«Λέγων προς τους Δεσμίους, Εξέλθετε»

«Λέγων προς τους δεσμίους, Εξέλθετε· προς τους εν τω σκότει, Ανακαλύφθητε. Θέλουσι βοσκηθή πλησίον των οδών, και αι βοσκαί αυτών θέλουσιν είσθαι εν πάσι τοις υψηλοίς τόποις.»—Ησαΐας 49:9.

1, 2. Τι αναγράφει το θείο υπόμνημα όσον αφορά το άνοιγμα φυλακών από τον Ιεχωβά και την απόλυσι των εγκλείστων;

Ο ΙΕΧΩΒΑ δεν μπορεί να υπερβληθή όσον αφορά το άνοιγμα θυρών των φυλακών και την απόλυσι δεσμίων. Το υπόμνημά του αναγράφει περιπτώσεις που το έχει πράξει αυτό κατά γράμμα. Έστειλε προφητικά όνειρα στον Φαραώ της αρχαίας Αιγύπτου, αυτά δε τον έκαμαν ν’ απολύση τον Ιωσήφ από τη φυλακή για να ερμηνεύση τα όνειρα και να γίνη πρωθυπουργός του Φαραώ. Εχρησιμοποίησε τις ισχυρές στρατιές της Βαβυλώνος ως εκτελεστάς του και τις έκαμε να κατευθυνθούν προς την Ιερουσαλήμ και ν’ απολύσουν τον προφήτη του Ιερεμία από τη φυλακή. Πολύ αργότερα οι θρησκευτικοί άρχοντες της Ιερουσαλήμ διέπραξαν και πάλι μια εσφαλμένη σύλληψι, αυτή τη φορά των αποστόλων του Ιησού Χριστού. Αλλά ο άγγελος του Ιεχωβά άνοιξε τις θύρες της φυλακής εκείνη τη νύχτα, τους έβγαλε έξω χωρίς να το αντιληφθούν οι δεσμοφύλακες, και τους είπε να επιστρέψουν και να κηρύξουν για τον Ιησού Χριστό στο ναό. Κατόπιν όταν εφυλακίσθη μόνον ο Πέτρος και κατεδικάσθη σε θάνατο και εκοιμάτο αλυσοδεμένος μεταξύ δύο στρατιωτών και με φύλακας εμπρός στη θύρα του κελλιού, ο άγγελος του Ιεχωβά έσπασε και πάλι τις αλυσίδες και ωδήγησε τον Πέτρο έξω σε ελευθερία και σε περαιτέρω υπηρεσία του Θεού του.

² Για τον Ιεχωβά δεν ήταν πάρα πολύ το να προκαλέση και σεισμόν ακόμη κάτω από τη φυλακή στους Φιλίππους της Μακεδονίας για να ελευθερώση τα χέρια και τα πόδια του αποστόλου Παύλου και του Σίλα από τις αλυσίδες και τα ποδόδεσμα και ν’ ανοίξη απότομα τη θύρα του κελλιού και να παρακινήση τον δεσμοφύλακα να τους οδηγήση έξω με το μεγαλύτερο σεβασμό και ν’ ακούση με πραότητα το άγγελμά τους. Είναι αληθινά γραμμένο «Ο Ιεχωβά ελευθερώνει τους δεσμίους.»—Ψαλμός 146:7, Α.Σ.Μ.· Ιερεμίας 40:1-4· Γένεσις 41:1-46· Πράξεις 5:17-21· 12:1-11· 16:19-34.

3. Από πότε στον καιρό μας ο Ιεχωβά κάνει ένα μεγαλύτερο έργο απελευθερώσεως, και από τι;

³ Τώρα όμως βρισκόμαστε στο κατώφλι του έτους 1952 μ.Χ. Η εποχή μας είναι πολύ «σύγχρονη» για να κάμη ο Ιεχωβά Θεός κάτι σαν απόλυσι ανθρώπων από τη φυλακή, δεν το νομίζετε; Μη σκέπτεσθε έτσι προς στιγμήν. Το γεγονός είναι ότι αυτός κάνει το μεγάλο του έργον απελευθερώσεως τώρα, στη σύγχρονη αυτή περίοδο από το έτος 1919 μ.Χ. Το έργον αυτό χαρακτηρίζεται από την απελευθέρωσι πολλών από κατά γράμμα φυλακές, στρατόπεδα συγκεντρώσεως και άλλους τόπους κρατήσεως. Αλλά είναι ειδικά αξιοσημείωτο για την απελευθέρωσι θυμάτων από μια ευρύτερη και τρομερώτερη φυλακή, μια πνευματική κατάστασι φυλακής σε μια νεώτερη Βαβυλώνα. Τίποτε δεν μπορεί ν’ αντισταθή και τίποτε δεν ανθίσταται στη δύναμί του να ελευθερώση τους δεσμίους, κι όταν ακόμη παραμένη η φυλακή. Όταν ελευθερώση όλους εκείνους που ποθούν να ελευθερωθούν και προς τούτο αποβλέπουν σ’ αυτόν, θα συντρίψη το όλον σύστημα φυλακών στη μάχη του Αρμαγεδδώνος για να εισαγάγη έναν ελεύθερο κόσμο για κάθε άνθρωπο που ζη. Σημειώστε πώς θα επέλθη αυτό.

