Ατομικά Ανθρώπινα, Συμφέροντα

«Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ’ έκαστος και τα των άλλων.»—Φιλιππησ. 2:4.

1. Πώς ο άνθρωπος διαφέρει από την κατώτερη δημιουργία ως προς την ανάληψι συμφερόντων;

ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ διατροφής, ζευγαρώματος, κατασκευής φωλεών και ανατροφής γόνου έχουν χορηγηθή από τον Θεό στην κατώτερη δημιουργία χερσαίων πλασμάτων, ιπταμένων πλασμάτων και θαλασσίων πλασμάτων. Από ένστικτο αυτά ανταποκρίνονται σ’ αυτά τα συμφέροντα επί ένα περιωρισμένο αλλά ικανοποιητικό χρονικό διάστημα ζωής. Τρέφονται με τις προμήθειες, από τις οποίες ο Θεός τούς έδωσε το δικαίωμα να μετέχουν. «Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι δεν σπείρουσιν, ουδέ θερίζουσιν, ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο Πατήρ σας ο ουράνιος τρέφει αυτά.» (Ματθ. 6:26) Αλλά, ανόμοια προς τα κτίσματα αυτά της κατωτέρας δημιουργίας, τα οποία οδηγούνται από ακουσίους νόμους ενστίκτου, ο άνθρωπος εδημιουργήθη μ’ έναν υψηλό βαθμό νοημοσύνης. Του έχει παρασχεθή το καταπληκτικό χάρισμα της ελευθέρας θελήσεως. Χρησιμοποιώντας αυτές τις ικανότητες, ο άνθρωπος αρχικά επλάσθη για να αναλάβη, να αναπτύξη και να εκτιμήση μια μακρά σειρά συμφερόντων ή μελημάτων σ’ ένα ατελείωτο χρονικό διάστημα ζωής ευτυχισμένης προς αίνον του Δημιουργού του.

2. Γιατί τα βασικά συμφέροντα του ανθρώπου δεν ποικίλλουν από το ένα μέρος της γης στο άλλο;

² Τα σπέρματα μερικών βασικών συμφερόντων έχουν εμφυτευθή σε κάθε άνδρα και γυναίκα λόγω της ανθρωπίνης φύσεώς των όπως καθωρίσθη από τον Δημιουργό των. Σύμφωνα με την ελευθέρα θέλησι του ανθρώπου, τα σπέρματα αυτά μπορούν ν’ αναπτυχθούν συνετά και ασύνετα. Οπουδήποτε και αν βρίσκεται ο άνθρωπος σ’ αυτή τη σφαίρα, τα ιδία βασικά συμφέροντα υπάρχουν στον φυσικό άνθρωπο, επειδή όλοι κατάγονται από τον ίδιο κοινό προπάτορα, τον Αδάμ. Τα συμφέροντα αυτά τοποθετημένα εκεί από τον Θεό σε μια θεμελιώδη μορφή, φέρουν μαζί τους τη θεία νόμιμη αναγνώρισί των ως δικαιωμάτων χορηγημένων από τον Θεό. Τα δικαιώματα που εχορηγήθησαν στον άνθρωπο είναι λιγώτερα από τα σύμφυτα δικαιώματα του Θεού, το γεγονός δε αυτό δίνει, συνεπώς, υπεροχή στα θεία συμφέροντα και στην προαγωγή των.

3, 4. Τι οι νομικές αυθεντίες χαρακτηρίζουν ως «νόμον της φύσεως»;

³ Γι’ αυτόν τον λόγο μερικοί που θεωρούνται νομικές αυθεντίες χαρακτηρίζουν αυτά τα φυσικά δικαιώματα του ανθρώπου ως νόμον της φύσεως. Επειδή ο άνθρωπος εξαρτάται απολύτως από τον Δημιουργό του για κάθε πράγμα, είναι ανάγκη να συμμορφώνεται, σε όλα τα σημεία, με το θέλημα του Δημιουργού του. Αυτό το θέλημα του Δημιουργού του ονομάζεται ο νόμος της φύσεως. Διότι ο Θεός όταν εδημιούργησε τον άνθρωπο και τον επροίκισε με ελευθέρα θέλησι για να διευθύνη τον εαυτό του σε όλα τα μέρη της ζωής, καθώρισε μερικούς αναλλοιώτους νόμους της ανθρωπίνης φύσεως, από τους οποίους αυτή η ελευθέρα θέλησις ρυθμίζεται και περιορίζεται σε κάποιο βαθμό, και του έδωσε επίσης την ικανότητα της λογικεύσεως για ν’ ανακαλύπτη τη σημασία των νόμων αυτών.»a

