Η Βδελυκτή Συμμαχία Αυτής της Γενεάς

1. Πώς είχε συνέχεια ο Ισραήλ έπειτα και από τις δύο ερημώσεις του;

Ο ΙΕΧΩΒΑ έδωσε στο έθνος Ισραήλ ένα καλό ξεκίνημα, αλλ’ αυτό αρνήθηκε να παραμείνη στο δρόμο της αληθινής λατρείας που εχάραξε ο Θεός: «Εγώ δε σε εφύτευσα άμπελον εκλεκτήν, σπέρμα όλως αληθινόν· πώς λοιπόν μετεβλήθης εις παρεφθαρμένον κλήμα αμπέλου ξένης εις εμέ; Δια τούτο, και εάν πλυθής με νίτρον, και πληθύνης εις σεαυτόν το σμήγμα, η ανομία σου μένει σεσημειωμένη ενώπιόν μου.» (Ιερεμ. 2:21, 22) Οι αμαρτίες του Ισραήλ του επέφεραν ερήμωσι στο 607 π.Χ. Αλλά πολύν καιρό πριν απ’ αυτό, ο Ησαΐας είχε προείπει ότι ένα υπόλοιπο του Ισραήλ θα επέστρεφε στην Ιερουσαλήμ για να επανιδρύση την αληθινή λατρεία, πράγμα που συνέβη στον ωρισμένο καιρό. (Έσδρας 1:3, 4· 2:64, 65· Ησ. 10:22) Έπειτα από αιώνες όταν ήλθε ο Χριστός, ο Ισραήλ είχε πάλι αποστατήσει και ο Ιησούς προείπε την ερήμωσι που επήλθε στο 70 μ.Χ.· και πάλι, όμως, ένα πιστό υπόλοιπο απελευθερώθη και διέδωσε την αληθινή λατρεία, αποτελώντας τα πρώτα μέλη της Χριστιανικής οργανώσεως. Πόσο παράλληλες ήσαν οι δύο αυτές περίοδοι της ιστορίας του Ισραήλ καταδεικνύεται από το ότι η προφητεία του Ησαΐα εφηρμόσθη ωσάν να είχε επίσης εκπλήρωσι σ’ αυτή τη δεύτερη απελευθέρωσι ενός υπολοίπου.—Ρωμ. 9:27· 11:5.

2. Ποιοι αποτελούν τώρα τον «Ισραήλ του Θεού», και γιατί ο «Χριστιανικός κόσμος» εξεικονίζεται καλά από τον στασιαστικόν Ισραήλ;

² Σ’ αυτό το Ισραηλιτικό υπόλοιπο προσετέθησαν άτομα από άλλα έθνη, ώσπου επετεύχθη στον δέοντα καιρό ο πλήρης καθωρισμένος αριθμός του «Ισραήλ του Θεού». Έτσι εκείνοι που προήρχοντο από πολλά έθνη έγιναν Ισραηλίτες από μια πνευματική άποψι, ενώ οι στασιαστικοί κατά σάρκα Ισραηλίτες δεν αποτελούσαν μέρος του Ισραήλ του Θεού». (Γαλ. 6:16· Ρωμ. 2:28, 29· 9:6· 11:25, 26· 1 Κορ. 10:18· Εφεσ. 2:11-19) Απ’ αυτή ακριβώς την αγνή Χριστιανική έναρξι απεσχίσθησαν τα διαιρετικά δόγματα και είδη λατρείας, για ν’ αποτελέσουν τελικά τον σημερινό αποστάτη «Χριστιανισμό». (Πράξ. 20:29, 30· 2 Πέτρ. 2:1, 2) Έχοντας ένα καλό ξεκίνημα, οι σημερινές αποστάτιδες Χριστιανικές θρησκείες εξεφυλίσθησαν και ο «Χριστιανικός κόσμος» αμιλλάται καλά με το πρωτότυπό του, το στασιαστικό έθνος Ισραήλ. Αλλά σύμφωνα επίσης με τα τυπικά γεγονότα του Ισραήλ, υπάρχει σήμερα ένα πιστό υπόλοιπο που απεχωρίσθη από τον «Χριστιανικό κόσμο» και περιλαμβάνει τα τελευταία επάνω στη γη μέλη του πνευματικού Ισραήλ του Θεού».—Αποκάλ. 12:17.

