Προσήλωσις της Μομφής Πάνω στον Μόνον Υπεύθυνον
1. Ποιο επίμαχο ζήτημα αντιμετώπισε η ανθρώπινη οικογένεια από την εποχή του Αδάμ έως τώρα;
ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ζήτημα που ανέκυψε στο μακρινό παρελθόν κατά την αρχή της ανθρωπίνης δημιουργίας, ήταν: Ποιος έχει δίκαιο, ο Ιεχωβά ή ο στασιαστής Σατανάς; Ποιος είναι υπέρτατος; Σε ποιόν οφείλομε υποταγή; Το ζήτημα αυτό το αντιμετώπισε η ανθρώπινη οικογένεια από την εποχή εκείνη ως τη σημερινή εποχή. Η οικογένεια του Αδάμ εδιχάσθηκε όσον αφορά το επίμαχο ζήτημα, διότι ο γυιός του Άβελ ετάχθη με το μέρος του Θεού ενώ ο Κάιν επροτίμησε το μέρος του Σατανά ή Διαβόλου στο επίμαχο ζήτημα, και μάλιστα ως το σημείο να φονεύση τον αδελφό του. Ο Ενώχ εβάδισε με το μέρος του Θεού. Ο Νώε και η οικογένειά του εξέλεξαν επίσης το μέρος του Ιεχωβά. Αλλά η μεγάλη μάζα των ανθρώπων ετάχθη εναντίον του Θεού και με το μέρος του Σατανά.
2, 3. (α) Ποιους, εκτός από την ανθρώπινη οικογένεια, έσυρε με το μέρος του ο Σατανάς σ’ αυτό το επίμαχο ζήτημα; (β) Με ποιο αποτέλεσμα στο ανθρώπινο γένος;
2 Το έκτο κεφάλαιο της Γενέσεως μάς λέγει ότι μερικοί από τους αγγέλους έλαβαν την ίδια στάσι στο επίμαχο ζήτημα, εγκαταλείποντας την ουρανία τους υπόστασι για να υλοποιηθούν ως άνθρωποι επάνω στη γη, και έλαβαν γυναίκες από τις θυγατέρες των ανθρώπων. Τα τέκνα των ήσαν μιγάδες, οι οποίοι έγιναν θρασείς και εγέμισαν τη γη με βία. Και αυτοί επίσης ετάχθησαν με το μέρος του Σατανά στο επίμαχο ζήτημα. Κατά τον καιρόν αυτόν, 1.500 περίπου χρόνια μετά την ανταρσία και την παρέκκλισι του Αδάμ, ο Ιεχωβά συνοψίζει την κατάστασι με τα εξής λόγια: «Και είδεν ο Ιεχωβά ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης, και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας . . . Και είπεν ο Ιεχωβά, Θέλω εξαλείψει τον άνθρωπον, τον οποίον εποίησα, από προσώπου της γης· . . . Ο δε Νώε εύρε χάριν ενώπιον του Ιεχωβά.»—Γένεσις 6:5-8, Α.Σ.Μ.
3 Ο Ιεχωβά εξετέλεσε την απόφασί του εναντίον της πονηρίας με τον μεγάλο κατακλυσμό, ο οποίος κατέστρεψε όλα τα ανθρώπινα πλάσματα, εκτός του Νώε και της οικογενείας του, που ευρήκαν χάρι ενώπιόν Του επειδή υπεστήριζαν την αγνή λατρεία του Ιεχωβά και υπήκουαν στις εντολές του. (Γένεσις 6:9-18) Ο κατακλυσμός εσάρωσε την επιφάνεια της γης και την εκαθάρισε από τη διαφθορά και την ασωτία.
4. Σε ποιόν η κρίσις των ημερών του Νώε θέτει την ευθύνη για τη στενοχωρία του κόσμου εκείνου;
4 Σταματούμε εδώ για να ρωτήσωμε, Ποιος ήταν υπεύθυνος για την παγκόσμια στενοχωρία στις ημέρες του Νώε; Ασφαλώς όχι ο Ιεχωβά. Με την εκτέλεσι της δικαίας του αποφάσεως, κατέστρεψε τη διαφθορά και την αδικία. Όχι, τα γεγονότα βεβαιώνουν σαφώς ότι ο Σατανάς ή Διάβολος, ο οποίος άρχισε την ανταρσία και διαιώνισε τον στασιασμό, ήταν ο υπεύθυνος. Ο Ιεχωβά, με την εκτέλεσι των σκοπών του όταν έφθασε ο κατάλληλος καιρός του, επέδειξε τη μεγαλειότητά του, την υπεροχή του και την ικανότητά του ν’ αντιμετωπίζη κάθε επείγουσα ανάγκη. Τα ίδια εκείνα γεγονότα έδειχναν καθαρά ότι ο Σατανάς ήταν ψεύστης, ένα ασθενές πλάσμα ανίκανο να βοηθήση ή να διαφυλάξη εκείνους που έθεταν την εμπιστοσύνη τους σ’ αυτόν. Ο Ψαλμός 145:20 (Α.Σ.Μ.) λέγει: «Ο Ιεχωβά φυλάττει πάντας τους αγαπώντας αυτόν· θέλει δε εξολοθρεύσει πάντας τους ασεβείς.»
