Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά Ούτε Κεφαλαιοκράται Είναι Ούτε Κομμουνισταί

ΕΙΝΑΙ πασίγνωστο γεγονός ότι μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι συνθήκες στη Φιλλανδία υπήρξαν τέτοιες ώστε να ευνοούν τον κομμουνισμό. Εκεί όπου οι μεγάλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις και η ψευδής θρησκεία διακυβέρνησαν επί πολύν καιρό με αδικία και ανειλικρίνεια, ανεπήδησαν ισχυροί Κομμουνιστικοί προμαχώνες. Ένα απ’ αυτά τα «ερυθρά στρατόπεδα» κείται στην πόλι της Κέμης, στη βόρειο Φιλλανδία, σε απόστασι εξήντα περίπου μιλίων από τον πολικό ή Αρκτικό Κύκλο. Στο μέσον αυτού είναι μια πολύ δραστήρια εκκλησία μαρτύρων του Ιεχωβά, από 60 περίπου άτομα, με πολλούς ολοχρονίους διακόνους.

Ένας άνδρας με τη σύζυγό του, υπηρετώντας ως ολοχρόνιοι διάκονοι σε μια τέτοια Κομμουνιστική εργοστασιακή κοινότητα, βρέθηκαν σε δύσκολη θέσι διότι ένας μάρτυς του Ιεχωβά από το Ελσίνκι, τεχνικός διευθυντής μιας μεγάλης Αμερικανικής εταιρίας πετρελαίων, τους επεσκέφθη με εκείνο που ονομάζουν οι Κομμουνισταί «δολλαρικό μειδίαμα», εννοώντας το Αμερικανικό του αυτοκίνητο. Απ’ εκείνη τη στιγμή οι θύρες της κοινότητος κλείσθηκαν για τους σκαπανείς διακόνους μας· όλοι επείσθησαν ήδη ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ήσαν κατάσκοποι Αμερικανών κεφαλαιοκρατών. Οι άνθρωποι δεν ήθελαν τα βιβλία των, και όσοι είχαν αρχίσει να συμμελετούν μαζί τους, τους είπαν ότι δεν έπρεπε πια να ξαναπάνε.

Τότε ήλθε βοήθεια από μέρος απροσδόκητο. Σε απόστασι έξι μιλίων απ’ αυτή την κοινότητα κατοικούσε ο αρχιπυροσβέστης της πόλεως, ο οποίος ήταν επίσης Κομμουνιστής· πραγματικά ήταν ο επιτόπιος ηγέτης των και είδωλό των μετά τον Στάλιν και μόνο. Αυτός ο αρχιπυροσβέστης, όχι μόνο επρομηθεύθη το βιβλίο «Έστω ο Θεός Αληθής», αλλά και εφρόντισε να μελετά τη Γραφή στο σπίτι του με τη βοήθεια ενός διακόνου του Ιεχωβά.

Ένα βράδυ του φθινοπώρου, μετά τη συμμελέτη, ο διάκονος ήταν έτοιμος ν’ αναχωρήση με το ποδήλατό του, οπότε ο αρχιπυροσβέστης παρετήρησε ότι έβρεχε πολύ και ότι η θύελλα ηύξανε σε βιαιότητα. Παρήγγειλε λοιπόν ένα νοσοκομειακό φορείον, ετοποθέτησε το ποδήλατο στο πίσω μέρος και ύστερα μετέφερε τον διάκονο στο σπίτι του. Καθώς το αυτοκίνητο εμφανίσθηκε μπροστά στο σπίτι του διακόνου, οι περίεργοι γείτονες, παρά τη βροχοθύελλα, ήλθαν να δουν τι συνέβαινε. Φαντασθήτε την έκπληξί των όταν είδαν τον ειδωλοποιημένο Κομμουνιστή ηγέτη των και τον διάκονο τον οποίον είχαν αποκαλέσει «Αμερικανόν κεφαλαιοκρατικόν πράκτορα» ν’ ανασύρουν μαζί το ποδήλατο από το φορείον!

Η μικρή αυτή σκηνή διήνοιξε τη θύρα για πολλές ευκαιρίες μαρτυρίας. Καθώς οι μάρτυρες επήγαιναν στο έργον του κηρύγματος την επομένη μέρα, συναντούσαν φυσιογνωμίες φιλικές και περίεργες. Επήγαιναν από το ένα τραπέζι καφενείου στο άλλο γράφοντας συνδρομητάς, διανέμοντας έντυπα, και κυρίως μιλώντας για τη Γραφή. Οι άνθρωποι έμαθαν ότι όπως οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είχαν τίποτε το κοινόν με τον κομμουνισμό, έτσι δεν είχαν τίποτε το κοινόν και με τον κεφαλαιοκρατικό ιμπεριαλισμό. Το αποτέλεσμα ήταν ότι σε λίγον καιρό πέντε Κομμουνισταί εγκατέλειψαν την οργάνωσί των και βγήκαν στην ελευθερία των τέκνων του Θεού, και δεν είναι πια Κομμουνισταί.