Εκτέλεσις του Έργου που Επιδοκιμάζει ο Θεός
«Εις την σπουδήν άοκνοι· κατά το πνεύμα ζέοντες.»—Ρωμαίους 12:11.
1. Ποιο παράδειγμα δίνει ο Ιεχωβά όσον αφορά την εργασία, και πώς θεωρεί τους αμελείς και τους οκνηρούς;
Ο ΙΕΧΩΒΑ μισεί την οκνηρία. Οι αμελείς στο καθήκον των και οι νωθροί είναι βέβαια βδέλυγμα σ’ αυτόν. Οι αδιάφοροι και οι αδρανείς που παραμελούν το έργον των δεν μπορούν να ελπίζουν ότι θα έχουν την ευλογία και την επιδοκιμασία Εκείνου ο οποίος από την αρχή της δημιουργίας εργάσθηκε με απαράμιλλο ζήλο και επιμέλεια. «Ο Πατήρ μου εργάζεται έως τώρα,» είπε ο Ιησούς, «και εγώ εργάζομαι.» (Ιωάννης 5:17) Ο Ιεχωβά ποτέ δεν κουράζεται από το έργον του. Ποτέ δεν αποκάμνει ούτε καταλαμβάνεται από ανία πράττοντας εκείνο που αποφασίζει να εκτελέση. Ποτέ δεν αργοπορεί ούτε παραιτείται προτού έχη τελεία επιτυχία. «Δεν εγνώρισας; δεν ήκουσας, ότι ο αιώνιος Θεός, ο Ιεχωβά, ο Ποιητής των άκρων της γης, δεν ατονεί, και δεν αποκάμνει;» Ακόμη και το όνομά του, Ιεχωβά, προσδιορίζει τον Ύψιστον και Υπέρτατον ως Θεόν σκοπού και δράσεως, διότι προέρχεται από μια λέξι που φανερώνει ενέργεια, από την ενεργητική μορφή του Εβραϊκού ρήματος χαβά. «Εβουλεύθην, και θέλω εκτελέσει αυτό,» λέγει. Έπειτα, λοιπόν, από αμέτρητους αιώνες χρόνου βρίσκομε τον Ιεχωβά ακόμη να είναι προσκολλημένος πιστά στο καταπληκτικό έργο του, να ανταποκρίνεται στις βαριές του ευθύνες τόσον ως Δημιουργού τού σύμπαντος, όσον και ως Κυριάρχου Κυρίου και Αιωνίου Κυβερνήτου.—Ησαΐας 40:28· 46:11, ΑΣ.
2. Ποια είναι μερικά από τα ανυπέρβλητα παραδείγματα του έργου των χειρών του Ιεχωβά;
2 Σκεφθήτε για μια στιγμή τι αχανή έκτασι καλύπτει το υλικό σύμπαν του Δημιουργού, δηλαδή, το περιωρισμένο τμήμα που εξερευνήθηκε έως τώρα από τον άνθρωπο. Ο Γαλαξίας μας, που αποτελείται από όχι ολιγώτερα των τριών χιλιάδων εκατομμυρίων άστρων είναι τόσο ακατάληπτα ευρύς που μια ακτίς φωτός, η οποία ταξιδεύει με την εκπληκτική ταχύτητα των 186.000 μιλίων το δευτερόλεπτο, χρειάζεσαι πάνω από 33.000 χρόνια για να διασχίση τη διάμετρό του. Και όμως αυτό το σύστημα αστέρων δεν καταλαμβάνει καθόλου «εξωτερικό» διάστημα. Μέσα στην εξωτερική περίμετρο στην οποία φθάνουν τα σημερινά τηλεσκόπια, έχει βρεθή και φωτογραφηθή ένα μεγάλο πλήθος από άλλα νησιωτικά σύμπαντα ή γαλαξιακά συστήματα. Αστρικά θαύματα που φέρνουν ίλιγγο στη φαντασία! Υπάρχουν άστρα τόσο βαριά, ώστε μια κυβική ίντσα της ουσίας των ζυγίζει 2.000.000 λίτρες. Υπάρχουν άστρα τόσο μεγάλα που η διάμετρός των είναι πάνω από το δεκαεξαπλάσιο της αποστάσεως της γης από τον ήλιο. Υπάρχουν άστρα τόσο γοργά που τρέχουν γύρω από τις τροχιές των με ταχύτητες μεγαλύτερες από 1.600.000 μιλίων την ώρα. Επί πλέον, οι μυριάδες αυτές των ουρανίων αντικειμένων δεν έχουν ριφθή μαζί με ακαταστασία και αταξία, ούτε περιπλανώνται με χαώδη σύγχυσι. Όχι, κάθε άστρο, κάθε πλανήτης, κάθε αστερισμός και κάθε γαλαξίας κυβερνάται από τους καθωρισμένους νόμους κινήσεως του Ιεχωβά. Το καθένα διανύει την κατάλληλα προσδιωρισμένη πορεία του. Το καθένα λειτουργεί σύμφωνα μ’ ένα ωρισμένο και απολύτως ακριβές δρομολόγιο, και αυτό το κάνουν επί εκατοντάδες εκατομμυρίων χρόνια. Αληθινά, αυτά είναι ανυπέρβλητα παραδείγματα της δημιουργικής ικανότητος του Ιεχωβά. «Πόσον μεγάλα είναι τα έργα σου, ω Ιεχωβά! τα πάντα εν σοφία εποίησας.»—Ψαλμοί 19:1· 104:24, ΑΣ· Ησαΐας 40:26· Ρωμαίους 1:20.
