Συμβαδίζοντας με την Αλήθεια

«Ετρέχετε καλώς· τις σας εμπόδισεν ώστε να μη πείθησθε εις την αλήθειαν;»—Γαλ. 5:7.

1. Γιατί είναι αναγκαία μια συνεχής συνάντησις διανοιών και καρδιών μεταξύ Θεού και ανθρώπου, και τι έχει παρασχεθεί γι’ αυτόν τον σκοπό;

Ο ΙΕΧΩΒΑ ως ο φιλάγαθος Δημιουργός και Ευεργέτης του ανθρώπου έκαμε άφθονη προμήθεια για τους δούλους του, ώστε να τον λατρεύουν με όλη των τη διάνοια και την καρδιά. Πράγματι, η στενή, θερμή σχέσις που δημιουργεί ο Ιεχωβά μεταξύ του εαυτού του και των αληθινών λατρευτών του απαιτεί την οικοδομή της διανοίας και της καρδιάς. Αυτό γίνεται άριστα με το να συμβαδίζωμε με την αλήθεια. Όταν συμβαδίζωμε με το ρεύμα της νέας αληθείας υπάρχει μια συνεχής συνάντησις των διανοιών και των καρδιών μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Το να δίνωμε χρήματα και να προσφέρωμε υλικές θυσίες τώρα, φέρνει ένα μέτρον ευχαριστήσεως στον ζώντα Θεόν. Αλλ’ αυτός ειδικά ζητεί τον «καρπόν χειλέων» εκείνων που τον υπηρετούν και τον αινούν απ’ την καρδιά τους. (Εβρ. 13:15) Ο Σαμουήλ, όταν απερρίφθη ο υλιστικού φρονήματος, ψυχρής καρδιάς, οπισθοδρομικός Βασιλεύς Σαούλ, είπε: «Ο Ιεχωβά βεβαίως θέλει ζητήσει δι’ εαυτόν άνθρωπον κατά την καρδίαν αυτού, και θέλει διορίσει αυτόν ο Ιεχωβά να ήναι άρχων επί τον λαόν αυτού.» (1 Σαμ. 13:14, ΜΝΚ· 15:22) Αυτός ο άνθρωπος κατά την καρδίαν του Ιεχωβά απεδείχθη ότι ήταν ο αγαπητός Δαβίδ, ο οποίος αργότερα έγινε κεχρισμένος βασιλεύς. Όπως το κατέδειξε σε όλη τη θεοκρατική σταδιοδρομία του Δαβίδ, ο Ιεχωβά Θεός έχει παραγάγει μια άφθονη παρακαταθήκη αληθείας, από την οποία κάθε δούλος μπορεί να αντλή ανεκτιμήτους θησαυρούς γνώσεως και σοφίας για να τρέφη την πρόθυμη διάνοιά του και να γεμίζη τη δεκτική καλλιέργειας καρδιά του. «Διότι εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα. Ο καλός άνθρωπος εκ του καλού θησαυρού της καρδίας εκβάλλει τα καλά· και ο πονηρός άνθρωπος του πονηρού θησαυρού εκβάλλει τα πονηρά.»—Ματθ. 12:34, 35.

2. Πώς ανεπτύχθη η αληθινή θρησκεία;

² Σύμφωνα μ’ αυτό, ο Ιησούς εδίδαξε ότι η αληθινή θρησκεία δεν είναι υλιστική, ότι είναι η λατρεία του Ιεχωβά Θεού «εν πνεύματι και αληθεία». (Ιωάν. 4:24) Η αληθινή αυτή θρησκεία είναι πραγματικά μια πάντοτε επεκτεινόμενη νοήμων λατρεία του Ιεχωβά, όπως καθοδηγείται από το άγιο πνεύμα του Θεού. Η αληθινή θρησκεία βασίζεται σε μια σειρά ανακοινώσεων της αληθείας ουρανίας προελεύσεως, οι οποίες έγιναν γνωστές και κατεγράφησαν από τον καιρό του Αδάμ, ως τον καιρό του αποστόλου Ιωάννου. Οι ανακοινώσεις αυτές από τον ουρανό κάνουν έκκλησι στη διάνοια και στην καρδιά του αληθινού λατρευτού και επομένως είναι ουσιωδώς πνευματικές. Συνεπώς, η μία πλήρης θρησκεία που απεκαλύφθη προοδευτικά σ’ ολόκληρη τη Βίβλο, αποτελεί την αληθινή θρησκεία σήμερα. Για να είναι κανείς συγχρονισμένος όσον αφορά την αληθινή θρησκεία, πρέπει να συμβαδίζη με την επέκτασι της αληθινής θρησκείας και να είναι κατατοπισμένος σε όλα τα βήματα της αναπτύξεώς της.

3. Ποια ήταν η αλήθεια προς την οποία συνεμορφώθη ο Ενώχ;

³ Στον καιρό του Ενώχ, πριν από 4.994 περίπου χρόνια, η αληθινή θρησκεία περιελάμβανε την Εδεμική, συγκινητική επαγγελία του Θεού περί αποστολής ενός ισχυρού Σπέρματος, ενός ελευθερωτού, ο οποίος θα διεκδικούσε το όνομα του Ιεχωβά εναντίον του Σατανά με την εγκαθίδρυσι ενός δικαίου συστήματος Νέου Κόσμου δίχως τέλος. Αναμφιβόλως η καθαρή λατρεία του Ενώχ περιελάμβανε επίσης την μίμησι του παραδείγματος του Άβελ με την προσφορά θυσιών ζώων, οι οποίες υπεδείκνυαν την πνευματική ελπίδα για τη μεγάλη θυσία αντιλύτρου που ήταν αναγκαία για την απολύτρωσι του ανθρώπου από την ανικανότητά του—ανικανότητα αμαρτίας και θανάτου. (Γεν. 3:15· 4:4· 5:23) Ενώ ο Ενώχ περιπατούσε στις κατευθύνσεις του αληθινού Θεού, αντημείφθη με το να λάβη μια ακόμη αποκάλυψι από τον ουρανό ως πρόσθετη αλήθεια για την αληθινή θρησκεία. Με όραμα ο Ενώχ ενεθαρρύνθη να διακρατήση ακεραιότητα, με το να του δειχθή ότι η ασέβεια δεν ωφελεί, επειδή ο Ιεχωβά θα θέση σε λειτουργία μια μεγάλη οργάνωσι κρίσεως αποτελούμενη από «μυριάδας αγίων» για να επιφέρη εκτέλεσι καταστροφής σε όλη την εχιδνοειδή οργάνωσι των πονηρών του Σατανά.—Ιούδ. 14, 15.

