Διατήρησις Ευτυχίας με Απομάκρυνση του Γογγυσμού
«Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες.»—Λουκ. 11:28, Κείμενον.
1. Με ποιον τρόπο είναι ο Ιεχωβά ευτυχής, και πώς μπορεί και ο άνθρωπος επίσης ν’ αποκτήση ευτυχία;
Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι ο μακάριος Θεός. (1 Τιμ. 1:11) Η ευτυχία του προέρχεται από το ότι είναι τελείως αφωσιωμένος στη δικαιοσύνη και στο να φέρνη ευτυχία στα πλάσματα του με τον στοργικό του τρόπο. Ανιδιοτελώς έκαμε πλήρη προμήθεια για τους ανθρώπους να ζήσουν με ευτυχία επάνω στη γη και προς τον σκοπόν αυτόν τους δίδει ό,τι ζητούν. Ο άνθρωπος, για ν’ αποκτήση γνησία ευτυχία χρειάζεται μόνο να προσέξη τις οδηγίες που του δίδει ο Θεός και να ζη τη ζωή του σύμφωνα μ’ αυτές.
2. Βρίσκεται το παρόν σύστημα πραγμάτων σε μια ευτυχισμένη κατάστασι, και γιατί:
2 Ποιος μπορεί ν’ αρνηθή ότι το παρόν σύστημα πραγμάτων επάνω στη γη είναι γεμάτο από δυστυχία και λύπη; Σ’ αυτό υπάρχουν πολλά πράγματα που να παραπονήται κανείς γι’ αυτά. Έχει συμβή εις εκπλήρωσιν του Αποκάλυψις 12:12: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.» Η προφητεία αποδείχθηκε αληθινή: «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί.» (2 Τιμ. 3:1) Μερικοί πολιτικοί μπορεί να καυχώνται ότι ο λαός ποτέ δεν περνούσε τόσο καλά· αλλά σε μεγάλο βαθμό οι άνθρωποι είναι δυστυχείς και ταράσσονται από την απειλή μιας παγκόσμιας καταστροφής σ’ έναν πυρηνικό πόλεμο, από την επικίνδυνη αύξησι του εγκλήματος και των παραβάσεων, από την εξάπλωσι τρομερών ασθενειών παρά τις τελευταίες επιστημονικές ανακύψεις και από τη γενική έλλειψι ασφαλείας. Οι φυσιογνωμίες των αντανακλούν το πνεύμα της δυσαρεσκείας που διαχύνεται στο όλον σύστημα πραγμάτων.
3 Πώς διαδίδεται τώρα η ευτυχία, ποιοι ανταποκρίνονται, και ποιο είναι το αποτέλεσμα;
3 Ο Ιεχωβά, ανιδιοτελής στην ευτυχία του, λαμβάνει πρόνοια ν’ ακούσουν οι άνθρωποι το ένδοξο ευαγγέλιο. Αυτό κηρύττεται σε όλη την οικουμένη για μαρτυρία. (Ματθ. 24:14) Μερικοί, που περιγράφονται στον Ιεζεκιήλ 9:4 ως ‘στενάζοντες και βοώντες δια πάντα τα βδελύγματα τα γινόμενα’ ακούουν αυτό το άγγελμα και εξέρχονται από το καταθλιβόμενο παλαιό σύστημα πραγμάτων. Αρχίζουν να μεταμορφώνουν τις διάνοιές των και υφίστανται μια αλλαγή προσωπικότητος προς την ευτυχή κατάστασι του Θεού. (Ρωμ. 12:2· Εφεσ. 4:24, 31, 32) Έτσι όταν ένα άτομο φθάνη να κατανοήση και εκτιμήση την αλήθεια του Λόγου του Θεού, η άποψίς του για τη ζωή τελείως αλλάσσει. Το άτομο αυτό γίνεται πολύ χαρούμενο. Έχει τώρα νέους συντρόφους, τους μάρτυρας του Ιεχωβά, μια κοινωνία ευτυχών ανθρώπων. Αυτοί έχουν πνευματική ευημερία και αύξησι. Συνεχώς μαθαίνουν περισσότερα για τις αρχές της ζωής του Νέου Κόσμου, τις οποίες προσπαθούν να τις εφαρμόζουν στη ζωή τους. Ακτινοβολούν αισιοδοξία και ενθουσιασμό. Ασφαλώς έχουν κάθε αιτία για να είναι ευτυχείς!
