Συμμορφωθήτε με τα Καλά Παραδείγματα
ΠΟΛΛΑ άτομα του παλαιού κόσμου εκζητούν υλικά αποκτήματα σε μια έξαλλη προσπάθεια να «εξομοιωθούν με τους πλουτούντας». Τα αφιερωμένα άτομα του νέου κόσμου προτιμούν να εξομοιωθούν με τους Ησαΐας και τους Ιερεμίας, τους Πέτρους και τους Παύλους. Περισσότερο ενδιαφέρονται για πνευματικούς θησαυρούς παρά για επίγεια πλούτη: «Μη θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης, όπου σκώληξ και σκωρία αφανίζει, και όπου κλέπται διατρυπούσι και κλέπτουσιν· αλλά θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σκώληξ ούτε σκωρία αφανίζει, και όπου κλέπται δεν διατρυπούσιν ουδέ κλέπτουσιν. Επειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας. Ουδείς δύναται δύο κυρίους να δουλεύη· διότι ή τον ένα θέλει μισήσει, και τον άλλον θέλει αγαπήσει· ή εις τον ένα θέλει προσκολληθή, και τον άλλον θέλει καταφρονήσει. Δεν δύνασθε να δουλεύητε Θεόν και Μαμμωνά.»—Ματθ. 6:19-21, 24.
Το να σωρεύωμε υλικά αγαθά πολύ πέρα από τις ανάγκες μας, το να είμεθα αποφασισμένοι να συσσωρεύσωμε επιδεικτικά πλούτη, σημαίνει ότι διακινδυνεύομε την πνευματική μας ευημερία και χλευάζομε την προειδοποίησι: «Διότι δεν εφέραμεν ουδέν εις τον κόσμον· φανερόν ότι ουδέ δυνάμεθα να εκφέρωμέν τι. Έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα. Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι, πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα, και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν. Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία· την οποίαν τινές ορεγόμενοι, απεπλανήθησαν από της πίστεως, και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς.»—1 Τιμ. 6:7-10.
Ο πλούτος εκτρέφει την απληστία, και όσο περισσότερα αποκτά κανείς, τόσο περισσότερα θέλει να έχη, και στο τέλος δεν κατέχει αυτός το χρήμα αλλά το χρήμα κατέχει αυτόν, αποδεικνύεται δε αληθινή η θεόπνευστη ρήσις: «Ο αγαπών το αργύριον, δεν θέλει χορτασθή αργυρίου· ουδέ εισοδημάτων ο αγαπών την αφθονίαν· ματαιότης και τούτο.» Και πάλιν, «Ο οφθαλμός αυτού δεν χορταίνει πλούτου.» Ο υλισμός θα απωθήση τα πνευματικά αν τον αφήσετε: «Διότι η σαρξ επιθυμεί εναντία του πνεύματος, το δε πνεύμα εναντία της σαρκός· ταύτα δε αντίκεινται προς άλληλα, ώστε εκείνα τα οποία θέλετε, να μη πράττητε.» Οι Χριστιανοί λοιπόν δεν πρέπει να προσκόπτουν στη μάταιη παγίδα ενός φθονερού ανταγωνισμού για να εξομοιωθούν με τους υλιστικούς «πλουτούντας»: «Μη γινώμεθα κενόδοξοι, αλλήλους ερεθίζοντες, αλλήλους φθονούντες.»—Εκκλησ. 5:10· 4:8· Γαλ. 5:17, 26.
Πλούτη που συσσωρεύονται πέρα από ό,τι απαιτούν οι λογικές σας ανάγκες, όχι μόνο στερούνται σταθερής αξίας αλλά και σας προσδιορίζουν ως υλιστάς και μαρτυρούν εναντίον σας και εναντίον της πνευματικότητός σας: «Ο πλούτός σας εσάπη, και τα ιμάτιά σας έγειναν σκωληκόβρωτα. Ο χρυσός σας και ο άργυρος εσκωρίασε, και η σκωρία αυτών θέλει είσθαι εις μαρτυρίαν εναντίον σας, και θέλει φάγει τας σάρκας σας ως πυρ· εθησαυρίσατε δια τας εσχάτας ημέρας.» Με τον πλούτον ένας άνθρωπος μπορεί να κάμη ένα επιδεικτικό πλατάγισμα, αλλ’ αυτό δεν διαρκεί περισσότερο από τα κύματα που προκαλούνται από μια πέτρα η οποία ρίχνεται μέσα σ’ ένα νερόλακκο. «Ανέτειλεν ο ήλιος με τον καύσωνα, και εξήρανε τον χόρτον, και το άνθος αυτού εξέπεσε, και το κάλλος του προσώπου αυτού ηφανίσθη· ούτω και ο πλούσιος θέλει μαρανθή εν ταις οδοίς αυτού.» «Παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός, και η επιθυμία των οφθαλμών, και η αλαζονεία του βίου δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου. Και ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.»—Ιάκ. 5:2, 3· 1:11· 1 Ιωάν. 2:16, 17.