3. Από ποιες απόψεις έκαμε ο Ιεχωβά προμήθεια για τον άνθρωπο, και τι πιστοποιεί όλη η κτίσις;
3 Τώρα σκεφθήτε πόσο μικρό—πάρα πολύ μικρό—στίγμα είναι αυτή η γη μας στην απεριόριστη έκτασι του κοσμικού διαστήματος, και όμως ο Ιεχωβά δεν έχασε τα ίχνη της ούτε παρέβλεψε οποιαδήποτε λεπτομέρεια για να την καταστήση κατάλληλη ως κατοικία του ανθρώπου. Όλα γύρω μας είναι θαυμαστά δείγματα του λεπτού και καλλιτεχνικού έργου των χειρών του Δημιουργού, τόσον οι μικροσκοπικές όσο και οι άπειρες μορφές, η καθεμιά ένα θαύμα στην όρασι που εμπνέει το δέος. Δεν απέφυγε ούτε προσπάθεια ούτε κόπο για να κάμη προμήθεια για τις ανάγκες κάθε ζωντανού πλάσματος, του ανθρώπου και του κτήνους ομοίως. (Γένεσις 1:29, 30· 3:21) Αγαθός ο Ιεχωβά προς πάντας· και οι οικτιρμοί αυτού επί πάντα τα ποιήματα αυτού. Πάντα τα ποιήματά σου, Ιεχωβά, θέλουσι σε αινεί· . . . συ δίδεις εις αυτούς την τροφήν αυτών εν καιρώ. Ανοίγεις την χείρά σου, και χορταίνεις την επιθυμίαν παντός ζώντος.» (Ψαλμός 145:9, 10, 15, 16, ΑΣ) Ναι, όλη η έμψυχη και η άψυχη κτίσις πιστοποιεί τον ακάματον ζήλον και την ενεργητικότητα και την ακρίβεια του μεγάλου Αριστοτέχνου Εργάτου. Κανείς δεν μπορεί ορθώς να βρη λάθος στο έργον του. Είναι τέλειο. Ούτε αυτός είναι αναβλητικός, χαλαρός ή καθυστερημένος με οποιονδήποτε τρόπο. Ο Ιεχωβά εκτελεί όλους τους διακηρυγμένους σκοπούς του ακριβώς στον καθωρισμένο καιρό.—Δευτερονόμιον 32:4· 2 Πέτρου 3:9.
4. (α) Ποια προμήθεια έκαμε ο Ιεχωβά για την εργασία του ανθρώπου, και γιατί; (β) Πώς πρέπει να επιληφθούμε του έργου που μας αναθέτει ο Ιεχωβά, και γιατί;
4 Έργο, καλό, υγιεινό έργο, που απαιτεί τη συνεργασία της διανοίας και των μυώνων, είναι επίσης μια από τις φιλάγαθες προμήθειες του Θεού για τον άνθρωπο, (Γένεσις 1:28· 2:15· 9:1, 7) Ακόμη και η εντολή του Σαββάτου ήταν πρωτίστως εντολή έργου μάλλον παρά αναπαύσεως· διότι αν ήταν ο σκοπός του Θεού να διάγη νωχελώς ο άνθρωπος τον περισσότερο καιρό και να εργάζεται όσο το δυνατόν λιγώτερο, τότε ο Θεός θα είχε ειπεί κατ’ ουσίαν, ‘έξη ημέρες θα αναπαύεσαι, αλλά την εβδόμη μπορείς να εργάζεσαι.’ Όχι, όχι αυτό! Το πολύ μεγαλύτερο μέρος του χρόνου και της ενεργείας του ανθρώπου έπρεπε να δαπανάται σε επωφελή εργασία, και τούτο για το καλό του ανθρώπου και για τον αίνο του Δημιουργού του. Εκείνοι, επομένως, που ελπίζουν να έχουν την επιδοκιμασία του Θεού, πρέπει ν’ αναλάβουν με ενθουσιώδη (ένθεον) ζήλον το έργον που αυτός τους αναθέτει. Πρέπει να επιληφθούν του έργου αυτού με αποφασιστικότητα και φιλοπονία, εμμένοντας σ’ αυτό παρ’ όλες τις προσπάθειες του Σατανά ή Διαβόλου—του αντιδίκου και του Θεού και του ανθρώπου—να τους αναχαιτίση, να τους παραμερίση ή να τους κάμη να παραιτηθούν εντελώς. Και πόσο ευτυχείς είναι εκείνοι που εξακολουθούν έτσι να εργάζωνται, διότι όχι μόνο τελικά ευοδούνται και επιτυγχάνουν, αλλά δρέπουν επίσης κατά μήκος του δρόμου ικανοποιητικούς καρπούς για τον κόπο τους υπό την μορφή εξαιρετικής χαράς και ευχαριστήσεως άνευ μέτρου. Η θεία αυτή αρχή εξεικονίζεται ωραία στο ακόλουθο παράδειγμα.
