Κρατείτε τη Θέσι Σας — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Κρατείτε τη Θέσι Σας

«Εγώ θέλω σε συνετίσει, και θέλω σε διδάξει την οδόν εις την οποίαν πρέπει να περιπατής· θέλω σε συμβουλεύει· επί σε θέλει είσθαι ο οφθαλμός μου.»—Ψαλμ. 32:8.

1. Γιατί είναι σπουδαία η εξέτασις της θέσεως ενός ανθρώπου εν σχέσει προς τον Ιεχωβά;

Ο ΙΕΧΩΒΑ, ο μέγας Δημιουργός του σύμπαντος, γνωρίζει την κατάλληλη θέσι για όλα τα κτίσματα έμψυχα και άψυχα. Έχει δημιουργήσει όχι μόνο όλα τα κτίσματα, αλλά και θέσεις για όλα τα κτίσματα. Κάνει καλό σε άτομα, υψηλής διανοητικότητος και χαμηλής διανοητικότητος, να συλλογίζωνται καθημερινά τη σχέσι των προς τον Ιεχωβά και το πλήθος των άλλων αντικειμένων και ζωντανών πλασμάτων που ο Ιεχωβά έχει θέσει γύρω των. Με το να ενεργούν έτσι, θα τους βοηθήση να εκτιμήσουν τη μεγαλειότητα και τιμή και μεγαλωσύνη του Ιεχωβά και θα τους βοηθήση να ζητούν να εύρουν τη θέσι των στην μεγαλειώδη διάταξι πραγμάτων του Ιεχωβά σ’ αυτό το θαυμαστό σύμπαν.

2. Πώς δείχνει ο ψαλμωδός τη σχέσι μεταξύ της μεγαλωσύνης του Ιεχωβά και των όσων Αυτός εξετέλεσε;

² Ο ψαλμωδός ήταν ένα άτομο που το έπραξε αυτό και τα λόγια του έχουν αναγραφή προς όφελός μας στον Ψαλμό 104. Στα πρώτα εδάφια εκφράζει την ανάγκη να ευλογή ένα πλάσμα τον Ιεχωβά λόγω της μεγαλωσύνης του: «Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Ιεχωβά. Ιεχωβά Θεέ μου, εμεγαλύνθης σφόδρα· τιμήν και μεγαλοπρέπειαν είσαι ενδεδυμένος· ο περιτυλιττόμενος το φως ως ιμάτιον, ο εκτείνων τον ουρανόν ως καταπέτασμα.» (Ψαλμ. 104:1, 2, ΑΣ) Εδώ ο ψαλμωδός συνδέει τη μεγαλωσύνη του Ιεχωβά με πράξεις που αυτός εκτελεί για την τοποθέτησι των κτισμάτων, παρατηρώντας ότι ο Ιεχωβά είναι εκείνος που ετοποθέτησε τους ουρανούς στη θέσι των εκτείνοντάς τους «ως καταπέτασμα».

3, 4. Αναφέρατε μερικά δημιουργήματα για τα οποία έκαμε θέσεις ο Ιεχωβά.

³ Το ότι εξέτεινε τους ουρανούς είναι μόνο η αρχή πολλών μορφών τού μεγάλου έργου τοποθετήσεως των δημιουργημάτων του Ιεχωβά. Ο ψαλμός εξακολουθεί να καταγράφη προς όφελός μας πολλά δημιουργήματα, από τους αγγέλους των ουρανών έως τα ζώα και τα άψυχα δημιουργήματα επάνω στη γη. «Ο στεγάζων με ύδατα τα υπερώα αυτού· ο ποιών τα νέφη άμαξαν αυτού· ο περιπατών επί πτερύγων ανέμων· ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα [ή, πνεύματα τους αγγελιαφόρους αυτού], τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα· ο θεμελιών την γην επί την βάσιν αυτής, δια να μη σαλευθή εις τον αιώνα του αιώνος.» (Ψαλμ. 104:3-5) Είναι σπουδαίο γεγονός να σημειώσωμε σ’ αυτή την ημέρα των κοινωνικών αναταραχών και των απειλών καταστροφής της γης με πανίσχυρα καταστρεπτικά όπλα που βρίσκονται στα χέρια του ανθρώπου, ότι οι Γραφές τονίζουν ότι ο Ιεχωβά έθεσε τη γη εκεί που βρίσκεται θεμελιωμένη στο διάστημα και ώρισε ότι ‘δεν θα σαλευθή εις τον αιώνα του αιώνος’. Ο συγγραφεύς του ψαλμού αυτού εγνώριζε πολλά για την ιστορία της δημιουργίας της γης και έγραψε για τον κατακλυσμό του Νώε επάνω στη γη με τις φυσικές αναταραχές που προέκυψαν και έδωσαν στη γη την παρούσα μορφή της με υψηλά όρη και βαθείς ωκεανούς, όπως αναφέρεται στα εδάφια 6-9: «Με την άβυσσον, ως με ιμάτιον, εκάλυψας αυτήν· τα ύδατα εστάθησαν επί των ορέων· από επιτιμήσεώς σου έφυγον· από της φωνής της βροντής σου εσύρθησαν εν βία· ανέβησαν εις τα όρη, κατέβησαν εις τας κοιλάδας, εις τόπον τον οποίον διώρισας δι’ αυτά· έθεσας όριον, το οποίον δεν θέλουσιν υπερβή, ουδέ θέλουσιν επιστρέψει δια να σκεπάσωσι την γην.» Σημειώστε την κατάλληλη εκτίμησι της δυνάμεως του Ιεχωβά που εχρησιμοποιήθη για να θέση όριο στα ύδατα ώστε να παραμένουν στη θέσι των.

⁴ Φυσικά, νερό χρειάζεται επίσης σε όλα τα μέρη της γης, καθώς και στις θάλασσες, για να ποτίζωνται τα φυτά και για να πίνουν όλα τα, ζωντανά πλάσματα. Ο Ιεχωβά εδημιούργησε θέσεις για το νερό ώστε να αναβλύζη ακόμη και μακριά στα βουνά και να είναι εξυπηρετικό για άλλα πλάσματα της δημιουργίας του που βρίσκονται σε όλα τα μέρη της γης. «Ο εξαποστέλλων πηγάς εις τας φάραγγας, δια να ρέωσιν αναμέσον των ορέων· ποτίζουσι πάντα τα θηρία του αγρού· οι άγριοι όνοι σβύνουσι την δίψαν αυτών· πλησίον αυτών τα πετεινά του ουρανού κατασκηνούσι, και αναμέσον των κλάδων κελαδούσιν.» (Ψαλμ. 104:10-12) Μεγάλη σοφία και αρμονία αποκαλύπτονται στον άνθρωπο με το να παρατηρή πώς ο Ιεχωβά έχει κάμει κατάλληλες διευθετήσεις για την προμήθεια του νερού, που είναι από τα πλέον χρειώδη της ζωής.

5. Πώς ο Ιεχωβά προμηθεύει τροφή για ζώντα πλάσματα τοποθετημένη σε διάφορα μέρη της γης;

⁵ Μαζί με το νερό, χρειάζεται τροφή για τη συντήρησι της ζωής. Ο συνδυασμός νερού και χώματος κάνει τη βλάστησι και τα φυτά να αυξάνουν και να παρέχουν άφθονη προμήθεια γι’ αυτή την ανάγκη. «Ο ποτίζων τα όρη εκ των υπερώων αυτού· από του καρπού των έργων σου χορταίνει η γη. Ο αναδίδων χόρτον δια τα κτήνη, και βοτάνην προς χρήσιν του ανθρώπου, δια να εξάγη τροφήν εκ της γης, και οίνον ευφραίνοντα την καρδίαν του ανθρώπου, έλαιον δια να λαμπρύνη το πρόσωπον αυτού, και άρτον στηρίζοντα την καρδίαν του ανθρώπου.»—Ψαλμ. 104:13-15.

