Υπερνίκησις των Φόβων της Γενεάς Αυτής
Φοβάστε τα δεινά; Πολλοί άνθρωποι τα φοβούνται. Αυτό συμβαίνει διότι αγνοούν την αιτία και τη σημασία των φόβων του κόσμου. Το παρόν άρθρον αποδεικνύει ότι μπορείτε πραγματικά να υπερνικήσετε τον φόβο και να βρήτε την ευτυχία και την εμπιστοσύνη που πηγάζουν από τη γνώσι.
Ο ΦΟΒΟΣ έχει περικαλύψει την παρούσα γενεά. Παντού οι άνθρωποι βρίσκονται σε φόβο. Φοβούνται την έλλειψι ασφαλείας. Την πείνα. Την ασθένεια. Τους γείτονάς των. Τις κυβερνήσεις. Τον πόλεμο. Τη γνώσι. Φοβούνται και τον φόβο ακόμη. Γι’ αυτό και πριν από λίγον καιρό, ο Αντλάι Στήβενσον εδήλωσε: «Η τραγωδία των ημερών μας είναι το κλίμα του φόβου στο οποίο ζούμε.»
Πρόσφατες εκθέσεις αναφέρουν ότι ο Ρωσικός λαός κατέχεται σε όλες τις περιστάσεις από φόβο. Αλλά και ο λεγόμενος ελεύθερος κόσμος δεν βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάστασι. Ένα κύμα φόβου του γείτονος παρέλυσε τόσο πολύ τη σκέψι ώστε ο Δρ Φ. Χ. Σάνφορντ, εκτελεστικός γραμματεύς της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρίας, είπε ότι η ασθένεια του «τι θα σκεφθούν οι άνθρωποι;» σύρει το ανθρώπινο γένος, από τον αμαξηλάτη ως τον επιστήμονα, προς μια «ζουρλομανδυακή» νοοτροπία και μια ζωή που ο ένας ακολουθεί τον άλλον κατά πόδας.—Σάιενς Νιους Λέττερ, 16 Απριλίου 1955.
Σε όλη την ιστορία, οποτεδήποτε υπήρχαν καιροί κρίσεως ή καταστροφής, οι άνθρωποι απέβλεπαν ακόμη προς το μέλλον, αν όχι μ’ εμπιστοσύνη, τουλάχιστον μ’ ελπίδα. Τώρα αυτό άλλαξε. «Από τότε που διεταράχθη η δημοσία τάξις στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο,» γράφει ο Γουώλτερ Λίπμαν στην Πάμπλικ Φιλόσοφυ, «δεν υπήρξε ασφάλεια για τα πλήθη, ούτε διανοητική άνεσις για κανένα.»
Οι επιστήμονες, που γνωρίζουν τη δύναμι του ατόμου όσο κανένας κοινός άνθρωπος, δίκαια φοβούνται το μέλλον. Και πριν ακόμη κατανοηθή πλήρως η καταστρεπτικότης της βόμβας υδρογόνου, ο Δρ Χάρολδ Κ. Γιούρεϋ, κάτοχος του Βραβείου Νόμπελ και ατομικός επιστήμων, εδήλωσε: «Απαλλαγή από φόβο; Θα τρώμε με φόβο, θα κοιμώμεθα με φόβο, θα ζούμε με φόβο και θα πεθαίνωμε με φόβο.»
Οι φιλόσοφοι, παρά τους ευφυείς στοχασμούς των, δεν μπορούν ν’ αγνοήσουν ή να εξαφανίσουν το κλίμα του φόβου. Ο Μπέρτραντ Ράσσελ, γράφοντας στο Περιοδικό Τάιμς της Νέας Υόρκης, 27 Σεπτεμβρίου 1953, έλεγε: «Από το έτος 1914 κάθε άνθρωπος με συναίσθησι των ροπών του κόσμου εθορυβήθη βαθιά από ό,τι έμοιαζε σαν μοιραία και προκαθωρισμένη πορεία προς μια ολοένα μεγαλύτερη καταστροφή.» Κατόπιν έστρεψε τον προβολέα προς το σκοτάδι του μέλλοντος, λέγοντας: «Πολλοί σοβαροί άνθρωποι έφθασαν να φρονούν ότι δεν μπορεί τίποτε να γίνη που ν’ αποτρέψη την κατάδυσι προς την καταστροφή.»