5. (α) Ποια προνόμια έργου απελάμβανε ο Ιησούς στην προανθρώπινη ύπαρξί του; (β) Ποια τριπλή αποστολή εξεπλήρωσε επάνω στη γη;
5 Ο Χριστός Ιησούς, ο αγαπητός και μονογενής Υιός του Ιεχωβά Θεού, στην προανθρώπινη ύπαρξί του ως ο Λόγος (που σημαίνει τον Αγορητήν ή Ομιλητήν του Θεού) απελάμβανε το σπάνιο και μοναδικό προνόμιο να εργάζεται παράπλευρα στον Πατέρα του στο μνημειώδες έργον της οικοδομής αυτού του σύμπαντος, στην πρώτη θέσι. «Πάντα δι’ αυτού έγειναν· και χωρίς αυτού δεν έγεινεν ουδέ έν το οποίον έγεινεν.» (Ιωάννης 1:1-3, 10· 1 Κορινθίους 8:6· Κολοσσαείς 1:16) Έχοντας πιστά τελειώσει αυτό το έργο που του ανετέθη, ο στενός αυτός σύντροφος του Δημιουργού εστάλη στη γη μια ειδική τριπλή αποστολή. Ως ανθρώπινο πλάσμα έδωσε μαρτυρία για την αλήθεια που ελευθερώνει τους ανθρώπους, έδωκε την τελεία ανθρώπινη ζωή του ως αντίλυτρον για την εξαγορά του πεπτωκότος ανθρώπου, και κάτω από την πιο μεγάλη σατανική πίεσι, απεδείχθη άξιος να είναι ο διεκδικητής του Ιεχωβά, άξιος να καθήση επάνω στον μεγάλο θρόνο του Ιεχωβά ως βασιλεύς του νέου κόσμου της δικαιοσύνης.—Ιωάννης 8:32, 45, 46· 18:37· Ματθαίος 20:28· 1 Τιμόθεον 2:6· Τίτον 2:14· Φιλιππησίους 2:5-11· Εβραίους 4:15· 5:8, 9.
6. Με ποιο φρόνημα προχώρησε ο Ιησούς στο Θεόδοτο έργο του, παραβλέποντας τι;
6 Χωρίς να γογγύση, χωρίς να στασιάση, χωρίς να παραπονεθή ή να μεμψιμοιρήση για το έργο αυτό που του ανετέθη εν σχέσει με τη γη, ο άνθρωπος Ιησούς προχώρησε με πύρινον και κατατρώγοντα ζήλον. (Ψαλμός 69:9· Ιωάννης 2:17) Νύχτα και μέρα μοχθούσε, παραβλέποντας τα προσωπικά του συμφέροντα, ανέσεις, οφέλη και επιθυμίες. «Ουχί ως εγώ θέλω, αλλ’ ως συ,» ήταν η προσευχή του προς τον ουράνιον Πατέρα του. «Εγώ πρέπει να εργάζωμαι τα έργα του πέμψαντός με, εωσού είναι ημέρα· έρχεται νυξ, ότε ουδείς δύναται να εργάζηται.» «Το εμόν φαγητόν είναι να πράττω το θέλημα του πέμψαντός με, και να τελειώσω το έργον αυτού.» (Ματθαίος 26:39· Μάρκος 14:36· Λουκάς 22:42· Ιωάννης 4:34· 5:30· 6:38· 9:4) Δυσκολίες, καταδιώξεις, όνειδος, χλευασμός ή προσωπικές συμπάθειες και αντιπάθειες, κανένα από αυτά τα πράγματα δεν επέτρεψε ο Ιησούς να τον στρέψουν προς άλλη κατεύθυνσι ή να τον εμποδίσουν να εκπληρώση τον δίκαιον σκοπόν του Ιεχωβά εν σχέσει με αυτόν.—Εβραίους 12:2, 3.
7. Τι συνεπάγεται το έργο του θερισμού, και πώς το κατέδειξε αυτό η πορεία του Ιησού;
7 Χωρίς αμφιβολία το όργωμα και ο θερισμός είναι ένα πραγματικό έργο, ένα σκληρό έργο, που απαιτεί μεγάλη δύναμι, υπομονή και εγκαρτέρησι. Δεν είναι έργον οκνηρού ανθρώπου. «Ο οκνηρός δεν θέλει να αροτριά εξ αιτίας του χειμώνος· δια τούτο [το επόμενο έτος] θέλει ζητεί εν τω θέρει, και δεν θέλει λαμβάνει.» (Παροιμίαι 20:4) «Ο συνάγων εν τω θέρει είναι υιός συνέσεως· ο δε κοιμώμενος εν τω θερισμώ υιός αισχύνης.» (Παροιμίαι 10:5) Ο Ιησούς ήταν ένας πολύ συνετός υιός και δεν επέφερε ονειδισμό στον Πατέρα του. Εγνώριζε πλήρως το γεγονός ότι έπρεπε να γίνη ένα μεγάλο έργο θερισμού, και όμως οι εργάται ήσαν ολίγοι. (Ματθαίος 9:37) Μετεκινείτο, λοιπόν, επάνω και κάτω στη χώρα, πεζός, σημειώστε, επισκεπτόμενος όλες τις πόλεις και τα χωριά, γιατρεύοντας τους ασθενείς, θεραπεύοντας τους πάσχοντας, παρηγορώντας τους πτωχούς και καταδυναστευμένους, συνάγοντας μαζί εκείνους που ήσαν όμοιοι με σίτον μέσα από τη γεμάτη αγριόχορτα έκτασι του αποστατικού εκείνου έθνους. (Ματθαίος 4:23, 24· 9:35, 36· 14:14· Μάρκος 1:38, 39) Πράγματι ο Ιησούς ήταν ένας πολυάσχολος άνθρωπος! Δύσκολα μπορούσε να βρη έναν απομονωμένο τόπο για ν’ αναπαυθή· συχνά δεν εύρισκε ούτε την ευκαιρία να φάγη ένα ήσυχο γεύμα μόνος του. (Ματθαίος 14:13· Μάρκος 3:20· 6:31-34 Λουκάς 4:42, 43) Κατά συνέπειαν, στη νύχτα του Πάσχα του 33 μ.Χ., ακριβώς στον καιρό που προελέχθη στις αρχαίες προφητείες, ο Ιησούς μπορούσε να κάμη αναφορά στον Πατέρα του: «Εγώ σε εδόξασα επί της γης· το έργον ετελείωσα το οποίον μοι έδωκας δια να κάμω.» Ο Ιησούς, λοιπόν, με το ν’ αναλάβη με θέρμη το θείο έργο που του ανετέθη και να εγκαρτερήση σ’ αυτό, μπόρεσε να το τελειώση, να κερδίση τη μεγάλη νίκη και να λάβη την προσφιλή επιδοκιμασία του Ιεχωβά.—Ιωάννης 17:4· 19:30· Ματθαίος 17:5.
ΙΔΡΥΣΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ
8. Τι είδους πρόσωπα συνέλεξε ο Ιησούς για την υπηρεσιακή του οργάνωσι, και γιατί;
8 Ο Ιησούς εγνώριζε ότι στα χρόνια που θα ακολουθούσαν, η καθαρή λατρεία του Ιεχωβά θα εξετείνετο έως τα πέρατα της γης. Αυτό θα απαιτούσε μια δραστήρια θεοκρατική οργάνωσι, και για τούτο στην αρχή της διακονίας του ο Ιησούς συνήθροισε γύρω του ένα σώμα μαθητών στους οποίους έδωκε ειδική εκπαίδευσι και καθοδηγία για το έργο που θα ακολουθούσε. Σημειώστε το είδος των ατόμων που συνέλεξε ως στενούς συντρόφους του. Δεν ήσαν οι οκνηροί και νωθροί αριστοκράται ή οι νωχελείς και παρασιτικοί Φαρισαίοι της εποχής εκείνης. Μάλλον, οι μαθηταί του Ιησού είχαν εκλεγή κατά το πλείστον από την εργαζομένη τάξι ανθρώπων—τραχείς ψαράδες, τελώναι που ειργάζοντο σκληρά, άνδρες και γυναίκες δράσεως που θα μπορούσε κανείς να βασίζεται σ’ αυτούς ότι θα εκτελούσαν εκείνο που τους ανετίθετο. Και ήταν καλό ότι είχαν φιλοδοξίες και ήσαν ενεργητικά άτομα, διότι απητείτο πολύ έργον απ’ αυτούς. Όπως και ο Ιησούς, έπρεπε και αυτοί επίσης να είναι μάρτυρες και διδάσκαλοι μεταξύ των εθνών, κήρυκες και διαγγελείς των αγαθών νέων της βασιλείας των ουρανών. Και αυτοί επίσης έπρεπε να εργασθούν σκληρά στον θερισμό του σίτου μαζί με τον «Κύριον του θερισμού».—Λουκάς 10:2.
9. Τι είδους διδασκαλία έκαμε ο Ιησούς στους ακολούθους του; Γιατί αυτή ήταν αναγκαία, και πώς ανταπεκρίθησαν εκείνοι;
9 Στη διάρκεια των τριάμισυ ετών της διακονίας του, ο Ιησούς έδωκε σ’ αυτούς τους ακολούθους του πολλές προφορικές συμβουλές για την κατάλληλη λατρεία, αφοσίωσι και υπηρεσία του Θεού, καθώς και διδασκαλία όσον αφορά τους βασικούς νόμους που κυβερνούν τη θεοκρατική οργάνωσι, δηλαδή, τις θεμελιώδεις αρχές της αγάπης, της αληθείας και της δικαιοσύνης. Αυτό ήταν αναγκαίο, διότι σε όλη την προηγούμενη ζωή τους όταν ήσαν αποξενωμένοι από τον Θεό, οι διάνοιες αυτών των ανδρών και των γυναικών είχαν διαμορφωθή σύμφωνα με το υπόδειγμα του παλαιού αυτού κόσμου. Τώρα εκαλούντο έξω από το σκότος στο ένδοξο φως για να είναι ακόλουθοι του Ιησού που θα εβάδιζαν στα ίχνη του, αφωσιωμένοι όπως κι εκείνος στην καθαρή, αμόλυντη λατρεία του Ιεχωβά Θεού. Για τούτο έπρεπε ν’ ανακαινίσουν τη διάνοιά τους, ν’ απαλλαγούν από τις εσφαλμένες ιδέες, πράξεις και προκαταλήψεις των που εβασίζοντο σε ανθρωπίνους συλλογισμούς και σε ανθρωποποίητες θεωρίες και παραδόσεις. Από τώρα και στο εξής επρόκειτο ν’ αποτελούν μέρος ενός αγίου έθνους βασιλέων και ιερέων, τελείως αφιωσιωμένου στον Θεόν και την δικαία βασιλεία του υπό τον Χριστόν. Γι’ αυτό ακριβώς δεν έδειξαν κανένα δισταγμό, αλλ’ αφιέρωσαν τη ζωή τους στην υπηρεσία του Θεού, αφοσιώνοντας κάθε τι που είχαν, την καρδιά, την ψυχή, τη δύναμι, την περιουσία και τη διάνοιά τους, στην υπηρεσία του. Στο εξής επρόκειτο να κυβερνώνται από ένα εντελώς νέον κανόνα διαγωγής, ένα κανόνα αγάπης. «Εντολήν καινήν σας δίδω, Να αγαπάτε αλλήλους· καθώς εγώ σας ηγάπησα, και σεις να αγαπάτε αλλήλους. Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.» Αυτή η ανακαίνισις της διανοίας των για μια νέα κατεύθυνσι ζωής δεν ήταν βέβαια εύκολο έργο, αλλ’ απαιτούσε πολλή προσπάθεια και αγώνα από μέρους του καθενός.—Μάρκος 12:29-31· Ιωάννης 13:34, 35.