4. Οι προσδοκίες εκείνων που ακούουν τον Λόγον του Θεού και τον τηρούν παρέχουν μήπως αιτία γογγυσμού;
4 Οι προμήθειες που έκαμε ο Ιεχωβά για ν’ αποκτήσουν αυτοί ατελεύτητη ευτυχία στο νέο του κόσμο αποτελούν πράγματι μια «μακαρίαν ελπίδα». (Τίτον 2:13) Οι θλιβερές συνθήκες αυτών των εσχάτων ημερών, οι οποίες συνοδεύονται από ασθένεια, λύπη και θάνατο, που εκληροδοτήθησαν στην ανθρωπότητα από τους πρώτους της γονείς, Αδάμ και Εύα, δεν θεωρούνται πια ως αιτία γογγυσμού. Πόσο ευτυχείς είναι αυτοί επειδή ο Θεός επρομήθευσε διέξοδο! Οι προσδοκίες αιωνίου ευτυχισμένης ζωής τούς παρέχουν κάθε λόγο να χαίρουν. Η εκτίμησις της αγαθότητος του Θεού κάνει να αναβλύζη ευγνωμοσύνη στις καρδιές των. Οδηγεί σε κατανόησι του ότι κάτι οφείλεται στον Θεό· αυτό είναι η λατρεία του. Εγκάρδια ευγνωμοσύνη τους ωθεί να αφιερωθούν στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Γίνονται ‘εκτελεσταί έργου’ και ‘μακάριοι εις την έκτέλεσιν αυτού 9. Επειδή έχουν ακούσει τον Λόγον του Θεού και είναι αποφασισμένοι να τον τηρουν, οι προσδοκίες των για ευτυχία εκτείνονται ατελεύτητα.—Ιάκ. 1:25.
5. Ποια πίεσις επέρχεται στη ζωή ενός προσφάτως αφιερωμένου στον Ιεχωβά, με ποια προφανή αλλαγή;
5 Ατυχώς, δεν εξακολουθούν όλοι όσοι αφιερώνονται στον Ιεχωβά να ζουν και να υπηρετούν τον Ιεχωβά εκεί που ετάχθησαν με ευτυχία για πάντα. Για λίγον καιρό η ευχαρίστησις από το ότι μαθαίνουν νέες αλήθειες για τον Λόγον και τους σκοπούς του Θεού και η πρόσθετη συγκίνησις ότι διαβιβάζουν αυτά τα καλά πράγματα στους άλλους καταλαμβάνει ολόκληρο το ενδιαφέρον των. Μερικές, όμως, φορές στη ζωή αυτών των νεοαφιερωμένων φαίνεται να συμβαίνουν κατόπιν παράδοξα πράγματα. Η κατάστασις φαίνεται να μεταβάλλεται. Γίνεται αντιληπτό ότι η ζωή ενός ατόμου στην υπηρεσία του Ιεχωβά ως ενός από τους μαρτυράς του δεν είναι στρωμένη με ρόδα. Δυσκολίες μπορεί να παρουσιασθούν ή ακόμη να εγερθή δριμύς διωγμός για να αποστερήση ένα άτομο από τη νεοϊδρυμένη χαρά του. Ακόμη και η καθημερινή υπηρεσία του Ιεχωβά Θεού γίνεται φορτική. Το κήρυγμα κάθε ημέρα γίνεται πιο αυστηρό και απαιτητικό. Οι άνθρωποι που συναντά κανείς στα σπίτια των στον ιεραποστολικό αγρό είναι αδιάφοροι και απαθείς προς το άγγελμα τής Βασιλείας. Και το κήρυγμα συνεπάγεται πολλά δυσχερή προβλήματα. Περιλαμβάνει σημαντική εργασία με ό,τι φαίνεται να είναι ατέλειωτες λεπτομέρειες που απαιτούν επιμελή προσοχή. Ή στη ζωή του νέου μας μάρτυρος έχει ίσως προβάλει ένα οικογενειακό πρόβλημα ως αποτέλεσμα του νέου του τρόπου λατρείας. Αυτό συνεπάγεται μια πολύ δριμεία έντασι των οικογενειακών δεσμών, που επαπειλεί τρομερές συνέπειες και ακόμη ρήγμα στον οικογενειακό κύκλο. Επέρχεται πίεσις στην αφοσίωσι του ατόμου αυτού προς τον Ιεχωβά και τις ευχές της αφιερώσεως που έχει πολύ προσφάτως κάμει.
