Σύγχρονη Ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά

Μέρος Δ΄—Προχωρώντας στην Επίθεσι

ΣΤΟ 1894 εξεπαιδεύθησαν είκοσι εκπρόσωποι της Σκοπιάς που διέθεταν μέρος του χρόνου των για το έργον του Κυρίου και απεστέλλοντο τα Σαββατοκύριακα από τα κεντρικά γραφεία του Πίτσμπουργκ για να διευθύνουν δημόσιες συναθροίσεις και να ιδρύσουν νέες «εκκλησίες».a Η τακτική αυτή άλλαξε στο 1897 με περιορισμό αυτής της υπηρεσίας επισκέψεων σε τρεις ολοχρονίους εκπροσώπους γνωστούς ως «πίλγκριμς», οι οποίοι εταξίδευαν με καθορισμένο δρομολόγιο από εκκλησία σε εκκλησία, δαπανώντας μια ή δύο ημέρες με κάθε ομάδα, για να φέρουν πνευματική αναψυχή.b Καθώς ηύξανε ο αριθμός των εκκλησιών ή τάξεων των σπουδαστών της Γραφής, απεστέλλοντο περισσότεροι πίλγκριμς για να διατηρήσουν την οργανωτική επαφή. Στο 1905 υπήρχαν 25·c στο 1917 υπήρχαν 93 που υπηρετούσαν έτσι ως πρόδρομοι της σημερινής παγκοσμίου διευθετήσεως «υπηρετών περιοχής» από την Εταιρία.d Επειδή δεν ετηρείτο κατάλογος του αριθμού των ενδιαφερομένων που αποτελούσαν τις διάφορες χωριστές ομάδες στους πρώτους εκείνους χρόνους, η μόνη ένδειξις που έχομε είναι, από τις ετήσιες εκθέσεις των Αναμνήσεων που εστέλλοντο στο κέντρον του Πίτσμπουργκ. Στο 1899, λόγου χάριν, υπήρχε μια ατελής έκθεσις από 339 εκκλησίες, οι οποίες ανέφεραν 2.501 μετασχόντας.e Στο 1900 αναγράφεται ότι 280 ομάδες (που αποτελούσαν μόνον τα δύο τρίτα του όλου αριθμού) ανέφεραν 2.600 παρόντας στην ετησία υπηρεσία της Αναμνήσεως.f Οι αυξήσεις σε αριθμό μελών υψώνοντο γοργά, η δε έκθεσις της Αναμνήσεως του 1902 έδειχνε ότι μόνο σε 175 εκκλησίες το σύνολον των παρόντων υπερέβαινε τους 4.700, που αντιπροσώπευαν ένα μέσον όρον χωριστών εκκλησιών μεγαλύτερον από τον διπλάσιο αριθμό του προηγουμένου έτους.g Τέλος, στο 1903 υπήρχαν πάνω από 20.000 συνδρομηταί της Σκοπιάς μια επιβλητικά μεγάλη κοινωνία, που έστεκε για την υπεράσπισι της αληθείας.h

Η εναντίωσις των κληρικών κατά της Εταιρίας Σκοπιά εγίνετο ολοένα περισσότερο έκδηλη καθώς διενέμοντο συνεχώς χιλιάδες επί χιλιάδων Γραφικά φυλλάδια και βιβλιάρια, πιο μακριά από την πηγή του Πίτσμπουργκ της Πενσυλβανίας. Δεν επετρέπετο πια στους εκπροσώπους της Εταιρίας να μιλούν από άμβωνας εκκλησιών όπως εγίνετο στο 1870. Μεταξύ του Προτεσταντικού κλήρου, στο 1846, ωργανώθηκε ένα είδος ενώσεως κηρύκων, που εκαλείτο επισήμως «Ευαγγελική Συμμαχία» με σκοπό να περιορισθή η αναγνώρισις της χειροτονίας σ’ εκείνους που ανήκαν στα μεγαλύτερα δόγματα που διατηρούσαν ήδη θεολογικές σχολές. Τα μέλη της οργανώσεως αυτής άρχισαν να ειρωνεύωνται τον Κ. Τ. Ρώσσελ, Πρόεδρον της Εταιρίας Σκοπιά, και να αντιτείνουν ιδιαίτερα στην χαρακτηρισμό του ως «Πάστορος» (Ποιμένος), μερικές δε ασυνείδητες εφημερίδες εχρησιμοποιήθησαν ως όργανα για να σκευωρήσουν και διαδώσουν σκανδαλώδη ψεύδη για τις ατομικές διαφορές του Ρώσσελ με τη γυναίκα του. Σαν τα Φαρισαϊκά πρωτότυπά τους που είχαν δυσφημήσει τον Ιησούν θέτοντας υπό αμφισβήτησιν το κύρος του και τη νομιμότητα της γενήσεώς του, έτσι και οι σύγχρονοι αυτοί αποστάται θρησκευτικοί ηγέται κατέφυγαν σε επίθεσι εναντίον του ατόμου όταν επόνεσαν από τις υγιείς Γραφικές πληροφορίες που εδημοσιεύοντο.i