4. Πώς ο Αβραάμ συνεμορφώθη προς την αλήθεια;

⁴ Κατόπιν, στην εποχή του Αβραάμ, πριν από 3.739 χρόνια, η αληθινή θρησκεία όχι μόνο περιελάμβανε όλα όσα είχε πιστεύσει ο Ενώχ, αλλά και είχε διευρυνθή για να θέση εμπιστοσύνη στο υπόμνημα της παραδειγματικής πολιτείας του Θεού με τον Νώε πριν από τον κατακλυσμό. Εκεί έγινε μια παγγήινη εικόνα διαφυλάξεως μιας μειονότητος δικαίων οι οποίοι επέζησαν σε μια καθαρισμένη γη ενώ ένας ολόκληρος πονηρός κόσμος αδίκων κατεστράφη. Η θρησκευτική δίαιτα του Αβραάμ για τη διάνοια και την καρδιά περιελάμβανε ακόμη μια αναγνώρισι της διαθήκης του ουρανίου τόξου που είχε συναφθή με τον Νώε και εθέσπιζε την αγιότητα της ζωής επάνω στη γη μετά τον κατακλυσμό. (Γέν. 6:13, 14· 9:2, 3, 13) Ως άνθρωπος πίστεως, ο Αβραάμ είχε πολύ ενισχυμένη την ελπίδα του στον Νέο Κόσμο με την ειδική διαθήκη, τον λόγον και τον όρκον του Ιεχωβά, τα οποία έγιναν αμετάβλητα νόμιμα θεμέλια για ένα νέο κόσμο. Στην περίπτωσι αυτή ο Θεός εβεβαίωσε τις διάνοιες των λατρευτών του όταν υπεσχέθη ότι ο ελευθερωτής του Νέου Κόσμου θα κατήγετο από τον Αβραάμ, λέγοντας: «Εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης.» (Γέν. 22:17, 18) Η αληθινή θρησκεία δεν ωδήγησε τον Αβραάμ προς τον υλισμό ώστε ν’ αποπειραθή να ιδρύση μια ανθρωποποίητη οργάνωσι και έτσι να προτρέξη του Ιεχωβά. Όχι, αυτός «περιέμενε την πόλιν [την οργάνωσιν του Νέου Κόσμου] την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας [πόλεως] τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός.» (Εβρ. 11:10) Στον Ισαάκ και στον Ιακώβ έγιναν περαιτέρω αποκαλύψεις της αληθείας. Απεκαλύφθη στον Ιακώβ πριν από τον θάνατό του ότι η γενεαλογική γραμμή του σπέρματος, του Βασιλέως, θα διήρχετο μέσω του τετάρτου υιού του Ιούδα, από τον απόγονον του οποίου δεν θα εξέλειπε το σκήπτρον της βασιλείας του Νέου Κόσμου.—Γέν. 49:10.

5, 6. (α) Πώς επεξετάθη η αληθινή θρησκεία στον καιρό του Μωυσέως; (β) Ποια αλήθεια ήταν νέα στον καιρό του Δαβίδ;

⁵ Ο Μωυσής, ο μεγάλος άνθρωπος του Θεού, απέθανε πριν από 3.428 χρόνια. Εν τούτοις, στη διάρκεια της μακράς του διακονίας, η αληθινή θρησκεία επροχώρησε πολύ λόγω των πολλών ουρανίων ανακοινώσεων που μετεδόθησαν μέσω αυτού. Όλες αυτές οι νέες αλήθειες προσετέθησαν στην αληθινή θρησκεία του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ. Ο μεγάλος όγκος νομοθεσίας της διαθήκης του νόμου μέσω του Μωυσέως με τους εξακοσίους και πλέον νόμους της παρουσίασε ένα εκτεταμένο σχεδιάγραμμα ή τύπον λεπτομερειών, που έρριχναν προφητικές σκιές της βασιλείας του Νέου Κόσμου, η οποία επρόκειτο να ιδρυθή από το Σπέρμα, τον Βασιλέα που προωρίζετο να έλθη μέσω του Αβραάμ. Ως μέρος της εξαπλωμένης αληθινής θρησκείας είχαν επιβληθή δια νόμου στους Ισραηλίτες συστήματα θυσιών, σαββάτων, εορτών, δεκάτων, ιερατείου, καθαρισμών και άλλων καθηκόντων αποκλειστικής αφοσιώσεως της διανοίας και της καρδιάς προς τον αόρατον Βασιλέα των Ιεχωβά.—Έξοδος, κεφάλαια 19 έως 23.

⁶ Επάνω στο θρόνο του ενωμένου Ισραήλ πριν από 3.020 χρόνια, ο Βασιλεύς Δαβίδ από τη φυλή του Ιούδα εχειρίζετο με τυπικό τρόπο το σκήπτρον της υποσχεμένης βασιλείας. Ο Ιεχωβά έκαμε μια διαθήκη με τον Δαβίδ, η οποία έγινε γνωστή αργότερα ως «τα ελέη του Δαβίδ», και στην οποία εδίδετο η επαγγελία ότι ο προ πολλού προειπωμένος Μεσσίας, το Σπέρμα, θα ήταν από τη γενεαλογική του γραμμή. (Πράξ. 13:34) Ο Ιεχωβά είπε: «Αυτός θέλει οικοδομήσει εις εμέ οίκον [ναόν], και θέλω στερεώσει τον θρόνον αυτού έως αιώνος. Εγώ θέλω είσθαι εις αυτόν πατήρ, και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ υιός.» (1 Χρον. 17:12, 13) Απεκαλύφθη επίσης η αλήθεια ότι αυτός ο μέλλων Δαβιδικός Μεσσίας θα υπηρετούσε ως ιερεύς—βασιλεύς κατά την ομοιότητα του Μελχισεδέκ.—Ψαλμ. 110:4.