6, 7. Ποια άλλα αναφέρει ο ψαλμωδός ότι βρίσκονται στις κατάλληλες θέσεις των;

⁶ Αφού εσυλλογίσθη και έγραψε για τα θαυμάσια και την τελειότητα της τοποθετήσεως προμηθειών για τις ανάγκες των ζώντων πλασμάτων, ο ψαλμωδός έδειξε εκτίμησι και κατανόησι της τοποθετήσεως ωρισμένων ζώων και πουλιών σε διάφορες θέσεις. Ως την ημέρα αυτή τα ίδια αυτά πλάσματα παραμένουν στις ίδιες κατοικίες. «Εχορτάσθησαν τα δένδρα του Ιεχωβά· αι κέδροι του Λιβάνου, τας οποίας εφύτευσεν· όπου τα πετεινά κάμνουσι φωλεάς· αι πεύκαι είναι η κατοικία του πελαργού. Τα όρη τα υψηλά είναι δια τας δορκάδας· αι πέτραι καταφυγή εις τους δασύποδας.»—Ψαλμ. 104:16-18, ΑΣ.

⁷ Δεν μένουν απαρατήρητα και άλλα δημιουργήματα, και το θαύμα τού ότι βρίσκονται αλάθητα στις κατάλληλες θέσεις των πάντοτε, ελκύει την προσοχή του ψαλμωδού. Τα δημιουργήματα αυτά είναι ο ήλιος και η σελήνη. «Έκαμε την σελήνην δια τους καιρούς· ο ήλιος γνωρίζει την δύσιν αυτού.» (Ψαλμ. 104:19) Επί αναρίθμητα έτη ο Ιεχωβά διετήρησε όχι μόνο τον ήλιο μας και τη σελήνη, αλλ’ αμέτρητα δισεκατομμύρια άλλων αστέρων και τους πλανήτες ακριβώς στις θέσεις των. Ακόμη και ωρολόγια χρονομετρικής ακριβείας μπορούν να ελεγχθούν απ’ αυτά.

8. Ποια ποικιλία δράσεως εκδηλώνεται στη διάρκεια της νυκτός και της ημέρας;

⁸ Μια σημαντική ποικιλία δράσεως εκδηλώνεται επάνω στη γη καθώς οι ημέρες συνεχώς προχωρούν δια μέσου του φωτός και του σκότους. «Φέρεις σκότος, και γίνεται νυξ· εν αυτή περιφέρονται πάντα τα θηρία του δάσους· οι σκύμνοι βρυχώνται δια να αρπάσωσι, και να ζητήσωσι παρά του Θεού την τροφήν αυτών. Ο ήλιος ανατέλλει· συνάγονται και πλαγιάζουσιν εν τοις σπηλαίοις αυτών· εξέρχεται ο άνθρωπος εις το έργον αυτού, και εις την εργασίαν αυτού, έως εσπέρας.» (Ψαλμ. 104:20-23) Υπάρχει μια τελεία συνύφανσις σκοπών και τοποθετήσεων στο ότι ο Ιεχωβά έθεσε τον άνθρωπο, τα ζώα τα πουλιά, τα ψάρια, τα φυτά, τα νερά, τη γη, τον ήλιο, τη σελήνη, τους πλανήτες, τα άστρα, τα βουνά, τις κοιλάδες, τους ποταμούς κλπ., στις θέσεις που έκαμε και ανέθεσε στο καθένα ένα ειδικό έργο να κάμη. Δεν θα μπορούσε κανείς να φθάση σε κανένα άλλο συμπέρασμα από εκείνο στο οποίον έφθασε ο ψαλμωδός: «Πόσον μέγαλα είναι τα έργα σου, Ιεχωβά! τα πάντα εν σοφία εποίησας· η γη είναι πλήρης των ποιημάτων σου.»—Ψαλμ. 104:24, ΑΣ.

Η ΔΙΕΙΣΔΥΤΙΚΗ ΟΡΑΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

9. Σε τι θα έπρεπε να υποκινούν τους ανθρώπους αυτά τα θαυμάσια της δημιουργίας; Ενεργούν αυτοί ανάλογα;

⁹ Ο ψαλμωδός εξακολουθεί σ’ αυτόν τον ψαλμόν 104 να εξαίρη τη μεγάλη αρμονία και τα θαυμάσια της δημιουργίας, αλλά και μόνο τα γεγονότα που αναφέρονται πιο πάνω, έπρεπε να κάμουν τους ανθρώπους να γνωρίζουν κάτι περί του Θεού και να θέλουν να τον αινούν και να τον λατρεύουν κατάλληλα. Πράγματι, ο απόστολος Παύλος τονίζει ότι ο άνθρωπος δεν έχει αληθινά δικαιολογία να μη γνωρίζη τον Θεό. «Επειδή ό,τι δύναται να γνωρισθή περί Θεού, είναι φανερόν εν αυτοίς· διότι ο Θεός εφανέρωσε τούτο προς αυτούς. Επειδή τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι. Διότι γνωρίσαντες τον Θεόν, δεν εδόξασαν ως Θεόν, ουδέ ευχαρίστησαν· αλλ’ εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία. Λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν. Και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εις ομοίωμα εικόνος φθαρτού ανθρώπου, και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών.» (Ρωμ. 1:19-23) Ο άνθρωπος δεν εκύτταξε τη δημιουργία και δεν έμαθε από τα θαυμάσιά της ότι υπάρχει Θεός με μεγαλωσύνη, τιμή και μεγαλειότητα, αλλ’ ανοήτως ελάτρευσε την ίδια την κτίσι. Σήμερα οι άνθρωποι λατρεύουν το χρήμα, τη δύναμι, ένα μεγάλο όνομα, και, για ν’ αποκτήσουν αυτά τα πράγματα, εμπλέκονται σε κάθε είδος πονηρίας και δεν μιμούνται τα φιλόστοργα προνοητικά χαρακτηριστικά του Δημιουργού. Πράγματι, ο άνθρωπος, με το ότι αδικοπραγεί και αγνοεί τον Ιεχωβά, υπονοεί ότι ο Ιεχωβά ούτε καν τον βλέπει καθώς διαπράττει τα πονηρά του έργα. Εγωιστικώς, η μάζα της ανθρωπίνης κοινωνίας στρέφει νώτα στον Δημιουργό και, λησμονώντας τον, προχωρεί στο να ενεργή με τον τρόπο της.

10. Πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ο Θεός βλέπει τα όσα πράττει ο άνθρωπος;

¹⁰ Αλλά είναι άρα γε αληθινό ότι ο Ιεχωβά τούς βλέπει; Μήπως ο πληθυσμός του ανθρωπίνου γένους έγινε τόσο μεγάλος ώστε τα πράγματα να διαφεύγουν τον έλεγχο του Ιεχωβά; Όχι! Ποτέ! Ο Ιεχωβά δεν είναι ένας τέτοιος αδύνατος Θεός. Η σοφία του και η σύνεσίς του είναι απέραντες. Ο άνθρωπος θεωρείται εξαιρετικά σοφός όταν κατασκευάζη μεγαλύτερα τηλεσκόπια και μπορεί να μετρά λίγες χιλιάδες περισσότερα από τα ανείπωτα δισεκατομμύρια των άστρων στους ουρανούς. Αλλά υπάρχουν ολόκληροι γαλαξίαι που ο άνθρωπος μόλις μπορεί να βλέπη ακόμη και με τα τηλεσκόπιά του. Αλλ’ ο Ιεχωβά όχι μόνο βλέπει και μετρά τον αριθμό όλων των άστρων, αλλά και τα ονομάζει όλα με τα ονόματά των. «Αριθμεί τα πλήθη των άστρων· καλεί τα πάντα ονομαστί. Μέγας ο Κύριος ημών, και μεγάλη η δύναμις αυτού· η σύνεσις αυτού αμέτρητος.» (Ψαλμ. 147:4, 5) Ο Θεός δεν χάνει τα ίχνη των πραγμάτων. Γνωρίζει τι πράττετε, οσοδήποτε σπουδαίος ή ασήμαντος και να φρονήτε πως είσθε σ’ αυτόν τον κόσμο. Ακόμη και στις μικροσκοπικές μορφές ζωής η λεπτομερειακή φροντίδα του Θεού είναι αισθητή. Παρατηρήστε το μικροσκοπικό κουνούπι που τόσο ενοχλεί καθώς πετά γύρω στο κεφάλι ενός ανθρώπου ή τη σχεδόν αόρατη σκνίπα που τόσο ερεθίζει το δέρμα. Η παρουσία των σε τόσο μεγάλους αριθμούς δείχνει ότι έχουν τα αναγκαία όργανα για ζωή και αναπαραγωγή σε μεγάλους αριθμούς. Τίποτε δεν παρελείφθη λόγω επιλησμοσύνης, έχουν όλα όσα είναι αναγκαία για τη ζωή των.

