Ζήτε Τώρα ως Κοινωνία του Νέου Κόσμου

Η ακόλουθη ομιλία εξεφωνήθη από τον πρόεδρον της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά ενώπιον της Συνελεύσεως της Κοινωνίας του Νέου Κόσμου, των Μαρτύρων του Ιεχωβά, στο Στάδιο Γιάγκη της πόλεως Νέας Υόρκης, την Δευτέρα το απόγευμα, 20 Ιουλίου 1953.

«Εγένετο η βασιλεία του κόσμου του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού, και βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.»—Αποκάλυψις 11:15, Κριτική Έκδοσις Κειμένου.

1. Γιατί ο κόσμος είναι ο ίδιος παλαιός κόσμος από το 1914, αλλά τι ανεδύθη και επισύρει την προσοχή του κόσμου;

ΟΤΑΝ τα τηλεβόλα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου άρχισαν βροντωδώς να εξεμούν φωτιά και καπνό κατά το θέρος του 1914, μια κοινωνία νέου κόσμου ήταν καιρός να γεννηθή. Στα σαράντα περίπου χρόνια από τότε τα πράγματα υπέστησαν μια αξιοσημείωτη μεταμόρφωσι. Ο χάρτης της υδρογείου έχει μεταβληθή, πολλές κυβερνήσεις έχουν αλλάξει την πολιτική τους διάρθρωσι, και πολυπληθείς μάζες ανθρώπων έχουν ξερριζωθή και εκτοπισθή ή υφίστανται την καταδυνάστευσι ανεπιθυμήτων κυριάρχων. Τίποτε πια δεν είναι σταθερό, όλα φαίνονται σε μια ρευστή κατάστασι, η ανθρωπότης σαρώνεται από ένα ακατάσχετο ρεύμα υποθέσεων. Το ανθρώπινο γένος δεν ξέρει πού πηγαίνει, αλλ’ ακολουθεί την πορεία του και ελπίζει απεγνωσμένως ότι θα κινηθή προς έναν ανανεωμένο κόσμο καλύτερης ζωής, ένα νέο κόσμο ανθρωπίνης πραγματοποιήσεως. Παρ’ όλες, όμως, τις πολιτικές, κοινωνικές, μορφωτικές, οικονομικές, επιστημονικές και θρησκευτικές αλλαγές από το 1914, ο κόσμος αυτός είναι ακόμη ο ίδιος παλαιός κόσμος. Μόνο η όψις του έχει αλλάξει, όπως μπορεί να αποκαλύψη ένα κάποιο γρατσούνισμα κάτω από την επιφάνεια. Το πνεύμα του είναι ακόμη το πνεύμα ενός παλαιού κόσμου, οι ιδιοτελείς διαιρέσεις του υπάρχουν ακόμη, με χάσματα που απειλούν να ευρυνθούν· οι σκοποί του στους οποίους αποβλέπει με αυτοπεποίθησι και τους οποίους ο ίδιος καθορίζει, υπάρχουν ακόμη· και, το πιο απαίσιο από όλα, οι αόρατες, υπερανθρώπινες δυνάμεις που βρίσκονται πίσω από τη λειτουργία αυτού του κόσμου, υπάρχουν ακόμη και είναι πυρετωδώς δραστήριες. Εν τούτοις, παρ’ όλους τους παράγοντας διαιωνίσεως του παλαιού κόσμου, μια κοινωνία νέου κόσμου έχει αναδυθή και αυξηθή ώσπου τώρα επισύρει την προσοχή του παλαιού κόσμου. Έχει έλθει από μια απροσδόκητη και πολύ απίθανη περιοχή, και ο παλαιός κόσμος παρατηρεί μ’ ένα εχθρικό βλέμμα για να δη τι θ’ απογίνη αυτή.

2, 3. Σε ποιον μόνο μπορεί ν’ αποδοθή η δημιουργία αυτής της κοινωνίας ενός Νέου Κόσμου, και γιατί;

² Πώς, λοιπόν, ήλθε σε ύπαρξι αυτή η κοινωνία ενός Νέου Κόσμου; Τα πολιτικά συνθήματα που χρησιμοποιήθηκαν κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως το «Κάμετε τον κόσμο ασφαλή για δημοκρατία!» και οι προτάσεις που έγιναν από κυβερνήτας, επιχειρηματίας και κληρικούς για τη μεταπολεμική εποχή, ποτέ δεν θα μπορούσαν να έχουν παραγάγει αυτή την κοινωνία ενός Νέου Κόσμου. Τέτοια που είναι σήμερα, μόνο στη δύναμι και στη σοφία του Θεού θα μπορούσε ν’ αποδοθή η ύπαρξίς της σύμφωνα με τον θαυμαστό του σκοπό. Μόνο αυτός θα μπορούσε να εμπνεύση στους ευπειθείς λατρευτάς του την όρασι του υποσχεμένου του νέου κόσμου και να τους δώση κατανόησι των απαιτήσεών του· και αυτό το έκαμε μέσω του γραπτού του Λόγου, της Αγίας Γραφής.

³ Επί δεκάδες ετών πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Θεός προετοίμαζε ένα λαό για να γίνη αυτή η εντελώς διαφορετική κοινωνία της εποχής μας. Σ’ αυτούς απεκάλυψε τις διδασκαλίες του Λόγου του από τις οποίες ο θρησκευτικός κλήρος είχε εκτραπή, και από τις οποίες τα εκκλησιάσματά του είχαν απομακρυνθή για να γαργαλίζουν την ακοή τους με κοσμική σοφία, παραδόσεις και φιλοσοφίες. Τους αφύπνισε στην κατανόησι του ότι ο καιρός για την πλήρη εγκαθίδρυσι της Βασιλείας για την οποία συχνά προσευχόμεθα, ήταν πλησίον. Από πολύ πρωτύτερα τους απεκάλυψε ακόμη μέσω του λόγου του ότι ο καιρός για ν’ αναλάβη η Βασιλεία δύναμι στον ουρανό και στη γη ήταν το 1914 μ.Χ., διότι τότε θα ετελείωνε ο καιρός που αυτός είχε ορίσει για την χωρίς διακοπή διακυβέρνησι της γης από τα Έθνη μετά την πρώτη καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. Ήταν πάρα πολύ επείγον για τον πληροφορημένο λαό του να ετοιμασθή για την εξάσκησι της παγκοσμίου εξουσίας της βασιλείας του Θεού από τον δοξασμένο του Υιό Ιησού Χριστό. Προσπάθησαν με προθυμία να το κάμουν αυτό, και, όπως ακριβώς είχαν διδαχθή να περιμένουν, η θλίψις επάνω στην παγκόσμια οργάνωσι του Διαβόλου εξέσπασε στο έτος 1914.

4. Γιατί οι εχθροί κάποτε ενόμιζαν ότι δεν έπρεπε ν’ αναμένεται τίποτε από τους λάτρεις του Ιεχωβά στη μεταπολεμική περίοδο;

⁴ Τέσσερα έτη αργότερα, όταν μια ξαφνική ανακωχή εσταμάτησε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι αφωσιωμένοι αυτοί λάτρεις και δούλοι του Υψίστου Θεού βρίσκονταν ζαλισμένοι σε μια εντελώς ερημωμένη κατάστασι. Όχι μόνο ο παγκόσμιος πόλεμος είχε διακόψει την επικοινωνία των με τους αδελφούς των σε όλη τη γη, αλλά και είχαν ζήσει χρόνια βιαίων καταδιώξεων που ενηργούντο από παρωξυσμένους ανθρώπους και υπεκινούντο από τον μισαλλόδοξον θρησκευτικόν κλήρον. Τα Βιβλικά των συγγράμματα, ακόμη και αντίτυπα της ίδιας της Βίβλου, ήσαν υπό απαγόρευσιν, πολλά μέλη των εκρατούντο στις φυλακές και σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις, και οι κυριώτεροι επίσημοι του νομίμου των σωματείου είχαν φυλακισθή ύστερα από μια βαριά καταδίκη και τους ηρνούντο κάθε προσφυγή για δικαία και κατάλληλη δικαστική μεταχείρισι. Μεγάλη απέχθεια εξεδηλώνετο εναντίον των και ήσαν αντικείμενον μίσους από όλα τα έθνη. Οι εχθροί των ενόμιζαν ότι είχαν αναγράψει τέλος! γι’ αυτούς. Ολίγη ή καμμιά συνέχεια δεν έπρεπε ν’ αναμένεται απ’ αυτούς στη μεταπολεμική περίοδο—έτσι εσκέπτοντο οι εχθροί.

5, 6. Πώς ειλκύσθη μαζί το υπόλοιπο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και πώς αναδιωργανώθη;

⁵ Αλλά εκεί που υπάρχει ζωή, υπάρχει και ελπίδα. Το μικρό και πιστό υπόλοιπο εκείνων που επέζησαν από αυτές τις πείρες του παγκοσμίου πολέμου, ήταν ακόμη προσκολλημένο στον Θεό του, «του οποίου μόνου το όνομα είναι Ιεχωβά.» (Ψαλμός 83:18, Μετ. Βασ. Ιακ.) Είχαν ακόμη πίστι στον λόγον του και δεν τον ελησμόνησαν ούτε τον εγκατέλειψαν. Η λύσσα του εχθρού δεν είχε διασπάσει τους δεσμούς που τους συνέδεαν με τους αδελφούς των και, παρ’ όλα όσα θα μπορούσαν να πράξουν όλοι οι εχθροί των, οι δεσμοί αυτοί θα τους είλκυαν πάλι μαζί. Είδαν τώρα τη σημασία των διωγμών που υπέστησαν κατά τη διάρκεια του παγκοσμίου πολέμου, ναι, τη σημασία αυτού του ίδιου του πολέμου και των συνακολούθων του, της πείνας, του λοιμού, των σεισμών και της στενοχωρίας των εθνών. Τα πράγματα αυτά ήσαν απόδειξις ότι ο καιρός του τέλους αυτού του κόσμου είχε επιστή και ότι η βασιλεία του Θεού δια του Χριστού του ήταν τώρα γεγονός. Τούτο έδωσε βάσι για το καταπληκτικό άγγελμα ότι ένα σημαντικού μεγέθους πλήθος, «εκατομμύρια»—όπως το υπελόγισαν—ανθρώπων που ζουν τώρα δεν θα πέθαιναν ποτέ. Η μεταπολεμική περίοδος παρέσχε μια ευκαιρία να υπηρετήσουν περαιτέρω τον Ιεχωβά Θεό, και εφ’ όσον θα είχαν πνοή, ήσαν αποφασισμένοι να τον αινούν ενώπιον όλων των εθνών.

