Η «Ομοιότης του Μελχισεδέκ»
1. Ποιος ήταν ο Μελχισεδέκ, και ποιος έγινε «κατά την τάξιν του;»;
Ο ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ ήταν ένας βασιλικός ιερεύς, και το βασιλικό ιερατείο έγινε όμοιο με αυτόν. Ο απόστολος Παύλος διδάσκει: «Ο Χριστός δεν εδόξασεν εαυτόν δια να γείνη αρχιερεύς, αλλ’ ο λαλήσας προς αυτόν, “Υιός μου είσαι συ, εγώ σήμερον σε εγέννησα.” Καθώς και αλλαχού λέγει, “Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.” . . . ονομασθείς υπό του Θεού αρχιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.» (Εβρ. 5:5, 6, 10) Ποια είναι αυτή η τάξις ή ομοιότης; και τι σημαίνει;
2. Αναφέρατε σύντομα τις περιστάσεις που έφεραν τον Μελχισεδέκ στην ιστορική έκθεσι της Γενέσεως 14, και τι έχει ο Παύλος να πη γι’ αυτόν τον βασιλέα ιερέα;
2 Η αρχική έκθεσις για τον βασιλικόν αυτόν ιερέα δείχνει την εμφάνισί του στη σκηνή εν σχέσει με τον πιο αρχαίον πόλεμον που αναγράφεται στις Γραφές. Ήταν μια επιδρομή στην κοιλάδα του Ιορδάνου. Μια μεγάλη μάχη προέκυψε μεταξύ των βασιλέων των ημερών εκείνων και του λαού της κοιλάδος. Οι επιδρομείς ενίκησαν και επήραν λάφυρα και αιχμαλώτους, στους οποίους περιελαμβάνοντο και ο Λωτ και η οικογένεια του. Ο θείος του Λωτ, ο Άβραμ όταν επληροφορήθη για την αιχμαλωσία, συνήθροισε τους γυμνασμένους δούλους του και κατεδίωξε τους νικητάς, τους κατέβαλε, ελευθερώνοντας τους αιχμαλώτους και επαναφέροντας τα λάφυρα. Στην επιστροφή ακριβώς του Άβραμ από τον νικηφόρο αυτόν πόλεμο επρόβαλε ο Μελχισεδέκ. (Βλέπε Γένεσις 14:1-20) Ο Παύλος μ’ ένα πολύ ενδιαφέροντα τρόπο εξηγεί εις Εβραίους 7:1-3: «Διότι ούτος ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ ιερεύς του Θεού του Υψίστου, όστις συνήντησε τον Αβραάμ επιστρέφοντα από της καταστροφής των βασιλέων, και ευλόγησεν αυτόν· εις ον ο Αβραάμ εχώρισε και δέκατον από πάντων των λαφύρων· όστις πρώτον μεν ερμηνεύεται βασιλεύς δικαιοσύνης, έπειτα δε βασιλεύς Σαλήμ το οποίον είναι, βασιλεύς ειρήνης· απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος· μη έχων μήτε αρχήν ημερών, μήτε τέλος ζωής· αλλ’ αφομοιωμένος με τον Υιόν του Θεού· μένει ιερεύς πάντοτε.»
3. Ποιο είναι το επιχείρημα του Παύλου εις Εβραίους 7 σχετικά με την «ομοιότητα του Μελχισεδέκ»;
3 Έπειτα από τα γεγονότα αυτά «ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ έφερεν έξω άρτον και οίνον· ήτο δε ιερεύς του Θεού του υψίστου. Και ευλόγησεν αυτόν, και είπεν, Ευλογημένος ο Άβραμ παρά του Θεού του υψίστου, όστις έκτισε τον ουρανόν και την γην· και ευλογητός ο Θεός ο ύψιστος, όστις παρέδωκε τους εχθρούς σου εις την χείρά σου.» (Γεν. 14:18-20) Ο Παύλος λέγει: «Στοχασθήτε δε πόσον μέγας ήτο ούτος, εις ον ο Αβραάμ ο πατριάρχης έδωκε και δέκατον εκ των λαφύρων. . . . και [ο Μελχισεδέκ] ευλόγησε τον έχοντα τας επαγγελίας. Χωρίς δε τινος αντιλογίας, το μικρότερον ευλογείται υπό του μεγαλητέρου. Εάν λοιπόν η τελειότης υπήρχε δια Λευιτικής ιερωσύνης, . . . τις χρεία πλέον να εγερθή άλλος ιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ, και ουχί να λέγηται κατά την τάξιν Ααρών; Και περισσότερον έτι κατάδηλον είναι, διότι κατά την ομοιότητα του Μελχισεδέκ εγείρεται άλλος ιερεύς, . . . κατά δύναμιν ζωής ατελευτήτου. Διότι μαρτυρεί, λέγων, “Ότι συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ”.» Ο Παύλος συνεχίζει το επιχείρημα, παραθέτοντας πάλι τον Ψαλμό 110:4 και λέγοντας: «Ώμοσεν ο Ιεχωβά και δεν θέλει μεταμεληθή, Συ ιερεύς εις τον αιώνα.» Ποιος είναι αυτός; Είναι ο Ιησούς Χριστός. «Εκείνος όμως, επειδή μένει εις τον αιώνα, έχει αμετάθετον την ιερωσύνην. Όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι’ αυτού, ζων πάντοτε δια να μεσιτεύση υπέρ αυτών.»—Εβρ. 7:4-7, 11, 15-17, 21-25, ΜΝΚ.
