‘Καιρός, Καιροί, και Ήμισυ Καιρού’

1. Ποια εδάφια μας βοηθούν να προσδιορίσουμε τη σημασία ενός «καιρού» και γιατί δεν θα μπορούσε ν’ αναφέρεται σε μια περίοδο 360 ετών;

ΕΧΕΙ γίνει παραδεκτό ότι ένας «καιρός» αναφέρεται σ’ ένα έτος. Επομένως, η δήλωσις αυτή σημαίνει ‘ένα έτος, δύο έτη, και μισό έτος’, σύνολον τριάμισυ έτη. Επιβεβαίωσις αυτού του υπολογισμού του «καιρού» παρέχεται από τη θεόπνευστη χρήσι της εκφράσεως που υπάρχει στην Αποκάλυψι 12:6: «ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα,» σύμφωνα δε με τον Βιβλικό υπολογισμό, αυτό αποτελεί τριάμισυ έτη. Επίσης, στην Αποκάλυψι 11:2 αναφέρεται ότι η «αγία πόλις» πατείται επί τεσσαράκοντα δύο μήνας. Μελετηταί των Γραφών περασμένων γενεών επεξειργάσθησαν την περίοδο αυτή σε μια κλίμακα μιας ημέρας ως ενός έτους, που αποδίδει 1.260 έτη. Εν τούτοις, δεν υπάρχει λογική υποστήριξις γι’ αυτό το συμπέρασμα και τα θαυμάσια αυτά δεν μπορούν να λάβουν χώραν παρά μετά το 1914, πρέπει δε να συμβούν μέσα στο μήκος του χρόνου της γενεάς μας. Είναι Γραφικό και κατάλληλο να εννοήσωμε με τη δήλωσι ‘καιρόν, καιρούς, και ήμισυ καιρού’, την περίοδο 1.260 κατά γράμμα ημερών, ή τριών και ημίσεος ετών.

2. Γιατί έπρεπε τα έθνη να μαίνωνται κατά τη διάρκεια της περιόδου των 1.260 ημερών;

² Το ορατό μέρος της οργανώσεως αντανακλά το πνεύμα και τις ενέργειες του αοράτου μέρους. Ο Ιησούς είπε: «Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου, και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε.» (Ιωάννης 8:44· παράβαλε Ιάκωβος 3:17.) Οι δαίμονες εμπνέουν τους άρχοντας να κάνουν τις διαταγές των. (Αποκάλυψις 16:13, 14) Όταν εξερράγη πόλεμος στον ουρανό το 1914 και η διορία της κυριαρχίας των Εθνών επάνω στον λαό του Θεού ετελείωσε, τότε τα έθνη άρχισαν να μαίνωνται σε πόλεμο που επηρέασε όλους τους λαούς αμέσως και εμμέσως. Στο τέλος των 1.260 ημερών ο πόλεμος εσταμάτησε για τον ειδικό σκοπό να επιτραπή να λάβη την πορεία του το έργο της Βασιλείας.

ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ 1.260 ΗΜΕΡΩΝ

3, 4. Πώς οι πείρες του λαού του Κυρίου στη διάρκεια και στο τέλος του ‘καιρού, καιρών, και ημίσεος καιρού’ εκπληρώνουν τους προφητικούς λόγους του Δανιήλ 12:7;

³ Πριν από το 1914 οι πιστοί δούλοι διεκήρυτταν το «τέλος των καιρών των εθνών» σ’ αυτό το έτος. Τώρα ας ιδούμε τι συνέβη στη διάρκεια αυτών των 1.260 ημερών. Αυτές οι ημέρες του Δανιήλ δεν πρέπει να συγχέωνται με το Αποκάλυψις 12:6, 14, που λέγει: «Και η γυνή έφυγεν εις την έρημον, όπου έχει τόπον ητοιμασμένον από του Θεού, δια να τρέφωσιν αυτήν εκεί ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα. Και εδόθησαν εις την γυναίκα δύο πτέρυγες του αετού του μεγάλου, δια να πετά εις την έρημον εις τον τόπον αυτής, όπου τρέφεται εκεί καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού, από προσώπου του όφεως.» Εδώ αυτά τα εδάφια χρησιμεύουν απλώς για να δείξουν ότι ‘καιρός, καιροί, και ήμισυ καιρού’ εξισούνται με 1.260 κατά γράμμα ημέρες. Διότι ενώ αυτές οι ημέρες που αναφέρονται στην Αποκάλυψι 12:6, 14 άρχισαν μετά την εκδίωξι του Σατανά από τον ουρανό, οι 1.260 ημέρες του Δανιήλ 12:7 άρχισαν στο τέλος των καιρών των Εθνών, γύρω στην 1η Οκτωβρίου του 1914.