⁶ Ο Θεός εδιάβασε στις καρδιές του πιστού του λαού μέσα στη θλίψι των. Αυτός ήταν που τους είχε διαφυλάξει μέσα από τις πύρινες δοκιμασίες στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Είχε ένα σκοπό κάνοντας τούτο. Σύμφωνα με τον σκοπόν αυτόν, με την παράδοξη πρόνοιά του, τους απέλυσε από την αιχμαλωσία στους εχθρούς των. Με τη δύναμι του πνεύματός του τους ελευθέρωσε από το δεσμευτικό αποτέλεσμα του φόβου ανθρώπων και ανθρωπίνων οργανώσεων. Τους αναδιωργάνωσε και έθεσε το έργο του μπροστά τους, καθιστώντας γνωστόν σ’ αυτούς ότι αυτός ήταν ο προσδιωρισμένος καιρός οπότε «θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη» και ότι τούτο το ευαγγέλιον ήσαν τα σπουδαιότατα αγαθά νέα ότι η βασιλεία του Θεού είχε ιδρυθή.—Ματθαίος 24:14.

7. Πώς ήλθε σε ύπαρξι αυτή η σημερινή κοινωνία του Νέου Κόσμου, και γιατί δεν θα εξαλειφθή;

⁷ Σήμερα μπορούμε να δούμε ότι ο σκοπός του Θεού έχει εκπληρωθή. Με όλα τα μέσα διαβιβάσεως πληροφορίας, έχουν κηρυχθή αυτά τα αγαθά νέα της βασιλείας του Ιεχωβά. Εκατοντάδες εκατομμυρίων έντυπα σε πολλές γλώσσες έχουν διανεμηθή δημοσίως και «κατ’ οίκους». Σ’ αυτές τις έντυπες ομιλίες έχουν προστεθή οι φωνές των διαγγελέων αυτών της Βασιλείας σε προσωπικές μαρτυρίες και Βιβλική εκπαίδευσι στα σπίτια και σε δημόσιες ομιλίες ενώπιον ορατών ακροατηρίων και από το ραδιόφωνο. Εκατοντάδες εκατομμυρίων έχουν ακούσει το άγγελμα της θείας αυτής κυβερνήσεως του νέου κόσμου, πολλοί δε απ’ αυτούς το έχουν ακούσει κατ’ επανάληψιν στην πορεία των ετών. Χιλιάδες αναγνωστών και ακροατών το έχουν αναγνωρίσει ως το προερχόμενο από τον Θεό ζωοπάροχο άγγελμα της ημέρας αυτής. Ανταπεκρίθησαν σ’ αυτό με χαρά και αφιέρωσαν τη ζωή τους στον Θεόν μέσω του Ιησού Χριστού και ενώθηκαν στο να κρατούν υψηλά το λαμπρό αυτό σημείο της Βασιλείας, ώσπου σήμερα είναι διαγγελείς της Βασιλείας ωργανωμένοι και που αναφέρουν δράσι σε όλες τις ηπείρους και στις πολλές νήσους της θαλάσσης. Όλοι μαζί, αυτοί οι εκατοντάδες χιλιάδων τώρα αποτελούν μια κοινωνία που δεν είναι μέρος του παλαιού αυτού κόσμου. Τα έθνη του κόσμου τούτου ποτέ δεν θα μπορέσουν να εξαλείψουν αυτή την κοινωνία. Θα αυξήση και θα ζη για πάντα, διότι είναι «φύτευμα του Ιεχωβά» και αυτός δεν θα το ξερριζώση. (Ησαΐας 61:3, ΑΣ· Ματθαίος 15:13) Μέσα στη φωτιά του διωγμού αυτός συνεκόλλησε το λαό του σ’ αυτή την κοινωνία του Νέου Κόσμου με τον Άγιο Λόγο του και με το πνεύμα του και με το έργον που τους έδωσε εντολή να εκτελέσουν.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΔΙΑΒΙΩΣΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΡΑ

8. Γιατί ορθώς καλείται «κοινωνία», και γιατί θα εξακολουθήση και μετά τον Αρμαγεδδώνα;

⁸ Αποκαλείται αυτή ορθά «κοινωνία»; Ναι, διότι είναι ένας όμιλος ανθρώπων, Χριστιανών, που είναι ωργανωμένοι και εργάζονται μαζί σ’ ένα κοινό έργον, συνέρχονται μαζί τακτικά και λατρεύουν τον ένα αληθινό Θεό, και αγωνίζονται να ζήσουν σύμφωνα μ’ ένα κοινόν κανόνα, τον κανόνα του Θεού. Η κοινωνία αυτή δεν είναι συγκροτημένη κάτω από οποιοδήποτε πολιτικό κράτος και τον κώδικα των νόμων του. Κανένα τέτοιο κράτος δεν μπορεί να ιδρύση μια τέτοια κοινωνία σαν κι αυτή. Τα μέλη της εκτείνονται πέρα από τα όρια οποιουδήποτε έθνους ή κράτους και της εξουσίας του να ασκή έλεγχο. Ένας ανθρωποποίητος οργανικός χάρτης δεν θα μπορούσε να διατηρή μαζί μια τέτοια κοινωνία και να την κρατή σε λειτουργία. Αυτή είναι δημιούργημα του Θεού μέσω της αληθείας του και του πνεύματός του. Είναι αλήθεια ότι έχει συνεργασθή έως τώρα με το κατά νόμον σωματείο, τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας, ως τον διοικητικόν, εκδοτικόν και κατά νόμον υπηρέτην της. Αλλ’ αυτή δεν θα παύση όταν η Εταιρία Σκοπιά χάση την νομική της αναγνώρισι, είτε όταν η Εταιρία Σκοπιά διαλυθή από μια εχθρική κυβέρνησι με τον τρόπο που διελύθη το γραφείον του τμήματος στην Ανατολική Γερμανία πρώτα από τους Εθνικοσοσιαλιστάς και τώρα εσχάτως από την Κομμουνιστική κυβέρνησι, είτε όταν η κυβέρνησις που παρέχει την νομική αναγνώρισι παρέλθη στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Μια Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά υπήρχε και διέδιδε το άγγελμα του Θεού προτού ακόμη η Φυλλαδική Εταιρία η Σκοπιά της Σιών διοργανωθή ως σωματείο στο 1884 υπό τους νόμους της Πολιτείας της Πενσυλβανίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Αφού η μάχη του Αρμαγεδδώνος εξαλείψη αυτόν τον παλαιό κόσμο, η κοινωνία του Νέου Κόσμου θα εξακολουθήση να υπάρχη, διότι θα έχη την επιδοκιμασία και την εξουσιοδότησι της μόνης κυβερνήσεως που θα ασκή τότε εξουσία, της θείας κυβερνήσεως. Θα αποτελή τη βάσι, τον πυρήνα, γύρω από τον οποίον ο πληθυσμός της «νέας γης» θα αυξήση και θα γεμίση όλον τον πλανήτη.—2 Πέτρου 3:13.

9. Γιατί ως μέλη αυτής της κοινωνίας είμεθα υποχρεωμένοι να έχωμε προβλήματα τώρα στη διάρκεια αυτής της μεταβατικής περιόδου;

⁹ Ως μέλη της κοινωνίας του Νέου Κόσμου υποκείμεθα στο να έχωμε τα προβλήματά μας τώρα. Δεν είμεθα ακόμη έξω από αυτόν τον παλαιό κόσμο. Οι προσδιορισμένοι «καιροί των εθνών» έληξαν στο 1914, αλλ’ αυτό δεν ετερμάτισε τον παλαιό κόσμο· έδωσε απλώς αρχή στον «έσχατον καιρόν» του κόσμου. Έπειτα από τη χρονολογία αυτή ο Σατανάς και οι δαίμονές του εξεβλήθησαν από τον ουρανό, αλλ’ αυτό δεν κατέστρεψε τον κόσμο του· απλώς εδέσμευσε κάτω στη γη τη δράσι των αοράτων πνευματικών δυνάμεων που βρίσκονται πίσω από αυτόν τον κόσμο. Ο παλαιός κόσμος είναι ακόμη μαζί μας. Τα συμφέροντά του συγκρούονται με τα συμφέροντα του ερχομένου νέου κόσμου. Αυτό, λοιπόν, προκαλεί δυσκολίες για μας σ’ αυτή τη μεταβατική περίοδο.

10. Πώς μπορούμε ν’ αποφύγωμε να «κατακριθώμεν μετά του κόσμου» και, αντ’ αυτού, να ‘κατακρίνωμεν τον κόσμον’;

¹⁰ Ακριβώς τώρα περιβαλλόμεθα από έναν κόσμο γεμάτον από έριδες, φυλετικά και θρησκευτικά μίση, εθνικές παραδόσεις, υπερηφάνειες και ανταγωνισμούς, και αναρίθμητα άλλα διαιρετικά πράγματα. Τα μέλη της κοινωνίας του Νέου Κόσμου προέρχονται από όλα τα έθνη και τις φυλές, δεν πρέπει όμως να φερθούν μέσα στην κοινωνία τα πράγματα αυτά που προξενούν ταραχή. Αυτά δεν θα φερθούν πέρα από τον Αρμαγεδδώνα. Πρέπει να τελειώσουν και θα τελειώσουν εκεί. Δεν μας προμηνύει, λοιπόν, κάτι καλό το να στηριζώμεθα σε τέτοια πράγματα ή ν’ αναμιγνυώμεθα σ’ αυτά τώρα. Πρέπει να εγκαταλείψωμε αυτές τις κοσμικές μορφές ιδιοτελείας, αυτές τις ζηλοτυπίες, τους φθόνους, τις εγωιστικές φιλοδοξίες, τους θρησκευτικούς φατριαστικούς πολέμους, τις καταδιώξεις του ενός από τον άλλον, και άλλες εκδηλώσεις του πνεύματος του Διαβόλου, του ‘θεού του αιώνος τούτου’. Δεν ενδιαφερόμεθα να φέρωμε κάποια ευθύνη ενώπιον του Θεού για τα κυβερνητικά συστήματα και τις καταστρεπτικές συγκρούσεις του παλαιού αυτού κόσμου. Δεν θέλομε να συμμετάσχωμε με το ανθρώπινο γένος στην ευθύνη του ως κοινότητος γι’ αυτά τα πράγματα που αντιτίθενται στον Θεό και ανταγωνίζονται τη βασιλεία του. Αν δεν κρατήσωμε τους εαυτούς μας καθαρούς από την πολιτική του και τις φιλονεικίες του, τότε πρέπει να «κατακριθώμεν μετά του κόσμου». Είναι προνόμιό μας να μιμηθούμε το παράδειγμα του Νώε πριν από τον Κατακλυσμό, ο οποίος, «ειδοποιηθείς θεόθεν περί των μη βλεπομένων έτι, εφοβήθη, και κατεσκεύασε κιβωτόν προς σωτηρίαν του οίκου αυτού· δι’ ης κατέκρινε τον κόσμον.»—1 Κορινθίους 11:32 και Εβραίους 11:7.