3. Για ποιο πράγμα προειδοποιήθη ο «Χριστιανικός κόσμος» και τι ανέμενε;

³ Επί πολλά χρόνια πριν από το 1914 ο «Χριστιανικός κόσμος» προειδοποιείτο για τις αμαρτίες του. Στο 1877 για πρώτη φορά εκηρύχθη ως σημαντικό το έτος 1914, και από τον καιρόν εκείνον και έπειτα έλαβε ευρεία δημοσιότητα. Με την έλευσι του 1914 άρχισε παγκόσμιος πόλεμος, όπως ο Ιησούς είπε ότι θα συνέβαινε στον καιρό της δευτέρας παρουσίας του. Κατόπιν ακολούθησε η σειρά των γεγονότων που ο Ιησούς είπε ότι θ’ αποτελούσαν το σημείον της ουρανίας ενθρονίσεώς του ως βασιλέως. (Ματθ. 24:3-16) Τόσο καταπληκτικά ήσαν τα γεγονότα αυτά ώστε οι θρησκευτικοί ηγέται του «Χριστιανισμού» ανέμεναν την έλευσι του Χριστού, όπως ακριβώς οι Ιουδαίοι τον ανέμεναν στο 29 μ.Χ. Αξιοσημείωτη είναι η δημοσίευσις στο 1917 μιας Προκηρύξεως από αρκετούς εξέχοντας ιερωμένους διαφόρων θρησκευτικών αποχρώσεων, η οποία έλεγε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Η αποκάλυψις του Κυρίου μας μπορεί να αναμένεται σε οποιαδήποτε στιγμή. . . . Όλα τα ανθρώπινα σχέδια ανοικοδομήσεως πρέπει να είναι επικουρικά τής δευτέρας ελεύσεως του Κυρίου μας, επειδή όλα τα έθνη θα υπόκεινται τότε στη διακυβέρνησί Του.» Αλλ’ επρόσεξε ο «Χριστιανικός κόσμος» τις προειδοποιήσεις για τις αμαρτίες του και για αναμόρφωσι; Εμελέτησε τις προφητείες και τα παγκόσμια γεγονότα για να διακρίνη ότι ο Χριστός ήταν αοράτως ενθρονισμένος στον ουρανό; Υπήρξαν τα ανοικοδομητικά του σχέδια επικουρικά στον Χριστό και υπετάγη μήπως στη διακυβέρνησί του; Όχι, δεν έκαμε κανένα απ’ αυτά τα πράγματα. Μάλλον, έκαμε ένα πολύ βδελυκτό πράγμα!

4. Σύμφωνα με το πρωτότυπο του, τον Ισραήλ, τι έκαμε ο «Χριστιανικός κόσμος» όταν αφυπνίσθη ως προς την ενθρόνισι του Χριστού;

⁴ Σύμφωνα με την προφητεία, όταν ο Χριστός ενεθρονίσθη στο 1914 τα έθνη ωργίσθησαν και η οργή των ξεχείλισε σε παγκόσμιο πόλεμο. Δεν ήθελαν να κυβερνήση ο Χριστός, και συνώμοσαν εναντίον του ιδρύοντας ένα δικό τους διεθνές κυβερνητικό σώμα, την Κοινωνία των Εθνών. Ο κλήρος εχρησιμοποίησε τα ωργισμένα αυτά έθνη ως ξίφος της εκκλησίας για να θανατώση το έργον της αναγγελίας της βασιλείας του Χριστού. Υπεκίνησαν το σταμάτημα του έργου και τη φυλάκισι ή τον θάνατο πολλών μαρτύρων του Ιεχωβά, κατηγορώντας τους ψευδώς για στασιασμό. Εχρησιμοποίησαν τα πολιτικά έθνη για να κάμουν στους ακολούθους του Χριστού εκείνο που οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέται, χρησιμοποιώντας την πολιτική Ρώμη, έκαμαν στον Χριστό τον ίδιο. Αυτό που έκαμαν στους ακολούθους του Χριστού θεωρείται το ίδιο σαν να το έκαμαν στον Χριστό. Ο κλήρος του «Χριστιανισμού» όχι μόνο απέρριψε το να βασιλεύση επάνω του ο Χριστός, αλλά ίδρυσε και εχαιρέτισε στη θέσι του την Κοινωνία των Εθνών, επευφημώντας την ως την «πολιτική εκδήλωσι της βασιλείας του Θεού επάνω στη γη». Πολλές άλλες βλάσφημες κολακείες επεσώρευσαν επάνω της, διαλαλώντας ότι αυτή θα εκτελούσε τα ένδοξα πράγματα που η Γραφή διακηρύττει ότι μόνο η βασιλεία του Χριστού θα τα επιτελέση. Έτσι έδειξαν ότι την έθεταν στη θέσι της βασιλείας του Χριστού, ότι την είχαν εκλέξει και είχαν απορρίψει τον ενθρονισμένον Χριστόν Ιησούν. Όπως ακριβώς είχαν κάμει οι Ιουδαίοι θρησκευόμενοι πριν από δεκαεννέα αιώνες, ο κλήρος του «Χριστιανισμού» απέρριψε τον Χριστό και εξέλεξε έναν πολιτικόν συνδυασμό των κυβερνήσεων του Καίσαρος.—Ψαλμ. 2:1, 2· Ματθ. 25:40, 45· Αποκάλ. 11:8-10, 15, 18.

