Κρατείτε τη Διάνοια Ανακαινισμένη

1. Γιατί δεν είναι εύκολο να κρατούμε τη διάνοια ανακαινισμένη και να ζούμε σύμφωνα μ’ αυτήν;

ΜΠΟΡΕΙ να βάλωμε καινούργια γνώσι στο κεφάλι μας και να έχωμε καινούργιες ιδέες, αλλά δεν είναι εύκολο να κρατήσωμε τη διάνοια στη νέα αυτή κατάστασι και να κανονίσωμε τη ζωή μας σύμφωνα μ’ αυτήν. Όχι σ’ αυτόν τον κόσμο, στον οποίον ο «θεός του αιώνος τούτου» δρα ελεύθερα μαζί με όλους τους δαίμονάς του. Και όχι τώρα που βρισκόμαστε στην ατελή σάρκα με τις προς τα κάτω κλίσεις της προς την αμαρτία, την ιδιοτέλεια, τη λησμοσύνη και την παραμέλησι του Θεού. Ο απόστολος Παύλος, μολονότι ήταν ευνοημένος με τέτοιες ανυψωτικές οράσεις και αποκαλύψεις, δεν το εύρισκε εύκολο να παραμένη στο νέο τρόπο ζωής σύμφωνα με τη γνώσι που είχε από τον αποκαλυμμένο λόγο του Θεού. Είχε ένα συνεχή αγώνα, και αυτός δεν ήταν όλος στη διάνοια, ώστε να πρέπει να πούμε, «Το πεδίον της μάχης είναι η διάνοια.» Είχε να αγωνισθή με τις σωματικές ατέλειες, τα πάθη και τις χαμερπείς τάσεις της σαρκός του, το ίδιο όπως έχομε κι εμείς σήμερα. Και καθώς περιγράφει τον αγώνα που είχε με τον εαυτό του—για να μη μιλήσωμε για τον αγώνα με την οργάνωσι του Διαβόλου απ’ έξω—μπορούμε να δούμε να περιγράφεται ο αγών μας με αυτά τα δικά μας σώματα που είναι θνήσκοντα λόγω της κληρονομημένης αμαρτίας:

2. Πώς περιγράφει ο Παύλος τον αγώνα που έχομε με τα σώματα μας;

² «Διότι δεν πράττω το αγαθόν, το οποίον θέλω· αλλά το κακόν το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω. Εάν δε εγώ πράττω εκείνο το οποίον δεν θέλω, δεν εργάζομαι αυτό πλέον εγώ, αλλ’ η αμαρτία η κατοικούσα εν εμοί. Ευρίσκω λοιπόν τον νόμον τούτον, ότι, ενώ εγώ θέλω να πράττω το καλόν, πάρεστιν εις εμέ το κακόν. Διότι ηδύνομαι μεν εις τον νόμον του Θεού κατά τον εσωτερικόν άνθρωπον· βλέπω όμως εν τοις μέλεσί μου άλλον νόμον αντιμαχόμενον εις τον νόμον του νοός μου, και αιχμαλωτίζοντά με εις τον νόμον της αμαρτίας τον όντα εν τοις μέλεσί μου. Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· τις θέλει με ελευθερώσει από του σώματος του θανάτου τούτου; Ευχαριστώ εις τον Θεόν δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών. Άρα λοιπόν αυτός εγώ με τον νουν μεν δουλεύω εις τον νόμον του Θεού· με την σάρκα δε εις τον νόμον της αμαρτίας.»—Ρωμαίους 7:19-25.

3. Από πού προέρχεται ο ‘νόμος της αμαρτίας ο εν τοις μέλεσί μου’; και πώς ο ‘νόμος του νοός μου’ τον πολεμά;

³ Σημειώστε αυτές τις αποστολικές εκφράσεις, «νόμον του νοός μου» και «νόμον της αμαρτίας τον όντα εν τοις μέλεσί μου». Νόμος είναι ένας κανών ενεργείας ή διαγωγής, σύμφωνα με τον οποίον ένα άτομο ή πράγμα θα ενεργήση ή θα κινηθή. Ο Ιεχωβά Θεός ο Δημιουργός δεν έθεσε τον νόμον της αμαρτίας στο ανθρώπινο γένος. Ο πρώτος ανθρώπινος γονεύς μας Αδάμ κάτω από την επιρροή του Διαβόλου ήταν εκείνος που έθεσε τον νόμον αυτόν στην ανθρώπινη σάρκα και τον διεβίβασε ως εμάς σαν μια κληρονομία. Αν δεν τον ελέγχετε ή δεν ανθίστασθε σ’ αυτόν, ο νόμος αυτός της αμαρτίας είναι προωρισμένος να σας κυβερνά και να σας κινή. Ποιος δυνατός τρόπος υπάρχει να τον ελέγχετε ή ν’ ανθίστασθε σ’ αυτόν; Αυτό γίνεται με τον ‘νόμον του νοός’. Όχι του παλαιού νοός, διότι αυτός είναι αμαρτωλός σαν τον κόσμο, αλλά του νέου νοός που τείνει να σας κάμη εικόνα του Θεού του Δημιουργού με τη νέα σας προσωπικότητα. Αυτή η νέα διάνοια υπαγορεύει ένα νέον κανόνα ενεργείας και διαγωγής στη ζωή σας. Αλλά επειδή έχετε μια νέα διάνοια σ’ ένα παλαιό σώμα μ’ ένα παλαιόν εγκέφαλον, εκεί είναι που εγείρεται ο αγών. Λόγω του νέου σας τρόπου σκέψεως, είναι παρούσα μαζί σας η ικανότης να επιθυμήτε καλύτερα πράγματα, δεν κατοικεί όμως μέσα σας η ικανότης να πράττετε μ’ έναν τέλειο τρόπο εκείνο που επιθυμείτε. Αυτό συμβαίνει επειδή είσθε ατελής και ο νόμος της αμαρτίας θέλει να έχη το δρόμο του μέσα στο σώμα σας και στη διάνοιά σας και μέσω αυτών. Συνεπώς, βρίσκετε τον εαυτό σας συχνά να δουλεύη στον νόμον της αμαρτίας με τη σάρκα σας. Αλλά η παρηγορία σας είναι ότι δεν βρίσκετε ευχαρίστησι στο ότι αμαρτήσατε έτσι, αλλά η διάνοια σας είναι προσκολλημένη στον νόμον του Θεού και τον επιδοκιμάζει και είναι αποφασισμένη να τον εκτελή.