Κάτι νέο άρχισε που υπεκίνησε τη διάδοσι των Γραφικών αληθειών με τη διανομή φυλλαδίων. Προωρίζετο να αιφνιδιάση τον κλήρο. Η Σκοπιά της Σιών, της 15ης Απριλίου 1899, επρότεινε ό,τι ελέγετο «Εθελοντική Υπηρεσία.» Εθελονταί προσεκλήθησαν μέσα από όλους τους Χριστιανούς που παρακολουθούσαν τις συναθροίσεις της Εταιρίας για ν’ αναλάβουν μια ομαδική δωρεάν διανομή 300.000 αντιτύπων του νέου βιβλιαρίου Η Αγία Γραφή Εναντίον της Εξελίξεως στους ανθρώπους που θα έβγαιναν από Προτεσταντικές Εκκλησίες τις Κυριακές.

«Το προτιμότερο σχέδιο ενεργείας για τους φίλους που θα ασχοληθούν με το έργο αυτό σε κάθε πόλι ή χωριό είναι να καταρτίσουν πρόγραμμα τέτοιο ώστε να εξασφαλισθή το να μην παραλειφθή καμμιά εκκλησία, ως επίσης να μην υπηρετηθή καμμιά δυο φορές. Όλες οι μεγάλες εκκλησίες χρειάζονται τουλάχιστον δύο έως τρία άτομα για μια κατάλληλη ταχεία εξυπηρέτησι των ανθρώπων όταν θα βγαίνουν. Γενικά δε το αποτέλεσμα είναι καλύτερο αν οι διανομείς βρίσκονται σε απόστασι μισού οικοδομικού τετραγώνου από το κτίριο της εκκλησίας προς κάθε διεύθυνσι που πηγαίνουν οι άνθρωποι.»—Σελίδες 93, 94.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, στον Καναδά και στην Ευρώπη αυτό το έργον ανελήφθη μ’ ενθουσιασμό από χιλιάδες εθελοντών. Το πρώτο έτος διενεμήθησαν έτσι 948.459 φυλλάδια.j Κατόπιν, επί πολλά έτη διετηρήθη αυτή η ωργανωμένη διανομή φυλλαδίων ή εθελοντικό έργον, ειδικά τις Κυριακές, και επεξετάθη εν καιρώ για να περιλάβη διανομήν από σπίτι σε σπίτι με την τοποθέτησι των φυλλαδίων κάτω από τις θύρες των σπιτιών τις Κυριακές πρωί. Δύο ή περισσότερες δορές κάθε χρόνο εξεδίδοντο νέα φυλλάδια και διενέμοντο κατά εκατομμύρια στους εκκλησιαζομένους. Τώρα κατέφθανε ένας χείμαρρος έως αυτές τις θύρες των εκκλησιών, που κατέκλυζε τις θρησκευτικές βοσκές.k Η εχθρική αντίδρασις του κλήρου έγινε πιο έντονη. Οι κληρικοί προσεπάθησαν κατ’ επανάληψιν να προκαλέσουν σύλληψιν των ευαγγελιζομένων που έστεκαν στο δρόμο και διένεμαν δωρεάν φυλλάδια σαν να αποτελούσε πράγματι ειδικά ‘καθιερωμένο’ χώρο το πεζοδρόμιο που ήταν κοντά στις εκκλησίες. Εδίδοντο νομικές συμβουλές κατά καιρούς λόγω της παρεμβάσεως αστυνομικών οργάνων που προσπαθούσαν, με υποκίνησι του κλήρου, να ‘μηχανευθούν αδικίαν δια νόμου’ για ν’ αποθαρρύνουν κι εμποδίσουν ή και πλήρως ν’ αποτρέψουν αυτή τη διανομή φυλλαδίων στους δρόμους.l

Στις 10 Μαρτίου 1903, ένας εκπρόσωπος της διακονικής ενώσεως του Πίτσμπουργκ, ο Δρ. Ε. Λ. Ήτον, διάκονος της Μεθοδιστικής Επισκοπικής εκκλησίας της Νορθ Άβενιου, επρότεινε επισήμως στον Κ. Τ. Ρώσσελ μια εξαήμερη διαλογική συζήτησι πάνω σε συμφωνημένα Γραφικά θέματα. (Αργότερα κατεφάνη ότι αυτό αποτελούσε μια δολία απόπειρα από μέρους του ενωμένου κλήρου να δυσφημήση δημοσία τις θεολογικές γνώσεις και διδασκαλίες του Κ. Τ. Ρώσσελ.) Μέσα σε δύο ημέρες ο Ρώσσελ εδέχθη με καλή πίστι αυτή την πρότασι, η δε συζήτησις τελικά διεξήχθη το φθινόπωρο στο Κάρνετζι Χωλ του Πίτσμπουργκ ενώπιον πυκνού ακροατηρίου.