5. Πώς εξεικονίζονται κατάλληλα οι άπιστες θρησκείες του «Χριστιανισμού», και τι θ’ αποκαλύψη η μελέτη όσον αφορά την Κοινωνία των Εθνών και τα Ηνωμένα Έθνη;

⁵ Ο πονηρός αυτός παλαιός κόσμος με τον Σατανάν ως θεόν του είναι ένα βδελυκτό πράγμα στα όμματα του Ιεχωβά, και όταν ο κλήρος του «Χριστιανισμού», ο οποίος ισχυρίζετο ότι τον υπηρετούσε, συνεμάχησε με τους πολιτικούς για να επιτεθή κατά του υπολοίπου των πιστών δούλων που αποτελούν μέρος του «ναού του Θεού» και εσταμάτησε το άγγελμα που ήταν θυσία αινέσεως και υπερήσπισε ένα διεθνές πολιτικό σώμα ως παγκόσμιον άρχοντα, αυτό ήταν ένα βδελυκτό πράγμα και θα οδηγήση στην ερήμωσι του «Χοιστιανισμού». (Δαν. 11:31· 1 Κορ. 3:16, 17· Εβρ. 13:15) Αυτή η πονηρή ανάμιξις στην πολιτική από μέρους του κλήρου αποτελεί πνευματική πορνεία και καθιστά κατάλληλον τον συμβολισμό τής ωργανωμένης θρησκείας του «Χριστιανισμού» με μια πόρνη, όπως κάνει η Αποκάλυψις 17:1, 2: «Ελθέ, θέλω σοι δείξει την κρίσιν της πόρνης της μεγάλης, της καθημένης επί των υδάτων των πολλών· μετά της οποίας επόρνευσαν οι βασιλείς της γης.» Πιο κάτω την φανερώνει ως «καθημένην επί θηρίον κόκκινον, γέμον ονομάτων βλασφημίας, έχον κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα.» (Αποκάλ. 17:3) Προσεκτική μελέτη θ’ αποκαλύψη ότι η Κοινωνία των Εθνών και τα Ηνωμένα Έθνη—που και με τα δύο αυτά συνεδέθη στενά ο κλήρος του «Χριστιανισμού» και προσδιώρισε βλάσφημα ότι εκτελούν το έργον της βασιλείας του Χριστού—εξεικονίζονται με το κόκκινον θηρίον.

6. (α) Πώς εικονίζονται ωραία στην Αποκάλυψι 17:8, τόσο η Κοινωνία των Εθνών, όσο και τα Ηνωμένα Έθνη; (β) Πώς επέρχεται το τέλος του θηρίου, αλλά πριν απ’ αυτό τι επιτελεί;