10, 11. (α) Ποια πρακτική εκπαίδευσι έδωσε ο Ιησούς στους μαθητάς του, και τι απαιτούσε αυτό από μέρους του; (β) Τι είδους οργάνωσις προέκυψε;
10 Κατόπιν, επίσης, εκτός από την παροχή προφορικής διδασκαλίας, ο Ιησούς έπαιρνε τους μαθητάς του μαζί του στο έργο της μαρτυρίας από σπίτι σε σπίτι και από πόλι σε πόλι, για να μπορέσουν να μάθουν με πρακτική παρατήρησι πώς να χειρίζωνται τον διορισμό των να κηρύττουν, πώς να είναι δραστήριοι στο έργον των και να καλύπτουν πλήρως τον τομέα των. Και από καιρό σε καιρό αυτοί οι νεωστί εκπαιδευμένοι μάρτυρες απεστέλλοντο μόνοι των για να μπορέσουν ν’ αποκτήσουν πολύτιμη πείρα μέσω εφαρμογής στον αγρό των όσων είχαν διδαχθή στην τάξι. (Ματθαίος 10:1-11:1· Λουκάς 10:1-17) Βέβαια, η εκπαίδευσις αυτών των άλλων μελών της θεοκρατικής οργανώσεως έθετε ένα έκτακτο βάρος επάνω στον Ιησούν, επειδή συχνά ήταν ανάγκη να τους δίνη πρόσθετη διδασκαλία κατ’ ιδίαν έπειτα από μακρές ώρες κοπιώδους κηρύγματος στα πλήθη. Αλλ’ ο Ιησούς δεν παρεπονείτο. Δεν ήταν σαν εκείνους που κυττάζουν διαρκώς το ρολόγι, ούτε ειργάζετο κάτω από τα επικριτικά βλέμματα ενός επιστάτου σωματείου ο οποίος θα του επέβαλλε ποινή επειδή εργάσθηκε πέραν των κανονικών ωρών εργασίας χωρίς να λάβη πρόσθετη αμοιβή. (Ματθαίος 13:1-16, 36-43· 24:3) Και επειδή ο Ιησούς ήταν τόσο επιμελής στο να φροντίζη για κάθε λεπτομέρεια, είχε επιτυχία στην τοποθέτησι του θεμελίου για μια καλή υπηρεσιακή οργάνωσι, μια κοινωνία Χριστιανών διακόνων, κοινωνία αποτελούμενη από άτομα που όχι μόνο ειργάζοντο σκληρά αλλά και εκυβερνώντο από θεοκρατικές αρχές, πρόσωπα που ανεγνώριζαν ότι ο Χριστός Ιησούς με θείο διορισμό διηύθυνε τη δράσι της οργανώσεως ακόμη και ως τη συντέλεια αυτού του συστήματος πραγμάτων.—Ματθαίος 24:14· 28:19, 20.
11 Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία, η Χριστιανοσύνη φυτεύθηκε σε καλή γη σαν μια εκλεκτή άμπελος. «Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή,» είπε ο Χριστός, «και ο Πατήρ μου είναι ο γεωργός. Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα· ο μένων εν εμοί, και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν· διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν.» (Ιωάννης 15:1, 5) Το πνεύμα ή ενεργός δύναμις του Θεού υπήρξε βέβαια επάνω στη θεοκρατική αυτή οργάνωσι, και, ως αποτέλεσμα, τώρα έπειτα από 1900 χρόνια και πλέον, το εύφορο αυτό στέλεχος της αμπέλου μαζί με τα εξαπλωνόμενα κλαδιά του εξακολουθεί να παράγη αφθονία καλών καρπών που διατηρούν τη ζωή, καρπών της Βασιλείας, προς αίνον του Ιεχωβά Θεού, του μεγάλου Γεωργού. Και πού μπορεί να βρεθή σήμερα μια τέτοια ευθεία και καρποφόρος οργάνωσις; Πού υπάρχει μια θεοκρατική οργάνωσις που να διευθύνεται από τις Υπερέχουσες Εξουσίες, τον Ιεχωβά Θεό και τον Χριστό Ιησού; Πού είναι σήμερα αυτό το σώμα των αληθινών ακολούθων του Χριστού που βαδίζουν στα ίχνη του και εκτελούν το έργον που επιδοκιμάζεται από τον Θεό, εξαπλώνοντας την καθαρή λατρεία του Ιεχωβά έως τα πέρατα της γης;
ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»
12-14. Ποια απόδειξις υπάρχει μεταξύ των θρησκευτικών ηγετών και μεταξύ των «λαϊκών» που πιστοποιεί ότι ο «Χριστιανικός κόσμος» δεν είναι η αληθινή άμπελος;
12 Θορυβωδώς και με μεγάλη αλαζονεία οι ηγέται του «Χριστιανικού κόσμου» καυχώνται ότι αυτός είναι η ευνοημένη οργάνωσις του Θεού. Αλλά μια γοργή επισκόπησις των έργων του και των καρπών που παράγει πρέπει να πείση εντελώς οποιονδήποτε εκζητητήν της αληθείας ότι ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι κάθε άλλο παρά Χριστιανικός. Διαβάστε τις εφημερίδες του και τα περιοδικά του, ακούστε τα ραδιοφωνικά του προγράμματα και τα προγράμματα τηλεοράσεως, κυττάξτε τη διαγωγή του εν γένει. Τι απαίσιο θέαμα παρουσιάζει! Σε κάθε κλάδον και διαμέρισμα του διεφθαρμένου αυτού συστήματος «φανερά είναι τα έργα της σαρκός· τα οποία είναι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία, φαρμακεία, έχθραι, έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι, και τα όμοια τούτων».—Γαλάτας 5:19-21.