11. Μπορούν τα άψυχα δημιουργήματα και η κατώτερη ζωική κτίσις να βγουν έξω από τις θέσεις των; Γιατί;

¹¹ Αξίζει πολύ στον καιρό μας να σκεπτώμεθα σοβαρά για τη δύναμι που κατεδείχθη από τον Ιεχωβά με τη δημιουργία τόσο πολλών πραγμάτων και με το ότι έκαμε διευθέτησι, μολονότι αυτά ανέρχονται σε εκατομμύρια εκατομμυρίων, να παραμένουν στην ανάλογη και κατάλληλη θέσι των. Τα άψυχα δημιουργήματα κυβερνώνται από διαφόρους νόμους της φύσεως—όπως ο νόμος της βαρύτητος, ο νόμος της φυγοκέντρου δυνάμεως κλπ. Τα ζώντα δημιουργήματα περιορίζονται από τους νόμους του «είδους». Είναι αδύνατο για οποιοδήποτε ζωντανό πλάσμα να διασταυρωθή μ’ ένα άλλο οικογενειακό «είδος» και να κάμη κάποιο νέο πράγμα και να δημιουργήση μια νέα θέσι που δεν επρομήθευσε ο Ιεχωβά. Ακόμη και με παρακίνησι ή με εκβιασμό με τις προσπάθειες του ανθρώπου με όλα τα πειραματικά του εργαστήρια, με τις ακτίνες Χ, με τις ιώδεις ακτίνες, με τις αντισηπτικές συνθήκες κλπ., ποτέ δεν εσχηματίσθησαν ούτε εδημιουργήθησαν νέα «είδη» και τα πάντα εξακολουθούν να βρίσκονται στις θέσεις που ο Ιεχωβά έκαμε γι’ αυτά. Μερικοί νομίζουν ότι ο ημίονος αποτελεί εξαίρεσιν της ανωτέρω δηλώσεως, αλλ’ ο ημίονος δεν αποτελεί οικογενειακό είδος αυτός καθ’ εαυτόν, επειδή δεν μπορεί ν’ αναπαραγάγη. Οι ημίονοι, αν αφήνοντο μόνοι των με άφθονη καλή τροφή και νερό, θα εξέλιπαν στον δέοντα καιρό. Οποιοδήποτε από τα αληθινά «είδη» ζωής εξακολουθεί να ζη κατά συνέχειαν με επαρκή τροφή και νερό.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΥ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΤΗ ΘΕΣΙ ΤΟΥ

12. Τι θα πούμε για τους αγγέλους;

¹² Ακόμη και οι άγγελοι στον ουρανό έχουν μια ωρισμένη θέσι που έκαμε και επρομήθευσε γι’ αυτούς ο Θεός. Αυτοί, βέβαια, δεν περιορίζονται με τους ίδιους νόμους που περιορίζονται και οι κατώτερες μορφές της δημιουργίας όπως τα άψυχα δημιουργήματα και όπως τα φυτά και τα ζώα. Εν τούτοις, αναμένεται απ’ αυτούς να παραμένουν στις οικείες θέσεις των, καταστρεπτικά δε αποτελέσματα συνοδεύουν την εγκατάλειψι από μέρους των τών προσδιορισμένων αυτών θέσεων. Οι Γραφές μάς ομιλούν για έναν άγγελο, ένα χερούβ, που εγκατέλειψε την προσδιωρισμένη του θέσι, και για τα αποτελέσματα που προέκυψαν. Είναι ο άγγελος που είχε διορισθή ως επόπτης στον κήπο της Εδέμ και επρόδωσε τον διορισμό του και έγινε Σατανάς ο Διάβολος. Η αφήγησις μιλεί για την αρχική του μεγάλη σοφία και τελειότητα και για το ότι είχε τεθή σε ωρισμένη θέσι ως μέρος της οργανώσεως του Ιεχωβά. «Συ επεσφράγισας τα πάντα, είσαι πλήρης σοφίας, και τέλειος εις κάλλος. Εστάθης εν Εδέμ τω παραδείσω του Θεού· ήσο περιεσκεπασμένος από παντός λίθου τιμίου, . . . Ησο χερούβ κεχρισμένον, δια να επισκιάζης· και εγώ σε έστησα· ήσο εν τω όρει τω αγίω του Θεού· περιεπάτεις εν μέσω λίθων πυρίνων. Ήσο τέλειος εν ταις οδοίς σου αφ’ ης ημέρας εκτίσθης, εωσού ευρέθη αδικία εν σοι. Εκ του πλήθους του εμπορίου σου ενέπλησαν το μέσον σου από ανομίας, και ήμαρτες· δια τούτο θέλω σε απορρίψει ως βέβηλον από του όρους του Θεού· και θέλω σε καταστρέψει εν μέσω των πύρινων λίθων, χερούβ επισκιάζον.» (Ιεζ. 28:11-16) Η πληροφορία είναι πολύ ειδική ότι ο άγγελος αυτός είχε διορισθή σε ωρισμένη θέσι στην οργάνωσι του Θεού και λόγω παρακοής στις οδηγίες για την εκτέλεσι των υποχρεώσεών του απερρίφθη από την οργάνωσι του Ιεχωβά. Μερικές θρησκευτικές οργανώσεις προσπαθούν να οδηγήσουν ένα άτομο να πιστεύη ότι ο Σατανάς δεν απερρίφθη από την οργάνωσι του Ιεχωβά αλλ’ απλώς του έγινε αλλαγή διορισμού, με το να λέγουν ότι τώρα ο Σατανάς είναι αρχιεργάτης σ’ έναν τόπο που αυτοί αποκαλούν «πύρινον άδη» και ότι φορεί μια κόκκινη στολή και βαστάζει ένα δίκρανο για να περιποιήται τη φωτιά. Εν τούτοις, η Γραφή πιστοποιεί κάτι άλλο, όπως φανερώνεται στην επιστολή του Ιούδα 6: «Και αγγέλους οίτινες δεν εφύλαξαν την εαυτών αξίαν, αλλά κατέλιπον το ίδιον αυτών κατοικητήριον, εφύλαξε με παντοτεινά δεσμά υποκάτω του σκότους, δια την κρίσιν της μεγάλης ημέρας.» Η εγκατάλειψις της θέσεώς των σημαίνει πλήρη καταστροφή και εκμηδένισι, επειδή δεν υπάρχει τόπος σ’ ένα αρμονικό σύμπαν για διαίρεσι και παρακοή. Σε συμβολική γλώσσα ο Ιωάννης μάς αποκαλύπτει αυτό το γεγονός, γράφοντας για ολόκληρη την πονηρή ομάδα των δαιμόνων και για όλα τα πονηρά άτομα και χρησιμοποιώντας τους όρους «ουρανός» και «γη» για να τα συμβολίση: «Και ειδον θρόνον λευκόν μέγαν, και τον καθήμενον επ’ αυτού, από προσώπου του οποίου έφυγεν η γη και ο ουρανός· και δεν ευρέθη τόπος δι’ αυτά.»—Αποκάλ. 20:11.