11, 12. Πώς βρισκόμαστε στην ίδια θέσι σ’ αυτόν τον κόσμο που βρισκόταν και ο Ιησούς όταν ήταν στη γη, και γιατί πρέπει να είμεθα έτσι;

¹¹ Ως Χριστιανοί βρισκόμαστε στην ίδια θέσι που βρισκόταν και ο Ιησούς ο Αρχηγός μας όταν ήταν στη γη. (Ιωάννης 17:14, 16· 15:19) Βρισκόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά δεν είμεθα μέρος του και δεν είμεθα φίλοι του. Είμεθα φίλοι του νέου κόσμου του Θεού· υποστηρίζομε τη θεία του κυβέρνησι που ιδρύθη στους ουρανούς. Εξαιτίας τούτου ο κόσμος αυτός μπορεί να μας θεωρή ως εχθρούς του, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να είμεθα φίλοι του Θεού. Αγαπούμε τον νέο κόσμο και αποβλέπομε σ’ αυτόν, επειδή αυτό σημαίνει ότι η αγάπη του ουρανίου Πατρός είναι μέσα μας. Πρέπει να συμβαίνη έτσι, επειδή εντελλόμεθα, εις 1 Ιωάννου 2:15-17: «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω· Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ· διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός, και η επιθυμία των οφθαλμών, και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου. Και ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.»

¹² Σ’ αυτόν τον κόσμο οι πόλεμοι, και οι μάχες, οι επιθυμίες για σαρκικές τέρψεις, ο φόνος και ο φθόνος εξακολουθούν. Ο μαθητής Ιάκωβος κατήγγειλε όλους τους Χριστιανούς που έστρεφαν προς τα οπίσω σε τέτοια πράγματα, ότι είχαν παράνομη επικοινωνία με τον κόσμο: «Μοιχοί και μοιχαλίδες, δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.» (Ιάκωβος 4:1-4) Δεν υπήρχε φιλία μεταξύ του αποστόλου Παύλου και του κόσμου τούτου. Ο κόσμος τον θεωρούσε ως κατηραμένον εγκληματίαν καταδικασμένον σ’ ένα μαρτυρικό θάνατο στο ξύλο· αλλ’ ο απόστολος, εξ άλλου, θεωρούσε τον κόσμο ως ομοίως κατηραμένον και καταδικασμένον. Γι’ αυτό έλεγε: «Εις εμέ δε μη γένοιτο να καυχώμαι, ειμή εις τον σταυρόν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δια του οποίου ο κόσμος εσταυρώθη ως προς εμέ, και εγώ ως προς τον κόσμον.»—Γαλάτας 6:14.

13. (α) Ποιον κόσμον πρέπει ν’ αγαπούμε, και γιατί; (β) Γιατί αυτό δεν σημαίνει ότι μισούμε το ανθρώπινο γένος και όλους;

¹³ Πόσο θαυμάσια θα είναι να επιζήσωμε της μάχης του Αρμαγεδδώνος και να ζήσωμε σ’ ένα κόσμο που μπορούμε να τον αγαπούμε, ένα κόσμο που μπορούμε να είμεθα φίλοι μαζί του, που μπορούμε να βρισκόμαστε μέσα σ’ αυτόν και να είμεθα μέρος του χωρίς να γινώμεθα εχθροί του Θεού! Αυτός είναι ο κόσμος που ο Ιεχωβά Θεός αγάπησε τόσο πολύ, ώστε έδωκε τον μονογενή του Υιό για να μην απολεσθή όποιος πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχη ζωή αιώνια. (Ιωάννης 3:16) Πρέπει ν’ αγαπούμε τον κόσμο που τόσο αγάπησε ο Θεός. Τότε η αγάπη μας ποτέ δεν θα φθάση σε λύπη, διότι εκείνος ο δίκαιος νέος κόσμος ποτέ δεν θα παρέλθη. Το ότι δεν αγαπούμε τον παλαιό αυτόν κόσμο ή δεν είμεθα φίλοι του δεν σημαίνει ότι μισούμε το ανθρώπινο γένος, ότι μισούμε όλους· όπως δεν συνέβαινε αυτό και με τους μαθητάς Ιωάννην, Ιάκωβον και Παύλον, οι οποίοι εξεφράσθησαν όπως εξεφράσθησαν στα συγγράμματά των. Αν μισούσαμε όλους, τότε θα απεσυρόμεθα από την επαφή με τους ανθρώπους, σαν θρησκευτικοί μοναχοί και μοναχές, και δεν θα γυρίζαμε από θύρα σε θύρα, φέρνοντας στους ανθρώπους την προειδοποίησι του Θεού με τον προφορικό λόγο και με τα έντυπα κείμενα και παρακαλώντας τους, «Διαλλάγητε προς τον Θεόν.» (2 Κορινθίους 5:20) Η πιο μεγάλη εντολή που δόθηκε ποτέ είναι ότι πρέπει ν’ αγαπούμε τον Θεόν πρώτα, δηλαδή, με όλη μας τη διάνοια, την καρδιά, τη δύναμι και την ψυχή· και, εκδηλώνοντας την αγάπη αυτή για τον Θεό, πρέπει να υπακούωμε στη δεύτερη μεγάλη εντολή του, ν’ αγαπούμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας. Αυτό προσπαθούμε να το κάμωμε εγκαταλείποντας τα αναπαυτικά μας σπίτια και επισκεπτόμενοι τους συνανθρώπους μας στα σπίτια των και μοιραζόμενοι μαζί τους το Θεόδοτο άγγελμα για να μπορέσουν να σωθούν στο νέο κόσμο όπως ακριβώς κι εμείς.

14. Γιατί δεν πρέπει να κυττάξωμε πίσω σ’ αυτόν τον κόσμο, και με το παράδειγμα τίνος στο νου;

¹⁴ Όσον αφορά, όμως, το να γίνωμε φίλοι αυτού του κόσμου στις επιθυμίες του, στους σκοπούς του, στις φιλοδοξίες του, στην πολιτική του, στα συστήματά του, στις θρησκείες του και στις φιλοσοφίες του, δεν μπορούμε ποτέ να το κάμωμε αυτό χωρίς να γίνωμε θρησκευτικοί υποκριταί, μισητοί από μέρους του Θεού. Έχομε απαντήσει στην κλήσι του να βγούμε απ’ αυτόν τον κόσμο· και τώρα το να κυττάξωμε πίσω σ’ αυτόν ωσάν να είχαμε στερηθή κάτι αξιόλογο, θα μας έκανε εχθρούς του Θεού και θα μας κατεδίκαζε σε καταστροφή. Ο Ιησούς είπε: «Ενθυμείσθε την γυναίκα του Λωτ.» Γιατί; Επειδή, όταν έφευγε από τα Σόδομα καθώς έβρεχε ο ουρανός πύρινη καταστροφή επάνω τους, εκύτταξε πίσω απειθώς, επεβράδυνε τη φυγή της και ενεκλείσθη μέσα σε αποπνικτικό αλάτι, για να γίνη μια στήλη προειδοποιήσεως σε όλους τους αστάτους και λιποτάκτας.—Λουκάς 17:32, 33.

15. Μολονότι διηρημένος εσωτερικώς, εναντίον τίνος όμως είναι ενωμένος ο κόσμος, και γιατί;

¹⁵ Σήμερα ζούμε ανάμεσα σε μια διεθνή κοινότητα που είναι διχασμένη σε δυο μεγάλα συγκροτήματα, ένα Κομμουνιστικό συγκρότημα «λαϊκής δημοκρατίας» και ένα δημοκρατικό συγκρότημα. Μολονότι αυτά είναι διηρημένα πολιτικώς, οικονομικώς και κοινωνικώς το ένα από το άλλο, εν τούτοις υπάρχουν αποδείξεις που φανερώνουν ότι και τα δύο συγκροτήματα είναι ενωμένα εναντίον της κοινωνίας του Νέου Κόσμου. Γιατί; Διότι αυτή δεν ακολουθεί το πρότυπον ούτε του ενός ούτε του άλλου συγκροτήματος. Η κοινωνία του Νέου Κόσμου είναι θεοκρατική, όπως θα είναι και ο δίκαιος νέος κόσμος. Αναγνωρίζει τον Θεό ως τον δικαιωματικόν άρχοντα, τον υπέρτατον κυρίαρχον του ουρανού και της γης. Εμμένει λόγω του γεγονότος αυτού στην οργάνωσί της και στις ενέργειές της και είναι στερεά προσκολλημένη στον λόγον του Θεού, την Αγία Γραφή, ως το μέσον που μας προμηθεύει τον υπέρτατον νόμον. Στο έτος 1914 έληξαν οι προσδιωρισμένοι του «καιροί των εθνών» και ο Θεός έκαμε να γεννηθή η βασιλεία του Υιού του Ιησού Χριστού. Τώρα λοιπόν, πρέπει να λέμε με τη γλώσσα της προφητείας του Ησαΐα για την εποχή μας: «Ο Ιεχωβά είναι ο κριτής ημών· ο Ιεχωβά είναι ο νομοθέτης ημών· ο Ιεχωβά είναι ο βασιλεύς ημών· αυτός θέλει σώσει ημάς.»—Ησαΐας 33:22, ΑΣ.