5. Ο κατακλυσμός των ημερών του Νώε ετακτοποίησε μήπως μονίμως το επίμαχο ζήτημα του ποιος είναι υπέρτατος;
5 Μετά τον κατακλυσμό συνεχίσθηκε το επίμαχο ζήτημα, Ποιος είναι υπέρτατος; Τα μαθήματα του κατακλυσμού βαθμιαίως ελησμονήθηκαν. Η ανθρώπινη οικογένεια, με το πέρασμα κάθε γενεάς, έπεφτε διαρκώς περισσότερο από το τέλειο πρότυπο που ο Ιεχωβά είχε δημιουργήσει στο πρόσωπο του Αδάμ. Έγιναν ευκολώτερη λεία για τον Διάβολο. Λίγο μετά τον κατακλυσμό άρχισαν να πληθύνωνται πάλι επάνω στη γη· και καθώς εταξίδευαν προς ανατολάς, Σατανάς ο Διάβολος τους παρεκίνησε να προκαλέσουν πάλι τον Θεό. Ακόμη μια φορά εχρησιμοποιήθηκε η ψευδής θρησκεία του Διαβόλου, ότι η σωτηρία έρχεται μόνο με την πρόκλησι του Θεού. Ο Διάβολος τούς παρεκίνησε να κτίσουν μια πόλι με πύργο, που η κορυφή του να φθάνη στον ουρανό. Μπορεί να σκέφθηκαν ότι ο πύργος θα ήταν τόσο ψηλός που δεν θα ήταν δυνατόν να καταστραφούν μ’ ένα κατακλυσμό. Δεν επίστεψαν στον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος είπε, όπως αναφέρεται στη Γένεσι 9:11: «Και στήνω την διαθήκην μου προς εσάς· και δεν θέλει πλέον εξολοθρευθή πάσα σαρξ από των υδάτων του κατακλυσμού· ουδέ θέλει είσθαι πλέον κατακλυσμός δια να φθείρη την γην.»
6. Ποια ενέργεια έκαμε ο Ιεχωβά για να αποτρέψη την προς τα κάτω ροπή του ανθρωπίνου γένους;
6 Ο Ιεχωβά, γνωρίζοντας ότι, ενωμένοι με μια γλώσσα, διεφθείροντο μόνο και συνειργάζοντο για την καταστροφή τους, επέφερε σύγχυσι στη γλώσσα τους και τους διεσκόρπισε σε όλη τη γη. Με τη γλώσσα των συγχυσμένη, ήταν δύσκολο να συνεχίσουν το πονηρό τους έργο και αναγκάσθηκαν να αναστείλουν τη δράσι τους.
7. (α) Τι έκαμε ο Θεός για τη διαφύλαξι της Αιγύπτου; (β) Πώς αργότερα η Αίγυπτος έδειξε ότι είχε έλλειψιν εκτιμήσεως τούτου;
7 Στην πορεία του χρόνου, ο Ιεχωβά εξέλεξε τον Αβραάμ ως φίλον του και το σπέρμα του Αβραάμ ως το μέσον της ευλογίας όλων των φυλών της γης. Στη Γένεσι 12:1-3 (Α.Σ.Μ.) διαβάζομε: «Ο δε Ιεχωβά είπε προς τον Άβραμ, Έξελθε εκ της γης σου, και εκ της συγγενείας σου, και εκ του οίκου του πατρός σου, εις την γην την οποίαν θέλω σοι δείξει· και θέλω σε κάμει εις έθνος μέγα· . . . και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης.» (2 Χρονικών 20:7) Μέσω του δισεγγόνου τού Αβραάμ, του Ιωσήφ, ο Ιεχωβά διεφύλαξε το έθνος της Αιγύπτου από μεγάλη πείνα (Γένεσις 41), όλο δε αυτό κατέστησε την Αίγυπτο βαθιά υποχρεωμένη στον Ιεχωβά και στον Ισραηλίτην Ιωσήφ, τον δούλον του Ιεχωβά. Ο Φαραώ που κυβερνούσε τότε την Αίγυπτο, ανεγνώρισε ότι έτσι είχε το πράγμα, αλλά με την πάροδο του χρόνου ηγέρθη ένας άλλος Φαραώ, ο οποίος δεν εγνώριζε τον Ιωσήφ. (Έξοδος 1:8) Ο Φαραώ αυτός ήταν επίσης δούλος του Διαβόλου και αφομοιωμένος οπαδός της ψευδούς θρησκείας, που υποστηρίζεται από τον Διάβολο. Επροτίμησε να προκαλέση τον Ιεχωβά και ν’ αντισταθή στο θέλημά του. Το πρώτο και δέκατο τέταρτο κεφάλαιο της Εξόδου περιγράφουν αυτή την αντίστασι λεπτομερώς. Τα εδάφια 1 και 2 του 5ου κεφαλαίου, λέγουν: «Μετά δε ταύτα, εισελθόντες ο Μωυσής και ο Ααρών είπαν προς τον Φαραώ, Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός του Ισραήλ· Εξαπόστειλον τον λαόν μου, δια να εορτάσωσιν εις εμέ εν τη ερήμω. Ο δε Φαραώ είπε, Τις είναι ο Ιεχωβά, εις του οποίου την φωνήν θέλω υπακούσει, ώστε να εξαποστείλω τον Ισραήλ;»—Α.Σ.Μ.
