Εκλογή της Μιας Ορθής Θρησκείας — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Εκλογή της Μιας Ορθής Θρησκείας

Εις τον νόμον μάλλον, και εις την μαρτυρίαν. Και εάν δεν λαλώσι κατά τον λόγον τούτον, δεν θα έχωσι το φως της πρωίας.»—Ησ. 8:20, ΚΜΝ.

1. Ποια μέθοδος απλοποιεί το έργον της ανευρέσεως της ορθής θρησκείας ανάμεσα από τις εκατοντάδες που βρίσκονται στον «Χριστιανισμό»;

«ΠΩΣ μπορώ να μάθω ποια είναι η ορθή θρησκεία; Υπάρχουν εκατοντάδες διαφόρων θρησκειών και η καθεμιά ισχυρίζεται ότι είναι η ορθή θρησκεία. Δεν έχω καιρό να μελετήσω κάθε θρησκεία για να εκλέξω την ορθή. Θα ήταν σαν να προσπαθούσα να βρω ένα βελόνι σ’ ένα σωρό από άχυρα!» Έτσι κατ’ ουσίαν απαντούν μερικοί όταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά τους επισκέπτωνται στις θύρες των. Μολονότι η στάσις των είναι κατανοητή, το πρόβλημα δεν είναι τόσο τρομερό όσο νομίζουν παραιτούμενοι από το να το εξετάσουν. Είναι ζήτημα κατάλληλης μεθόδου. Για να βρη κανείς ένα βελόνι σ’ ένα σωρό αχύρων δεν είναι ανάγκη να συλλάβη και να εξετάση κάθε άχυρο. Χρησιμοποιώντας έναν ισχυρό μαγνήτη που θα άρπαζε το βελόνι αλλά θα απέρριπτε το άχυρο θα μπορούσε να έχη γρήγορη επιτυχία. Ή μια φωτιά θα κατανάλισκε γοργά το άχυρο ενώ θα άφηνε πίσω το βελόνι. Ομοίως, για να βρούμε την ορθή θρησκεία δεν χρειάζεται να εξετάσωμε εξαντλητικά κάθε μια από τις εκατοντάδες των θρησκειών. Η Γραφή θα χρησιμεύση ως ένας εικονικός μαγνήτης στον οποίον θα προσκολληθή η αληθινή θρησκεία ενώ ο αχύρινος σωρός των ψευδών θρησκειών θα απορριφθή. Και δεν έδειξε το προηγούμενο άρθρο ότι ο Λόγος του Ιεχωβά είναι όμοιος με φωτιά που καταναλίσκει τα άχυρα του ψεύδους ενώ αφήνει την καθαρισμένη αλήθεια; Επομένως η κατάλληλη μέθοδος δεν είναι να εξερευνήσουμε κάθε άχυρο ή κάθε θρησκεία, αλλά να μελετήσωμε τη Γραφή και να την αφήσωμε να κάμη φανερή την αλήθεια ενώ καταστρέφει το ψεύδος. Αύτη είναι η μέθοδος που θα χρησιμοποιηθή σ’ αυτό το άρθρο για να εκλεγή η μία ορθή θρησκεία.

2. Πώς γνωρίζομε ότι η μέθοδος αυτή είναι Γραφική;

² Η μέθοδος αυτή συνιστάται από την υψίστη αυθεντία. Όταν ο Ισραήλ περιεπλάκη με ψευδείς θρησκείες, ο Ιεχωβά έκαμε την εξής έκκλησι σ’ αυτούς: «Έλθετε, και ας λογικευθώμεν ομού.» Και ποια επρόκειτο να είναι η βάσις της λογικεύσεως αυτής που θα έθετε τον Ισραήλ στην στενή οδό της αληθινής λατρείας; Ήταν μήπως το να προσέξη όλες τις ψευδείς φωνές που ζητούσε το αυτί του Ισραήλ; Όχι, αλλά «εις τον νόμον μάλλον, και εις την μαρτυρίαν. Και εάν δεν λαλώσι κατά τον λόγον τούτον, δεν θα έχωσι το φως της πρωίας.» (Ησ. 1:18· 8:20, ΚΜΝ) Ο νόμος και η μαρτυρία του Ιεχωβά είναι καταγεγραμμένοι στη Βίβλο, και αν οι θρησκείες δεν μιλούν σύμφωνα με τον Λόγον αυτόν, δεν έχουν φως αληθείας, και ποτέ δεν θα ιδούν το αυγάζον φως του δικαίου νέου κόσμου του Ιεχωβά που είναι τώρα πολύ πλησίον. Μ’ αυτήν, λοιπόν, την από τον Θεό συνιστώμενη μέθοδο στρεφόμεθα στην εξέτασι ολίγων διδασκαλιών για να ιδούμε αν αυτές και οι θρησκείες που τις διδάσκουν θα προσκολληθούν στη Γραφή σαν βελόνι σ’ ένα μαγνήτη ή θα καταναλωθούν σαν άχυρο σε μια φλόγα.

3. Σε ποιον πίνακα θα βασίσωμε τη μελέτη μας, και είναι αυτός επαρκής;

³ Το περιοδικό Ξύπνα! στο τεύχος του της 8ης Νοεμβρίου 1952 (στην Αγγλική) εδημοσίευσε έναν πίνακα θρησκειών που υπάρχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο οποίος έδειχνε τις απόψεις των επάνω σε μερικές από τις κυριώτερες διδασκαλίες. Ενώ ο κατάλογος μπορεί να μην είναι εξαντλητικός, είναι όμως πολύ επαρκής για όλους τους πρακτικούς σκοπούς εφόσον περιλαμβάνει όλες τις θρησκείες που θα μπορούσαν να βρεθούν με την εξέτασι αρκετών διαφορετικών βιβλίων που πραγματεύονται για τα θρησκευτικά δόγματα. Περιλαμβάνει ομίλους των οποίων ο αριθμός είναι από εννέα έως είκοσι τρία εκατομμύρια. Και αν ακόμη δεν περιλαμβάνωνται μερικοί μικροί ανεξάρτητοι όμιλοι που συναθροίζονται σε σπίτια ή μικρές αίθουσες, είναι σχεδόν βέβαιον ότι οι δογματικές δοξασίες των αντανακλώνται από εκείνες που βρίσκονται στον πίνακα και ότι μ’ αυτόν τον τρόπο και οι άγνωστες αυτές ακόμη φούχτες λατρευτών καλύπτονται από την εξάλειψι που ακολουθεί. Επομένως, αν βασίσωμε τη μελέτη μας στις 251 θρησκείες για τις δοξασίες των οποίων ο πίναξ μπόρεσε να δώση αρκετές πληροφορίες, είναι εντελώς απίθανο ότι θα παραβλέψουμε κάποια θρησκευτικά δόγματα. Τώρα, λοιπόν, «εις τον νόμον μάλλον, και εις την μαρτυρίαν» της Γραφής, για να δούμε ποια από τα 251 δόγματα μιλούν σύμφωνα με τον Λόγον και ποια όχι.

ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

4. Τι αναιρεί τη διδασκαλία ότι ο Ιεχωβά και ο Χριστός και το άγιο πνεύμα συνδυάζονται για να γίνουν ο ένας Παντοδύναμος Θεός, και με ποια έννοια ο Θεός και ο Χριστός είναι ένα;

⁴ Από τις 251 θρησκείες, τουλάχιστον οι 214 πιστεύουν στην τριάδα. Η διδασκαλία αυτή ισχυρίζεται ότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός και το άγιο πνεύμα είναι τρία πρόσωπα συνδυασμένα ώστε να κάνουν ένα Θεό, και ότι τα τρία αυτά είναι συναιώνια και ίσα. Ο Ιεχωβά μόνος είναι ο ένας Παντοδύναμος Θεός, όχι το τρίτον ενός θεού που χρειάζεται δύο άλλους για να κάμη ένα όλον. «Ιεχωβά ο Θεός ημών είναι είς Ιεχωβά.» «Εγώ είμαι ο Θεός, και δεν υπάρχει άλλος· εγώ είμαι ο Θεός, και ουδείς όμοιός μου.» (Δευτ. 6:4, ΜΝΚ· Ησ. 46:9) «Θεός» σημαίνει ισχυρός, άνθρωποι δε αποκαλούνται θεοί, ο Σατανάς αποκαλείται θεός, και ο Χριστός Ιησούς αποκαλείται θεός· αλλ’ ο Ιεχωβά είναι Ο Θεός, ο Παντοδύναμος Θεός. (Ψαλμ. 82:6· 2 Κορ. 4:4· Ησ. 9:6· Ιωάν. 1:1) Άλλοι μπορούν να είναι ένα μαζί του με την έννοια ότι βρίσκονται σε ενότητα μαζί του, ενότητα δοξασίας ή σκοπού ή έργου. Από αυτή την άποψι ο Ιησούς και ο Ιεχωβά είναι ένα και όλοι οι κεχρισμένοι ακόλουθοι είναι ένα μαζί τους. Και αν ο Ιησούς και το άγιο πνεύμα είναι ένα, γιατί η αμαρτία εναντίον του Ιησού μπορεί να συγχωρηθή ενώ η αμαρτία εναντίον του αγίου πνεύματος είναι ασυγχώρητη; Γραφικώς, το άγιο πνεύμα δεν είναι πρόσωπο αλλά είναι η αόρατη ενεργός δύναμις του Ιεχωβά.—Ιωάν. 10:30· 17:20-23· 1 Κορ. 3:8· Ματθ. 12:31, 32.

5. Τι αναιρεί τον ισχυρισμό ότι ο Ιεχωβά και ο Χριστός είναι συναιώνιοι;

⁵ Είναι ο Ιεχωβά και ο Χριστός συναιώνιοι; Για τον Ιεχωβά είναι γραμμένο: «Και από του αιώνος έως του αιώνος, συ είσαι ο Θεός.» Αυτός καλείται «ο Ύψιστος και ο Υπέρτατος, ο κατοικών την αιωνιότητα» και «ο βασιλεύς της αιωνιότητος». (Ψαλμ. 90ός 2· Ησ. 57:15· Ιερεμ. 10:10, ΜΝ) Επομένως, αυτός δεν εγεννήθη, δεν εδημιουργήθη, δεν είχε αρχή. Αυτό όμως δεν αληθεύει για τον Ιησού Χριστό, επειδή αυτός καλείται «πρωτότοκος πάσης κτίσεως», «η αρχή της κτίσεως του Θεού». Ως «ο Λόγος» ήταν ο πρώτος που εδημιουργήθη από τον Ιεχωβά Θεό και ο μόνος που εδημιουργήθη απ’ ευθείας από τον Θεό, επειδή κατόπιν αυτός εχρησιμοποιήθη από τον Ιεχωβά για να δημιουργήση όλα τα άλλα πράγματα, και ήταν εκείνος στον οποίον ο Ιεχωβά μίλησε, όπως αναγράφεται στη Γένεσι 1:26, όταν είπε: «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών.»—Κολ. 1:15, 16· Αποκάλ. 3:14.

6. Ποια εδάφια αποδεικνύουν ότι ο Ιεχωβά και ο Χριστός δεν είναι ποτέ ίσοι;

⁶ Και τι θα πούμε όσον αφορά το ότι είναι ίσοι; Ο Ιησούς δεν είχε αυτή τη γνώμη, επειδή είπε: «Ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου.» Οι τριαδισταί θα υποστηρίξουν ότι αυτό ήταν αληθινό μόνο για τον Ιησούν εν σαρκί. Όμως προτού γίνη σαρξ, όταν υπήρχε εν μορφή Θεού, δηλαδή σε πνευματική μορφή, «δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν· αλλ’ εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους.» Αντί να υψώση τον εαυτό του για να αρπάξη ισότητα με τον Θεό, όπως απεπειράθη ο Σατανάς να το κάμη αυτό, ο Χριστός ακολούθησε την αντίθετη κατεύθυνσι και εταπείνωσε τον εαυτό του στην ομοιότητα των ανθρώπων. Και μετά την ανάστασί του ως πνευματικού πλάσματος και στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας «όταν υποταχθώσιν εις αυτόν τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, δια να ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσι.» Επομένως, πριν από την επίγεια διαμονή του και στη διάρκειά της και έπειτ’ απ’ αυτήν, ο Χριστός ήταν και είναι υπό τον Ιεχωβά.—Ιωάν. 14:28· Φιλιππησ. 2:6, 7· 1 Κορ. 15:28· Ησ. 14:12-15.

7. Το να πιστεύωμε στην τριάδα, σε ποιους παραλογισμούς καταλήγει; και ποια επιπρόσθετα εδάφια δείχνουν ότι ο Χριστός δεν είναι ίσος με τον Ιεχωβά;

⁷ Όταν ο Ιεχωβά ήγειρε τον Ιησούν από τον θάνατο ως ένδοξο πνευματικό πλάσμα, τον αντήμειψε με μια υψηλότερη θέσι από εκείνην που άφησε ο Χριστός όταν ήλθε στη γη: «Ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν.» Αν ήταν ίσος με τον Θεό προτού έλθη στη γη, και όμως απέκτησε μια ακόμη υψηλότερη θέσι όταν επέστρεψε στον ουρανό, αυτό θα τον καθιστούσε υψηλότερον και από τον Ιεχωβά Θεό! Ένας άλλος παραλογισμός είναι ο ισχυρισμός των τριαδιστών ότι ο Ιησούς όταν ήταν στη γη ήταν ο Θεός εν σαρκί και ότι, όταν ανελήφθη στον ουρανό, ανελήφθη μ’ ένα σαρκικό σώμα. Ο Ιησούς εν σαρκί ήταν ‘ολίγον τι παρά τους αγγέλους ηλαττωμένος’, και αν ήταν επίσης ο Θεός εν σαρκί, αυτό καθιστά τον Θεό κατώτερο από τους αγγέλους, και αν η ανάληψις έγινε εν σαρκί, αυτό καθιστά και τον Θεό και τον Χριστό κατωτέρους από τους αγγέλους και τώρα ακόμη! Εν τούτοις σαρξ και αίμα δεν μπορούν να κληρονομήσουν την ουράνια βασιλεία. (Φιλιππησ. 2:9· Εβρ. 2:9· 1 Κορ. 15:50) Ο άνθρωπος ή ανήρ δεν είναι ίσος με τον Χριστό: «Η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός.» Ο Χριστός δεν είναι ίσος με τον Θεό: «Κεφαλή δε του Χριστού, ο Θεός.» Ο Ιεχωβά ευλόγησε τον Χριστό: «Χωρίς δε τίνος αντιλογίας το μικρότερον ευλογείται υπό του μεγαλητέρου.» Ο Ιεχωβά τον απέστειλε: «Δεν είναι δούλος ανώτερος του κυρίου αυτού, ουδέ απόστολος ανώτερος του πέμψαντος αυτόν.»—1 Κορ. 11:3· Εβρ 7:7· Ιωάν. 13:16· Ψαλμ. 21:1, 6· Ιωάν. 17:3.