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΡΑ

16. Κάτω από ποιους κυβερνητικούς παράγοντας πρέπει να ζούμε τώρα, και πώς πρέπει να συμπεριφερώμεθα κάτω από αυτούς;

¹⁶ Ζούμε τώρα κάτω από μια πραγματική βασιλεία. Βέβαια, οι βασιλείες και οι δημοκρατίες του κόσμου τούτου ζουν επίσης κάτω από αυτήν, αλλά δεν λειτουργούν ως αντιπρόσωποί της ή ως πολιτικές εκδηλώσεις της ούτε ως νομοταγείς υπήκοοι της. Είναι μάλλον εχθροί της που αρνούνται να αναγνωρίσουν την ύπαρξί της και την κυριαρχία της και έτσι λυσσούν εναντίον της. Συνεπώς, είναι προορισμένες σε καταστροφή από την σιδηρά ράβδο του κεχρισμένου Βασιλέως του Ιεχωβά, Χριστού Ιησού. Εν τω μεταξύ, εφ’ όσον ο Βασιλεύς αφήνει αυτές τις επίγειες πολιτικές δυνάμεις να παραμένουν και προτιμά να άρχη εν μέσω των εχθρών του, η κοινωνία του Νέου Κόσμου πρέπει να ζη κάτω από τους ορατούς αυτούς κυβερνητικούς παράγοντας. Πρέπει να ζη ειρηνικά και να μην ενασχολήται σε κανένα ανατρεπτικό έργον οποιουδήποτε είδους. Ο λόγος του Θεού μάς προτρέπει να υπακούωμε σε όλους τους δικαίους ανθρωποποιήτους νόμους. Αλλά όταν εγείρεται σύγκρουσις μεταξύ του νόμου του Θεού και του νόμου των ανθρωπίνων δικτατόρων και των ανθρωπίνων νομοθετικών σωμάτων, τότε πρέπει να δείξωμε ότι αναγνωρίζομε την κυριαρχία του Ιεχωβά επάνω στη γη και στον ουρανό και πρέπει ν’ ακολουθήσωμε το θεοκρατικό παράδειγμα που εδόθη από τον απόστολο Πέτρο, ο οποίος εδήλωσε ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ιερουσαλήμ: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.»—Πράξεις 5:29.

17. Γιατί είναι λογικό το να δώσωμε την πρώτη θέσι στην κυβέρνησι και τους νόμους του Θεού και ν’ αποδώσωμε στον Καίσαρα μόνο ό,τι του ανήκει;

¹⁷ Αυτή είναι μια λογική στάσις. Παραδεχόμενοι ότι ζούμε κάτω από την άμεση κυβέρνησι αυτών των πολιτικών συστημάτων του κόσμου, πρέπει ωστόσο να ερωτήσωμε, Κάτω από τι ζουν τα ίδια αυτά πολιτικά συστήματα; Μολονότι προσπαθούν να βρίσκωνται στην κορυφή της γης, δεν βρίσκονται τάχα αυτά τα ίδια κάτω από τον ουρανό και επομένως κάτω από την κυβέρνησι του ουρανού; Ασφαλώς βρίσκονται! Η κυβέρνησις του ουρανού τώρα σημαίνει την κυβέρνησι του Θεού μέσω του ενθρονισμένου Υιού του Ιησού Χριστού. Εν όψει, λοιπόν, αυτού του αποφασιστικού γεγονότος, αναγνωρίζομε την υψηλότερη κυριαρχία του Ιεχωβά Θεού και δίδομε την πρώτη θέσι στην κυβέρνησι του και στους νόμους του. Στους ανθρωπίνους κυβερνητικούς παράγοντας αποδίδομε ή επιστρέφομε απλώς το χρέος που τους οφείλομε για τις περιωρισμένες υπηρεσίες και ευεργετήματα που απολαμβάνομε απ’ αυτούς. Αυτό είναι όλο εκείνο που τους οφείλεται. Ο παγκόσμιος πόλεμος του Αρμαγεδδώνος βρίσκεται κοντά σ’ αυτή τη γενεά και αυτοί οι κοσμικοί κυβερνητικοί παράγοντες δεν πρόκειται να προστατεύσουν ούτε εμάς ούτε την περιουσία μας κατά τον πόλεμον αυτόν. Δεν πρόκειται να μας διαβιβάσουν μέσα και πέρα από τον Αρμαγεδδώνα και στο νέο κόσμο, διότι και αυτοί οι ίδιοι δεν θα διέλθουν αλλά θα κατασυντριβούν.—Ψαλμός 2:1-9.

18. Πότε θα παύσουν οι οφειλές μας στον Καίσαρα, και ποιες οφειλές θα πληρώσουν στον Θεό οι πολιτικές κυβερνήσεις, και γιατί;

¹⁸ Στον Ιεχωβά Θεό πρέπει να προσφέρωμε και αποδώσωμε ό,τι ανήκει στον Θεόν, αν πρόκειται να επιζήσουμε του πολέμου του Αρμαγεδδώνος ή αν, πεθαίνοντας πριν από τότε, πρόκειται ν’ αναστηθούμε σε ζωή στον νέο του κόσμο μετά τον Αρμαγεδδώνα. Τότε δεν θα οφείλωμε απολύτως τίποτε στον «Καίσαρα», επειδή οι πολιτικές κυβερνήσεις του κόσμου τούτου θα έχουν τότε παύσει να λειτουργούν. Τις οφειλές των που χρεωστούν στον Ιεχωβά Θεό για την καταδίωξι του πιστού του λαού, θα τις πληρώσουν με την ύπαρξί των. (Ματθαίος 22:21) Ήταν ορθόν, ήταν ένα Πατρικό καθήκον για τον Ιεχωβά Θεό να εκδηλώση την οργή του προς τον λαό του για τις ελλείψεις των και να τους τιμωρήση κατά την περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά δεν ήταν ορθόν για τα πολιτικά συστήματα ως το ξίφος των θρησκευτικών συστημάτων να καταθλίψουν, να καταδιώξουν και να προσπαθήσουν να καταστρέψουν τον λαόν του Ιεχωβά με κακεντρέχεια, και κατόπιν, να μη σταματήσουν εκεί, αλλά να προσπαθήσουν να συνεχίσουν αυτή την πορεία και μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. «Ούτω λέγει ο Κύριος [Ιεχωβά] των δυνάμεων· Είμαι ζηλότυπος δια την Ιερουσαλήμ και δια την Σιών εν ζηλοτυπία μεγάλη· και είμαι σφόδρα ωργισμένος κατά των εθνών των αμεριμνούντων· διότι ενώ εγώ ωργίσθην ολίγον, αυτά επεβοήθησαν το κακόν.»—Ζαχαρίας 1:14, 15.

19, 20. Γιατί η Βασιλεία, μολονότι ουράνια, είναι πιο πραγματική για μας από τα Ηνωμένα Έθνη με την πρωτεύουσά των και τα κτίριά των;

¹⁹ Η Βασιλεία που ιδρύθη στους αοράτους ουρανούς το 1914 μπορεί να είναι φανταστική για τους κοσμικούς πολιτικούς, αλλά είναι πραγματική για μας, αληθινά πιο πραγματική από τα Ηνωμένα Έθνη. Τα Ηνωμένα Έθνη τώρα έχουν μια πρωτεύουσα, με κτίρια γραμματείας και συνελεύσεως, εκεί στην δυτική όχθη του Ηστ Ρίβερ, στην πόλι της Νέας Υόρκης, και πώς, λοιπόν, θα ερωτήσετε, η Βασιλεία μπορεί να είναι πιο πραγματική χωρίς τέτοια ορατά, αισθητά πράγματα; Απαντώντας λέγομε, Δεν υπάρχει ανάγκη επισήμων κτιρίων από τούβλα, πέτρα, τσιμέντο και χάλυβα, καμωμένων από ανθρώπινα χέρια, για ν’ αποδειχθή η ύπαρξις μιας κυβερνήσεως. Η παγκόσμια κυβέρνησις του Ιεχωβά μπορεί να λειτουργή χωρίς υλικά κτίρια επάνω σ’αυτή τη γη. Στον παράδεισο της Εδέμ το τέλειο ανθρώπινο ζεύγος, ο Αδάμ και η Εύα, δεν είχαν χειροποίητα κτίρια κοντά στις όχθες του ποταμού της Εδέμ για να συμβολίζουν τη θεοκρατική κυβέρνησι του Ιεχωβά υπεράνω των, και δεν επεβαρύνοντο με φόρους για τη διατήρησι τέτοιων κτιρίων. Πολύ αργότερα η αγία πόλις Ιερουσαλήμ είχε έναν υλικό ναό αφιερωμένον στον Ιεχωβά Θεό και σημειωμένον με το όνομά του· αλλά από τον Χριστό και έπειτα οι αληθινοί Χριστιανοί που λατρεύουν τον Θεό εν πνεύματι και αληθεία, δεν είχαν ανάγκη να οικοδομήσουν ένα τέτοιον επίγειο ναό για να εξασκούν την αγνή του λατρεία ή να συμβολίζουν την ύπαρξί της.

²⁰ Η πραγματικότης μιας κυβερνήσεως καταδεικνύεται από το ότι έχει υπηκόους που υποτάσσονται στην εξουσία της. Η αναγνώρισις από μέρους μας μιας κυβερνήσεως και η υποταγή μας σ’ αυτήν εκδηλώνονται με την νομιμόφρονα υπακοή μας σ’ αυτήν. Η πραγματικότης και η εξουσία της Βασιλείας είναι ζωηρά εντυπωμένες σ’ εμάς, όχι με υλικά κτίρια, επίσημες στολές, σημαίες, εμβλήματα και εθνόσημα, αλλά με τα ορατά σημεία στη γη. Ο λόγος του Θεού, η Γραφή, προείπε ότι αυτά θα ενεφανίζοντο ως αποδείξεις της ιδρύσεως και λειτουργίας της Βασιλείας, όπως ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, που άρχισε στο 1914 και ακολουθήθηκε από ατελείωτη στενοχωρία των λαών και αμηχανία των εθνών, που δεν γνωρίζουν προς ποια κατεύθυνσι να στραφούν για να βρουν διέξοδο από την πρωτοφανή κρίσι. Πιο επιβλητικό από όλα, το έργο της Βασιλείας, όπως προελέχθη στη θεία προφητεία, εκτελείται με ακατάσχετο τρόπο προτού έλθη το τέλος στον Αρμαγεδδώνα.—Ματθαίος 24:3-14.