8. Πώς ο Ιεχωβά επέδειξε τη μεγαλειότητα και υπεροχή του στη στασιαστική Αίγυπτο:
8 Κύριος ο Θεός επέφερε εννέα πληγές στον Φαραώ και στην Αίγυπτο, με τις οποίες εξεδήλωσε την υπεροχή του, τη δύναμί του και τη μεγαλειότητά του. Σε κάθε πληγή ο Φαραώ ζητούσε απαλλαγή, βεβαιώνοντας τον Μωυσή και τον Ααρών ότι θα ενεργούσε σύμφωνα με τις οδηγίες Κυρίου του Θεού, για ν’ αλλάξη όμως προκλητικά τη γνώμη του και τη στάσι του αμέσως μόλις η πληγή εχαλαρώνετο. Κατόπιν ο Ιεχωβά επέφερε τη δεκάτη πληγή στον Φαραώ και τους Αιγυπτίους, θανατώνοντας τα πρωτότοκα όλης της Αιγύπτου, από τον πρωτότοκον του βασιλέως έως τον πρωτότοκον του πιο ταπεινού σκλάβου στην επικράτειά του, και ακόμη έως τα πρωτότοκα των κτηνών. Αυτό συνεκλόνισε τον Φαραώ και τον απήλλαξε από την υποκριτική του γαλήνη και αυτοευχαρίστησι. Τότε άφησε τους Ισραηλίτες να αναχωρήσουν, πραγματικά τους εβίασε να φύγουν. Αλλ’ αφού ο Διάβολος επέδρασε επάνω του, διεγείροντας μέσα του ανταποδοτική εκδίκησι και ιδιοτέλεια, αποφάσισε να τους επαναφέρη και να τους κρατήση για το πρόγραμμά του επεκτάσεως. Η φιλαργυρία του υπερνίκησε τον φόβο του και τους κατεδίωξε για να τους επαναφέρη. Ο Ιεχωβά, εν τούτοις, ήλθε για τη σωτηρία του λαού του και ελευθέρωσε τον Ισραήλ δια μέσου της Ερυθράς θαλάσσης. Αμετανόητοι και σκληρόκαρδοι, ο Φαραώ και ο Αιγυπτιακός στρατός του, κατεστράφησαν στη θάλασσα. Ο Φαραώ, εξασκώντας τη διαβολική θρησκεία, προσπάθησε ν’ αποκτήση δόξα, φήμη και σωτηρία εναντιούμενος στον Ιεχωβά και προκαλώντας τον. Απέτυχε οικτρά.
9. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της διαβολικής θρησκείας επάνω στην Ασσυρία;
9 Η επόμενη παγκόσμια δύναμις, η Ασσυρία, ακολούθησε πορεία όμοια με την πορεία της Αιγύπτου. Ο βασιλεύς της Σενναχειρείμ, αφού υπεδούλωσε πολλά έθνη του κόσμου, εκτός του Ιούδα, επροτίμησε να προκαλέση την υπεροχή του Ιεχωβά και να υποδουλώση και τον Ιούδα επίσης. Ο Ιεχωβά, αφού έδωσε στους Ιουδαίους μια ευκαιρία να καταδείξουν την πίστι τους με το να λάβουν σταθερή στάσι απέναντι των κομπαστικών και ιεροσύλων κατηγοριών του ειδωλολάτρου μονάρχου, απέστειλε τον άγγελό του στη διάρκεια της νυκτός και έσφαξε 185.000 Ασσυρίους στρατιώτας και έστειλε τον βασιλέα τους στην πατρίδα του κατησχυμένον, όπου εδολοφονήθηκε από τους γυιούς του ενώ προσκυνούσε τον «εθνικό» του θεό. (2 Βασιλέων, κεφάλαια 18 και 19· 2 Χρονικών, κεφάλαιο 32) Έτσι ένας άλλος αλαζονικός μονάρχης και το έθνος του εζήτησαν δόξα και εξύψωσι μέσω της διαβολικής θρησκείας, μόνο για να δουν όλες τις προσπάθειές των να εκμηδενίζωνται.
10, 11. Πώς απήντησε η Βαβυλών στα ελέη που της εχορήγησε ο Ιεχωβά;
10 Η τρίτη παγκόσμια δύναμις, η Βαβυλών, και ο βασιλεύς της, υπέστησαν όμοια τύχη και για τον ίδιο λόγο. Ο Ιεχωβά εξύψωσε τη Βαβυλώνα χρησιμοποιώντας την στις ημέρες του Ναβουχοδονόσορος ως όργανόν του για να τιμωρήση τον Ισραήλ για τις αμαρτίες του. Ο Ναβουχοδονόσορ ο ίδιος εφυσιώθηκε νομίζοντας ότι αυτός είχε καταστήσει τη Βαβυλώνα το ισχυρό έθνος που ήταν. Εν τούτοις, ο Κύριος τον έκαμε να συνέλθη αναγκάζοντάς τον να κατοική με τα κτήνη του αγρού και να τρώγη την τροφή τους επί επτά χρόνια ώσπου έμαθε ότι ο Ύψιστος Ιεχωβά είναι κύριος της βασιλείας των ανθρώπων και την δίδει σε οποιονδήποτε θέλει.—Δανιήλ κεφάλαιο 4.