⁴ Μια άλλη νομική αυθεντία ορίζει τον νόμον της φύσεως ως: «Τον νόμον εκείνον που ο Θεός, ο κυρίαρχος του σύμπαντος, προδιέγραψε για όλους τους ανθρώπους, όχι με κάποια τυπική δημοσίευσι, αλλά με την εσωτερική υπαγόρευσι του λογικού και μόνο. . . . Οι πρωτόγονοι νόμοι της φύσεως μπορούν να συνοψισθούν σε έξη, δηλαδή, (1) σχετική οξύνοια ή λογικόν· (2) αγάπη του ανθρώπου για τον εαυτό του· (3) η έλξις των φύλων μεταξύ των· (4) η τρυφερότης των γονέων προς τα τέκνα των· (5) το θρησκευτικό αίσθημα· (6) η κοινωνικότης.»b

5. Από το ότι ο άνθρωπος εδημιουργήθη εκ φύσεως οξύνους και λογικευόμενος ποια ατομικά συμφέροντα προκύπτουν;

⁵ Ποια ανθρώπινα συμφέροντα αποκαλύπτει ο πρώτος από τους παραπάνω νόμους της φύσεως; Ανόμοια προς τα ζώα, ο άνθρωπος είναι ένα πολύ οξύνουν και νοήμον πλάσμα. Μπορεί να λογικεύεται. Είναι ικανός να διακρίνη το ηθικώς καλό από το ηθικώς κακό. Μπορεί επίσης να κρατήται υπεύθυνος για τις πράξεις του και για το πώς χρησιμοποιεί τα συμφέροντά του. Ο άνθρωπος επηρεάζεται από την ευτυχία και τη δυστυχία. Επομένως ο φυσικός άνθρωπος έχει έμφυτα συμφέροντα να είναι πληροφορημένος, ν’ αποκτά γνώσι, να ερευνά τα γεγονότα, να λογικεύεται επάνω στις αποδείξεις και να λαμβάνη αποφάσεις. Όταν δεν έχη διαστραφή, ο άνθρωπος έχει μια φυσική τάσι να χρησιμοποιή αυτά τα συμφέροντα με καλό τρόπο, δημιουργώντας έτσι ένα υπόμνημα ηθικής αξίας που του φέρνει αμοιβές ευτυχίας.

6, 7. Τι κάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά για το φυσικό συμφέρον του ανθρώπου να γνωρίση την αλήθεια;

⁶ Ο Ιεχωβά Θεός έδωσε ξεκίνημα στον άνθρωπο μ’ ένα ορθό φυσικό συμφέρον γνώσεως της αληθείας. Από αυτή τη φυσική ώθησι έγινε παρέκκλισις σε κάποιο βαθμό, με την οποία η ευφυΐα του ανθρώπου εστράφη στο δρόμο της κακίας. Η κακία αυτή παράγει ένα υπόμνημα σφάλματος που φέρνει δυστυχία. Οποιαδήποτε, όμως, αμβλύτητα και αν υπέστησαν τα συμφέροντα αυτά υπό την μακρά κακοδιοίκησι του Σατανά, παραμένουν ακόμη σήμερα φυσικά συμφέροντα σημαντικού βαθμού μαζί με τα φυσικά δικαιώματα που τα συνοδεύουν.