Οι πολιτικοί και οι κυβερνήται δεν μπορούν να βρουν διέξοδο από το αγωνιώδες κλίμα του φόβου. Παραζαλισμένοι και τρομαγμένοι, εκφέρουν λόγια απαισιοδοξίας. Λόγου χάριν, ο Αντλάι Στήβενσον με ειλικρίνεια ατένισε προς το μέλλον, με τον εξής τρόπο: «Ποτέ δεν πρόκειται να λύσωμε πολλά από τα δύσκολα προβλήματα του κόσμου, αλλ’ απλώς πρέπει να μάθωμε να ζούμε μ’ αυτά επί χρόνια, ίσως δε και επί αιώνες.» (Τάιμ, 22 Νοεμβρίου 1954) Για έναν πολιτικό, αυτό αποτελεί ευθεία ομιλία. Όχι ρόδινες υποσχέσεις, αλλ’ απλώς τα αστίλβωτα γεγονότα.
ΚΑΤΑΝΙΚΗΣΙΣ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΜΕ ΤΗ ΓΝΩΣΙ
«Χάνοντας την εύκολη αισιοδοξία μιας προηγούμενης γενεάς,» είπε προσφάτως ο γενικός γραμματεύς των Ηνωμένων Εθνών, «δεν πρέπει να ενεργούμε σαν να εχάσαμε και τη βαθιά πεποίθησι των προκατόχων μας για την αξία της γνώσεως.» Και όμως αυτό έκαμαν οι μεγάλες μάζες της ανθρωπότητος. Φοβούνται τη γνώσι, πρώτιστο όπλο καταπολεμήσεως του φόβου. Μη φοβάστε, λοιπόν, τη γνώσι. Ποια είναι αυτή η γνώσις που είναι εξόχου σπουδαιότητος στην κατανίκησι του φόβου; Είναι η γνώσις της σημασίας των παραδόξων χαρακτηριστικών της παρούσης γενεάς, του πρωτοφανούς παγκοσμίου φόβου της και του φόβου του μέλλοντος.
Ποιος μπορεί να μας δώση το κλειδί της σημασίας πραγμάτων όπως αυτό; Είναι μάταιο βέβαια ν’ απορροφά κανείς τους διανοητικούς εμετούς των φοβοπλήκτων κοσμικών ανθρώπων, οι οποίοι αδίστακτα ομολογούν ότι αγωνίζονται μέσα στην ομίχλη του φόβου. Μάλλον πρέπει να πάμε σ’ έναν που μιλεί αυθεντικά, δηλαδή, στον Υιόν του Θεού, στον Ιησού Χριστό. Απαντώντας σ’ ένα ερώτημα σχετικό με τη συντέλεια του τωρινού συστήματος πραγμάτων, ο μεγαλύτερος προφήτης που έζησε ποτέ είπε: «Θέλει εγερθή έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν. Και θέλουσι γείνει κατά τόπους σεισμοί μεγάλοι, και πείναι και λοιμοί, και θέλουσιν είσθαι φόβητρα.»—Λουκ. 21:10, 11.
Τα «φόβητρα» προελέχθησαν έτσι ως ένα σημείον των εσχάτων ημερών. Αυτά τα «φόβητρα», αυτά καθ’ εαυτά, δεν αποτελούν το σημείον των «εσχάτων ημερών»· αλλ’ όταν συμβαίνουν μαζί με τα άλλα προειπωμένα δεινά που θα επήρχοντο σε μια γενεά, όπως τώρα, το σημείον των «εσχάτων ημερών» γίνεται ορατό.
