Τι Σημαίνει για Μένα η Αφιέρωσις

«Έρχομαι δια να κάμω το θέλημά σου.»—Εβρ. 10:9.

1. Γιατί είναι σπουδαίο να μελετήσωμε θέμα της αφιερώσεως;

Η ΑΦΙΕΡΩΣΙΣ στον Ιεχωβά Θεό είναι μια θεία απαίτησις, την οποία κανείς που θέλει να ζήση στον νέο κόσμο του Θεού, δεν μπορεί να παραβλέψη ή να διαφύγη. Και όμως σήμερα υπάρχουν πολλές χιλιάδες άτομα συνταυτισμένα με την αυξανόμενη κοινωνία του Νέου Κόσμου, τα οποία έως σήμερα δεν έχουν κάμει αφιέρωσι. Εκατομμύρια αναγνωστών της Σκοπιάς δεν έκαμαν ως τώρα το σπουδαιότατο αυτό βήμα. Σκεφθήκατε ποτέ σοβαρά αυτό το θέμα; Από μια γενική άποψι, εκείνοι που δεν έκαμαν ακόμη αυτό το βήμα, υπάγονται σε μια από τις παρακάτω τρεις περιπτώσεις.

2. Γιατί μερικά άτομα δεν έκαμαν αφιέρωσι, και τι πρέπει να πράξουν σχετικά με το ζήτημα αυτό;

² Πρώτον, υπάρχουν εκείνοι που είναι βρέφη στην αλήθεια και που ως τώρα δεν είναι αρκετά ισχυροί και δεν έχουν αρκετή γνώσι για να κάμουν το σοβαρό αυτό βήμα. Αυτοί πρέπει να δείξουν μεγάλη επιμέλεια στο να μελετήσουν και να μάθουν τι ο Ιεχωβά απαιτεί απ’ αυτούς σχετικά με αυτό το ζήτημα.

3. Τι εμποδίζει μερικούς από το να κάμουν αφιέρωσι;

³ Δεύτερον, υπάρχουν μερικά άτομα που γνωρίζουν ότι η αφιέρωσις είναι μια θεία απαίτησις, και που επιθυμούν να κάμουν αυτό το βήμα, αλλά, επειδή είναι σχετικώς νέοι στην αλήθεια, δεν είχαν αρκετό χρόνο για να απαλλαγούν από τις ακάθαρτες συνήθειές των ή να τακτοποιήσουν τις συγκεχυμένες υποθέσεις της έγγαμης ζωής των. Χωρίς αναβολή και με μεγάλη σπουδή πρέπει τα άτομα αυτά να τακτοποιηθούν και ευθυγραμμισθούν με τις καθαρές απαιτήσεις του Ιεχωβά για να μπορέσουν ν’ απολαύσουν τα ευλογητά προνόμια που προέρχονται μόνο από την αφιέρωσι στον Ιεχωβά.

4. Περιγράψτε την επικίνδυνη θέσι στην οποία βρίσκεται μια τρίτη τάξις μη αφιερωμένων ατόμων.

⁴ Στην τρίτη τάξι μη αφιερωμένων προσώπων βρίσκονται εκείνοι που έχουν αρκετή γνώσι και βλέπουν την ευθύνη που φέρνει η αφιέρωσις, αλλ’ οι οποίοι για τη μια αιτία ή την άλλη προσπαθούν να παρακάμψουν, να διαφύγουν ή να αναβάλουν την αφιέρωσί των. Κι αυτά τα άτομα επίσης αγαπούν την αλήθεια. Απολαμβάνουν το άγγελμα περί του νέου κόσμου και των υποσχεμένων ευλογιών του. Αγαπούν τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Παρακολουθούν ακόμη και τις συναθροίσεις μας. Και όμως λαμβάνουν στάσι αναμονής ώσπου να έλθη ευνοϊκώτερος καιρός για να αφιερωθούν. Μερικά από αυτά τα άτομα αγαπούν να σκέπτωνται ότι είναι ασφαλέστερο να μην κάμουν αφιέρωσι και έτσι ν’ αποφύγουν τον κίνδυνο να είναι άπιστα σε μια τέτοια υποχρέωσι. Άλλοι, ίσως για λόγους σχετικούς με την εργασία των ή εξαιτίας των συνεταίρων των, προσπαθούν ν’ αποφύγουν το στίγμα που προσάπτει ο παλαιός κόσμος στους μάρτυρας του Ιεχωβά. Άλλοι επίσης αγαπούν τις τέρψεις και τις εύκολες κατευθύνσεις του παλαιού κόσμου. Μερικοί ακόμη μπορεί να είναι πάρα πολύ υπερήφανοι για να πάνε στο κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι, και έτσι νομίζουν ότι μπορούν ν’ αποφύγουν αυτή την ευθύνη με το να μην κάνουν αφιέρωσι και όμως να μπούνε με κάποιον τρόπο στην Κιβωτό της διαφυλάξεως προτού ξεσπάσουν τα ύδατα του κατακλυσμού του Αρμαγεδδώνος. Πόσο ανόητες είναι όλες αυτές οι προφάσεις! Τι επικίνδυνοι και ψευδείς συλλογισμοί! Μην κάνετε λάθος, η στάσις ενός ατόμου απέναντι της αφιερώσεως προς τον Ιεχωβά, τον Θεόν της «θριαμβευούσης βασιλείας», είναι τώρα μια εκλογή ζωής ή θανάτου που κανείς δεν μπορεί να παρακάμψη, να διαφύγη ή να αναβάλη επ’ άπειρον! Και εξίσου σπουδαίο με το να κάμη κανείς αφιέρωσι είναι το ν’ αποδειχθή πιστός στην τήρησί της. Συνεπώς όλοι, αφιερωμένοι και μη αφιερωμένοι, ας ερωτήσουν τον εαυτό τους: Τι σημαίνει για μένα η αφιέρωσις;