11 Εν τούτοις, απέμενε στον γυιό του Ναβουχοδονόσορος, τον Βαλτάσαρ, αφού έγινε βασιλεύς, να προσθέση την τελειωτική ύβρι στον Ιεχωβά. Σε μια περίπτωσι, όταν είχε ένα μεγάλο συμπόσιο για τους άρχοντάς του, τις γυναίκες του και τις παλλακίδες του που βρίσκονταν σε κραιπάλη μέθης, διέταξε να φερθούν για τον εορτασμό τα ιερά σκεύη του ναού του Ιεχωβά (που είχε επιτραπή στον πατέρα του να τα μεταφέρη κατά την πτώσι της Ιερουσαλήμ). Και, για να δείξη την περιφρόνησί του για τον Ιεχωβά, εκάλεσε όλους να κάνουν προπόσεις για τους θεούς τούς αργυρούς, τους χρυσούς, τους χαλκίνους, τους σιδηρούς, τους ξυλίνους και τους λίθινους. Αλλά μέσα στην αχαλίνωτη εκείνη ευθυμία εφάνηκε ένα χέρι και έγραψε επάνω στον τοίχο «ΜΕΝΕ, ΜΕΝΕ, ΘΕΚΕΛ, ΟΥΦΑΡΣΙΝ». Ποια ήταν η σημασία τούτου; Ο Δανιήλ ερμήνευσε τους λόγους και έκαμε να γνωσθή ότι εσήμαιναν πως ο Ιεχωβά Θεός είχε μετρήσει τις ημέρες του Βαλτάσαρ και αυτός και η βασιλεία του θα κατεστρέφοντο σύντομα. Είχε ζυγισθή στην πλάστιγγα και ευρεθή ελλιπής· η βασιλεία του διηρέθη και εδόθη στους Μήδους και Πέρσας. Τη νύχτα εκείνη ο Βαλτάσαρ ο βασιλεύς των Χαλδαίων εσφάγη και ο Δαρείος ο Μήδος ανέλαβε τη βασιλεία. (Δανιήλ κεφάλαιο 5) Η θρησκεία του Διαβόλου απέτυχε πάλι.
ΟΧΙ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
12. Μπορεί ο Ιεχωβά να θεωρηθή υπεύθυνος για τη στενοχωρία που επήρχετο σ’ αυτές τις παγκόσμιες δυνάμεις;
12 Όλα αυτά τα συνταρακτικά γεγονότα έφεραν πολλή στενοχωρία και θλίψι στους ανθρώπους. Ασφαλώς ο Ιεχωβά δεν θα μπορούσε να θεωρηθή υπεύθυνος γι’ αυτά ή να κατηγορηθή ότι προξενεί αυτή τη στενοχωρία του κόσμου. Σε κάθε περίπτωσι ετιμώρησε τους παραβάτας και απελευθέρωσε τους αθώους και δικαίους. Σε κάθε θανατική εκτέλεσι, ο Ιεχωβά επέδειξε τη μεγαλειότητά του, τη δύναμί του και τη δικαιοσύνη του, καθώς και πραγματική αγάπη, ενεργώντας για τα καλύτερα συμφέροντα όλων των ανθρώπων. Ενώ, αφ’ ετέρου, ο Διάβολος και η θρησκεία του υφίσταντο τη μία επαίσχυντη ήττα κατόπιν της άλλης.
13. Πώς ο Ιεχωβά κατέδειξε μεγάλη εμπιστοσύνη στις διευθετήσεις του κατά τον καιρό του Ιησού;
13 Στις ημέρες του Ιησού, ο Διάβολος και η διαβολική θρησκεία βυθίσθηκαν στο πιο απεχθές βάθος τους. Στα προηγούμενα τέσσερες χιλιάδες χρόνια είχε ευρέως καταδειχθή ότι ο Διάβολος ήταν εντελώς ανίκανος να εκπληρώση οποιονδήποτε από τους προκλητικούς ισχυρισμούς που είχε κάμει. Εξ άλλου, ο Ιεχωβά είχε αντιμετωπίσει κάθε επίμαχο ζήτημα με ένδοξη επιτυχία χωρίς να θυσιάση αρχή ή τιμή. Τώρα ο Ιεχωβά επρόκειτο να επιδείξη τη μεγάλη του πίστι στη διευθέτησί του δίνοντας τον πιο πολύτιμο θησαυρό του, καθώς και εκείνο που ήταν το πλησιέστερο και προσφιλέστερο στην καρδιά του, προς διεκδίκησιν της κατευθύνσεως του και προς όφελος των καταδικασμένων ανθρωπίνων πλασμάτων, που ήσαν εχθροί του με τα έργα τα πονηρά. Ο Λουκάς 2:8-14 (Μ.Ν.Κ.) λέγει: «Και ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς και φυλάττοντες φυλακάς της νυκτός επί το ποίμνιον αυτών. Και ιδού, άγγελος του Ιεχωβά εξαίφνης εφάνη εις αυτούς . . . και εφοβήθησαν φόβον μέγαν. Και είπε προς αυτούς ο άγγελος, Μη φοβείσθε· διότι ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν· διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος. Και τούτο θέλει είσθαι το σημείον εις εσάς, Θέλετε ευρεί βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν τη φάτνη. Και εξαίφνης μετά του αγγέλου εφάνη πλήθος στρατιάς ουρανίου, υμνούντων τον Θεόν, και λεγόντων, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίας.» Ο Ιεχωβά διεκήρυξε δημοσίως, από πριν, την τελεία του εμπιστοσύνη στον Ιησούν και στο έργο που θα εκτελούσε.—Ησαΐας 42:5-7· 53:11.
