Σωτηρία από την Μέλλουσα Οργή

«Επιστρέψατε προς τον Θεόν από των ειδώλων, δια να δουλεύητε Θεόν ζώντα και αληθινόν, και να προσμένητε τον Υιόν αυτού εκ των ουρανών, τον οποίον ανέστησεν εκ νεκρών, τον Ιησούν, όστις ελευθερόνει ημάς από της μελλούσης οργής.»—1 Θεσσαλονικείς 1:9, 10.

1. Πώς ο Ιεχωβά εκινήθη προς τα εμπρός για την απελευθέρωσι των δικαίας διαθέσεως ανθρώπων;

ΜΕ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ και μυστηριώδη τρόπο ο Ιεχωβά εκινήθη προς τα εμπρός για τη διεκδίκησι του ονόματός του, αναπτύσσοντας μια οργάνωσι που θα το επιτελούσε αυτό και συγχρόνως θα απελευθέρωνε την στενάζουσα ανθρωπότητα σ’ ένα δίκαιο νέο κόσμο. Έπειτα από αναμονή αιώνων, η οποία έδωσε στον Σατανά επαρκή ευκαιρία ν’ αποδείξη αν μπορούσε ν’ αποκλείση την απελευθέρωσι των ανθρώπων, ο Ιεχωβά έθεσε σε κίνησι μια άλυσι γεγονότων που τελικά θα οδηγήση στη θαυματουργική απελευθέρωσι του Αρμαγεδδώνος. Πιστός στην προφητική δήλωσι ότι «θέλει ελθεί εκ Σιών ο Λυτρωτής», ο Χριστός Ιησούς ανέλαβε τα καθήκοντά του ως Βασιλεύς επάνω στον ουράνιο θρόνο, και ως ο «μάρτυς ο πιστός και αληθινός» της απελευθερώσεως του Θεού. (Ψαλμός 14:7· Ρωμαίους 11:26· Αποκάλυψις 3:14) Με τον ενθρονισμένον Ιησούν ο Ιεχωβά άρχισε τη δημιουργία των «νέων ουρανών» και προχωρεί στην ανοικοδόμησι της πρωτευούσης οργανώσεώς του. Ο εξυψωμένος Ιησούς γίνεται η Κεφαλή αυτής της πρωτευούσης οργανώσεως και περιβάλλεται με κάθε εξουσία στον ουρανό και στη γη. (Ματθαίος 28:18) Τίποτε ολιγώτερο απ’ αυτό δεν θα εξασφάλιζε την ικανότητά του να ενεργήση ως ο αντιπρόσωπος του Ιεχωβά για απελευθέρωσι.

2. Ποιοι είναι τώρα μέρος των «νέον ουρανών», και με ποια εξουσία εκήρυτταν την μέλλουσα απελευθέρωσι όταν ήσαν στη γη;

² Ο Θεός έδωκε στον Ιησούν δώδεκα πιστούς αποστόλους (δεν υπολογίζομε τον Ιούδα, του οποίου ο Παύλος επήρε τη θέσι), οι οποίοι τώρα είναι, δυνάμει της απελευθερώσεώς των από τον Θεό, στην «πρώτη ανάστασι», μέρος των «των ουρανών». (Αποκάλυψις 20:4-6) Αυτοί, όπως και ο Ιησούς Χριστός, ήσαν αληθινοί και ευπειθείς μάρτυρες της απελευθερωτικής δυνάμεως του Ιεχωβά, μολονότι τον υπηρετούσαν κάτω από μεγάλες δυσκολίες. Ειργάζοντο σκληρά και εκήρυτταν την μέλλουσα απελευθέρωσι. Με ποια εξουσία; Ο Πέτρος απαντά: «Δια του ονόματος του Ιησού Χριστού . . . τον οποίον σεις εσταυρώσατε . . . Ούτος είναι ο λίθος ο εξουθενηθείς υφ’ υμών των οικοδομούντων, όστις έγεινε κεφαλή γωνίας. Και δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν.»—Πράξεις 4:10-12.