5. Τι λέγουν οι Γραφές ότι απαιτεί ο Ιεχωβά από όλους μας;

⁵ Ο Ιεχωβά ζητεί και απαιτεί αποκλειστική αφοσίωσι. Στα πρώτα ακριβώς λόγια που εγράφησαν με τον δάκτυλον του Θεού, εξετίθετο εμφατικά η μεγάλη αυτή αλήθεια. «Εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός σου, . . . Μη έχης άλλους θεούς πλην εμού [ή, άλλους θεούς εις πρόκλησίν μου]. Μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμα τινός, . . . Μη προσκυνήσης αυτά, μηδέ λατρεύσης αυτά· διότι εγώ Ιεχωβά ο Θεός σου είμαι Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν.» (Έξοδ. 20:2-5, ΜΝΚ, περιθώριον· Δευτ. 9:10) Πάλιν ο αποκλειστικός αυτός Θεός μάς λέγει: «Δεν θέλεις προσκυνήσει άλλον θεόν· επειδή ο Ιεχωβά είναι αποκλειστικώς αφωσιωμένος εις το όνομά του. Είναι Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν.» (Έξοδ. 34:14, ΜΝΚ· Φ. Φέντον) Σε μια περίπτωσι της αρχαίας ιστορίας του έθνους Ισραήλ, αν δεν ενεργούσε γοργά ο Φινεές, ο εγγονός του Αρχιερέως Ααρών, «μη ανεχόμενος ανταγωνισμόν» προς τον Ιεχωβά, οι Ισραηλίτες θα είχαν εξολοθρευθή ‘λόγω της εμμονής του Ιεχωβά εις την αποκλειστικήν αφοσίωσιν’. (Αριθμ. 25:11, ΜΝΚ) Συνεπώς, αν δεν θέλετε να ‘εξαφθή εναντίον σας’ ο θυμός του Ιεχωβά, ώστε να σας «εξολοθρεύση από προσώπου της γης», τότε, όπως λέγει το Δευτερονόμιον 6:14, 15 (ΜΝΚ), «δεν θέλετε υπάγει κατόπιν άλλων θεών, εκ των θεών των εθνών των περικυκλούντων υμάς, (διότι Ιεχωβά ο Θεός σου εν μέσω σου είναι Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν).»

6. Σε τι είναι αφοσιωμένοι οι άνθρωποι του συστήματος του παλαιού κόσμου, και με ποια αποτελέσματα;

⁶ Κυττάξτε τους θεούς που υπηρετούν οι άνθρωποι που είναι γύρω μας στον παλαιό κόσμο. Μερικοί ειδωλοποιούν τον εαυτό τους. Είναι αλαζονικοί, υψηλόφρονες, και θέτουν την προσωπική τους τιμή, υπόληψι και αξιοπρέπεια επάνω από οτιδήποτε άλλο. Άλλοι κάνουν θεόν την κοιλία τους, σκέπτονται μόνο τον εαυτό τους, και ζητούν πάντοτε τις τέρψεις και ικανοποιήσεις της σαρκός. Άλλοι ακόμη δίνουν την αφοσίωσί τους και τον αίνο τους σε άλλα πλάσματα ή πράγματα. Το χρήμα, η εξουσία και η επιρροή είναι τα «παντοδύναμα» πράγματα για πολλούς ανθρώπους και κάνουν μεγάλες θυσίες για να επιτύχουν αυτούς τους αντικειμενικούς σκοπούς. Και έτσι συμβαίνει στον παλαιό κόσμο σήμερα: οι άνθρωποι είναι τόσο αφωσιωμένοι και αφιερωμένοι στα προσωπικά των συμφέροντα, στις εργασίες των, στα επαγγέλματά των, στις σταδιοδρομίες των, ή τόσο συνεπαρμένοι από τις προσφιλείς των ενασχολήσεις, τα αγαπημένα των ζώα ή τις φαντασίες των, ώστε δεν έχουν καιρό να δώσουν προσοχή στην καθαρή λατρεία και υπηρεσία του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού, «του οποίου μόνου το όνομα είναι ΙΕΧΩΒΑ.»—Ψαλμ. 83:18, Μετ. Βασ. Ιακ.