4. Πώς προσδιορίζομε την ταυτότητα του μεγάλου Δούλου του Ιεχωβά που ενεργεί απελευθέρωσι;

⁴ Ο Παντοδύναμος Θεός έχει ένα μεγάλο Ελευθερωτή ή Δούλο, τον οποίον χρησιμοποιεί τώρα σ’ αυτό το έργον της παροχής γλυκείας απελευθερώσεως σ’ εκείνους που αγαπούν ελευθερία και είναι δέσμιοι. Ποιος είναι αυτός; Ακούστε τη φωνή που ηχώντας κατέρχεται τους διαδρόμους δεκαεννέα αιώνων από μια Ιουδαϊκή συναγωγή στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας (Παλαιστίνης). Η φωνή διαβάζει τα λόγια της προφητείας του Ησαΐα, κεφάλαιο εξηκοστό πρώτο, εδάφια πρώτο και δεύτερο, και ακούετε τα εξής λόγια: «Πνεύμα του Ιεχωβά είναι επ’ εμέ· δια τούτο με έχρισε· με απέστειλε δια να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, δια να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν, και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία, δια να κηρύξω ευπρόσδεκτον του Ιεχωβά ενιαυτόν.» (Λουκάς 4:18, 19, Μ.Ν.Κ.) Ω, αναγνωρίζετε τη φωνή του Ιησού του από Ναζαρέτ, ο οποίος μιλεί κι εφαρμόζει εκεί στον εαυτό του τα προφητικά εκείνα λόγια που προσδιορίζουν τον Δούλον του Ιεχωβά που ενεργεί απελευθέρωσι. Ναι, αυτός είναι ο μέγας Δούλος, τον οποίον ο Παντοδύναμος Θεός ήγειρε τώρα για να χρησιμεύση ως Ελευθερωτής, τώρα που η γη ολόκληρη απειλείται με νέα δουλεία, τη δουλεία του βλασφήμου διεθνούς κομμουνισμού. Ο αυτοεξυψωμένος θρησκευτικός Ποντίφηξ που ισχυρίζεται ότι είναι ο ορατός «τοποτηρητής του Χριστού», πολύ υστερεί από το ν’ αποτελή πνευματικό φρούριο εναντίον της εισβολής τού χωρίς Χριστό Κομμουνισμού. Ένας ψευδόχριστος ποτέ δεν θα μπορούσε να τύχη εμπιστοσύνης ότι αποτελεί αληθινό προπύργιο εναντίον των πολιτικών και κοινωνικών ψευδών. Αλλ’ ο αληθής Χριστός ο ίδιος, ο Ιησούς ο Υιός του Θεού, στέκει στερεώτερος από το βράχο του Γιβραλτάρ, όχι μόνο αποκρούοντας την εισβολή του Κομμουνισμού και άλλων πολιτικών -ισμών στη ζωή εκείνων που αγαπούν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, αλλά και ελευθερώνοντας πολλούς που είναι δουλωμένοι κάτω απ’ αυτά τα συστήματα.

5. Σε τι οδηγεί το ν’ αποβλέπωμε σε ανθρώπους ως ελευθερωτάς, και τίνος τον διορισμό αγνοεί αυτή η πορεία;

⁵ Εκατομμύρια ανθρώπων μέσα στον «Χριστιανισμό» κι έξω απ’ αυτόν εμωράνθησαν στο παρελθόν. Και τώρα είναι ανόητο το να προσέξη κανείς κάποιον άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων που εξύψωσαν τον εαυτό τους, κι έγιναν επιφανείς και ύστερα έσυραν οπαδούς πίσω των, να κηρύττουν ότι θα επιφέρουν την απελευθέρωσι του λαού. Η χορήγησις πλήρους ελευθερίας στην ανθρωπότητα απόκειται στον Παντοδύναμο Θεό Ιεχωβά. Αυτός διώρισε κάποιον αξιόπιστον ν’ απελευθερώση τους δεσμίους του καταθλιπτικού αυτού συστήματος πραγμάτων. Ίσαμε σήμερα εμμένει σ’ αυτόν τον διορισμό. Δεν αξίζει, λοιπόν, τον κόπο, κι οδηγεί μόνο σε αποκαρδίωσι, το ν’ αποβλέπη κανείς σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από Εκείνον που διώρισε ο Ύψιστος Θεός. Αυτός κάνει γνωστόν Εκείνον που διώρισε και του μιλεί με τα εξής λόγια: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά· εν καιρώ δεκτώ επήκουσά σου, και εν ημέρα σωτηρίας σε εβοήθησα· και θέλω σε διαφυλάξει, και θέλω σε δώσει εις διαθήκην των λαών, δια να ανορθώσης την γην, να κληροδοτήσης κληρονομίας ηρημωμένας· λέγων προς τους δεσμίους, Εξέλθετε· προς τους εν τω σκότει, Ανακαλύφθητε.»—Ησαΐας 49:8, 9, Α.Σ.Μ.

Ο ΔΟΥΛΟΣ

6, 7. Σε ποιους εφαρμόζονται αυτά τα λόγια στον τύπο και στο αντίτυπο:

⁶ Ω, θα πήτε, τα λόγια αυτά εφαρμόζονται στον Βασιλέα Κύρο της Περσίας. Στο 539 π.Χ. αυτός και ο θείος του Δαρείος ανέτρεψαν την ισχυρή Βαβυλώνα που είχε καταστρέψει την Ιερουσαλήμ και το ναό της και είχε ερημώσει τη γη των Ιουδαίων φέρνοντας όλους σχεδόν τους επιζώντας στη Βαβυλώνα ως εξορίστους. Αλλά στο πρώτο έτος της βασιλείας του ο Κύρος απέλυσε τους Ιουδαίους αυτούς δεσμίους. Τους άφησε να επιστρέψουν στις ερημωμένες Ιουδαϊκές κληρονομιές της Παλαιστίνης και ν’ ανοικοδομήσουν την ερειπωμένη χώρα.