7. Τι προσετέθη στην αληθινή θρησκεία έως το 607 π.Χ.; Στον καιρό Δανιήλ; Στον καιρό του Μαλαχία;

⁷ Τελικά, πριν από 2.562 χρόνια, η Δαβιδική δυναστεία έγινε αδρανής όταν ο Βασιλεύς Σεδεκίας εξεθρονίσθη και ο θρόνος εκηρύχθη «εν χηρεία» το 607 π.Χ. Έως τον καιρόν αυτόν όλη η προφητεία του Ησαΐα και το μεγαλύτερο μέρος των ανακοινώσεων μέσω του Ιεζεκιήλ και του Ιερεμία και μερικών από τους μικρούς προφήτας είχαν διακηρυχθή και παραδοθή για δημοσία διανομή. Αυτή η πλημμύρα προφητικών αληθειών ανεφέρετο στην πτώσι και αποκατάστασι της Ιερουσαλήμ και ήταν πράγματι πνευματική τροφή για τις διάνοιες και τις καρδιές της πιστής μειονότητος του Ισραήλ. Ενώ οι προφητείες αυτές είχαν τις μικρογραφικές των εκπληρώσεις στον κατά σάρκα Ισραήλ, όμως ερρίπτοντο μακρότερες σκιές αγαθών που επρόκειτο να εκπληρωθούν σε μεταγενεστέρους καιρούς σ’ έναν πολύ ενδοξότερον πνευματικόν Ισραήλ του Θεού. Κατόπιν μέσω του προφήτου Δανιήλ ήλθαν ουράνιες προφητικές αλήθειες όσον αφορά την έγερσι και πτώσι των Εθνικών βασιλειών ως τον καιρό που θα ενεφανίζετο στην παγκόσμια σκηνή η βασιλεία του Νέου Κόσμου του Μεσσία για να κατασυντρίψη και να συντελέση όλες αυτές τις βασιλείες του παλαιού κόσμου. Σε νικηφόρο διεκδίκησι η βασιλεία αυτή θα διέμενε για πάντα. Κατόπιν, πριν από 2.397 χρόνια, εγράφη η τελευταία προφητεία των Εβραϊκών Γραφών, η προφητεία του Μαλαχία, εκθέτοντας αλήθειες σχετικά με την έλευσι του Ιεχωβά στον ναό για κρίσι μαζί με τον «άγγελον της διαθήκης» Του, για να κάμουν διευθετήσεις για καθαρισμόν του ιερατείου που θα ωδηγούσε στην καθαρή λατρεία για τον νέο κόσμο.—Ιεζ. 21:27· Γαλ. 6:16· Μαλαχ. 3:1.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

8. (α) Πώς διεκόπησαν τα 400 χρόνια σιωπής όσον αφορά τις ουράνιες αποκαλύψεις; (β) Τι συνέβη στην αληθινή θρησκεία κατά τη διάρκεια του πρώτου αιώνος μ.Χ.;

⁸ Επί τετρακόσια χρόνια και πλέον η γραμμή ανακοινώσεων από τον ουρανό ήταν σιωπηλή. Έξαφνα, πριν από 1.958 χρόνια, εσημειώθη μια γοργότης επικοινωνιών στο 3 π.Χ. και στο 2 π.Χ. εν σχέσει με τη γέννησι του υιού του Δαβίδ στη Βηθλεέμ, ο οποίος επρόκειτο να είναι το σπέρμα του Αβραάμ, ο Ελευθερωτής-Σπέρμα της Ουρανίας, ομοίας με γυναίκα, οργανώσεως του Θεού. Μια φορά ακόμη η αληθινή θρησκεία επλουτίσθη θεϊκά, αυτή τη φορά με αγγέλματα που εδόθησαν μέσω του Ζαχαρία, της Μαρίας, της Ελισάβετ, του Ιωσήφ, των ποιμένων, του Συμεών και της Άννας της προφήτιδος. Μετά τριάντα χρόνια ο Ιησούς αυτός έγινε ο Χριστός του Ιεχωβά όταν εχρίσθη ως ο προσδιωρισμένος Βασιλεύς του νέου κόσμου. Η πρωτοφανής του εκστρατεία κηρύγματος επί τριάμισι χρόνια, εξαπέλυσε μια αληθινή πλημμύρα νέων αληθειών που διήγειραν και εγέμισαν τις διάνοιες και τις καρδιές εκείνων που είχαν συναίσθησι των πνευματικών αναγκών των και δεν είχαν τίποτε έως τότε. Σθεναρά αυτός έδωσε εξήγησι και έθεσε θεμέλια για μια πνευματική «βασιλεία των ουρανών», η οποία επρόκειτο να είναι η εκπλήρωσις της ελπίδος και του πιο προσφιλούς ονείρου του Ισραήλ. Μετά τη σταύρωσι του Ιησού ως λυτρωτού του ανθρώπου, επιπρόσθετα ιερά μυστικά εξακολούθησαν να ρέουν μέσω των αποστόλων του Χριστού. Οι τελικές αποκαλύψεις εδόθησαν στον Ιωάννη πριν από 1.860 χρόνια, στο έτος 96 (μ.Χ.). Έτσι ένα μακρό, πυκνά υφασμένο σχοινί ουρανίων αποκαλύψεων επί μια περίοδο τεσσάρων χιλιάδων ετών και πλέον διεφυλάχθη για μας στα εξήντα έξη βιβλία της Γραφής. Εκεί περιέχονται οι ιεροί χρησμοί ή τα άγια λόγια της αληθείας που απεκαλύφθησαν προοδευτικά με το άγιο πνεύμα. Εκεί είναι καταγεγραμμένη και προσιτή σε όλους η προοδευτική προμήθεια των πνευματικών θησαυρών του Θεού. Σ’ αυτή την πάντοτε επεκτεινόμενη τράπεζα πνευματικού συμποσίου υπάρχει τροφή για όλους, ώστε να θρέψουν τη διάνοια και την καρδιά πλουσίως.—Λουκάς, κεφάλαια 1 και 2.