3. Ποια περαιτέρω βήματα απελευθερώσεως στους «νέους ουρανούς» κάνει ο Ιεχωβά;

³ Προχωρώντας προς τη δημιουργία των «νέων ουρανών» ο Θεός λαμβάνει από μέσα από τους ανθρώπους 144.000 εν όλω εξαγορασμένους ή απολυτρωμένους οι οποίοι αποδεικτύουν την ακεραιότητά των προς αυτόν, τους πιστούς δε αυτούς ανθρώπους τους καθιστά μέρος της Σιών, της πρωτευούσης οργανώσεώς του. (Αποκάλυψις 14:1-4) Οι πιστοί απόστολοι είναι οι πρώτοι απ’ αυτούς. Από τον καιρό της Πεντηκοστής έως τη δευτέρα έλευσι του Χριστού με δόξα και δύναμι, λαμβάνονται και άλλοι από τον κόσμο. Κάθε ένας που λαμβάνεται έτσι πρέπει να είναι ευπειθής και να μάθη υπομονή μέσω παθημάτων χάριν του ονόματος του Θεού. Σε τούτο αυτοί ακολουθούν τον Βασιλέα τους, «επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς, δια να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού.» (1 Πέτρου 2:21) Όπως ο Ιησούς Χριστός είναι ο Πρώτιστος και Θεμέλιος Λίθος της πρωτευούσης οργανώσεως των «νέων ουρανών», έτσι όλα τα μέλη της ως «ζώντες λίθοι» οικοδομούνται σ’ αυτόν τον πνευματικόν οίκον για να εκτελέσουν μια ευπρόσδεκτη ουράνια υπηρεσία στον Θεόν και στον Χριστόν. (1 Πέτρου 2:3-8) Αυτοί που είναι συγκληρονόμοι με τον Χριστό απελευθερώνονται από αυτόν τον κόσμο σε ύπαρξι στο μέρος των «νέων ουρανών» του δικαίου νέου κόσμου. Ο τάφος δεν έχει εξουσία επάνω τους, ούτε οποιαδήποτε πολιτική, στρατιωτική ή άλλη επίγεια ενέργεια επηρεάζει την απελευθέρωσι τους στον δίκαιο κόσμο. Αυτό είναι εγγυημένο από τον ίδιο τον Θεό.

4. Κάτω από ποια κρίσι έρχονται αφιερωμένοι άνθρωποι επάνω στη γη, και ποια υπόσχεσις γίνεται σ’ αυτούς;

⁴ Προηγούμενα τεύχη της Σκοπιάς των τελευταίων μηνών εδημοσίευσαν την απόδειξι ότι στο 1914 (μ.Χ.) ο Χριστός ετέθη στο θρόνο του στους «νέους ουρανούς» ως Απελευθερωτής. (Ψαλμός 110:1, 2) Η πρώτη του ενέργεια ήταν να απελευθερώση τους ουρανούς από κάθε αδικία, πράγμα που το επετέλεσε εκσφενδονίζοντας έξω απ’ αυτούς τον Διάβολο. (Αποκάλυψις 12:7-9) Κατόπιν «ηνοίχθη ο ναός του Θεού εν τω ουρανώ». Αυτό εσημείωσε μια μεγάλη απελευθέρωσι από τον τάφο, εκείνων που είχαν αποδειχθή πιστοί μέχρι θανάτου στην κλήσι των ως μελών του σώματος του Χριστού. Οι απόστολοι ήσαν οι πρώτοι που ανεστήθησαν για ν’ αποτελέσουν μέρος του ναού του Θεού υπό τον Ιησούν Χριστόν. (1 Κορινθίους 3:16· 2 Κορινθίους 6:16) Κατόπιν ακολουθεί μια κρίσις που αρχίζει από τον οίκον του Θεού. Αυτή είναι μια ερευνητική δοκιμασία για να καθορισθή ποιος είναι άξιος απελευθερώσεως. Άνθρωποι επάνω στη γη, αφιερωμένοι στον Θεό, έρχονται κάτω από αυτή την κρίσι για απελευθέρωσι και σ’ αυτούς δίδεται η εντολή να εμμείνουν σε δίκαια έργα για να εξασφαλίσουν στον εαυτό τους απελευθέρωσι. «Γίνου πιστός μέχρι θανάτου, και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής.»—Αποκάλυψις 2:10· 2 Τιμόθεον 2:11.