⁷ Όλα αυτά είναι αληθινά. Ο Ησαΐας, στο τεσσαρακοστό πέμπτο κεφάλαιο, προείπε για τον Κύρο και τις απελευθερωτικές του πράξεις για τον λαόν του Ιεχωβά, αλλά τον αναφέρει ως τύπον ή προφητική εικόνα του Ιησού Χριστού, του Μεγαλυτέρου Κύρου. Ο Ιησούς Χριστός είναι εκείνος που επιφέρει την πλήρη εκπλήρωσι της προφητείας του Ιεχωβά. Αυτός λοιπόν είναι τώρα ο μέγας Δούλος της απελευθερώσεως.

8. (α) Ποιο ισχυρό όργανο απελευθερώσεως είχε ο Ιησούς: (β) Πώς ο Θεός τον εβοήθησε και τον έδωκε ως «διαθήκην του λαού»;

⁸ Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, είχε ένα ισχυρό όργανο, την αλήθεια. Αμέσως σκεπτόμεθα τους λόγους του: «Εάν σεις μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, είσθε αληθώς μαθηταί μου· και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.» (Ιωάννης 8:31, 32) Όλο το χρονικό διάστημα που ήταν επάνω στη γη ως άνθρωπος, βρισκόταν σε συνεχή κίνδυνο από τον μεγάλον Όφιν, Σατανάν τον Διάβολον, και όλο το πονηρό του σπέρμα, δαιμονικό και ανθρώπινο. Προσηύχετο στον ουράνιο Πατέρα του και έλαβε απάντησι και βοήθεια για να μπορέση να τελειώση το έργο του για τη σωτηρία της ανθρωπότητος. Ο Ιεχωβά Θεός, τον διεφύλαξε ώσπου το έργο του ετελείωσε. Τότε τον άφησε να δείξη την πιστότητά του και την ακεραιότητα ακόμη και μέχρις ενός ατιμωτικού θανάτου πάνω σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου στον Γολγοθά. Αλλά ο Παντοδύναμος Θεός τον διεφύλαξε ανασταίνοντάς τον από τους νεκρούς σε αθάνατη ζωή στον ουρανό ως τον εξυψωμένον πνευματικόν Υιόν του Θεού. Έτσι ο Ιησούς Χριστός μπορούσε να προχωρήση στο απελευθερωτικό του έργο και να είναι σήμερα έτοιμος γι’ αυτό. Ο Θεός τον έδωσε ως «διαθήκην του λαού». Πώς τον έδωσε ως «διαθήκην»; Διαθήκη είναι μια ιεροπρεπής ανάληψις υποχρεώσεως να κάμη κανείς κάτι. Ο Θεός ανέλαβε επισήμως την υποχρέωσι ή εδέσμευσε τον εαυτό του να ελευθερώση εκείνους που αγαπούν την αληθινή ελευθερία από τη φυλακή και τη δουλεία, και έδωσε τον Υιόν του Ιησούν Χριστόν ως διαθήκην ή εχέγγυον ότι θα το πράξη αυτό. Επρομήθευσε και διώρισε τον Ιησούν να είναι Εκείνος που θα ελευθερώση τον λαό. Όσο είναι βέβαιο ότι υπάρχει ένας αναστημένος και δοξασμένος Ιησούς στα δεξιά του Πατρός στον ουρανό, άλλο τόσο είναι βέβαιο ότι θα υπάρξη και ελευθέρωσις των ειλικρινών ανθρώπων από τη δουλεία στο τυραννικό παγκόσμιο σύστημα της νεωτέρας Βαβυλώνος. Εκείνος λοιπόν στον οποίον πρέπει ν’ αποβλέπωμε είναι ο ένδοξος αυτός Δούλος, τον οποίον ο Θεός έδωκε ως «διαθήκην του λαού». Όλοι οι ανθρώπινοι ηγέται θ’ αποδειχθή ότι είναι απατηλοί.

9. Πώς εφαρμόζει ο Παύλος το Ησαΐας 49:8 και δείχνει ότι μπορούμε να ενωθούμε μαζί με τον αληθινό Ελευθερωτή στο έργο του;