6. Όταν ένας νέος μάρτυς του Ιεχωβά αρχίζη να αποδοκιμάζη και να επικρίνη την κατάστασι στην εκκλησία, τι συμβαίνει;
6 Έπειτα πάλι, ο νέος μας μάρτυς του Ιεχωβά είναι γεμάτος ζήλο. Φιλοδοξεί να προχωρήση στην υπηρεσία και να συνεχίση το έργον. Όταν κυττάζη γύρω του, ίσως σε μια μικρή εκκλησία, φαίνεται ότι πολύ ολίγη πρόοδος γίνεται. Προφανώς, συμπεραίνει, αυτό οφείλεται στο ότι τα πράγματα δεν κατευθύνονται ορθά. Βλέπει ότι υπάρχουν μερικοί αμελείς και αδιάφοροι που είναι συνταυτισμένοι με την εκκλησία. Δεν γίνεται μεγάλη πρόοδος στο έργο του κηρύγματος. Φρονεί ότι κάτι πρέπει να γίνη και μάλιστα γρήγορα· αρχίζει, λοιπόν, να αποδοκιμάζη και να επικρίνη. Σύντομα κατανοεί ότι δεν είναι ευτυχής όπως στην αρχή. Η χαρά του στην υπηρεσία του Θεού μαραίνεται και παρέρχεται.
7. Γιατί και πώς εξαφανίζεται ενίοτε η ευτυχία που εδοκίμασε κανείς στην αρχική του συνταύτισι με την κοινωνία του Νέου Κόσμου;
7 Ο νέος μας αδελφός μπορεί να μην το αναγνωρίζη αυτό στην αρχή, υφίσταται όμως μια ριζική αλλαγή διαθέσεως. Βρίσκει τον εαυτό του σε έντονη διαφωνία με τις διευθετήσεις, που γίνονται στην εκκλησία για λατρεία και υπηρεσία. Επικρίνει εκείνους που υπηρετούν μαζί του. Αντί να υπηρετή τον Ιεχωβά με χαρά και ευφροσύνη, διατυπώνει τώρα απαιτήσεις και παράπονα για τις διευθετήσεις. Θέλει να είναι τα πράγματα πιο βολικά και εύκολα. Δυσαρεστείται για την απασχόλησι, την ενόχλησι και τη στενοχωρία που τα λάθη και η αμέλεια των άλλων επιφέρουν σ’ αυτόν. Λέγει μέσα του ή ακόμη εις επήκοον των άλλων: «Αν έκαναν τα πράγματα με τον ορθό τρόπο, πόσο ευκολώτερα θα ήσαν!» Εν τω μεταξύ, η ευτυχία που εδοκίμασε στην αρχή έχει εντελώς εξαφανισθή. Δεν είναι πάντοτε προφανές πώς και γιατί ακριβώς συνέβη αυτό, τούτο είναι βέβαιο, ότι αυτός δεν αισθάνεται πια ευχαριστημένος. Η ευτυχία του και η χαρά του έχουν παρέλθει. Ξαναγύρισε στον μεμψίμοιρο, γογγυστικό τρόπο του παλαιού κόσμου. Συνήθως αποδοκιμάζει τις διευθετήσεις που έκαμε ο Ιεχωβά. Λέγει μέσα του: «Ο Ιεχωβά και η οργάνωσίς του μου οφείλουν κάτι καλύτερο απ’ αυτό.» Αμφισβητεί τη σοφία των αποφάσεων και διατάξεων και θέλει να κάνη τα πράγματα σύμφωνα με το δικό του τρόπο. Επειδή δεν είναι πρόθυμος να εκτελέση το θέλημα του Ιεχωβά που εκφράζεται μέσω της οργανώσεώς του, παραπονείται. Παύει ακόμη να κηρύττη και είναι δυστυχής. Αισθάνεται στενοχωρημένος και περιέρχεται με θλιβερή φυσιογνωμία. Τόσο γρήγορα έχασε τη χαρά της συνταυτίσεώς του με τον Ιεχωβά και την κοινωνία του τού Νέου Κόσμου.