5. Ποιοι ακόμη περιμένουν απελευθέρωσι στους «νέους ουρανούς», και γιατί όχι το ανθρώπινο γένος γενικά;

⁵ Οι «νέοι ουρανοί» έχουν τώρα εγκατασταθή με τον Χριστόν σε πλήρη εξουσία. Μαζί του είναι οι πιστοί εκείνοι πρώτοι κήρυκες δικαιοσύνης που εργάσθηκαν μαζί του επάνω στη γη, απελευθερωμένοι τώρα σε αιώνια ζωή στους ουρανούς. Περιμένουν ωστόσο την απελευθέρωσί τους σ’ αυτούς τους «νέους ουρανούς» εκείνοι που βρίσκονται ακόμη επάνω στη γη και των οποίων οι ελπίδες και οι φιλοδοξίες είναι για την άνω κλήσι και που έχουν τη μαρτυρία τού πνεύματος ότι είναι υιοί του Θεού. (Ρωμαίους 8:16, 17) Το ανθρώπινο γένος γενικά δεν θα έχη μέρος στην απελευθέρωσι στους «νέους ουρανούς» του δικαίου νέου κόσμου του Ιεχωβά, διότι αυτή ανήκει μόνο σ’ εκείνους που λαμβάνουν την υιοθεσία ως υιοί του Θεού.—Ρωμαίους 8:14· Ιωάννης 1:12· Γαλάτας 4:4, 5.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ

6. Ποια απελευθέρωσις περιμένει άλλους από την ανθρώπινη οικογένεια;

⁶ Ποια προοπτική, λοιπόν, υπάρχει για τη μέγαλη πλειονότητα του ανθρωπίνου γένους που κατοικεί τώρα επάνω στη γη, να λάβη απελευθέρωσι από τα δεινά που καταθλίβουν τώρα τα έθνη; Μήπως πρόκειται να είναι επ’ αόριστον παραδομένη στην αθλιότητα και στο φόβο, ενώ μόνο ολίγοι άνθρωποι επιτυγχάνουν απελευθέρωσι στους «νέους ουρανούς»; Όχι, πράγματι! Ο Θεός δεν κάνει τίποτε με ασυμπλήρωτο ή ατελή τρόπο, η δε απελευθέρωσις που έχει αποφασίσει περιλαμβάνει ολόκληρη την κτίσι του. (Ησαΐας 45:22· Αποκάλυψις 12:12) Όλα τα άλλα εξακολουθητικώς πιστά πλάσματα που βρίσκονται τώρα επάνω στη γη, πρόκειται ν’ απελευθερωθούν, επίσης, στον δίκαιο νέο του κόσμο, μολονότι δεν θα πάνε στον ουρανό. Ο τρόπος, όμως, απελευθερώσεως του Θεού είναι αξιοσημείωτα διαφορετικός από οποιονδήποτε που επιχειρεί σήμερα ο κόσμος.

7. Η απελευθέρωσις ενός «πολλού όχλου» σ’ ένα δίκαιο κόσμο επάνω στη γη ποια αλλαγή φανερώνει ότι πρέπει να έλθη;

⁷ «Του Ιεχωβά είναι η γη, και το πλήρωμα αυτής.» (Ψαλμός 24:1, ΑΣ) Επομένως, δεν παραχωρεί αυτός επ’ άπειρον τον έλεγχο της γης στις πονηρές δυνάμεις, αλλά η γη πρέπει να φερθή πάλι σε αρμονία με τους μεγάλους σκοπούς του και να λάβη τη θέσι της ως μέρος του δικαίου του κόσμου. «Ιδού, . . . κτίζω . . . νέαν γην», λέγει ο Ιεχωβά. (Ησαΐας 65:17) Αυτό δεν σημαίνει μια νέα εγκόσμια σφαίρα, διότι αυτή η σημερινή σφαίρα δεν θα υπόκειται σε καταστροφή και επομένως δεν θα χρειασθή αντικατάστασι. (Εκκλησιαστής 1:4) Αλλ’ αν ο Θεός πρόκειται να απελευθερώση τους δικαίας διαθέσεως ανθρώπους στις καλύτερες συνθήκες ενός δικαίου κόσμου εδώ ακριβώς επάνω στη γη, τότε οι υποθέσεις της γης πρέπει τελείως ν’ αλλάξουν προς το καλύτερο. (Ψαλμός 115:16· Ησαΐας 45:18) Εκείνο που δημιουργεί ο Ιεχωβά είναι μια νέα κοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, υπό νέες κοινωνικές διατάξεις, με μια δίκαιη κυβέρνησι που θα έχη τα θεμέλιά της στους «νέους ουρανούς.» (Εβραίους 11:10) Σ’ αυτό ακριβώς το μέρος της «νέας γης» του νέου κόσμου της δικαιοσύνης η πλειονότης του ανθρωπίνου γένους που αποδεικνύεται πιστά ευπειθής, θ’ αποκτήση απελευθέρωσι.