(1) Απόγευμα Κυριακής, 18 Οκτωβρίου, ο Ήτον επέμεινε ότι η Γραφή διδάσκει ότι η θεία χάρις για σωτηρία ησκήθη από τον καιρό της πτώσεως του ανθρώπου και ότι δεν θα υπάρξη δοκιμασία μετά θάνατον. Ο Ρώσσελ το ανήρεσε Γραφικά. (2) Βράδυ Τρίτης, 20 Οκτωβρίου, ο Ρώσσελ εβεβαίωσε ότι η Γραφή σαφώς διδάσκει ότι οι ψυχές των νεκρών δεν έχουν συνειδητότητα ενόσω τα σώματά των είναι στον τάφο. Ο Ήτον το ηρνήθη. (3) Το βράδυ της Πέμπτης, 22 Οκτωβρίου, ο Ήτον εβεβαίωσε ότι η Γραφή διδάσκει ότι όλοι οι σωσμένοι θα γίνουν πνευματικά πλάσματα, μετά δε τη Γενική Κρίσι θα μπουν στον ουρανό. Ο Ρώσσελ το ανήρεσε. (4) Το βράδυ της Τρίτης, 27 Οκτωβρίου, ο Ρώσσελ, βεβαιώνοντας ότι η Γραφή διδάσκει ότι μόνον οι «άγιοι» αυτού του Ευαγγελικού αιώνος θα συμμετάσχουν στην «Πρώτη Ανάστασι», υπεστήριξε επίσης ότι απέραντα πλήθη θα σωθούν στην ανάστασι που θα επακολουθήση. Ο Ήτον ηρνήθη. (5) Πέμπτη, 29 Οκτωβρίου, ο Ρώσσελ εβεβαίωσε ότι η Γραφή διδάσκει ότι σκοπός της δευτέρας ελεύσεως του Χριστού και της Χιλιετηρίδος είναι η ευλογία όλων των φυλών της γης. Ο Ήτον ηρνήθη. (6) Τέλος, την Κυριακή, 1η Νοεμβρίου, όταν ο Ήτον εβεβαίωσε ότι η Γραφή διδάσκει ότι η θεία ποινή της αμαρτίας, που θα επιβληθή τελικά στους αμετανοήτους, θα συνίσταται από αφαντάστως μεγάλα βάσανα, αιώνια σε διάρκεια, ο Ρώσσελ απέκρουσε σθεναρά τη δοξασία αυτή περί πυρός του άδου.a

Ενδιαφέροντα παρασκήνια: Στη διάρκεια των συζητήσεων, πολλοί εντόπιοι κληρικοί ήσαν στην εξέδρα με τον Δρα Ήτον για να του παρέχουν Γραφική και ηθική υποστήριξι, ενώ ο Ρώσσελ, μόνος έστεκε στη θέσι του σαν ένα είδος Δανιήλ στο λάκκο των λεόντων. Στο σύνολο, ο Ρώσσελ βγήκε νικητής σε καθεμιά από τις έξη αυτές συζητήσεις, ειδικά δε στην τελευταία συζήτησι, περί «άδου». Αναφέρεται ότι ένας από τους παρισταμένους κληρικούς, αναγνωρίζοντας αυτή τη νίκη, ήλθε στον Ρώσσελ μετά την τελευταία συζήτησι, λέγοντας, «Χαίρω που σε είδα να στρέφης τον υδροσωλήνα προς τον άδη και να σβήνης τη φωτιά.»b Λίγο μετά την έκθεσι αυτή των ψευδών δοξασιών των «Βαβυλωνιακών» εκκλησιαστικών συστημάτων, αρκετός αριθμός ατόμων της Μεθοδιστικής εκκλησίας του Ήτον έγιναν σπουδασταί των Γραφών. Κι άλλες προκλήσεις για συζήτησι έγιναν δεκτές, αλλά την τελευταία στιγμή οι εναντιούμενοι εφοβήθησαν και ανεκάλεσαν τις συνεντεύξεις των.c Εν τούτοις, μέσα σε δώδεκα χρόνια από τον καιρό της συζητήσεως Ήτον-Ρώσσελ που έγινε στο 1903, έγιναν άλλες δύο κύριες μονομαχίες μεταξύ εκπροσώπων της Εταιρίας Σκοπιά και ηγετικών θρησκευτικών ομάδων. Ο Λ. Σ. Ουάιτ του δόγματος των «Μαθητών» αντηγωνίσθη τον Ρώσσελ σε έξη συζητήσεις από την 23η έως την 28η Φεβρουαρίου 1908 στο Σινσιννάτι του Οχάιο, με παρακολούθησι από χιλιάδες άτομα που είδαν πάλι μια εύκολη νίκη υπέρ του Ρώσσελ.d Η πρόκλησις των Βαπτιστών για μια σειρά συζητήσεων στο Λος Άντζελες της Καλιφορνίας, ανελήφθη από τον Ι. Φ. Ρόδερφορδ εκ μέρους της Εταιρίας Σκοπιά, εναντίον του Σεβ. Ι. Χ. Τρόυ. Αυτό έγινε ενώπιον συνολικού ακροατηρίου 12.000 ατόμων (υπελογίσθη ότι δέκα χιλιάδες απεμακρύνθησαν) επί τέσσερα βράδυα του Απριλίου 1915, στην Αίθουσα διαλέξεων της Τριάδος.e Κι αυτή επίσης απέβη μια σημαντική νίκη υπέρ του εκπροσώπου της Εταιρίας Σκοπιά που έστεκε για την υπεράσπισι της Γραφικής αληθείας.