⁷ Γι’ αυτόν τον λόγο οι μάρτυρες του Ιεχωβά προσπαθούν συνεχώς να διεγείρουν αυτά τα φυσικά συμφέροντα. Πρώτον, όσον αφορά τους εαυτούς των προσπαθούν να τηρούνται θεοκρατικά πληροφορημένοι και να εποικοδομούνται διανοητικώς στην αλήθεια του λόγου του Θεού. Δεύτερον, ως φιλικώς διακείμενοι «πλησίον» προσπαθούν να επισκέπτωνται προσωπικώς όσο το δυνατόν περισσοτέρους άνδρες και γυναίκες για να θέσουν νοημόνως ενώπιόν τους προς ειλικρινή εξέτασιν την αλήθεια όσον αφορά τους αποκαλυμμένους σκοπούς του Ιεχωβά σ’ αυτόν τον καιρόν του τέλους. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ακολουθούν το παράδειγμα που εδόθη από τον Ιησούν και τους αποστόλους του, οι οποίοι έκαναν επισκέψεις από σπίτι σε σπίτι σε αρμονία με αυτόν τον φυσικόν τομέα ανθρωπίνων συμφερόντων.

8. Ποια ατομικά συμφέροντα εγείρονται από την «αγάπη του ανθρώπου για τον εαυτό του»;

⁸ Ο δεύτερος φυσικός νόμος περιλαμβάνει το ζήτημα της αγάπης του ανθρώπου για τον εαυτό του. Η Γραφή επιβεβαιώνει την ύπαρξι αυτής της βασικής αρχής στην ανθρώπινη φύσι, τοποθετημένης εκεί από τον Θεό. Είναι γραμμένο: «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Εγώ είμαι ο Ιεχωβά.» (Λευιτ. 19:18, ΜΝΚ) Αυτά τα ισχυρά δικαιώματα της αγάπης του εαυτού μας ωθούν τον καθένα από το ανθρώπινο γένος στη διαφύλαξί του, στην υπεράσπισι της ζωής του και του σώματός του από βλάβες, στην αποφυγή εκείνου που μπορεί να είναι επιζήμιο και στην προμήθεια όλων των πραγμάτων που είναι αναγκαία για τη συνέχισι της υπάρξεώς του. Αυτά τα συμφέροντα του εαυτού μας καταλαμβάνουν ένα ευρύ πεδίον και περιλαμβάνουν πολλά άλλα πεδία ανθρωπίνων συμφερόντων.

9, 10. Είναι εσφαλμένο το ενδιαφέρον για τον εαυτό μας; Σε ποιο βαθμό μπορεί να αναπτυχθή;

⁹ Υγιής αγάπη του εαυτού μας ή ενδιαφέρον για τον εαυτό μας που αναπτύσσεται σ’ ένα μέτριο βαθμό είναι κάτι καλό και κατάλληλο και οδηγεί σε μια πορεία ηθικής αξίας που παράγει αμοιβές ευτυχίας. Αλλ’ όταν ο βαθμός της αγάπης του εαυτού μας ή του ενδιαφέροντος για τον εαυτό μας αναπτύσσεται μέχρις αποκλεισμού του πλησίον μας ή του συνανθρώπου μας, τότε αρχίζει μια πορεία κακίας. Σε τέτοιες περιπτώσεις η αγάπη του εαυτού μας γίνεται άκρα ιδιοτέλεια. Αυτό οδηγεί σε θλίψεις ή σφάλματα, για τα οποία γίνεται κανείς υπεύθυνος. Πρέπει να πληρώση υπό την μορφή αντιξοότητος, μιας τιμωρίας που φέρνει δυστυχία.—2 Τιμ. 3:2-5.

¹⁰ Δεν υπάρχει τίποτα το εσφαλμένο στο να ενδιαφέρεται ένας άνθρωπος για τη σωματική και την πνευματική του υγεία. Οι ψευδείς θρησκευτικές διδασκαλίες όπως η «αυτομηδένισις» ή ανάπτυξις χαρακτήρος στο βαθμό που ένας εξαλείφει τον εαυτό του νεκρώνοντας κάθε επιθυμία, όπως διδάσκεται από τον Βουδδισμό και μερικά ψευδή Χριστιανικά δόγματα, είναι πράγματα που προάγουν την πλάνη. Οι διδασκαλίες αυτές είναι αντίθετες προς την ανθρώπινη φύσι, είναι διδασκαλίες που συγκρούονται μ’ αυτό το βασικό χαρακτηριστικό της αγάπης του εαυτού μας που ο Δημιουργός αρχικά και ορθά ενεφύτευσε στον τέλειο άνθρωπο. Η σοφή ισορροπία αγάπης για τον Θεό και αγάπης για τον εαυτό μας είναι εκείνη που μας παρακινεί να ζητήσωμε δικαιοσύνη, που μας ωθεί να υπηρετήσωμε τον Ιεχωβά με όλη μας την καρδιά, έτσι ώστε να μπορέσωμε τελικά να λάβωμε το μειδίαμα της επιδοκιμασίας του για αιώνια ζωή. «Μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν.»—Φιλιππησ. 2:12.