4. Τι περισσότερο από γνώσι απαιτείται, και γιατί;

⁴ Σύμφωνα με τον νόμο που είναι σύμφυτος στις διάνοιές μας, οι διάνοιες μας επιθυμούν ή βρίσκουν εύκολο να έλκωνται προς την αμαρτία και την ιδιοτέλεια. Για ν’ αντικαταστήσωμε τον νόμον αυτόν μ’ έναν καλύτερον, πρέπει να ανακαινίσωμε τις διάνοιές μας με νέα γνώσι και με ό,τι η γνώσις αυτή τώρα υπαγορεύει και νουθετεί. Δεν είναι αρκετό το να έχωμε απλώς γνώσι στο κεφάλι μας. Πολλοί κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» και τα μέλη των θρησκευτικών των ποιμνίων έχουν γνώσιν της Γραφής, αλλά δεν ενεργούν σύμφωνα μ’ αυτή τη γνώσι. Δεν αποτελεί αυτή νόμον που οδηγεί τη ζωή τους. Αλλά αφού συγκεντρώσαμε γνώσι από τον λόγον του Θεού, πρέπει να θέτωμε σε ενέργεια τις διάνοιές μας που είναι γεμάτες από αυτή τη θεία γνώσι. Αντίθετα προς τις αμαρτωλές κλίσεις που είναι μέσα μας και αντίθετα προς την τάσι διανοητικής οκνηρίας και λησμοσύνης, πρέπει να καλλιεργούμε κατάλληλες διανοητικές συνήθειες. Μ’ αυτό τον τρόπο αναπτύσσομε πραγματικά ένα ‘νόμον του νοός’, έναν ωρισμένον διανοητικόν τύπον ή καλούπι, έναν διανοητικόν κανόνα ενεργείας, και αυτός γίνεται μια ελέγχουσα δύναμις στη ζωή μας.

5. Τι πρέπει να φρονούμε; Αποτυχία να το πράξωμε αυτό, τι σημαίνει;

⁵ Με την ευλογημένη μας γνώσι από τον λόγον του Θεού πρέπει να εκγυμνάσουμε τις διάνοιές μας στους ορθούς δρόμους σκέψεως και στις ορθές κατευθύνσεις και προσπάθειες. Αλλιώς, μπορούμε να γίνουμε άτομα που οι διάνοιες τους έγιναν πάλι κακές, «άνθρωποι διεφθαρμένοι τον νουν, αδόκιμοι εις την πίστιν,» όπως μιλεί ο Παύλος γι’ αυτούς. (1 Τιμόθεον 6:5· 2 Τιμόθεον 3:8) Η αιωνία μας ύπαρξις εξαρτάται από το να εγκαθιδρύσωμε ένα δίκαιον ‘νόμον του νοός’. Ο αιώνιός μας προορισμός εξαρτάται από το πού προσηλώνομε την προσοχή μας. «Διότι,» όπως διαβάζομε εις Ρωμαίους 8:5-7, «οι ζώντες κατά την σάρκα, τα της σαρκός φρονούσιν· οι δε κατά το Πνεύμα, τα του Πνεύματος. Επειδή το φρόνημα της σαρκός είναι θάνατος· το δε φρόνημα του Πνεύματος, ζωή και ειρήνη. Διότι το φρόνημα της σαρκός είναι έχθρα εις τον Θεόν· επειδή εις τον νόμον του Θεού δεν υποτάσσεται, αλλ’ ουδέ δύναται.» Αν απομακρύνωμε τις διάνοιες μας από την αλήθεια και τις αφήσωμε να διαφθαρούν πάλι με τα πράγματα της ορατής οργανώσεως του Διαβόλου, αυτό σημαίνει το τέλος μας. «Των οποίων το τέλος είναι απώλεια, των οποίων ο Θεός είναι η κοιλία, και η δόξα αυτών είναι εν τη αισχύνη αυτών, οίτινες φρονούσι τα επίγεια.»—Φιλιππησίους 3:18, 19.