7. Ποια συμβουλή μας δίδει το 1 Ιωάννου 2:15-17;

⁷ Όταν ένα άτομο εξέρχεται από αυτό το παλαιό σύστημα πραγμάτων και το εγκαταλείπει, είναι πολύ λογικό να παύση ν’ αγαπά και να υπηρετή τους πολλούς του ψευδείς θεούς. Ο Ιεχωβά είναι απολύτως δίκαιος όταν επιμένη ότι ένα τέτοιο άτομο πρέπει να δίνη την αποκλειστική του αφοσίωσι σ’ Αυτόν. Ο απόστολος Ιωάννης εκτιμούσε την ορθότητα αυτής της θείας απαιτήσεως και συνεπώς έγραψε στους Χριστιανούς: «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω· Εάν τις αγάπα τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ· διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός, και η επιθυμία των οφθαλμών, και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου. Και ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.» Ένα τέτοιο άτομο που «πράττει το θέλημα του Θεού» αντί του δικού του θελήματος, κάνει αφιέρωσι στον Θεό να ενεργή έτσι, διότι αυτό ακριβώς συνεπάγεται η αφιέρωσις.—1 Ιωάν. 2:15-17.

ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ Ν’ ΑΦΙΕΡΩΘΟΥΝ

8. Γιατί ο συμβιβασμός στην αφοσίωσι προς τον Ιεχωβά αποτελεί μια τόσο επικίνδυνη πορεία;

⁸ Μερικά άτομα όταν ακούουν το άγγελμα της Βασιλείας να κηρύττεται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, ευχαριστούνται πολύ από αυτό το δείγμα πνευματικής τροφής που προέρχεται από την πλουσιοπάροχη τράπεζα του Ιεχωβά. Έχει καλή γεύσι και αυτοί έρχονται στις συναθροίσεις μας για περισσότερη τροφή, αλλ’ αντί να τρώγουν αποκλειστικά από την τράπεζα του Ιεχωβά, επιχειρούν να συμπληρώσουν τη δίαιτά των με ψιχία από την τράπεζα του Διαβόλου. Αρνούμενοι ν’ αφιερωθούν τελείως και πλήρως στον ζώντα Θεόν Ιεχωβά, επιχειρούν ν’ ακολουθήσουν πορεία συμβιβασμού. Αφού γευθούν και συλλέξουν από την καλή τράπεζα του Ιεχωβά, στρέφονται γύρω και δαπανούν τη δύναμί των και τον χρόνον των στο να υπηρετούν τα συμφέροντα και τις τέρψεις του παλαιού τούτου κόσμου, που είναι όλα αντίθετα προς τις ιερές Γραφές. Μπορούμε, όμως, να είμεθα συγχρόνως φίλοι του παλαιού κόσμου και φίλοι του Θεού; Όχι πράγματι, δεν μπορούμε, «διότι Ιεχωβά ο Θεός σας είναι πυρ καταναλίσκον, Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν.» (Δευτ. 4:24, ΜΝΚ) Ο Ιησούς διεκήρυξε εμφατικά: «Ουδείς δύναται δύο κυρίους να δουλεύει· διότι ή τον ένα θέλει μισήσει, και τον άλλον θέλει αγαπήσει· ή εις τον ένα θέλει προσκολληθή, και τον άλλον θέλει καταφρονήσει. Δεν δύνασθε να δουλεύητε Θεόν και Μαμμωνά.» (Ματθ. 6:24) Ή όπως το εκφράζει ο Παντοδύναμος ο ίδιος: «Εγώ Ιεχωβά ο Θεός σας είμαι Θεός μη ανεχόμενος ανταγωνισμόν.» (Δευτ. 5:9, ΜΝΚ, περιθώριον) Τα θεία αυτά διατάγματα δεν αφήνουν καμμιά απολύτως διέξοδο για ένα αφιερωμένο άτομο να συμβιβασθή.

9. Ποια συμβουλή έδωσε ο Ιησούς σ’ εκείνους που μεριμνούν τόσο για τα υλικά πράγματα ώστε αποτυγχάνουν να κάμουν αφιέρωσι;

⁹ Πάλι, μερικοί, μπορεί να επιτρέπουν να τους καταβαρύνουν οι φροντίδες αυτού του γοργοκινήτου, πολύ συναγωνιστικού, απειλουμένου από πόλεμο κόσμου, και να τους εμποδίζουν από το να δώσουν αποκλειστική αφοσίωσι στον Ιεχωβά. Η παραβολή του Ιησού προείπε ότι μερικοί άνθρωποι θα εδέχοντο πρόθυμα τον λόγον της αληθείας όπως η γη δέχεται τον σπόρον του σπορέως, επιτρέποντας να κάνη ρίζες και να φυτρώση, αλλά συγχρόνως θα επέτρεπαν επίσης να αναφυούν αγριόχορτα ώσπου «η μέριμνα του αιώνος τούτου, και η απάτη του πλούτου συμπνίγει τον λόγον», και αυτοί θ’ απέβαιναν άκαρποι. (Ματθ. 13:22) Πόσο καλύτερα θα ήταν γι’ αυτούς τους βεβαρημένους να προσέξουν τη συμβουλή του Ιησού! Αυτός είπε: «Μη μεριμνάτε περί της ζωής σας, τι να φάγητε και τι να πίητε· μηδέ περί του σώματός σας, τι να ενδυθήτε. Μη μεριμνήσητε λοιπόν, λέγοντες, Τι να φάγωμεν, ή τι να πίωμεν, ή τι να ενδυθώμεν; Διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί· επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και πάντα ταύτα θέλουσι σας προστεθή.» Το να θέτωμε πρώτα τα συμφέροντα της Βασιλείας, όχι δεύτερα ή τρίτα, αλλά πριν από όλες τις άλλες φροντίδες της ζωής μας, δεν σημαίνει τίποτε ολιγώτερο από πλήρη και τελεία αφιέρωσι στον Ιεχωβά Θεό.—Ματθ. 6:25, 31-33.