⁹ Αγαπάτε ελευθερία για τον εαυτό σας, και θα θέλατε να ιδήτε και άλλους να την απολαμβάνουν. Δεν θα επιθυμούσατε να είσθε ενωμένος με τον αληθινό Ελευθερωτή σ’ αυτό το έργον; Μπορείτε. Γνωρίζομε από τα Γραφικά αυτά δεδομένα ότι μπορείτε. Πιο πάνω (Παράγρ. 5) παρεθέσαμε τους λόγους του Ησαΐα 49:8. Ο απόστολος Παύλος εφιστά την προσοχή μας σ’ αυτούς τους λόγους και τους εφαρμόζει εν σχέσει με τους ακολούθους του Ιησού Χριστού. Παραθέτομε εδώ τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίον εκφράζει το εδάφιο αυτό ο Παύλος, καθώς και τα λόγια που το περιβάλλουν, ως εξής: «Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι’ ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν. Διότι τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτίαν, δια να γείνωμεν ημείς δικαιοσύνη του Θεού δι’ αυτού. Όντες δε συνεργοί αυτού, παρακαλούμεν ενταυτώ να μη δεχθήτε την χάριν του Θεού ματαίως· (διότι λέγει [κι εδώ αναγράφεται η περικοπή που παραθέτει ο Παύλος από τον Ησαΐα 49:8, Ο΄] “Εν καιρώ δεκτώ επήκουσά σου, και εν ημέρα σωτηρίας σε εβοήθησα·” ιδού τώρα καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού τώρα ημέρα σωτηρίας·) μη δίδοντες μηδέν πρόσκομμα κατ’ ουδέν, δια να μη προσαφθή μώμος εις την διακονίαν· αλλ’ εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως υπηρέται Θεού.»—2 Κορινθίους 5:20 έως 6:4.

10. Πώς προσπαθούσε ο Παύλος να κρατήση άμωμη τη διακονία του, και ποια έκκλησι κάνει σ’ εμάς σχετικά με την χάριν του Θεού;

¹⁰ Εδώ μας λέγει ο Παύλος ότι του είχε ανατεθή μια διακονία υπηρεσίας και ότι εξασκώντας την συνειργάζετο με τον Θεό και τον μεγάλο του Δούλο Ιησού Χριστό. Επειδή ο Χριστός δεν ήταν εκεί προσωπικά εν σαρκί, ο Παύλος ενεργούσε ως πρέσβυς αντικαθιστώντας τον Χριστό και λέγοντας γι’ αυτόν «Διαλλάγητε προς τον Θεόν [για να λάβητε σωτηρίαν σ’ αυτόν τον ευπρόσδεκτον καιρόν και ημέραν].» Για να είναι άμωμη απ’ αυτή την άποψι η διακονία ή υπηρεσία του, ο Παύλος δεν παρείχε στους ακροατάς του αιτίαν προσκόμματος, αλλά με κάθε τρόπο συνιστούσε τον εαυτό του σ’ αυτούς ως διάκονον ή δούλον του Θεού. Κάνει, λοιπόν, έκκλησι σ’ εκείνους στους οποίους απευθύνεται, να μη δεχθούν την χάριν του Θεού δια του Χριστού και αποτύχουν στον σκοπό για τον οποίον δίδεται. Και στο σημείο αυτό πρέπει να προσέξωμε όλοι όσοι δεχόμεθα τη χάρι του. Δεν πρέπει ν’ αποτύχωμε στον σκοπό για τον οποίον μας εδόθη.

ΕΝΤΟΛΗ ΕΡΓΟΥ

11. Πώς μπορούμε ν’ αποφύγωμε το ν’ αποτύχωμε στον σκοπό της χάριτος του Θεού που μας εδόθη;

¹¹ Πώς μπορούμε ν’ αποτύχωμε στον σκοπό της χάριτος αυτής; Με το ν’ αστοχήσωμε να κάμωμε το έργον για το οποίον μας εδόθη ώστε να μας καταστήση καταλλήλους γι’ αυτό. Έχοντας γευθή τη χάρι του και έχοντας διαλλαγή ή συμφιλιωθή προς τον Θεό, πρέπει από τώρα να είμεθα συνεργοί του. Πρέπει να συνεργαζώμεθα με τον μεγάλο του Δούλο Ιησού Χριστό. Αυτός έδωσε μια εντολή έργου στον μεγάλο του Δούλο. Σε όποιο μέρος του έργου μπορούμε να βοηθήσωμε να εκτελεσθή, είμεθα υποχρεωμένοι να το κάμωμε. Στον βαθμό λοιπόν αυτόν η εντολή προς τον Δούλον εφαρμόζεται και σ’ εμάς, και γινόμεθα σύνδουλοί του. Γινόμεθα μέλη της τάξεως του δούλου. Αυτό ειδικά αληθεύει για τους Χριστιανούς εκείνους που είναι κεχρισμένοι με το πνεύμα του Θεού όπως ο Ιησούς και βαπτισμένοι στο πνευματικό του σώμα ή εκκλησίαν, και οι οποίοι καθίστανται συγκληρονόμοι του στην ουράνια βασιλεία. Είναι υποχρέωσίς των σύμφωνα με τη θεία εντολή, να ενωθούν στο να πουν ‘προς τους δεσμίους, Εξέλθετε, και προς τους εν τω σκότει, Ανακαλύφθητε’. Αν εκτελέσωμε πιστά την εντολή αυτή, τότε δεν ελάβαμε ματαίως την χάριν του Θεού.

12, 13. Σε ποιους λέγει ο Δούλος να τον ακούσουν, και πώς επρόκειτο να γίνη δυνατόν γι’ αυτούς ν’ ακούσουν και να προσέξουν τη φωνή του Ιησού;

¹² Τότε, λοιπόν, ποια είναι η εξάρτισίς μας για το έργον; Ακούστε τον μεγάλο Δούλο, την Κεφαλή της τάξεως του δούλου, που μας λέγει ποια είναι, στα πρώτα λόγια του τεσσαρακοστού ενάτου κεφαλαίου του Ησαΐα που εξετάζομε: «Ακούσατέ μου αι νήσοι· και προσέξατε, λαοί μακρινοί· ο Ιεχωβά με εκάλεσεν εκ κοιλίας· εκ των σπλάγχνων της μητρός μου ανέφερε το όνομά μου. Και έκαμε το στόμα μου ως μάχαιραν οξείαν· υπό την σκιάν της χειρός αυτού με έκρυψε, και με έκαμεν ως βέλος εκλεκτόν, και εν τη φαρέτρα αυτού με έκρυψε, και είπε προς εμέ, Συ είσαι ο δούλος μου, Ισραήλ, εις τον οποίον θέλω δοξασθή. Και εγώ είπα, Ματαίως εκοπίασα· εις ουδέν, και εις μάτην ανάλωσα την δύναμίν μου· πλην η κρίσις μου είναι μετά του Ιεχωβά, και το έργον μου μετά του Θεού μου.»—Ησαΐας 49:1-4, Α.Σ.Μ.