Στα έτη 1905, 1906 και 1907 ο Ρώσσελ περιώδευσε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά και διεξήγαγε μια σειρά συνελεύσεων μιας ημέρας. Η δημοσία ομιλία του ήταν η περίφημη με το θέμα «Στον Άδη μ’ Επιστροφή», ομιλία την οποίαν έκαμε σε κατάμεστα από ακροατάς οικήματα, σχεδόν σε κάθε μεγάλη πόλι των δύο αυτών χωρών.f Στην καταπληκτική αυτή διαλεξι, παρέλαβε τους ακροατάς του σ’ ένα εύθυμο, έξυπνο, φανταστικό ταξίδι στον άδη μ’ επιστροφή, που απεδείχθη ότι ήταν μια έκθεσις ερημωτική της ψευδούς δοξασίας του πυρός του άδου. Πριν από τις συζητήσεις Ήτον-Ρώσσελ, ο Ρώσσελ μ’ έναν όμιλο έκαμαν μια δεύτερη περιοδεία στην Ευρώπη, στο 1903, και ίδρυσαν ένα τμήμα της Εταιρίας στη Γερμανία, στην πόλι Μπάρμεν-Έλμπερφελδ. Κατόπιν στο 1904 ιδρύθη άλλο ένα τμήμα της Εταιρίας στην Αυστραλία.g Εκείνο τον καιρό, σπόροι της αληθείας έπεφταν σε καλό έδαφος στη Νότιο Αφρική,h στην Ιαπωνία,i και στις Βρεττανικές Δυτικές Ινδίες, όπου έγινε και συνέλευσις στο Κίνγκστον της Ιαμαϊκής, με 400 ακροατάς, και 600 στη δημοσία συνάθροισι της Κυριακής.j

Για τον Αμερικανικόν αγρό η μεγαλύτερη ως τότε συνέλευσις έγινε στο Πουτ-ιν-Μπέη, του Οχάιο, από 9α Αυγούστου έως 7 Σεπτεμβρίου 1908, με ανώτατο αριθμό παρόντων 4.800.k Σ’ αυτή τη χρονική περίοδο 1890 ως το 1908, τα έντυπα εξακολουθούσαν να διανέμωνται κατά εκατομμύρια και υπήρχαν τώρα πάνω από 30.000 συνδρομηταί της Σκοπιάς από τους οποίους χιλιάδες συμμετείχαν σ’ αυτή την ωργανωμένη συνεχή προσπάθεια να φερθή η Γραφική αλήθεια σε ζηλωτάς Χριστιανούς. Σ’ αυτούς εδόθη «χειρ βοηθείας» για να βγουν από τη Βαβυλώνα και να γίνουν αφοσιωμένοι δούλοι του Παντοδυνάμου Θεού και του Χριστού Ιησού. Παρά τις άγριες απόπειρες του Προτεσταντικού «λέοντος» να καταστρέψη την όμοια με τον Σαμψών Εταιρία, τα μέλη των τάξεών της ενδυναμωμένα από το πνεύμα του Ιεχωβά, ενεργούσαν ολοένα πιο εντατικά.

(Ακολουθεί)

[Υποσημειώσεις]