Τα «φόβητρα» αυτά δεν επρόκειτο να είναι τα συνήθη φόβητρα, φόβοι τέτοιου είδους που συχνά έχει ο άνθρωπος. Α όχι, διότι ο μέγας Προφήτης ετόνισε τη μοναδικότητα των «φοβήτρων» αυτών, όταν είπε ότι θα υπήρχε επάνω στη γη «συνοχή εθνών εν απορία ηχούσης θαλάσσης και σάλου, αποψυχόντων ανθρώπων από φόβου και προσδοκίας των επερχομένων τη οικουμένη.» (Λουκ. 21:25, 26, Κείμενον) Σημειώστε τι σημαίνει αυτό: Πρώτον, μια τέτοια στενοχώρια και φόβον μεταξύ των εθνών, ώστε και οι πιο ευφυείς κυβερνήται δεν θα μπορούσαν να βρουν μια διέξοδο· με άλλους λόγους, τέτοιον έντονο φόβο σε όλο τον κόσμο που θα ήταν πρωτοφανής στην ιστορία του ανθρώπου. Δεύτερον, οι άνθρωποι θα ήσαν ‘αποψυχούντες από φόβου’. Γιατί; Ένεκα της «προσδοκίας των επερχομένων,» δηλαδή ένεκα φόβου του ίδιου του μέλλοντος. Τα παράξενα χαρακτηριστικά της εποχής μας δείχνουν την εκπλήρωσι της προφητείας του Ιησού.
Έτσι, από το έτος 1914 αυτή η γενεά—η γενεά που γνωρίζει τον φόβον όσο καμμιά άλλη γενεά—ζη στις «έσχατες ημέρες,» στον «έσχατο καιρό», δηλαδή στον καιρό που ένα διεφθαρμένο, πονηρό σύστημα πραγμάτων είναι καταδικασμένο να παρέλθη για ν’ αφήση έδαφος για ένα δίκαιο νέο κόσμο που δημιουργεί ο Θεός. Στην αποκορύφωσι της μεταβατικής αυτής περιόδου θα επέλθη ο Αρμαγεδδών. Αυτός θ’ αποτελέση το φοβερώτερο γεγονός όλων των αιώνων, περασμένων και μελλόντων, διότι, όπως εδήλωσε ο Ιησούς, «θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.»—Ματθ. 24:21.
Πολλοί, λοιπόν, άνθρωποι έχουν εσφαλμένους φόβους. Φοβούνται τους πλησίον των, ή φοβούνται τα έθνη. Μάλλον, πρέπει να φοβούνται τον Αρμαγεδδώνα. Πρέπει να τον φοβούνται, διότι αυτός θα καταστρέψη τον κόσμο τους και τους ιδίους, επίσης, αν συμπαραμείνουν μ’ αυτόν. Αλλ’ η μάζα του ανθρωπίνου γένους το αγνοεί αυτό. Η δε άγνοια τρέφει τον φόβο των δεινών. Τώρα, λοιπόν, είναι καιρός ν’ αντιμετωπισθούν άφοβα τα γεγονότα, ειδικά εφόσον η παρούσα γενεά αντιμετωπίζει τον Αρμαγεδδώνα. Ο Ιησούς προειδοποίησε: «Αληθώς σας λέγω, ότι δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα [μαζί και ο Αρμαγεδδών].» Λουκ. 21:32.
Πραγματικά, δεν έχετε ανάχκη να φοβάστε ούτε και τον Αρμαγεδδώνα, αν αποκτήσετε γνώσι και ενεργήσετε σύμφωνα μ’ αυτή τη γνώσι. Γιατί; Διότι τα δεινά και τα γεγονότα που όλα μαζί θα αποτελέσουν το σημείο των «εσχάτων ημερών» είναι αιτία χαράς, όχι λύπης· εμπιστοσύνης, όχι φόβου. Παράξενο φαίνεται; Όχι, όταν ακούμε αυτά τα λόγια του Διδασκάλου, λόγια που λέγουν στους αληθινούς Χριστιανούς να αγάλλωνται όταν βλέπουν τον κόσμο σε πρωτοφανή κατάστασι φόβου με τους πολέμους του, τη στενοχωρία των εθνών, τους φόβους και τον ζόφον του μέλλοντος, τους σεισμούς, τις πείνες και τα άλλα δεινά: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.»—Λουκ. 21:28.