13 Και αν ζούσε ακόμη σήμερα ο απόστολος Παύλος δεν θα μπορούσε να περιγράψη καλύτερα τα έργα του «Χριστιανικού κόσμου». Όχι μόνο μεταξύ των κοινών λαϊκών των πολλών θρησκευτικών αποχρώσεων παρατηρεί κανείς μια διαρκή προς τα κάτω τάσι χαλαρής διαγωγής, ακαθαρσίας και πορνείας, αλλά επίσης και μεταξύ της τάξεως του κλήρου είναι έκδηλη η παραμέλησις των πνευματικών καθηκόντων. Οι μεγάλοι θρησκευτικοί ηγέται του «Χριστιανισμού» φανερά επόρνευσαν με τους πολιτικούς, στρατιωτικούς και εμπορικούς άρχοντας του κόσμου. Τούτο το έκαμαν υποστηρίζοντας σχέδια εναντίον του Χριστού για παγκόσμια κυριαρχία (σχέδια σαν τη Κοινωνία των Εθνών και τα Ηνωμένα Έθνη)· υπογράφοντας συμφωνίες συνεργασίας και κονκορδάτα με ασπλάγχνους κοσμικούς δικτάτορας (Χίτλερ, Μουσσολίνι)· και δίνοντας όρκους υποταγής σε ασεβείς κυβερνήτας του κόσμου τούτου (σε ερυθρούς αυθέντας του Κομμουνισμού πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα) ωσάν οι βέβηλοι αυτοί άνθρωποι να ήσαν «αι υπερέχουσαι εξουσίαι» στις οποίες πρέπει να υπακούουν οι Χριστιανοί.—Ρωμαίους 13:1· Αποκάλυψις 17:1, 2.
14 Επί πλέον, όπως διακηρύττει ο απόστολος κάθε μορφή ειδωλολατρίας εξασκείται μέσα στα όρια του «Χριστιανικού κόσμου». Οι πνευματισταί που βρίσκονται σε διαρκή επικοινωνία με τους αοράτους πονηρούς δαίμονας ακμάζουν σε όλες τις μεγάλες πόλεις του. Τα μίση του, οι αγώνες, οι ζηλοτυπίες και οι παροξυσμοί της οργής συχνά ξεσπούν σε διεθνείς πολέμους, και μέσα στις φλόγες των παραλόγων αυτών συγκρούσεων σβήνει η ζωή εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων. Οι φιλονεικίες, οι διαιρέσεις, τα σχίσματα και οι φθόνοι μεταξύ των Καθολικών, των Προτεσταντικών και των Ορθοδόξων φατριών είναι πάρα πολλά για να τα αναφέρωμε. Και όσο για τα καμώματα της μέθης, τις κραιπάλες και τις μεθυστικές τέρψεις του «Χριστιανικού κόσμου», αυτά έκαμαν ασφαλώς τους κατοίκους της γης να τρεκλίζουν εδώ κι εκεί, πίσω κι εμπρός, ζαλισμένοι από τον οίνον της πορνείας που φέρνεται σε ζύμωσι από τη σύγχρονη Βαβυλώνα.
15. Τι δείχνει για την κατάστασι του «Χριστιανικού κόσμου» η εκπλήρωσις του 2 Τιμόθεον 3:1-5;
15 Ο Παύλος, προειδοποιώντας ότι μια τέτοια έκφυλη κοινωνία σαν κι αυτή θα ανεφαίνετο στις έσχατες ημέρες του παρόντος συστήματος πραγμάτων, έγραψε στον Τιμόθεο: «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν έλθει καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφής ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής.» (2 Τιμόθεον 3:1-5) Προφανώς ο «Χριστιανικός κόσμος» έχει υποστή σήψιν ως τον βαθύτερον πυρήνα, αλλιώς δεν θα μπορούσε να παραγάγη μια τέτοια άγρια συγκομιδή σαπρών καρπών σαν αυτήν. «Από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς,» διότι »παν δένδρον καλόν κάμνει καλούς καρπούς· το δε σαπρόν δένδρον κάμνει κακούς καρπούς.»—Ματθαίος 7:16, 17.