9, 10. (α) Γιατί είναι παραδειγματική η πορεία του Αβραάμ; (β) Ποια ήταν η στάσις πλείστων από τους Ιουδαίους στον καιρό του Στεφάνου;

⁹ Όπως είδαμε, ο Αβραάμ, ο Μωυσής και οι πιστοί προφήται ήσαν μεταξύ των πολλών οι οποίοι παρέμειναν συγχρονισμένοι με την αλήθεια για να ενδυναμωθούν στις πνευματικές των ανάγκες. Παρέμειναν συγχρονισμένοι καθώς η αλήθεια είχε αποκαλυφθή σ’ αυτούς με το άγιο πνεύμα ως τον καιρό τους. Οι νομιμόφρονες αυτοί δούλοι του Ιεχωβά απέβλεπαν προς τα εμπρός από θρησκευτική άποψι. Δεν έπεσαν προς τα οπίσω σε μια στατική κατάστασι, στην τροχιά της παραδόσεως. Γι’ αυτούς η αληθινή θρησκεία ήταν δυναμική, θρησκεία δράσεως, η οποία εκινείτο προς τα εμπρός σε νέα προνόμια κατανοήσεως και υπηρεσίας. Ήσαν πάντοτε άγρυπνοι για νέες αποκαλύψεις μέσω του αγίου πνεύματος όσον αφορά τη μεγάλη ελπίδα του ερχομένου νέου κόσμου. «Δια τούτο ο Θεός δεν επαισχύνεται αυτούς, να λέγηται Θεός αυτών· διότι ητοίμασε δι’ αυτούς πόλιν [την οργάνωσι του Νέου Κόσμου].»—Εβρ. 11:16.

¹⁰ Αλλά οι Ιουδαίοι του αιώνος του Χριστιανού Στεφάνου δεν ακολούθησαν το προοδευτικό παράδειγμα του Αβραάμ και του Μωυσέως. Αντίθετα ήσαν όμοιοι με πολλούς από τους απίστους προπάτοράς των που δεν συνεβάδιζαν με την αλήθεια, που είχαν υλιστικό φρόνημα και αρνήθηκαν να θρέψουν τις διάνοιές των και τις καρδιές των πνευματικώς. Οι σύγχρονοι του Στεφάνου Ιουδαίοι είχαν γίνει αποστάται. Είχαν εγκαταλείψει την αληθινή θρησκεία. Είχαν αντισταθή στο άγιο πνεύμα. Στην αριστοτεχνική υπεράσπισί του ενώπιον του Ιουδαϊκού Σανχεδρίν, ο Στέφανος περιγράφει πώς η αληθινή θρησκεία επροχώρησε και επεξετάθη αξιοσημείωτα ως προς τους θείους σκοπούς από την εποχή του Αβραάμ ως τον καιρό του Σολομώντος μέσω του αγίου πνεύματος. Κατόπιν, στον επίλογό του, ο Στέφανος καταγγέλλει τους πνευματικώς ασθενείς ανθρώπους της γενεάς του για την παράλειψί των να συμβαδίσουν με την αλήθεια, λέγοντας: «Σκληροτράχηλοι και απερίτμητοι την καρδίαν και τα ώτα, σεις πάντοτε αντιφέρεσθε κατά του Πνεύματος του Αγίου· καθώς οι πατέρες σας, ούτω και σεις.»—Πράξ. 7:51.

11, 12. (α) Σήμερα πώς είναι η αληθινή θρησκεία προοδευτική; (β) Υπάρχουν κάποιοι που ανθίστανται στο άγιο πνεύμα σήμερα και πώς;

¹¹ Μολονότι η συγγραφή της Βίβλου έπαυσε από τις ημέρες των αποστόλων, όμως τώρα, με την αποκατάστασι της αληθινής λατρείας από το 1919, η αληθινή θρησκεία εξακολουθεί να είναι προοδευτική. Αυτό συμβαίνει επειδή οι εκπληρώσεις πολλών προφητειών που αναγράφονται στη Βίβλο αποτελούν μια πάντοτε επεκτεινόμενη πνευματική διατροφή για μας. Οι εκπληρωνόμενες αυτές προφητείες παρέχουν λεπτομέρειες όσον αφορά την εγκαθίδρυσι του νέου κόσμου του Ιεχωβά σ’ αυτόν τον «καιρόν του τέλους». Αυτές οι σύγχρονες εκπληρωμένες αποδείξεις γεμίζουν πλούσια τη διάνοια με νέα γεγονότα και ενισχύουν την καρδιά με ηυξημένη ελπίδα και εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά. Αλλ’ όπως στην εποχή του Στεφάνου, έτσι και σήμερα πλείστοι από τους ανθρώπους κλείνουν τις διάνοιές των και τις καρδιές των στην πλούσια προμήθεια του Ιεχωβά. Έχουν αποστατήσει από την αληθινή Χριστιανοσύνη και έτσι έγιναν πνευματικώς ασθενείς. Ακολουθούν την Καθολική και την Προτεσταντική θρησκεία, οι οποίες είναι αλυσοδεμένες με ειδωλολατρικά σύμβολα πίστεως του τετάρτου αιώνος. Δεν είναι προοδευτικοί ως προς τη Βιβλική αλήθεια και διαφώτισι. Για τούτο και αυτοί επίσης πολεμούν την αλήθεια και ανθίστανται στο άγιο πνεύμα του Θεού. Ο απόστολος Παύλος τούς περιγράφει ορθώς όταν γράφη: «Ούτω και αυτοί ανθίστανται εις την αλήθειαν, άνθρωποι διεφθαρμένοι τον νουν, αδόκιμοι εις την πίστιν.» (2 Τιμ. 3:8) Αυτοί τελικά ανθίστανται στο άγιο πνεύμα σε βαθμό που διαπράττουν βλασφημία, η οποία επιφέρει καταδίκη πνευματικού θανάτου. Από την καταδίκη αυτή δεν υπάρχει συγχώρησις. «Όστις όμως βλασφημήση εις το Πνεύμα το Άγιον, δεν έχει συγχώρησιν εις τον αιώνα, αλλ’ είναι ένοχος αιωνίου καταδίκης.»—Μάρκ. 3:29.