6. Γιατί πρέπει να φοβούμεθα μήπως διαφθαρή η διάνοια, και ενθυμούμενοι ποιο προειδοποιητικό παράδειγμα;

⁶ Είναι ορθό να φοβούμεθα μήπως οι διάνοιες μας διαφθαρούν ενώ βρισκόμαστε ο’ αυτόν τον κόσμο που ολόγυρά του ο μεγάλος Όφις έρπει με πανουργία και παραπλανά τους ανθρώπους. Ο απόστολος εξέφρασε αυτόν τον φόβο όταν είπε: «Φοβούμαι όμως μήπως, καθώς ο όφις εξηπάτησε την Εύαν δια της πανουργίας αυτού, διαφθαρή ούτως ο νους σας εκπεσών από της απλότητος της εις τον Χριστόν.» (2 Κορινθίους 11:3) Ενθυμούμεθα ότι αρχικά η Εύα είχε μια υγιά διανοητική πορεία ή νόμο, σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του Θεού στον κήπο της Εδέμ. Αλλά ο Διάβολος, ή αλλιώς, ο Όφις, επλησίασε και προσπάθησε να θέση νοσηρές ιδέες στο κεφάλι της. Αντί να τις απωθήση, η Εύα τις εφιλοξένησε και αυτή η αθέτησις του δικαίου νόμου της διανοίας της ωδήγησε στο να πειρασθή για να αμαρτήση. Σκέφθηκε περισσότερο για το πόσο επιθυμητό ήταν το να φάγη τον απαγορευμένο καρπό, παρά για την αλήθεια του λόγου του Θεού και την προειδοποίησί του να μη φάγη. Αν ακολουθούσε τον δίκαιο νόμο στις διανοητικές κατευθύνσεις της, αν προσήλωνε τις σκέψεις της στον λόγον του Θεού ως την αλήθειαν, έστω και αν αυτό θα καθιστούσε τον Όφιν ψεύστην, θα εφυλάσσετο από το να πειρασθή και να συρθή στον πειρασμό και να αμαρτήση.

7. Πού αρχίζει η έχθρα προς τον Θεόν;

⁷ Αν εμείς, σήμερα, ενώ ο ίδιος Πειραστής είναι ακόμη γύρω μας, εγκαθιδρύσουμε τον δίκαιον ‘νόμον του νοός’ και αποφασιστικά εμμείνωμε στην πορεία της σκέψεως της νέας διανοίας, αυτό θα μας φυλάξη από το να μπούμε σε πειρασμό και να αμαρτήσωμε. Η έχθρα προς τον Θεόν αρχίζει στη διάνοια. Ο απόστολος μάς λέγει ποιοι συμφιλιώθηκαν με τον Θεό: «Σας, οίτινες ήσθε ποτέ απηλλοτριωμένοι και εχθροί κατά την διάνοιαν με τα έργα τα πονηρά.» Λέγει ότι προτού παραδοθούμε σε υπακοή προς τον Θεό, «ημείς πάντες ανεστράφημεν ποτέ κατά τας επιθυμίας της σαρκός ημών, πράττοντες τα θελήματα της σαρκός και των διαλογισμών· και ήμεθα εκ φύσεως τέκνα οργής, ως και οι λοιποί.»—Κολοσσαείς 1:21 και Εφεσίους 2:2, 3.

8. Πώς πρέπει να σκεπτώμεθα για να υπακούσωμε στην μεγίστη εντολή;

⁸ Όταν ήμαστε στη διανοητική εκείνη κατάστασι της αγνοίας, δεν αγαπούσαμε τον Θεό με τις διάνοιές μας. Η πιο μεγάλη από τις εντολές που εδόθησαν ποτέ στους ανθρώπους, απαιτεί ν’ αγαπούμε τον Θεό με όλες τις διανοητικές μας δυνάμεις. Ο Ιησούς έδειξε ποια είναι αυτή η μεγίστη εντολή όταν την ανέφερε από τον Νόμον του Θεού και είπε: «Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου.» (Ματθαίος 22:37, Μ.Ν.Κ.· Δευτερονόμιον 6:5, Α.Σ.Μ.· Λουκάς 10:27) Εκείνο που σκεπτόμεθα συνήθως, μας επηρεάζει και επιδρά σε μας πολύ και μας παρακινεί να λάβωμε μια ωρισμένη πορεία. Το να σκεπτώμεθα κατά ένα τρόπον και όμως να πράττωμε κάτι άλλο εξωτερικώς, είναι υποκρισία. Πρέπει να σκεπτώμεθα με αγάπη για τον Ιεχωβά Θεόν. Αυτό σημαίνει να σκεπτώμεθα ν’ αρέσωμε σ’ αυτόν με το να υπακούωμε σ’ αυτόν και να λαμβάνωμε πιστή φροντίδα για κάθε τι που τιμά το όνομά του και προάγει τα συμφέροντα της βασιλείας του.