21. Πώς ακολουθούμε την πορεία του Αβραάμ που περιεπάτησε δια πίστεως, και πώς υπομένομε τις σημερινές συνέπειες, όπως ο Μωυσής;

²¹ Απέναντι αυτών των πραγματικών γεγονότων, γιατί η Βασιλεία να μην είναι πραγματική για μας; Περιπατούμεν δια πίστεως όπως και ο αρχαίος πατριάρχης Αβραάμ. Αυτός δεν ενεπιστεύετο στα υλικά κτίρια της πόλεως Ουρ των Χαλδαίων για μια μόνιμη κυβέρνησι. Υπό την καθοδηγία του Ιεχωβά εγκατέλειψε την Ουρ για τη Γη της Επαγγελίας. «Δια πίστεως παρώκησεν εις την γην της επαγγελίας ως ξένην, κατοικήσας εν σκηναίς, μετά Ισαάκ και Ιακώβ των συγκληρονόμων της αυτής επαγγελίας· διότι περιέμενε την πόλιν την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός.» Εμείς σήμερα βρισκόμαστε σε καλύτερη θέσι από τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ: «Εν πίστει απέθανον ούτοι πάντες, μη λαβόντες τας επαγγελίας, αλλά μακρόθεν ιδόντες αυτάς, και πεισθέντες, και εγκολπωθέντες, και ομολογήσαντες ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επί της γης. . . . Τώρα όμως επιθυμούσι καλητέραν [πατρίδα], τουτέστιν επουράνιον· δια τούτο ο Θεός δεν επαισχύνεται αυτούς, να λέγηται Θεός αυτών διότι ητοίμασε δι’ αυτούς πόλιν.» (Εβραίους 11:8-10, 13, 14, 16) Όπως εκείνοι οι πιστοί πατριάρχαι, εμείς που ανήκομε στην κοινωνία του Νέου Κόσμου ομολογούμε ότι είμεθα ξένοι και παρεπίδημοι στον παλαιόν αυτόν κόσμο. Δεν είναι έργον μας να αναμιγνυώμεθα στην πολιτική του και στις αιμοβαφείς φιλονεικίες του, και μάλιστα τώρα που βλέπομε ότι η Βασιλεία, η πόλις που έχει τα πραγματικά θεμέλια και είναι οικοδομημένη και δημιουργημένη από τον Θεό, ετέθη σε εξουσία και κυβερνά. Μολονότι αντιμετωπίζομε διεθνές μίσος γι’ αυτή την πορεία της μη αναμίξεως, όμως υπομένομε με τη δύναμι του Θεού. Με το όραμα της Βασιλείας μπροστά μας, ενεργούμε όπως και ο πιστός Μωυσής, ο οποίος «ως βλέπων τον αόρατον ενεκαρτέρησε».—Εβραίους 11:27.

ΤΩΡΑ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΥΠΑΚΟΥΣΩΜΕ

22, 23. (α) Από το 1914 και έπειτα, με τι πρέπει να λογαριασθούν πλάσματα και οργανώσεις στον ουρανό και επάνω στη γη; (β) Ποιο παράδειγμα των Ισραηλιτών προτού αποκτήσουν ορατόν βασιλέα δεν πρέπει ν’ ακολουθήσωμε τώρα;

²² Είτε μέσα είτε έξω από την κοινωνία του Νέου Κόσμου, ο καθένας ας γνωρίζη ένα πράγμα: Το γεγονός ότι η βασιλεία του Ιεχωβά ιδρύθη με τον Κεχρισμένον Βασιλέα του στο θρόνο, μας θέτει κάτω από μια ειδική ευθύνη. Σύμφωνα με την πίστι μας θα δείξωμε σοβαρότητα όσον αφορά την αντιμετώπισί της. Μια νέα εξουσία ανέλαβε δύναμι στο σύμπαν. Είναι ή από πολύν καιρό υποσχεμένη θεοκρατική κυβέρνησις, η πρωτεύουσα οργάνωσις του σύμπαντος που είναι αφιερωμένη στη διεκδίκησι της κυριαρχίας του Ιεχωβά. Όλα τα πλάσματα, όλες οι οργανώσεις, στον ουρανό και επάνω στη γη πρέπει να λογαριασθούν τώρα με τη νέα αυτή οντότητα, τη Βασιλεία. Δεν μπορούμε να ενδώσωμε τώρα στο να είμεθα όμοιοι με τους Ισραηλίτες των αρχαίων χρόνων. Επί εκατοντάδες ετών αφού είχαν διαβή τον Ιορδάνη και εγκατασταθή στη γη της Παλαιστίνης, ο αόρατος άρχων των, ο Βασιλεύς των, ήταν ο Ιεχωβά. Δεν είχαν κάποιον ορατόν βασιλέα από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ, αλλ’ ο Θεός ήγειρε κριτάς για να τους κυβερνούν και να τους απελευθερώνουν από τους εχθρούς των. (1 Σαμουήλ 8:7· 12:12) Υπήρχε σημαντική αυτό-ερμηνεία και χλευασμός του θεοκρατικού νόμου της εθνικής διαθήκης των με τον Ιεχωβά. Η περιγραφή του καιρού εκείνου λέγει: «Κατ’ εκείνας τας ημέρας δεν ήτο βασιλεύς εν τω Ισραήλ· έκαστος έπραττεν ό,τι εφαίνετο εις αυτόν ορθόν.»—Κριταί 17:6· 21:25.

²³ Εφ’ όσον αυτό εγίνετο μέσα στο πλαίσιο της διαθήκης του Νόμου που είχαν συνάψει με τον Θεό, δεν ήταν κάτι το άτοπο. Έδειχνε τον βαθμό της ελευθερίας της ενεργείας των. Αλλά το να αγνοούν τον Θεό και να επιστηρίζωνται στη σύνεσί των και να πράττουν ό,τι τους φαινόταν ορθό, αυτό ήταν άδικο, μη θεοκρατικό, ακόμη και προτού υπάρξη ορατός βασιλεύς στον Ισραήλ. Ο Μωυσής στην αποχαιρετιστήριο ομιλία του προς τους Ισραηλίτες στην αντίπεραν όχθη του Ιορδάνου προειδοποίησε να μην το πράξουν αυτό, λέγοντας: «Δεν θέλετε κάμνει κατά πάντα όσα ημείς κάμνομεν ενταύθα σήμερον, έκαστος ό,τι φανή αρεστόν εις τους οφθαλμούς αυτού. Διότι δεν ήλθετε έτι εις την ανάπαυσιν, και εις την κληρονομίαν, την οποίαν δίδει εις εσάς Ιεχωβά ο Θεός σας.» (Δευτερονόμιον 12:8, 9, ΜΝΚ) Η ίδρυσις μιας ορατής βασιλείας στους Ισραηλίτες εσήμαινε νεώτερες διατάξεις γι’ αυτούς, με χορήγησι πιο ειδικών οδηγιών σ’ αυτούς και επιβολή περισσοτέρων υποχρεώσεων σ’ αυτούς. Εσήμαινε μια σύσφιγξι των δεσμών της εθνικής οργανώσεως και το να αισθάνωνται περισσότερο τη δύναμι και την εξουσία του άρχοντος.

24. Πώς ήταν όμοια η κατάστασις μεταξύ των Χριστιανών πριν από το 1914, και τώρα ποιον έχομε επάνω από μας;

²⁴ Προτού ιδρυθή η Βασιλεία στα χέρια του δοξασμένου Υιού του Δαβίδ, Ιησού Χριστού, η κατάστασις μεταξύ του πιστού λαού του Ιεχωβά Θεού ήταν πάρα πολύ όμοια με την κατάστασι που υπήρχε μεταξύ των Ισραηλιτών προτού αποκτήσουν τη Δαβιδική των βασιλεία: Οι Χριστιανοί ήσαν συνηθισμένοι να πράττουν εκείνο που «εφαίνετο ορθόν εις τους ιδίους των οφθαλμούς.» Νομίζοντας ότι το δημοκρατικό σύστημα κυβερνήσεως και ζωής σύμφωνα με το παράδειγμα των Δυτικών δημοκρατιών του κόσμου ήταν ο καλύτερος τρόπος διοργανώσεως και λειτουργίας των εκκλησιών, προσπάθησαν να συνυφάνουν τη δημοκρατία με τις οδηγίες των Αγίων Γραφών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια εκτεταμένη ποικιλία ατομικών ερμηνειών της Γραφής και προσωπικών προρρήσεων του μέλλοντος, και ένα μεγάλο βαθμό τοπικής εξουσίας, κομματικού πνεύματος, πάλης και ανταγωνισμών για επίσημες θέσεις. Αλλά τώρα από το 1914, και ιδιαίτερα από την επανασυναγωγή του λαού του Ιεχωβά μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτή η κατεύθυνσις των πραγμάτων σύμφωνα με το τι είναι ορθό στα μάτια ενός ατόμου ή μιας εκκλησίας, δεν θ’ ακολουθηθή από οποιονδήποτε νομοταγή στη βασιλεία του Ιεχωβά. Δεν είναι πια όπως στις ημέρες των κριτών του Ισραήλ. Υπάρχει τώρα ένας Βασιλεύς επάνω από μας! Αυτός ο Βασιλεύς «χάριτι Θεού» είναι υψηλότερος από όλους τους βασιλείς της γης. Ο Ιεχωβά Θεός είπε: «Εγώ βεβαίως θέλω κάμει αυτόν πρωτότοκόν μου, Ύψιστον επί τους βασιλείς της γης.» (Ψαλμός 89:27) Αυτός δεν είναι μια απλή εικονική κεφαλή, ένα απλό εθνικό σύμβολο, μ’ έναν πρωθυπουργό ως τον πραγματικόν κυβερνήτην και με μια Βουλή ή Σώμα αντιπροσώπων ως τον νομοθέτην του κι ένα Δικαστικό Σώμα για να του λέγη τι είναι νόμιμο και συνταγματικό και τι όχι. Αυτός είναι Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων με απόφασι του Ιεχωβά. Είναι ένας απόλυτος μονάρχης υπό τον Θεό του Ιεχωβά. Χάριν της ζωής μας πρέπει να εκτιμούμε αυτό το γεγονός!