11. Ποια ατομικά συμφέροντα προκύπτουν από τη φυσική αρχή της έλξεως των φύλων μεταξύ των;

¹¹ Μια άλλη βασική αρχή της ανθρωπίνης φύσεως είναι η έλξις των φύλων μεταξύ των. Ο Θεός εδημιούργησε τον άνθρωπο έτσι, άρρεν και θήλυ. Αυτά υπάρχουν ως συμπλήρωμα το ένα του άλλου. (Γεν. 1:27· 2:20-22) Η προμήθεια δε αυτή έγινε για την προαγωγή του θείου συμφέροντος να γεμίση η γη με κατοίκους. (Γέν. 1:28· Ησ. 45:18) Η έλξις των φύλων προκαλεί μια ευρεία ποικιλία ατομικών ανθρωπίνων συμφερόντων. Μερικά από αυτά τα βασικά συμφέροντα και τα θεόδοτα δικαιώματα που τα συνοδεύουν είναι το να νυμφευθή κανείς, να έχη μια οικογένεια τέκνων, να έχη κατοικία και να κερδίζη τα προς το ζην. Αυτό σημαίνει επίσης ότι οι σύζυγοι έχουν αμοιβαίο και αποκλειστικό δικαίωμα ο ένας επί του άλλου. (1 Κορ. 7:2-5) Όταν αυτά τα ατομικά ανθρώπινα συμφέροντα επιδιώκωνται μ’ ένα τρόπο καλωσύνης, δημιουργείται ένα υπόμνημα ηθικής αξίας και επιτυγχάνεται μια αμοιβή γνησίας ευτυχίας. Αν ακολουθήται μια αντίθετη πορεία, το τέλος της είναι δυστυχία. Κανείς από τους έξω δεν μπορεί να εισβάλη στο πεδίον των ιδιωτικών συμφερόντων του ανθρώπου εν σχέσει με τον γάμο του. Οπωσδήποτε, σύμφωνα με τη συμβουλή του Ιησού, ο άνθρωπος πρέπει να περιορίζη τα σεξουαλικά του συμφέροντα στον ένα σύντροφο.—Ματθ. 19:4-9.

12. Ποια συμφέροντα προκύπτουν από την αρχή της τρυφερότητος των γονέων προς τα τέκνα των;

¹² Η τρυφερότης των γονέων προς τα τέκνα των είναι ομοίως μια βασική αρχή της ανθρωπίνης φύσεως. Τα τέκνα από τη γέννησί τους είναι τελείως ανίκανα να προνοήσουν και για το ελάχιστο από τα χρειώδη των. Αλλά η πατρική και μητρική αγάπη των γονέων πληροί αυτή την αδυναμία. Αυτό το ενδιαφέρον και η φροντίδα των γονέων για τα μικρά τους είναι ένας από τους πιο ισχυρούς νόμους της φύσεως. Αυτός ο τομεύς συμφέροντος απαιτεί από τους γονείς να παρέχουν προστασία, τροφή, ενδυμασία, εκπαίδευσι και πειθαρχική διαπαιδαγώγησι και να χρησιμοποιούν πιεστικά μέσα για το καλό του παιδιού όταν το απαιτή η περίστασις.c Ιδιαίτερα οι μητέρες, ανταποκρινόμενες σ’ αυτόν τον τομέα συμφέροντος συνετά με τον τρόπο της καλωσύνης, απασχολούνται πολύ και βρίσκουν το έργον αυτό μια ολοχρόνια σχεδόν απασχόλησι. Αλλ’ αυτό αποφέρει επίσης τις ευλογίες του και τις χαρές του.—Παροιμ. 17:6.