¹² Εμείς που βρισκόμαστε σήμερα στο δρόμο της τελείας πνευματικής υγείας δεν πρέπει να είμεθα σαν εκείνους που οπισθοχωρούν από την προοδευτική κίνησι της αληθείας όπως διευθύνεται από το άγιο πνεύμα. Αν θα ήμεθα τέτοιοι, τότε είμεθα άξιοι της κατάρας του Ιεχωβά, δηλαδή, του δευτέρου θανάτου. «Ημείς όμως δεν είμεθα εκ των συρομένων οπίσω προς απώλειαν, αλλ’ εκ των πιστευόντων προς σωτηρίαν της ψυχής.» (Εβρ. 10:39) Αφού ετονίσαμε ήδη γιατί είναι επείγουσα ανάγκη να γεμίσωμε τις διάνοιές μας και τις καρδιές μας με την αλήθεια, η επόμενη ερώτησις είναι, Πώς μπορεί αυτό να γίνη συνετά;

13, 14. (α) Τι πρέπει ν’ αναγνωρίσουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, τώρα που βρίσκονται στην αληθινή θρησκεία; (β) Δώστε παραδείγματα για το τι απαιτείται από τους διακόνους.

¹³ Σήμερα, όπως κατά κανόνα συνέβαινε και στο παρελθόν, η αληθινή θρησκεία συνδέεται με τον ειδικώς διευθυνόμενον λαόν του Θεού επάνω στη γη. Ο λαός αυτός είναι ένας θεοκρατικά ωργανωμένος λαός που είναι τώρα γνωστός ως η κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτοί αποτελούν μια διεθνή κοινωνία διακόνων που ανέλαβαν το πιο σπουδαίο έργον επάνω στη γη σήμερα, το κήρυγμα του ευαγγελίου της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Ιεχωβά. (Ματθ. 24:14) Μπορούμε να είμεθα σαν μερικούς που ατενίζουν σ’ αυτή την ιερή διακονία σαν να μην απαιτούσε κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία; Ή σαν άλλους που λέγουν ότι δεν χρειάζεται να συμβαδίζωμε με τις ανακοινώσεις του Θεού προς τους διακόνους του;

¹⁴ Οι άγγελοι στον ουρανό περιγράφονται ως διάκονοι του Θεού. Από μια μελέτη των αγγέλων εκείνων που εμφανίσθηκαν στη γη με ειδικές αποστολές από την ουράνια αυλή του Ιεχωβά, συμπεραίνομε ότι όλοι ήσαν τελείως πληροφορημένοι, άγρυπνοι, ακριβείς στη μετάδοσι του θείου αγγέλματος, και συμπεριεφέροντο με την αξιοπρέπεια που ανήκει στον Παντοδύναμον Θεόν ο οποίος τους απέστειλε. (Δαν. 7:10) Ως ένα άλλο παράδειγμα, πάρτε ακόμη τις εγκόσμιες κυβερνήσεις που έχουν αυστηρές απαιτήσεις για τους κρατικούς των λειτουργούς. Οι πολιτικοί αυτοί λειτουργοί απαιτείται να είναι έμπειροι, πρώτον, ως προς τον βασικόν νόμον της χώρας των· δεύτερον, ως προς την ασκουμένη πολιτική η οποία διαγράφεται στα μηνύματα που λαμβάνουν από τους κυβερνώντας ανωτέρους των· και, τρίτον, ως προς τη διατήρησι επικοινωνίας με συναδέλφους του ιδίου βαθμού για επωφελή ανταλλαγή σκέψεων. Πόσο περισσότερο, λοιπόν, πρέπει εμείς, που είμεθα επίγειοι λειτουργοί ή διάκονοι του Θεού, να χρειαζώμεθα να γίνωμε έμπειροι, πρώτον, ως προς τον βασικόν γραπτόν Λόγον του Θεού μας· δεύτερον, ως προς την ασκουμένη πολιτική που διαγράφεται στις τρέχουσες ανακοινώσεις της θεοκρατικής οργανώσεως του Ιεχωβά· και, τρίτον, να διατηρούμε επικοινωνία με τους ομοίους μας Χριστιανούς διακόνους στις συναθροίσεις για πνευματική εποικοδόμησι!

15, 16. (α) Τι εξηγείται με παράδειγμα στην περίπτωσι του Ιησού του Ναυή; (β) Πώς πρέπει κανείς να θεωρεί τον Λόγον του Θεού;

¹⁵ Εν σχέσει με το πρώτο σημείο, σημειώστε πώς στον Ιησούν του Ναυή, ο οποίος αντιπροσώπευε τον Ιεχωβά σε κυβερνητικές υποθέσεις στον Ισραήλ, είχε λεχθή ποιο ήταν το κλειδί της επιτυχίας της διακονίας του στον Θεό και πού έπρεπε ν’ αποκτήση τη βασική του γνώσι αληθείας: «Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, αλλ’ εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, δια να προσέχης να κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ· διότι τότε θέλεις ευοδούσθαι εις την οδόν σου, και τότε θέλεις φέρεσθαι μετά συνέσεως.» Όπως και ο Ιησούς, δίνομε προσοχή σ’ αυτή τη συμβουλή του Ιεχωβά. Η Γραφή είναι πράγματι η βασική μας πηγή αληθείας. Εκθέτει αρχές της κυβερνήσεως που αντιπροσωπεύομε.—Ιησ. Ναυή 1:8.

¹⁶ Ο Λόγος του Θεού εγράφη κάτω από την εμπνέουσα δύναμι του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά. Γι’ αυτό το ζήτημα ο Παύλος έγραψε: «Εις ημάς δε ο Θεός απεκάλυψεν αυτά δια του πνεύματος αυτού· επειδή το πνεύμα ερευνά τα πάντα, και τα βάθη του Θεού.» Αυτό σημαίνει ότι, με το να διαβάζωμε τις ιερές Γραφές, οι διάνοιές μας ενδιατρίβουν σε γνώσι που είναι πνευματική, που προέρχεται από υπερφυσική πηγή. Με το να λαμβάνουν οι διάνοιές μας αυτή την πνευματική πληροφορία, αποκτούμε πνευματικό φρόνημα και καθοδηγούμεθα πνευματικώς. Θα μπορούσε να λεχθή ότι μέσα στους τόμους των Γραφών μας σε πολλές γλώσσες, έχομε μεταφράσεις των ρήσεων του αγίου πνεύματος που έχουν περιέλθει στην κυριότητά μας. Αληθινά, τι θαυμαστό θησαυρό κρατούμε όταν παίρνωμε στα χέρια μας τις Άγιες Γραφές!—1 Κορ. 2:10.