25. Γιατί τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά ως προς το υπόλοιπο των πιστών Χριστιανών από τον καιρό που το Ιουδαϊκό υπόλοιπο επέστρεψε από τη Βαβυλώνα;

²⁵ Η θεοκρατία του Ιεχωβά, η παγκόσμια κυριαρχία του, λειτουργεί τώρα μέσω της βασιλείας, της βασιλικής κυβερνήσεως του Υιού του, Ιησού Χριστού. Οι προσδιωρισμένοι «καιροί των εθνών» έχουν τελειώσει, και τα πολιτικά έθνη του παλαιού αυτού κόσμου βρίσκονται τώρα στον «έσχατον καιρόν» που παρέρχεται γοργά. Από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στο 1918, ένα υπόλοιπο πιστών Χριστιανών έχει επιστρέψει στη λατρεία του Ιεχωβά στον πνευματικό του ναό. Τώρα, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά από τον καιρό που το υπόλοιπο των Ιουδαίων λατρευτών επέστρεψε από τη Βαβυλώνα στις ημέρες του Ζοροβάβελ με την άδεια και το διάταγμα του Πέρσου αυτοκράτορος Κύρου. Εκείνο τον καιρό οι προσδιωρισμένοι «καιροί των εθνών» μόλις είχαν αρχίσει, και είχαν συμπληρωθή 70 από τα 2.520 έτη που έπρεπε να παρέλθουν, και το ξαναγεννημένο έθνος του Ισραήλ εξηρτάτο από την Περσική παγκόσμια δύναμι. Αλλά τώρα ο Ιεχωβά έχει εγείρει έναν Μεγαλύτερον Κύρον, όπως ακριβώς επροφήτευσε, και ο Βασιλεύς αυτός έχει απελευθερώσει τον λαόν του Θεού από τον Βαβυλωνιακό ν αυτόν κόσμον. (Ησαΐας 44:28 έως 45:13) Είμεθα υπόχρεοι στην ουράνια Βασιλεία και εξαρτώμεθα από τον Μεγαλύτερον Κύρον, Ιησούν Χριστόν, ο οποίος τώρα άρχει εν μέσω των εχθρών του, των Εθνικών δυνάμεων, των οποίων οι προσδιωρισμένοι «καιροί» εξέπνευσαν στο 1914.

26. Από το 1914 μήπως ο Υιός του Θεού έχει απλώς μια πνευματική βασιλεία επάνω στους ακολούθους του, και γιατί, επομένως, δεν πρέπει να ενεργούμε ανεξάρτητα;

²⁶ Τα πράγματα, λοιπόν, πρέπει να είναι τώρα διαφορετικά όσον αφορά εμάς τους Χριστιανούς παρά πριν από το 1914, πριν από την ελευθέρωσί μας από τη σύγχρονη Βαβυλώνα. Πριν από τότε, και από τις αποστολικές ημέρες, ήταν αληθινό για μας τους Χριστιανούς ότι ‘ο Πατήρ . . . ηλευθέρωσεν ημάς εκ της εξουσίας του σκότους, και μετέφερεν εις την βασιλείαν του αγαπητού αυτού Υιού’. (Κολοσσαείς 1:12, 13) Αλλά τώρα ο αγαπητός αυτός Υιός του Θεού έχει κάτι περισσότερο από μια πνευματική βασιλεία επάνω στους ακολούθους του. Ενεθρονίσθη για να άρχη τώρα εν μέσω των εχθρών του στον ουρανό και στη γη και για να συντρίψη τα έθνη στον Αρμαγεδδώνα και ν’ αναλάβη τον κατά γράμμα έλεγχον ολόκληρης της γης. Του εδόθη το δικαίωμα όσον αφορά τη γη και την κυριαρχία της. Επιβάλλει θεοκρατία, εφαρμόζει τη θεία διακυβέρνησι, την κυριαρχία του Ιεχωβά, ως προς τη γη αυτή. Είναι ταχύς τιμωρός κάθε έργου αντιθεοκρατικού. Λάβετε λοιπόν προληπτικά μέτρα για ν’ αποφύγετε την τιμωρία του στον Αρμαγεδδώνα. Δεν τολμούμε να ενεργήσωμε ανεξάρτητα απ’ αυτόν σε θρησκευτικά ζητήματα. Δεν πρέπει να πράττωμε εκείνο που μας αρέσει. Πρέπει να είμεθα θεοκρατικοί σε σκέψι, πράξι, λατρεία και οργάνωσι, θέτοντας τη διακυβέρνησι του Θεού επάνω από τη διακυβέρνησι των ανθρώπων. Δεν πρέπει να είμεθα απομονωτικοί, ατομισταί, δυσφορώντας κάτω από τις υποχρεώσεις και τους περιορισμούς της οργανώσεως, αντιτείνοντας στο να είμεθα ωργανωμένοι, με τον Θεό στην κορυφή κι εμείς κάτω.

27. Τι σημαίνει τώρα η Βασιλεία για τον λαόν του Θεού επάνω στη γη, και γιατί δεν πρέπει να είμεθα «χωριστικοί» τώρα;

²⁷ Αν έχωμε πίστι στη Βασιλεία, αν είμεθα με αγάπη νομοταγείς στον κεχρισμένον Βασιλέα του Θεού, θα χαίρωμε να υπακούωμε στις οδηγίες του και στις διατάξεις του που παρέχονται μέσω της ορατής του θεοκρατικής οργανώσεως. Η Βασιλεία σημαίνει συμπαγέστερη οργάνωσι για τον λαόν του Θεού επάνω στη γη. Αυτό είναι ζωτικώς αναγκαίο αν πρόκειται ν’ αντισταθούμε στις ενωμένες δυνάμεις του εχθρού και να νικήσωμε αυτόν τον κόσμο. Κανείς δεν μπορεί να το επιτύχη μόνος του, και ο Βασιλεύς δεν θα βοηθήση ένα τέτοιον ατομιστή που παραμένει μόνος του. Αυτός βοηθεί το ποίμνιό του, τους ωργανωμένους υπηκόους του. Αν αρνούμεθα τις οδηγίες της οργανώσεως, αν εγκαταλείπωμε την επισυναγωγή μας για ν’ αποφύγωμε την οργάνωσι και τις υποχρεώσεις της, πού θα μπορούσαμε να πάμε μετά τον Αρμαγεδδώνα; Θα υπάρχουν «χωριστικοί» μετά τον Αρμαγεδδώνα που να κάνουν ο καθένας τους τον εαυτό του μια δική του κοινωνία και να ζουν σαν ερημίτες σε μια εκτεταμένη γη, αποφεύγοντας την επαφή των ανθρώπων και προτιμώντας την κοινωνία των ζώων; Το να εγκαταλείψη κάποιος την ωργανωμένη εκκλησία εκείνων που προορίζονται να επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος, σημαίνει γι’ αυτόν ότι ποτέ δεν θα μπη πέρα από τον Αρμαγεδδώνα στο Νέο Κόσμο και το θεοκρατικό του σύστημα. Σαν την οικογένεια του Νώε, πρέπει τώρα να μπούμε όλοι μαζί στην κιβωτό!

28. Τι πρέπει να κάνωμε για τις εσωτερικές διαφορές μεταξύ μας τώρα, και γιατί;

²⁸ Για μας το να είμεθα τώρα στενά συμπεπλεγμένοι σε οργάνωσι ενώ είμεθα ατελείς και έχομε τις ιδιοτελείς μας συμπάθειες, αντιπάθειες και τάσεις, μπορεί να έχη ως αποτέλεσμα κάποιες προστριβές και δυσκολίες για ένα διάστημα. Αλλ’ αν προσπαθούμε να δείξωμε το φρόνημα και το πνεύμα του Χριστού και να συνδεώμεθα με τους αδελφούς μας με αγάπη, θα μπορούμε να εξομαλύνωμε τις διαφορές και να εμμένωμε μαζί σε μια υπέρτατη κοινή υπόθεσι. Δεν βγήκαμε από τον παλαιό κόσμο και τις φιλονεικίες του απλώς για να βυθισθούμε σε φιλονεικίες που δημιουργούμε εμείς μεταξύ μας. Πρέπει, λοιπόν, να μάθωμε να υπερνικούμε τις εσωτερικές μας διαφορές και να τις εξομαλύνωμε τώρα. Είναι καλύτερο αυτό από το να έχωμε ν’ αγωνισθούμε με τέτοια πράγματα μεταξύ μας μετά τον Αρμαγεδδώνα. Ο Παύλος λέγει: «“Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε·” ο ήλιος ας μη δύη επί τον παροργισμόν σας· μήτε δίδετε τόπον εις τον διάβολον.» (Εφεσίους 4:26, 27) Θα μπορούσαμε κάλλιστα να πούμε τώρα: Ας μην έλθη ο Αρμαγεδδών σαν κλέπτης και σας βρη σε μια οργίλη διάθεσι, σε μια κατάστασι ερεθισμού εναντίον του αδελφού σας. Εκείνο που πρέπει να κάμετε είναι να ζητήτε ειρήνη και αρμονία με τον αδελφό σας τώρα. Το Βιβλίο της κοινωνίας του Νέου Κόσμου, η Αγία Γραφή, σας διδάσκει πώς να το πράξετε.—Ματθαίος 18:15-17.

Η ΚΟΙΝΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

29. Εκείνοι που θα επιζήσουν θα έχουν μήπως εθνικιστικές διαιρέσεις μετά τον Αρμαγεδδώνα, και τι πρέπει να λεχθή για τη γλώσσα τους;

²⁹ Αμέσως μετά τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, εκείνοι που θα επιζήσουν θα ζουν άρα γε κάτω από εθνικιστικές κυβερνήσεις με διηρημένες υποτέλειες, ανταγωνιστικές αξιώσεις, αλαζονικές παραδόσεις και αρχαία μίση και υποψίες; Όχι, όχι αφού θα χειρισθή ο Βασιλεύς το σκήπτρο του εναντίον των μαινομένων εθνών. Θα επιζήσουν εκείνοι που έχουν εξέλθει τώρα απ’ αυτόν τον κόσμο και έχουν υψωθή επάνω από τα ιδιοτελή αυτά πράγματα που καλλιεργούνται από τον «θεόν του αιώνος τούτου». Προς καιρόν θα υπάρχουν εκεί ομάδες διαφόρων γλωσσών. Εν τούτοις θ’ αποτελούν όλοι μια θεοκρατική οικογένεια—όπως ακριβώς είναι και τώρα «μία ποίμνη, είς ποιμήν.» (Ιωάννης 10:16) Δεν θα υπάρχουν έθνη, αλλά όλοι θα είναι πολίται του νέου κόσμου, υπό ένα Βασιλέα. Θα συμβαίνη το ίδιο που συμβαίνει και τώρα με το σώμα του Χριστού, «όπου δεν είναι Έλλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσιν είναι ο Χριστός.» (Κολοσσαείς 3:11) Ήδη ο Ιεχωβά Θεός έχει αποκαταστήσει στον λαό του κάθε εθνικής καταγωγής μίαν «γλώσσαν καθαράν», και αυτή θα είναι η μία γλώσσα που όλοι θα μιλούν από την αρχή του νέου κόσμου, δηλαδή, η αλήθεια της Θεοκρατικής Βασιλείας.