14. Έπειτα από τεσσάρων χιλιάδων ετών μάταιη προσπάθεια, ήταν τώρα πρόθυμος ο Σατανάς να επιτρέψη στον άνθρωπο να εγκολπωθή τις ευλογίες του Ιεχωβά;
14 Ασφαλώς ο Διάβολος, κατανοώντας το μάταιον των προσπαθειών του, δεν θα άφηνε ελεύθερα τα ανθρώπινα θύματά του και δεν θα επέτρεπε σ’ αυτά ν’ αποκτήσουν διαφώτισι και να ζήσουν. Όχι, δεν θα το έκαμε αυτό ο Διάβολος. Όσο μπορούσε γρηγορώτερα, ωργάνωσε τις δυνάμεις του για να αντιδράση στην αγαθότητα και στο έλεος που έδειξε ο Ιεχωβά. Με το ψευδές συνθηματικό του άστρο ωδήγησε τους αστρολόγους να ζητήσουν τον νεογέννητον Βασιλέα. Αυτοί εστάλησαν από τον Ηρώδη για να τον βοηθήσουν να δώση διέξοδο στο μίσος του και να πραγματοποιήση το σχέδιο του για την καταστροφή του παιδιού. Καταστρατηγημένος από τον Ιεχωβά έτσι ώστε να ματαιωθούν οι προσπάθειές του απ’ αυτή την άποψι, ο Ηρώδης έγινε μανιώδης και, στην προσπάθειά του να καταστρέψη τον Ιησούν, διέταξε να θανατωθούν όλα τα άρρενα της Βηθλεέμ από δύο ετών και κάτω. Δεν υπήρχε όριο που δεν θα το έφθανε για να απαλλαγή από τον σωτήρα του ανθρωπίνου γένους που επρομήθευε ο Ιεχωβά.
15, 16. Τι επέσπευσε τη μεγάλη καταδίωξι κατά το βάπτισμα του Ιησού και κατόπιν;
15 Από τον καιρό του βαπτίσματος του Ιησού και έπειτα, άρχισε η πραγματική μάχη. Ο Ιησούς ήλθε και παρουσιάσθηκε στον Ιωάννη τον Βαπτιστή, όπως προελέχθη από τον ψαλμωδό (Ψαλμός 40:7, 8): «Ιδού, έρχομαι· εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού· χαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου· και ο νόμος σου είναι εν τω μέσω της καρδίας μου.» Ήταν γραμμένο στον τόμο του αγίου βιβλίου του Ιεχωβά, της Γραφής, ότι ο ελευθερωτής αυτός θα ‘συνέτριβε την κεφαλήν του όφεως’· ότι θα ‘ευλογούσε όλα τα έθνη της γης’ και ότι θα ήταν ο προφήτης και ηγέτης του λαού.—Γένεσις 3:15· 22:18· Δευτερονόμιον 18:18, 19.
16 Τώρα ο Ιησούς διεκήρυττε δημοσίως ότι είχε έλθει για τον σκοπό να εκπληρώση όλες αυτές τις μεγάλες προφητείες. Η επιτυχία αυτής της επιχειρήσεως εσήμαινε το τέλος του Σατανά ή Διαβόλου και όλων των σχεδίων του, και ο Διάβολος το εγνώριζε. Από αυτή ακριβώς τη στιγμή, αρχίζοντας με τις σαράντα ημέρες του στην έρημο, ώσπου εκαρφώθηκε στο ξύλο στο Γολγοθά, ο Ιησούς αντιμετώπιζε εναντίωσι, καταδίωξι, εδυσφημείτο και κακοπαριστάνετο από τον Διάβολο και τα θύματά του. Ο Διάβολος προσπάθησε απεγνωσμένως να ανατρέψη τους αγαθούς σκοπούς του Ιεχωβά και να καταστρέψη τον Δούλον του. Αλλά όπως στο παρελθόν, οι προσπάθειές του ήλθαν σε άδοξο τέλος. Αν και ο Ιησούς απέθανε έναν ατιμωτικό θάνατο στα χέρια των θυμάτων του Σατανά, ο Ιεχωβά τον ανέστησε την τρίτη ημέρα και τον εξύψωσε στα δεξιά του, ενώ οι πράκτορες του Διαβόλου που κατεδίωκαν τον Ιησούν, από τον Ιούδα ως τον αρχιερέα, εσαρώθηκαν στο 70 μ.Χ. Όλα αυτά επέφεραν μεγάλη στενοχωρία, όχι μόνο στον πιστόν Δούλον τού Ιεχωβά και τους συντρόφους του, αλλά και σε χιλιάδες άλλους που αποστερήθηκαν από τις φιλάγαθες προμήθειες του Θεού γι’ αυτούς. Ποιος ήταν υπεύθυνος για τη στενοχωρία του κόσμου εκείνο τον καιρό;
17. Ποιες υπήρξαν οι πείρες όλων εκείνων που ετάχθησαν με το μέρος του Θεού στους περασμένους δεκαεννέα αιώνες;
17 Από τις ημέρες του Ιησού έως τώρα (μια περίοδος 1.900 ετών και πλέον) οι σελίδες της ιστορίας έγιναν κόκκινες από το αίμα πιστών δούλων του Θεού οι οποίοι, σαν τον Ιησούν, ετάχθησαν με το μέρος του Ιεχωβά στο επίμαχο ζήτημα της υπεροχής και διεκήρυξαν την προμήθεια του Ιεχωβά για σωτηρία μέσω του Χριστού. Κτηνωδώς εθανατώθησαν και κατεδιώχθησαν στη Ρωμαϊκή παλαίστρα, μέσα στις κατακόμβες, από τους σταυροφόρους, από τη δαιμονική Ιερά Εξέτασι, στα φρικώδη στρατόπεδα συγκεντρώσεως της Χιτλερικής Γερμανίας και στον τωρινό καιρό στα Ρωσικά αλατωρυχεία. Όλα αυτά τα απατημένα όργανα του Σατανά υπεκινούντο από τον ίδιον Διάβολον, ο οποίος ανέφλεξε το πάθος τους με προπαγάνδα και δαιμονική επιρροή να εναντιωθούν στον Θεόν, να θανατώσουν τον Ιησούν, και να καταδιώξουν τους ακολούθους του μέχρι θανάτου. Σε όλα αυτά, οι πιστοί άνδρες όλων των αιώνων απέδειξαν τον Διάβολον ψεύστην και κατέδειξαν ότι ο Ιεχωβά Θεός μπορεί να θέση ανθρώπους επάνω στη γη που θα είναι πιστοί σ’ αυτόν.