17, 18. (α) Είναι παράλογο να ζητούμε να διαβάζωμε τη Γραφή κάθε μέρα; (β) Ποια είναι μια εισήγησις για ανάγνωσι της Γραφής;

¹⁷ Ήταν μήπως παράλογο το ότι ο Ιεχωβά απαιτούσε από τον διάκονο του Ιησούν του Ναυή να διαβάζη μέρος του Βιβλικού νόμου κάθε μέρα; Ασφαλώς όχι. Ο Ιησούς επανέλαβε τα λόγια του Μωυσέως όταν είπε: «Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον δια στόματος Ιεχωβά.» Αληθινά, λοιπόν, είναι καλό για τον καθένα από μας να τρέφεται καθημερινά με τον πνευματικόν λόγον της αληθείας του Θεού, για να μπορέσωμε να διατηρηθούμε σ’ ένα υγιεινό επίπεδο πνευματικού φρονήματος. Σαν τον Ιησούν του Ναυή πρέπει να υιοθετήσωμε μια προσωπική συνήθεια αναγνώσεως από τον Λόγον του Θεού κάθε μέρα.—Ματθ. 4:4, ΜΝΚ.

ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ

¹⁸ Παρουσιάζομε τώρα ολίγες πρακτικές εισηγήσεις για ένα τέτοιο προσωπικό πρόγραμμα αναγνώσεως των Γραφών. Γιατί να μη διαβάζετε κάθε πρωί από τη Γραφή ολόκληρο το κεφάλαιο στο οποίο περιλαμβάνεται το εδάφιο της ημέρας που υπάρχει στο Βιβλίο του Έτους ή στα μη Αγγλικά τεύχη της Σκοπιάς; Αυτό θα σας εφοδιάση αμέσως με πλούσια υποβοηθητική ύλη για μια διεγερτική μελέτη του εδαφίου και των σχολίων της πρωίας. Το να διαβάζη κανείς ένα κεφάλαιο κάθε μέρα θα εσήμαινε ότι θα έφθανε να διαβάση 365 κεφάλαια το χρόνο ήτοι το έν τρίτον περίπου ολοκλήρου της Γραφής. Προσπαθήστε να συνοψίσετε κάθε κεφάλαιο καθώς τελειώνετε την ανάγνωσί του. Κυττάξτε αν μπορήτε να βρήτε το κεντρικό θέμα του κεφαλαίου.

19, 20. Τι εκτίθεται ως δευτέρα και τρίτη εισήγησις;

¹⁹ Μια δεύτερη εισήγησις είναι να διαθέτωμε μισή ώρα την ημέρα για απ’ ευθείας ανάγνωσι της Γραφής. Είτε μισή ώρα πριν από το πρόγευμα όταν η διάνοιά μας είναι δροσερή πρωί είτε το βράδυ προτού να κοιμηθούμε. Ο πρωταρχικός σκοπός για μια τέτοια εξακολουθητική μελέτη της Γραφής δεν πρέπει να είναι απλώς το να καλύψωμε ένα προκαθωρισμένο αριθμό σελίδων. Μάλλον προσπαθήστε να απορροφήσετε κάτι διαρκούς αξίας από ό,τι διαβάζετε. Ζητήστε να διατηρήσετε μια ή περισσότερες βασικές αρχές ή σημεία θείων συμβουλών κάθε μέρα. Απομνημονεύσατε αυτά τα σημεία και επαναλάβετέ τα την επόμενη μέρα.

²⁰ Για να εισηγηθούμε ένα τρίτο πρόγραμμα, γιατί να μη διαβάζετε κάθε μέρα μια ομάδα σχετικών εδαφίων πάνω σ’ ένα δεδομένο Βιβλικό θέμα από το βιβλίο «Πάντα Δοκιμάζετε»; Η συνήθεια αυτή μας καθιστά ικανούς να κατέχωμε Βιβλικές αποδείξεις για διακονική χρήσι στην υπηρεσία του αγρού. Με τέτοια συνήθεια μπορούμε να επεξεργαζώμεθα καθημερινά μικρές Βιβλικές ομιλίες για χρήσι στην από θύρα σε θύρα διακονία.

21, 22. (α) Ποια είναι μια τέταρτη εισήγησις για ανάγνωσί της Γραφής; (β) Τι κατορθώνεσαι μ’ αυτό το πρόγραμμα που εισηγούμεθα;

²¹ Μια τέταρτη συνήθεια που εισηγούμεθα έχει ως αντικειμενικό της σκοπό το να κατέχωμε τελικά ολόκληρη τη Βίβλο. Το πρόγραμμα αυτό απαιτεί την εξακολουθητική ανάγνωσι ενός ή δύο κεφαλαίων καθημερινά. Όταν το κεφάλαιο θα έχη προσεκτικά αναγνωσθή, προσπαθήστε να συνοψίσετε ολόκληρο το κεφάλαιο με την έκφρασι ενός κυρίου νοήματος. Ιδέτε αν το κύριο αυτό νόημα περιέχεται σε ένα από τα εδάφια του κεφαλαίου, το οποίον θα μπορούσατε να το σημειώσετε ως το «θεματικό εδάφιο» για το κεφάλαιο αυτό. Πάντοτε προσπαθείτε να περιλάβετε το κύριο αυτό νόημα σε λίγες μόνο λέξεις που θα ήταν καλό να τις γράψετε και να τις κρατήτε στη μνήμη. Όταν ένα ωρισμένο βιβλίο της Γραφής έχη έτσι σκιαγραφηθή, προσπαθήστε να συνοψίσετε ολόκληρο το βιβλίο μέσω ενός κυρίου νοήματος, ιδέας ή θέματος. Πάρτε ως παράδειγμα το βιβλίο της προς Φιλιππησίους επιστολής, το οποίο θα μπορούσε κανείς να το σκιαγραφήση ως εξής:

Θέμα της προς Φιλιππησίους Επιστολής: Στοργική ενθάρρυνσις προς πιστότητα.

Κεφάλαιο ‘Θεματικό Εδάφιο’ Κύριο Νόημα

1 7 Υπεράσπισις του ευαγγελίου.

2 5 Διατήρησις του ορθού φρονήματος.

