας να πη στον λαόν δεν ήταν πραγματικά το περιεχόμενο του αγγέλματός του, αλλά επρόκειτο να είναι το αποτέλεσμα τούτου. Εκείνο που πράγματι είπε σ’ αυτούς περιέχεται στα υπόλοιπα εξήντα κεφάλαια της προφητείας του. Ο Μεγαλύτερος Ησαΐας, Ιησούς Χριστός, εφήρμοσε στον εαυτό του ό,τι ενετάλη εδώ ο Ησαΐας να πη. Εξηγώντας γιατί μιλούσε στο λαό με παραβολές της Βασιλείας, ο Ιησούς επληροφόρησε τους μαθητάς του: «Βλέποντες δεν βλέπουσι, και ακούοντες δεν ακούουσιν, ουδέ νοούσι. Και εκπληρούται επ’ αυτών η προφητεία του Ησαΐου, η λέγουσα, “Με την ακοήν θέλετε ακούσει, και δεν θέλετε εννοήσει· και βλέποντες θέλετε ιδεί, και δεν θέλετε καταλάβει· διότι επαχύνθη η καρδία του λαού τούτου, και με τα ώτα βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών έκλεισαν, μήποτε ίδωσι με τους οφθαλμούς, και ακούσωσι με τα ώτα, και νοήσωσι με την καρδίαν, και επιστρέψωσι, και ιατρεύσω αυτούς”.» (Ματθαίος 13:13-15) Ένας από τους αποστόλους του Ιησού, ο Παύλος, εφήρμοσε αυτή την ίδια προφητεία στον εαυτό του για να δείξη πώς προέλεγε το αποτέλεσμα του έργου του επάνω στον λαό του φυσικού Ισραήλ. (Πράξεις 28:25-28) Το γεγονός είναι ότι η εντολή αυτή που εδόθη στον Ησαΐα παρατίθεται έξη φορές στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Έτσι συνολικά απαντάται επτά φορές στην όλη Βίβλο, πράγμα που την καθιστά μια σημαντική προφητική δήλωσι για την εποχή μας.—Ματθαίος 13:14, 15· Μάρκος 4:12· Λουκάς 8:10· Πράξεις 28:25-27· Ρωμαίους 11:8· Ιωάννης 12:39, 40.c

10. Μήπως σημαίνει αποτυχία το ότι δεν κερδίζομε τον «Χριστιανισμό»; Τι απαντά σε τούτο η εντολή που εδόθη;

¹⁰ Αν, έπειτα από αυτά τα 31 χρόνια από το 1919, οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν επέτυχαν να κερδίσουν τον «Χριστιανισμό» με το μέρος των, δεν πρέπει να τους μεμφθή κανείς και το έργον των δεν πρέπει να θεωρηθή ως αποτυχία. Στον πρώτον αιώνα ο Ιησούς και οι μαθηταί του δεν εκέρδισαν το λαό του Ισραήλ στη Χριστιανοσύνη· εκέρδισαν μόνο ένα μικρό ποσοστό, λίγες χιλιάδες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει αποτυχία για το έργο τους, αλλά σημαίνει μάλλον την ακριβή εκπλήρωσι της προφητείας τού Ησαΐα. Τα λόγια του Ιεχωβά στο ναό δίνουν την εντύπωσι σαν να πρέπει οι μάρτυρές του να διατάξουν το λαό να μην καταλάβη εκείνο που ακούει και να μη διακρίνη εκείνο που βλέπει· και σαν να διατάσσωνται οι μάρτυρές του να «παχύνουν» τις καρδιές των ανθρώπων, να κάνουν βαριά τα αυτιά τους και να κλείσουν ή επιχρίσουν τα μάτια τους. Αλλ’ ο Ιεχωβά δεν εκβιάζει με τέτοιον τρόπο τους ανθρώπους· αλλιώς θα ήταν υπεύθυνος για την τρομερή τους μοίρα. Αυτός απλώς κάνει τους ανθρώπους ν’ ακούσουν και να δουν τους μάρτυράς του σε δράσι. Έπειτα μέσω της προφητείας του προλέγει το αποτέλεσμα τούτου επάνω στους ανθρώπους ή πώς δεν θ’ απαντήσουν ευνοϊκά. Για υποστήριξι τούτου, βλέπε πώς παραθέτει την προφητεία ο Ματθαίος 13:14, 15. (Σελίδα 204, παράγρ. 9).