4. Πώς το γεγονός ότι ο Ιεχωβά διεκήρυξε τον Ιησούν ως υιόν Του, τον καθιστά τέλειον ιερέα;
4 Ο Ιεχωβά ανεγνώρισε τον Ιησούν κατά το βάπτισμά του στον Ιορδάνη. «Ιδού φωνή εκ των ουρανών, λέγουσα, Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.» Πάλι στον καιρό της μεταμορφώσεως του Ιησού: «Και έγεινε φωνή εκ της νεφέλης, λέγουσα, Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός· αυτού ακούετε.» Επίσης μιλώντας για τη δευτέρα του παρουσία ως Βασιλέως, ο προφητικός ψαλμός λέγει: «Ο Ιεχωβά είπε προς εμέ, “Υιός μου είσαι συ· εγώ σήμερον σε εγέννησα”.» (Ματθ. 3:17· Λουκ. 9:35· Ψαλμ. 2:7, ΑΣ) Ο Υιός και οι άλλοι κεχρισμένοι υιοί του Θεού είναι από τον βασιλικόν οίκον και θα ζουν αιωνίως και για τούτο από την άποψι αυτή η υιότης και η ιερατεία γίνονται ένα και το αυτό. Ο Ιησούς Χριστός ήταν εκλεκτός ιερεύς επειδή ήταν ο Υιός του Θεού. Αυτός ζη αιωνίως.
5. Αναφέρατε μερικούς από τους τρόπους με τους οποίους ο Μελχισεδέκ προεσκίαζε τον μέγαν Βασιλικόν Ιερέα.
5 Το γεγονός ότι δεν ανεγράφετο ‘μήτε αρχή ημερών μήτε τέλος ζωής’ για τον Μελχισεδέκ και ότι ο ιερεύς αυτός μπορούσε να λάβη δέκατα και να ευλογήση τον Άβραμ καθώς και ότι ήταν ‘βασιλεύς ειρήνης και δικαιοσύνης’, φανερώνεται από τον Παύλο ότι περιγράφει ωραία τον αιώνιον Υιόν του Ιεχωβά. Αυτός είναι ο Βασιλικός Αρχιερεύς του Θεού και είναι κεφαλή του βασιλικού ιερατείου του Θεού.
6. Τι σημαίνουν εν σχέσει με το βασιλικό ιερατείον όσα αναγράφονται στον Ψαλμό 110 και στην Αποκάλυψι 19;
6 Ο Ψαλμός 110 προφητικώς διδάσκει το μεγάλο έργον που θα επιτελέση ο Βασιλικός αυτός Αρχιερεύς. «Εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο Ιεχωβά την ράβδον της δυνάμεώς σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου. Ο Κύριος, ο εκ δεξιών σου, θέλει συντρίψει βασιλείς εν τη ημέρα της οργής αυτού. Θέλει κρίνει εν τοις έθνεσι.» (Ψαλμ. 110:2, 5, 6, ΑΣ) Ο Άρχων αυτός είναι ο ίδιος εκείνος για τον οποίον μιλεί η Αποκάλυψις: «Και είδον τον ουρανόν ανεωγμένον, και ιδού, ίππος λευκός, και ο καθήμενος επ’ αυτόν εκαλείτο Πιστός και Αληθινός, και κρίνει και πολεμεί εν δικαιοσύνη. . . . αυτός πατεί τον ληνόν του οίνου του θυμού και της οργής του Θεού του Παντοκράτορος. . . . έχει γεγραμμένον το όνομα, ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΣ ΚΥΡΙΩΝ.» (Αποκάλ. 19:11, 15, 16) Ο Μεγαλύτερος από τον Μελχισεδέκ δεν είναι μόνο ιερεύς για να προσφέρη θυσίες, αλλά και βασιλεύς για να κατακτά και να κυβερνά, ο αντιτυπικός δε αυτός Βασιλεύς Δικαιοσύνης διεξάγει πόλεμον με δικαιοσύνη. Μπορούμε, λοιπόν, να έχωμε ισχυρή πεποίθησι ότι κάθε αδικία και εναντίωσις στον Ιεχωβά Θεό θα εξαφανισθούν, επειδή ο Χριστός κυβερνά με δικαιοσύνη, κατόπιν δε ειρήνη θα είναι η αιωνία μερίς όλων. Αυτός θα είναι ο Άρχων της Ειρήνης και ο Βασιλικός Αρχιερεύς για πάντα.
Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣ1Σ
7. Από τι απορρέει πλήρης πεποίθησις σε μια ανάστασι:
7 Σχετικά με το βασιλικό αυτό ιερατείο υπό τον Χριστόν, ο Ιωάννης έγραψε: «Μακάριος και άγιος όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν.» (Αποκάλ. 20:6) Τι σημαίνει αυτό; Κάθε πλάσμα που φοβείται τον Ιεχωβά επιθυμεί να έχη την πλήρη βεβαίωσι μιας αναστάσεως. Αν κανείς θα μπορούσε να είναι απολύτως βέβαιος για μια ανάστασι, τότε ο θάνατος θα ήταν μόνο σαν ύπνος. Ποιοί είναι, έτσι πεπεισμένοι; Ποιοι είναι έτσι γεμάτοι από πίστι προς τον Δημιουργό, ώστε πιστεύουν χωρίς την ελαχίστη σκιά αμφιβολίας ότι θ’ αναστηθούν; Η απάντησις είναι ότι οι μόνοι που μπορούν πιθανώς να έχουν τέτοια βεβαίωσι είναι εκείνοι που είναι τελείως αφιερωμένοι στον Ιεχωβά, και που αληθινά Τον υπηρετούν με όλη τους την καρδιά, τη διάνοια, την ψυχή και τη δύναμι. Ο Θεός γνωρίζει και ευλογεί τους πιστούς αυτούς και τους χορηγεί πίστι. Μπορούμε όλοι να αυξήσουμε την πίστι μας.—Βλέπε Λουκάς 17:5, 6 και 1 Κορινθίους 12:4, 9.