3 14 Επιδίωξις του βραβείου.

4 7 Φύλαξις της καρδιάς και των διανοητικών δυνάμεων.

²² Όταν άλλες φορές επιθυμήτε να θυμηθήτε εξέχοντα Γραφικά εδάφια, συνδέετέ τα πάντοτε με το ‘θεματικό εδάφιο’ ή το κύριο νόημα που έχετε ήδη καθορίσει για το κεφάλαιο αυτό. Έτσι ταξινομήστε τα με τη διανοητική σας ικανότητα ταξινομήσεως κάτω από τις ορθές επικεφαλίδες θεμάτων. Μ’ αυτό τον τρόπο θα φθάσετε να έχετε εκπληκτική γνώσι του Λόγου της ζωής. Αντί να χρειασθή κανείς ν’ αποστηθίση τις πολλές εκατοντάδες χιλιάδων λέξεων της Γραφής που βρίσκονται στα 31.102 εδάφια της,a θα χρειασθή απλώς να θυμάται ολίγες θεματικές λέξεις για κάθε ένα από τα 1.189 κεφάλαια της Γραφής, για να γίνη κάτοχός της για πρακτική διακονική χρήσι.

23-25. (α) Ποια προμήθεια έχει γίνει για ένα διάκονον του Ιεχωβά ώστε να συμβαδίζη με τις ανακοινώνεις που προέρχονται από την οργάνωσί Του; (β) Πώς πρέπει κανείς να ζητή να οικοδομήση μια ολοένα, λαμπρότερη αντικειμενική εικόνα του νέου κόσμου;

²³ Ο διάκονος, έχοντας τώρα λάβει υπ’ όψιν ένα καθημερινό πρόγραμμα αναγνώσεως της Γραφής για να διατηρή μια πάντοτε δροσερή πνευματική οικειότητα με τις Γραφές, πρέπει επίσης να φροντίση να συμβαδίζη με τις ανακοινώσεις που έρχονται μέσω της θεοκρατικής οργανώσεως του Ιεχωβά. Γι’ αυτή την υπηρεσία ο Ιεχωβά Θεός, ο Μέγας Ερμηνευτής της προφητείας, χρησιμοποιεί πάλι το άγιό του πνεύμα για να αποκαλύψη τα ιερά μυστικά και να τα ανακοινώση στους διακόνους του. Ο Ιησούς, μιλώντας στους μαθητάς του, είπε: «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά· όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα.»—Ιωάν. 16:12, 13.

²⁴ Έως τώρα έχομε μάθει πώς, από το 1918, ο Ιεχωβά εξέχυσε την επιδοκιμασία του επάνω στον «πιστόν και φρόνιμον δούλον», δηλαδή, την τάξι του κεχρισμένου υπολοίπου, και τον διώρισε «επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ». (Ματθ. 24:45) Καθώς γνωρίζομε, αυτή η τάξις του «πιστού και φρονίμου δούλου» χρησιμοποιεί το περιοδικό Η Σκοπιά για να μεταδίδη σ’ εμάς, που είμεθα «υπηρέται» του Θεού, τις τρέχουσες πνευματικές ανακοινώσεις που είναι αναγκαίες για την περαιτέρω πνευματική μας εποικοδόμησι. Γι’ αυτόν τον λόγο είναι πολύ φρόνιμο να διαθέτουμε ωρισμένον χρόνο κάθε εβδομάδα για κατ’ ιδίαν μελέτη και εργασία ερεύνης εν σχέσει με τις εκδόσεις της Σκοπιάς. Αν ασύνετα αμελήσωμε αυτή την προσωπική μελέτη, κλείνομε κατ’ ουσίαν τ’ αυτιά μας στα αγγέλματα που ο ιατρός Ιεχωβά θεωρεί ζωτικής σημασίας για την τωρινή πνευματική μας υγεία.

²⁵ Ενώ συμβαδίζομε με την προοδευτικότητα της αληθινής θρησκείας με το μέσον αυτό της καλυτέρας μελέτης της Σκοπιάς πρέπει συγχρόνως να ζητούμε να οικοδομήσωμε μια ολοένα λαμπρότερη αντικειμενική εικόνα του νέου κόσμου. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι αληθινά ένας λαός με λαμπρότατη όρασι. Αγωνίζεσθε πάντοτε να κάμετε αυτή την όρασι ολοένα πιο ζωηρή. Καθώς οι πρόσφατα αποκαλυμμένοι σκοποί του Θεού γίνονται διαυγέστεροι, πρέπει να τίθενται σε κατάλληλη σχέσι με τους σκοπούς που ήδη κατενοήθησαν. Προσαρμόζοντας κάθε νέο σημείο πληροφορίας της Σκοπιάς σε μια γενική εικόνα του θείου σκοπού, θα αισθανθήτε την ικανότητα να κηρύττετε πιο αποτελεσματικά. Όσο καθαρώτερα έχετε στο νου σας τον περιεκτικόν τύπον που αναπτύσσεται ως προς τη μεγάλη κυβέρνησι της βασιλείας του Ιεχωβά, τόσο καθαρώτερα θα μπορήτε να εκπροσωπήσετε αυτή την κυβέρνησι.

26, 27. Ποια είναι μια τελική υπηρεσία που προσφέρεται τώρα στους μάρτυρας του Ιεχωβά από το άγιο πνεύμα του Θεού;

²⁶ Υπάρχει ακόμη ένα τελικό σημείο που πρέπει να εξετάσωμε αναφορικά με το να συμβαδίζωμε με την αλήθεια. Ενώ η καθημερινή ανάγνωσις της Γραφής, του Λόγου του Θεού, είναι βασική και ενώ το να συμβαδίζωμε με τις πνευματικές ανακοινώσεις που εξετάζονται στη Σκοπιά είναι σπουδαίο, υπάρχει και μια τρίτη λειτουργία του αγίου πνεύματος που πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν. Πρόκειται για την περίπτωσι που το άγιο πνεύμα ενεργεί ως αξιοσημείωτο διοργανωτικό μέσον, ως βοηθός στο εκκλησιαστικό σύνολον. Ο Ιησούς, μιλώντας στους μαθητάς του συλλογικά, υπεσχέθη: «Ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα, και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον εις εσάς.»—Ιωάν. 14:26.