8. Πώς αυτό εναρμονίζεται με τον διακηρυγμένο σκοπό του Θεού για ουρανό και γη; Τι δείχνει τη γνώσι ως βασική απαίτησι;

⁸ Αυτό είναι σύμφωνο με τη διακήρυξι του Ιεχωβά ότι έκαμε τον άνθρωπο για τη γη και τη γη για τον άνθρωπο. Είναι σε αρμονία με τη σαφή Γραφική αλήθεια ότι μόνο 144.000 θα επιτύχουν ποτέ απελευθέρωσι στους «νέους ουρανούς», και ότι ωστόσο ένας «πολύς όχλος» ανθρώπων θα λάβη επίσης απελευθέρωσι «εκ της θλίψεως της μεγάλης» και θα οδηγηθή «εις ζώσας πηγάς υδάτων». Η «νέα γη» δεν έχει ακόμη εγκατασταθή, αλλά έρχεται και είναι τώρα πολύ πλησίον. Το συμπέρασμα ότι η γνώσις του Θεού είναι απολύτως ουσιώδης για απελευθέρωσι σ’ αυτή τη «νέα γη» υποστηρίζεται από την προφητική διακήρυξι του θεοπνεύστου συγγραφέως, «Διότι η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως της δόξης του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.» (Αββακούμ 2:14, ΑΣ) Δεν είναι βέβαια τόσο πλήρης τώρα, αλλά όλοι εκείνοι που θα λάβουν την ευλογητή απελευθέρωσι στη «νέα γη», θα την καταστήσουν πλήρη. Η γνώσις των ακριβώς, συνωδευμένη από καλά έργα, είναι εκείνη που εγγυάται την απελευθέρωσί των σ’ εκείνο τον κόσμο.

9. Πέραν της απαλλαγής από τις σημερινές δυσκολίες κόσμου, ποια σπουδαιότερη απελευθέρωσι εγγυάται ο Ιεχωβά;

⁹ Ο Ιεχωβά απελευθερώνει τους ευπειθείς του όχι μόνο από τις στενοχώριες και τις θλίψεις και τις συμφορές που ο κόσμος αυτός επιφέρει επάνω του μέσα στη διαίρεσί του. Εγγυάται επίσης την απελευθέρωσι τους από την ‘καταστροφή που αυτός επιφέρει σ’ εκείνους που καταστρέφουν τη γη’ κατά τον Αρμαγεδδώνα. Μολονότι τώρα τα έθνη είναι ωργισμένα το ένα εναντίον του άλλου και εναντίον του λαού του, ο καιρός είναι πολύ πλησίον που θα επέλθη η μεγάλη οργή του Ιεχωβά επάνω στη γη «και ο καιρός των νεκρών, δια να κριθώσι, και να δώσης τον μισθόν εις τους δούλους σου τους προφήτας, και εις τους αγίους και εις τους φοβουμένους το όνομά σου, τους μικρούς και τους μεγάλους, και να διαφθείρης τους διαφθείροντας την γην.» (Αποκάλυψις 11:18) Το να απελευθερωθή κανείς στον καιρό της εκτελέσεως της κρίσεως του Θεού εναντίον του κόσμου τούτου, είναι άξιο μεγαλυτέρου ενδιαφέροντος παρά το να διαφυγή κανείς απλώς τη θλίψι τώρα.