¹³ Ο Δούλος δείχνει ότι το άγγελμα που έχει για την απελευθέρωσι πρόκειται ν’ ακουσθή από τις νήσους, τους παραλίους τόπους ή μακρινές ακτές και από λαούς μακρινούς. Πρόκειται να είναι παγκόσμιον άγγελμα απελευθερώσεως μέσω αυτού, του μεγάλου Δούλου του Ιεχωβά. Αλλά όταν ο Ιησούς ήταν επάνω στη γη, δεν πήγε σε νησιά—η γη της Παλαιστίνης δεν έχει νησιά—ούτε πήγε σε μακρινές ακτές ή παραλίους τόπους ή σε μακρινούς λαούς. Περιωρίσθηκε στα «πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ», εκεί στη μικρή χώρα της Παλαιστίνης. Ενόσω δε ήταν εν σαρκί με τους μαθητάς του, τους εδίδαξε να κάμουν το ίδιο στη διακήρυξι της Βασιλείας του Θεού. (Ματθαίος 10:5, 6) Αν λοιπόν ο Ιησούς δεν πήγε στις νήσους και στους μακρινούς λαούς, πώς επρόκειτο αυτοί να τον ακούσουν; Με το να στείλη τους κεχρισμένους συνδούλους του σ’ αυτούς. Αν επρόκειτο ν’ ακούσουν και να προσέξουν, πώς θα εγίνετο αυτό αν δεν πήγαιναν οι δούλοι του και εκήρυτταν σ’ αυτούς και τους έκαναν ν’ ακούσουν τη φωνή ή το άγγελμα του μεγάλου Δούλου του Ιεχωβά; (Ρωμαίους 10:14, 15) Μπορούμε λοιπόν να ιδούμε πώς η τάξις του δούλου υπό τον Χριστόν Ιησούν είναι ανάγκη να εκπληρώση την προφητεία αυτή που μιλεί για ελευθερία στους δεσμίους.

14. Πώς, μ’ ένα κατά γράμμα τρόπο, ο μέγας Δούλος του Ιεχωβά εκλήθη και ωνομάσθη από τη μήτρα της μητρός του;

¹⁴ Ο μέγας Δούλος λέγει ότι ο Ιεχωβά τον εκάλεσε από την κοιλία της μητρός του και τον ωνόμασε από τα σπλάγχνα της μητρός του. Αυτό ήταν αληθινό με διπλή έννοια. Όταν ο άγγελος Γαβριήλ ανήγγειλε στη Μαρία ότι επρόκειτο να είναι μητέρα του Υιού του Θεού, της είπε: «Θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν». Όταν ο άγγελος εμφανίσθηκε στον Ιωσήφ σ’ ένα όνειρο για να εξηγήση την κατάστασι της εγκυμοσύνης της Μαρίας, του είπε: «Θέλει γεννήσει υιόν, και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού, Ιησούν». Γιατί; «Διότι αυτός θέλει σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών.» Όταν ο άγγελος ανήγγειλε τη γέννησι του παιδίου στους ποιμένας των αγρών κοντά στη Βηθλεέμ, τους είπε: «Σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος.» (Λουκάς 1:31· Ματθαίος 1:21· Λουκάς 2:10, 11) Αλλά όλα αυτά συνέβησαν όταν συνελήφθη στη μήτρα μιας επιγείου μητρός και γεννήθηκε απ’ αυτήν.

15. Πώς αυτό συνέβη γι’ αυτόν μ’ ένα πνευματικό τρόπο;

¹⁵ Μετά τριάντα χρόνια εβαπτίσθη στα νερά του Ιορδάνου για να δώση συμβολική μαρτυρία της αφιερώσεώς του να κάμη το θέλημα του Θεού. Τότε γεννήθηκε από τη μήτρα της γυναικός του Θεού, της ουρανίας του οργανώσεως, διότι τότε ο ουράνιος Πατήρ, Ιεχωβά Θεός, εγέννησε τον Ιησούν με το άγιό του πνεύμα για να είναι και πάλι πνευματικός Υιός του. Τότε καθώς κατέβη το πνεύμα με την εξωτερική εκδήλωσι περιστεράς και έχρισε τον Ιησούν να είναι ο Χριστός, ακούσθηκε από τον ουρανό η φωνή του Θεού που έλεγε: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.» (Ματθαίος 3:13-17) Έτσι, από τη μήτρα της ουρανίας μητρός του, της γυναικός ή οργανώσεως του Θεού, ο Ιησούς εκλήθη να είναι ο Χριστός ή Κεχρισμένος και ωνομάσθη να είναι ο από τον Ιεχωβά Σωτήρ του ανθρωπίνου γένους.