²⁷ Αυτός ο «Παράκλητος», ή βοηθός, είναι μια αόρατη ενεργός δύναμις που εκδηλώνεται με καθοδηγητικές υποβοηθήσεις που έρχονται σε μια ολόκληρη συνάθροισι αληθινών Χριστιανών. Αυτό το πνεύμα υπό την διεύθυνσιν του Ιησού είναι ένα μέσον με το οποίον αυτός εκπληρώνει την υπόσχεσί του: «Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών.» (Ματθ. 18:20) Λόγω αυτής ακριβώς της υποσχέσεως, κάθε συνέλευσις του λαού του Ιεχωβά λαμβάνει πείραν του αγίου πνεύματος του Θεού ως παρακλήτου. Κάθε ένας από τους παρόντας και όλοι μαζί απολαμβάνουν ένα ειρηνικό διεγερτικό αποτέλεσμα με το να παρακολουθούν τις επίσημες συναθροίσεις των διακόνων του Ιεχωβά. Καθώς είμεθα συναθροισμένοι μαζί, αυτό το ίδιο άγιο πνεύμα καθιστά ικανές τις διάνοιές μας να απορροφούν πνευματικές πληροφορίες πιο εύκολα, και μας καθιστά ικανούς να ανταποκρινώμεθα με ενωμένες εγκάρδιες εκδηλώσεις αίνου προς τον μεγάλον Δημιουργό μας και να δείχνωμε αγάπη προς όλους τους συντρόφους μας που είναι γύρω μας. Υπερνικάται, επίσης, ενοχλητική εναντίωσις.

28, 29. Ποιοι λόγοι υπάρχουν για να είναι ζωτικώς αναγκαίο τα να παρευρισκώμεθα σε όλες τις επίσημες συνθροίσεις της τοπικής εκκλησίας και των συνελεύσεων που διοργανώνει η Εταιρία;

²⁸ Οποτεδήποτε, λοιπόν, συνέρχεται επισήμως η τοπική εκκλησία για τη συνάθροισι υπηρεσίας, για τη μελέτη της Σκοπιάς ή για την εβδομαδιαία μελέτη βιβλίου, θα είναι παρόν το άγιο πνεύμα του Θεού ως ο διοργανωτικός βοηθός. Αυτός ο βοηθός είναι επίσης παρών σε κάθε συνέλευσι περιοχής και περιφερείας. Όλες οι εθνικές και διεθνείς συνελεύσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά έχουν ομοίως αυτή τη μοναδική πνευματική ευλογία. Είναι εντελώς φανερό ότι το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά δεν υπάρχει στις δογματικώς διηρημένες συναθροίσεις του πνευματικώς ασθενούς λαού των ψευδών θρησκευτικών οργανώσεων. Μακρά, όμως, πείρα δείχνει ότι το άγιο πνεύμα του Θεού διαμένει θαυμαστά με τον λαό Του! Γνωρίζοντας ότι αυτό είναι γεγονός, συμπεραίνομε ότι, για να συμβαδίζωμε με την αλήθεια, πρέπει να είμεθα ανελλιπώς παρόντες σε κάθε επίσημη συνάθροισι του λαού του Θεού με την οποία ήμεθα ενεργώς συνταυτισμένοι. Μπορούμε μήπως να στοχασθούμε ότι ένας διακονικός άγγελος στον ουρανό βρίσκει δικαιολογία για να μην είναι παρών όταν η αυλή του Θεού συνέρχεται επισήμως στον ουρανό; Ασφαλώς όχι. Έτσι επίσης κι εμείς, ως διάκονοι του Θεού, δεν πρέπει να προβάλλωμε δικαιολογίες για την απουσία μας από τις συναθροίσεις.

²⁹ Η συναδέλφωσις και η επικοινωνία στις Γραφικές μελέτες είναι ανυψωτική, ενισχυτική και ενθαρρυντική. Κανείς από μας δεν πρέπει ν’ αποστερήση τον εαυτό του από αυτή την προμήθεια αμοιβαίας πνευματικής βοηθείας. Πόσοι από μας έχουν ειπεί: «Έχω μελετήσει τη Σκοπιά στο σπίτι μου, αλλά ποτέ δεν κατενόησα τη σπουδαιότητα αυτού του σημείου παρά αφού το εξήτασα στη μελέτη της εκκλησίας!» Τούτο αποδεικνύει ότι ο Παράκλητος του Θεού, το άγιο πνεύμα, επέδρασε στο σύνολον της συναθροίσεως για να τονίση το σπουδαίο αυτό σημείο.

30. Τι περιλαμβάνεται συνολικά στο να συμβαδίζωμε με την αλήθεια σήμερα;

³⁰ Τώρα βλέπομε αληθινά ότι το να συμβαδίζωμε με την αλήθεια σημαίνει πραγματικά να συμβαδίζωμε με το άγιο πνεύμα του Θεού. Μ’ αυτό το προωθούμενο μέγα κύμα του πνεύματος του Θεού σ’ αυτόν τον εικοστόν αιώνα, ο Χριστός Ιησούς ως πρωταγωνιστής του Ιεχωβά νικά τον κόσμο. Εξακολουθεί να οδηγή προς την τελική νίκη στον Αρμαγεδδώνα. Στη θριαμβευτική του πομπή μάς οδηγεί ως μακαρίους ακολούθους του επάνω στη γη με την αλάθητη δύναμι του αγίου πνεύματος του Θεού. Συμβαδίζομε με την νικηφόρο πορεία του; Συμπορευόμεθα με την ανίκητη οργάνωσί του; Ο καθένας μας πρέπει να φροντίση γι’ αυτό ατομικώς. Αν συμβαδίζωμε με το πνεύμα υπό την διεύθυνσιν του Ιησού Χριστού, δεν θα πεθάνωμε πνευματικώς για πάντα όπως οι λοιποί του κόσμου, αλλ’ ασφαλώς θ’ αποκτήσωμε το ένδοξο βραβείον της αιωνίου ζωής στον νέο κόσμο. «Ο σπείρων εις το Πνεύμα, θέλει θερίσει εκ του Πνεύματος ζωήν αιώνιον.»—Γαλ. 6:8.

[Υποσημειώσεις]