Έτσι λοιπόν, τα αόρατα πράγματα του πνεύματος είναι εκείνα που διαρκούν, και όχι τα υλικά πράγματα που γεμίζουν το μάτι, και τα οποία πολλοί τώρα σωρεύουν συναγωνιστικά. Όπως ο απόστολος Παύλος, έτσι και οι αληθινοί Χριστιανοί το εκτιμούν αυτό και βλέπουν τους διαρκείς πνευματικούς θησαυρούς ως πιο επιθυμητούς: «Ημείς δεν ενατενίζομεν εις τα βλεπόμενα, αλλ’ εις τα μη βλεπόμενα· διότι τα βλεπόμενα είναι πρόσκαιρα, τα δε μη βλεπόμενα αιώνια.»—2 Κορ. 4:18.
Ο προφήτης Μωυσής έστρεψε νώτα προς το υλικό αποθησαύρισμα για ν’ αποβλέψη προς την αμοιβή της πνευματικότητος: «Δια πίστεως ο Μωυσής, αφού εμεγάλωσεν, ηρνήθη να λέγηται υιός της θυγατρός του Φαραώ, προκρίνας μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού, παρά θα να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας· κρίνας τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν μεγαλήτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς· διότι απέβλεπεν εις την μισθαποδοσίαν.» Έτσι έκαμε και ο μεγαλύτερος του Μωυσέως προφήτης, ο Χριστός Ιησούς. Ο Σατανάς ή Διάβολος τού προσέφερε την κυριαρχία όλων των βασιλείων της γης, αλλ’ ο Ιησούς απέρριψε τον υλικό αυτό πλούτο και τη μεγαλοπρέπεια και τη δύναμι, εμμένοντας, αντιθέτως, στην ακεραιότητα και στην αληθινή λατρεία του Ιεχωβά. Αργότερα, οι υλισταί Ιουδαίοι θέλησαν να τον κάμουν βασιλέα επειδή τους έδωσε άρτον. Και πάλι ο Ιησούς απέρριψε τη βασιλεία αυτή που ήταν αντίθετη προς τη διάταξι του Ιεχωβά, όταν δε συνεβούλευσε τους Ιουδαίους αυτούς να εκζητούν όχι τον φθαρτόν άρτον, αλλ’ Αυτόν τον ίδιον ως τον εξ ουρανού άρτον που έφερε ζωή αιώνια, εκείνοι απελάκτισαν αυτή την πνευματική προμήθεια.—Εβρ. 11:24-26· Ματθ. 4:8-10· Ιωάν. 6:15, 26-66.
Τι λοιπόν θα κάμουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά; «Διότι εις τούτο προσεκλήθητε, επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς, δια να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού,» είπε ο Πέτρος. «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού,» και «Παρατηρείτε τους όσοι περιπατούσιν ούτω, καθώς έχετε τύπον ημάς,» είπε ο Παύλος. «Λάβετε, αδελφοί μου, παράδειγμα της κακοπαθείας και της μακροθυμίας τους προφήτας, οίτινες ελάλησαν εν τω ονόματι του Ιεχωβά», έγραψε ο Ιάκωβος. Ναι, λάβετε τους πιστούς αυτούς προφήτας και μάρτυρας του Ιεχωβά ως παραδείγματα και μιμηθήτε τους, παρατηρήστε τους, προσπαθήστε να εξομοιωθήτε μ’ αυτούς και όχι με τους υλιστάς «πλουτούντας» του παλαιού αυτού κόσμου που φθείρεται! Γιατί να προσπαθούμε να εξομοιωθούμε με τους «πλουτούντας» όταν δεν θέλωμε να πάμε εκεί που πηγαίνουν αυτοί; Αντί τούτου, προσπαθήστε να μιμηθήτε εκείνους που αποτελούν τα καλά παραδείγματα, διότι εμείς θέλομε να πάμε εκεί όπου αυτοί πηγαίνουν και να είμεθα μαζί τους μέσα στον νέο κόσμο της δικαιοσύνης.—1 Πέτρ. 2:21· 1 Κορ. 11:1· Φιλιππησ. 3:17· Ιάκ. 5:10.