8. Θ’ αποθάνουν πιθανώς μερικοί από εκείνους που θ’ αναστηθούν, και υπάρχει εκεί μια «δεύτερη ευκαιρία»;
8 Η βέβαιη ελπίς αναστάσεως είναι μια ισχυρή δύναμις στη ζωή. Μερικοί θα εγερθούν από τον ύπνο του θανάτου στη διάρκεια της χιλιετούς διακυβερνήσεως του Βασιλικού ιερατείου του Μεγαλυτέρου Μελχισεδέκ, και θα διδαχθούν τον νόμον του Ιεχωβά και, αν είναι ευπειθείς, θα εξακολουθήσουν να ζουν. Αν είναι απειθείς, θα «αποκοπούν» από τη ζωή. Αυτή, επομένως, θα είναι η δεύτερη φορά που θα πεθάνουν, και από αυτόν τον θάνατο δεν θα υπάρξη άλλη ανάστασις. Ο πρώτος θάνατος ήλθε ως αποτέλεσμα της καταδίκης του ανθρωπίνου γένους μέσω της αρχικής αμαρτίας του Αδάμ. Ο δεύτερος θα προέλθη από δική τους ευθύνη. Αυτό δεν αποτελεί διδασκαλία μιας «δευτέρας ευκαιρίας», αλλά σημαίνει ότι μερικοί από τα άφθονα εκατομμύρια των νεκρών της γης θ’ αναστηθούν.
9. Πώς θα βοηθηθούν οι κάτοικοι της γης στον νέο κόσμο, έτσι ώστε να μπορέσουν να ζήσουν για πάντα;
9 Στην ημέρα της αναστάσεως, η κρίσις θα είναι μια ατομική ευθύνη. Το θέλημα του Ιεχωβά φέρεται σε πραγματοποίησι από τον Μεγαλύτερον του Μελχισεδέκ. Οι σκοποί του Υψίστου θα είναι πλήρως γνωστοί από το βασιλικό ιερατείον στους ουρανούς. Θα παρασχεθή κάθε ευκαιρία στα εκατομμύρια της γης να συμμορφώσουν τη ζωή τους προς το θέλημα του Ιεχωβά, επειδή θα έχουν ένα έθνος ιερέων που θα τους κυβερνά. Κάθε τους αποτυχία και κάθε τους προσπάθεια θα κατανοήται και θα εκτιμάται. Έλεος, συμπάθεια και συγχώρησις θα παρέχεται γενναιόδωρα σε όλους. Αλλά στους πονηρούς, στους υποκριτάς και στους απίστους, θα γίνη δυσμενής μεταχείρισις, αφού δοθή πλήρης ευκαιρία να εκζητήσουν και επιτύχουν ειρήνη και δικαιοσύνη. Η διακυβέρνησις των νέων ουρανών και της νέας γης θα είναι πολύ διαφορετική από τη διακυβέρνησι του σημερινού πονηρού συστήματος πραγμάτων. Σήμερα υπάρχει τραχύτης, έλλειψις κατανοήσεως, κρίσις από την εξωτερική εμφάνισι, και υποκρισία. Στο νέο σύστημα πραγμάτων το βασιλικό ιερατείον θα κυβερνά με δικαιοσύνη, έλεος και αγαθότητα. Κάθε μέλος θα έχη δοκιμάσει την αδυναμία της ανθρωπίνης σαρκός, ο καθένας από τους 144.000 θα έχη γνωρίσει τι εσήμαινε να υπηρετή τον Ιεχωβά μολονότι συχνά παρανοημένος, να εξακολουθή να αγαπά μολονότι ίσως τα ελατήρια δεν εξετιμώντο. Θα συγκινούνται από τις αδυναμίες του ανθρωπίνου γένους και θα επιθυμούν να βοηθούν εκείνους που αγωνίζονται μ’ αυτές παρά τα εμπόδιά των. Διότι μήπως δεν γίνεται το ίδιο σήμερα; Ο Ιεχωβά πρέπει ν’ αγαπά εκείνους από τον λαό του που αγωνίζονται και δεν παραιτούνται από τον αγώνα, εκείνους που εξακολουθούν να προχωρούν, μολονότι συχνά βεβαρημένοι με την κατανόησι της αδυναμίας των, εκείνους που μισούν τη σάρκα που είναι ασθενής. Το ίδιο θα συμβαίνη και στη Βασιλεία, διότι η θέσις και η δόξα δεν θα μεταβάλουν τη διάθεσι του βασιλικού ιερατείου, ούτε θα τους εμποδίσουν να εφαρμόσουν ευπειθώς τις δίκαιες κρίσεις του Θεού.
10. Μήπως μερικοί από τους πονηρούς αξίζουν τον «δεύτερο θάνατο» ακόμη και πριν από τη χιλιετή βασιλεία;
10 Μερικοί από τα εκατομμύρια της γης αξίζουν την κρίσι του δευτέρου θανάτου καθ’ ον χρόνον ζουν επάνω στη γη και προτού η Βασιλεία αρχίση τη διακυβέρνησί της των χιλίων ετών. Η μεγάλη φωτιά στην κοιλάδα του Εννόμ (Γέεννα), που έκαιε εξακολουθητικά για να καταναλίσκη τα απορρίμματα της Ιερουσαλήμ εχρησιμοποιείτο ως εξεικόνισις της τελικής εξαλείψεως των αναξίων. Πράγματι, σ’ αυτή τη μεγάλη λίμνη του πυρός εξεσφενδονίζοντο τα σώματα εγκληματιών, εκείνων που δεν έπρεπε να τους ενθυμούνται. Αυτοί δεν εθάπτοντο σε μνημεία. Έπρεπε να χαθούν για πάντα και τα ονόματά των έπρεπε να λησμονηθούν. Εν τούτοις, ας έχωμε υπ’ όψιν ότι τα σώματα αυτά ήσαν νεκρά όταν ερρίπτοντο στην πύρινη κοιλάδα του Εννόμ για καταστροφή. Για τούτο η φωτιά αυτή έγινε μια εξεικόνισις της τελικής τύχης εκείνων που πεθαίνουν τον δεύτερο θάνατο, επειδή αυτοί καταστρέφονται. Εξαφανίζονται χωρίς ελπίδα αναστάσεως.