⁴ Τα γεγονότα που αφορούν τον λαόν του Θεού ταιριάζουν τόσο θαυμαστά, που δεν μπορεί να υπάρξη καμμία αμφιβολία για την εκπλήρωσι αυτής της προφητείας. Ο «άγιος λαός» του Ιεχωβά επρόκειτο να διασκορπισθή και συντριβή από τον εχθρό επί τρεισήμισυ «καιρούς» ή 1.260 ημέρες, έπειτα δε από αυτή τη χρονική περίοδο η εξουσία του εχθρού επάνω τους θα ετελείωνε ή κατέπαυε. (Ματθαίος 24:9-12) Ακριβώς στον καιρό που έπρεπε, η προφητεία εκπληρώθηκε. Οι 1.260 ημέρες θα άρχιζαν όταν θα ετελείωναν οι καιροί των Εθνών, γύρω στην 1η Οκτωβρίου 1914, και συνεπώς θα ετερματίζοντο γύρω στην 1η Απριλίου του 1918, και κατόπιν η δύναμις του εχθρού θα συνετρίβετο. Αυτό σημαίνει ότι τότε ο Σατανάς ή Διάβολος κατερρίφθη από τον ουρανό και ο Ιησούς Χριστός ήλθε στο ναό του Θεού για έργον κρίσεως. Αυτό δεν αλλοιώθηκε από τον πύρινο διωγμό που εξέσπασε τον καιρόν εκείνον, διότι στις αρχές του Φεβρουαρίου του 1918 πολλοί από τον λαόν του Ιεχωβά στον Καναδά συνελήφθησαν και εφυλακίσθησαν. Τον ίδιον εκείνο μήνα οι εχθροί της αληθείας αφήρεσαν βιβλία και ιδιωτικά έγγραφα από τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας στο Μπρούκλυν. Στις 7 Μαΐου εξεδόθησαν εντάλματα για τη σύλληψι των αξιωματούχων της Εταιρίας, και στις 15 Μαΐου ενεφανίσθησαν στο δικαστήριο. Κατηγγέλθησαν και κατεδικάσθησαν σε μακρά φυλάκισι, και στις 20 Ιουνίου 1918 ενεκλείσθησαν στη φυλακή. Σ’ αυτόν τον ίδιο καιρό πολλοί άλλοι από τους κεχρισμένους του Κυρίου συνελήφθησαν και εφυλακίσθησαν, τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας στο Μπρούκλυν τελείως απεγυμνώθησαν, κάθε επικοινωνία μεταξύ των κεντρικών γραφείων και των τμημάτων απεκόπη, και η διακονία της διακηρύξεως του ευαγγελίου σε όλη τη γη από τον λαόν του Ιεχωβά κατ’ ουσίαν εσταμάτησε.

5. Ποια ήταν η κατάστασις των πιστών στη διάρκεια των 1.260 ημερών; Ποιες άλλες διαθέσεις έγιναν έκδηλες μεταξύ εκείνων που ήσαν ενωμένοι μαζί τους;