⁶ «Το θηρίον το οποίον είδες, ήτο, και δεν είναι, και μέλλει να αναβή εκ της αβύσσου και να υπάγη εις απώλειαν.» Το θηρίον αυτό πρώτα υπήρχε ως η Κοινωνία των Εθνών, αλλά στο 1939 επήγε στην άβυσσο της αδρανείας. Τότε δεν υπήρχε. Αλλά στο 1945 ανέβηκε από την άβυσσο ως τα Ηνωμένα Έθνη και εξακολουθεί να υπάρχη ως την ημέρα αυτή. Τι θα οδηγήση στην προειπωμένη του απώλεια; Προσέξτε: «Τα δέκα κέρατα τα οποία είδες, είναι δέκα βασιλείς, οίτινες βασιλείαν δεν έλαβον έτι, αλλά μίαν ώραν λαμβάνουσιν εξουσίαν ως βασιλείς μετά του θηρίου. Ούτοι εχουσι μίαν γνώμην, και θέλουσι παραδώσει εις το θηρίον την δύναμιν και την εξουσίαν εαυτών. Ούτοι θέλουσι πολεμήσει με το Αρνίον, και το Αρνίον θέλει νικήσει αυτούς, διότι είναι Κύριος των κυρίων και Βασιλεύς των βασιλέων.» (Αποκάλ. 17:8, 12-14) Οι πολιτικοί άρχοντες εμπλέκονται σε μια θεαματική μάχη με το Αρνίον του Θεού, τον ενθρονισμένον Βασιλέα, Χριστόν Ιησούν. Αυτό καταλήγει στην εκμηδένισί των. Σημειώστε όμως τι κάνει το θηρίο με τα δέκα κέρατα στην πόρνη πριν από το τέλος της, ως αποτέλεσμα θείου στρατηγικού ελιγμού: «Και τα δέκα κέρατα, τα οποία είδες επί το θηρίον, ούτοι θέλουσι μισήσει την πόρνην, και θέλουσι κάμει αυτήν ηρημωμένην και γυμνήν, και τας σάρκας αυτής θέλουσι φάγει, και αυτήν θέλουσι κατακαύσει εν πυρί· διότι ο Θεός έδωκεν εις τας καρδίας αυτών να κάμωσι την γνώμην αυτού.» (Αποκάλ. 17:16, 17) Έτσι από τους πολιτικούς εραστάς, με τους οποίους έκαμε συμμαχία η θρησκεία του «Χριστιανισμού», έρχεται η ερήμωσίς της.

7. Πώς το τέλος του θρησκευτικού «Χριστιανισμού» βρίσκεται στα χέρια των πολιτικών του συμμάχων σύμφωνα με τους ιστορικούς τύπους, και τι είναι έκδηλο από το 1945;

⁷ Όπως ακριβώς ο αποστάτης Ισραήλ ερημώθηκε από την άλλοτε σύντροφο του Βαβυλώνα προτού πέση η τρίτη εκείνη παγκόσμια δύναμις, και όπως ακριβώς ο στασιαστικός Ισραήλ κατερημώθηκε από την πρώην σύμμαχο του Ρώμη πριν αποσυντεθή η έκτη αυτή παγκόσμια δύναμις, έτσι και το σύγχρονο πανομοιότυπο του απίστου Ισραήλ θα υποστή ερήμωσι από τον εκλεκτό του συνδυασμό των Ηνωμένων Εθνών προτού η ογδόη αυτή παγκόσμια δύναμις κατασυντριβή από το Αρνίον του Θεού. (Αποκάλ. 17:11) Ο Ιεχωβά διηύθυνε στρατηγικώς τη Βαβυλώνα να εκτελέση την κρίσι του εναντίον του στασιαστικού λαού του στο 607 π.Χ., και εχρησιμοποίησε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία να το πράξη αυτό στο 70 μ.Χ. Συνεπώς και στο αντίστοιχο, θα βάλη σήμερα στις καρδιές των ριζοσπαστικών πολιτικών στοιχείων μέσα στα Ηνωμένα Έθνη, να ερημώσουν την υποκριτική θρησκεία στην αρχή του Αρμαγεδδώνος. Ακόμη και τώρα μέσα στα Ηνωμένα Έθνη υπάρχει ένας αριθμός μελών εθνών, πρώτιστον των οποίων είναι η Σοβιετική Ένωσις, που είναι φανερώς εχθρικά προς τον «Χριστιανισμό» και τις θρησκείες του. Μερικά από τα κέρατα του θηρίου που ανέβη τώρα από την άβυσσο στρέφονται δυσοίωνα προς την πόρνη. Από το 1945 αποτελούν έναν αυξανόμενο πολιτικό στρατό μαχητικών ριζοσπαστών που απειλεί τον «Χριστιανισμό», όπως το πρωτότυπο του, ο Ισραήλ, ηπειλείτο από περικυκλούντα στρατεύματα στο 609 π.Χ. και στο 66 μ.Χ.

ΤΩΡΑ ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΦΥΓΗ!