11. Αναφέρατε μερικές από τις τάξεις που πρόκειται να καταστραφούν.
11 Μερικές από τις τάξεις που πρόκειται έτσι να καταστραφούν, κατονομάζονται στην Αποκάλυψι 21:8: «Οι δε δειλοί και άπιστοι και βδελυκτοί και φονείς και πόρνοι και μάγοι και ειδωλολάτραι, και πάντες οι ψεύσται, θέλουσιν έχει την μερίδα αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη.» Έπειτα διασαλπίζεται η προειδοποίησις σ’ εκείνους που μισούν τον Ιεχωβά και τον λαό του: «Όφεις, γεννήματα εχιδνών, πώς θέλετε φύγει από της καταδίκης της γεέννης;» Ο Κύριος Ιησούς διηύθυνε την προσοχή σε μια άλλη ανάξια, εριφοειδή τάξι ανθρώπων, λέγοντας σ’ αυτούς: «Επείνασα, και δεν μοι εδώκατε να φάγω· εδίψησα, και δεν με εποτίσατε· ξένος ήμην, και δεν με εφιλοξενήσατε· γυμνός, και δεν με ενεδύσατε· ασθενής και εν φυλακή, και δεν με επεσκέφθητε.» Εκείνοι που μεταχειρίζονται μ’ αυτό τον τρόπο τους αδελφούς του Κυρίου θ’ αντιμετωπίσουν την καταδίκη του Βασιλικού Ιερέως του Ιεχωβά, διότι αυτός διακηρύττει περαιτέρω: «Υπάγετε απ’ εμού, οι κατηραμένοι, εις το πυρ το αιώνιον.» Επίσης οι διώκται του λαού του Θεού, οι άπιστοι, πρόκειται να πεθάνουν τον θάνατον αυτόν: «Είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν· εις εσάς δε τους θλιβουμένους άνεσιν μεθ’ ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού, εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν, και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.» Πάλιν, «Εάν δε και ήναι το ευαγγέλιον ημών κεκαλυμμένον, εις τους απολλυμένους είναι κεκαλυμμένον· των οποίων, άπιστων όντων, ο θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νουν.» Φαίνεται καθαρά, λοιπόν, ότι θα καταστραφούν σ’ αυτόν τον δεύτερο θάνατο πολύ περισσότερα άτομα από ό,τι μερικοί έτειναν να πιστεύουν, αλλά πρέπει να δεχθούμε τον λόγον του Ιεχωβά, και όχι τις δικές μας επιθυμίες και αισθηματικές ιδέες.—Ματθ. 23:33· 25:41-44· 2 Θεσ. 1:6-8· 2 Κορ. 4:3, 4.
12. Γιατί πρέπει όλοι όσοι αποτελούν τον λαόν του Ιεχωβά να είναι συνεχώς ευγνώμονες για την παρ’ αξίαν αγαθότητα του, και τι θα συμβή αν χαλαρώσωμε την ευγνωμοσύνη μας;
12 Τα εδάφια αυτά ασφαλώς υπενθυμίζουν σε όλους όσοι ανήκουν στον λαόν του Θεού πόσο προσεκτικά πρέπει να περιπατούν σ’ αυτή την ημέρα της κρίσεως. Άσχετα με το αν ελπίζετε να ανήκετε στο αιώνιο βασιλικό ιερατείο ή να είσθε ένας από τους υπηκόους εκείνους του Βασιλικού Ιερέως του Ιεχωβά στη διάρκεια των χιλίων ετών, απαιτείται πιστή υπακοή. Όλοι πρέπει να περιπατούν με φόβο και τρόμο, επειδή αμέλεια, έλλειψις πιστότητος, απιστία, παρακοή θα είναι άξια αποδοκιμασίας, και σ’ εκείνους που αποδοκιμάζονται «δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών». Ακόμη και τώρα προειδοποιούνται οι πνευματικοί αδελφοί του Χριστού: «Αδύνατον είναι οι άπαξ φωτισθέντες, και γευθέντες της επουρανίου δωρεάς, και γενόμενοι μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος, και γευθέντες τον καλόν λόγον του Θεού, και τας δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος, και έπειτα παραπεσόντες, αδύνατον να ανακαινισθώσι πάλιν εις μετάνοιαν, ανασταυρούντες εις εαυτούς τον Υιόν του Θεού, και καταισχύνοντες.» «Διότι ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον.» (Εβρ. 6:4-6· 12:29) Όλοι όσοι αποτελούν τον λαόν του Ιεχωβά, άσχετα με τον προορισμό των, ας κρατήσουν σταθερά την εμπιστοσύνη των και ας είναι πάντοτε ευγνώμονες για την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά και για τη θυσία του αγαπητού του Υιού.