8. Γιατί το άγιο πνεύμα δεν είναι το τρίτο πρόσωπο μιας τριάδος, και τι δείχνει ότι δεν είναι ίσο είτε με τον Θεό είτε με τον Χριστό;

⁸ Όσον αφορά το άγιο πνεύμα, αυτό δεν είναι πρόσωπο, αλλ’ είναι η αόρατη ενεργός δύναμις του Ιεχωβά. Μερικές φορές οι Γραφές προσωποποιούν πράγματα και αναφέρονται σ’ αυτά ως σε πράγματα, όπως συμβαίνει, λόγου χάριν, με τη Σιών και την Ιερουσαλήμ. Αυτό ενίοτε γίνεται και με το άγιο πνεύμα, για το οποίο χρησιμοποιείται τότε η προσωπική αντωνυμία «αυτός», αλλ’ άλλες φορές αναφέρεται ως «αυτό», πράγμα που δεν θα εγίνετο αν ήταν πρόσωπο. Επί πλέον, πώς θα μπορούσε ένα πρόσωπο να εκχυθή επάνω σε εκατόν είκοσι πρόσωπα, όπως το πνεύμα την Πεντηκοστή! Και πώς θα μπορούσε αυτό να εκχυθή κατόπιν επάνω σε χιλιάδες ακόμη, όπως εξεχύθη το άγιο πνεύμα; (Ιωάν. 16:13-15· 14:15-17· Πράξ. 1:15· 2:1- 4) Ούτε μπορεί το άγιο πνεύμα να αξιοί ισότητα είτε με τον Θεό είτε με τον Χριστό, επειδή ότι αναφέρεται ότι το αποστέλλει ο Θεός και αναφέρεται ότι το αποστέλλει ο Χριστός, και εμάθαμε ότι εκείνοι που αποστέλλουν είναι μεγαλύτεροι από το αποστελλόμενον.—Ιωάν. 14:26· 15:26.

9. (α) Γιατί η απόδοσις του 1 Ιωάννου 5:7 από Μετάφρασι Βασιλέως Ιακώβου δεν βοηθεί τους τριαδιστάς; (β) Η αναίρεσις της τριάδος πόσες θρησκείες εξαλείφει, αφήνοντας πόσες;

⁹ Μόνο ένα εδάφιο στη Μετάφρασι Βασιλέως Ιακώβου και στη Νεοελληνική Μετάφρασι μπορεί να ερμηνευθή ότι λέγει πως ο Θεός και ο Χριστός και το άγιο πνεύμα είναι ένα, και αυτό είναι το 1 Ιωάννου 5:7: «Διότι τρεις είναι οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Άγιον Πνεύμα· και ούτοι οι τρεις είναι έν.» Ακόμη και αυτό θα μπορούσε λογικά να σημαίνη όχι τίποτε περισσότερο από ενότητα σε σκοπό και ενέργεια. Εν τούτοις, τα λόγια αυτά δεν απαντώνται στα αξιόπιστα και πιο παλαιά χειρόγραφα των Ελληνικών Γραφών, οι νεώτερες δε μεταφράσεις της Βίβλου είτε τα παραλείπουν εντελώς είτε έχουν μια υποσημείωσι που αναγνωρίζει την απουσία των από τα πιο παλαιά χειρόγραφα. Ανατρέχοντας, επομένως, ‘εις τον νόμον και εις την μαρτυρίαν’ τον Λόγου του Ιεχωβά, βρίσκομε ότι το δόγμα της τριάδος είναι ψευδές, ότι οι θρησκείες που το διδάσκουν αναμιγνύουν ψεύδη με την αλήθεια του Ιεχωβά, ότι έτσι νοθεύουν και καθιστούν ακάθαρτον και άκυρον τον Λόγον του Ιεχωβά καθώς τον χειρίζονται αυτές. Αποτυγχάνοντας να αφαιρέσουν αυτό το ψεύδος από το σύμβολο της πίστεώς των, εξαλείφουν τον εαυτό τους από το να αναγνωρισθούν ως η μία ορθή θρησκεία. Έτσι αναιρώντας μια διδασκαλία, την τριάδα, αφαιρούμε από τις 251 θρησκείες τις 214 που την διδάσκουν. Υπολείπονται 37 θρησκείες,

ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΨΥΧΗΣ

10. Τι είναι ψυχή, και ποιες θεωρούνται γήινες ψυχές;

¹⁰ Από τις 37 θρησκείες που απομένουν, οι 18 πιστεύουν στη σύμφυτη αθανασία της ανθρωπινής ψυχής. Τις υποστηρίζει άρα γε η Γραφή ή τις εξαλείφει; Δεν υπάρχει ούτε ένα εδάφιο στη Γραφή που να λέγη ότι ο άνθρωπος έχει αθάνατη ψυχή. Μια γήινη ψυχή είναι ένα ζωντανό, αναπνέον, αισθανόμενο πλάσμα, ζώον ή άνθρωπος. Αυτό δεν έχει ψυχή χωριστή και διακεκριμένη από το σώμα, αλλά μπορεί να λεχθή ότι έχει ψυχή μόνο υπό την έννοια ότι έχει ζωή. Ο ορισμός αυτός περιλαμβάνει και τα ζώα ως ψυχές, πράγμα που είναι αντίθετο προς τη διδασκαλία περί αθανάτου ψυχής, συμφωνεί όμως με τη Γραφή. Πριν από τον άνθρωπο, εδημιουργήθησαν ψυχές: «Ας γεννήσωσι τα ύδατα εν αφθονία νηκτάς ζώσας ψυχάς.» «Και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και πάσαν διολισθαίνουσαν ζώσαν ψυχήν.» Ο άνθρωπος εδημιουργήθη ζώσα ψυχή, όχι αθάνατη ψυχή: «Και έπλασεν Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης· και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν.» Άνθρωποι και ζώα αθροίζονται μαζί ως ψυχές, όταν ο απαιτούμενος φόρος ήταν «μία ψυχή εκ πεντακοσίων, από ανθρώπων, και από βοών, και από όνων, και από προβάτων.» Επίσης, «Και όστις πατάξη θανασίμως ψυχήν ανθρώπου, εξάπαντος θέλει θανατωθή. Και όστις πατάξη θανασίμως ψυχήν κατοικιδίου ζώου, θέλει ανταποδώσει ψυχήν αντί ψυχής.»—Γέν. 1:20, 21· 2:7· Αριθμ. 31:28· Λευιτ. 24:17, 18, ΜΝΚ.