11. Πώς εχρησιμοποιήθηκε το υπόλοιπο για να εκπληρώση την εντολή;

¹¹ Με τον ίδιο τρόπο το υπόλοιπο σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους δεν επιβάλλει στον λαόν του «Χριστιανισμού» αυτή την αναίσθητη, χωρίς ανταπόκρισι πνευματική κατάστασι. Εκείνο που πραγματικά κάνει το υπόλοιπο δεν είναι το ότι δημιουργεί αυτή την κατάστασι, αλλά το ότι φανερώνει ή αποδεικνύει ότι ο λαός είναι όπως ακριβώς προελέχθη από τον Ιεχωβά στον Ησαΐα 6:9, 10.d Έτσι σήμερα, έπειτα από 31 χρόνια αφότου ανέζησαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά και απεστάλησαν το 1919, πόσοι άνθρωποι του «Χριστιανισμού» βλέπουν και ακούουν και πιστεύουν; Όχι η μεγάλη πλειονότης· με κανένα τρόπο! Όχι εκατομμύρια! Αποτυχία αυτό; Όχι! Αλλά μήπως, βέβαια, είναι αιτία για αποθάρρυνσι και εγκατάλειψι του έργου; Αντίθετα, η προφητεία του Ησαΐα 6:9, 10 έχει αποδειχθή αληθινή. Αν οι μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν συμβιβάσει το άγγελμά τους και εγαργάλιζαν τα αυτιά των ανθρώπων, δεν θα είχαν πραγματοποιήσει την εκπλήρωσι της προφητείας για το έργο της μαρτυρίας των.

12. Αν ο «Χριστιανισμός» είχε ανταποκριθή στο άγγελμα, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα; Αλλά επειδή δεν ανταποκρίθηκε, τι θα συμβή;

¹² Αν ο «Χριστιανικός κόσμος» είχε ενεργήσει ευνοϊκά ακούοντας τη μαρτυρία τους, θα είχε στραφή στον Ιεχωβά και τη βασιλεία του και θα είχε θεραπευθή. Αλλά σήμερα οι συνθήκες στον «Χριστιανικό κόσμο» δείχνουν ότι αυτός δεν εδέχθη θεία θεραπεία. Βρίσκεται σε μια βαρύτατα αρρωστημένη κατάστασι, από διανοητική, ηθική και πνευματική άποψι. Αντιμετωπίζει καταστροφή και ερήμωσι εξίσου αναπόφευκτη όπως εκείνη που επήλθε στην αρχαία Ιερουσαλήμ τόσο στο 607 π.Χ., όσο και στο 70 μ.Χ. Αυτό δεν γίνεται λόγω αποτυχίας των μαρτύρων του Ιεχωβά να ανακοινώσουν το έντιμο άγγελμά του. Αποστέλλοντας τους μάρτυράς του ο Ιεχωβά είχε έναν αγαθό σκοπό, δηλαδή, να αναγγείλη τη Βασιλεία της σωτηρίας και να δώση προειδοποίησι για το κακό που θα επακολουθούσε την απόρριψι της βασιλείας αυτής. Αυτό δείχνει πόσο ζωτικά σπουδαίο είναι το άγγελμα που φέρνομε. Ο «Χριστιανισμός» αντί να θεραπευθή από αυτό, μάλλον στασιάζει εναντίον του και, όπως ο πλούσιος στον Άδη, αισθάνεται βασανισμό απ’ αυτό. Όπως ακριβώς στη Βαβυλώνα, μπορούμε τώρα να πούμε σ’ αυτόν: ‘Μεταχειρισθήκαμε γιατρικά για τον «Χριστιανικό κόσμο», αλλά δεν γιατρεύθηκε.’ (Ιερεμίας 51:9) Καταδικασμένος εξίσου βέβαια όσο και ο βασιλεύς Οζίας όταν επατάχθηκε, σπεύδει μακριά από τον Ιεχωβά Θεό στο θλιβερό του θάνατο.