⁵ Ήταν ένας θλιβερός και ανήσυχος καιρός, διότι το έργο της μαρτυρίας είχε εμποδισθή, όχι μόνο από τις δραστήριες δυνάμεις του κακού, αλλά και εξαιτίας φόβου που εξεδηλώθη από μέρους μερικών. Άλλοι είχαν απογοητευθή διότι το 1914 δεν εσημείωσε εκπληρώσεις προς την κατεύθυνσι που είχαν προβλέψει, επειδή αυτοί βρίσκονταν ακόμη στη γη αντί να βρίσκωνται στον ουρανό. Πολλοί ήσαν ιδιοτελείς και εσκέπτοντο περισσότερο τον εαυτό τους παρά το έργο του Θεού, και μερικοί από τον λαόν του Κυρίου υπετάγησαν στον εχθρό χωρίς μάχη για το δικαίωμά τους να λατρεύουν τον Ιεχωβά Θεό. Εν τούτοις, οι ολίγοι πιστοί και νομοταγείς εξακολουθούσαν όσο μπορούσαν καλύτερα να παρηγορούν και να τρέφουν τα πρόβατα. Έγινε ένας πολύ προσεκτικός έλεγχος για να διαπιστωθή αν η χρονολογία των Γραφών που αφορούσε το 1914 ήταν ορθή· επίσης αν τα «σημεία των καιρών» ήσαν εκείνα στα οποία έπρεπε να αποβλέπουν στον καιρό δε αυτόν πολύ λίγη μαρτυρία εγίνετο, και αυτή που εγίνετο ήταν σε μια κατάστασι ‘με σάκκους’. Οι μάρτυρες δεν ήσαν γεμάτοι από τη μεγάλη χαρά και ευφροσύνη της διακυβερνήσεως της Βασιλείας, αλλά «ενδεδυμένοι σάκκους» θρηνολογούσαν την κατάστασί τους καθώς δεν έβλεπαν καμμιά βέβαιη ανακούφισι μπροστά τους. Ασφαλώς στη διάρκεια των 1.260 ημερών βρίσκονταν σε μια αβέβαιη, ανήσυχη κατάστασι, και έπειτα στο τέλος των ημερών εκείνων μεγάλο μίσος και διωγμός ήλθε επάνω τους.

ΟΙ «ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ»

6. Πώς η Αποκάλυψις 11:3 επιβεβαιώνει τη χρονική περίοδο των 1.260 ημερών, και ποια είναι η εκπλήρωσις της μαρτυρίας με σάκκους που εξετέλεσαν οι δύο μάρτυρες;

⁶ Τώρα σημειώστε περαιτέρω επιβεβαιωτική απόδειξι αυτής της χρονικής περιόδου: «Και θέλω δώσει εις τους δύο μάρτυράς μου να προφητεύσωσι χιλίας διακοσίας εξήκοντα ημέρας, ενδεδυμένοι σάκκους.» (Αποκάλυψις 11:3) Οι «δύο μάρτυρες» είναι το αντιτυπικόν έργον Ηλία-Ιωάννου του Βαπτιστού, και η εξέτασις της περιπτώσεώς των τώρα είναι σπουδαία διότι μας βοηθεί να κατανοήσωμε την προφητεία του Δανιήλ. Πριν από εβδομήντα περίπου χρόνια, Η Σκοπιά του Νοεμβρίου 1883 εξήγησε στον λαό του Θεού ότι ο Ηλίας και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής προεσκίαζαν μεγάλα έργα που επρόκειτο να επιτελεσθούν στο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων, και που επρόκειτο επίσης να γίνουν πριν από το 1918. Οι αδελφοί που υπηρετούσαν τον Ιεχωβά σε όλη αυτή την περίοδο, το έκαναν αυτό πιστεύοντας ότι ενησχολούντο σε τέτοιο αντιτυπικό έργον. Αυτή η ευγενής, λαμπρή και πιστή υπηρεσία διεκόπη στο 1918. Είναι ενισχυτικό της πίστεως το να θυμηθούμε ότι ο Ηλίας ο ίδιος έφυγε απ’ εμπρός από την απειλητική όψι της πονηρής βασιλίσσης του Ισραήλ Ιεζάβελ και κατέφυγε στο Όρος Χωρήβ, και έτσι το έργο του υπέστη μια προσωρινή διακοπή. (1 Βασιλέων 19:1-14) Μετά τη διακοπή αυτή ο Ηλίας επέστρεψε στο έργον και τελικά ετερμάτισε την υπηρεσία του με την αρπαγή του σ’ ένα πύρινο άρμα. Εν τούτοις, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ετελείωσε τη διακονία του με φυλάκισι και αποκεφαλισμό. (Ματθαίος 14:1-12) Το ίδιο συνέβη αντιτυπικώς με το έργο που εγίνετο από το 1878 έως το 1918. Ετελείωσε σ’ έναν καιρό θλίψεως, με φυλάκισι και τη θανάτωσι του έργου. Εξεπληρώθη το εξής γραφικό εδάφιο: «Το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου θέλει κάμει πόλεμον με αυτούς, και θέλει νικήσει αυτούς, και θανατώσει αυτούς.»—Αποκάλυψις 12:7.