13. Ποια απόδειξι έχομε ότι ο Ιεχωβά μπορεί να διατηρή τον έλεγχο των πραγμάτων;

¹³ Για κείνους που νομίζουν ότι ο Ιεχωβά δεν μπορεί να πραγματοποιήση την καταστροφή ενός τέτοιου πελωρίου συστήματος σαν αυτό που υπάρχει και στο πνευματικό βασίλειο και στο φυσικό βασίλειο, ολίγη εξέτασις της δυνάμεως που αυτός διαθέτει, πρέπει ν’ αλλάξη τις διάνοιες των. Μεγάλα πλήθη αγγέλων έχουν παραμείνει στη θέσι των και ευπειθώς εκτελούν το έργον που τους ανετέθη στην τελεία οργάνωσι του Θεού. Με όρασι εδόθη στον Δανιήλ κάποια ένδειξις για τον αριθμό τους. «Χίλιαι χιλιάδες υπηρέτουν εις αυτόν, και μύριαι μυριάδες παρίσταντο ενώπιον αυτού.» (Δαν. 7:10) Ο Ιωάννης, περιγράφοντας την ουράνια στρατιά κατά την παρούσα στιγμή στην παράταξι της μάχης εναντίον των πονηρών δυνάμεων, γράφει: «Και ο αριθμός των στρατευμάτων του ιππικού ήτο δύο μυριάδες μυριάδων [είκοσι χιλιάδες φορές δέκα χιλιάδες· δηλαδή, 200.000.000]· και ήκουσα τον αριθμόν αυτών.» (Αποκάλ. 9:16) Η δύναμις των στρατιών αυτών μπορεί να εκτιμηθή όταν διαβάσωμε για τη δράσι ενός μόνον αγγέλου που εχρησιμοποιήθη από τον Ιεχωβά για να καταστρέψη 185.000 ανθρωπίνους στρατιώτες μέσα σε μια νύχτα. (2 Βασ. 19:35) Μια ατομική βόμβα σ’ ένα κλάσμα δευτερολέπτου μπορεί να καταστρέψη έως 60.000 άτομα και περισσότερα. Αλλά μια και εξερράγη η βόμβα, η ενέργειά της έχει τελείως εξοδευθή. Οι άγγελοι μπορούν να επαναλάβουν την εκτέλεσι της καταστροφής όσες φορές χρειάζεται. Αν πολλαπλασιάσωμε αυτή τη δύναμι εκατοντάδες εκατομμύρια φορές και την θεωρήσωμε ως μια συνεχή δύναμι αυτό θα μας κάμη να φθάσωμε κατ’ ανάγκην στο συμπέρασμα ότι η δύναμις του ανθρώπου δεν μπορεί ούτε καν να συγκριθή με τη δύναμι του Θεού.

14. Τι είδους στάσι απέναντι των πονηρών δίνει η εμπιστοσύνη στη δύναμι του Ιεχωβά;

¹⁴ Εκτιμώντας τούτο και το γεγονός ότι ο Θεός γνωρίζει τι πρόκειται να γίνη και δεν παραβλέπει ούτε παραλείπει κάτι, ο Χριστιανός θα βοηθηθή να μη στενοχωρήται υπερβολικά για τους πονηρούς. Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι, όμοια με πολλούς από τους αγγέλους, έχουν εγκαταλείψει τη θέσι που προσδιωρίσθη γι’ αυτούς από τον Ιεχωβά, αρνούμενοι πεισμόνως να υπακούσουν στη συμβουλή του. Η δαπάνη πολλών χιλιάδων υπάρξεων στα πεδία των μαχών, δισεκατομμυρίων δολλαρίων σε εφόδια και οι τρομερές προσπάθειες του ανθρωπίνου γένους σήμερα είναι ανωφελείς στο να εξαλείψουν την αδικοπραγία. Αντιθέτως, ολόκληρη η κοινωνία των ανθρώπων προχωρεί σταθερά προς τα κάτω στην πείσμονα πορεία της και δρέπει την πονηρή συγκομιδή της πλεονεξίας, ιδιοτελείας, εγκληματικότητος, καταχρήσεων, διαφθοράς, απειθείας, ατιμίας κλπ. Ο άνθρωπος του Θεού δεν διεγείρεται ατόπως για τη δράσι αυτών των πονηρών και υπερηφάνων ατόμων και δεν εφευρίσκει στη διάνοιά του τόπους αιωνίου βασανισμού μετά τη ζωή αυτή ως τιμωρία για τους πονηρούς. Αλλά κατανοεί ότι ο Θεός μπορεί να χειρισθή την κατάστασι, και τον περιμένει και δεν αγανακτεί. «Μη αγανάκτει δια τους πονηρευομένους, μηδέ ζήλευε τους εργάτας της ανομίας. Διότι ως χόρτος ταχέως θέλουσι κοπή, και ως χλωρά βοτάνη θέλουσι καταμαρανθή. Αναπαύου επί τον Ιεχωβά, και πρόσμενε αυτόν· μη αγανάκτει δια τον κατευοδούμενον εν τη οδώ αυτού, δια άνθρωπον πράττοντα παρανομίας. Παύσον από θυμού, και άφες την οργήν· μηδόλως αγανάκτει, ώστε να πράττης πονηρά. Διότι οι πονηρευόμενοι θέλουσιν εξολοθρευθή· οι δε προσμένοντες τον Ιεχωβά, ούτοι θέλουσι κληρονομήσει την γην. Διότι έτι μικρόν, και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει· και θέλεις ζητήσει τον τόπον αυτού, και δεν θέλει ευρεθή. Ο ασεβής μηχανάται κατά του δικαίου, και τρίζει κατ’ αυτού τους οδόντας αυτού. Ο Κύριος θέλει γελάσει επ’ αυτώ, επειδή βλέπει ότι έρχεται η ημέρα αυτού.» (Ψαλμ. 37:1, 2, 7-10, 12, 13, ΑΣ) Ο ατελής άνθρωπος, προσπαθώντας να εξαλείψη το κακόν, διαπράττει κακόν ο ίδιος. Εκείνοι που προσμένουν τον Ιεχωβά, εμπιστεύονται και γνωρίζουν ότι αυτός θα φροντίση για τους πονηρούς, μη αφήνοντας σ’ αυτούς καμμιά σ’ αυτούς θέσι για ύπαρξι οπουδήποτε στο αχανές και ένδοξο σύμπαν του.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΘΗ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗ ΘΕΣΙ ΤΟΥ

15. Πώς μπορεί ο άνθρωπος να γνωρίζη ποια είναι η κατάλληλη θέσις του;

¹⁵ Αυτός ο υποσχεμένος καθαρισμός του οίκου διεγείρει συνετούς και ειλικρινείς άνδρες και γυναίκες να είναι πρόθυμοι να μάθουν πού είναι η θέσις των ενώπιον του Ιεχωβά. Μήπως ο Θεός έχει φυσικούς νόμους για να τους περιορίζη σε ωρισμένη θέσι; Εξαναγκάζεται ο άνθρωπος να παραμένη στη θέσι του; Μήπως οι Γραφές μάς λέγουν πού είναι η θέσις του ανθρώπου και πώς μπορεί να εισέλθη σ’ αυτήν και να παραμείνη σ’ αυτήν; Ο Δαβίδ εξέφρασε την αλήθεια πάνω στο ζήτημα αυτό και μας δείχνει ότι είναι δυνατόν να υπάρχη μια σχέσις μεταξύ του ανθρώπου και του Δημιουργού του και ότι η είσοδος του ανθρώπου σ’ αυτή τη σχέσι σημαίνει μια ασφαλή θέσι γι’ αυτόν με προστασία και απελευθέρωσι. «Συ είσαι η σκέπη μου· θέλεις με φυλάττει από θλίψεως· αγαλλίασιν λυτρώσεως θέλεις με περικυκλόνει. Διάψαλμα.» (Ψαλμ. 32:7) Όταν ο άνθρωπος εκφράζη την αναγνώρισι της εξαρτήσεώς του από τον Ιεχωβά, όπως δείχνεται σ’ αυτόν τον ψαλμό, ο Ιεχωβά τού απαντά στα δύο επόμενα εδάφια και δείχνει ακριβώς ποιες διευθετήσεις έχει κάμει να θέση τον άνθρωπο στη θέσι του και αυτός να διατηρήση τη θέσι του. «Εγώ θέλω σε συνετίσει, και θέλω σε διδάξει την οδόν εις την οποίαν πρέπει να περιπατής· θέλω σε συμβουλεύει· επί σε θέλει είσθαι ο οι οφθαλμός μου. Μη γίνεσθε ως ίππος, ως ημίονος, εις τα οποία δεν υπάρχει σύνεσις· των οποίων το στόμα πρέπει να κρατήται εν κημώ και χαλινώ, άλλως δεν ήθελον πλησιάζει εις σε.»—Ψαλμ. 32:8, 9.