10. Σε ποιο βαθμό πρέπει κανείς να αγαπά και υπηρετή τον Ιεχωβά;

¹⁰ Λατρεία του Ιεχωβά, δηλαδή, αποκλειστική αφοσίωσις σ’ αυτόν, σημαίνει ότι τον υπηρετεί κανείς όπως ένας πρόθυμος δούλος υπηρετεί τον κύριό του. Υπηρετώ σημαίνει υπακούω, εκείνοι δε που υπακούουν στον Ιεχωβά, το πράττουν από αγάπη γι’ αυτόν. (Ιωάν. 14:23, 24) Η αγάπη είναι πράγματι η συγκεφαλαίωσις και η ουσία ολοκλήρου του νόμου και των εντολών του Θεού, όπως εβεβαίωσε ο Ιησούς Χριστός: «Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου [ζωτικότητος].» (Μάρκ. 12:30 και Δευτ. 6:5, ΜΝΚ) Αυτό ασφαλώς δεν αφήνει τίποτε έξω· και το ν’ αγαπά κανείς και υπηρετή τον Ιεχωβά σ’ αυτό το βαθμό δεν σημαίνει τίποτε ολιγώτερο από τελεία αφιέρωσι σ’ αυτόν.

11. Όσον αφορά την αφιέρωσι, ποιο παράδειγμα έδωσε για μας ο Ιησούς Χριστός;

¹¹ Ο Ιδρυτής της Χριστιανοσύνης όχι μόνο εκήρυττε αυτή τη θεμελιώδη εντολή του νόμου του Θεού για να την ακολουθήσουν οι άλλοι, αλλά και αυτός ο ίδιος την έθεσε σε εφαρμογή στη ζωή του, αφιερώνοντας ολοψύχως και σαφώς τον εαυτό του στο να πράττη το θέλημα του Ιεχωβά, καθώς διαβάζομε: «Τότε είπον [εγώ ο Ιησούς], Ιδού, έρχομαι, (εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού,) δια να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου.» (Εβρ. 10:7· Ψαλμ. 40:7, 8) Μια και έθεσε τη διάνοιά του και την καρδιά του σ’ αυτή την πορεία της αφιερώσεως στην ηλικία των τριάντα ετών, ο Ιησούς ποτέ δεν εδίστασε ούτε εταλαντεύθη, ποτέ δεν επεχείρησε να αντικαταστήση το θέλημα του Θεού με το δικό του θέλημα. «Δεν δύναμαι εγώ να κάμνω απ’ εμαυτού ουδέν,» είπεν ο Ιησούς. «Δεν ζητώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με.» «Κατέβην εκ του ουρανού, ουχί δια να κάμω το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με.» Πράγματι, το να πράττη το θέλημα του Θεού ήταν εξίσου σπουδαίο για τον Ιησούν όσο το να τρώγη τροφή για την διατήρησι της ζωής του. Παραθέτομε τα λόγια του: «Το εμόν φαγητόν είναι να πράττω το θέλημα του πέμψαντός με, και να τελειώσω το έργον αυτού.»—Ιωάν. 4:34· 5:30· 6:38.

12. Τι, λοιπόν, απαιτείται από όλους τους αληθινούς Χριστιανούς;