11. Πώς η Γραφή συγκρούεται με τις θρησκείες που διδάσκουν αθανασία της ανθρωπίνης ψυχής;

¹¹ Σημειώστε ότι το εδάφιο που παρετέθη τελευταίο μιλεί για ψυχές και ζώων και ανθρώπων που πατάσσονται θανασίμως, αποδεικνύοντας ότι η ψυχή μπορεί να φονευθή. Ο Ιεχωβά προειδοποίησε τον άνθρωπο ότι αν απειθούσε θα πέθαινε· ο Σατανάς ήταν εκείνος που είπε ότι δεν θα πέθαινε. (Γεν. 2:17· 3:4) Οι θρησκείες που διδάσκουν την αθανασία της ψυχής λέγουν ότι οι ασεβείς αμαρτωλοί υποφέρουν αιώνιο βασανισμό, αλλ’ η Βίβλος διαφωνεί μαζί τους: «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει.» «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.» Αντί να υπάρχουν αθάνατες ψυχές που πετούν στον ουρανό ή βυθίζονται σε μια πύρινη λίμνη, υπάρχουν μάλλον θνητές ανθρώπινες ψυχές που κατατίθενται στον τάφο: «Τις άνθρωπος θέλει ζήσει, και δεν θέλει ιδεί θάνατον; τις θέλει λυτρώσει την ψυχήν αυτού εκ της χειρός του τάφου;» Μόνο με ανάστασι μπορούν οι ψυχές που είναι νεκρές στον τάφο να ξαναζήσουν: «Αλλ’ ο Θεός θέλει λυτρώσει την ψυχήν μου εκ της δυνάμεως του τάφου.» Μόνο με τη δύναμι της αναστάσεως που έχει ο Ιεχωβά ανεκτήθη η ψυχή ή ζωή του Χριστού από τον θάνατο, διότι και η δική του ακόμη ψυχή πέθανε, όπως προελέχθη: «Παρέδωκε την ψυχήν αυτού εις θάνατον.»—Ιεζ. 18:4· Ρωμ. 6:23· Ψαλμ. 89:48· 49:15, Μετ. Βασ. Ιακ.· Ησ. 53:12.

12. (α) Ποια είναι η κατάστασις μιας νεκρής ψυχής, ζώου ή ανθρώπου; (β) Με την αναίρεσι της αθανασίας της ψυχής σε ποιο σημείο βρίσκεται τώρα η διαγραφή ή εξάλειψις;

¹² Αυτές οι νεκρές ψυχές στον τάφο είναι τελείως αδρανείς και χωρίς συναίσθησι, και επομένως είναι εντελώς αδύνατο ν’ απολαμβάνουν μακαριότητα ή να υποφέρουν βάσανα. «Διότι οι ζώντες γνωρίζουσιν ότι θέλουσιν αποθάνει· αλλ’ οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν, ουδέ έχουσι πλέον απόλαυσιν· επειδή το μνημόσυνον αυτών ελησμονήθη. Πάντα όσα εύρη η χειρ σου να κάμη, κάμε κατά την δυναμίν σου· διότι δεν είναι πράξις, ούτε λογισμός, ούτε γνώσις, ούτε σοφία, εν τω τάφω όπου υπάγεις.» «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία. Η πνοή αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται.» (Εκκλησ. 9:5, 10· Ψαλμ. 146:3, 4, Μετ. Βασ. Ιακ.) Και οι άνθρωποι και τα ζώα είναι ψυχές που πεθαίνουν εξίσου: «Διότι το συνάντημα των υιών των ανθρώπων είναι και το συνάντημα του κτήνους· και έν συνάντημα είναι εις αυτούς· καθώς αποθνήσκει τούτο, ούτως αποθνήσκει και εκείνος· και η αυτή πνοή είναι εις πάντας· και ο άνθρωπος δεν υπερτερεί κατ’ ουδέν το κτήνος· διότι τα πάντα είναι ματαιότης. Τα πάντα καταντώσιν εις τον αυτόν τόπον· τα πάντα έγειναν εκ του χώματος, και τα πάντα επιστρέφουσιν εις το χώμα.» (Εκκλησ. 3:19, 20) Η μόνη διαφορά είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να ελπίζη για μια ανάστασι από τους νεκρούς. Οι περισσότεροι από εκείνους που θ’ αναστηθούν από τους νεκρούς θα εξέλθουν ως ανθρώπινες ψυχές, πλάσματα από σάρκα και αίμα, και θνητοί. Σχετικώς ολίγοι εγείρονται ως αθάνατα πνευματικά πλάσματα, και γι’ αυτούς είναι γραμμένο: «Πρέπει . . . το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν.» (1 Κορ. 15:53) Αν αυτοί ήδη κατείχαν αθανασία, δεν θα εχρειάζετο να την ενδυθούν· δεν είναι έτσι; Σαφώς η Γραφή διαγράφει ως ψευδείς τις θρησκείες που διδάσκουν αθανασία της ψυχής, και έτσι εξαλείφει 18 από τις 37 θρησκείες που μας απομένουν, αφήνοντας 19.

ΟΧΙ ΥΠΟ ΝΟΜΟΝ

13. Ποια εδάφια αποδεικνύουν ότι δεν είμεθα τώρα υπό Νόμον;

¹³ Από αυτές τις 19 θρησκείες οι 6 πιστεύουν ότι οι δούλοι του Ιεχωβά βρίσκονται ακόμη κάτω από όλον τον Μωσαϊκό νόμο η μέρος του. Αλλ’ ο σκοπός του Νόμου εξεπληρώθη με την έλευσι του Χριστού: «Ώστε ο νόμος έγεινε παιδαγωγός ημών εις τον Χριστόν, δια να δικαιωθώμεν εκ πίστεως· αφού όμως ήλθεν η πίστις, δεν είμεθα πλέον υπό παιδαγωγόν.» Άλλα εδάφια λέγουν: «Εξ έργων νόμου δεν θέλει δικαιωθή ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού.» «Δεν είσθε υπό νόμον, αλλ’ υπό χάριν.» «Ο Χριστός εξηγόρασεν ημάς εκ της κατάρας του νόμου.» «Αλλ’ εάν οδηγήσθε υπό του Πνεύματος, δεν είσθε υπό νόμον.» «Καταργήσας την έχθραν εν τη σαρκί αυτού, τον νόμον των εντολών των εν τοις διατάγμασι.» «Διότι αθέτησις μεν γίνεται της προηγουμένης εντολής δια το ασθενές και ανωφελές αυτής· (επειδή ο νόμος ουδέν έφερεν εις το τέλειον,) έγεινε δε επεισαγωγή ελπίδος καλητέρας, δια της οποίας πλησιάζομεν εις τον Θεόν.» Ο Ιεχωβά Θεός «εξαλείψας το καθ’ ημών χειρόγραφον συνιστάμενον εις διατάγματα, το οποίον ήτο εναντίον εις ημάς, . . . αφήρεσεν αυτό εκ του μέσου, προσηλώσας αυτό επί του σταυρού.»—Γαλ. 3:24, 25· Ρωμ. 3:20· 6:14· Γαλ. 3:13· 5:18· Εφεσ. 2:15· Εβρ. 7:18, 19· Κολ. 2:14.