16. Γιατί ο Θεός χρησιμοποιεί διαφορετικά μέσα για να οδηγήση τον άνθρωπο από εκείνα που χρησιμοποιεί για τα ζώα;

¹⁶ Σ’ αυτά τα δύο εδάφια είναι σαφές ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει τα πλάσματά του και γνωρίζει τι να μεταχειρισθή για να τα κρατήση στις κατάλληλες θέσεις των. Για τον άνθρωπο που επλάσθη μ’ ένα θαυμαστόν εγκέφαλο, πάρα πολύ ανώτερον από τον εγκέφαλο οποιουδήποτε ζώου, η διάνοια είναι το μέρος του ανθρώπου που χρειάζεται καθοδηγία και η διάνοια του ανθρώπου είναι εκείνη που τον κατευθύνει. Για τούτο ο Θεός δεν επρομήθευσε το ίδιο είδος περιορισμών για τον άνθρωπο, που επρομήθευσε για την κατώτερη κτίσι, αλλά επρομήθευσε συμβουλή γι’ αυτόν. Σε πολλά, λοιπόν, μέρη των Γραφών άνθρωποι με κατανόησι μίλησαν για την αξία του γραπτού Λόγου του Θεού ως οδηγού γι’ αυτούς και ως φωτός για τας τρίβους των. Στα παραπάνω, λοιπόν, εδάφια του Ψαλμού 32, ο Ιεχωβά αντιπαραβάλλει το μέσον καθοδηγίας του ανθρώπου με το μέσον καθοδηγίας ενός ίππου ή ημιόνου. Έχοντας πολύ κατώτερον εγκέφαλο, ένας ίππος ή ημίονος πρέπει να οδηγήται στα μέρη που επιθυμούμε να πάη, με φυσικά μέσα—με κημό και χαλινό. Ο άνθρωπος, λοιπόν, δεν πρέπει να περιμένη ότι ο Θεός θα επρομήθευε το ίδιο πράγμα γι’ αυτόν, επειδή βέβαια ο Θεός γνωρίζει ότι ο άνθρωπος επλάσθη σε πολύ υψηλότερο επίπεδο και μπορεί να διευθύνεται μ’ έναν ανώτερο τρόπο. Συνεπώς, ο άνθρωπος νουθετείται να μην είναι όμοιος με ίππον ή ημίονον. Ο Ιεχωβά δεν εξαναγκάζει ούτε ωθεί τον άνθρωπο να κάμη ωρισμένα πράγματα. Χρησιμοποιεί τον κατάλληλο τρόπο—δίνει συμβουλή που ο άνθρωπος μπορεί να την λάβη με τα μάτια του διαβάζοντας και με τ’ αυτιά του ακούοντας και να την αποθηκεύση στη διάνοιά του και κατόπιν να χρησιμοποιήση την πληροφορία για να διευθύνη τα βήματά του και να ελέγχη τις πράξεις του.

17. Πόσο σπουδαία καθιστά αυτό τη Γραφή;

¹⁷ Αυτό σαφώς δίνει πολλή έμφασι στη σπουδαιότητα της Γραφής. Είναι η προμήθεια του Θεού για να μας βοηθήση να γνωρίζωμε τι να πράττωμε και πώς να το πράττωμε, έτσι ώστε, όχι μόνο να μπορούμε να τον ευαρεστούμε, αλλά και να μπούμε σε μια θέσι που βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τη λειτουργία ολοκλήρου του σύμπαντος. Είναι μια προμήθεια που θα καταστήση ικανό το ευπειθές ανθρώπινο γένος να επανέλθη σε μια σχέσι με τον Ιεχωβά, η οποία είχε τεθή ενώπιον του Αδάμ. Αν αυτός ήταν ευπειθής στις οδηγίες του Θεού, θα μπορούσε να εξακολουθήση να ζη και ως την εποχή μας ακόμη και πέρα από την εποχή μας. Αν, λοιπόν, σήμερα δεχθή κανείς τη συμβουλή του Ιεχωβά, μπορεί ν’ αποβλέπη στο παρ’ αξίαν χάρισμα της αιωνίου ζωής.

18. Πώς ένας δείχνει ότι βρίσκεται, στην κατάλληλη θέσι του;

¹⁸ Ναι, η κατάλληλη θέσις του ανθρώπου είναι η θέσις της λατρείας του Θεού εν πνεύματι και αληθεία. Αυτό δεν μπορεί να επιτελεσθή με το να γίνωμε ερημίτες και μοναχοί—όπως επεχείρησαν μερικοί—και ν’ απομονώσωμε τον εαυτό μας. Αλλά το μεγάλο Παράδειγμα, ο Ιησούς Χριστός, κατέδειξε σ’ εμάς ότι ο Θεός λατρεύεται κατάλληλα από τον άνθρωπο με το να διακηρύττη δημοσία τους σκοπούς του Θεού και τις ιδιότητές του και τα χαρακτηριστικά του σε άλλα ανθρώπινα πλάσματα. Όλους τους μαθητάς του ο Ιησούς τους ενουθέτησε να είναι δραστήριοι στη διακήρυξι του αγγέλματος της Βασιλείας. Έδειξε την πιστότητά του ενεργώντας έτσι ο ίδιος, μολονότι εθανατώθη εξαιτίας αυτού. Η λατρεία του Θεού είναι μια αναγκαία μορφή της καθημερινής ζωής του ανθρώπου. Και είναι αναγκαία εφ’ όσον ζη ο άνθρωπος. «Καθ’ εκάστην ημέραν θέλω σε ευλογεί· και θέλω αινεί το όνομά σου εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα.» (Ψαλμ. 145:2) Για τούτο ο άνθρωπος πρέπει να δεχθή αυτή τη συμβουλή τώρα και να μην αρνήται να προχωρήση σαν ένας πείσμων ημίονος, αλλά να υπακούη σαν ένα νοήμον ανθρώπινο πλάσμα. Πρέπει να ζητή πώς να λατρεύση τον Θεό και ν’ αποβλέπη σ’ αυτόν ως σκέπην και τόπον απελευθερώσεως.

Η ΘΕΣΙΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

19. Ποια κοινωνία είναι κατάλληλη για να συνταυτισθούμε μαζί της, και πώς θα την επηρεάση ο Αρμαγεδδών; Γιατί;

¹⁹ Εκείνοι που είναι τώρα συνταυτισμένοι με την κοινωνία του Νέου Κόσμου πράττουν ακριβώς αυτό. Γνωρίζουν ότι η κοινωνία του Νέου Κόσμου έχει δεχθή τον Λόγον του Θεού ως οδηγόν της και ακολουθεί ένα δρόμο που γίνεται σαφής σ’ αυτόν τον Λόγον. Γνωρίζουν ότι αυτή είναι η κατάλληλη θέσις για να βρίσκωνται αυτοί και ότι η προειδοποίησις της Γραφής περί καταστροφής των πονηρών χωρίς ν’ αφεθή τόπος γι’ αυτούς, δεν εφαρμόζεται στην κοινωνία του Νέου Κόσμου. Η μάχη του Αρμαγεδδώνος που θα καταστρέψη τους πονηρούς και θα τους μετατοπίση, δεν θα μεταβάλη τίποτε στην κοινωνία του Νέου Κόσμου, επειδή αυτή εμπήκε εκουσίως στην κατάλληλη θέσι της και δεν είναι άξια καταστροφής. Δεν θα μεταβάλη ακόμη ούτε την ανάγκη συνεχίσεως του κηρύγματος, επειδή θα είναι απαραίτητο να αινήται το όνομα του Θεού με ομιλίες σε όλη την αιωνιότητα. Εν τούτοις, δεν θ’ αφεθούν πλέον πονηροί για να ομιλή κανείς προς αυτούς, αλλά θα διδάσκωνται τα τέκνα και στον ωρισμένο καιρό τα εκατομμύρια των ανθρώπων που θ’ αναστηθούν από τον τάφο μέσω της αναστάσεως.