¹² Μπορείτε να φαντασθήτε τον Χριστό να λέγη ότι ήταν πάρα πολύ απασχολημένος με τα καθήκοντα του ως ξυλουργού για να αναλάβη τις ευθύνες της αφιερώσεως ως διάκονος του Ιεχωβά; Ή μπορείτε να φαντασθήτε τον Ιησούν να παίρνη τη στάσι ότι το έργο του κηρύγματος από σπίτι σε σπίτι ήταν κατώτερο από την αξιοπρέπειά του ή ότι απαιτούσε πολύ μεγάλο μέρος της ενεργείας του και του χρόνου του; Αντιθέτως, για τον Ιησούν ήταν γραμμένο προφητικά: «Χαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου· και ο νόμος σου είναι εν τω μέσω της καρδίας μου. Εκήρυξα δικαιοσύνην εν συνάξει μεγάλη· ιδού, δεν εμπόδισα τα χείλη μου.» (Ψαλμ. 40:8, 9) Ασφαλώς εκείνοι από σας που πραγματικά θέλετε να είσθε Χριστιανοί, δεν θα θέλατε να σας ονομάση κάποιος ειδωλολάτρας ή αθέους εθνικούς· δεν είναι έτσι; Αλλά για να είσθε Χριστιανοί, πρέπει ν’ ακολουθήσετε τα ίχνη του Ιησού Χριστού, διότι ο Χριστός μάς άφησε το αληθινό υπόδειγμα ή παράδειγμα, ακόμη και όσον αφορά το πρώτο του βήμα, του να κάμη, δηλαδή, αφιέρωσι του εαυτού του να πράττη το θέλημα του Πατρός του Ιεχωβά. Και σ’ αυτό ακόμη το πρώτο σπουδαίο του βήμα πρέπει να τον ακολουθήσουμε. (1 Πέτρ. 2:21) Δεν μπορείτε να φαντασθήτε τους αποστόλους, όπως τον Παύλο και τον Πέτρο, να δημιουργούν προφάσεις και να προσπαθούν ν’ αποφύγουν ή να αναβάλουν το ν’ ακολουθήσουν τα ίχνη της αφιερώσεως του Ιησού· μπορείτε; Καθόλου! Ο Παύλος μάλιστα συνιστούσε να τον μιμηθούμε καθώς αυτός εμιμείτο τον Ιησού Χριστό.—1 Κορ. 11:1· Φιλιππησ. 3:17· 2 Θεσ. 3:7, 9.

ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

13. Τι σημαίνει «απάρνησις» του εαυτού μας;

¹³ Ότι οι αληθινοί ακόλουθοι του Χριστού πρέπει με όμοιο τρόπο ν’ αφιερωθούν στο να πράττουν το θέλημα του Ιεχωβά, το δείχνουν οι λόγοι του Ιησού: «Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν.» (Λουκ. 9:23) Ένας που απαρνείται τον εαυτό του απαρνείται την προσωπική κατοχή του εαυτού του ή την εκλογή του για μια σταδιοδρομία ζωής και ζητεί, αντί αυτής, να μάθη ποιο είναι το θέλημα και ο σκοπός του Ιεχωβά όσον αφορά το μέλλον του, και έπειτα να συμπεριφερθή ανάλογα. Παύει να πράττη το δικό του θέλημα και, αντί τούτου, ζητεί πάντοτε επιμελώς να μαθαίνη και πράττη το θέλημα του Θεού. Αν, λοιπόν, η απάρνησις της προσωπικής σας εκλογής για μια πορεία ή κατεύθυνσι ζωής με σκοπό να εκτελεσθή από σας το θέλημα του Θεού, φέρνη χλευασμό, όνειδος και κάθε είδους ταλαιπωρίες και καταδιώξεις, ίσως ακόμη και σκληρό μαρτύριο και φυλάκισι σ’ ένα ολοκληρωτικό στρατόπεδο εργασίας και αυτό ακόμη, σύμφωνα με τη Γραφή, είναι μόνο μια λογική υπηρεσία ενός ατόμου στον Θεό· και αυτό είναι όλο εκείνο που απαιτεί ο Ιεχωβά. «Σας παρακαλώ λοιπόν», έγραψε ο απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς αδελφούς του στη Ρώμη, «δια των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία.»—Ρωμ. 12:1, 2.

14. Πρέπει κανείς να διστάζη να κάμη αφιέρωσι επειδή μερικοί αποτυγχάνουν να τηρήσουν τις ευχές της αφιερώσεως;

¹⁴ Είναι αληθές ότι η αφιέρωσις θέτει ένα βαρύ φορτίο ευθύνης επάνω μας. Η δε πιστότης στο να βαστάζωμε αυτό το φορτίο είναι επιτακτική! Γι’ αυτόν τον λόγο μερικοί αναγνώσται, που δεν αφιερώθηκαν ακόμη στον Μέγαν Ιεχωβά, μπορεί να διστάζουν να προχωρήσουν και να πουν, όχι σε ανθρώπους, αλλά στον Ιεχωβά, όπως είπε ο Ησαΐας: «Ιδού εγώ, απόστειλόν με.» (Ησ. 6:8) Και συμβαίνει μήπως αυτό επειδή φοβείσθε ότι θα ήταν δυνατόν ν’ αποτύχετε ν’ ανταποκριθήτε στις απαιτήσεις; Μπορεί να γνωρίζετε κάποια άτομα ή να έχετε ακούσει για ωρισμένα άτομα που έκαμαν αφιέρωσι και κατόπιν απέτυχαν να ζήσουν σύμφωνα μ’ αυτήν. Αυτοί, λέτε, είναι υποκριταί και δεν θέλετε εσείς να είσθε ένας υποκριτής. Ωραία, αν μισήτε την υποκρισία (και πρέπει να την μισήτε) δεν παίζετε μήπως ρόλον υποκριτού με το να ισχυρίζεσθε ότι είσθε Χριστιανός και όμως ν’ αρνήσθε ν’ αφιερώσετε ολόκληρη τη ζωή σας ως πρόθυμος υπηρέτης ή δούλος του ζώντος Θεού Ιεχωβά, όπως ακριβώς έκαμε και ο Χριστός δίνοντας παράδειγμα για κάθε έναν από τους αληθινούς ακολούθους του; Ή συλλογίζεσθε απλώς αυτά τα παραδείγματα ασθενών πλασμάτων που απέτυχαν, για να δικαιολογήσετε τον εαυτό σας επειδή αναβάλλετε να κάμετε την αφιέρωσί σας; Αν συμβαίνη αυτό, τότε μπορείτε να προσέξετε τον Ιούδα τον Ισκαριώτη ως έναν άλλον που παρέβη την πιστότητά του υπό δοκιμασίαν. Και μη λησμονείτε να σκεφθήτε σοβαρά για τον Σατανά ή Διάβολο, ο οποίος εσκεμμένος απεμακρύνθη από την αφοσίωσί του στον Ιεχωβά, εγκαταλείποντας τις ευθύνες του. Ο Σατανάς και ο Ιούδας και άλλοι άπιστοι είναι ασφαλώς προειδοποιητικά παραδείγματα μιας πορείας ζωής που πρέπει να την αποφύγουμε και όχι να τη μιμηθούμε ή να την ακολουθήσωμε.