Ο ΑΝΕΠΙΤΥΧΗΣ ΤΡΟΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΠΙΤΥΧΗΣ

10. Ποια προοπτική επιτυχίας υπάρχει για τις σημερινές προσπάθειες αυτοαπελευθερώσεως αντίθετα στον σκοπό του Ιεχωβά;

¹⁰ Δεν είναι προνόμιον οποιωνδήποτε ατόμων ή εθνών να αναλάβουν την προσπάθεια αλλαγής του παρόντος κόσμου προς το καλύτερο. Αδιάφορο αν αυτή η προσπάθεια γίνεται με ειρηνικά ή με βίαια μέσα, με πολιτικόν συνασπισμό ή με στρατιωτικές συμμαχίες για την πρόληψι της επιθέσεως κλπ. Ο Θεός ο ίδιος είναι εκείνος που πρόκειται να επιτελέση απελευθέρωσι για τους ανθρώπους. Είναι εκείνος που θα δημιουργήση μια «νέα γη» και θα προμηθεύση τον τρόπο απαλλαγής από το σημερινό παγκόσμιο δίλημμα. Οποιοιδήποτε συνασπισμοί ή προγράμματα που αποπειρώνται να κάμουν αυτό το έργον αντί του Θεού, είναι εκ των προτέρων καταδικασμένοι σε αποτυχία. Η ατομική βόμβα δεν στέκει σαν ένα τρομερό πρόβλημα ενώπιόν του, ούτε το οικονομικό χάος διαταράσσει τον σκοπό του να αναδημιουργήση την ανθρώπινη κοινωνία. Τίποτε δεν στέκει ανένδοτα στο δρόμο του. Ο σκοπός του κινείται αδυσώπητα προς την εκπλήρωσί του και οι άνθρωποι μπορούν μόνο να προσαρμοσθούν σ’ αυτόν ή να ισχυρισθούν ότι τον αγνοούν. Δεν μπορούν να τον συμπληρώσουν, να τον μεταβάλουν, να τον επιταχύνουν ή να τον επιβραδύνουν—μόνο να συμμορφωθούν μ’ αυτόν ή να τον αρνηθούν.—Ησαΐας 43:9· 2 Κορινθίους 13:8.

11. Ποια σπουδαία σημεία πρέπει να διατηρούνται στο νου σχετικά με τη διαγωγή τώρα;

¹¹ Ας μη σας τρομάζουν οι καταθλιπτικές συνθήκες του κόσμου ώστε να απελπισθήτε. Μολονότι η πονηρία και η αδικία υπεραυξάνουν στη γη, ας μη σας οδηγήση αυτό στο συμπέρασμα ότι είναι ωφέλιμο ν’ ακολουθήσετε την ίδια πορεία. «Και χειρ με χείρα εάν συνάπτηται, ο ασεβής δεν θέλει μένει ατιμώρητος· το δε σπέρμα των δικαίων θέλει ελευθερωθή.» (Παροιμίαι 11:21) Μη συμπεράνετε ότι τα καλύτερά σας συμφέροντα θα εξυπηρετηθούν με το να βαδίζετε στις κατευθύνσεις φαύλων ανθρώπων του κόσμου. Αυτός δεν είναι ο δρόμος της απελευθερώσεως. Θυμηθήτε ότι βρισκόμαστε τώρα στην ημέρα του Ιεχωβά και του Βασιλέως του, και «εν ταις ημέραις αυτού θέλει ανθεί ο δίκαιος». (Ψαλμός 72:7· 1 Πέτρου 3:12) Μην εμπιστεύεσθε στην καρδιά σας, αλλά προσπαθείτε να περιπατήτε σοφά, διότι «ο θαρρών επί την ιδίαν αυτού καρδίαν, είναι άφρων· αλλ’ ο περιπατών εν σοφία, ούτος θέλει σωθή [απελευθερωθή, ΑΣ]».—Παροιμίαι 28:26.