8. Για ποιους βασικούς λόγους ο γογγυστής επιφέρει δυστυχία στον εαυτό του;
8 Ποιος εσκεμμένως θα προτιμούσε να είναι δυστυχής; Γιατί, λοιπόν, να παραπονούμεθα, πράγμα που πάντοτε φέρνει δυστυχία; Ο γογγυστής την επιφέρει στον εαυτό του· επιτρέπει στην ιδιοτέλεια να μπη μέσα του. Αστοχεί τελείως να κατανοήση γιατί οι δοκιμασίες έρχονται επάνω του. Δεν έχει πια την ορθή άποψι των βαρών, των δυσκολιών και του διωγμού που συνήντησε. Έχει λησμονήσει τι έγραψε ο Πέτρος: «Αγαπητοί, μη παραξενεύεσθε δια τον βασανισμόν τον γινόμενον εις εσάς προς δοκιμασίαν, ως εάν συνέβαινεν εις εσάς παράδοξόν τι· αλλά καθότι είσθε κοινωνοί των παθημάτων του Χριστού, χαίρετε, ίνα και όταν η δόξα αυτού φανερωθή, χαρήτε αγαλλιώμενοι. Εάν ονειδίζεσθε δια το όνομα του Χριστού, είσθε μακάριοι· διότι το Πνεύμα της δόξης και το του Θεού αναπαύεται εφ’ υμάς.» (1 Πέτρ. 4:12-14) Εδώ εκτίθεται ο βασικός λόγος και η ανάγκη να τηρούν ακεραιότητα οι Χριστιανοί με την ορθή διανοητική άποψι. Συνεπώς, πρέπει να αναμένεται ένας αγών για διακράτησι ακεραιότητος.—Ιώβ 1:6-12.
9. (α) Εν όψει ποιας προειδοποιήσεως δεν πρέπει, να παραπονηται ή να εξεγείρεται ο Χριστιανός εναντίον των βαρών και των δυσκολιών; (β) Τι είδους πείρες μπορεί να περιμένει ένας Χριστιανός αφού αφιερώθη στον Ιεχωβά;
9 Ο Ιησούς Χριστός προειδοποίησε επίσης τι πρέπει να περιμένουν οι ακόλουθοι του: «Ταύτα ελάλησα προς εσάς, δια να μη σκανδαλισθήτε. Θέλουσι σας κάμει αποσυναγώγους· μάλιστα έρχεται ώρα, καθ’ ην όστις σας θανατώση θέλει νομίσει ότι προσφέρει λατρείαν εις τον Θεόν. Και ταύτα θέλουσι σας κάμει, διότι δεν εγνώρισαν τον Πατέρα, ουδέ εμέ. Αλλά ταύτα είπον προς εσάς, δια να ενθυμήσθε αυτά, όταν έλθη η ώρα, ότι εγώ είπον προς εσάς.» (Ιωάν. 16:1-4) Κανείς ας μη γίνη τόσο εγωκεντρικός, παράλογος ή επιλήσμων όσον αφορά τους λόγους για τη διακράτησι ακεραιότητος έναντι του Ιεχωβά, ώστε να παραπονήται ή ακόμη να φθάση στα άκρα να εξεγερθή εναντίον των βαρών και των δυσκολιών. Μάλλον, σταματήστε και λογικευθήτε επάνω στο ζήτημα: όταν αφιερώσατε τον εαυτό σας σε μια ζωή υπηρεσίας στον Ιεχωβά, μήπως περιμένατε μια ζωή χλιδής, ανέσεως και οκνηρίας; Ένας που επιθυμεί αργία δεν ζητεί εργασία. Ούτε περιμένει άδεια απουσίας ένας που κατατάσσεται στο στρατό. Και οι Χριστιανοί προσήλθαν εθελονταί για πνευματικό πόλεμο.—2 Κορ. 10:3, 4· Εφεσ. 6:13.