8. Γιατί, λοιπόν, η εντολή για φυγή έγινε πιο επείγουσα από το 1945;

⁸ Επομένως από το 1945 η προειδοποίησις του Ιησού να «φεύγωσιν επί τα όρη» όταν «ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως», λαμβάνει πρόσθετη δύναμι και γίνεται πιο επείγουσα. Από τον καιρόν αυτόν ακριβώς το βδελυκτό θηρίο έγινε ορατό μ’ ένα πλήρη τρόπο. Όταν ήταν παρόν ως η Κοινωνία των Εθνών δεν εξεδήλωσε έχθρα σε οποιονδήποτε βαθμό προς τις θρησκείες του «Χριστιανισμού», επειδή δεν είχε στις τάξεις του μέλη έθνη, με σημαντική υπόστασι, που να κάνουν τη θρησκεία στόχον του μίσους των. Η αντιτυπική Ιερουσαλήμ ο «Χριστιανικός κόσμος», δεν ήταν κυκλωμένη από εχθρικές δυνάμεις· αλλ’ από την επανεμφάνισι του θηρίου στο 1945 περιλαμβάνει έθνη με στρατευόμενα, σαν τους σταυροφόρους, επιθετικά πολιτικά στοιχεία, των οποίων τα ριζοσπαστικά κέρατα δυνάμεως στρέφονται απειλητικά εναντίον του «Χριστιανισμού» και των θρησκειών του. Ποιος μπορεί να αρνηθή τον φόβο του «Χριστιανισμού» καθώς βλέπει αυτές τις εχθρικές δυνάμεις να εγείρωνται από κάθε πλευρά, και ακόμη την υστερία του καθώς καταβάλλει μανιώδεις προσπάθειες να ανεύρη και απομακρύνη τους ριζοσπαστικούς αυτούς από τις κυβερνήσεις του; Διαβάζει την με το χέρι χαραγμένη γραφή επάνω στον τοίχο. Είναι, λοιπόν, ασφαλώς καιρός για κείνους που πιστεύουν στη Γραφή να ιδούν και διακρίνουν το βδέλυγμα και να φύγουν, διαφεύγοντας την ερήμωσι που αυτό θα προξενήση.

9. Πού πρέπει να φύγουν εκείνοι που αγαπούν δικαιοσύνη:

⁹ Να φύγουν πού; Στα όρη. Στα κατά γράμμα όρη; Όχι, αυτό δεν θα έφερνε ασφάλεια στον Αρμαγεδδώνα. (Αμώς 9:2, 3) Τα όρη πρέπει να είναι έξω από την επικράτεια του «Χριστιανικού κόσμου», όπως ακριβώς τα κατά γράμμα όρη στα οποία έφυγαν οι Χριστιανοί το 66 μ.Χ. ήσαν έξω από την Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία. Τα όρη στα οποία φεύγουν τώρα εκείνοι που αγαπούν δικαιοσύνη υπακούοντας στην εντολή του Χριστού είναι το θεοκρατικό σύστημα πραγμάτων του Νέου Κόσμου που εδημιούργησε ο Ιεχωβά. (Ησ. 65:17) Το νέο αυτό σύστημα πραγμάτων είναι τελείως χωρισμένο από τον παλαιόν αυτόν κόσμον που γοργά πλησιάζει στο τέλος των ημερών του, στα συμβολικά δε όρη πηγαίνουν λαοί όλων των εθνών για να μάθουν την αληθινή λατρεία: «Εν ταις εσχάταις ημέραις, το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων, και υψωθή υπεράνω των βουνών· και πάντα τα έθνη θέλουσι συρρέει εις αυτό, και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει, και ειπεί, Έλθετε, και ας αναβώμεν εις το όρος του Ιεχωβά, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού.» (Ησ. 2:2, 3, ΜΝ) Εκεί μόνο βρίσκεται ασφάλεια.

10. Σε ποια διάφορα χαρακτηριστικά η περίπτωσις του «Χριστιανικού κόσμου» αντιστοιχεί με τους ιστορικούς τύπους του 607 π.Χ. και του 70 μ.Χ.;