12. Ποια πορεία αποδεικνύεται τώρα άσοφη λόγω των παραδειγμάτων του παρελθόντος;

¹² Μη νομίζετε, επίσης, ότι δεν πρέπει να κάμετε τίποτε άλλο παρά να περιμένετε να έλθη η απελευθέρωσις από τον Θεό. Ο Νώε δεν περίμενε οκνηρά την απελευθέρωσι· αλλά ο κόσμος στον οποίον εκήρυττε ήταν ευχαριστημένος να περιμένη και να μην κάνη τίποτε. Κρίνατε σεις, σύμφωνα με τους όρους της απελευθερώσεως, ποια πορεία ήταν η σοφώτερη. Κάθε σημαίνον πρόσωπο στη Βιβλική ιστορία, υπέρ του οποίου ο Ιεχωβά απεδείχθη ισχυρός ως Απελευθερωτής, έδειξε πρώτα την πίστι του στην απελευθερωτική δύναμι του Παντοδυνάμου. Εξ άλλου, παρατηρήστε εκείνους που είναι όμοιοι με τον Φαραώ της Αιγύπτου, οι οποίοι κατεφρόνησαν τον Ιεχωβά και λίγο εσκέπτοντο για την ικανότητά του να σώση ανθρώπους που τον αγαπούν και τον υπηρετούν. Ο Φαραώ με πείσμα αντιστάθηκε στον Θεό, και δεν του μετέστρεψε το νου ούτε ακόμη η αποκοπή του άνθους των Αιγυπτίων ανδρών. Αλλ’ όταν του αφηρέθη η ζωή μπροστά σε μια θαυματουργική απελευθέρωσι των Ισραηλιτών από την Ερυθρά θάλασσα, οι καταφρονήσεις του απέθαναν μαζί του. Σκεφθήτε τον Γολιάθ, ο οποίος βροντοφωνούσε την πρόκλησί του κατά της σωτηρίου δυνάμεως του Ιεχωβά ώσπου ο απελευθερωτικός λίθος του Δαβίδ, που τον διηύθυνε ο Θεός, κατεσιώπησε την όμοια με κρωγμό φωνή του. (1 Σαμουήλ 17:45-52) Η απελευθερωτική δύναμις του Ιεχωβά εξεδηλώθη και υπέρ του Σαμψών, κάνοντας ώστε η ταπεινή σιαγόνα ενός όνου να εξευτελίση τα ξίφη, τις λόγχες και την πανοπλία των ισχυρών Φιλισταίων.—Κριταί 15.

13. Όπως σε κάθε περίοδο θείας κρίσεως, τι είναι τώρα αληθινό σχετικά με την απελευθέρωσι; Γιατί, λοιπόν, πρέπει να κηρύττωμε;

¹³ Η απελευθέρωσις απαιτεί πίστι, και η πίστις απαιτεί έργα για να τις δώσουν νόημα. Το γεγονός ότι θα υπάρξη απελευθέρωσις για μερικούς ανθρώπους από αυτόν τον πονηρό κόσμο στο τέλος του, σημαίνει επίσης ότι άλλοι δεν θα την επιτύχουν για να μπουν στον δίκαιο νέο κόσμο. Σε κάθε περίοδο θείας κρίσεως έγινε το ίδιο· μερικοί απελευθερώθηκαν, άλλοι απέτυχαν. Η παραβολή του Ιησού για τα «πρόβατα και τα ερίφια» δείχνει ότι μια αντίστοιχη κατάστασις θα υπήρχε σήμερα, στη συντέλεια αυτού του συστήματος πραγμάτων. Τα «πρόβατα» εκπορεύονται σε ζωή αιώνια, και τα «ερίφια», μη έχοντας απελευθερωθή, σε αιώνια καταστροφή. (Ματθαίος 25:31-46) Είναι, λοιπόν, σαφής η αιτία για τη διακήρυξι των αγαθών νέων σε όλη την οικουμένη για μαρτυρία, δηλαδή, για να μπορέσουν οι άνθρωποι να γνωρίσουν ποιος είναι ο πραγματικός Απελευθερωτής και να μάθουν για τη διευθέτησι της βασιλείας του προς απελευθέρωσιν. «Ηυδόκησεν ο Θεός δια της μωρίας του κηρύγματος να σώση τους πιστεύοντας.» (1 Κορινθίους 1:21) Το να αγνοήσωμε αυτό το άγγελμα σημαίνει να καταφρονήσουμε την ικανότητα του Θεού ως Απελευθερωτού, όπως ακριβώς και ο Φαραώ της Αιγύπτου την κατεφρόνησε. Μη βρεθήτε στην τάξι του Φαραώ!