15. Γιατί πρέπει ν’ αποβάλωμε το πνεύμα της δειλίας από τη ζωή μας;

¹⁵ Και σεις επίσης εκ φύσεως μπορεί να είσθε ασθενής, πάντοτε φοβισμένος μήπως αποτύχετε. Εκ φύσεως μπορεί να είσθε δειλός. Αλλ’ αν ποτέ ελπίζετε να ζήσετε στον αιώνιο νέο κόσμο του Ιεχωβά, πρέπει να αποβάλετε αυτό το πνεύμα του φόβου και της δειλίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό, διότι ο Ιεχωβά ο ίδιος απεκάλυψε τον αληθινό του δρόμο, για τον οποίον ο Ιωάννης έγραψε, λέγοντας: «Και είδον ουρανόν νέον και γην νέαν· διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε· . . . Ο νικών θέλει κληρονομήσει τα πάντα, και θέλω είσθαι εις αυτόν Θεός, και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ υιός. Οι δε δειλοί και άπιστοι . . . και πάντες οι ψεύσται, θέλουσιν έχει την μερίδα αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος.» (Αποκάλ. 21:1, 7, 8) Αν εξασκήσετε πίστι και αφιερωθήτε τελείως στον Ιεχωβά, τότε θα θέση το πνεύμα του, πνεύμα θάρρους, επάνω σας, όπως έγραψε με βεβαιωτικά λόγια ο Παύλος «Δεν έδωκεν εις ημάς ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού. Μη αισχυνθής λοιπόν την μαρτυρίαν του Κυρίου ημών, μηδέ εμέ τον δέσμιον αυτού· αλλά συγκακοπάθησον μετά του ευαγγελίου με την δύναμιν του Θεού.» (2 Τιμ. 1:7, 8) Αντί, λοιπόν, ν’ αποβλέπωμε σε κακά παραδείγματα που εδόθησαν από λιποψύχους και δειλούς, δεν είναι ορθό, ναι δεν είναι πολύ καλύτερο να προσηλώσωμε την προσοχή μας στη μακρά σειρά πιστών νικητών που εκτίθεται μπροστά μας μέσα στη Γραφή;

16. Ποια εξέχοντα παραδείγματα αφόβων, αφιερωμένων δούλων του Ιεχωβά υπάρχουν στο παρελθόν και στο παρόν;

¹⁶ Ο Χριστός Ιησούς ήταν νικητής, όχι δειλός. Από την αρχή και σε όλα τα χρόνια του επάνω στη γη, εστάθη κι επολέμησε εναντίον του Διαβόλου και των δαιμόνων του σαν λέων· πράγματι, σαν «ο λέων ο εκ της φυλής Ιούδα». Οι πρώτοι Χριστιανοί, περιλαμβανομένων των πιστών αποστόλων του Ιησού, ήσαν ομοίως κάθε άλλο παρά δειλοί. Επίσης, άνδρες όπως ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ και ο Δαβίδ· γυναίκες όπως η Σάρρα, η Ραάβ, η Δεβόρρα και η Ιαήλ—και οι πολλοί άλλοι στη μακρά σειρά των θαρραλέων, τηρητών της διαθήκης των μαρτύρων του Ιεχωβά, σειρά που εκτείνεται προς τα οπίσω ως τον δίκαιον Άβελ—ήσαν τελείως αφιερωμένοι στον Ιεχωβά και στάθηκαν στερεά στο έδαφός των ακόμη και όταν αντιμετώπιζαν θάνατο μέσα στα εχθρικά χέρια. Αλλ’ εναυάγησε η ζωή των; Όχι, καθόλου, επειδή είχαν ισχυρή άγκυρα ελπίδος στην υπερτάτη δύναμι του Ιεχωβά ν’ ανασταίνη και τους νεκρούς. Και έτσι σήμερα οι πιστοί αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά, που φθάνουν τις εξακόσιες χιλιάδες, έχουν επάνω τους το πνεύμα δυνάμεως και αγάπης του Θεού· και τούτο τους ελευθερώνει από φόβο, τους κάνει ατρομήτους, ζηλωτάς, θαρραλέους μαχητάς υπέρ της αληθείας και της δικαιοσύνης έναντι εχθρών τρομακτικής αριθμητικής υπεροχής.—Εβρ. 11:4-39· 12:1, 2.

ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΚΛΟΓΗ

17. Από ποια πηγή προέρχεται η ζωή, σε ποιους προσφέρεται, και πώς αποκτάται;

¹⁷ Όλοι οι άνθρωποι—στους οποίους περιλαμβανόμεθα και όλοι εμείς—γεννήθηκαν αμαρτωλοί και βρίσκονται υπό καταδίκην θανάτου χωρίς δικαίωμα ζωής, λόγω της παραβάσεως της εντολής του Θεού από τον πρώτον άνθρωπον Αδάμ. Συνεπώς, η αιώνια ζωή είναι ένα παρ’ αξίαν δώρον του Ζωοδότου Ιεχωβά· αυτός δε ηυδόκησε να κάμη προσιτό αυτό το δώρο σε κάθε πρόθυμον άνθρωπο, αλλά μόνο μέσω του Ιησού Χριστού. (Πράξ. 3:23· 4:12· Ρωμ. 5:19· 6:23· 1 Κορ. 15:22) Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, για ν’ αποκτήση κανείς αιώνια ζωή είναι να την δεχθή υπό τους όρους υπό τους οποίους δίδεται από τον Θεό· δηλαδή, με το να προσέλθη κανείς με εμπιστοσύνη μέσω του Χριστού προς τον Ζωοδότην Ιεχωβά και ν’ αφιερωθή πρόθυμα στο να τον υπηρετή τώρα και για πάντα. Αυτή η αφιέρωσις στον Θεό πρέπει να γίνη με χαρά και εκουσίως. Είναι μια προσωπική εκλογή και κανείς δεν μπορεί να την κάμη για έναν άλλον. Δεν είναι επίσης μια εκλογή που πρέπει να γίνη από εξαναγκασμό. Δεν πρέπει κανείς να κάμη μια τέτοια αφιέρωσι για να διατηρήση απλώς ειρήνη στην οικογένεια ή επειδή αισθάνεται ότι βρίσκεται υπό πίεσιν για να το πράξη. Κανείς δεν εξαναγκάζεται να εκλέξη την μόνην οδόν που οδηγεί στη ζωή. Η εκλογή είναι προσωπική ευθύνη κάθε ατόμου. Καθώς είπε ο Μωυσής: «Έθεσα ενώπιόν σας την ζωήν και τον θάνατον, την ευλογίαν και την κατάραν· δια τούτο εκλέξατε την ζωήν, δια να ζήτε, συ και το σπέρμα σου.» Αλλά πώς κανείς τώρα εκλέγει ζωή; Το επόμενο εδάφιο εξηγεί: «Με το ν’ αγαπάς Ιεχωβά τον Θεόν σου, με το να υπακούης εις την φωνήν αυτού, και με το να ήσαι προσηλωμένος εις αυτόν· διότι τούτο είναι η ζωή σου, και η μακρότης των ημερών σου.» Με άλλα λόγια, εκλέγετε ζωή με το ν’ αφιερωθήτε τελείως στον Ιεχωβά τον Θεό σας, ώστε να υπακούετε σ’ αυτόν για πάντα.—Δευτ. 30:19, 20, ΜΝΚ.

18. Ποια εκλογή έχει να κάμη κάθε πληροφορημένο άτομο;

¹⁸ Ο Ιησούς του Ναυή επίσης ετόνισε το γεγονός ότι η αφιερωμένη υπηρεσία προς τον Ιεχωβά είναι μια προσωπική εκλογή που απόκειται στον καθένα να κάμη. «Αλλ’ εάν δεν αρέσκη εις εσάς να λατρεύητε τον Ιεχωβά, εκλέξατε σήμερον ποίον θέλετε να λατρεύητε· ή τους θεούς, τους οποίους ελάτρευσαν οι πατέρες σας πέραν του ποταμού, ή τους θεούς των Αμορραίων, εις των οποίων την γην κατοικείτε· εγώ όμως και ο οίκός μου, θέλομεν λατρεύει τον Ιεχωβά.» (Ιησ. Ναυή 24:15, ΜΝΚ) Ο καθένας, λοιπόν, από σας τα μη αφιερωμένα άτομα έχει σήμερα την ίδια ελευθερία να εκλέξη, να κάμη εκλογή ζωής ή θανάτου. Αν εσκεμμένως αρνήσθε ν’ αφιερωθήτε στον Ιεχωβά Θεό σ’ αυτή την ημέρα της κρίσεώς του στην οποία ζούμε τώρα, η ζωή σας θα τερματισθή στον Αρμαγεδδώνα, αν όχι πρωτύτερα, ως ζωή ενός καταδικασμένου αμαρτωλού χωρίς δικαίωμα ζωής και ακόμη χωρίς ελπίδα αναστάσεως. Εξ άλλου, εκλέγοντας την οδόν του Ιεχωβά που οδηγεί στη ζωή, θ’ αφιερώσετε πλήρως με προθυμία και μεγάλη ευχαρίστησι την καρδιά σας και τη διάνοιά σας, τη δύναμί σας και την περιουσία σας, στον Ιεχωβά Θεό και την θριαμβεύουσα βασιλεία του.