30. Ποια ουσιώδης απαίτησις έχει τώρα τεθή επάνω μας όπως ακριβώς και στους Ισραηλίτες πού είχαν ελευθερωθή από τη Βαβυλώνα;

³⁰ Για να εξακολουθήσωμε να παραμένωμε στην κοινωνία του Νέου Κόσμου, μια ουσιώδης απαίτησις είναι ότι πρέπει να μιλούμε την αλήθεια. Ο Σατανάς ή Διάβολος είναι ο «πατήρ του ψεύδους», και το ψεύδος είναι ένα από τα χαρακτηριστικά τού συστήματος πραγμάτων, του οποίου αυτός είναι ο θεός. (Ιωάννης 8:44) Ένας από τους μεγάλους μας αγώνες είναι ν’ απαλλαγούμε από τα ψεύδη που έχομε κληρονομήσει με το να είμεθα μέρος του παλαιού του κόσμου, ιδιαίτερα από τα θρησκευτικά ψεύδη. Αφού ελευθερώθηκαν οι αρχαίοι Ισραηλίτες από την ισχυρή Βαβυλώνα, η εντολή που τους έστειλε ο Ιεχωβά Θεός μέσω του προφήτου του Ζαχαρία για την ευημερία τους, ήταν η εξής: «Ούτοι είναι οι λόγοι, τους οποίους θέλετε κάμει· Λαλείτε έκαστος την αλήθειαν προς τον πλησίον αυτού·αλήθειαν και κρίσιν ειρήνης κρίνετε εν ταις πύλαις σας. Και μη βουλεύεσθε κακόν εν ταις καρδίαις σας έκαστος κατά του πλησίον αυτού, και όρκον ψευδή μη αγαπάτε· διότι πάντα ταύτα είναι εκείνα τα οποία μισώ, λέγει ο Ιεχωβά.» Με αυτή την πιστότητα στο να λαλούν την αλήθεια προς τον πλησίον των, και με το να δικάζουν και εκδίδουν αποφάσεις χωρίς μεροληψία στις πύλες της πόλεως, και με το να μην ορκίζωνται ψευδή όρκο με σκοπό να βλάψουν τον πλησίον εναντίον του οποίου θα εβουλεύοντο κακόν, η πόλις Ιερουσαλήμ επρόκειτο να ονομασθή «πόλις αληθείας». (Ζαχαρίας 8:16, 17, 3, ΑΣ) Ο απόστολος Παύλος είδε ότι αυτό ήταν μια απαίτησις για τους Χριστιανούς της εποχής του. Αφού τους λέγει να μην περιπατούν πλέον όπως περιπατούν τα έθνη στη ματαιότητα του νοός των, αλλά να ενδυθούν τον νέον άνθρωπον, τους εξηγεί πώς να το πράττουν αυτό και λέγει: «Όθεν απορρίψαντες το ψεύδος, “λαλείτε αλήθειαν έκαστος μετά του πλησίον αυτού·” διότι είμεθα μέλη αλλήλων.»—Εφεσίους 4:25.

31. Τι σημαίνει για μας σήμερα το να ‘λαλώμεν την αλήθειαν’ και ως τι θα φθάση να είναι γνωστή η οργάνωσις αν το πράττωμε αυτό;

³¹ Η ίδια αυτή απαίτησις εφαρμόζεται στην κοινωνία του Νέου Κόσμου σήμερα, της οποίας τα μέλη έχουν ελευθερωθή από έναν ψευδή, υποκριτικό παλαιό κόσμο. Κι εμείς επίσης πρέπει να εμμένωμε στο να μιλούμε την αλήθεια. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει ν’ απαλλαγούμε από τα ψεύδη του παλαιού κόσμου και από την άσκησι ψεύδους για οποιαδήποτε ιδιοτελή αιτία. Σημαίνει ότι πρέπει να ελευθερωθούμε από τα ψεύδη της ψευδούς θρησκείας, που βλασφημούν το όνομα του Θεού και διαστρεβλώνουν την πρόθεσί του και την οδόν του για σωτηρία, και που οδηγούν το ανθρώπινο γένος σε καταστροφή κατά τον Αρμαγεδδώνα. «Η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει,» είπε ο Ιησούς, και την αλήθεια αυτή την βρίσκομε στον λόγον του Θεού. Αυτή την αλήθεια πρέπει να μιλούμε ο ένας στον άλλον στην κοινωνία του Νέου Κόσμου για να οικοδομήσωμεν αλλήλους στην αγιωτάτη μας πίστι. (Ιούδας 20) Αυτή είναι η αλήθεια που πρέπει να εξαγγέλλωμε έξω από την κοινωνία του Νέου Κόσμου για να εισέλθουν στην κοινωνία και άλλοι που πεινούν για αλήθεια και δικαιοσύνη και να χορτασθούν και να ελευθερωθούν. Αυτό είναι ιδιαίτερα αναγκαίο εκεί όπου μικρές κοινότητες σε ωρισμένες χώρες έγιναν μέλη της κοινωνίας του Νέου Κόσμου εκατό τοις εκατό. Δεν πρέπει ν’ απομονωθούν για ν’ απολαύσουν την αλήθεια και την ειρήνη μόνο για τον εαυτό τους, αποφεύγοντας τις δυσκολίες του έργου της μαρτυρίας. Για ν’ αποφύγουν το να γίνουν ιδιοτελείς, πρέπει να εξέλθουν και να κηρύξουν σ’ εκείνους που βρίσκονται ακόμη στη δουλεία της πλάνης και να υποστηρίξουν επίσης τη διάδοσι της αληθείας από άλλους. Λαλώντας έτσι επίμονα τη θεοκρατική αλήθεια στους πλησίον μας μακριά και κοντά, η κοινωνία του Νέου Κόσμου θα γίνη πράγματι γνωστή ως οργάνωσις αληθείας.

32, 33. (α) Πώς ο Ιεχωβά αποκατέστησε τους κριτάς και τους συμβούλους σ’ εμάς όπως προηγουμένως; (β) Ποια διαθήκη συνεπλήρωσε ο Ιεχωβά με τους Ισραηλίτες εις Μωάβ, και τι τους προέτρεψε τότε ο Μωυσής να κάμουν;

³² Προφητεύοντας για τις ένδοξες ημέρες της αποκαταστάσεως του λαού του Ιεχωβά στον θεοκρατικό τρόπο οργανώσεως και δράσεως, ο Ησαΐας εξέφερε την εξής επαγγελία του Ιεχωβά: «Και θέλω αποκαταστήσει τους κριτάς σου ως το πρότερον, και τους συμβούλους σου ως το απ’ αρχής· μετά ταύτα θέλεις ονομασθή, Η πόλις της δικαιοσύνης, Η πιστή πόλις.» (Ησαΐας 1:26) Έχοντας τώρα ενθρονίσει τον Βασιλέα του ως τον Κριτήν μας και ‘Θαυμαστόν Σύμβουλον’, ο Ιεχωβά Θεός έχει αποκαταστήσει τα πράγματα όπως στον καιρό που ο Ιησούς Χριστός ήταν ορατώς παρών επάνω στη γη εν σαρκί, και τώρα απολαμβάνομε τις συμβουλές του αποκαλυπτομένου λόγου του Θεού όπως ποτέ προηγουμένως. Είναι επιβεβλημένο σ’ εμάς ν’ αποδειχθούμε μια πιστή κοινωνία, μια νομοταγής αντιπρόσωπος της ουρανίας Ιερουσαλήμ, του Θεού, της άνω «πιστής πόλεως». Βρισκόμαστε τώρα σε μια θέσι όμοια μ’ εκείνην των Ισραηλιτών στις έρημες πεδιάδες του Μωάβ λίγο προτού περάσουν τον Ιορδάνη Ποταμό για να μπουν στη Γη της Επαγγελίας. Ο Μωυσής, γνωρίζοντας ότι επρόκειτο να πεθάνη μέσα σ’ ένα μήνα, συνήθροισε τους Ισραηλίτες και τους έκαμε μια επανάληψι της διαθήκης του Νόμου που ο Ιεχωβά είχε κάμει μαζί τους στο Όρος Χωρήβ στην Αραβία, μαζί με αλλαγές που επρόκειτο να ισχύσουν υπό τις νέες συνθήκες στη Γη της Επαγγελίας.

³³ Στο τέλος της επαναλήψεως του θεοκρατικού νόμου από τον Μωυσή εκεί στις πεδιάδες του Μωάβ, διαβάζομε: «Ούτοι είναι οι λόγοι της διαθήκης, την οποίαν προσέταξεν ο Ιεχωβά εις τον Μωυσήν να κάμη προς τους υιούς Ισραήλ εν τη γη Μωάβ· εκτός της διαθήκης, την οποίαν έκαμε προς αυτούς εν Χωρήβ.» (Δευτερονόμιον 29:1, ΜΝΚ) Η διαθήκη αυτή εσυνηθίζετο ν’ αποκαλήται «διαθήκη πιστότητος»· πραγματικά όμως ήταν μια διαθήκη του επαναληφθέντος νόμου με αναθεωρήσεις της διαθήκης του Χωρήβ για να προσαρμοσθή προς τις διατάξεις που θα ίσχυαν στη Γη της Επαγγελίας. Συνεπώς το βιβλίο της Γραφής που περιέχει αυτή την επανάληψι του νόμου ονομάζεται Δευτερονόμιον. Επεβεβαίωσε και ενίσχυσε τη διαθήκη του νόμου που είχε δοθή στο έθνος Ισραήλ στο Όρος Χωρήβ ή Σινά. Έπειτα απ’ αυτό ο Μωυσής προέτρεψε τους Ισραηλίτες να είναι πιστοί σ’ αυτή τη διαθήκη, επικαλούμενος τον ουρανό και τη γη ως μάρτυρας εναντίον των, ότι αυτός είχε θέσει ενώπιόν των τη ζωή και τον θάνατο, την ευλογία και την κατάρα: για τούτο έπρεπε να εκλέξουν τη ζωή με πιστή τήρησι της διαθήκης, για να εξακολουθήσουν να ζουν με θεία εύνοια και ευλογία.