20. Γιατί μπορούμε να περιμένωμε ότι χρειάζεται προσπάθεια για να βρούμε και να διατηρήσωμε την κατάλληλη θέσι μας;

²⁰ Ασφαλώς είναι σοφή συμβουλή τώρα το να προτρέπωμε όλους ν’ ακολουθήσουν τη θεοκρατική νουθεσία. Βρήτε τη θέσι σας και παραμείνατε σ’ αυτήν. Εργασθήτε μαζί με την κοινωνία του Νέου Κόσμου τώρα και πιθανόν να μπορέσετε να εργασθήτε μαζί με την κοινωνία του Νέου Κόσμου μετά τον Αρμαγεδδώνα. Χρειάζεται προσπάθεια για ν’ αναζητήσετε και ν’ ακολουθήσετε τη θεοκρατική νουθεσία. Απαιτείται θυσία από μέρους σας. Τέτοια είναι η εντολή του Θεού. «Εκ τούτου γνωρίζομεν την αγάπην, ότι εκείνος [ο Υιός του Θεού Ιησούς] υπέρ ημών την ψυχήν αυτού έβαλε· και ημείς χρεωστούμεν υπέρ των αδελφών να βάλλωμεν τας ψυχάς ημών.» (1 Ιωάν. 3:16) Αυτή την κατάλληλη αγάπη και το ενδιαφέρον για τους ανθρωπίνους αδελφούς μας θα τα δείξωμε με το να λέμε ο ένας στον άλλον που θέλει ν’ ακούση, για το πόσο απαραίτητο είναι να αινή και να λατρεύη τον Θεό. Πραγματικά δεν υπάρχει θέσις έξω από την κοινωνία του Νέου Κόσμου για τον λαόν του Ιεχωβά. Οι εξωτερικές αυτές θέσεις είναι για άλλους ανθρώπους, ισχυρογνώμονας ανθρώπους που εκζητούν θέσεις κατοικήσεως σύμφωνα με τον δικό τους τρόπο του σκέπτεσθαι· ανθρώπους που γρήγορα θα αισθανθούν τα αποτελέσματα της αρνήσεως να υπακούσουν στον Θεό.

21. Αναφέρατε μερικές από τις απαιτήσεις στις οποίες πρέπει ν’ ανταποκριθούν οι Χριστιανοί για να είναι στις κατάλληλες θέσεις των. Ποια πρέπει να είναι η στάσις μας απέναντι αυτών των απαιτήσεων;

²¹ Όλοι όσοι είναι τώρα συνταυτισμένοι με την κοινωνία του Νέου Κόσμου πρέπει να εκτιμήσουν τη θέσι ευνοίας που έχουν και να εμμείνουν σ’ αυτήν. Πολλοί έχουν θέσεις ευθύνης και όλοι έχουν θέσεις υπηρεσίας εν σχέσει με την κοινωνία του Νέου Κόσμου. Για να διατηρήσωμε τη θέσι μας εκεί, πρέπει να είμεθα επιμελείς στο ν’ ακολουθούμε τη συμβουλή που μας εδόθη από τους θεοπνεύστους συγγραφείς της Βίβλου. Η πορεία ενός αληθινού Χριστιανού είναι πολύ διαφορετική από την πορεία ανθρώπων συνταυτισμένων με το σύστημα αυτό του παλαιού κόσμου και πρέπει ο αληθινός Χριστιανός να διατηρή σ’ αυτό μια διαφορετική πορεία για να κρατήση μια μόνιμη θέσι. Ο απόστολος Παύλος αναφέρει πολλές από τις απαιτήσεις για τους επισκόπους ή επόπτας ιδιαίτερα και για κάθε αληθινό Χριστιανό γενικά. «Πρέπει λοιπόν ο επίσκοπος να ήναι άμεμπτος, μιας γυναικός ανήρ, άγρυπνος, σώφρων, κόσμιος, φιλόξενος, διδακτικός· ουχί μέθυσος, ουχί πλήκτης, ουχί αισχροκερδής· αλλ’ επιεικής, άμαχος, αφιλάργυρος· κυβερνών καλώς τον εαυτού οίκον, έχων τα τέκνα αυτού εις υποταγήν μετά πάσης σεμνότητος· (διότι εάν τις δεν εξεύρη να κυβερνά τον εαυτού οίκον, πώς θέλει επιμεληθή την εκκλησίαν του Θεού;) να μη ήναι νεοκατήχητος, δια να μη υπερηφανευθή και πέση εις την καταδίκην του διαβόλου. Πρέπει δε αυτός να έχη και παρά των έξωθεν μαρτυρίαν καλήν, δια να μη πέση εις ονειδισμόν και παγίδα του διαβόλου.» (1 Τιμ. 3:2-7) Εκείνοι που έχουν θέσεις ευθύνης και είναι ειδικοί αντιπρόσωποι της κοινωνίας του Νέου Κόσμου πρέπει ν’ αγωνίζωνται να εκτελούν ολόκληρη τη συμβουλή που αναφέρεται από τον Παύλο εδώ και τη συμβουλή που δίδεται σε όλη τη Γραφή. Ο Ιεχωβά κατηύθυνε να αναγραφή και διαφυλαχθή η συμβουλή αυτή προς τον σκοπό ακριβώς να μας βοηθήση να μπούμε στην κατάλληλη θέσι μας οπουδήποτε και αν υπηρετούμε. Δεν πρέπει κανείς να προσπαθή να υπεκφεύγη τα καθήκοντα που βαρύνουν τον Χριστιανό, προσπαθώντας έτσι να παρεκκλίνη από τη θέσι του, αλλά πρέπει να είναι πρόθυμος να δεχθή τις ευθύνες και επιμελής ν’ ανταποκριθή σ’ αυτές.

22. Ποια συμβουλή δίνει η Βίβλος για τις γυναίκες; Πώς ξέρομε ότι ακόμη κι εκείνοι που είναι στον κόσμο αναγνωρίζουν ότι είναι κατάλληλο για τον άνδρα να έχη την ηγεσία επί της γυναικός;

²² Σημαντική προσοχή δίδεται επίσης στις Γραφές στο ζήτημα της κατάλληλης θέσεως των γυναικών στις εκκλησίες. Γράφοντας στον Τίτον, ο Παύλος ανέφερε: «Αι γραίαι ωσαύτως να έχωσι τρόπον ιερορεπή, μη κατάλαλοι, μη δεδουλωμέναι εις πολλήν οινοποσίαν, να ήναι διδάσκαλοι των καλών, δια να νουθετώσι τας νέας, να ήναι φίλανδροι, φιλότεκνοι, σώφρονες, καθαραί, οικοφύλακες, αγαθαί, ευπειθείς εις τους ιδίους αυτών άνδρας, δια να μη βλασφημήται ο λόγος του Θεού.» (Τίτον 2:3-5) Οι γυναίκες της κοινωνίας του παλαιού κόσμου σήμερα δεν εκτιμούν συχνά αυτή τη στάσι. Πολλές φρονούν ότι μια τέτοια στάσις θα παρενέβαινε στα δικαιώματά τους. Αλλ’ αυτή είναι μια διάταξις που έγινε από τον Ιεχωβά Θεό, και οι γυναίκες βρίσκονται στην κατάλληλη θέσι των μόνο εφ’ όσον υποτάσσονται στους συζύγους των. Καίτοι υπάρχουν μερικοί που λέγουν ότι δεν πιστεύουν πως οι γυναίκες πρέπει να υποτάσσωνται στους συζύγους των, όμως η γενική κατεύθυνσις των σχολίων για το σπίτι όπου κυβερνά η γυναίκα αντί του ανδρός, δείχνει ότι όλοι εκτιμούν την ορθότητα των διατάξεων του Θεού. Σ’ ένα τέτοιο σπίτι, ο άνδρας στην Αμερική συχνά αναφέρεται ως «γυναικοκρατούμενος» ή ως μια «αδύνατη αδελφή» και η γυναίκα «πολεμικό τσεκούρι». Οι γυναίκες της κοινωνία του Νέου Κόσμου θα είναι πρόθυμες να ευαρεστούν τον Θεό με το να τηρούν τη διάταξι του Ιεχωβά όσον αφορά τη θέσι των και δεν θα προσπαθούν να ρυθμίζουν τα πράγματα στην εκκλησία, ούτε θα προσπαθούν να αναλαμβάνουν τα καθήκοντα του συζύγου των. Αυτό θα εσήμαινε ότι προσπαθούν να γίνουν άνδρες ενώπιον του Θεού, εγκαταλείποντας έτσι την κατάλληλη θέσι των. Μ’ ένα όμοιο επιχείρημα, ένας άνδρας στην κοινωνία του Νέου Κόσμου θα είναι επιμελής να λαμβάνη τη θέσι ανδρός και δεν θα προσπαθή να αναθέση στη σύζυγό του πράγματα που δικαιωματικώς του ανήκουν και δεν θα εξαρτάται από τη σύζυγό του όσον αφορά την κατεύθυνσι των σκέψεων του και των πράξεών του. Έτσι θ’ αποφεύγη να βγαίνη έξω από τη θέσι που έχει ανατεθή στον άνδρα και να γίνεται γυναίκα ενώπιον του Θεού.