9. Ποια κρίσις επέρχεται στους διγνώμους;

⁹ Δεν μπορούμε να υπηρετούμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά όταν είμεθα δίγνωμοι. Ο ψαλμωδός το εξέφρασε ορθά: «Μισώ τους διγνώμους· τον δε νόμον σου αγαπώ.» (Ψαλμός 119:113, Α.Σ.Μ.) «Μισώ τους ανθρώπους που επαμφοτερίζουν, αγαπώ τον νόμον σου.» (Μ.Μ.) Ο Ιησούς τούς μισεί, επίσης, και λέγει στους πολλούς Λαοδικείς της εποχής μας: «Ούτως, επειδή είσαι χλιαρός, και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματος μου.» (Αποκάλυψις 3:16) Αν είσθε δίγνωμος, μοιράζοντας την προσοχή σας μεταξύ αυτού του κόσμου και του Θεού και μην ανακαινίζοντας τη διάνοιά σας τελείως κατά την εικόνα που επιδοκιμάζει ο Θεός, αυτό ανυπερθέτως θ’ αποκαλυφθή με τον καιρό. Τούτο θα σημαίνη την απόρριψί σας. Θα διαφθαρήτε διανοητικώς με μολυσμό από αυτόν τον κόσμο και θα μπήτε σε πειρασμό. Αυτό, ακριβώς, είναι εκείνο που συνέβη στον «Χριστιανισμό». Η αγάπη σας προς τον Θεό με όλες τις διανοητικές σας λειτουργίες είναι εκείνο που Του οφείλετε. Ο Θεός το διατάσσει. Αυτό είναι η προστασία σας.

ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΚΕΨΙΣ

10, 11. Λόγω ποιας διανοητικής πορείας και διαθέσεων έχουν δυσχέρειες πολλοί από εκείνους που βρίσκονται στην αλήθεια;

¹⁰ Ολόκληρος ο κόσμος είναι διανοητικώς ασθενής, και τα δημόσια και φιλανθρωπικά ιδρύματα που φροντίζουν για περιπτώσεις διανοητικών ασθενειών, είναι υπερπλήρη. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν την σώφρονα, υγιά διδασκαλία του λόγου του Θεού, και οι κληρικοί είναι ιατροί και ψυχολόγοι χωρίς αξία και είναι άθλιοι παρηγορηταί. (Ιώβ 13:4· 16:2) Είναι δύσκολο να διατηρήται κανείς διανοητικώς υγιής σ’ έναν κόσμο ο οποίος σήμερα βρίσκεται σε κατάπτωσι από κάθε άποψι. Πολλοί που έχουν δεχθή την αλήθεια του λόγου του Θεού έχουν δυσχέρειες, ιδίως επειδή είναι δύσκολο γι’ αυτούς να διακόψουν τις προηγούμενες διανοητικές έξεις. Οι διάνοιές τους στρέφονται συνεχώς προς τα μέσα, προς τον εαυτό τους, όπως λέγουν. Έχουν ένα μεγάλο σύμπλεγμα κατωτερότητος, και έχουν οξεία αίσθησι των σφαλμάτων τους. Με πόνο συναισθάνονται τις ανόητες πράξεις των ενώπιον άλλων, τα λάθη στις ομιλίες και τις συνομιλίες των, τις αμηχανίες των, την εκδήλωσι της αδυναμίας την κριτική που άλλοι κάνουν γι’ αυτούς, τις επιπλήξεις που τους δίδουν άλλοι, τα αδικήματα που διαπράττουν άλλοι εις βάρος τους. Φέρνουν αυτά τα πράγματα στον Θεό με προσευχή, αλλά δεν αντλούν τότε διανοητική ανακούφισι απ’ αυτό. Γιατί; Διότι δεν επιρρίπτουν τα βάρη των στον Ιεχωβά Θεό αφήνοντάς τα εκεί μαζί του, αλλά τα μεταφέρουν μαζί τους και τα κρατούν φορτωμένα επάνω τους.

¹¹ Κρατούν τις διάνοιές των λυγισμένες προς τα μέσα επάνω στους ατελείς εαυτούς των, και επανειλημμένως επανέρχονται στα πράγματα που τους έθλιψαν. Ο νους των στριφογυρίζει καθώς επαναφέρουν αυτά τα πράγματα στις διάνοιές των. Όσο περισσότερο το κάνουν αυτό, τόσο βαθύτερα αυτά τα πράγματα εισδύουν στις διάνοιές των. Στενάζουν μέσα τους και υφίστανται χίλιους θανάτους με το να αναθεωρούν, αυτά τα πράγματα κατ’ επανάληψιν.

12. Τι προκαλεί η αληθινή μετάνοια και συγγνώμη;

¹² Αυτή δεν είναι υγιής διανοητική κατάστασις, και δεν προάγει την πνευματική υγεία. Η αληθινή μετάνοια ενώπιον του Θεού δεν προκαλεί ως επακόλουθο μια τέτοια τρομερά διαταραγμένη διάνοια. Ούτε η αληθινή συγχώρησις των αδικημάτων τών άλλων εναντίον μας εννοείται και εκφράζεται μ’ αυτόν τον τρόπο. Αν μετανοούμε και ζητούμε τη συγχώρησι του Θεού, ας εμπιστευώμεθα ότι αυτός μας συνεχώρησε μέσω του Χριστού. Ας έχωμε, λοιπόν, ειρήνη και ας προσπαθούμε να ενεργούμε στο εξής διαφορετικά. Αν συνεχωρήσαμε τους πταίστας και τους οφειλέτας μας, ας μη γινώμεθα σκυθρωποί και ας μην εξακολουθούμε να μνησικακούμε εναντίον των. Η αγάπη, όπως αναφέρεται εις 1 Κορινθίους 13:5, «δεν διαλογίζεται το κακόν». Αν ενθυμούμεθα καν τις αμαρτίες μας, την αφροσύνη μας και τις αποτυχίες μας, αυτό πρέπει να γίνεται, όχι για να μας βασανίση, αλλά για να μας νουθετήση και να μας κάμη ν’ αποφεύγωμε να υποπέσουμε σε τέτοια σφάλματα εκ νέου.—Ησαΐας 46:8.