13. Πώς είναι δυνατόν ο «δεύτερος θάνατος» να μην έχη εξουσία πάνω σ’ εκείνους που ανήκουν στο βασιλικό ιερατείο;
13 Εκείνοι που πρόκειται να είναι ουράνιοι σύντροφοι του Μεγαλυτέρου Μελχισεδέκ θα εγερθούν αθάνατοι. Συνεπώς επάνω τους ο «δεύτερος θάνατος» δεν έχει εξουσία. «Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού· και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι· εξεύρομεν όμως, ότι, όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν· διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς είναι.» «Όστις είναι αρχή, πρωτότοκος εκ των νεκρών, δια να γείνη αυτός πρωτεύων εις τα πάντα.» Επίσης είναι γραμμένο: «Τώρα ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών· έγεινεν απαρχή των κεκοιμημένων.» (1 Ιωάν. 3:2· Κολ. 1:18· 1 Κορ. 15:20· Ιωάν. 14:2, 3· Αποκάλ. 1:5) Ο Παύλος διακηρύττει: «Κατά την ομοιότητα του Μελχισεδέκ εγείρεται άλλος ιερεύς [ο Ιησούς Χριστός], όστις δεν έγεινε κατά νόμον σαρκικής εντολής, αλλά κατά δύναμιν ζωής ατελευτήτου.» (Εβρ. 7:15, 16) Για τούτο και τα μέλη του βασιλικού αυτού ιερατείου υπό τον Μεγαλύτερον Μελχισεδέκ, ποτέ δεν θα τα βλάψη ο θάνατος, επειδή και αυτά επίσης είναι ακατάστρεπτα. Ο Παύλος λέγει: «Ούτω και η ανάστασις των νεκρών· σπείρεται εν φθορά, ανίσταται εν αφθαρσία . . . σπείρεται σώμα ζωικόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν. . . . σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν, ουδέ η φθορά κληρονομεί την αφθαρσίαν.»—1 Κορ. 15:42, 44, 50.
14. Τι εννοείται με την «πρώτη ανάστασι»; Πώς ξέρομε ότι ο Παύλος απέβλεπε στο να συμμετάσχη σ’ αυτήν;
14 Ο σκοπός του αποστόλου Παύλου διατυπώνεται: «Ίσως καταντήσω εις την εξανάστασιν των νεκρών.» (Φιλιππησ. 3:11) Η εξανάστασις είναι η «πρώτη ανάστασις». Η λέξις αυτή χρησιμοποιείται με ιδιαίτερη έννοια και είναι διαφορετική από την απλή λέξι ανάστασις. Δεν αναφέρεται εδώ ο Παύλος στη «γενική» ανάστασι, αλλά επιθυμεί να είναι ένας από εκείνους που θα εγερθούν «πρώτοι» από τους νεκρούς, διότι αυτοί προεξέχουν από τους νεκρούς γενικά. Είναι μια ειδική ανάστασις. Είναι η πρώτη ανάστασις και ως προς τον χρόνον και ως προς την σπουδαιότητα. Ο Παύλος λέγει: «Έκαστος όμως κατά την ιδίαν αυτού τάξιν· ο Χριστός είναι η απαρχή, έπειτα όσοι είναι του Χριστού, εν τη παρουσία αυτού.» (1 Κορ. 15:23) Ο Χριστός είναι αοράτως παρών στη βασιλεία του από το 1914 μ.Χ., και εκείνοι που απέθαναν πιστοί ανήκοντας σ’ αυτόν ως μέλη του βασιλικού ιερατείου, είχαν αυτή την «εξανάστασι» από την έλευσί του στο ναό το 1918.—Μαλαχ. 3:1-5· Αποκάλ. 11:15 έως 12:5.
ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΕΠΙ ΧΙΛΙΑ ΕΤΗ
15. Θα δεθή ο Σατανάς πριν ή στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας; Επίσης μπορεί ο Χριστός να είναι ενθρονισμένος ως Βασιλεύς πριν από τη χιλιετή βασιλεία;
15 Το βασιλικό ιερατείο θα κυβερνήση επί χίλια έτη. Στη διάρκεια της διακυβερνήσεως αυτής ο Σατανάς, ο μέγας αντίδικος, θα είναι σε πλήρη περιορισμό. Είναι γραμμένο: «Και επίασε τον δράκοντα, τον όφιν τον αρχαίον, όστις είναι Διάβολος και Σατανάς· και έδεσεν αυτόν χίλια έτη. Και έρριψεν αυτόν εις την άβυσσον, και έκλεισεν αυτόν, και εσφράγισεν επάνω αυτού, δια να μη πλανήση τα έθνη πλέον, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη.» (Αποκάλ. 20:2, 3) Αυτή η θαυμαστή ενόρασις των μελλοντικών σκοπών του Υψίστου Θεού προκαλεί ρίγη συγκινήσεως σ’ εκείνους που ζουν σε αρμονία με την οργάνωσι του Θεού. Μια τέτοια προοπτική μάς ανυψώνει και μας κάνει να έχωμε μια όρασι του ενδόξου καιρού που είναι ακριβώς μπροστά μας. Ασφαλώς, λοιπόν, όταν βλέπωμε τον υποσχεμένο νέο κόσμο και ότι είναι τόσο πλησίον, θέλομε να κάμωμε κάθε τι που μπορούμε για να εξασφαλίσωμε την είσοδο μας σ’ αυτόν. Ο Βασιλικός μας Ιερεύς τώρα βασιλεύει στον ουρανό. «Και είδον τον ουρανόν ανεωγμένον, και ιδού, ίππος λευκός, και ο καθήμενος επ’ αυτόν εκαλείτο Πιστός και Αληθινός, και κρίνει και πολεμεί εν δικαιοσύνη.» (Αποκαλ. 19:11) «Έρχου και βλέπε. Και είδον, και ιδού ίππος λευκός· και ο καθήμενος επ’ αυτόν είχε τόξον· και εδόθη εις αυτόν στέφανος, και εξήλθε νικών, και δια να νικήση.» (Αποκάλ. 6:1, 2) Ο Βασιλικός αυτός ιερεύς κυβερνά τώρα καθ’ ον χρόνον ο Σατανάς και η οργάνωσίς του υπάρχουν ακόμη. Ο Μεγαλύτερος Μελχισεδέκ κυβερνά μεταξύ των εχθρών του.