18. Πώς αυτό μας καθιστά ικανούς να εκτιμήσωμε πώς οι ηγέται του κόσμου σήμερα και στο άμεσο παρελθόν εξήφθησαν με ιδέες κατακτήσεως ολοκλήρου του κόσμου;
18 Από αυτή την άποψι δεν είναι δύσκολο να εκτιμήσωμε πώς το εγώ ανθρώπων σαν τον Κάιζερ Γουλιέλμον, τον Χίτλερ, τον Μουσσολίνι και τον Στάλιν, μπορεί να εξαφθή να πιστεύη ότι αυτοί είναι υπεράνθρωποι που μπορούν, με υιοθέτησι της θρησκείας του Διαβόλου και πρόκλησι του Θεού, να κυβερνήσουν τον κόσμο. Αυτοί είναι ο τύπος των παραφρόνων ηγετών του κόσμου, οι οποίοι, στην εποχή μας, ποτίζουν τη γη με ανθρώπινο αίμα. Ο καθένας τους εργάζεται για τον ένα σκοπό του Διαβόλου: «Θέλω υψώσει τον θρόνον μου υπεράνω των άστρων του Θεού· . . . θέλω αναβή επί τα ύψη των νεφελών· θέλω είσθαι όμοιος του Υψίστου.»—Ησαΐας 14:13, 14.
19. Ποιο προλέγεται ότι θα είναι το τέλος των;
19 Αλλά τα επόμενα εδάφια της προφητείας αυτής θα έχουν σήμερα την εκπλήρωσί τους επάνω στον θεό και αόρατον άρχοντα αυτών των εθνών της γης, όπως ακριβώς εξεπληρώθησαν και στον Βαλτάσαρ, βασιλέα της Βαβυλώνος: «Εις τον άδην όμως θέλεις καταβή, εις τα βάθη του λάκκου. . . . συ δε απερρίφθης του τάφου σου ως κλάδος βδελυκτός, ιμάτιον κεκεντημένων, πεφονευμένων εν μαχαίρα, καταβαινόντων εις τας πέτρας του λάκκου· ως πτώμα καταπατούμενον. Δεν θέλεις ενωθή μετ’ αυτών εις ενταφιασμόν, διότι ηφάνισας την γην σου, εφόνευσας τον λαόν σου.»—Ησαΐας 14:15-20.
20, 21. Ποιες δείχνει το Αποκάλυψις 16:13-16, ότι είναι οι πηγές των δαιμονικών διδασκαλιών που καταστρέφουν το παλαιό σύστημα πραγμάτων;
20 Έθνη, ενωμένα ή χωριστά, που επιμένουν ν’ ακολουθούν τον Διάβολο και τη διαβολική θρησκεία, είναι προωρισμένα για καταστροφή. Δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής. Για να μην υπαρξη καμμιά περαιτέρω αμφιβολία σχετικά με τούτο, ας εξετάσωμε τη μαρτυρία του Ιησού Χριστού μέσω του δούλου του Ιωάννου, όπως βρίσκεται στην Αποκάλυψι 16:13-16: «Και είδον τρία ακάθαρτα πνεύματα όμοια με βατράχους, εξερχόμενα εκ του στόματος του δράκοντος, και εκ του στόματος του θηρίου, και εκ του στόματος του ψευδοπροφήτου· διότι είναι πνεύματα δαιμόνων εκτελούντα σημεία, τα οποία εκπορεύονται προς τους βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης, δια να συνάξωσιν αυτούς εις τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος. . . . Και συνήθροισεν αυτούς εις τον τόπον τον καλούμενον Εβραϊστί Αρμαγεδδών.»