13. Ποιοι λαμβάνουν το καλό αποτέλεσμα του αγγέλματος; Πώς, λοιπόν, ενεργούν:

¹³ Παρομοίως, το άγγελμα έχει επίσης ένα καλό αποτέλεσμα, όπως ακριβώς είναι γραμμένο: «Αποστέλλει τον λόγον αυτού, και ιατρεύει αυτούς, και ελευθερόνει από της φθοράς αυτών.» (Ψαλμός 107:20) Πάνω στο ίδιο το πνευματικό υπόλοιπο είχε ο λόγος αυτό το αποτέλεσμα, και τώρα, επίσης, πάνω σ’ ένα μεγάλο ποίμνιο «άλλων προβάτων» του Καλού Ποιμένος. Με μαλακωμένες καρδιές δέχονται το άγγελμα που διακηρύττουν οι μάρτυρες. Το αφήνουν να βυθισθή βαθιά μέσα στα ανοικτά αυτιά της διανοίας, και με τα μάτια της πίστεως βλέπουν πώς ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί τους μάρτυράς του για να επιτελέσουν το έργο του. Γι’ αυτό εγκαταλείπουν τον καταδικασμένο «Χριστιανισμό», στρέφονται στον Ιεχωβά και ενώνονται με τη θεοκρατική οργάνωσι των μαρτύρων Του και θεραπεύονται.

ΕΩΣ ΠΟΤΕ;

14. Ποια ερώτησι έθεσε ο Ησαΐας; Πώς ο Θεός απήντησε γι’ αυτόν και για μας;

¹⁴ Δεν διερωτάσθε έως πότε θα έπρεπε να δίνετε μαρτυρία αντιμετωπίζοντας τη σκληροκαρδία του «Χριστιανισμού»; Ο Ησαΐας επήρε την απάντησι για μας. «Τότε είπα, Κύριε,e έως πότε; Και απεκρίθη, Εωσού ερημωθώσιν αι πόλεις, ώστε να μη υπάρχη κάτοικος, και αι οικίαι, ώστε να μη υπάρχη άνθρωπος, και η γη να ερημωθή παντάπασιν· και απομακρύνη ο Ιεχωβά τους ανθρώπους, και γείνη μεγάλη εγκατάλειψις εν τω μέσω της γης.» (Ησαΐας 6:11, 12, Α.Σ.Μ.) Έτσι χωρίς να ορίζη χρονολογία, ο Ιεχωβά προσδιορίζει το ουσιαστικό όριο του έργου μας ανάμεσα στον λαό τού ανιάτου «Χριστιανισμού». Πρέπει να συνεχίσωμε ώσπου ο «Χριστιανισμός» να περιέλθη στην ερημωμένη κατάστασι που περιγράφεται εδώ προφητικά και που εξεικονίσθηκε με την ερήμωσι της Ιερουσαλήμ και του Ιούδα κατά το 607 π.Χ. Ο Ησαΐας δεν έδωσε προσωπικώς μαρτυρία έως το γεγονός αυτό. Απέθανε εκατό και πλέον χρόνια πρωτύτερα. Αλλά οι συμμάρτυρές του έδωσαν μαρτυρία έως τότε και ειδικώς ο Ιερεμίας εξακολούθησε να προφητεύη στη φυλακή στην Ιερουσαλήμ ακόμη και ενώ η πόλις επολιορκείτο από τους Βαβυλωνίους. Αφού ελευθερώθηκε κατά την πτώσι της πόλεως, ο Ιερεμίας εξακολούθησε να κηρύττη και μετά το γεγονός αυτό ώσπου ο υπόλοιπος λαός έφυγε με τρόμο στην Αίγυπτο, παίρνοντάς τον δια της βίας μαζί, και έτσι αφήνοντας τη γη εγκαταλελειμμένη από άνθρωπο και κατοικίδιο ζώο.

15. (α) Πώς ο «Χριστιανισμός» θα ερημωθή έτσι; (β) Τι πρέπει να κάνωμε εμείς έως τότε και έπειτ’ απ’ αυτό;