Η απελευθέρωσις σ’ ένα δίκαιο νέο κόσμο είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθή. Γι’ αυτό ο απόστολος Πέτρος, αφού μιλεί για την καταστροφή του παρόντος συστήματος πραγμάτων, προχωρεί με την παρηγορητική διαβεβαίωσι: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρ. 3:13) Όλα, λοιπόν, τα δεινά και οι φόβοι του κόσμου αποτελούν αιτίαν χαράς, διότι έχουν την εξής σημασία: αποτελούν προανάκρουσμα του νέου δικαίου κόσμου του Θεού.
Αλλ’ η γνώσις της σημασίας των φόβων του κόσμου δεν αρκεί. Πρέπει κανείς να προχωρήση για να λάβη γνώσι της αιτίας, για την οποίαν ο κόσμος κατέχεται από φόβο. Χωρίς αυτή τη γνώσι μάχεται κανείς εναντίον εχθρού στο σκοτάδι. Ο λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, ρίχνει το φως του προβολέως επάνω στον εχθρό του ανθρώπου, τον δημιουργό του φόβου, τον πρώτιστο εχθρό του Ιεχωβά, δηλαδή, τον Σατανά ή Διάβολο. Δεν είναι παράδοξο ότι η γη βρίσκεται σε αναβρασμό: από το έτος 1914, έπειτα από έναν πόλεμο στον ουρανό, ο Σατανάς κατερρίφθη στη γη, όπου τώρα προκαλεί τη δυσφορία και τη βία. Η Γραφή μάς διαφωτίζει στην Αποκάλυψι 12:7-10, 12:
«Και έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ· ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού επολέμησαν κατά του δράκοντος, και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού. Και δεν υπερίσχυσαν, ουδέ ευρέθη πλέον τόπος αυτών εν τω ουρανώ. Και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος, και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην· και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ’ αυτού.» Το αποτέλεσμα: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.»
ΚΑΜΕΤΕ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ ΒΟΗΘΟΝ ΣΑΣ
Γνωρίζοντας τώρα ότι ζούμε σ’ έναν πολύ θαυμαστό καιρό της ανθρωπίνης ιστορίας, είσθε σε θέσι να υπερνικήσετε τον φόβο. Αλλά πρέπει να ακολουθήσετε την πορεία της λήψεως γνώσεως. Διαθέστε χρόνον προς τούτο. Μελετήστε τον λόγον του Θεού με τη βοήθεια των πολλών βοηθημάτων Γραφικής μελέτης που φέρουν στον λαό οι μάρτυρες του Ιεχωβά για τη μάχη εναντίον του φόβου. Θυμηθήτε ότι η Γραφή δίνει την εξής συμβουλή: «Ο σοφός άνθρωπος είναι καλύτερος παρά τον δυνατόν, και ο άνθρωπος γνώσεως παρά τον ισχυρόν· διότι με σοφήν καθοδηγίαν, διεξάγεις πόλεμον· εκ του πλήθους δε των συμβούλων προέρχεται νίκη.» Αφού ένας «σοφός» είναι καλύτερος από έναν «δυνατόν», αυτός είναι κατηρτισμένος για να υπερνικήση τον φόβο. Οι βασιλείς και οι άρχοντες, λαμβάνοντας σοφές οδηγίες από συμβούλους, σχεδιάζουν να κάμουν πόλεμον. Για να διεξαγάγετε, λοιπόν, πόλεμο εναντίον του φόβου και ενός τόσο φοβερού εχθρού όπως ο Σατανάς ή Διάβολος, έχετε ανάγκην των αρίστων συμβούλων. Δεν μπορεί να υπάρξουν καλύτεροι σύμβουλοι από τον Ιεχωβά Θεό και τον Χριστό Ιησού. Ακολουθήστε τη συμβουλή τους. Προσέχοντας τη συμβουλή του Θείου λόγου θα μπορέσετε να πολεμήσετε επιτυχώς και να εγκολπωθήτε τους λόγους: «Ο Ιεχωβά είναι βοηθός μου· δεν θέλω φοβηθή.»—Παροιμ. 24:5, 6, ΜΑΜ· Εβρ. 13:6, ΜΝΚ.