10. Μολονότι η ζωή ενός Χριστιανού μπορεί να είναι δύσκολη, γιατί δεν πρέπει να ελεεινολογήται, και, απέναντι όλων των ταλαιπωριών και των προβλημάτων, χάνεται η ευτυχία του;
10 Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν πρέπει να ελεεινολογούν τον εαυτό τους για τη μερίδα τους ως συμμετόχων στα παθήματα του Χριστού. Οι μεμψίμοιροι είναι πάντοτε δυστυχείς. Είναι υπόσχεσις του Ιεχωβά ότι εκείνοι που τον λατρεύουν θα είναι ευτυχείς, και αυτός δεν εψεύσθη. Τι αν πρέπει να υπομείνωμε ταλαιπωρίες, να υπερνικήσωμε δυσχερή προβλήματα, να υποφέρωμε κάτω από διωγμό; Μήπως το να υποστούμε ταλαιπωρίες σημαίνει απώλεια της ευτυχίας; Η πείρα έχει καταδείξει πέρα από κάθε αντιλογία ότι η απάντησις είναι ένα εμφατικό όχι! Παρευρέθητε σε μια από τις συνελεύσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά τελευταίως; Γίνονται τακτικά συνελεύσεις τοπικές και σε εθνική και διεθνή κλίμακα. Αυτό περιλαμβάνει σημαντική ταλαιπωρία και συχνά μεγάλη δαπάνη. Μπορεί να απαιτή ένα μακρό, επικίνδυνο ταξίδι. Συχνά η κατασκήνωσις των συνέδρων είναι ένας ανοιχτός αγρός με πολύ λίγες ευκολίες. Κατόπιν για την παρακολούθησι των καθημερινών συνεδριάσεων μπορεί να χρειάζεται να κάνουν μια διαδρομή πολλών μιλίων σε υπερπλήρη λεωφορεία ή υπογείους σιδηροδρόμους για να καθήσουν επί ώρες σ’ ένα κατάμεστο από ακροατάς στάδιο. Αλλά ποιος θα πη ότι το να παρακολουθήση κανείς μια συνέλευσι του λαού του Ιεχωβά δεν είναι μια από τις πιο αλησμόνητες και χαρούμενες πείρες της ζωής του;
11. Ποιο είναι το ορθό φρόνημα για έναν ακόλουθο του Χριστού, και επιδοκιμάζει ο Ιεχωβά μια τέτοια πορεία;
11 Το ορθό φρόνημα για ένα Χριστιανό είναι να υποφέρη ταλαιπωρίες ακόμη και διωγμό με θάρρος και με χαρά, γνωρίζοντας ότι οι ταλαιπωρίες αυτές δεν θα τον αποστερήσουν από την ευτυχία του. Έτσι κρατεί πάντοτε στο νου τις σπουδαιότατες αιτίες για τη διακράτησι ακεραιότητος προς τον Ιεχωβά και δεν εξασθενεί ούτε αισθάνεται λυπημένος για τον εαυτό του ούτε παραπονείται, λόγω του μεγάλου προνομίου που έχει. Ας μη λησμονούμε ότι ο Ιεχωβά επιδοκιμάζει το να υπομένωμε κάτω από διωγμόν. Ο Υιός του έδωσε το πιο έξοχο παράδειγμα. Εφιστάται κατά άμεσο τρόπο η προσοχή μας στο ότι από αυτή ακριβώς την άποψι έδωσε υπόδειγμα για μας. Στο πολύ γνωστό εδάφιο πληροφορούμεθα ότι πρέπει ν’ ακολουθήσωμε τα ίχνη του: «Διότι τούτο είναι χάρις, το να υποφέρη τις λύπας δια την εις τον Θεόν συνείδησιν, πάσχων αδίκως. Διότι ποία δόξα είναι, εάν αμαρτάνοντες και ραπιζόμενοι υπομένητε; εάν όμως αγαθοποιούντες και πάσχοντες υπομένητε, τούτο είναι χάρις παρά τω Θεώ. Διότι εις τούτο προσεκλήθητε, επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς, δια να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού· όστις “αμαρτίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού.” Όστις λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδεν εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως.»—1 Πέτρ. 2:19-23.
12. Τι μας βοηθεί να διατηρούμε ευτυχία καθώς πράττομε το θέλημα του Ιεχωβά;
12 Δεν είναι καλό για τους Χριστιανούς να παίρνουν μια στενή, μυωπική άποψι των δοκιμασιών που έρχονται σ’ αυτούς. Πραγματικά, τέτοιες ταλαιπωρίες φέρνουν μαζί τους μερικές από τις πιο μεγάλες χαρές. Είναι πολύ σπουδαίο να δεχώμεθα με τον ορθό τρόπο τις δοκιμασίες και τις θλίψεις που έρχονται μαζί, είτε τώρα είτε στο μέλλον. Το έργο του κηρύγματος είναι εκείνο που ευαρεστεί τον Ιεχωβά και τον χαροποιεί. «Υιέ μου, γίνου σοφός, και εύφραινε την καρδίαν μου, δια να έχω τι να αποκρίνωμαι προς τον ονειδίζοντά με.» (Παροιμ. 27:11) Μπορούμε να διατηρήσωμε την ευτυχία μας μόνο με το να υπακούωμε αγόγγυστα στο θέλημά του και να υπομένωμε πιστά στην υπηρεσία του.