16. Εξηγήστε πώς οι Ψαλμοί 2 και 110 αποδεικνύουν ότι μετά την ενθρόνισι του Χριστού ως Βασιλέως έχει να επιτελεσθή πολύ έργον αναφορικά με τον Σατανά και την οργάνωσί του.
16 Ο Χριστός Ιησούς ενεθρονίσθη στον ουρανό ως Βασιλεύς το 1914, και είχε να επιτελέση έργον από το έτος εκείνο ως τον Αρμαγεδδώνα. Η χρονική αυτή περίοδος είναι γνωστή ως «η ημέρα του Ιεχωβά». Ο Ιεχωβά διακηρύττει όσον αφορά τον Βασιλικόν Αρχιερέα του: «Αλλ’ εγώ . . . έχρισα τον Βασιλέα μου επί Σιών, το όρος το άγιόν μου. . . . “Υιός μου είσαι συ· εγώ σήμερον σε εγέννησα”.» Ο Θεός τον γεννά ως Άρχοντα και προστάζει: «Ζήτησον παρ’ εμού, και θέλω σοι δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου, και ιδιοκτησίαν σου τα πέρατα της γης.» Πρόβαινε λοιπόν. Είσαι τώρα ο Βασιλεύς για να κυβερνήσης! Κατάκτησε τα! Φέρε τα έθνη σε υποταγή! «Θέλεις ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά· ως σκεύος κεραμέως θέλεις συντρίψει αυτούς.» (Ψαλμ. 2:6-9) Πάλιν ο Ιεχωβά λέγει: «Κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου. . . . Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. Ο Κύριος, ο εκ δεξιών σου, θέλει συντρίψει βασιλείς εν τη ημέρα της οργής αυτού.» (Ψαλμ. 110:2, 4, 5) Ο Αρχιερεύς, Ιησούς Χριστός, ενθρονισμένος ως βασιλεύς, εκτελεί τα κραταιά αυτά έργα προτού εγκατασταθή η ένδοξη χιλιετής βασιλεία της ειρήνης: «Όταν καταργήση πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν. Διότι πρέπει να βασιλεύη εωσού θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού.»—1 Κορ. 15:24, 25.
17. (α) Τι μας καθιστά βεβαίους και μας δίνει πεποίθησι ότι ο Ιησούς Χριστός ενεθρονίσθη στο 1914 (μ.Χ.), και βασιζόμεθα πραγματικά στις χρονολογίες για την πίστι μας; (β) Από πού λαμβάνομε την πιο ισχυρή και ασφαλή μας απόδειξι όσον αφορά την εγκαθίδρυσι της βασιλείας του Ιεχωβά;
17 Ο Βασιλεύς Χριστός Ιησούς είναι ενθρονισμένος στον ουρανό, και οι έσχατες ημέρες του παλαιού αυτού συστήματος πραγμάτων έχουν έλθει. Ο Σατανάς γνωρίζει ότι του έχει απομείνει μια σύντομη μόνο περίοδος χρόνου, και ‘η γενεά αυτή’ λαμβάνει βεβαίωσιν από τον Ιησούν ότι «δεν θέλει παρέλθει .. . εωσού γείνωσι πάντα ταύτα.» (Ματθ. 24:34· Αποκάλ. 12:12) Αν γνωρίζωμε και πιστεύωμε αυτές τις αλήθειες, η πίστις μας είναι ασφαλής. Η πεποίθησίς μας δεν είναι οικοδομημένη επάνω σε χρονολογίες, και ποτέ δεν ήταν διότι, πράγματι, τα σημεία της εκπληρώσεως της προφητείας είναι πολύ πειστικώτερα και από τις χρονολογίες ακόμη. Είναι αλήθεια ότι ο Ιεχωβά έκαμε μνείαν ετών και ημερών, και Τον ευαρεστεί ν’ αποκτήσωμε κατανόησι αυτών· αλλ’ ας ενθυμούμεθα πάντοτε ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι ο Ύψιστος, και ότι η πραγματική πίστις σ’ αυτόν είναι εκείνη που υπολογίζεται και υπελογίσθη πάντοτε. Πίστις στον Χριστόν Ιησούν, τον αγαπητόν Υιόν, και στο θυσιαστικό του έργον και στην ένδοξη ιερατική υπηρεσία του είναι η ασφάλειά μας. Γνώσις και αποδοχή της διακυβερνήσεώς του μας δίδει ελπίδα και χαρά. Ποιο ακριβώς έτος ή μήνα θα μάθωμε για την πραγματική ήττα και δέσμευσι του Σατανά για χίλια χρόνια δεν είναι μεγάλης σπουδαιότητος. Γνωρίζομε ότι τα γεγονότα που επροφητεύθησαν πριν από πολύν καιρό λαμβάνουν τώρα χώραν, και είναι ευτυχισμένα και ευλογημένα τα μάτια μας αν τα βλέπωμε. Πραγματικά οι ενέργειες του Ιεχωβά Θεού μέσα στη θεοκρατική οργάνωσί του και μέσω αυτής αποτελούν τις πιο ισχυρές αποδείξεις της ενάρξεως της Βασιλείας, μολονότι όλοι βοηθούμεθα από τα προφητικά γεγονότα που συμβαίνουν μεταξύ των εθνών.