7. Τι πρέπει, λοιπόν, να συμπεράνωμε ως προς την αρχή και το τέλος αυτής της περιόδου των τριών και ημίσεος καιρών, και ποιο είναι το εξέχον χαρακτηριστικό του τέλους της;

⁷ Αυτή η περίοδος των 1.260 ημερών (‘καιρού, καιρών, και ημίσεος καιρού’) εξεπληρώθη από τον Οκτώβριο του 1914 έως τον Απρίλιο του 1918, κατά τον καιρόν δε αυτόν ο ισχυρός Άρχων Μιχαήλ (ο Κύριος Ιησούς) έγινε Βασιλεύς, ενθρονισμένος στον ουρανό, και άρχισε έργον Βασιλείας και την απελευθέρωσι των πιστών του δούλων από τη Βαβυλωνιακή δουλεία. Ανέλαβε αποφασιστική δράσι εναντίον του άρχοντος της εξουσίας του σκότους και του φαύλου τούτου κόσμου και βίαια μετετόπισε αυτόν τον πονηρόν από την εξυψωμένη του θέσι, όχι απλώς εκτοπίζοντάς τον απ’ αυτήν, αλλά και εκβάλλοντάς τον από τον ουρανό, μαζί με όλους τους πονηρούς αγγέλους του. Συνέτριψε τη δύναμί του, έτσι ώστε δεν μπορεί πια αυτός να διασκορπίση τα τέκνα του Θεού. Ο καιρός ήλθε αληθινά για να συμβούν αυτά τα πράγματα. «Καιρός δεν θέλει είσθαι έτι· . . . τότε θέλει τελεσθή το μυστήριον του Θεού, καθώς εφανέρωσε προς τους εαυτού δούλους τους προφήτας.» (Αποκάλυψις 10:6, 7) «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»—Ματθαίος 24:14.

1.290 ΗΜΕΡΕΣ

8. Πώς και πότε αφαιρέθηκε η παντοτινή θυσία και εστήθη το βδέλυγμα της ερημώσεως;

⁸ Κατόπιν, το Δανιήλ 12:11 λέγει: «Και από του καιρού, καθ’ ον η παντοτεινή θυσία αφαιρεθή, και το βέλυγμα της ερημώσεως στηθή, θέλουσιν είσθαι ημέραι χίλιαι διακόσιαι και ενενήκοντα.» Δύο μεγάλα «θαυμάσια» συμβαίνουν σ’ αυτή την περίοδο: (1) «Η παντοτεινή θυσία [θέλει] αφαιρεθή» και (2) «το βδέλυγμα της ερημώσεως [θελει] στηθή». Είδαμε ότι στο τέλος της περιόδου των 1.260 ημερών, οι αντιτυπικοί μάρτυρες, Ηλίας και Ιωάννης ο Βαπτιστής, εθανατώθησαν και έτσι αφαιρέθηκε η «παντοτεινή θυσία» του δημοσίου αίνου στον Θεό, αλλ’ αυτό δεν εσήμαινε το τέλος της επιτελέσεως αργότερα από άτομα τέτοιας υπηρεσίας. Ο Σατανάς και οι αντιπρόσωποί του χωρίς αμφιβολία ενόμισαν ότι αυτό θα ετερμάτιζε όλη τη δράσι της μαρτυρίας και των διακηρύξεων εναντίον της πονηρής του οργανώσεως και της εκθέσεως της υποκρισίας των ψευδών του θρησκευομένων. Αλλά δεν υπελόγισε τη δύναμι του Θεού. Πράγματι, ποτέ δεν το κάνει αυτό. Ο Σατανάς είναι ιδιοτελής στο έπακρον, και είναι γεμάτος από εγωισμό, και επομένως γίνεται τυφλός σ’ εκείνο που είναι προφανές, έχοντας υπ’ όψι μόνο τα διαβολικά του σχέδια. Η θέσις του τώρα ήταν θέσις περιορισμού στην περιφέρεια της γης και ήταν χωρίς περαιτέρω πρόσοδο στον ουρανό. Ναι, αυτός είχε μια θέσι εκεί επάνω, αλλά τώρα η θέσις του δεν ήταν πια εκεί. Επομένως, απεφάσισε να προσπαθήση να εγκαθιδρύση τη θρασεία, στασιαστική δικτατορία του επάνω στη γη ανάμεσα στα έθνη. Γι’ αυτό το λόγο διασαλπίζεται η προειδοποίησις: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.» (Αποκάλυψις 12:12) Η πρώτη του λοιπόν κίνησις είναι να ενώση όλα τα έθνη μ’ ένα σχέδιο, για να μπορέση να τα πτοήση και να τα υποτάξη στην πονηρή του συνωμοσία. Ο καιρός του είναι ολίγος για να προετοιμασθή για την επόμενη επίθεσι του νέου Βασιλέως της γης. Αλλά σημειώστε τούτο, ότι όλα τα πονηρά του σχέδια γίνονται με τελεία περιφρόνησι της βασιλείας του Θεού, διότι αυτός δεν θέλει να την αναγνωρίση και, αν μπορούσε, θα την κατέστρεφε. Πώς ενήργησε σχετικώς; Πρώτα προσπάθησε να εξολοθρεύση τον λαόν του Θεού, και έπειτα, όταν έβαλε τέλος στη φυλακή τα ηγετικά ορατά στελέχη ή υπηρέτας του λαού του Θεού, παρήγαγε την Κοινωνία των Εθνών. Αυτή η ομοσπονδία επετεύχθηκε για πρώτη φορά στο δεύτερο μέρος του Ιανουαρίου του 1919· και φάνηκε πώς ήταν ένα καθαρό πεδίον για τις σατανικές του επιχειρήσεις.