14. (α) Τι υποστηρίζουν μερικοί όσον αφορά τον Νόμο, αλλά ποια εδάφια αναιρούν τον ισχυρισμό τους; (β) Σε ποιο σημείο βρίσκεται τώρα η εξάλειψις;

¹⁴ Είναι μάταιο να υποστηριχθή, όπως υποστηρίζουν μερικοί, ότι ο νόμος που αναφέρεται ότι ετέθη κατά μέρος είναι ο τελετουργικός νόμος και όχι οι Δέκα Εντολές. Αυτοί δεν έχουν Γραφική εξουσιοδότησι διαιρώντας αυθαίρετα τον Νόμο σε δύο μέρη και προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι τα εδάφια που μιλούν για την παρέλευσι του Νόμου αναφέρονται στον τελετουργικό νόμο και όχι στις Δέκα Εντολές. Μετά δύο εδάφια έπειτα από τη δήλωσι ότι ο Ιεχωβά εξήλειψε τον Νόμον ‘προσηλώσας αυτόν επί του σταυρού’, διαβάζομε: «Ας μη σας κρίνη λοιπόν μηδείς δια φαγητόν ή δια ποτόν, ή δια λόγον εορτής ή νεομηνίας ή σαββάτων.» Ο νόμος που ετέθη κατά μέρος περιελάμβανε και την τήρησι του σαββάτου, που ήταν η Τετάρτη από τις Δέκα Εντολές. (Κολ. 2:16) Ο απόστολος Παύλος, αφού λέγει «τώρα όμως απηλλάχθημεν από του νόμου», παραθέτει ένα παράδειγμα αυτού του καταργημένου νόμου: «Μη επιθυμήσης.» Αυτή ήταν η Δεκάτη από τις Δέκα Εντολές. Επίσης, ο Παύλος εξηγεί ότι οι Χριστιανοί είναι υπό μια νέα διαθήκη και όχι πια υπό τον νόμον τον ‘εν γράμμασιν εντετυπωμένον εις λίθους’. Είναι υπό το πνεύμα, του οποίου οι καθοδηγητικές αρχές είναι εγγεγραμμένες «ουχί εις πλάκας λιθίνας, αλλ’ εις πλάκας σαρκίνας της καρδίας». (Ρωμ. 7:6, 7· 2 Κορ. 3:7, 3) Οι Χριστιανοί, επομένως, δεν είναι υπό τον νόμον που εγράφη «εις πλάκας λιθίνας». Τι εγράφη επάνω σε λίθινες πλάκες; Ένας λεγόμενος τελετουργικός νόμος; Ή όλος ο Νόμος; Όχι, μόνο οι Δέκα Εντολές! Μολονότι οι Χριστιανοί δεν είναι κάτω από κανένα Μωσαϊκό νόμο, είναι υπό την καθοδηγία του αγίου πνεύματος, οι δε κανόνες του και οι απαιτήσεις του είναι υψηλότεροι. Οι 6 από τις υπολειπόμενες 19 θρησκείες, που βασίζονται στη δοξασία ότι είμεθα υπό όλον ή μέρος του Νόμου, είναι οικοδομημένες στην άμμο και πρέπει να καταρρεύσουν. Μόνο 13 τώρα απομένουν.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΔΙΑΒΟΛΟΣ;

15. Πώς μερικοί εξηγούν ότι δεν υπάρχει Διάβολος αλλά τι αναιρεί τη στάσι των;

¹⁵ Από τις 13 θρησκείες που υπολείπονται, οι 3 δεν πιστεύουν σε προσωπικό Διάβολο. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει ένα τέτοιο πονηρό πνευματικό πλάσμα. Λέγουν ότι ο Διάβολος δεν είναι πρόσωπο αλλά είναι σύμβολο των πειρασμών σαρκός και αίματος, των πειρασμών που είναι κοινοί στον πεπτωκότα άνθρωπο με τις σύμφυτες αδυναμίες του. Εν τούτοις, η Γραφή μιλεί για τον Σατανά ως πνευματικό πλάσμα, λέγει ότι ήταν τέλειος και ευθύς πριν από την ανταρσία του, ότι έπειτα απ’ αυτήν έγινε γνωστός ως Σατανάς, Διάβολος, Όφις και Δράκων. Αυτός συνομιλεί με τον Ιεχωβά στον ουρανό και καταθλίβει τον Ιώβ επάνω στη γη. Εφιλονείκησε με τον Μιχαήλ για το σώμα του Μωυσέως. Μια αρχή πλάνης ή προσωποποίησις της πονηρίας δεν θ’ μπορούσε να κάμη τέτοια πράγματα. (Ιεζ. 28:14, 15· Ησ. 14:12-15· Αποκάλ. 12:9· Ιώβ 1:6-19· 2:1-7· Ιούδ. 9) Η Αποκάλυψις κεφάλαιο 12 μιλεί για έναν πόλεμο στον ουρανό κατά τον οποίον ο Μιχαήλ εξέβαλε τον Σατανά από τον ουρανό. Αν ο Σατανάς είναι οι σαρκικοί πειρασμοί, δεν θα μπορούσε ποτέ να βρίσκεται εκεί, επειδή εκεί δεν υπάρχουν σαρξ και αίμα για να πειρασθούν. (1 Κορ. 15:50) Εκείνοι που πιστεύουν σ’ αυτό το δόγμα λέγουν ότι οι ουρανοί εδώ είναι οι πολιτικοί ουρανοί ή οι άρχοντες της γης και ότι η έξωσις του Σατανά είναι ο καθαρισμός των ανθρωπίνων κυβερνήσεων από το κακό. Αλλ’ αυτό δεν μπορεί να είναι έτσι, επειδή ένα τέτοιο πράγμα θα έφερνε χαρά στους ανθρώπους, ενώ η εκσφενδόνισις του Σατανά από τον ουρανό εσήμαινε ουαί γι’ αυτούς: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.»—Αποκάλ. 12:12.

16. (α) Τι αποδεικνύει ότι ο Σατανάς δεν είναι αφηρημένη δύναμις κακού ή σαρκικοί πειρασμοί; (β) Ποια ψευδή βάσι έχουν αυτές οι θρησκείες, και η εξάλειψίς των πόσες αφήνει στον κατάλογο μας;

¹⁶ Πώς θα μπορούσε μια αφηρημένη δύναμις κακού να εκδιωχθή από ένα πρόσωπο; Ο Ιησούς και οι Ιουδαίοι δεν είχαν τέτοιες αφηρημένες έννοιες στο νου όταν συζητούσαν για τα δαιμόνια και τον άρχοντα των δαιμονίων, τον Σατανά. (Ματθ. 12:24-27) Το να λέμε ότι, όταν φιλοξενούμε μια αμαρτωλή σκέψι, έχομε ένα διάβολο μέσα μας, ή ότι όταν ένα άλλο πρόσωπο μας δημιουργή έναν πειρασμό, είναι ένας διάβολος για μας, είναι σαν να λέμε ότι η πάλη μας είναι μόνο εναντίον σαρκός και αίματος. Αυτό είναι εσφαλμένο, επειδή στη Γραφή γίνεται ειδική διάκρισις μεταξύ σαρκικών πειρασμών και επιθέσεων του αοράτου Διαβόλου και των δαιμόνων: «Να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου· διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον . . . εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.» (Εφεσ. 6:11, 12) Αυτή είναι μια ειδική άρνησις ότι η πάλη είναι μόνον με σαρκικούς πειρασμούς. Οι θρησκευόμενοι αυτοί ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει προσωπικός Διάβολος, για να αποφύγουν το να φανή ότι ο Ιεχωβά εδημιούργησε ένα πονηρό πνευματικό πλάσμα. Αστοχούν να κατανοήσουν ότι αυτός εδημιουργήθη τέλειος αλλά έγινε κακός επειδή ήταν ένας ελεύθερος ηθικός παράγων. Σύμφωνα με τη λογίκευσί τους, δεν θα έπρεπε να πιστεύουν και σ’ έναν προσωπικόν Αδάμ, αφού και αυτός ήταν πονηρός. Δημιουργημένος τέλειος, έγινε ο ίδιος κακός, όπως και ο Διάβολος. Επομένως, η άρνησίς των να πιστεύσουν σ’ έναν προσωπικό Διάβολο δεν έχει Γραφική βάσι, αλλά βασίζεται στη δική τους άποψι αρμοδιότητος, άποψι η οποία είναι αυτή καθ’ εαυτήν ασυνεπής και εσφαλμένη. Η πτώσις των 3 θρησκειών που πιστεύουν αυτό, από τις 13 που απέμειναν, αφήνει 10 θρησκείες.