13, 14. Πώς οι ακατάλληλες διανοητικές διαθέσεις πένθους και αναδρομής στα παλαιά εδιωρθώθηκαν στις ημέρες του Ζαχαρία; Στις ημέρες του Νεεμία;

¹³ Τώρα δεν είναι καιρός να κυττάζωμε προς τα πίσω και να πενθούμε, και να απορροφώμεθα τόσο πολύ από τον αδύνατον εαυτό μας ώστε να χάνωμε τη θέα της θεοκρατικής οργανώσεως του Ιεχωβά και των σημερινών ενδόξων του πράξεων. Στις ημέρες του προφήτου Ζαχαρία, αφού το Ιουδαϊκό υπόλοιπο είχε επιστρέψει από τη Βαβυλώνα για να ανοικοδομήση το ναό στην Ιερουσαλήμ, μερικοί άνθρωποι ήλθαν να κλαύσουν, να στενάξουν, να βογγήσουν και να θρηνήσουν στο ναό για τις περασμένες αμαρτίες της Ιερουσαλήμ και όλες τις τρομερές συμφορές που είχαν έλθει επάνω της σ’ αυτόν ή σ’ εκείνον το μήνα του έτους 607 π.Χ. Ήθελαν, λοιπόν, να νηστεύσουν και να διασπείρουν κατήφεια γύρω. Τότε ο Ιεχωβά μέσω του Ζαχαρία τούς είπε ότι αυτό ήταν τώρα ακατάλληλο, διότι τώρα ήταν καιρός να χαίρουν για την αποκατάστασι του αφιερωμένου υπολοίπου του Ιεχωβά και την επανίδρυσι της λατρείας του στον τόπο όπου αυτός είχε θέσει το όνομα του. Είπε ότι οι προηγούμενες νηστείες των διαφόρων μηνών, από τώρα και στο εξής «θέλουσιν είσθαι εις τον οίκον Ιούδα εν χαρά και εν ευφροσύνη, και εν ευθύμοις εορταίς· όθεν αγαπάτε την αλήθειαν και την ειρήνην». Και έπειτα κατηύθυνε τις διάνοιές των προς τα εμπρός και είπε πώς δέκα άνθρωποι από όλα τα έθνη και από όλες τις γλώσσες θα έπιαναν το κράσπεδον ενός Ιουδαίου και θα ήρχοντο μαζί στο ναό του Ιεχωβά για να αποδώσουν λατρεία.—Ζαχαρίας 7:1 έως 8:23.

¹⁴ Πάλι, αργότερα, στις ημέρες του Νεεμία, όταν το αποκαταστημένο υπόλοιπο είχε τάσι να γίνη μελαγχολικό και να θρηνή για την περασμένη δύστροπη πορεία του, ο Κυβερνήτης Νεεμίας είπε στη συνάθροισι: «Μη πενθείτε, μηδέ κλαίετε. . . . διότι η ημέρα είναι αγία εις τον Κύριον ημών· και μη λυπείσθε· διότι η χαρά του Ιεχωβά είναι η ισχύς σας.»—Νεεμίας 8:9, 10, Α.Σ.Μ.

15. Ποιο είναι το Γραφικό φάρμακο γι’ αυτή τη νοσηρή κατάστασι στροφής της διανοίας προς τα μέσα;

¹⁵ Το φάρμακο γι’ αυτή τη νοσηρή κατάστασι στροφής της διανοίας προς τα μέσα, είναι το να κυττάζη κανείς προς τα εμπρός, όχι προς τα πίσω. Κρατείτε τη διάνοια απασχολημένη με προοδευτικές σκέψεις. Κρατείτε την ενασχολημένη στη μελέτη σχεδίων που αφορούν το μέλλον. Κρατείτε τις σκέψεις σας επάνω στις υποχρεώσεις που είναι μπροστά σας και στο πώς πρόκειται να τις αντιμετωπίσετε. Θυμηθήτε τις Γραφικές μελέτες για τις οποίες χρειάζεσθε να προετοιμασθήτε, τις ομιλίες που έχετε να προετοιμάσετε για τη δημοσία εξέδρα, τις επιδείξεις που πρέπει να ετοιμάσετε για την εβδομαδιαία συνάθροισι υπηρεσίας, και όλα τα άλλα πράγματα που επιφυλάσσει για σας ο Θεός. Μη σύρετε τον εαυτό σας προς τα κάτω, μην εξασθενίζετε τον εαυτό σας, μη σταματάτε την πρόοδο σας με αναδρομή στις αμαρτίες σας ή με νοσταλγική αναδρομή στα πράγματα που είναι πίσω. Μιμηθήτε τον απόστολο: «Αδελφοί, εγώ δεν στοχάζομαι εμαυτόν ότι έλαβον αυτό. Αλλ’ έν πράττω, τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον σκοπόν δια το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού. Όσοι λοιπόν είμεθα τέλειοι, τούτο ας φρονώμεν· και εάν φρονήτέ τι άλλως πώς, και τούτο θέλει αποκαλύψει εις εσάς ο Θεός. Πλην εις εκείνο εις το οποίον εφθάσαμεν, ας περιπατώμεν κατά τον αυτόν κανόνα, ας φρονώμεν το αυτό. Αδελφοί, συμμιμηταί μου γίνεσθε.»—Φιλιππησίους 3:13-17.

ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΙ

16. Γιατί και πώς πρέπει τώρα να κρατούμε τις διάνοιές μας ανακαινισμένες και εστραμμένες προς τα εμπρός;

¹⁶ Ο λαμπρός νέος κόσμος είναι μπροστά μας, και πλησιάζομε στις πύλες του. Η Γραφή τον προβλέπει και στρέφει τις διάνοιές μας προς αυτόν. Τώρα δεν είναι καιρός να υποστούμε μια διανοητική υποτροπίασι στη διαφθορά. Υπάρχει κάθε ανάγκη και υπάρχει κάθε υποκίνησις να κρατούμε τις διάνοιές μας ανακαινισμένες. Η κλίσις της σκέψεώς μας πρέπει να κρατήται προς την αληθινή διεύθυνσι για να καταλήξη στις επιθυμητές συνέπειες, ενώ δεν παρεκκλίνομε ούτε προς τα δεξιά ούτε προς τα αριστερά. Ο ‘νόμος του νοός μας’ πρέπει να ενισχυθή σύμφωνα με τον λόγον του Θεού και πρέπει να γίνη ο κανών από τον οποίον δεν εκτρεπόμεθα, παρ’ όλη την αδυναμία της σαρκός μας. Αυτό απαιτεί διανοητική προσπάθεια και επαγρύπνησι πάνω στις σκέψεις μας καθώς και το να πηγαίνουμε εκεί όπου μπορούμε πάντοτε να αναψύχωμε και ανακαινίζωμε τις διάνοιές μας με την αλήθεια, δηλαδή, στον λόγον του Θεού που συντελεί στην πρόοδο. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διαθέσωμε χρόνον και πρέπει να μελετούμε ατομικώς τον λόγον του Θεού. Σημαίνει ότι πρέπει να παρακολουθούμε τις συναθροίσεις του λαού του Θεού και να συμμετέχωμε μαζί του στη μελέτη και εξέτασι του λόγου του Θεού. Σημαίνει ότι πρέπει να συμμετέχουμε μαζί του στη στοργική και πιστή εποικοδόμησι αλλήλων στην αγιωτάτη μας πίστι. Ποτέ μην εγκαταλείπετε το να συνέρχεσθε ομού.

17. Πώς ο λόγος του Θεού γίνεται νεώτερος σ’ εμάς; Πώς μπορούμε να φρονούμε τα του Θεού;

¹⁷ Ο λόγος του Θεού γίνεται πάντοτε νεώτερος σ’ εμάς, όχι μόνο με νεώτερες και καλύτερες μεταφράσεις, αλλά ιδιαίτερα με τις εκπληρώσεις των προφητειών του και με τη διασάφησι των διδασκαλιών του κάτω από τη διαφωτιστική δύναμι του πνεύματος του Θεού και με τη χρήσι του από τη θεοκρατική του οργάνωσι. Ας φρονούμε τα του Θεού. Θυμηθήτε ότι ο Πέτρος έκαμε ένα λάθος και προσπάθησε να αποτρέψη τον Ιησούν από τη θυσιαστική του πορεία διότι, όπως ο Ιησούς είπε στον Πέτρο, ‘δεν εφρόνει τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων.’ (Ματθαίος 16:23) Δεν μπορούμε να εισδύσωμε σε όλες τις σκέψεις του Θεού. Δεν μπορούμε να νουθετήσωμε ή διδάξωμε τον νουν του Θεού. Προηγείται πολύ και είναι πολύ υψηλότερος από τον δικό μας. Αλλά μπορούμε να λάβωμε πληροφορία, απόρρητα, αποκαλύψεις, από τον νουν του. Μπορούμε να σκεπτώμεθα τις σκέψεις του εκείνες που αυτός αποκαλύπτει στον λαό του με το πνεύμα του και μέσω του λόγου του, και κάνοντας τούτο θα φυλαχθούμε από το να σφάλωμε όπως έσφαλε ο Πέτρος. Σαν ένας στοργικός Πατήρ, ο Θεός μάς λέγει ενώ βρισκόμαστε ανάμεσα σ’ αυτή τη μοιχαλίδα γενεά του ανθρωπίνου γένους: «Υιέ μου δος την καρδίαν σου εις εμέ, και ας προσέχωσιν οι οφθαλμοί σου εις τας οδούς μου.» (Παροιμίαι 23:26) Αυτό σημαίνει το να δώσωμε την εγκάρδια προσοχή μας σ’ αυτόν καθώς αποκαλύπτει τον εαυτό του και να λάβωμε σημείωσι των οδών του. Μπορούμε να το κάμωμε αυτό μόνο με το να μελετούμε και να μένωμε πλησίον στον λόγον του και να παρατηρούμε προσεκτικά την πολιτεία του με τον ωργανωμένο λαό του. Αυτό θα μας βοηθήση να μεταμορφωθούμε.