9. Μπορούσαν εκείνοι που επηγγέλλοντο τότε τον λειτουργόν του «Χριστιανισμού» να προφασισθούν άγνοια της παρουσίας του Βασιλέως;

⁹ Δεν συνέβη αυτό επειδή πολλοί δεν ήξεραν ότι ο καιρός της βασιλείας του Χριστού είχε έλθει, διότι ήξεραν. Θυμηθήτε ότι οι μάρτυρες εκήρυτταν επί σαράντα χρόνια πριν από το τέλος των καιρών των Εθνών στο 1914. Ιδού μια δήλωσις θρησκευτικών κληρικών που δημοσιεύθηκε όταν ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος έφθανε στο κορύφωμά του:

«Η ακόλουθη προκήρυξις εξεδόθη εσχάτως από μερικούς από τους πιο διακεκριμένους ιερείς της Αγγλίας:

»‘Πρώτον—Ότι η παρούσα κρίσις οδηγεί προς το τέλος των καιρών των εθνών.

»‘Δεύτερον—Ότι η Αποκάλυψις του Κυρίου μπορεί να αναμένεται οποιαδήποτε στιγμή, οπότε αυτός θα εκδηλωθή τόσο φανερά όπως στους μαθητάς του το βράδυ της αναστάσεώς του.

»‘Τρίτον—Ότι η συμπληρωμένη εκκλησία θα μετατεθή για να είναι «πάντοτε μετά του Κυρίου.»

»‘Τέταρτον—Ότι ο Ισραήλ θα αποκατασταθή στην ίδια του γη σε κατάστασι απιστίας, και κατόπιν θα μεταστραφή λόγω της εμφανίσεως του Χριστού προς όφελος του.

»‘Πέμπτον—Ότι όλα τα ανθρώπινα σχέδια ανασυγκροτήσεως πρέπει να είναι υποβοηθητικά για τη δευτέρα έλευσι του Κυρίου μας, διότι όλα τα έθνη θα υπόκεινται τότε στη διακυβέρνησι του.

»‘Έκτον—Ότι υπό την βασιλεία του Χριστού θα γίνη μια επιπρόσθετη μεγάλη έκχυσις του Αγίου Πνεύματος σε κάθε σάρκα.

»‘Έβδομον—Ότι οι αλήθειες που ενσωματώνονται σ’ αυτή τη δήλωσι είναι μεγίστης πρακτικής αξίας για τον προσδιορισμό του Χριστιανικού χαρακτήρος και ενεργείας σχετικά με τα επείγοντα προβλήματα της ώρας.’