Ο λόγος του Θεού είναι σαν ξίφος, η δε γνώσις που λαμβάνεται απ’ αυτόν είναι σαν μια πολεμική ενδυμασία. Στους αρχαίους χρόνους, όταν ένας στρατιώτης έβγαινε να πολεμήση, ένα ξίφος και μια πολεμική ενδυμασία δεν ήσαν αρκετά· εχρειάζετο και μια ασπίδα. Έτσι, αφού ο πόλεμος του Χριστιανού είναι πραγματικά «εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου» και «εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις», η Γραφή σάς συμβουλεύει να «αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού,» και προ πάντων να «αναλάβετε την ασπίδα της πίστεως, δια της οποίας θέλετε δυνηθή να σβέσητε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα.» Πόσο σπουδαία, λοιπόν, είναι η πίστις για την υπερνίκησι του φόβου, του φόβου ο οποίος προέρχεται από τις μεθοδείες του Διαβόλου! Γνωρίζετε πόσο δυνατή είναι η πίστις; Πίστις που έχει ως αποτέλεσμα μια επάφεσι μ’ εμπιστοσύνη στον λόγο του Θεού είναι τόσο ισχυρή ώστε ο απόστολος είπε: «Αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών.» Χρειάζεσθε αυτό το είδος της πίστεως για να νικήσετε τον φόβο.—Εφεσ. 6:11-17· 1 Ιωάν. 5:4
ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Κάτι περισσότερο ακόμη και από την πίστι και τη γνώσι απαιτείται για την υπερνίκησι των φόβων της παρούσης γενεάς. Διότι πρέπει κανείς να εγκαταλείψη το κλίμα του φόβου και να μπη στο κλίμα της αγάπης. Γιατί; Διότι «φόβος δεν είναι εν τη αγάπη, αλλ’ η τελεία αγάπη έξω διώκει τον φόβον.» (1 Ιωάν. 4:18) Τι είδους αγάπη είναι αυτή που ‘διώκει έξω τον φόβον’; Μόνον εκείνη η αγάπη που προσδιώρισε ο Ιησούς θα μπορούσε να είναι τόσο δυνατή. Είναι η αγάπη που εμπερικλείεται στις δύο μεγάλες εντολές της ζωής: «Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου.» «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.»—Ματθ. 22:37-39, ΜΝΚ.
Το ν’ αγαπήσετε τον Ιεχωβά σημαίνει να παύσετε να φοβάστε ανθρώπους. Πραγματικά, είναι ανόητο το να φοβάστε ανθρώπους. Αυτοί δεν μπορούν να σας δώσουν ζωή. Ο Θεός μπορεί. Οι άνθρωποι μπορούν ν’ αφαιρέσουν ζωή, αλλά δεν μπορούν ν’ αφαιρέσουν το δικαίωμα ενός ανθρώπου για μελλοντική ζωή στον νέο κόσμο. Αλλ’ ο Θεός μπορεί! Γι’ αυτό, ο Ιησούς συμβουλεύει: «Και μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη.» Η αγάπη του Ιεχωβά, λοιπόν, απαιτεί να φοβούμεθα τον Μόνον που είναι ορθόν να φοβούμεθα. Φοβηθήτε τον Ιεχωβά. Δεν πρόκειται για εξευτελιστικό φόβο, όπως είναι ο φόβος των ανθρώπων. «Ο φόβος του άνθρωπου στήνει παγίδα,» αλλά «ο φόβος του Ιεχωβά είναι καθαρός, διαμένων εις τον αιώνα.» Τέλος, η αγάπη προς τον Ιεχωβά καταδεικνύεται με την υπακοή στις εντολές του: «Αύτη είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού.»—Ματθ. 10:28· Παροιμ. 29:25· Ψαλμ. 19:9, ΑΣ· 1 Ιωάν. 5:3.