¹⁵ Ο καιρός πλησιάζει διαρκώς περισσότερο που τα «δέκα κέρατα» του θηρίου, υποστηριζόμενα από το όλο σώμα αυτού του θηρίου, θα στραφούν εναντίον του πορνικού συστήματος της Βαβυλωνιακής θρησκείας του «Χριστιανισμού» και θα το καταστρέψουν. Όλα τα θρησκευτικά του συστήματα θα επηρεασθούν. Οι οπαδοί των θα αιχμαλωτισθούν ή θα καταστραφούν από τα κοσμικά στοιχεία που πολεμούν εναντίον της θρησκείας και της Βασιλείας του Θεού, αφήνοντας έτσι την ωργανωμένη θρησκεία έρημη. Αυτό θα είναι η αρχή της μάχης του Αρμαγεδδώνος, αλλά στο μεγαλειώδες αποκορύφωμα οι ουράνιες δυνάμεις του Ιεχωβά υπό τον Βασιλέα του Ιησούν Χριστόν θα εκτελέσουν τις δίκαιες κρίσεις του εναντίον όλων των ασεβών στοιχείων, του θρησκευτικού, του πολιτικού, του κοινωνικού και του εμπορικού. Αυτή η θεία εκτέλεσις θα απαλλάξη τη γη απ’ αυτά. Αυτό ακριβώς θα επιφέρη επάνω του ο «Χριστιανικός κόσμος» διότι έκλεισε τα μάτια του, εβάρυνε την ακοή του και επάχυνε την καρδιά του απέναντι της μαρτυρίας των μαρτύρων που απέστειλε ο Ιεχωβά. Παρ’ όλες, λοιπόν, τις συνθήκες πολιορκίας που οι αντίθεες δυνάμεις μπορεί να επιφέρουν στον «Χριστιανισμό», πρέπει να εξακολουθήσωμε να διαβιβάζωμε το άγγελμα της Βασιλείας και να διακηρύττωμε την «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών». Όταν ο «Χριστιανικός κόσμος» θα πέση στον Αρμαγεδδώνα, πρέπει να κάνωμε σαν τον Ιεζεκιήλ, να κηρύττωμε τη Βασιλεία και τη θεία εκδίκησι εναντίον όλων των συστημάτων τών έξω από τον «Χριστιανισμό», ώσπου ο «πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» να τα καταστρέψη και η παγκόσμια κυριαρχία Του να σταθή διεκδικημένη για πάντα. Με τη βοήθειά του, τη δύναμί του και την προστασία του τίποτε δεν θα μας σταματήση έως τότε. Η εντολή του σ’ εμάς θα εκτελεσθή πλήρως.

16, 17. Τι είπε τελικά ο Ιεχωβά σχετικά μ’ ένα δέκατον στη γη, και πώς αυτό εκπληρώνεται;

¹⁶ Έπειτα από ένα τέτοιο άγγελμα θείας εκδικήσεως, οι ανακινημένες συγκινήσεις μας μάς ωθούν να ρωτήσωμε, Θα διέλθουν κάποιοι ζωντανοί; Ο Ιεχωβά μέσω του Ησαΐα μάς δίνει τη βεβαίωσι τούτου. Στα τελικά λόγια της εντολής του προς τον προφήτη αυτόν στο ναό, λέγει: «Έτι όμως θέλει μείνει εν αυτή έν δέκατον, και αυτό πάλιν θέλει καταφαγωθή· καθώς η τερέβινθος και η δρυς, των οποίων ο κορμός μένει εν αυταίς όταν κόπτωνται, ούτω το άγιον σπέρμα θέλει είσθαι ο κορμός αυτής.»—Ησαΐας 6:13.

¹⁷ Αυτό το «δέκατον» φαίνεται να είναι το πιστό πνευματικό υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά, που είχε εξεικονισθή από το πιστό Ιουδαϊκό υπόλοιπο που επέστρεψε στη γη τού πριν απίστου Ιούδα και της Ιερουσαλήμ και ανενέωσε την καθαρή λατρεία του Θεού εκεί. Το υπόλοιπο, που αποτελεί τους τελευταίους από το «άγιον έθνος» του Θεού στη γη, είναι ένα «άγιον σπέρμα», «ένα ιερόν γένος» (Μ.Μ.). Όπως ακριβώς μια δρυς ή μια τερέβινθος που καταρρίπτεται αφήνει έναν κορμό που θα βλαστήση πάλι στην οσμή του νερού, έτσι αυτό το άγιο σπέρμα θα παραμείνη σαν στέλεχος στη γη και θα βλαστήση πάλι μετά τις ερημώσεις του Αρμαγεδδώνος. (Ιώβ 14:7-9) Μαζί του θα επιζήση το μεγάλο ποίμνιο των «άλλων προβάτων» που έχουν στραφή στον Ιεχωβά και τη βασιλεία του δια του Χριστού και που έχουν θεραπευθή, για να αντιστοιχούν με τον Αβδέ-μέλεχ και τους Ρηχαβίτας που επέζησαν της πρώτης καταστροφής της Ιερουσαλήμ μαζί με τον Ιερεμία. Έτσι η καθαρή λατρεία του Ιεχωβά θα βλαστήση πάλι υπό ευνοϊκώτατες συνθήκες μετά τον Αρμαγεδδώνα και θα εξαπλωθή έως τα πέρατα της γης. Τότε ‘όλη η γη θα είναι πλήρης της δόξης του Ιεχωβά’, όπως ακριβώς προείπαν τα σεραφείμ στο ναό.