16. Πώς ο Ιεχωβά έκαμε το στόμα του Δούλου σαν κοφτερό μαχαίρι;

¹⁶ Ο Δούλος, και πράγματι ολόκληρη η κεχρισμένη τάξις του δούλου, παράγεται από τη γυναίκα του Θεού για μια υπηρεσία εναντίον των εχθρών του Θεού. Γι’ αυτό ακριβώς ο Θεός έκαμε το στόμα του δούλου σαν κοφτερή μάχαιρα και τον έκαμε σαν στιλβωμένο βέλος. Ένας από την τάξι του δούλου, ο απόστολος Παύλος, μας λέγει να λάβωμε την «μάχαιραν του πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού», και ότι «ο λόγος του Θεού είναι ζων, και ενεργός, και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν, και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος.» (Εφεσίους 6:17 και Εβραίους 4:12) Η γλώσσα των ασεβών είναι σαν ένα ξίφος συκοφαντίας, βλασφημίας και ονειδισμού· αλλά η γλώσσα του Δούλου και των ακολούθων του αναλαμβάνει τον λόγον του Θεού κι έτσι κάνει χρήσιν της «μαχαίρας του πνεύματος». Διακηρύττει την κρίσι του μεγάλου Κριτού Ιεχωβά εναντίον των εχθρών του και εκθέτει τις καρδιές των θρησκευτικών υποκριτών. Θανατώνει την ψευδή διδασκαλία και τις ανθρώπινες παραδόσεις που καθιστούν άκυρον τον λόγον του Θεού. Αυτή η μάχαιρα της αληθείας αποτελεί ουσιώδες μέρος της πανοπλίας που προμηθεύει ο Θεός στην τάξι του δούλου, και οι εχθροί του λαού του Θεού δεν μπορούν να την υπομείνουν. Εφόσον οι δούλοι του την χρησιμοποιούν, αυτός τους κρύπτει στη σκιά της χειρός του. Αν και βγαίνουν λοιπόν στην ανοιχτή μάχη, είναι ακόμη κάτω από την προστασία του.

17. Πώς ο Ιεχωβά τον έκαμε σαν στιλβωμένο βέλος κρυμμένο σε μια φαρέτρα;

¹⁷ Από μακριά ο Ιεχωβά εξαποστέλλει την τάξι του δούλου, σαν ένα στιλβωμένο βέλος που ρίπτεται από τη χορδή τόξου. Ο Υιός του Θεού από τον ουρανό ήταν πραγματικά ο «Λόγος του Θεού», ο μέγας Εκπρόσωπός του, κι έτσι σ’ αυτόν εξαπεστάλη ο λόγος του Ιεχωβά. Ο Θεός τον εκράτησε σφιχτά και τον έκρυψε σαν ένα βέλος μέσα σε μια φαρέτρα [θήκη βελών], φυλάττοντάς τον για χρήσι στον ωρισμένο καιρό. Με τον ίδιο τρόπο εφύλαξε όλη την τάξι του δούλου για χρήσι στον κατάλληλο καιρό, οπότε τους προωθεί με το πνεύμα του εναντίον των εχθρών της αληθείας, της δικαιοσύνης και της βασιλείας του Θεού. Με τη δράσι της τάξεως του δούλου ο λόγος του Θεού διαδίδεται σήμερα διάπλατα και οι κρίσεις του κηρύττονται ευρέως.—Ψαλμός 127:4, 5.

18. Πώς και πότε μπορούσε ο δούλος να πη ότι εκοπίασε ματαίως;

¹⁸ Πώς όμως συμβαίνει να πη ένας τόσο τιμημένος δούλος: «Ματαίως εκοπίασα· εις ουδέν, και εις μάτην ανάλωσα την δύναμίν μου»; Οι άμεσοι μαθηταί του μεγάλου Δούλου μπορεί να το είπαν όταν αυτός πέθανε πάνω στο ξύλο του μαρτυρίου και διασκορπίσθηκαν όλοι από κοντά του. Μάλιστα την ημέρα της αναστάσεώς του δύο από αυτούς ακούσθηκαν να λέγουν: «Ημείς δε ηλπίζομεν ότι αυτός είναι ο μέλλων να λυτρώση τον Ισραήλ.» (Λουκάς 24:17-21) Ενόμισαν ότι ο Δούλος του Ιεχωβά είχε κοπιάσει ματαίως και είχε δαπανήσει όλη τη δύναμί του για το τίποτε. Παρόμοιες αιτίες αποθαρρύνσεως υπήρχαν για την τάξι του δούλου στο 1918, στο κορύφωμα του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε η ορατή οργάνωσις της τάξεως του δούλου του Ιεχωβά είχε υποστή μια κακή επίθεσι πολιτικών, θρησκευτικών και στρατιωτικών εχθρών· τα Γραφικά των έντυπα απηγορεύθησαν· η ελευθερία της δράσεώς των περιεκόπη κατά πολλούς τρόπους πολλοί δε απ’ αυτούς εφυλακίσθησαν, περιλαμβανομένων και ζωτικών επισήμων μελών της νομίμου Εταιρίας των. Υπήρχε διαίρεσις μέσα στις τάξεις των λόγω των στασιαστών και των προδοτών· μεγάλος δε φόβος και αβεβαιότης τους κατείχε και τους κατέστησε υποτελείς στη δύναμι του εχθρού. Η οργάνωσίς των διεσπάσθη, όπως ακριβώς όταν οι Βαβυλωνιακές ορδές κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και το ναό της στο 607 π.Χ. Τα πεδία της δράσεώς των ερημώθηκαν όπως η επικράτεια του βασιλείου Ιούδα όταν ο Βασιλεύς Σεδεκίας και εκείνοι από τους υπηκόους του που επέζησαν, απήχθησαν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα. Τότε η όψις των πραγμάτων ήταν ωσάν η τάξις του δούλου να είχε εργασθή και δαπανήσει τη δύναμί της στην υπηρεσία του Ιεχωβά ματαίως.

ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΕ ΠΡΩΤΟ

19. Σ’ αυτό το σημείο, τίνος οι υπηρεσίες ήσαν τώρα αναγκαίες, όπως φανερώνεται από το Ησαΐας 49:5, 6;

¹⁹ Εδώ τώρα χρειάσθηκε να έλθη ο μέγας Δούλος του Ιεχωβά, για να φροντίση ώστε η τάξις του δούλου του επάνω στη γη, οι πνευματικοί του Ισραηλίτες, να λάβουν δικαιοσύνη και ν’ ανταμειφθούν. Ο μέγας Δούλος μάς λέγει τώρα ότι ο Ιεχωβά τον διεμόρφωσε από την κοιλία της «γυναικός» του, της ουρανίας του οργανώσεως, για τον έντιμο αυτό σκοπό: «Τώρα λοιπόν λέγει ο Ιεχωβά, ο πλάσας με εκ κοιλίας δούλον αυτού, δια να επαναφέρω τον Ιακώβ προς αυτόν, και δια να συναχθή προς αυτόν ο Ισραήλ, και θέλω δοξασθή εις τους οφθαλμούς του Ιεχωβά, και ο Θεός μου θέλει είσθαι η δύναμίς μου· και είπε, Μικρόν είναι το να ήσαι δούλός μου δια να ανορθώσης φυλάς του Ιακώβ, και να επαναφέρης το υπόλοιπον του Ισραήλ.»—Ησαΐας 49:5, 6, Α.Σ.Μ.

20. Πώς, λοιπόν, ο μέγας Δούλος ‘ηνώρθωσε τας φυλάς του Ιακώβ’ και ‘επανέφερε το υπόλοιπον του Ισραήλ’;

²⁰ Την ημέρα της αναστάσεώς του ο Ιησούς άρχισε ν’ αναζωογονή τους φοβισμένους και αποτεθαρρυμένους μαθητάς του. Την ημέρα της Πεντηκοστής εξέχυσε το πνεύμα του Θεού επάνω τους και άρχισε να τους ανοικοδομή σαν μια πνευματική οργάνωσι. Έκαμε την πνευματική τους κατάστασι ν’ ακμάζη και ν’ ανθή σαν το ρόδο. Ήσαν άλλοτε αιχμάλωτοι στο θρησκευτικό πανομοιότυπο της Βαβυλώνος, δηλαδή, στην αποστάτιδα Ιουδαϊκή θρησκεία, αλλά τώρα είχαν απελευθερωθή και αποκατασταθή στη Θεοκρατική οργάνωσι του Ιεχωβά για λατρεία και υπηρεσία. Στο υπόλοιπον αυτό των Ιουδαίων πιστών που ήσαν αιχμάλωτοι της μυστικής Βαβυλώνος, ο μέγας Δούλος του Ιεχωβά είπε, «Εξέλθετε». Αυτοί εκάθηντο σε θρησκευτικό σκότος, και τους είπε: «Ανακαλύφθητε»· βγήτε έξω στο φως. Αυτοί αποτελούσαν ένα υπόλοιπο φυσικών απογόνων του πιστού πατριάρχου Ιακώβ. Αποτελούσαν λοιπόν μέλη όλων των φυλών του Ισραήλ, όπως επωνομάζετο ο Ιακώβ. Ο δοξασμένος λοιπόν Ιησούς Χριστός στον ουρανό ενήργησε ως δούλος του Ιεχωβά και υπηρέτησε μ’ ένα κατά γράμμα τρόπο για να ‘ανορθώση τας φυλάς του Ιακώβ, και να επαναφέρη το υπόλοιπον του Ισραήλ’.

21, 22. Πώς αυτός ο Δούλος ενήργησε όμοια σ’ ένα άλλο υπόλοιπο από το 1918;

²¹ Από το έτος 1918 μ.Χ. ανεφάνη ένα πιστό υπόλοιπο πνευματικών Ισραηλιτών, διότι, όπως λέγει ο Ιουδαίος Χριστιανός απόστολος Παύλος, «Ιουδαίος δεν είναι ο εν τω φανερώ Ιουδαίος, ουδέ περιτομή η εν τω φανερώ, η γινομένη εν σαρκί· αλλ’ Ιουδαίος είναι ο εν τω κρυπτώ Ιουδαίος, και περιτομή η της καρδίας, κατά πνεύμα, ουχί κατά γράμμα.»—Ρωμαίους 2:28, 29.