Όσο για τους πλησίον μας, πρέπει να τους αγαπούμε, όχι να τους φοβούμεθα. Η αγάπη θα εκδιώξη τον φόβον. Ο καλύτερος τρόπος εκδηλώσεως αγάπης προς τον πλησίον μας είναι να του φέρωμε ένα άγγελμα που απομακρύνει τον φόβο, δηλαδή τα αγαθά νέα του νέου κόσμου του Ιεχωβά.
Ναι, κάμετε γνωστό στους άλλους το μόνο μέσον θεραπείας που υπάρχει για έναν κόσμο φόβου, και το οποίον είναι ο νέος κόσμος του Θεού. Διότι ο νέος εκείνος κόσμος θα είναι κόσμος ησυχίας και ειρήνης, ζωής και υγείας, ευτυχίας και χαράς. Θα παρέλθουν οι φόβοι κάθε είδους! Δεν θα υπάρχη πια φόβος του μέλλοντος. Δεν θα υπάρχουν πια ασφαλιστήρια συμβόλαια, ούτε και ασφάλεια ζωής, διότι ο Ιεχωβά εγγυάται το μέλλον σας: «Διότι ως οι νέοι ουρανοί και η νέα γη, τα οποία εγώ θέλω κάμει, θέλουσι διαμένει ενώπιόν μου, λέγει ο Ιεχωβά, ούτω θέλει διαμένει το σπέρμα σας και το όνομά σας.» (Ησ. 66:22, ΑΣ) Ποτέ, ποτέ πια δεν θα υπάρχη φόβος ασθενείας ή φόβος θανάτου, διότι «θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον.» (Αποκάλ. 21:4) Ποτέ πια οι άνθρωποι δεν θα φοβούνται τον φόβον, διότι η απαλλαγή από τον φόβον θα αποτελή απόλυτη πραγματικότητα. Αυτό λέγει ο Θεός: «Και θέλουσι κάθησθαι έκαστος υπό την άμπελον αυτού, και υπό την συκήν αυτού· και δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών· διότι το στόμα του Ιεχωβά των δυνάμεων ελάλησε.» (Μιχ. 4:4, ΑΣ) Το κλίμα του φόβου θα έχη αντικατασταθή από το κλίμα της αγάπης.
Και τώρα ακόμη μπορείτε να είσθε απαλλαγμένοι από τους φόβους αυτής της γενεάς. Αποκτήστε γνώσι, πίστι και αγάπη. Άλλο ένα βήμα είναι αναγκαίο. Χρειάζεσθε από τώρα το κλίμα της αγάπης· χρειάζεσθε από τώρα το κλίμα της αφοβίας. Αν συναναστρέφεσθε τον παλαιό κόσμο, θα μολυνθήτε από φόβο. Μάλλον, να συναναστραφήτε αφόβους ανθρώπους και να μετάσχετε της αφοβίας των. Ναι, αντιμετωπίστε το μέλλον μ’ εμπιστοσύνη μαζί με την άφοβη κοινωνία του Νέου Κόσμου, μη αμελώντας ποτέ να εκδηλώνετε αγάπη προς τους πλησίον σας με το να τους προσκαλήτε να συνενωθούν με τους μάρτυρας του Ιεχωβά και τώρα «είπατε προς τους πεφοβημένους την καρδίαν, Ισχύσατε, μη φοβείσθε.»—Ησ. 35:4.