13. Όταν εξετάζωμε τους λόγους για τους οποίους αφιερωθήκαμε, βλέπομε μήπως τη δοκιμασία τόσο μεγάλη στην εποχή μας;
13 Όταν σταματούμε για να εξετάσωμε το ζήτημα, αληθινά δεν βλέπομε τα πράγματα τόσο δύσκολα και τη δοκιμασία τόσο μεγάλη στην εποχή μας. Ιδιαίτερα αυτό αληθεύει όταν παρατηρούμε την ανάγκη διατηρήσεως ακεραιότητος και τους λόγους για τους οποίους έχομε αφιερωθή στον Ιεχωβά. Ποιος έχει υποστή τόσα παθήματα όσα ο Παύλος, ο οποίος έλεγε «και πεινώμεν, και διψώμεν, και γυμνητεύομεν, και ραπιζόμεθα, και περιπλανώμεθα»; Ο ζηλωτής αυτός απόστολος του Ιησού υπέμεινε αγόγγυστα όλες αυτές τις δοκιμασίες και συνέχισε λέγοντας: «Λοιδορούμενοι, ευλογούμεν· διωκόμενοι, υποφέρομεν· βλασφημούμενοι, παρακαλούμεν· ως περικαθάρματα του κόσμου εγείναμεν, σκύβαλον πάντων έως της σήμερον.»—1 Κορ. 4:11-13.
14. Παρ’ όλα τα βάρη του και τα ατυχήματα, με ποιον τρόπο ο Παύλος ετελείωσε τη δευτέρα του επιστολή προς τους Κορινθίους;
14 Είναι αλήθεια ότι η ζωή ενός συγχρόνου Χριστιανού δεν είναι πάντοτε μια άνετη ζωή. Ούτε ήταν και στον καιρό του Παύλου: «Υπηρέται του Χριστού είναι; . . . πλειότερον εγώ· εις κόπους περισσότερον, εις πληγάς καθ’ υπερβολήν, εις φυλακάς περισσότερον, εις θανάτους πολλάκις· υπό των Ιουδαίων πεντάκις έλαβον πληγάς τεσσαράκοντα παρά μίαν· τρις ερραβδίσθην, άπαξ ελιθοβολήθην, τρις εναυάγησα, έν ημερονύκτιον εν τω βυθώ έκαμον· εις οδοιπορίας πολλάκις, εις κινδύνους ποταμών, κινδύνους ληστών, κινδύνους εκ του γένους, κινδύνους εξ εθνών, κινδύνους εν πόλει, κινδύνους εν ερημία, κινδύνους εν θαλάσση, κινδύνους εν ψευδαδέλφοις· εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν πείνη και δίψη, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι· εκτός των εξωτερικών, ο καθ’ ημέραν επικείμενος εις εμέ αγών, η μέριμνα πασών των εκκλησιών.» (2 Κορ. 11:23-28) Ο Παύλος δεν κατεβλήθη παρ’ όλα τα βάρη του και τα ατυχήματα. Στο τέλος της επιστολής του γράφει μ’ ένα ευτυχισμένο τρόπο: «Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε, τελειοποιείσθε, παραμυθείσθε, φρονείτε το αυτό, ειρηνεύετε· και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’ υμών.»—2 Κορ. 13:11.
15, 16. (α) Μήπως δίνομε πολλή έμφασι στο ζήτημα όταν λέμε ότι οι γογγυσταί χάνουν την ευτυχία και ακόμη τη ζωή την ίδια; (β) Σε ποιους και πότε έχει εφαρμογή το προειδοποιητικό παράδειγμα των γογγυστών Ισραηλιτών;
15 Υπάρχουν μερικές σοβαρές απόψεις σ’ αυτό το θέμα του γογγυσμού που οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν πρέπει να τις παραβλέψουν. Είναι οι εξής: Το να γογγύζη ένας στην οργάνωσι του Ιεχωβά σημαίνει απλώς ότι εκδηλώνει δυσαρέσκεια εναντίον του θελήματος του Θεού και ενοχλείται απ’ αυτό. Πραγματικά λοιπόν, ο γογγυσμός είναι εναντίον του Ιεχωβά. Υπάρχουν μερικά πολύ ζωηρά Γραφικά παραδείγματα που καταδεικνύουν ότι κατά κανόνα οι γογγυσταί χάνουν την ευτυχία. Συχνά υπέστησαν απώλεια και αυτής της ζωής των. Μπορούμε, λοιπόν, ν’ αντιληφθούμε πόσο σοβαρό είναι το να γογγύζωμε εναντίον του Ιεχωβά, ή εναντίον της οργανώσεώς του και των οδηγιών της, αφού αυτό φέρνει λυπη και δυστυχία με τελικόν θάνατο. Μήπως έχετε διαφορετική γνώμη και νομίζετε ότι δίνομε πολλή έμφασι στο ζήτημα; Ή ότι η προειδοποίησις είναι εξωγκωμένη; Τότε θα ήταν καλό να δώσετε προσοχή σ’ ένα άλλο εδάφιο. Σχετίζεται με τις πείρες εκείνες που εδοκίμασε ο αρχαίος λαός τού Ισραήλ και που εξεικόνιζαν γεγονότα του καιρού μας. Ίσως έχετε αναφερθή σ’ αυτό το εδάφιο πάρα πολλές φορές. Μήπως διεπιστώσατε ότι ψεύδεται σχετικά με αυτό το ζήτημα της απομακρύνσεως του πνεύματος του γογγυσμού; «Μηδέ γογγύζετε, καθώς και τινες αυτών εγόγγυσαν, και απωλέσθησαν υπό του εξολοθρευτού. Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.» (1 Κορ. 10:10, 11) Για ποια ακριβώς πράγματα είχαν να γογγύσουν; Δεν τους είχε απελευθερώσει ο Ιεχωβά από την καταδυνάστευσι της Αιγύπτου, δεν τους είχε προστατεύσει και θρέψει μ’ ένα στοργικό τρόπο έτσι ώστε δεν ήσαν ποτέ πεινασμένοι, κρυωμένοι ή γυμνοί; Δεν είχαν καθόλου στενοχωρίες. Αλλά και παρ’ όλα αυτά εγόγγυζαν σαν μωρά που φωνάζουν επειδή τους πήραν κάτι που κρατούσαν. Μη λησμονείτε ποτέ ότι το παράδειγμα των Ισραηλιτών εφαρμόζεται στους γογγυστάς τώρα, σήμερα.
16 Θα ενομίζατε ότι οποιοσδήποτε θα ήταν ευχαριστημένος με μια τέτοια ζωή και τέτοιες ασφαλείς προοπτικές εκτεινόμενες μπροστά του σαν εκείνες που αντιμετώπιζαν οι Ισραηλίτες όταν έστεκαν διστακτικοί στην είσοδο της Γης της Επαγγελίας. Όχι, αυτοί δεν ήσαν ευχαριστημένοι! Περιφρονούσαν τα δώρα του Ιεχωβά. Είχαν συνεχώς γογγύσει και φέρει τον εαυτό τους σε μια πολύ ατυχή διανοητική κατάστασι. Μπορούμε εύκολα να εννοήσωμε πόσο ανόητο ήταν για τους Ισραηλίτες να λησμονήσουν τα όσα ο Ιεχωβά είχε κάμει γι’ αυτούς, αλλά εφαρμόζομε άρα γε το μάθημα στις σημερινές περιστάσεις μας, όπως θα έπρεπε, για να κατανοήσωμε ποιο πράγμα είναι τόσο σοβαρό ώστε να γογγύζωμε γι’ αυτό;
17. Χάριν της ευτυχίας, γιατί είναι τώρα ανόητο να γογγύζωμε για τις προμήθειες και τη διάταξι πραγμάτων που έχει κάμει ο Ιεχωβά;
17 Χάριν της ευτυχίας, λοιπόν, πρέπει να μη απαιτούμε περισσότερα και καλύτερα από τον Ιεχωβά, όπως έκαναν οι Ισραηλίτες οι οποίοι απέστρεψαν το πρόσωπό τους από τις προμήθειές του γι’ αυτούς. Εκραύγαζαν ανόητα ότι δεν ήσαν αρκετά καλές και αρκετά έγκαιρες ώστε να τους ταιριάζουν. Και τώρα δεν επρόκειτο ν’ αποκτήσουν την κληρονομία στην οποία τους ωδηγούσε ο Ιεχωβά. Επρόκειτο απλώς να πεθάνουν στην έρημο. Ούτε πρόκειται εκείνοι που γογγύζουν τώρα εναντίον του τρόπου με τον οποίον ο Ιεχωβά χειρίζεται τα πράγματα, να κληρονομήσουν τις ευλογίες του νέου κόσμου, μολονότι είναι τόσο κοντά, και θα χάσουν επίσης την τωρινή ευτυχία τους. Ο Ιεχωβά δεν θα έχη ένα νέο κόσμο γεμάτον από γογγυστάς, όπως ακριβώς στην προφητική εικόνα μια ολόκληρη γενεά απεκλείσθη από το να μπη ποτέ στη Γη της επαγγελίας λόγω του γογγυσμού.—Αριθμοί 13, 14.