21 Η πηγή αυτών των δαιμονικής εμπνεύσεως αγγελμάτων είναι ο Δράκων, το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης. Ο δράκων προσδιορίζεται από τον Ιησούν στην Αποκάλυψι 20:2 ως ο Διάβολος και Σατανάς. Στην Αποκάλυψι κεφάλαια 13 και 14, ο Ιησούς προσδιορίζει το θηρίον ως την οργάνωσι των μανιωδών για πόλεμο, αθέων και αγρίων εθνών της γης, που επιβάλλουν τη διαβολική τους θρησκεία στους ανθρώπους. Και ο ψευδοπροφήτης αποδεικνύεται ότι είναι η δυαδική παγκόσμιος δύναμις της Βρεττανίας και της Αμερικής, οι οποίες διδάσκουν και υποστηρίζουν ότι ο συνδυασμός των εθνών αυτής της γης στην Κοινωνία των Εθνών ή στα Ηνωμένα Έθνη που συνηγορούν για τη διαβολική θρησκεία και την ασκούν με τη μια ή με την άλλη μορφή, είναι το μόνο μέσον σωτηρίας. Αυτή η διδασκαλία είναι ψευδής και στιγματίζει τις δυνάμεις αυτές ως ψευδείς προφήτας. Απ’ αυτές ακριβώς τις συνδυασμένες πηγές προέρχεται η διαβολική προπαγάνδα που φέρνει τόσο μεγάλη στενοχωρία στους ανθρώπους. Αντί ν’ αποβλέψουν στον Θεό για κατεύθυνσι και βοήθεια, εξυψώνουν τον άνθρωπο και τις ιδέες του. Σημειώστε πώς η διαγωγή τους και οι διδασκαλίες τους αντιβαίνουν στον λόγον του Θεού. Ο Ιησούς δηλώνει εις Ματθαίον 23:12: «Όστις δε υψώση εαυτόν, θέλει ταπεινωθή· και όστις ταπεινώση εαυτόν, θέλει υψωθή.» Και η 1 Πέτρου 5:6 λέγει: «Ταπεινώθητε λοιπόν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, δια να σας υψώση εν καιρώ.»
22. Αφού ανασκοπήσαμε όλες τις αποδείξεις, ποιο είναι το συμπέρασμα μας;
22 Για τούτο, αφού ανασκοπήσαμε τις αποδείξεις και εξετάσαμε τα γεγονότα, είναι πολύ σαφές ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν είναι με κανένα τρόπο υπεύθυνος για την παγκόσμια στενοχωρία. Μάλλον, ο Διάβολος, οι δαίμονες του, η θηριώδης διακυβέρνησις του κόσμου και το σύστημα του ψευδοπροφήτου, που ο Διάβολος χρησιμοποιεί για να εισαγάγη δολίως τη διαβολική του θρησκεία σε όλους τους λαούς της γης, είναι υπεύθυνοι ενώπιον Θεού και ανθρώπων για την παγκόσμια στενοχωρία. Αληθινά η Αποκάλυψις 12:12 (Κείμενον) έχει ειπεί γι’ αυτόν τον καιρό από το 1918 μ.Χ. και έπειτα: «Ουαί την γην και την θάλασσαν, ότι κατέβη ο Διάβολος προς υμάς έχων θυμόν μέγαν, ειδώς ότι ολίγον καιρόν έχει.»
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΜΩΜΕ ΣΧΕΤΙΚΩΣ
23. Είναι η απόκτησις απλώς αυτής της γνώσεως όλο εκείνο που απαιτείται για σωτηρία;
23 Εν τούτοις, ενώ η απόκτησις αυτής της πληροφορίας είναι ζωτική και σπουδαία, αυτό και μόνο δεν θα μας φέρη σωτηρία. Εμείς, ως άτομα, πρέπει κάτι να κάμωμε σχετικώς. Τι; Τι έκαμε ο Νώε και η οικογένειά του στον καιρό του κατακλυσμού; (Γένεσις κεφάλαια 6-9) Τι έκαμαν ο Μωυσής, ο Ααρών και οι Ισραηλίτες στην Αίγυπτο; (Έξοδος κεφάλαια 5-14) Τι έκαμαν ο Εζεκίας, ο Ησαΐας και το έθνος του Ιούδα όταν αντιμετώπισαν τον Σενναχειρείμ; (2 Βασιλέων κεφάλαια 18, 19) Τι έκαμε ο Δανιήλ όταν εκλήθη ενώπιον του Βαλτάσαρ; (Δανιήλ κεφάλαιο 5) Τι έκαμαν ο Ιησούς και οι απόστολοι του; Διαβάστε τη μαρτυρία και βρήτε το μόνοι σας. Με σύντομη και γλαφυρή φρασεολογία η στάσις των ανακεφαλαιώνεται εις Γένεσιν 15:6, Ρωμαίους 4:3 και Ιάκωβον 2:23. Επίστεψαν στον Θεό και αυτό λογαριάσθηκε σ’ αυτούς για δικαιοσύνη. Εξήσκησαν πίστι που εβασίζετο σ’ αυτή την πεποίθησι και έκαμαν ό,τι Κύριος ο Θεός τούς διηύθυνε να κάμουν. Αυτό είναι όλο εκείνο που πρέπει να κάμετε σήμερα. Εξακριβώστε ποιο είναι το θέλημα του Θεού για σας, όπως εκφράζεται στον λόγον του, τη Γραφή, και πράξατέ το.