18. Πώς μπορούμε να έχωμε τον νουν του Χριστού;

¹⁸ Με τον ίδιο τρόπο πρέπει να παρατηρούμε τον Υιόν του Θεού Ιησούν Χριστόν «τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεώς μας. (Εβραίους 12:2) Μπορεί να μην είμεθα ικανοί να γνωρίσωμε πλήρως τον νουν του Ιεχωβά, διότι είναι ανεξιχνίαστος σ’ εμάς· αλλά, όπως λέγει ο απόστολος, «έχομεν τον νουν του Χριστού.» Ναι, έχομε ό,τι αυτός σκέπτεται· συμμετέχομε στις σκέψεις του, διότι ήλθε στη γη και μας τις απεκάλυψε. Ανάλογα με το πόσο είμεθα ζηλωταί και ώριμοι Χριστιανοί, σκέψεις μας είναι οι σκέψεις του. Έτσι μπορούμε να εκτιμήσουμε γιατί αυτός μίλησε όπως μίλησε και ενήργησε όπως ενήργησε, και γιατί εταπείνωσε τον εαυτό του κάτω από το χέρι του ουρανίου Πατρός του, ακόμη και ως τον ατιμωτικό θάνατο επάνω στο ξύλο του μαρτυρίου. Αν είμεθα πιστοί ακόλουθοί του, πρέπει ν’ ακολουθήσωμε τη συμβουλή του αποστόλου: «Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού.» Αυτό μπορούμε να το πράξωμε μόνο αν έχωμε τον νουν του Χριστού, τη σκέψι του, και προς τον σκοπόν αυτόν πρέπει να μελετούμε τον λόγον του Θεού, ο οποίος μας δίδει την αφήγησι τού τι είπε ο Ιησούς και πώς έζησε και ποιες προφητείες εξεπλήρωσε και ποιες προφητείες εκπληρώνει τώρα ή θα εκπληρώση ακόμη.

ΖΩΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΕΝΗ ΔΙΑΝΟΙΑ

19. Τι πρέπει να έχωμε, παρά την εναντίωσι ποίων;

¹⁹ Η ασθενής, πεπτωκυία σαρξ μας και όλος αυτός ο κόσμος των πονηρών δαιμόνων και ανθρώπων θα εναντιωθή στο να δώσωμε έκφρασι στις διάνοιές μας με το να ζούμε σύμφωνα με το νέο μας φρόνημα. Αλλά είμεθα εξουσιοδοτημένοι από τον νόμον του Θεού όχι μόνο να έχωμε ελευθερίαν σκέψεως, αλλά και ελευθερίαν εκφράσεως. Κάθε ένας που είναι ένας πραγματικός Χριστιανός πρέπει να έχη μια διάνοια ανακαινισμένη σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. «Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ, είναι νέον κτίσμα· τα αρχαία παρήλθον, ιδού τα πάντα έγειναν νέα.» Έτσι διαβάζομε εις 2 Κορινθίους 5:17. Ομοίως, αν ένα άτομο καλής θελήσεως προορίζεται για ζωή αιώνια επάνω στην παραδείσια γη μετά τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, πρέπει να έχη μια διάνοια ανακαινισμένη από ό,τι ήταν προηγουμένως, και αυτή πρέπει να το μεταμορφώση και να το απαλλάξη από οποιαδήποτε ομοιότητα με αυτόν τον διεφθαρμένο κόσμο.

20. Ποιος είναι ο σκοπός της ανακαινίσεως των διανοιών μας, και πώς πραγματοποιείται ο σκοπός αυτός;

²⁰ Ας θυμηθούμε γιατί έχομε αυτή την ανακαίνισι των διανοιών μας. Ακούστε πάλι τα πλήρη λόγια του αποστόλου: «Μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.» (Ρωμαίους 12:2) Στον «Χριστιανισμό» υπάρχει μεγάλη σύγχυσις ως προς το ποιο είναι το θέλημα του Θεού, και έτσι ο «Χριστιανισμός» εξακολουθεί να συμμορφώνεται με τον παρόντα κόσμον. Αλλά πρέπει να δοκιμάσουμε ποιο είναι το θέλημα του αποκτώντας μια νέα διάνοια, και αυτό σημαίνει απόκτησιν νέας πληροφορίας, νέας γνώσεως, στις διάνοιές μας. Αν πρόκειται να μας αποκαλυφθή το θέλημα του Θεού, τότε αυτή η πληροφορία, η γνώσις και διαφώτισις πρέπει να προέλθη απ’ αυτόν, και μπορούμε να την αποκτήσωμε μόνο από τον λόγον του με τη βοήθεια του πνεύματός του και της οργανώσεώς του. Αν δοκιμάσωμε έτσι ποιο είναι το θέλημά του, φθάνομε να εκτιμήσωμε ότι αυτό είναι πνεύμα αγαθότητος. Δεν θα μπορούσε να υπάρχη καλύτερος σκοπός που οποιοσδήποτε θα μπορούσε να έχη για μας. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που είναι ευάρεστο σ’ αυτόν. Δεν μπορούμε, επομένως, να μεταβάλωμε το θέλημά του, αλλά πρέπει να υποταχθούμε σ’ αυτό και να ζητήσουμε να συμμορφωθούμε μ’ αυτό από κάθε άποψι. Και έπειτα, καθώς αυξάνει η πληροφορία μας και αποκτούμε περισσότερη γνώσι και μελετούμε περαιτέρω το θέλημά του, βλέπομε ότι αυτό είναι ένα τέλειο θέλημα. Περιλαμβάνει κάθε τι που χρειαζόμεθα να πράξωμε για να εκτελέσωμε το μέρος μας στη ζωοπάροχη διευθέτησι του Θεού και να συμμετάσχωμε στη διεκδίκησι του ονόματός του και της κυριαρχίας του ενώπιον όλης της κτίσεως. Έχοντας πεισθή μέσα στις νέες μας διάνοιες ποιο είναι το θέλημα του Θεού, πρέπει τώρα να πράξωμε αυτό το αγαθό, ευάρεστο και τέλειο θέλημα.