18. Καθώς μελετούμε το μέλλον, ποια πορεία θα ήταν ανόητη, και ποιών τις πείρες ενθυμούμεθα σχετικά με τούτο;
18 Η μελέτη των ευλογιών του νέου κόσμου είναι συγκινητική, πέρα από κάθε περιγραφή. Θ’ αποδειχθή ασφαλώς ότι αυτός είναι μια ‘γη ρέουσα γάλα και μέλι’, όπως περιεγράφη συμβολικά στους αρχαίους χρόνους. (Αριθμ. 13:27) Ποιος, μ’ ένα τέτοιο λαμπρό μέλλον μπροστά του, θα εσκέπτετο να επιστρέψη στον παρόντα κόσμο; Πάλιν θυμηθήτε την πείρα των Ισραηλιτών που ομαδικά έκραζαν επειδή, στο χείλος της Γης της Επαγγελίας, αντιμετώπιζαν ταλαιπωρίες και δυσκολίες. «Και πάσα η συναγωγή υψώσασα την φωνήν αυτής εβόησε· και έκλαυσεν ο λαός την νύκτα εκείνην.Και πάντες οι υιοί Ισραήλ εγόγγυζον κατά του Μωυσέως και του Ααρών, και είπε προς αυτούς πάσα η συναγωγή, Είθε να απεθνήσκομεν εν γη Αιγύπτου! ή εν τη ερήμω ταύτη είθε να απεθνήσκομεν· και δια τι μας έφερεν ο Ιεχωβά εις την γην ταύτην να πεσωμεν δια μαχαίρας, να γείνωσι διαρπαγή αι γυναίκες και τα τέκνα ημών; δεν ήτο καλήτερον εις ημάς να επιστρέψωμεν εις την Αίγυπτον; Και έλεγεν ο είς προς τον άλλον, Ας κάμωμεν αρχηγόν, και ας επιστρέψωμεν εις την Αίγυπτον.»—Αριθμ. 14:1-4.
19. Γιατί, από όλους τους ανθρώπους, οι μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να βρεθούν χωρίς γογγυσμό και ευτυχείς;
19 Ο γογγυσμός οδηγεί σε μια ελεεινή ύπαρξι, όπως στην περίπτωσι των Ισραηλιτών. Έχετε υπ’ όψιν ότι ο Ιεχωβά απηλευθέρωσε επίσης τους σημερινούς μάρτυρας του από την καταδυνάστευσι ενός πονηρού κόσμου. Αυτοί δεν φοβούνται τους φόβους του, δεν συμμερίζονται τις ανησυχίες του ούτε μοχθούν κάτω από τα βάρη του. Ας θυμηθούμε ότι και εμείς επίσης προστατευόμεθα και τρεφόμεθα θαυμασίως μ’ ένα πνευματικό τρόπο και ότι ο αντικειμενικός μας σκοπός είναι ένας ένδοξος νέος κόσμος. Αν αισθανώμεθα την παρόρμησι να γογγύζωμε για τις περιστάσεις, ας εξετάσωμε τα ελατήριά μας και ας μην αφήνωμε τον Ιεχωβά έξω από τα πράγματα, όπως έκαναν οι Ισραηλίτες που έκραζαν. Υπάρχουν άφθονες αποδείξεις ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει πού μας οδηγεί και πώς ακριβώς να κατευθύνη την οργάνωσί του. Εκείνοι που είναι προσκολλημένοι σ’ αυτήν και τηρούν τις οδηγίες της πιστά, θα είναι ένας πολύ ευτυχής και ευχαριστημένος λαός. Με αυτή την άποψι μπορούμε να κρατούμε στο νου τα θαυμαστά πράγματα που ο Θεός επετέλεσε υπέρ του λαού του στους περασμένους καιρούς. Δεν θα λησμονήσωμε τι κάνει για μας σήμερα και τις λαμπρές μέλλουσες προοπτικές που είναι δικές μας. Κρατώντας στο νου αυτές τις χαροποιές σκέψεις, είμεθα αποφασισμένοι να τηρήσωμε πιστά την ακεραιότητά μας και, εν όψει όλων όσα συνέβησαν στο παρελθόν, συμπεραίνομε ότι, από όλους τους ανθρώπους, οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν αιτία να γογγύζουν. Μάλλον, θα προχωρήσουν αγόγγυστα και θα είναι ευτυχείς, αντανακλώντας ένα «μακάριον Θεόν», όπως έκαμε και ο Ιησούς Χριστός.