18. Πώς εγεννήθη το νέο έθνος, και τι σημαίνει αυτό;
18 Αυτή είναι ή ημέρα του Ιεχωβά. «Αύτη είναι η ημέρα, την οποίαν έκαμεν ο Ιεχωβά· ας αγαλλιασθώμεν, και ας ευφρανθώμεν εν αυτή.» Γι’ αυτή την ημέρα είναι γραμμένο: «Αύτη είναι η πύλη του Ιεχωβά· οι δίκαιοι θέλουσιν εισέλθει εις αυτήν.» «Ανοίξατε τας πύλας, και θέλει εισέλθει το δίκαιον έθνος το φυλάττον την αλήθειαν.» Πάλι είναι γραμμένο: «Τις ήκουσε τοιούτον πράγμα; τις είδε τοιαύτα; ήθελε γεννήσει η γη εν μια ημέρα; ή έθνος ήθελε γεννηθή ενταυτώ;» Ναι, ‘ηκούσαμεν τοιούτον πράγμα’. Ο Ιεχωβά εξεπλήρωσε τον λόγον του και παρήγαγε ένα τέτοιο πράγμα σ’ αυτή την ημέρα του Ιεχωβά. Τούτο είναι θαυμαστό στα μάτια μας. Το έθνος του αποκαταστημένου του πνευματικού Ισραήλ εγεννήθη. Υπάρχει από το 1919 μ.Χ. ως ο πυρήν της κοινωνίας του Νέου Κόσμου. Το γεγονός αυτό είναι μεγαλύτερη απόδειξις για τη Βασιλεία και από τα σημεία ακόμη που βλέπομε στις φιλονεικίες, στις διενέξεις και στους πολέμους που γίνονται μεταξύ των εθνών του παλαιού αυτού κόσμου. Το πνευματικό έθνος είναι παρόν και ο Βασιλεύς Χριστός Ιησούς, ο Μεγαλύτερος Μελχισεδέκ, άρχει.—Ψαλμ. 118:24, 20· Ησ. 26:2· 66:8, ΑΣ.
19. Τι σημαίνει το γεγονός ότι ο Ιεχωβά έχει τώρα ιδρύσει ένα θεοκρατικό έθνος μ’ ένα βασιλικό ιερατείο;
19 Η απόδειξις αυτού του θαυμαστού γεγονότος κατανοείται επάνω στη γη από την κίνησι που γίνεται σ’ αυτό το ορατό θεοκρατικό έθνος. Ο Ιεχωβά Θεός είναι ο Κυρίαρχος και άρχει επάνω του. Σύντομα όλα τα μέλη του βασιλικού ιερατείου θα συναχθούν στην ουράνια δόξα, και τότε η βασιλεία των ιερέων θα άρχη από τον ουρανό και υπεράνω όλων. Επάνω στη γη θα είναι οι ορατοί αντιπρόσωποι της θεοκρατικής αυτής κυβερνήσεως. Οι αντιπρόσωποι αυτοί θα είναι «άρχοντες» (σαρίμ) και θα έχουν την εποπτεία όλων των πραγμάτων που ανήκουν στην ορατή ανθρώπινη κοινωνία. Ο πυρήν της ανθρωπίνης αυτής κοινωνίας ενοποιείται τώρα, οργανώνεται και εκπαιδεύεται για την μέλλουσα υπηρεσία των χιλίων ετών.
20. Τι δείχνει και τι φανερώνει το γεγονός ότι η χιλιετής βασιλεία είναι η εβδόμη χιλιετής περίοδος;
20 Η ερχόμενη χιλιετής περίοδος είναι η εβδόμη χιλιετής περίοδος από τη δημιουργία του ανθρώπου, και επομένως τα τελικά χίλια έτη της μεγάλης σαββατιαίας ημέρας του Ιεχωβά. Σ’ αυτό ακριβώς το μεγάλο σάββατο της αναπαύσεως του Ιεχωβά εισέρχονται οι πιστοί του. «Διότι είπεν εν μέρει τινί περί της εβδόμης ούτω, “Και κατέπαυσεν ο Θεός εν τη ημέρα τη εβδόμη από πάντων των έργων αυτού.” Και εν τούτω πάλιν, “Δεν θέλουσιν εισέλθει εις την κατάπαυσίν μου”.» Ο Παύλος δείχνει ότι υπάρχει θέσις αναπαύσεως, «σαββατισμός τω λαώ του Θεού.» (Εβρ. 4:4, 5· 4:9, Κριτ. Έκδ. Κειμένου) Δια πίστεως τα μέλη του βασιλικού ιερατείου εισέρχονται στην ανάπαυσι ή το σάββατον του Θεού τώρα. Σύντομα το σάββατον της χιλιετηρίδος της βασιλείας του Χριστού θ’ αρχίση για το ανθρώπινο γένος και θα διαρκέση χίλια έτη. Η ευλογία του Ιεχωβά θα είναι επάνω στην ημέρα αυτή. Ο Πέτρος αναφέρει το μήκος της, λέγοντας: «Έν δε τούτο ας μη σας λανθάνη, αγαπητοί, ότι παρά τω Ιεχωβά μία ημέρα είναι ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία.» (2 Πέτρ. 3:8, ΜΝΚ) Ο ψαλμωδός είπε στον Θεό: «Διότι χίλια έτη ενώπιον σου είναι ως ημέρα η εχθές, ήτις παρήλθε, και ως φυλακή νυκτός.» (Ψαλμ. 90ός 4) Για τον Ιεχωβά, τον Απόλυτον, δεν υπάρχει περιορισμός. Χίλια έτη είναι σαν μια ημέρα που εκλείπει, σαν τη χθεσινή ημέρα που πέρασε! Ολόκληρα τα χίλια χρόνια για τον Ιεχωβά, όταν τα ανασκοπή και τα αναμετρά, φαίνονται όπως σ’ εμάς η χθεσινή ημέρα όταν παρέρχεται. Σαν ένα τμήμα της νυκτός είναι χίλια έτη για τον Δημιουργό. Δεν αφήνει κανένα ίχνος. Δύσκολα βρίσκεται παρομοίωσις που να μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε για να εκφράσωμε το άχρονον του Ιεχωβά. Αυτό ασφαλώς εμπνέει φόβον και ευλάβεια.