ΑΥΘΕΝΤΙΑ ΙΣΗ Ή ΑΝΩΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗ ΓΡΑΦΗ;

17. Χρειάζονται μήπως υποτιθέμενες αυθεντίες ίσες ή ανώτερες από τη Γραφή για να συμπληρώσουν την εξάρτυσι του Χριστιανού;

¹⁷ Τέσσερες από τις 10 αυτές θρησκείες λέγουν ότι αποτελούν αυθεντίες ίσες ή ανώτερες από τη Γραφή όσον αφορά τη θρησκευτική καθοδήγησι. Αφού εκλέγομε την ορθή θρησκεία με το να πηγαίνωμε ‘εις τον νόμον και εις την μαρτυρίαν’, πρέπει να ιδούμε αν η Βίβλος επιτρέπη αυτή την άποψι. Πέραν από προφορικούς ή γραπτούς λόγους που μπορεί να διευκρινίζουν ή να μεγαλύνουν τον Λόγον του Ιεχωβά, που μπορεί να δίνουν «φόντο» σ’ αυτόν ή ιστορία που τον εκπληρώνει, ή αλλιώς να δίνουν βάθος στην κατανόησί του εκ μέρους μας, δεν χρειαζόμεθα τίποτε περισσότερο από τη Γραφή. Όταν αυτή κατανοηθή, παρέχει πλήρη εξάρτυσι για Χριστιανική υπηρεσία. «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος . . . δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.» Η Γραφή είναι ο αληθής, εμπνευσμένος Λόγος του Ιεχωβά. Ποια άλλη αυθεντία μπορεί να είναι ανώτερη απ’ αυτήν ή ακόμη ίση μ’ αυτήν;—2 Τιμ. 3:16, 17.

18. Πώς διαπράττουν παράβασι οι θρησκείες που προσθέτουν στη Γραφή, και πόσες αφήνει η εξάλειψίς των;

¹⁸ Ο Ιεχωβά προειδοποίησε: «Δεν θέλετε προσθέσει εις τον λόγον τον οποίον εγώ σας προστάζω, ουδέ θέλετε αφαιρέσει απ’ αυτού.» Αλλ’ οι Ιουδαίοι προσέθεσαν σ’ αυτόν, οικοδομώντας τη θρησκευτική τους παράδοσι η οποία υποθετικώς τον εξηγούσε και τον επλούτιζε, πραγματικά, όμως, αντέλεγε σ’ αυτόν, όπως τους είπε ο Ιησούς: «Δια τι και σεις παραβαίνετε την εντολήν του Θεού δια την παράδοσίν σας; . . . Ηκυρώσατε την εντολήν του Θεού δια την παράδοσίν σας.» Γι αυτούς ο Ιησούς προσέθεσε: «Διδάσκοντες διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων.» Με το να παραδέχωνται παράδοσι που ακυρώνει τη Γραφή, πραγματικά απορρίπτουν τον λόγον του Θεού, με το αποτέλεσμα που προελέχθη: «Απέρριψαν τον λόγον του Ιεχωβά· και ποία σοφία είναι εν αυτοίς;» Αντί να αποδεικνύωνται σοφοί, αποδεικνύονται ψεύσται: «Μη προσθέσης εις τους λόγους αυτού· μήποτε σε εξελέγξη, και ευρεθής ψεύστης.» Ο Παύλος ετόνισε τον θείον κανόνα: «Να μη φρονήτε υπέρ ό,τι είναι γεγραμμένον.» (Δευτ. 4:2· Ματθ. 15:3, 6, 9· Ιερεμ. 8:9, ΑΣ· Παροιμ. 30:6· 1 Κορ. 4:6) Αλλ’ οι 4 αυτές θρησκείες από τις 10 που απέμειναν, παραβαίνουν τον κανόνα αυτόν φρονώντας υπέρ ό,τι είναι γεγραμμένον, και υποστηριζόμεθα Γραφικώς να τις απορρίψωμε. Μόνο 6 υπολείπονται.

ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ

19. Ποια άποψις, που αναιρείται από ποια εδάφια, εξαλείφει όλες τις θρησκείες εκτός μιας;

¹⁹ Από τις 6 αυτές θρησκείες, οι 5 δεν έχουν ομοιόμορφες δογματικές απόψεις, αλλά λέγουν ότι κάθε μέλος πιστεύει όπως επιθυμεί. Αντί να δείχνουν «ενότητα της πίστεως», έχουν μια εσωτερική βαβέλ ατομικών ερμηνειών. Πώς μπορούν τα μέλη μιας τέτοιας θρησκείας ‘να λέγωσι πάντες το αυτό’ και ‘να ήναι εντελώς ηνωμένοι έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην’; (1 Κορ. 1:10) Μια τέτοια αναποφάσιστη θρησκεία είναι σαν τον ‘διστάζοντα’ άνθρωπον: «Ας μη νομίζη ο άνθρωπος εκείνος, ότι θέλει λάβει τι παρά του Ιεχωβά. Άνθρωπος δίγνωμος είναι ακατάστατος εν πάσαις ταις οδοίς αυτού.» Ο Συγγραφεύς της Βίβλου δεν είναι ακατάστατος, ο Λόγος του δεν είναι δίγνωμος ή αναποφάσιστος, η ορθή θρησκεία δεν διατρυπάται από αμφιβολίες ή δισταγμούς. Η αληθινή θρησκεία δεν είναι όπως ήταν κάποτε ο Ισραήλ. «Δεν θέλετε κάμνει κατά πάντα όσα ημείς κάμνομεν ενταύθα σήμερον, έκαστος ό,τι φανή αρεστόν εις τους οφθαλμούς αυτού.» Οι στρατιώται του Χριστού έχουν ένα άγγελμα σαφηνείας και πεποιθήσεως, όχι αοριστίας και συγχύσεως: «Εάν η σάλπιγξ δώση φωνήν ασαφή, τις θέλει ετοιμασθή εις πόλεμον;» (Ιάκ. 1:7, 8, ΜΝΚ· Δευτ. 12:8· 1 Κορ. 14:8) Ειδικές προμήθειες εξασφαλίζουν κατάλληλη εκπαίδευσι και ωριμότητα των Χριστιανών, «εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως, και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού· δια να μη ήμεθα πλέον νήπιοι, κυματιζόμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμον της διδασκαλίας.» (Εφεσ. 4:13, 14) Οι αναποφάσιστες θρησκείες, περιλαμβάνοντας διάφορες δοξασίες δεν έχουν φθάσει «εις την ενότητα της πίστεως» ή «της επιγνώσεως» και δεν μπορούν να περιμένουν να λάβουν την επιδοκιμασία του Ιεχωβά. Η ταλάντευσίς των εξαλείφει αυτές τις 5 και μόνο 1 θρησκεία από τις αρχικές 251 απομένει.