23. Αναφέρατε άλλους λόγους για τους οποίους όλοι πρέπει να είναι τελείως στη θέσι των.

²³ Ένας άνδρας ή γυναίκα που ανέλαβε τη διακονία και επρόσεξε όλη τη νουθεσία του Θεού και εισέρχεται πρόθυμα στην κατάλληλη θέσι του, γίνεται πρέσβυς του Χριστού και έχει τα κατάλληλα προσόντα για να προτρέψη άλλους να συμφιλιωθούν με τον Θεό με το να μπουν στην κατάλληλη θέσι των. Η διακονία είναι το μέσον που χρησιμοποιεί Θεός για να καταστήση ικανά πλήθη ατόμων να μάθουν πώς να ευαρεστούν τον Θεό κατάλληλα. «Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως να σας παρεκάλει ο Θεός δι’ ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν.» (2 Κορ. 5:20) Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι το να ταπεινωθή κανείς και να είναι τετραγωνικά στην κατάλληλη θέσι του, είναι πάρα πολύ σπουδαίο για την επιτυχία της διακονίας του και την προκύπτουσα απόκτησι αιωνίου ζωής όχι μόνο από τους άλλους στους οποίους κηρύττει, αλλά και από αυτόν τον ίδιον επίσης.

24. Γιατί μερικοί το βρίσκουν δύσκολο να δεχθούν τη διάταξι του Ιεχωβά;

²⁴ Αυτό είναι δύσκολο για πολλά άτομα να το πράξουν λόγω του γοήτρου που μπορεί να έχουν στον παλαιό αυτόν κόσμο. Ίσως ένας είναι πολύ υπερήφανος για να φέρη το θείο άγγελμα της ζωής από θύρα σε θύρα. Ίσως φοβείται ότι θα τον ιδούν μερικοί από τους συνεταίρους του στην εργασία και τους φίλους του. Ένας μπορεί να φρονή ότι θα έπρεπε να έχη μια εξυψωμένη θέσι, στην οποία όλο εκείνο που κάνει είναι να μιλή από το δημόσιο βήμα και να διδάσκη μεγάλους ομίλους. Μια γυναίκα μπορεί να είχε κοινωνική δράσι επί πολλά έτη και να συνήθιζε να αναλαμβάνη την εποπτεία επί πολλών ανθρώπων—ανδρών και γυναικών. Ερχόμενη στην κοινωνία του Νέου Κόσμου μπορεί να βρίσκη δύσκολο το να υποταχθή στην εποπτεία των ανδρών. Μπορεί να φρονή ότι λόγω των ικανοτήτων της θα έπρεπε να γίνη μια εξαίρεσις και ότι θα μπορούσε να εξακολουθήση την εκτέλεσι ενός έργου διευθύνσεως των άλλων. Άνδρες μπορεί να έχουν κοσμικές θέσεις στις οποίες διευθύνουν τη δράσι, και μάλιστα επιτυχώς, δεκάδων και εκατοντάδων άλλων ανθρώπων. Όταν έρχωνται στην κοινωνία του Νέου Κόσμου μπορεί να το βρίσκουν δύσκολο ή να μη θέλουν πρόθυμα να υπαχθούν στην εποπτεία ενός ανθρώπου του οποίου οι ικανότητες να διευθύνη είναι κατώτερες από τις δικές των. Πολλές είναι οι συνθήκες που άνθρωποι βρίσκουν τον εαυτό τους ν’ αντιμετωπίζη την τάσι εκείνη που εμποδίζει την είσοδό τους στην κατάλληλη θέσι μέσα στην τελεία διάταξι πραγμάτων του Θεού.

Ο ΘΕΟΣ ΕΜΜΕΝΕΙ ΣΤΟΥΣ ΟΡΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΕΚΑΜΕ

25. Ποιο παράδειγμα της Γραφής δείχνει ότι ο Θεός δεν μεταβάλλει τις προμήθειές του επειδή ένα άτομο θα επιθυμούσε να έχη κάτι διαφορετικό;

²⁵ Αλλ’ ο Ιεχωβά δεν πρόκειται να μεταβάλη την οργάνωσι του εξαιτίας ενός ανδρός ή μιας γυναικός. Απόκειται σ’ εμάς να μεταβληθούμε, αν θέλωμε να είμεθα προσηρμοσμένοι στην οργάνωσι του Θεού. Προς όφελός μας έχει αναγραφή μια αφήγησις για έναν ισχυρόν στρατιωτικόν των αρχαίων χρόνων που επιθυμούσε να επωφεληθή από την προμήθεια του Ιεχωβά. Αυτός ωργίσθη πολύ όταν δεν έγινε καμμιά ειδική προμήθεια γι’ αυτόν εξαιτίας της υψηλής του θέσεως. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Νεεμάν, ένας στρατηγός του Συριακού στρατού. «Ο δε Νεεμάν, ο στρατηγός του βασιλέως της Συρίας ήτο ανήρ μέγας ενώπιον του κυρίου αυτού, και τιμώμενος, επειδή ο Ιεχωβά δι’ αυτού έδωκε σωτηρίαν εις την Συρίαν· και ο άνθρωπος ήτο δυνατός εν ισχύι, λεπρός όμως. Εξήλθον δε οι Σύριοι κατά τάγματα, και έφερον αιχμάλωτον εκ της γης του Ισραήλ μικράν τινα κόρην· και υπηρέτει την γυναίκα του Νεεμάν. Και είπε προς την κυρίαν αυτής, Είθε να ήτο ο κύριος μου έμπροσθεν του προφήτου τού εν Σαμαρεία! διότι ήθελεν ιατρεύσει αυτόν από της λέπρας αυτού.» (2 Βασ. 5:1-3, ΑΣ) Η πληροφορία αυτή φέρθηκε γρήγορα υπό την προσοχή του βασιλέως της Συρίας και με επίσημον επιδεικτικό τρόπο ο βασιλεύς έγραψε μια επιστολή στον βασιλέα του Ισραήλ ζητώντας τις υπηρεσίες του προφήτου για τη θεραπεία του Νεεμάν και αποστέλλοντας μαζί ‘δέκα τάλαντα αργυρίου, και έξ χιλιάδας χρυσούς, και δέκα αλλαγάς ενδυμάτων’. Έγιναν διευθετήσεις και ο Νεεμάν παρουσιάσθη μπροστά στη θύρα της οικίας του Ελισσαιέ του προφήτου, συνοδευόμενος από μια παράταξι ίππων και αμαξών όπως ήταν συνηθισμένος. Αλλ’ όταν ο Ελισσαιέ δεν έλαβε καν τον κόπο να έλθη στη θύρα και δεν έκαμε επίδειξι ή θόρυβο για τον Νεεμάν, αλλ’ απλώς έστειλε έναν αγγελιαφόρο σ’ αυτόν και του είπε να πάη και να λουσθή στον Ιορδάνη Ποταμό, ο Νεεμάν έγινε μανιώδης και απεμακρύνθη με θυμό, λέγοντας ότι τα νερά των ποταμών της πατρίδος του ήσαν πολύ καλύτερα από το νερό του Ιορδάνου. Η αφήγησις, λοιπόν, λέγει: «Και απέστειλε προς αυτόν ο Ελισσαιέ μηνυτήν, λέγων, Ύπαγε, και λούσθητι επτάκις εν τω Ιορδάνη, και θέλει επανέλθει η σαρξ σου εις σε, και θέλεις καθαρισθή. Ο δε Νεεμάν εθυμώθη, και ανεχώρησε, και είπεν, Ιδού, εγώ έλεγον, Θέλει βεβαίως εξέλθει προς εμέ, και θέλει σταθή και επικαλεσθή το όνομα Ιεχωβά, του Θεού αυτού, και διακινήσει την χείρα αυτού επί τον τόπον, και ιατρεύσει τον λεπρόν· ο Αβανά και ο Φαρφάρ, ποταμοί της Δαμασκού, δεν είναι καλήτεροι υπέρ πάντα τα ύδατα του Ισραήλ; δεν ηδυνάμην να λουσθώ εν αυτοίς, και να καθαρισθώ; Και στραφείς ανεχώρησε μετά θυμού.» (2 Βασ. 5:10-12, ΑΣ) Ένας από τους δούλους του τον επλησίασε και τον καθησύχασε, τονίζοντας ότι αν ο Ελισσαιέ του είχε ζητήσει να κάμη ένα μεγάλο πράγμα, θα το έκανε με χαρά· γιατί, λοιπόν, να μην κάμη αυτό το μικρό πράγμα. Όταν ο Νεεμάν έκαμε ακριβώς όπως του είχε ειπεί ο Ελισσαιέ, εθεραπεύθη τελείως από τη λέπρα του.