16, 17. (α) Ποια είναι η αιτία της ασθενείας του «Χριστιανικού κόσμου»; (β) Ποια Γραφικά εδάφια περιγράφουν κατάλληλα τη διάθεσί του για εργασία;
16 Η ασθένεια του «Χριστιανικού κόσμου» προκαλείται από έλλειψι κατάλληλης πνευματικής διατροφής, η οποία, εξ άλλου, οφείλεται στην οκνηρία του, στην αδιαφορία του και στην προτίμησί του να κοιμάται. «Η οκνηρία ρίπτει εις βαθύν ύπνον· και η άεργος ψυχή θέλει πεινά. Ο οκνηρός εμβάπτει την χείρα αυτού εις το τρυβλίον, και δεν θέλει ουδέ εις το στόμα αυτού να επιστρέψη αυτήν.» Αν ο «Χριστιανικός κόσμος» είχε προσέξει την εισήγηση του σοφού ανθρώπου, θα μπορούσε να έχη μάθει ένα μάθημα από το ταπεινό μυρμήγκι. «Ύπαγε προς τον μύρμηκα, ω οκνηρέ· παρατήρησον τας οδούς αυτού, και γίνου σοφός· όστις μη έχων άρχοντα, επιστάτην, ή κυβερνήτην, ετοιμάζει την τροφήν αυτού το θέρος, συνάγει τας τροφάς αυτού εν τω θερισμώ. Έως πότε θέλεις κοιμάσθαι, οκνηρέ; πότε θέλεις σηκωθή εκ του ύπνου σου; Ολίγος ύπνος, ολίγος νυσταγμός, ολίγη συμπλοκή των χειρών εις τον ύπνον· έπειτα η πτωχεία σου έρχεται ως ταχυδρόμος, και η ένδειά σου ως ανήρ ένοπλος.»—Παροιμίαι 6:6-11· 19:15, 24.
17 Ή όπως άλλες Παροιμίες περιγράφουν κατάλληλα τη λυπηρή κατάστασι του νυσταλέου «Χριστιανικού κόσμου», αυτός περιστρέφεται στην κλίνη της αναπαύσεώς του, όπως η θύρα επάνω στις στρόφιγγές της, όταν κεντάται με τον λόγον της αληθείας του Θεού. Απολακτίζει τη συμβουλή του Ιεχωβά, είναι πολύ σοφός στα μάτια του, υπερήφανος και αλαζονικός στο έπακρον. Ολόκληρο το σπίτι του στάζει σαν κόσκινο, και σε πολλά μέρη η οροφή έχει σχεδόν βαθουλώσει πάνω από το κεφάλι του, και όμως είναι πολύ οκνηρός για να την επισκευάση. Οι θρησκευτικοί αγροί της λεγομένης «Χριστιανοσύνης» δεν είναι τίποτε περισσότερο από κομμάτια γης γεμάτα βάτους τελείως σκεπασμένα από ακανθώδεις ειδωλολατρικές δεισιδαιμονίες, εξοργιστικές παραδόσεις, και δηλητηριώδεις διδασκαλίες δαιμονίων, και όμως αυτή προτιμά να κοιμάται και να ονειρεύεται τους περασμένους και τωρινούς εραστάς της. «Διέβαινον δια του αγρού του οκνηρού, και δια του αμπελώνος του ανθρώπου του ενδεούς φρενών· και ιδού, πανταχού είχον βλαστήσει άκανθαι· κνίδαι είχον σκεπάσει το πρόσωπον αυτού, και το λιθόφραγμα αυτού ήτο κατακεκρημνισμένον. Τότε εγώ θεωρήσας εσυλλογίσθην εν τη καρδία μου· είδον, και έλαβον διδασκαλίαν. Ολίγος ύπνος, ολίγος νυσταγμός, ολίγη συμπλοκή των χειρών εις τον ύπνον· έπειτα η πτωχεία σου έρχεται ως ταχυδρόμος, και η ένδειά σου ως ανήρ ένοπλος.»—Παροιμίαι 24:30-34· 26:14-16· Εκκλησιαστής 10:18.
18, 19. Από ποιες απόψεις η πορεία που ακολουθεί ο «Χριστιανικός κόσμος» σήμερα είναι η ίδια μ’ εκείνην που ακολούθησε ο αποστάτης Ισραήλ;
18 Η συντριπτική απόδειξις φανερώνει ότι ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι αποστάτης, είναι μια εκφυλισμένη άμπελος, και είναι Χριστιανικός μόνο κατ’ όνομα. Έλαβε κάθε ευκαιρία να είναι καρποφόρος οργάνωσις προς αίνον του Θεού, αλλά, όπως και το άπιστο έθνος του Ισραήλ, είναι πολύ χαλαρός και οκνηρός. Το πρωτότυπό του, ο Ισραήλ κατά σάρκα, φυτεύθηκε άμπελος εκλεκτή, και του ανετέθη το καθήκον να κατακτήση το Θεόδοτο έδαφος, και εφ’ όσον προχωρούσαν στο έργον, ευημερούσαν. Εν τούτοις, σύντομα άρχισαν να χαλαρώνουν την προσπάθειά τους, υιοθετώντας μια αδιάφορη στάσι απέναντι του θείου των διορισμού, και τελικά παρητήθησαν εντελώς. Στον νωθρό τους συλλογισμό φαινόταν ευκολώτερο να συμβιβασθούν με τα δαιμονολατρικά έθνη που ήσαν σφετερισταί της γης παρά να τα εκβάλουν με πόλεμο. Στρεφόμενοι στα προσωπικά και ιδιοτελή τους συμφέροντα, υπέστησαν οπισθοχωρήσεις και ήττες, τη μία κατόπιν της άλλης. Ως έθνος απέτυχαν να παραμείνουν στην καθαρή λατρεία του Ιεχωβά. Ως έθνος απέτυχαν να τηρήσουν τους δικαίους νόμους του Ιεχωβά. Ως έθνος απέτυχαν να είναι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά και τηρηταί της διαθήκης του ενώπιον όλων των εθνών που ήσαν ολόγυρά των.