24. (α) Είναι εύκολη σήμερα η διακράτησις ακεραιότητος; (β) Ποια πρέπει να είναι η στάσις μας σχετικά με το τιθέμενο ζήτημα;
24 Αυτό σημαίνει ότι πρέπει ν’ αποκτήσετε θάρρος, πίστι, και μια ισχυρή πεποίθησι βασισμένη στη γνώσι του Θεού και των σκοπών του. Συνεπώς η μελέτη του λόγου του, της Γραφής, και των Γραφικών βοηθημάτων που προμηθεύει τώρα ο Κύριος μέσω της Εταιρίας Σκοπιά είναι πολύ αναγκαία. Αυτά τα δημοσιεύματα και μόνο υποδεικνύουν τη βασιλεία του Θεού ως τη μία και μόνη ελπίδα σωτηρίας. Αυτό δεν πρόκειται να είναι εύκολο έργο. Εκείνοι οι δούλοι του Θεού των περασμένων χρόνων έπρεπε ν’ αντλήσουν θάρρος από τις πεποιθήσεις των και να το καταδείξουν ακόμη και μέχρι θανάτου σε πολλές περιπτώσεις. Το ίδιο πρέπει να γίνη και με σας σήμερα. Βεβαιωθήτε ότι ο Θεός έχει δίκαιο, και προσκολληθήτε σ’ αυτό. Τι αν αυτό σας στοίχιση την παρούσα ζωή σας; Το ζήτημα είναι: Θέλετε να πεθάνετε με το μέρος του Θεού βεβαιωμένοι για μια ανάστασι και ατελεύτητη ζωή σε τελειότητα στη βασιλεία του Ιεχωβά ή να πεθάνετε καταδικασμένοι και θανατωμένοι από τον Θεό ως στασιασταί με το μέρος του Διαβόλου χωρίς καμμιά ελπίδα ζωής στο μέλλον; Ο Ιεχωβά τώρα δίδει όλο το προνόμιο να εκλέξετε τη ζωή ή το θάνατο.
25-27. Ποιο είναι σήμερα το άγγελμα του Ιεχωβά προς τους άρχοντας; Προς τους πράους; Προς όλους;
25 Στους βασιλείς και στους άρχοντας του κόσμου ο Ιεχωβά τώρα λέγει, όπως αναγράφεται στον Ψαλμό 2:10-12 (Α.Σ.Μ.): «Τώρα λοιπόν, βασιλείς, συνετίσθητε· διδάχθητε, κριταί της γης. Δουλεύετε τον Ιεχωβά εν φόβω, και αγάλλεσθε εν τρόμω. Φιλείτε τον Υιόν, μήποτε οργισθή, και απολεσθήτε εκ της οδού, όταν εξαφθή ταχέως ο θυμός αυτού. Μακάριοι πάντες οι πεποιθότες επ’ αυτόν.»
26 Στους πράους και ταπεινούς ανθρώπους της γης, που αγαπούν δικαιοσύνη, αυτός λέγει: «Συνάχθητε, και συναθροίσθητε, το έθνος το μη επιθυμητόν· πριν το ψήφισμα γεννήση το αποτέλεσμα αυτού, και η ημέρα παρέλθη ως χνους· πριν επέλθη εφ’ υμάς η έξαψις της οργής του Ιεχωβά· πριν επέλθη εφ’ υμάς η ημέρα του θυμού του Ιεχωβά. Ζητείτε τον Ιεχωβά, πάντες οι πραείς της γης, οι εκτελέσαντες τας κρίσεις αυτού· ζητείτε δικαιοσύνην, ζητείτε πραότητα, ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά.»—Σοφονίας 2:1-3, Α.Σ.Μ.
27 Και σε όλους αυτός λέγει, όπως αναγράφεται στο Σοφονία 3:8, 9 (Α.Σ.Μ.): «Δια τούτο προσμένετέ με, λέγει ο Ιεχωβά, μέχρι της ημέρας καθ’ ην εγείρομαι προς λεηλασίαν· διότι η απόφασίς μου είναι να συνάξω τα έθνη, να συναθροίσω τα βασίλεια, να εκχέω επ’ αυτά την αγανάκτησίν μου, όλην την έξαψιν της οργής μου· επειδή πάσα η γη θέλει καταναλωθή υπό του πυρός του ζήλου μου. Διότι τότε θέλω αποκαταστήσει εις τους λαούς γλώσσαν καθαράν, δια να επικαλώνται πάντες το όνομα του Ιεχωβά, να δουλεύωσιν αυτόν ομοφώνως.» Δώστε, λοιπόν, προσοχή στην καθαρή γλώσσα της Γραφικής αληθείας που σας μιλούν οι μάρτυρες του και ενωθήτε μαζί τους στο να επικαλήσθε το όνομά του με αίνο και να υπηρετήτε την υπόθεσί του προς διεκδίκησιν της δικαιωματικής κυριαρχίας του πάνω στη γη και σε όλο το υπόλοιπο σύμπαν. Μ’ αυτό τον τρόπο μπορεί να «σκεπασθήτε» και διαφυλαχθήτε εντελώς μέσα από τον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος και να μπήτε στο νέο κόσμο, όπου η δικαιοσύνη και η πραότης θα είναι ο κανών για όλα τα ανθρώπινα πλάσματα που ζουν. Εκείνος ο κόσμος δεν θα έλθη ποτέ στην καταστρεπτική στενοχωρία του παρόντος πονηρού κόσμου, διότι θα είναι ο αξιαγάπητος αιώνιος κόσμος της δημιουργίας του Θεού μέσω του Ιησού Χριστού.