»Αυτή η αξιοσημείωτη δήλωσις υπεγράφετο από τους Α. Κ. Ντίξον και Φ. Β. Μέγερ, Βαπτιστάς· Γεώργιον Κάμπελ Μόργκαν και Άλφρεντ Μπιρντ, Κονγκρεγκασιοναλιστάς· Ουίλλιαμ Φούλλερ Γκουχ, Πρεσβυτεριανόν· Χ. Ουέμπ Πέπλοου, Ι. Στιούαρτ Χόλντεν, Επισκοπελιανούς· Ντινσνταίηλ Τ. Γιάγκ, Μεθοδιστήν.

»Τα ονόματα αυτά είναι πολύ γνωστά, και είναι μεταξύ των μεγίστων κηρύκων του κόσμου. Το ότι οι εξέχοντες αυτοί άνδρες, διαφόρων θρησκευτικών αποχρώσεων, αισθάνθηκαν την παρόρμησι να εκδώσουν μια τέτοια δήλωσι, είναι αφ’ εαυτού κάτι το εξαιρετικά σημαντικό.»

10. Πώς μερικοί εξέχοντες κληρικοί εξεφράσθησαν βλασφήμως το 1919;

¹⁰ Εν τούτοις, ο μέγας υποδουλωτής, Σατανάς ο Διάβολος, εκυριάρχησε πάνω στους κοσμικούς θρησκευομένους και τους έκαμε να δώσουν την επιδοκιμασία τους και την ευλογία τους στο σχέδιό του. Μολονότι ήξεραν κάτι από την αλήθεια και το γεγονός της βασιλείας του Θεού, σημειώστε την ακόλουθη βλάσφημη διακήρυξι:

«Ήλθε ο καιρός να οργανωθή ο κόσμος για την αλήθεια, το δίκαιον, την ισότητα και τον ανθρωπισμό. Για τον σκοπό αυτό, ως Χριστιανοί, ενθαρρύνομε την ίδρυσι μιας Κοινωνίας Ελευθέρων Εθνών στην προσεχή Διάσκεψι της Ειρήνης. Μια τέτοια Κοινωνία δεν είναι απλώς μέσον για την πραγματοποίησι της ειρήνης· είναι μάλλον η πολιτική έκφρασις της βασιλείας του Θεού επάνω στη γη. Η Κοινωνία των Εθνών είναι ριζωμένη στο ευαγγέλιο. Ο αντικειμενικός της σκοπός, όπως και του ευαγγελίου, είναι ‘Ειρήνη στη γη, ευδοκία μεταξύ των ανθρώπων’. Η έκκλησίς της, όπως και του ευαγγελίου, είναι παγκόσμια.

»Οι ηρωικοί νεκροί θα έχουν μάταια πεθάνει αν, εκτός από τη νίκη, δεν προκύψουν νέοι ουρανοί και νέα γη, όπου κατοικεί δικαιοσύνη.—2 Πέτρου 3:13.

»Η [κατ’ όνομα] εκκλησία μπορεί να δώση πνεύμα ευδοκίας, χωρίς το οποίο καμμιά Κοινωνία των Εθνών δεν μπορεί να διατηρηθή.»—Συνέδριο της Ομοσπονδίας των Εκκλησιών του Χριστού της Αμερικής, Ιανουάριος 1919.

11. Εξηγήστε γιατί η Κοινωνία των Εθνών περιγράφεται κατάλληλα ως «το βδέλυγμα της ερημώσεως»;

¹¹ Αυτή η Κοινωνία των Εθνών στεκόταν μπροστά στους λαούς με μια πλαστή στάσι. Ήταν μια κίβδηλη, μια επιβλαβής οργάνωσις, και επομένως βδέλυγμα ενώπιον του Θεού. Ο Σατανάς απήτησε αναγνώρισι αυτού του σχεδίου και ο σκοπός του ήταν να εκβιάση υπακοή στην έκκλησί του για παγκόσμια οργάνωσι και για τη λατρεία της από όλους τους λαούς. «Και τα δέκα κέρατα τα οποία είδες, είναι δέκα βασιλείς, οίτινες βασιλείαν δεν έλαβον έτι, αλλά μίαν ώραν λαμβάνουσιν εξουσίαν ως βασιλείς μετά του θηρίου. Ούτοι έχουσι μίαν γνώμην, και θέλουσι παραδώσει εις το θηρίον την δύναμιν και την εξουσίαν εαυτών. Ούτοι θέλουσι πολεμήσει με το Αρνίον, και το Αρνίον θέλει νικήσει αυτούς, διότι είναι Κύριος των κυρίων και Βασιλεύς των βασιλέων· και όσοι είναι μετ’ αυτού, είναι κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί.» (Αποκάλυψις 17:12-14) «Και έκαμνε πάντας, τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλουσίους και τους πτωχούς, και τους ελευθέρους και τους δούλους, να λάβωσι χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς, ή επί των μετώπων αυτών· και να μη δύναται μηδείς να αγοράση ή να πωλήση, ειμή ο έχων το χάραγμα.»—Αποκάλυψις 13:16, 17.