34. Πώς έχομε τώρα τον θεοκρατικό νόμο και τις απαιτήσεις του Ιεχωβά επανεκτεθειμένους σ’ εμάς, και γιατί πρέπει τώρα, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, να εκλέξωμε την πορεία της ζωής;

³⁴ Σήμερα, από την απελευθέρωσί μας από τη σύγχρονη Βαβυλώνα στο 1919 και προτού εισέλθωμε στο νέο κόσμο μετά τον Αρμαγεδδώνα, έχομε τον θεοκρατικό νόμο και τις απαιτήσεις του Ιεχωβά επανεκτεθειμένους σ’ εμάς όπως ποτέ προηγουμένως στη Χριστιανική ιστορία. Ολόκληρη η Βίβλος διανοίγεται. Αυτό είναι το έργον του Μεγαλυτέρου Μωυσέως του Ιεχωβά, του Ιησού Χριστού. Ασκούμεθα στις απαιτήσεις της κοινωνίας του Νέου Κόσμου, για να ξέρωμε πώς να εκλέξωμε την πορεία της ζωής και να ζούμε στην εύνοια και ευλογία του Θεού τώρα· μπορεί ακόμη να διαφυλαχθούμε μέσα από τον Αρμαγεδδώνα και να μπούμε στο νέο κόσμο κατά την έναρξί του. Σ’ εμάς απόκειται τώρα να λάβωμε την απόφασι κάτω από το φως του αποκαλυμμένου θεοκρατικού νόμου. Τώρα ακριβώς πρέπει ν’ ανταποκριθούμε σ’ αυτές τις θεοκρατικές απαιτήσεις, τώρα σ’ αυτόν τον «έσχατον καιρόν», και όχι μετά τον Αρμαγεδδώνα. Μετά τον πόλεμον αυτόν δεν θα υπάρχουν ειδωλολάτραι γείτονες για να μας περιβάλλουν όπως περιέβαλλαν τους Ισραηλίτες αφού απέθανε ο Μωυσής και αυτοί διέβησαν τον Ιορδάνη και μπήκαν στη Γη της Επαγγελίας. Όχι, στο νέο κόσμο δεν θα υπάρχουν ειδωλολάτραι και ψευδείς θρησκευτικοί γείτονες που να έχουν επιζήσει από τον Αρμαγεδδώνα για να μας περιστοιχίζουν και να μας βάζουν σε πειρασμό να λατρεύσωμε τους ψευδείς των θεούς και να μας προσφέρουν τα παιδιά των σε γάμο αρκεί να τους προσφέρωμε τα δικά μας και έτσι να κάνωμε συνασπισμούς και συμμαχίες θέτοντας σε κίνδυνο τον εαυτό μας. Τώρα ακριβώς έχομε ν’ αγωνισθούμε με τέτοια πράγματα. Γι’ αυτό ο Μεγαλύτερος Μωυσής έχει επανεκθέσει και επεξηγήσει τους νόμους και τις απαιτήσεις του Θεού για μας.

35. Σε τι θα οδηγήση το να είμεθα σταθεροί τώρα υπό εναντίωσιν, και ποια πορεία μάς προτρέπει τώρα να εκλέξωμε ο Μεγαλύτερος Μωυσής;

³⁵ Τώρα ακριβώς πρέπει ν’ αποφασίσωμε να κρατήσωμε ακεραιότητα και να είμεθα πιστοί στη θεοκρατία για ν’ αποδειχθούμε άξιοι του ερχομένου κόσμου τού ενός αληθινού Θεού. Αν είμεθα τώρα σταθεροί κάτω από εναντίωσι σ’ αυτόν τον εχθρικό παλαιό κόσμο, αυτό θα μας οδηγήση στο να είμεθα πιστοί τότε μέσα στην αδιάρρηκτη πνευματική και υλική ευτυχία χωρίς τους πειρασμούς του Διαβόλου και του διεφθαρμένου, ιδιοτελούς κόσμου του. Ο σημερινός καιρός είναι ο ευνοϊκός καιρός για μας ως μέλη της κοινωνίας του Νέου Κόσμου να κάμωμε την τελική μας εκλογή ανάμεσα στις δύο πορείες που ο Μεγαλύτερος Μωυσής θέτει ενώπιόν μας. Η επείγουσα συμβουλή του είναι: «Εκλέξατε την ζωήν, δια να ζήτε συ και το σπέρμα σου, με το να αγαπάς Ιεχωβά τον Θεόν σου, με το να υπακούης εις την φωνήν αυτού, και με το να ήσαι προσηλωμένος εις αυτόν, διότι αυτός είναι η ζωή σου, και η μακρότης των ημερών σου.»—Δευτερονόμιον 30:19, 20, ΜΝΚ.

ΠΑΡΗΛΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΠΕΝΘΟΥΣ

36. Γιατί δεν πρέπει να λυπούμεθα με τον κόσμο; Αντιθέτως, τι είναι τώρα ευκαιρία να κάμωμε;

³⁶ Κρατώντας πάντοτε τα μάτια μας προς τα εμπρός, προς τον νέο κόσμο που λάμπει στον ορίζοντά μας, θα βοηθηθούμε να εμμείνωμε στην απόφασί μας να κερδίσωμε ζωή στο νέο κόσμο που αντιπροσωπεύομε ως κοινωνία. Σήμερα ο θνήσκων κόσμος πενθεί για τα παθήματά του, για τις απώλειές του, για τις απογοητεύσεις του, αλλά δεν λυπείται μ’ ένα ευσεβή τρόπο που απεργάζεται μετάνοια για σωτηρία. Δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο που το έχομε αφήσει πίσω και από το οποίο μας έχει σώσει ο Παντοδύναμος Θεός, για το οποίο να πενθούμε. Δεν μπορούμε να ενδώσωμε στο ν’ αναλάβωμε το φρόνημα του κόσμου και τη δική του εκτίμησι των πραγμάτων. Το να συμμετέχωμε με τον κόσμο στην ιδιοτελή του λύπη δεν είναι υγιεινό για μας: ‘η λύπη του κόσμου γεννά θάνατον’. (2 Κορινθίους 7:9, 10) Ως άτομα υπήρξαμε αμαρτωλοί στο παρελθόν. Εκάναμε τα σφάλματά μας και παρέβημεν τον νόμον του Θεού ή ακόμη και εναντιωθήκαμε σ’ αυτόν και κατεδιώξαμε τον λαό του. Μάλιστα, ακόμη και το υπόλοιπο των κληρονόμων της ουρανίας Βασιλείας του έσφαλε σε περασμένους καιρούς και ήταν ένοχο αδικοπραγίας, ελλείψεων και παραλείψεων στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, και ο Ιεχωβά ωργίσθη μαζί τους και τους άφησε να υποστούν Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία σ’ αυτόν τον κόσμο. Αλλά γιατί να πενθούμε πια για το νεκρό παρελθόν; Ο Θεός έχει απελευθερώσει τώρα το υπόλοιπό του και μαζί τους επίσης ένα «πολύν όχλον» ανθρώπων που αγαπούν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, και τους διεμόρφωσε σε μια κοινωνία Νέου Κόσμου. Λύπη που ωδήγησε σε μετάνοια, και μετάνοια που ωδήγησε σ’ αυτή την απελευθέρωσι, είναι τώρα πράγματα του παρελθόντος. Τώρα είναι ευκαιρία για μας, όχι να λυπούμεθα ακόμη και να θλιβώμεθα υπερβολικά προς αποθάρρυνσίν μας, αλλά να χαιρόμαστε για την τωρινή σωτηρία που απολαμβάνομε με το έλεος του Ιεχωβά.

37. Γιατί ο Ιεχωβά Θεός είναι χαρούμενος στον σημερινό καιρό, και γιατί πρέπει να είμεθα χαρούμενοι μαζί του;

³⁷ Λύπη και θλίψις και πένθος εξασθενίζουν, αλλά η χαρά ενισχύει. Ο Ιεχωβά ο Θεός μας είναι πάρα πολύ χαρούμενος στον καιρόν αυτόν. Η βασιλεία του μέσω του αγαπητού του Υιού Ιησού Χριστού έχει αρχίσει· οι εχθροί του που τους ανέχθηκε επί πολύν καιρό, ο Σατανάς και οι δαίμονες, έχουν εξωσθή από τον ουρανό κάτω στη γη· αυτός έχει ελευθερώσει τον λαό του από τη δουλεία του κόσμου τούτου και τους κατέστησε μια κοινωνία διαγγελέων της Βασιλείας· και τώρα ο μεγάλος πόλεμος για τη διεκδίκησι της παγκοσμίου κυριαρχίας του μια για πάντα πλησιάζει, με τη νίκη βεβαία. Απόκειται σ’ εμάς να βγούμε από κάθε θλιβερή, στρεφόμενη προς τα μέσα, εξέτασι του εαυτού μας και να σκεπτώμεθα τι ο Θεός έχει κάμει, τι κάνει και τι θα κάμη για την αμάραντη δόξα του και την ευλογία του πιστού λαού του. Γιατί να λυπούμεθα μαζί με τον εχθρόν του Θεού, τον κόσμον αυτόν; Γιατί ο λαός του Ιεχωβά να είναι λυπημένος όταν ο Ιεχωβά είναι χαρούμενος και υπερχειλίζει από δίκαιη ευφροσύνη; Ο Υιός του είναι παρών ως ένας περιχαρής Νυμφίος, και ο «γάμος του Αρνίου» πλησιάζει στην αποτελείωσί του. (Αποκάλυψις 19:7) Ο Ιεχωβά συγκεντρώνει σε ένα τα πάντα στον ουρανό και στη γη υπό την κυριαρχία του. Βρισκόμαστε στο αντίτυπο της αρχαίας θεοκρατικής εορτής της συγκομιδής των καρπών, της εορτής της συγκομιδής των κόπων του έτους, της πιο χαρούμενης εορτής όλου του έτους. Μακριά, λοιπόν, από περιττό πένθος και λύπη για το παρελθόν. Αυτός είναι ο καιρός να χαίρωμε με τον Ιεχωβά ως φίλοι του και λατρευταί του, διότι, όπως το εκφράζει ο Νεεμίας, «η χαρά του Ιεχωβά είναι η ισχύς σας.»—Νεεμίας 8:10, ΑΣ.

38. Πώς έχομε αποκτήσει αιώνια χαρά και ευφροσύνη, και γιατί τα σημερινά παθήματα δεν μεταβάλλουν το γεγονός αυτό;

³⁸ Η κοινωνία του Νέου Κόσμου πρέπει να εξακολουθήση να είναι ο πιο χαρούμενος και αισιόδοξος λαός στο πρόσωπο της γης. Αιώνια χαρά είναι επάνω στις κεφαλές μας με τη γνώσι ότι η βασιλεία της διεκδικήσεως του Ιεχωβά είναι παρούσα για πάντα και εμείς είμεθα οι διαγγελείς της. Με το να έλθωμε στην κοινωνία του Νέου Κόσμου, έχομε αποκτήσει χαρά και ευφροσύνη, η δε λύπη και ο στεναγμός έχουν φύγει, παρ’ όλο το μίσος και τον διωγμό που πρέπει να υποστούμε διεθνώς για ένα μικρό διάστημα. Το θεωρούμε τιμή να υποφέρωμε προς χάριν του.—Ησαΐας 35:10.