14. Ποια σταθερή στάσις είναι αναγκαία τώρα για κείνους που ζητούν απελευθέρωσι;

¹⁴ Μη ντραπήτε, επίσης, εκείνους που ίσως αναλαμβάνουν να γελοιοποιήσουν την ιδέα μιας πολύ πλησίον μεγάλης απελευθερώσεως από τον πονηρό αυτόν κόσμο· ή εκείνους που χλευάζουν την προσδοκία τής από τον Ιεχωβά απελευθερώσεως των νεκρών από τους τάφους των. Φυλαχθήτε από το να σας ξεφύγουν από το νου τα λόγια του Πέτρου, ο οποίος ήταν και ο ίδιος ένας εξέχων συνήγορος της απελευθερώσεως από την μέλλουσα οργή στον δίκαιο κόσμο. Ακόμη και ο Πέτρος είδε την ανάγκη να διεγείρη την ικανότητά μας να σκεπτώμεθα καθαρά για να κρατούμε σε εξέχουσα θέσι στο νου, απέναντι μιας μεγάλης παλιρροίας απιστίας, τις βαθιές αλήθειες σχετικά με την απελευθέρωσι του Θεού. Είπε: «Τούτο πρώτον γνωρίζοντες, ότι θέλουσιν ελθεί εν ταις εσχάταις ημέραις εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας· και λέγοντες, Πού είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού; διότι αφ’ ης ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ’ αρχής της κτίσεως.» (2 Πέτρου 3:1-4) Αυτή είναι η στάσις του κόσμου. Αν δεν ήταν αυτή, τότε δεν θα κατεβάλλοντο τέτοιες μανιώδεις προσπάθειες για αυτοαπελευθέρωσι σαν αυτές που βλέπομε ανάμεσα σε όλα τα έθνη σήμερα. Παρ’ όλες όμως τις προσπάθειες, δεν υπάρχει ούτε ίχνος εγγυήσεως για ασφάλεια και απελευθέρωσι, ούτε υπάρχει πραγματική εξασφάλισις σε οποιοδήποτε ανθρώπινο σχέδιο που προεβλήθη έως τώρα. Όλα είναι ένα μεγάλο πείραμα, με τελεία παράβλεψι των περασμένων αποτυχιών.—Ψαλμός 20:7· 146:3.

15. Ποια πορεία υπαγορεύει η υγιής κρίσις;

¹⁵ Μήπως θέλετε να πειραματισθήτε με τη ζωή σας; Είσθε ικανοποιημένος να ριψοκινδυνεύσετε τα πάντα με την πιθανότητα ότι τα ανθρώπινα σχέδια θα σας καταστήσουν ίσως ικανόν να επιζήσετε από οποιεσδήποτε θλίψεις που δυνατόν να επέλθουν στον κόσμο τώρα ή στο εγγύς μέλλον; Ή ενδιαφέρεσθε για μια απελευθέρωσι που είναι βέβαιη, εγγυημένη χωρίς ούτε σκιά αμφιβολίας; Δεν θα ήταν καλύτερο και δεν θα ήταν εξάσκησις υγιούς κρίσεως το να εμπιστευθήτε στην απελευθέρωσι του Ιεχωβά σ’ ένα νέο και δίκαιο κόσμο; Η απόδειξις της ικανότητός του ν’ απελευθερώνη είναι συντριπτική. Οι αποδείξεις του ότι προχωρεί για να δημιουργήση ένα νέο σύστημα πραγμάτων σ’ αυτόν τον κόσμο, στο οποίο θα απελευθερώση εκείνους που αγαπούν τη δικαιοσύνη, είναι άφθονες στις Γραφές. Αν εξετασθούν προσεκτικά, δεν μπορεί να υπάρξη καμμιά αμφιβολία ότι θα λάβη σύντομα χώραν για τους ανθρώπους που ζουν τώρα, η πιο μεγάλη απελευθέρωσις της ανθρωπίνης ιστορίας, και μάλιστα απέναντι της οργής του Ιεχωβά που θα εκδηλωθή στην πιο μεγάλη καταστροφή που ήλθε ποτέ στο ανθρώπινο γένος. Αν ζητήτε απελευθέρωσι, γιατί δεν πηγαίνετε στον Μόνον που ξέρει πώς ν’ απελευθερώση;