26. Ποιες προμήθειες έχομε σήμερα;

²⁶ Ο ισχυρός στρατιωτικός έπρεπε να μεταβληθή, και όχι ο Θεός. Ο Ιεχωβά είχε έναν τρόπο για να εκτελέση τη θεραπεία και δεν επρόκειτο να τον μεταβάλη εξαιτίας του εγωισμού ενός απλού ανθρώπου. Και το ίδιο συμβαίνει με την πολιτεία του Ιεχωβά προς το ανθρώπινο γένος σήμερα. Ο Ιεχωβά έχει κάμει θαυμαστές προμήθειες—την απολυτρωτική θυσία, μια θεοκρατική οργάνωσι με μια τάξι «πιστού και φρονίμου δούλου», τη μία αποκάλυψι κατόπιν της άλλης των αληθειών του που απεκαλύφθησαν στο λαό του κλπ.—που όλες δίδουν σε οποιοδήποτε ταπεινό και ειλικρινές άτομο μια ελπίδα με μια ασφαλή βάσι για πνευματική θεραπεία σήμερα, η οποία θα οδηγήση σε αιώνια ζωή. (Ματθ. 24:45-47) Δεν θα κάμη ειδικές προμήθειες για ένα άτομο που μπορεί να νομίζη ότι, είναι διαφορετικό ή καλύτερο από τους άλλους· δεν πρόκειται να διαλέξη κάποιο άτομο και να του δώση ειδικές αποκαλύψεις ή έκτακτη έκχυσι του πνεύματός του, αλλά πολιτεύεται με ανθρώπους ως όμιλον μ’ ένα οργανωτικό τρόπο, δίνοντας άφθονη νουθεσία στον Λόγον του τη Γραφή, για το πώς πρόκειται ο όμιλος να εργάζεται μαζί. Η αύξησις της οργανώσεως και της σημερινής πνευματικής της ευημερίας είναι ορατή απόδειξις της αληθείας της δηλώσεως αυτής. Σήμερα, εκατοντάδες χιλιάδων άτομα το εκτιμούν αυτό και δέχονται τις προμήθειες που έκαμε ο Ιεχωβά και αποβλέπουν σε περαιτέρω ευλογίες της βασιλείας του, όπως ακριβώς και οι άνθρωποι που εγνώριζαν τον Ιεχωβά δια μέσου των αιώνων απέβλεπαν στη Βασιλεία και τις ευλογίες που την συνοδεύουν.

27. Σε ποιο ένα πράγμα απέβλεψαν όλοι οι δούλοι του Θεού; Σε τι είδους δρόμο καταλήγει αυτό για όλους τους δούλους;

²⁷ Ο δίκαιος Άβελ απέβλεπε σ’ αυτήν. Το ίδιο έκανε και ο Ενώχ, ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ, ο Ιωσήφ, ο Μωυσής, ο Γεδεών, ο Βαράκ, ο Σαμψών, ο Ιεφθάε, ο Δαβίδ, ο Σαμουήλ και οι προφήται. (Εβρ. 11:1-40) Ο Ιησούς μάς δίδαξε να προσευχώμεθα γι’ αυτήν και να την ζητούμε. (Ματθ. 6:9, 10, 33) Οι απόστολοι και μαθηταί του Ιησού επίστευαν σ’ αυτήν και απέβλεπαν σ’ αυτήν, και το ίδιο πράττουν πλήθη ατόμων σήμερα. Και ο Ιεχωβά δεν εγκατέλειψε κανένα πιστό άτομο. Δεν μετέβαλε τον μεγάλο αυτόν σκοπό του να κυβερνηθή το σύμπαν από τη δικαία βασιλεία, αλλά επεξειργάσθη σταθερά δια μέσου χιλιάδων ετών τις λεπτομέρειες μιας τέτοιας διατάξεως. Έτσι άτομα μπόρεσαν να λατρεύσουν τον Θεό και να μάθουν σε τι ν’ αποβλέπουν και δεν χρειάσθηκε ν’ απογοητευθούν και να μεταβάλουν τις ελπίδες των. Ο Λόγος του Θεού υπήρξε ‘λύχνος εις τους πόδας των, και φως εις τας τρίβους των’. (Ψαλμ. 119:105) Βαδίζοντας στο δρόμο που κατευθύνει ο Ιεχωβά, βρήκαν τα πόδια τους σε μια σταθερή και ομαλή θέσι.

28. Σε τι είδους δρόμο έχουν να βαδίσουν εκείνοι που εμπιστεύονται στον Ιεχωβά;

²⁸ Σε αντίθεσι με τούτο, εκείνα τα άτομα που δεν απέβλεψαν στον Ιεχωβά για νουθεσία, αλλ’ απέβλεψαν στους μεγάλους τών συστημάτων του παλαιού αυτού κόσμου, έχουν διαρκώς απογοητευθή και έχουν ματαιωθή οι ελπίδες των, καθώς το ένα σχέδιο μετά το άλλο, η μια συμφωνία μετά την άλλη, ο ένας βασιλεύς μετά τον άλλο, απέτυχαν να τους φέρουν πραγματική ικανοποίησι και τους άφησαν πάντοτε με άφθονες θλίψεις και προβλήματα, πολλά από τα οποία φαίνεται να είναι άλυτα. Τα πόδια τους βρίσκονται σ’ ένα δρόμο που είναι γεμάτος από παγίδες, ένα πολύ ανώμαλο δρόμο χωρίς βέβαιο τέρμα εν όψει.

29. Τι μπορεί να πη κανείς για μια θέσι στις εκκλησίες του Ιεχωβά;

²⁹ Πρέπει, λοιπόν, να καταστή σαφές, ότι δεν είναι καλύτερα για τον άνθρωπο τα πράγματα εκείνα που είναι μεγάλα και δημοφιλή στα όμματα του παλαιού αυτού κόσμου, αλλ’ ότι η διάταξις που έκαμε ο Ιεχωβά είναι η καλύτερη. Όσο ταπεινή και αν φαίνεται πως είναι μια θέσις στις εκκλησίες του λαού του Ιεχωβά, αυτή είναι η θέσις της πραγματικής ασφαλείας και αξίας. Είναι η θέσις που πρέπει ένας Χριστιανός να την εκζητή, να εισέλθη σ’ αυτήν, και κατόπιν να διατηρήση την παραμονή του εκεί. Αυτό θα το κάμη αν εκτιμά εκείνο που εκτιμούσε και ο ψαλμωδός: «Ιεχωβά, ηγάπησα την κατοίκησιν του οίκου σου, και τον τόπον της σκηνής της δόξης σου. Μη συμπεριλάβης μετά αμαρτωλών την ψυχήν μου, και μετά ανδρών αιμάτων την ζωήν μου· εις των οποίων τας χείρας είναι ανομία, και η δεξιά αυτών πλήρης δώρων. Αλλ’ εγώ θέλω περιπατεί εν ακακία μου· λύτρωσόν με, και ελέησόν με. Ο πους μου ίσταται εν τη ευθύτητι· εν εκκλησίαις θέλω ευλογεί τον Ιεχωβά.»—Ψαλμ. 26:8-12, ΑΣ.