Η ΜΙΑ ΟΡΘΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

20. Ποια ορθή θρησκεία απομένει, και γιατί δεν αποτελεί έπαρσι να το πούμε αυτό;

²⁰ Αυτή η μία ορθή θρησκεία που απομένει είναι η θρησκεία των μαρτύρων του Ιεχωβά. Δεν είναι έπαρσις εκ μέρους μας να το πούμε αυτό. Φυσικά πιστεύομε ότι διακρατούμε το ορθόν. Κάθε Καθολικός, κάθε Βαπτιστής, κάθε Μεθοδιστής, κάθε Αγγλικανός, ο καθένας από οποιαδήποτε θρησκεία πρέπει να νομίζη ότι η θρησκεία του είναι η ορθή θρησκεία. Δεν είναι έπαρσις το να σκέπτωνται έτσι· θα ήταν υποκρισία το να σκέπτωνται αλλιώς, να ισχυρίζωνται ότι πιστεύουν εκείνο που πραγματικά δεν πιστεύουν. Αλλά η πίστις μας πρέπει να έχη στερεή βάσι· να βασίζεται όχι επάνω σε θρησκευτικούς ηγέτας· όχι επάνω σε θρησκευτικά σύστηματα, αλλά επάνω στη Γραφή. Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι η θρησκεία μας μιλεί σύμφωνα με ‘τον νόμον και την μαρτυρίαν’ προτού προσκολληθούμε σ’ αυτήν: «Πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε.» Αν μάθωμε ότι η θρησκεία μας διδάσκει εκείνο που δεν είναι ορθόν, πρέπει να φύγωμε από αυτή τη θρησκεία. Η παραπάνω εξάλειψις διέγραψε θρησκείες με βάσι μια μόνο ψευδή διδασκαλία, αλλά πραγματικά η καθεμιά από τις ψευδείς εκείνες θρησκείες πίπτει από πολλές απόψεις. Τα προηγούμενα αποτελούν μόνο μια πρόγευσι αποδείξεως· περαιτέρω Γραφική έρευνα θα παράσχη συντριπτική επιβεβαίωσι.—1 Θεσ. 5:21.

21. Ποιες μεταφορικές εκφράσεις δείχνουν ότι η ψευδής διδασκαλία πρέπει ν’ απομακρυνθή;

²¹ Τα άσχημα οικοδομήματα του θρησκευτικού ψεύδους πρέπει να καταστραφούν για να εμποδισθή ο αποκλεισμός απ’ αυτά της θέας της ελκυστικής αληθείας. Δεν πρέπει να παραμείνουν στη διάνοιά μας, αλλά πρέπει να δώσουν τόπο σε νέα οικοδομήματα αληθείας. Η ορθή θρησκεία πρέπει να ξερριζώση την ψευδή και να φυτεύση την αληθινή, όπως ακριβώς είχε δοθή εντολή στον Ιερεμία, «δια να εκριζόνης, και να κατασκάπτης, και να καταστρέφης, και να κατεδαφίζης, να ανοικοδομής, και να καταφυτεύης.» Οι ψευδείς δοξασίες είναι λίθοι προσκόμματος στο μονοπάτι προς την αλήθεια, και για την επιστροφή στην αληθινή λατρεία χρειάζεται τούτο: «Επισκευάσατε την οδόν· εκρίψατε τους λίθους.» Ο Λόγος του Ιεχωβά είναι «ως σφύρα κατασυντρίβουσα τον βράχον», και μ’ αυτόν πρέπει να συντρίψωμε τους λίθους προσκόμματος που μπορούν να μας κάνουν να σκοντάψωμε καθώς προσπαθούμε να βαδίσωμε με τον Θεό. Η πρώτιστη εφαρμογή του εδαφίου για την έκριψι των λίθων είναι κατά την επιστροφή του κεχρισμένου υπολοίπου στην αληθινή λατρεία μετά την έλευσι του Χριστού στο ναό το 1918, αλλ’ η ίδια αρχή μπορεί να εφαρμοσθή στην απομάκρυνσι των θρησκευτικών ψευδών που αποτελούν τώρα πρόσκομμα στα προσερχόμενα άλλα πρόβατα. Επομένως, αν η τριάς αποτελή για κάποιον πρόσκομμα ν’ αντιληφθή ότι ο Ιεχωβά είναι ο ανώτατος υπεράνω όλων, ή αν η αθανασία της ψυχής τυφλώνη κάποιον ως προς το εδάφιο που λέγει ότι η ψυχή πεθαίνει, ή αν οι προσθήκες στη Γραφή μας γίνωνται πρόσκομμα κάνοντάς μας να πιστεύωμε ότι η Γραφή είναι ατελής και ασυμπλήρωτη, ή αν οποιαδήποτε άλλη ψευδής θρησκευτική διδασκαλία μάς εμποδίζει να συλλάβωμε την αλήθεια, μπορούμε να χρησιμοποιήσωμε τη Γραφή σαν σφύρα για να συντρίψωμε τα εμπόδια αυτά.—Ιερεμ. 1:10· Ησ. 62:10· Ιερεμ. 23:29.

22. Θα σώση κανέναν μόνη η ειλικρίνεια, και ποιο παράδειγμα εξηγεί την απάντησί σας;

²² Μερικοί θα παρεμβάλουν εδώ τη δοξασία ότι αν κανείς είναι ειλικρινής στη θρησκεία του θα σωθή, αδιάφορο σε ποια θρησκεία ανήκει. Είναι αληθινή αυτή η δοξασία; Μπορεί να φαίνεται ευλογοφανής σε μερικούς, αλλά «εις τον νόμον μάλλον, και εις την μαρτυρίαν». Η Γραφή μαρτυρεί σχετικά με το σημείο αυτό: «Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον.» (Παροιμ. 14:12) Η ειλικρίνεια είναι ουσιώδης, αλλ’ η ειλικρίνεια μόνη είναι ανεπαρκής. Ας λάβωμε το εξής παράδειγμα: τρία παιδιά στον πίνακα προσθέτουν δύο και δύο και το ένα δίνη άθροισμα τρία, το άλλο τέσσερα και το άλλο πέντε, θα επιδοκιμάση μήπως η διδασκάλισσα και τα τρία; Θα τα επαινέση αν πουν ότι ήσαν ειλικρινή στις απαντήσεις των; Μάλλον, δεν θα στείλη τα δύο που έδωσαν εσφαλμένο άθροισμα πάλι στο βιβλίο των για περισσότερη μελέτη; Και αν αυτά είναι πραγματικά ειλικρινή, δεν θα το δείξουν αυτό με επιπρόσθετη μελέτη, ώσπου να μάθουν την ορθή απάντησι και να λάβουν την επιδοκιμασία της διδασκαλίσσης των; Ο Ιεχωβά έχει προμηθεύσει ένα Βιβλίο σπουδής, τη Γραφή. Μας λέγει να το μελετήσωμε, να μάθωμε τις ορθές απαντήσεις, να δώσωμε τις απαντήσεις αυτές σε άλλους. Τι θα πούμε για κείνους που αρνούνται να μελετήσουν τη Γραφή και να μάθουν τις ορθές απαντήσεις, αλλά δέχονται οποιαδήποτε θρησκεία και ευχαριστημένοι λέγουν ότι η ειλικρίνειά των θα τους σώση; Είναι πραγματικά ειλικρινείς; Αντιθέτως, δεν είναι μάλλον οκνηροί; Ένας διδάσκαλος δεν θα επαινέση ένα σπουδαστή που αρνείται να μελετήση για να μάθη τι είναι ορθόν. Ιεχωβά δεν θα επιδοκιμάση εκείνους που εσκεμμένως παραμένουν σε άγνοια της αληθείας του τώρα που αυτή διασαφηνίζεται, παρ’ όλους τους ασυνεπείς ισχυρισμούς των για ειλικρίνεια.