²² Όπως το πιστό Ιουδαϊκό υπόλοιπο πριν από δεκαεννέα αιώνες, το νεώτερο αυτό υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών είχε αιχμαλωτισθή και καταστή δέσμιο από τη μυστική Βαβυλώνα στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκάθηντο στο σκοτάδι της διανοητικής κατηφείας, του φόβου και της αβεβαιότητος ως προς τον σκοπό του Θεού και το θέλημά του γι’ αυτούς. Μόνον ο Ιεχωβά με τον μεγάλο του Δούλο, τον Βασιλέα Ιησούν Χριστόν, μπορούσε να τους βοηθήση, όπως ακριβώς ο δούλος του Ιεχωβά των παλαιών χρόνων, ο Βασιλεύς Κύρος της Περσίας, είχε βοηθήσει τους δεσμίους Ισραηλίτες στη Βαβυλώνα. Ο Ιεχωβά είχε μορφώσει τον μεγάλο του Δούλο γι’ αυτό τούτο το έργον της απελευθερώσεως. Αυτός τον είχε δώσει ως διαθήκην ή εχέγγυον της απελευθερώσεως του λαού Του, και τώρα εχρησιμοποίησε τον Δούλον του προς τούτο, από το 1919 και εφεξής. Εκείνο το έτος άρχισε να οδηγή το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών προς την ελευθερία.

23. Πώς ήσαν αληθινά τα λόγια του Ιεχωβά για τον Χριστόν Ιησούν: «Συ είσαι ο δούλός μου, Ισραήλ, εις τον οποίον θέλω δοξασθή»;

²³ Πολύ αληθινά είπε ο Ιεχωβά στον Χριστόν Ιησούν: «Συ είσαι ο δούλός μου, Ισραήλ, εις τον οποίον θέλω δοξασθή.» (Ησαΐας 49:3) Στην αρχαία εποχή ο Ιεχωβά είχε εκλέξει τον Ιακώβ αντί του μεγαλυτέρου διδύμου αδελφού του Ησαύ για να κληρονομήση την Αβρααμιαία επαγγελία: «Εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης»· άλλαξε δε το όνομα του Ιακώβ σε Ισραήλ, που σημαίνει «άρχων μετά του Θεού». Τώρα δε ο μέγας δούλος του Ιεχωβά έφερνε ευλογία στο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ απαλλάσσοντάς το από την εξουσία της Βαβυλώνος και ελευθερώνοντάς το για να είναι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλη τη γη. Με την ενέργεια αυτή του δούλου του εδοξάσθη ο Ιεχωβά και εκρατήθη υψηλά η τιμή του ονόματός του. Η ελευθερία του υπολοίπου εχρησίμευσε παντού για τη δόξα του, διότι για την πιστότητά των έγιναν μέρος της τάξεως του δούλου.

24. Πώς απήντησε ο Ιεχωβά στο παράπονο της Σιών ότι εγκατελείφθη, ελησμονήθη;

²⁴ Όταν έγινε η αποκατάστασις των πνευματικών της τέκνων μετά τις ερημώσεις που εδοκίμασε στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η γυνή του Θεού Σιών δεν είχε πια λόγο να μιλή όπως είχε προείπει η προφητεία του Ησαΐα: «Αλλ’ η Σιών είπεν, ο Ιεχωβά με εγκατέλιπε, και ο Κύριός μου με ελησμόνησε.» Σ’ αυτά δε ο Ιεχωβά απαντά: «Δύναται γυνή να λησμονήση το θηλάζον βρέφος αυτής, ώστε να μη ελεήση το τέκνον της κοιλίας αυτής; Αλλά και αν αύται λησμονήσωσιν, εγώ όμως δεν θέλω σε λησμονήσει. Ιδού, επί των παλαμών μου σε εζωγράφισα· τα τείχη σου είναι πάντοτε ενώπιόν μου. Οι οικοδόμοι σουa θέλουσιν ελθεί μετά σπουδής· οι δε καταστρέφοντές σε και ερημόνοντές σε, θέλουσιν εξέλθει από σου. Ύψωσον κύκλω τους οφθαλμούς σου, και ιδέ· πάντες ούτοι συναθροίζονται ομού, έρχονται προς σε.» (Ησαΐας 49:14, Α.Σ.Μ.· 49:15-18, Μ.Α.Μ.· Μ.Μ.) Από το έτος 1919 και έπειτα, το υπόλοιπο των πνευματικών υιών της οργανώσεως του Θεού Σιών έλαβε θάρρος και έσπευσε ν’ ανοικοδομήση την ερημωμένη ορατή οργάνωσι και ν’ αναζωογονήση την ελεύθερη και άφοβη λατρεία του Ιεχωβά και ν’ ανανεώση τη διακήρυξι της βασιλείας του δια του Χριστού Ιησού. Επέστρεψαν λοιπόν στη Σιών με χαρά, ο δε Ιεχωβά απέδειξε στη Σιών ότι δεν την είχε λησμονήσει ώστε να την αφήση να παραμείνη έρημη και κατερειπωμένη. Τα χέρια τής δυνάμεώς του, επάνω στα οποία το αγαπητό της όνομα ήταν ζωγραφισμένο ή χαραγμένο, έγιναν δραστήρια για να την ανοικοδομήσουν και ν’ ανεγείρουν τα τείχη της προστασίας της. Ο μέγας Δούλος του Χριστός Ιησούς διέταξε τα πνευματικά της τέκνα που βρίσκονταν στο σύστημα φυλακής της Βαβυλώνος, «Εξέλθετε,» και έπειτα τα ωδήγησε πίσω στη Σιών. Το σκοτάδι της θείας αποδοκιμασίας έφυγε απ’ αυτούς, και τώρα χαίρουν στο φως της ευνοίας του και της επιδοκιμασίας του.

[Υποσημειώσεις]