21. Δείξτε πώς ο Ψαλμός 110:3 λαμβάνει εκπλήρωσι στον παρόντα καιρό.
21 Δεν είναι παράδοξο ότι οι άγιοι καλούνται τώρα να κραυγάσουν από χαρά. (Ψαλμ. 149:5) Βρισκόμαστε στο κατώφλι της ειρηνικής αυτής χιλιετηρίδος. Η λαμπρότης της ημέρας αυτής φαίνεται ήδη στον ορίζοντα. «Το πρωί έρχεται αγαλλίασις.» (Ψαλμ. 30:5) Η χαρά της Σιών δεν μπορεί να υπερβληθή από οποιαδήποτε άλλη ευχαρίστησι. Ο μέγας Άρχων είναι παρών. Το Βασιλικό ιερατείο του Ιεχωβά στον ουρανό αναλαμβάνει την εξουσία για να διακυβερνήση τις υποθέσεις της γης. Ο ψαλμωδός ξεσπά λέγοντας: «Ο λαός σου προσφέρεται προθύμως κατά την ημέραν της δυνάμεώς σου, εν αγία παρατάξει: εκ της μήτρας της αυγής έχεις την δρόσον της νεότητός σου.» (Ψαλμ. 110:3, ΑΣ) Η θαυμαστή εκπλήρωσις της προφητείας σ’ αυτές τις ημέρες που ανήκουν στον Ιησού Χριστό, το ένδοξο υπούργημα που αυτός κατέχει και όλες οι θαυμάσιες πράξεις που αυτός τώρα επιτελεί και που θα κάμη να επιτελεσθούν ακόμη, είναι ως αντιτυπική εκπλήρωσις των αγίων, ωραίων ενδυμάτων που φορούσε ο αρχιερεύς όταν λειτουργούσε σε εορτάσιμες περιστάσεις. Την βασιλική και ιερατική αυτή τάξι, την οδηγεί ο Υιός του Ιεχωβά σε αγία μάχη εναντίον του Σατανά και της πονηρίας του. Υπάρχει ένα νέον έθνος, θαυμαστά, ναι, θαυματουργικά γεννημένο από τη λειτουργία του πνεύματος και της αγάπης του Ιεχωβά. Πολυάριθμος νέος και ισχυρός λαός, σαν τη μαργαριταρένια δρόσο, τα τέκνα της αυγής. Σύντροφοι και συμπολεμισταί, μάλιστα εκατοντάδες χιλιάδων γεννώνται με το νέο έθνος. Διότι η περικοπή αυτή ενέχει το νόημα της παραγωγικότητος—μια αναρίθμητη ομάς. Ναι, εδώ προβάλλει ένας στρατός εθελοντών, που έχει την προθυμία της νεότητος. Είναι μια ημέρα συναθροίσεως του λαού του Ιεχωβά σε μια ωργανωμένη υπηρεσία.
22. Γιατί αυτό το νέο έθνος του Ιεχωβά είναι τόσο σθεναρό και δραστήριο, και τι είναι εκείνο που δίδει τόσο μεγάλη ικανοποίησι σ’ αυτόν τον λαόν του Ιεχωβά;
22 Ο λαός του Ιεχωβά είναι σθεναρός και δραστήριος. Είναι σαν νέοι πολεμισταί και ακολουθούν τον ιερατικόν Βασιλέα οπουδήποτε πηγαίνει. Δεν είναι ένας στρατός μισθοφόρων, αλλά ένας στρατός που υπηρετεί από αγάπη. Είναι ντυμένος με στολές αγιότητος, και όλοι είναι ψαλτωδοί. Είναι αληθινά στρατιώτες ενός Ιερέως-Βασιλέως. Υπηρετούν με δικαιοσύνη και για μια αγία υπόθεσι δικαιοσύνης, και τίποτε δεν τους σταματά. Είναι αλήθεια ότι το έθνος αυτό έχει μόνο τελευταίως εμφανισθή, σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες· έτσι είπε ο Ιεχωβά ότι θα συνέβαινε, θα ήταν, δηλαδή, μια πολυάριθμη, μια αιφνίδια, απροσδόκητη, θαυμαστή εμφάνισις. Σαν νεαρά τέκνα «εκ της μήτρας της αυγής», οι πιστοί του Ιεχωβά ‘λατρεύουν τον Ιεχωβά εν αγία παρατάξει.’ (Ψαλμ. 29:2, ΑΣ) Είμεθα ικανοποιημένοι ότι ο Ιεχωβά είναι στους ουρανούς. Είναι ο Θεός του ουρανού και της γης. Ο Υιός Του, Ιησούς Χριστός, είναι ο παγκόσμιος Βασιλικός Ιερεύς, ο Μεγαλύτερος από τον Μελχισεδέκ, και τώρα έχει ενθρονισθή και λειτουργεί ως ιερατικός βασιλεύς. Μαζί του θα είναι 144.000 μέλη, που η πλειονότης τους έχει τώρα εγερθή στον ουρανό, το δε υπόλοιπο είναι ακόμη στη γη. Τώρα συναθροίζουν τον «πολύν όχλον» των επιγείων ακολούθων, επειδή η εύνοια του Θεού έχει στραφή στα έθνη για να παραγάγη αυτή την τάξι. (Αποκάλ. 7:9-14) Σύντομα ο Σατανάς θα δεθή επί χίλια έτη και το Βασιλικό ιερατείον θα κυβερνά στο μεγάλο αυτό σάββατο της χιλιετηρίδος, φέρνοντας ευλογίες ειρήνης, ζωής και ευτυχίας στα εκατομμύρια των κατοίκων της γης. Με ευγνωμοσύνη, λοιπόν, ας ‘λατρεύωμεν τον Ιεχωβά εν αγία παρατάξει!’