23. Πώς άτομα πραγματικά ειλικρινή θ’ ανταποκριθούν στους μάρτυρας του Ιεχωβά;

²³ Ο Ιεχωβά έχει σήμερα στη γη μια διδακτική οργάνωσι. Οι ειλικρινείς εκζητηταί της αληθείας πρέπει να την προσέξουν. Όχι μόνο πρέπει να μάθουν τι είναι εσφαλμένο για να το απορρίψουν, αλλά πρέπει να μάθουν και τι είναι αληθινό για να το βάλουν στη θέσι του. Αφού αποβληθούν οι ψευδείς θρησκείες, πρέπει κανείς να γεμίση με την αληθινή θρησκεία για την προστασία και σωτηρία του. (Ματθ. 12:43-45) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν κάθε ειλικρινές άτομο που εκζητεί την αλήθεια. Όταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά βρίσκουν ειλικρινείς ανθρώπους πηγαίνοντας από θύρα σε θύρα με την αλήθεια, προσφέρονται να διεξαγάγουν Γραφικές μελέτες στα σπίτια, χωρίς επιβάρυνσι ή υποχρέωσι. Χρησιμοποιούν τη Γραφή για ν’ αποδείξουν όχι μόνο ποιο είναι εσφαλμένο, αλλά και ποιο είναι αληθινό. Είναι μια περίπτωσις για να τεθή κατά μέρος από τους ανθρώπους η υπερηφάνεια και η προκατάληψις και με αδέσμευτη διάνοια να ανατρέξουν ‘εις τον νόμον και εις την μαρτυρίαν’ και να λογικευθουν μαζί. Οι ειλικρινείς θα το πράξουν αυτό. Περισσότερο ακόμη θα το πράξουν αν ειλικρινώς πιστεύουν ότι διακρατούν το ορθόν, επειδή θα θέλουν να βοηθήσουν εκείνον που τους επισκέπτεται ν’ αντιληφθή το ορθόν. Ή θα βοηθήσουν ή θα βοηθηθούν. Οι όντως ειλικρινείς θα είναι ευτυχείς και στη μία και στην άλλη περίπτωσι.

24. Πώς μερικοί ενεργούν ανόητα στην εκλογή της θρησκείας των;

²⁴ Για να εκλέξη κανείς νοημόνως την ορθή θρησκεία θ’ απαιτηθή κάποια προσωπική μελέτη. Εκείνοι που επιθυμούν να γίνουν γιατροί, χημικοί, μηχανικοί και εκπαιδευταί πρέπει να μελετήσουν επί χρόνια. Εκείνοι που ειλικρινώς επιθυμούν να γίνουν αληθινοί Χριστιανοί πρέπει επίσης να μελετήσουν. Αυτό δεν είναι μικροτέρας σπουδαιότητος· είναι πιο σπουδαίο από οτιδήποτε άλλο. Όχι μόνο πλείστοι άνθρωποι αποτυγχάνουν να εκλέξουν την ορθή θρησκεία, αλλά πραγματικά δεν εκλέγουν κάποια θρησκεία οι ίδιοι. Η θρησκεία των εκλέγεται γι’ αυτούς από τους γονείς των ή από τους φίλους των, ή για κοινωνικούς λόγους ή για εμπορικόν όφελος. Όταν έτσι αφήνουν την εκλογή στην τύχη είναι σαν να πλησιάζουν σ’ ένα κλεισμένο σάκκο 251 θρησκειών και να περιμένουν να σύρουν έξω στα τυφλά την ορθή θρησκεία. Νομίζετε ότι είναι παράτολμο να παίξετε το παιχνίδι της Ρωσικής ρουλέτας όπου μια σφαίρα τίθεται στον θαλαμίσκο ενός περιστρόφου ενώ οι πέντε αφήνονται κενοί και ο κύλινδρος στριφογυρίζει, και, χωρίς να ξέρετε πού είναι η σφαίρα, να κρατήσετε το όπλο στο στόχο και να σύρετε τη σκανδάλη; Έχετε δίκηο· είναι ένα παιχνίδι για ανοήτους. Ακόμη και στην περίπτωσι αυτή, οι πιθανότητές σας να κερδίσετε είναι πέντε στις έξη. Αλλά το να συλλάβετε μια θρησκεία στην τύχη είναι σαν να παίζετε με τις πιθανότητές σας για αιώνια ζωή, και η πιθανότης να πιάσετε την ορθή θρησκεία, όπως το εξετάσαμε εδώ, είναι μόνο μία στις 251! Πόσο πιο ανόητο!

25. Ποια πορεία θ’ ακολουθήσουν τώρα τα ειλικρινή άτομα που επιθυμούν να ευαρεστήσουν τον Ιεχωβά;

²⁵ Δεν είναι ανάγκη να ριψοκινδυνεύσετε. Ο Ιεχωβά έχει προμηθεύσει τον Λόγον του, τη Γραφή. Μελετήστε τον. Δοκιμάστε τι είναι εσφαλμένο και απορρίψατε το. Δοκιμάστε τι είναι αληθινό και κρατήστε το στερεά. Χωρίστε το άχυρο από το σιτάρι. Εξακριβώστε ποιος οίνος είναι νοθευμένος. Αποβάλατε τα βορβορώδη, επισκοτιστικά ψεύδη για να μείνουν μόνο τα καθαρά ύδατα της αληθείας. Μελετώντας τη Γραφή, μαθαίνοντας την αλήθεια, συνταυτιζόμενοι με τον λαόν του Ιεχωβά, και υπηρετώντας και αινώντας τον Δημιουργό σας, «γεύθητε και ιδέτε ότι αγαθός ο Ιεχωβά». Στρέψατε ευήκοον ους στην πρόσκλησι του Ιεχωβά: «Ω πάντες οι διψώντες, έλθετε εις τα ύδατα· και οι μη έχοντες αργύριον, έλθετε, αγοράσατε, και φάγετε· ναι, έλθετε, αγοράσατε οίνον και γάλα, άνευ αργυρίου και άνευ αντιτίμου. Δια τι εξοδεύετε αργύρια ουχί εις άρτον; και τον κόπον σας ουχί εις χορτασμόν; ακούσατέ μου μετά προσοχής, και θέλετε φάγει αγαθά, και η ψυχή σας θέλει ευφρανθή εις το πάχος.» Αντί να είσθε υποσιτισμένοι και τελικά να πεθάνετε με τις ψευδείς θρησκείες, να είσθε μάλλον πνευματικώς ισχυροί με την ορθή θρησκεία. «Εκλέξατε την ζωήν, δια να ζήτε, συ και το σπέρμα σου· με το να αγαπάς Ιεχωβά τον Θεόν σου, με το να υπακούης εις την φωνήν αυτού, και με το να ήσαι προσηλωμένος εις αυτόν διότι αυτός είναι η ζωή σου και η μακρότης των ημερών σου.»—Ψαλμ. 34:8, ΑΣ· Ησ. 55:1, 2· Δευτ. 30:19, 20, ΜΝΚ.