21. Πώς και γιατί πρέπει να ‘αναζωσθήτε τας οσφύας της διανοίας σας’;

²¹ Αυτό απαιτεί να σταθεροποιήσουμε τις διάνοιές μας. «Δια τούτο», μας λέγει ο απόστολος Πέτρος, «αναζωσθέντες τας οσφύας της διανοίας σας, εγκρατεύεσθε, και έχετε τελείαν ελπίδα εις την χάριν την ερχομένην εις εσάς όταν αποκαλυφθή ο Ιησούς Χριστός· ως τέκνα υπακοής, μη συμμορφούμενοι με τας προτέρας επιθυμίας τας οποίας είχετε εν αγνοία υμών· αλλά καθώς είναι άγιος εκείνος, όστις σας εκάλεσεν, ούτω και σεις γίνεσθε άγιοι εν πάση διαγωγή· διότι είναι γεγραμμένον, “Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος”.» (1 Πέτρου 1:13-16) Με τη ζώνη της αληθείας πρέπει να αναζώσωμε τις διάνοιές μας για την εντατική δράσι που είναι ακόμη μπροστά μας. Και ως προστασία της κεφαλής μας μπορούμε να φορέσωμε «περικεφαλαίαν την ελπίδα της σωτηρίας. Διότι ο Θεός δεν προσδιώρισεν ημάς εις οργήν, αλλ’ εις απόλαυσιν σωτηρίας, δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». Και πάλι γι’ αυτή την αναγκαία ζώνη της αληθείας και περικεφαλαία της ελπίδος πρέπει να εξακολουθήσωμε να τρεφώμεθα με τον λόγον του Θεού κάτω από τη διαφώτισι του πνεύματός του και με τη βοήθεια της θεοκρατικής του οργανώσεως.—1 Θεσσαλονικείς 5:8, 9.

22. Ποια νέα άποψι των παθημάτων για την εκτέλεσι του θελήματος του Θεού μάς δίδει η ανακαινισμένη διάνοια;

²² Τι νέα άποψι της αναγκαίας δράσεως για να πράξωμε το αγαθό, ευάρεστο και τέλειο θέλημα του Θεού μας δίδει η νέα διάνοια! Πώς μεταδίδει μια δόξα σ’ αυτή τη δράσι! Είμεθα προειδοποιημένοι ότι θα υποφέρωμε για την πιστή μας δράσι. Αλλά και σ’ αυτή την περίπτωσι, επίσης, η διάνοια που ανακαινίζεται με τον λόγον και το πνεύμα του Θεού μάς βοηθεί να ιδούμε τα παθήματα μας υπό ένα διαφορετικό φως. Τα θεωρούμε ως ένα μεγάλο προνόμιο, διότι οι οφθαλμοί της διανοίας μας βλέπουν ότι προορίζονται ν’ αποδείξουν την ακεραιότητά μας προς τον Θεόν ως ειλικρινών υποστηρικτών της κυριαρχίας του και πιστών δούλων της βασιλείας του δια του Χριστού. Για ν’ αντιμετωπίσωμε και υπομείνωμε αυτά τα παθήματα, μπορούμε να ‘οπλισθώμεν με το ίδιον φρόνημα που είχε ο Ιησούς Χριστός’ και έτσι να κρατήσωμε την ακεραιότητά μας όπως την εκράτησε και αυτός. Πρέπει να υποφέρωμε διότι δεν μπορούμε να συμβαδίσωμε με αυτόν τον κόσμο στην πολιτική του. Οι νέες μας διάνοιες δεν θα μας επιτρέψουν να συμβαδίσουμε με την κοσμική πολιτική, και έτσι προτιμούμε να υποφέρουμε. Αλλά για την απόδειξι αυτή της ακεραιότητός μας υπάρχει μια ανείπωτη ανταμοιβή ατελεύτητης χαράς στον νέον κόσμον του Θεού που θα αποτελήται από νέους ουρανούς και νέαν γην.—1 Πέτρου 4:1, 2· 2 Πέτρου 3:13.

23. Τι αποφασίζομε τώρα, και σε τι αποβλέπομε;

²³ Σύμφωνα με όλες τις αποδείξεις, ω πόσο πλησίον βρίσκεται αυτός ο νέος κόσμος της δικαιοσύνης! Ας μη συμμορφωνώμεθα, λοιπόν, με τον παρόντα κόσμον της πονηρίας, που το πλήρες τέλος του είναι τόσο πλησίον, αλλ’ ας αποκτήσουμε τη νέα διάνοια γεμάτη από τη γνώσι του θελήματος του Θεού. Ας κρατήσωμε αυτή τη διάνοια ανακαινισμένη πράττοντας πιστά το θέλημά του, και ας ζούμε τώρα ως μακάριοι διαγγελείς της βασιλείας του Θεού και ως κληρονόμοι του ενδόξου του νέου κόσμου. Τότε, αν ο Θεός μας ευνοήση με το να επιζήσωμε της μάχης του Αρμαγεδδώνος και εισέλθουμε στο νέο κόσμο χωρίς να πεθάνωμε, μολονότι δεν θα έχωμε ακαριαίως νέα σώματα, θα έχωμε νέες διάνοιες, τελείως συντονισμένες με τον δίκαιο νέο κόσμο.