18. Αφού έχομε υπ’ όψι την εντολή Του, ποια πρέπει να είναι η πορεία μας;

¹⁸ Αφού έχομε υπ’ όψι τη θεία εντολή που ελάβαμε από το ναό, δεν υπάρχει σταμάτημα για μας ως μάρτυράς του έως ότου ο Αρμαγεδδών κτυπήση τον «Χριστιανισμό» και η ευκαιρία των οπαδών του για μετάνοια παρέλθη. Προχωρούμε, λοιπόν, διακηρύττοντας το άγγελμα, ενώ ‘νομίζομεν σωτηρίαν την μακροθυμίαν του Κυρίου ημών’, τόσο για μας όσο και για κείνους που μας ακούουν.—2 Πέτρου 3:15.

[Υποσημειώσεις]

Τι είπε ο Ησαΐας «διότι είδε την δόξαν αυτού»; Ο Ιωάννης παραθέτει δύο περικοπές από τον Ησαΐα, πρώτα το Ησαΐας 53:1 σχετικά με τον «βραχίονα του Ιεχωβά» και έπειτα το Ησαΐας 6:10 σχετικά με την όρασι του ναού. Εις Ησαΐαν 53:1 ο «βραχίων του Ιεχωβά» είναι ο Χριστός Ιησούς. Εις Ησαΐαν 6:10 ο ομιλητής στο ναό είναι ο Ιεχωβά, αλλά περιλαμβάνει και τον Υιό του μαζί του όταν λέγη: «Τις θέλει υπάγει δια ημάς;» δηλαδή, δι’ εμέ και τον Υιόν μου. Έτσι βλέπομε ότι ο προανθρώπινος Ιησούς ήταν ενωμένος με τον Ιεχωβά στη δόξα του στο ναό, και επομένως ο Ιωάννης μπορούσε ορθά να πη ότι ο Ησαΐας στην περίπτωσι αυτή είδε τη δόξα του και μίλησε γι’ αυτόν, τον «βραχίονα του Ιεχωβά». Βέβαια ο Ιησούς ο Μεγαλύτερος Ησαΐας δεν είχε στείλει τον εαυτό του, αλλά ο Ιεχωβά στο ναό το έκαμε αυτό, διότι ο Ιωάννης εδώ εφαρμόζει το Ησαΐας 6:10 στον Ιησούν ως τον Απεσταλμένον στον οποίον εκπληρώθηκε για πρώτη φορά η προφητεία αυτή, αφού ο Ιησούς είχε εισέλθει επί πώλου όνου στην Ιερουσαλήμ και είχε προσφέρει τον εαυτό του ως Βασιλέα και καθαρίσει το ναό. Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς δεν ήταν στην «δόξαν αυτού», αλλά οι Ιουδαίοι άρχοντες τον είχαν δυσφημήσει και είχαν συνωμόσει να τον φονεύσουν.

Το ίδιο είναι αληθινό εκεί που ο Ματθαίος 13:14, 15 εφαρμόζει την προφητεία του Ησαΐα στον Ιησούν, διότι και εκεί επίσης αναφέρεται ότι οι θρησκευτικοί ηγέται είχαν εξυφάνει μια συνωμοσία να τον καταστρέψουν. (Ματθαίος 12:14· Ιωάννης 11:57) Η δόξα του Ιησού μαζί με τον Πατέρα του στο ναό έρχεται στην τελική και τελεία εκπλήρωσι του Μαλαχίας 3:1-4 στο έτος 1918, όταν ο Ιεχωβά τον αποστέλλη ως τον Άγγελο της διαθήκης του για να κρίνη και καθαρίση τον αφιερωμένο Του λαό. Ιδιαίτερα από την ανάστασί του, ο Ιησούς είναι το απαύγασμα της δόξης του Ιεχωβά.—Εβραίους 1:2, 3· 2 Κορινθίους 4:6. Βλέπε επίσης σελίδα 203, παράγρ. 4.