19. Είναι η αφιέρωσις στον Ιεχωβά αξία της δαπάνης της;

¹⁹ Λογαριάστε τη δαπάνη, ναι, με κάθε μέσον! Μελετήστε τι θ’ απαιτήση η αφιέρωσις από σας σ’ αυτόν τον κόσμο» (Λουκ. 14:26-33) Εν τούτοις, μετρήστε εκείνο που δίνετε παράλληλα μ’ εκείνο που σας υπόσχεται ο Ιεχωβά. Έχετε μήπως κάτι που δεν το ελάβατε κατά πρώτον λόγον από τον Ιεχωβά, εκτός από τη δύναμι της αφοσιώσεώς σας, του αίνου σας και πρόθυμης υπηρεσίας σας; Όλα όσα έχετε, λοιπόν, τα αφιερώνετε με χαρά στον Θεό. Ό,τι έχετε ήδη λάβει απ’ αυτόν, το δίνετε σ’ αυτόν για τα ανεκλάλητα προνόμια και τις ευλογίες που χορηγούνται εξακολουθητικά στους αφιερωμένους δούλους του Θεού! Αυτός θέτει το πνεύμα του και τη δύναμί του επάνω τους και τους δίνει εξουσία να καλούνται με το όνομά του και να μιλούν εν ονόματί του ως μάρτυρές του. Ανάμεσα σ’ αυτόν τον καταδικασμένο και θνήσκοντα παλαιό κόσμο, οι αφιερωμένοι αυτοί δούλοι του Θεού είναι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι που ζουν. Η ελπίδα των να επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος, προς δικαίωσιν του λόγου και του ονόματος του Θεού απομακρύνει τον φόβο αυτής της επικείμενης θυέλλης, και αυτοί με εμπιστοσύνη περιμένουν να ζήσουν για πάντα σ’ ένα νέο κόσμο με νέους ουρανούς κι έναν παγγήινο παράδεισο τελειότητος. Ασφαλώς πολλά εξαρτώνται σήμερα από το να κάμωμε αφιέρωσι· τα πάντα εξαρτώνται από την πιστότητα σ’ αυτή την αφιέρωσι.—Λουκ. 9:59-62.

20. Ποιοι λόγοι καθιστούν πολύ επείγον για τα καλής θελήσεως άτομα αφιερωθούν τώρα στον Ιεχωβά;

²⁰ Στα περασμένα ολίγα χρόνια, μεγάλα πλήθη που ανέρχονται σε 50.000 και πλέον το έτος, επροχώρησαν και αφιερώθηκαν στον ζώντα Θεόν Ιεχωβά. Ρωτήστε τον εαυτό σας, «Τι σημαίνει για μένα η αφιέρωσις;» Λόγω του ότι ο Αρμαγεδδών έρχεται γοργά, ο ευνοϊκός καιρός για σωτηρία είναι τώρα, όχι αργότερα. Τώρα, όχι αργότερα, περιμένει η μακροθυμία του Θεού όλους όσοι θέλουν να ζήσουν, να τον εκζητήσουν ‘ενόσω δύναται ακόμη να ευρεθή’. Τώρα, όχι αργότερα, είναι ο καιρός φυγής στα θεοκρατικά όρη για ασφάλεια. Τώρα, επομένως, δεν είναι καιρός να αναβάλη κανείς την αφιέρωσι της ζωής του στον Ιεχωβά Θεό. Μην αφήνετε, λοιπόν, για την αύριον εκείνο που πρέπει να γίνη τώρα όταν κατανοήτε τι σημαίνει η αφιέρωσις και ποιες ευλογίες φέρνει. Αν έχετε πραγματική πίστι και ελπίδα και είσθε ένα άτομο καλής θελήσεως προς τον Θεό και έχετε αρκετή γνώσι και κατανόησι και εκτίμησι της αφιερώσεως, και αν είσθε ηθικώς και Γραφικώς καθαρός, τότε σήμερα, ‘εν τω κρυπτώ’ της προσευχής σας, πρέπει να ευχηθήτε ιεροπρεπώς στον Ιεχωβά Θεό ότι στο εξής και για πάντα θα τον λατρεύετε και θα τον υπηρετήτε αποκλειστικά, και ότι θα εκτελήτε το θέλημά του όπως εκτίθεται στον γραπτό του λόγο, τη Γραφή, οτιδήποτε και αν συμβή. Αν αυτό είναι εκείνο που κάνετε, γιατί κατόπιν να μη βαπτισθήτε; Τότε ο Ιεχωβά θα σας ευλογήση πλουσίως!