19 Το ίδιο συνέβη και με τον ανάξιον «Χριστιανικόν κόσμον» και για τους ίδιους λόγους. Απέτυχε να παραμείνη στην αληθινή λατρεία του Ιεχωβά, αντί δε τούτου εσυμβιβάσθη με κάθε σχεδόν μορφή δαιμονισμού που υπάρχει. Παρέβη, μετέβαλε και αθέτησε κάθε νόμον και διάταγμα της Γραφής. Το αποτέλεσμα ήταν ότι «η γη εμολύνθη υποκάτω των κατοίκων αυτής· διότι παρέβησαν τους νόμους, ήλλαξαν το διάταγμα, ηθέτησαν διαθήκην αιώνιον.» Για τούτο ο «Χριστιανικός κόσμος» έχασε τα ειδικά προνόμια να είναι μάρτυρες τού Ιεχωβά σ’ αυτόν τον καιρόν του τέλους.—Ησαΐας 24:5.
ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
20, 21. (α) Ποιες αποδείξεις δείχνουν ότι ο Θεός έχει μια οργάνωσι επάνω στη γη που ακολουθεί το υπόδειγμα που έδωσε ο Ιησούς Χριστός; (β) Από ποιον διευθύνεται αυτή η οργάνωσις και ποιο άγγελμα κηρύττεται απ’ αυτήν;
20 Α ναι! Παρ’ όλη την αθλία αποτυχία του «Χριστιανικού κόσμου», ο Ιεχωβά Θεός έχει σήμερα στη γη μια αληθινή οργάνωσι που τηρεί τη διαθήκη και είναι ζηλώτρια, και η οποία αποτελείται από εκείνους που ακολουθούν πιστά το υπόδειγμα που εδόθη από τον Χριστό. Όπως οι πρώτοι μαθηταί του Ιησού είχαν συναχθή και αποχωρισθή από τον άπιστον Ισραήλ για να είναι ένας ειδικός λαός για το όνομα του Θεού, έτσι ακριβώς και σήμερα άνδρες και γυναίκες από όλα τα επίπεδα της ζωής και από πολλές γλώσσες και εθνικότητες, εκλήθησαν έξω από τα Βαβυλωνιακά συστήματα του «Χριστιανικού κόσμου» για ν’ αποτελέσουν μια αληθινή Χριστιανική κοινωνία, τον πυρήνα μιας κοινωνίας του νέου κόσμου, αν σας αρέση. (1 Πέτρου 2:9) Βρίσκονται ακόμη σ’ αυτόν τον παλαιόν κόσμον, είναι αλήθεια, αλλά δεν αποτελούν μέρος αυτού, δεν λαμβάνουν μέρος στις πολιτικές του φιλονεικίες, στις εμπορικές του δοσοληψίες και οικονομικά σχέδια, ή στα θρησκευτικά του κινήματα. (Ιωάννης 17:16· Φιλιππησίους 2:15) Αντί τούτου, θέτουν την ελπίδα τους και την εμπιστοσύνη τους στη βασιλεία του Θεού και προσεύχονται θερμά για την πλήρη και θριαμβευτική επιτυχία της στον Αρμαγεδδώνα. Κυβερνώνται από τις θεοκρατικές αρχές της αγάπης, της αληθείας και της δικαιοσύνης. Τηρούν τις δύο μεγάλες εντολές, δείχνουν αγάπη για τον Ιεχωβά και δείχνουν αγάπη για τον πλησίον, και για την διπλή αυτή αιτία πηγαίνουν ανάμεσα στους ανθρώπους παρηγορώντας τις χήρες και τα ορφανά μέσα στη θλίψι τους και προειδοποιώντας τους πονηρούς για την επικείμενη καταστροφή. Πάντοτε αρνούνται να συμβιβασθούν με ανόμους δικτάτορας και διεφθαρμένους κοσμικούς άρχοντας, και έτσι τηρούνται αμόλυντοι από αυτό το σατανικό σύστημα πραγμάτων.—Μάρκος 12:28-31· Ιάκωβος 1:27.
21 Δεν είναι δύσκολο έργον το να αναγνωρίσωμε και προσδιορίσωμε την ορατή οργάνωσι του Θεού διότι δεν υπάρχουν πολλές, ούτε καν ολίγες, υπάρχει μία και μόνη οργάνωσις που ακολουθεί την παραπάνω πορεία, δηλαδή, οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Αχώριστα ενωμένη με αυτήν την ευρέως γνωστή οργάνωσι είναι ως ο υπηρέτης και το νόμιμον κυβερνών όργανόν της, η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά. Μόνο οι μάρτυρες του Ιεχωβά και όσοι είναι συνταυτισμένοι μαζί τους φέρουν τους καρπούς της Βασιλείας με δημοσία διακήρυξι. (Εβραίους 13:15) Μόνοι αυτοί κηρύττουν την αγαθή αγγελία ότι η βασιλεία του Θεού υπό τον Χριστόν είναι η μόνη ελπίς του ανθρώπου. Κανένας άλλος όμιλος, σώμα σύλλογος, εταιρία ή οργάνωσις δεν διακηρύττει ότι η βασιλεία του Θεού ιδρύθη πραγματικά στους ουρανούς, και ότι σύντομα τώρα αυτή η ουρανία κυβέρνησις θα μεταβάλη τη γη σ’ έναν ένδοξο παράδεισο, όπου η πονηρία και η βία θ’ αντικατασταθούν με τελειότητα και ειρήνη. Τι υψηλό και έξοχο προνόμιο να είμεθα ενασχολημένοι σ’ ένα έργον σαν κι αυτό! Τι μεγάλη και μοναδική τιμή να είμεθα συνταυτισμένοι με την οργάνωσι του Ιεχωβά, εκτελώντας το έργον που επιδοκιμάζεται από τον Θεόν!