¹⁰ Πολλές χιλιάδες φεύγουν τώρα εκεί και βρίσκουν αυτή την ασφάλεια. Περισσότερες χιλιάδες θα έλθουν ακόμη. Εκείνοι που αγαπούν δικαιοσύνη και που δεν έφυγαν ακόμη πρέπει να θυμηθούν τα τυπικά συμβάντα του 607 π.Χ. και του 70 μ.Χ. Όπως και στις περιπτώσεις εκείνες, η «Χριστιανοσύνη» έχει προειδοποιηθή για τις αμαρτίες της, για τις πολιτικές συμμαχίες της, για το τι της επιφυλάσσεται τελικά από τους παλαιούς αυτούς πολιτικούς φίλους, και έχει απορρίψει την προειδοποίησι. Εξέλεξε τις κυβερνήσεις του Καίσαρος αντί του Χριστού—ένα βδέλυγμα που σφραγίζει την ερήμωσί της. Αυτή, όπως και οι Ιουδαίοι, δεν διέκρινε τον καιρό της επισκέψεώς της και της κρίσεως της. (Ματθ. 25:31, 32· Λουκ. 19:44) Αρνείται να φύγη η ίδια· εμποδίζει κι εκείνους που θέλουν να φύγουν. Προσπάθησε να κάμη το πιστό κεχρισμένο υπόλοιπο του «Ισραήλ του Θεού» μονίμους αιχμαλώτους του συστήματος του Σατανά, αλλ’ ο Ιεχωβά απηλευθέρωσε το υπόλοιπο. Τώρα αυτή προσπαθεί ν’ αποκλείση τη φυγή ανθρώπων καλής θελήσεως. Εκείνους που φεύγουν τους κατηγορεί ότι δεν είναι πατριώτες, ότι είναι στασιαστικοί· και έχει φονεύσει μερικούς. Αλλά δεν μπορεί να σταματήση την επισυναγωγή στο νέο σύστημα πραγμάτων. Εκείνοι που φεύγουν στα συμβολικά όρη θα θυμηθούν τι συνέβη στους Ιουδαίους που ανέβαλαν τη φυγή ή προσπάθησαν να περισώσουν κοσμικόν πλούτον, αντίθετα στις οδηγίες του Ιησού. Χωρίς αργοπορία και χωρίς κοσμικότητα θα φύγουν, εκτιμώντας ότι τώρα ζούμε στην περίοδο επειγούσης ανάγκης που αντιστοιχεί προς το 609-607 π.Χ. και το 66-70 μ.Χ. Όπως έκαμε και τότε ο Ιεχωβά, έτσι και τώρα παραχωρεί ευκαιρία για φυγή. Επιληφθήτε της ευκαιρίας, τώρα ή ποτέ!

11. Πώς, λοιπόν, οι Χριστιανοί λογικεύονται στο ζήτημα της αναμίξεως της θρησκείας στην πολιτική;

¹¹ Οι Χριστιανοί δεν μπορούν να δουλεύουν δύο κυρίους, δεν μπορούν να είναι και υπέρ του κόσμου του Σατανά και υπέρ της βασιλείας του Χριστού. (Ματθ. 6:24· Ιάκ. 1:27) Ο κλήρος λέγει ότι μας ανήκει μομφή για τη διεφθαρμένη κυβέρνησι επειδή δεν ψηφίζομε· εμείς λέμε ότι αυτοί συμμερίζονται τη μομφή επειδή ψηφίζουν. (1 Τιμ. 5:22) Δεν πρέπει να μπούμε στην πολιτική για να την καθαρίσωμε· πρέπει να διαφύγωμε τις πληγές της με το να σταθούμε έξω. (Αποκάλ. 18:4) Το ότι αποφεύγομε την πολιτική μάς θέτει σε αμυντική στάσι ενώπιον των ανθρώπων· μπαίνοντας σ’ αυτήν ο κλήρος είναι σε αμυντική στάσι ενώπιον του Θεού. Λόγω του αποχωρισμού μας μπορεί να κατηγορηθούμε για στασιασμό εναντίον του Καίσαρος, αλλά λόγω της αναμίξεώς του ο κλήρος είναι ένοχος μοιχείας απέναντι του Θεού. Οι άνθρωποι αγανακτούν όταν μια γυναίκα διαπράττη αδικία κατά του συζύγου της· είναι, όμως, αδιάφοροι όταν ο κλήρος διαπράττη αδικία κατά του Θεού. Εν τούτοις, ακριβώς όπως μια σύζυγος σε μοιχεία σημαίνει διαμάχη με τον σύζυγό της, έτσι η θρησκεία στην πολιτική σημαίνει πόλεμο με τον Θεό. Φοβείσθε τον Θεόν, όχι τον κόσμο. Φαίνεται μεγάλος αν τον αντιμετωπίζωμε μόνοι μας. Αν τον αντιμετωπίζωμε μαζί με τον Θεό δεν είναι περισσότερο από μια σταγόνα σε κάδο, δεν είναι περισσότερο από ένα μόριο σκόνης στην πλάστιγγα. Και ποιος φοβείται από μια σταγόνα νερού, ή τρομάζει από ένα μόριο σκόνης;