16, 17. Πώς ο Δαβίδ έδειξε υγιά κρίσι στο ζήτημα της απελευθερώσεως;

¹⁶ Ο Βασιλεύς Δαβίδ εγνώριζε τον μέγαν αυτόν Απελευθερωτήν, τον Ιεχωβά, και, μολονότι ήταν ο ίδιος ένας ισχυρός πολεμιστής, δεν παρέλειψε να επιστηριχθή στον Ιεχωβά για σωτηρία. Μπορεί να αποδοθή μεγαλύτερος φόρος αναγνωρίσεως στον Ιεχωβά ως Απελευθερωτήν από εκείνον που του απέδωσε ο Δαβίδ; Ακούστε!

¹⁷ «Θέλω σε αγαπά, Ιεχωβά, η ισχύς μου. Ο Ιεχωβά είναι πέτρα μου, και φρούριόν μου, και ελευθερωτής μου. . . . Πόνοι του άδου με περιεκύκλωσαν, παγίδες θανάτου με έφθασαν. Εν τη στενοχωρία μου επεκαλέσθην τον Ιεχωβά, και προς τον Θεόν μου εβόησα. Ήκουσεν εκ του ναού αυτού της φωνής μου. . . . Τότε εσαλεύθη και έντρομος έγεινεν η γη, και τα θεμέλια των ορέων εταράχθησαν και εσαλεύθησαν, διότι ωργίσθη. Καπνός ανέβαινεν εκ των μυκτήρων αυτού, και πυρ κατατρώγον εκ του στόματος αυτού· . . . Και εβρόντησεν εν ουρανοίς ο Ιεχωβά. . . . Εξαπέστειλεν εξ ύψους· έλαβέ με· είλκυσέ με εξ υδάτων πολλών. Ηλευθέρωσέ με εκ του δυνατού εχθρού μου, . . . ηλευθέρωσέ με, διότι ηυδόκησεν εις εμέ. Αντήμειψέ με ο Ιεχωβά κατά την δικαιοσύνην μου.»—Ψαλμός 18:1-20, ΑΣ.

18. Μια για πάντα, τι θα καταδείξη η απελευθέρωσις του Ιεχωβά κατά τον Αρμαγεδδώνα;

¹⁸ Με τον ίδιο τρόπο ο Ιεχωβά στο τέλος αυτού του κόσμου θ’ απελευθερώση εκείνους στους οποίους βρίσκει ευχαρίστησι, λόγω της αφοσιώσεώς των σ’ αυτόν. Θα τους ανταμείψη σύμφωνα με τη δικαιοσύνη τους που κατεδείχθη με επιστήριξι σ’ αυτόν και πιστή υπακοή στην υπηρεσία μαζί με την ισχυρή του οργάνωσι. Δεν είναι μια απελευθέρωσις χάριν της απελευθερώσεως και μόνο, αλλά μια απελευθέρωσις χάριν της τιμής και της δόξης του ονόματός του. Θα καταδείξη μια για πάντα σε όλη την κτίσι ότι ο Ιεχωβά είναι ο υπέρτατος Θεός και ότι κάθε τι που υπάρχει οφείλει νομιμοφροσύνη και υποταγή και αφοσίωσι σ’ αυτόν ως τον μέγαν Απελευθερωτήν και Κυρίαρχον του σύμπαντος. Μόνο εκείνοι που εκδηλώνουν αυτό το πλήρες μέτρον αφοσιώσεως, θα ζήσουν στον δίκαιο, νέο του κόσμο, διότι κανένας άλλος δεν θα σωθή από την οργή του που επέρχεται σ’ αυτόν τον παρόντα κόσμον της κυριαρχίας του Διαβόλου.