12. Ποιος είναι ο σατανικός σκοπός που βρίσκεται πίσω από το «βδέλυγμα», και σε τι αυτό οδηγεί τώρα όλα τα έθνη;

¹² Η ταυτότης εκείνων που λατρεύουν το βδέλυγμα θα αναγνωρισθή καθαρά και, χωρίς αμφιβολία, δημοσίως, έτσι ώστε αυτό θα κάμη πολύ φανερούς εκείνους που δεν λατρεύουν αυτόν τον πολιτικό συνασπισμό, ο οποίος είναι εικόνα του θηρίου και όχι της βασιλείας του Θεού δια του Χριστού. Ο Θεός καταδικάζει τη λατρεία της. «Όστις προσκυνεί το θηρίον και την εικόνα αυτού, και λαμβάνει χάραγμα επί του μετώπου αυτού ή επί της χειρός αυτού, και αυτός θέλει πίει εκ του οίνου του θυμού του Θεού, του κεκερασμένου ακράτου εν τω ποτηρίω της οργής αυτού· και θέλει βασανισθή με πυρ και θείον ενώπιον των αγίων αγγέλων και ενώπιον του Αρνίου.» (Αποκάλυψις 14:9, 10) Ο σκοπός του Σατανά από το 1919 υπήρξε και είναι να ενώση τα έθνη μ’ ένα ιδιοτελή κοινό δεσμό, και θα είναι έτσι συνδεδεμένα καθώς οι θλίψεις, οι έχθρες και οι τρόμοι αυξάνουν· επί πλέον αυτός θα γίνη μανιώδης καθώς πλησιάζει ο καιρός για την αποφασιστική μάχη. Με αλαζονεία, με φόβο, τα έθνη θα πυκνώσουν τις τάξεις των, φθονώντας και μισώντας το ένα το άλλο, και όμως προσκολλημένα με απόγνωσι στο λίγο εκείνο που έχουν. Οι άρχοντες των Εθνών πρέπει να μάθουν την αλήθεια και να είναι συνετοί, διότι τότε θα γνωρίσουν ότι συνάγονται, όχι για ειρήνη, αλλά για τον σκοπό του Σατανά. «Διότι είναι πνεύματα δαιμόνων εκτελούντα σημεία, τα οποία εκπορεύονται προς τους βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης, δια να συνάξωσιν αυτούς εις τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.» (Αποκάλυψις 16:14) Ο Σατανάς και οι δαίμονές του δεν εργάζονται για το καλό της ανθρωπότητος, αλλά για να διατηρήσουν την κυριαρχία τους επάνω στους ανθρώπους, και θα ήθελαν μάλλον να περιλάβουν όλα τα έθνη σε τρομερή αιματοχυσία παρά να παραιτηθούν. Ο μεγαλύτερος πόλεμος όλων των αιώνων είναι πλησίον και θα ιδή όλα τα έθνη της γης κάτω από τη δικτατορία του αοράτου Διαβόλου που θα πολεμά εναντίον του κεχρισμένου λαού του Θεού και εναντίον του Βασιλέως Χριστού Ιησού, και των αγίων αγγέλων του Θεού. Η προειδοποίησις έρχεται στα έθνη για να μπορέσουν να γνωρίσουν την αλήθεια, αλλά εκείνοι που προειδοποιούν περιφρονούνται, χλευάζονται, φυλακίζονται, περιορίζονται μέσα σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, και μερικοί απ’ αυτούς φονεύονται.

(Η σειρά αυτή των άρθρων θα συνεχισθή στο επόμενο τεύχος μας.)