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΣ

13. Τι είναι το θρησκευτικό αίσθημα, και πώς ο Σατανάς επεζήτησε να το εκμεταλλευθή;

¹³ Η επιθυμία να σεβώμεθα, να αινούμε μια αληθινή ή φαντασιώδη ανωτέρα δύναμι, ν’ αποβλέπωμε σ’ αυτήν, ή να ζητούμε συμβουλή απ’ αυτήν για τα προβλήματά μας, παράγει μια άλλη σειρά φυσικών συμφερόντων που ετέθη στον άνθρωπο από τον Δημιουργό του. «Το θρησκευτικό αίσθημα, που μας οδηγεί φυσικά προς το Υπέρτατον Ον, είναι μια από τις ιδιότητες που ανήκουν στην ανθρωπότητα μόνο· η δε σπουδαιότης του τού δίδει τη θέσι του ηθικού νόμου της φύσεως.»d Επομένως, αυτή την αρχή ακριβώς της ανθρωπίνης φύσεως επεδίωξε ο Σατανάς να εκμεταλλευθή εξ αρχής, κάνοντας τον Αδάμ και την Εύα να εγκολπωθούν ψευδή θρησκεία και έτσι να στασιάσουν εναντίον του Θεού των. Πάντοτε από τότε ο Σατανάς παρήγαγε ψευδείς θρησκείες πολλών και διαφόρων ποικιλιών για να αιχμαλωτίση αυτά τα θρησκευτικά συμφέροντα και φαντασίες πλείστων ανθρώπων. Μ’ αυτό τον τρόπο εκράτησε τις διάνοιές των και την αφοσίωσί των μακριά από τον αληθινό Θεό.—1 Κορ. 8:5, 6.

14. Πώς μια μειονότης ανθρώπων εχρησιμοποίησε αυτό το βασικό «θρησκευτικό αίσθημα»;

¹⁴ Αλλά σε όλους τους αιώνες υπήρξε η μειονότης ανθρώπων που εχρησιμοποίησαν αυτό το βασικό «θρησκευτικό αίσθημα» για να τους οδηγήση προς τον αληθινό Θεό και να διατηρήση την ενεργό πιστή λατρεία των σ’ αυτόν. Σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν την αδιαστρέβλωτη εκείνη μειονότητα που επισκέπτεται τους ανθρώπους στα σπίτια των, όχι μόνο για να τους δώση ακριβή γνώσι από τη Γραφή, αλλά και για να κάμη μια άμεση έκκλησι στη φυσική επιθυμία των ανθρώπων να σέβωνται μια ανώτερη δύναμι, προτρέποντάς τους να δεχθούν την αληθινή θρησκεία και έτσι ν’ αποδώσουν ενεργό λατρεία στον Ιεχωβά, τον αληθινό Θεό και δημιουργό των. (Ιωάν. 4:23, 24) Οπουδήποτε και αν ζη ο άνθρωπος επάνω σ’ αυτή τη γη, έχει θεμελιώδες δικαίωμα από τον Δημιουργό του, που του χορηγεί θρησκευτική ελευθερία για να υπηρετή τον αληθινό Θεό Ιεχωβά και ν’ αποκτήση ευτυχία και ζωή, ή να υπηρετή κάποιες ψευδείς θρησκευτικές απάτες της εκλογής του που οδηγούν τους οπαδούς των σε δυστυχία και θάνατο. Όπως ο Ιησούς του Ναυή των αρχαίων χρόνων, οι μάρτυρες του Ιεχωβά λέγουν στους ανθρώπους σήμερα: ‘Εκλέξατε σήμερα ποιον θα λατρεύετε, ή τους ειδωλολατρικούς θεούς των πατέρων σας, ή τον Ιεχωβά. Αλλ’ όσο για μας, θα λατρεύωμε τον Ιεχωβά.’—Ιησ. Ναυή 24:15.

15, 16. (α) Ποια συμφέροντα προέρχονται από τη φυσική ανθρώπινη επιθυμία της «κοινωνικότητος»; (β) Πώς τα συμφέροντα αυτά επηρεάζουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά; .

¹⁵ Η τελευταία από τις έξη φυσικές αρχές που διέπουν τον άνθρωπο και επηρεάζουν τα ατομικά ανθρώπινα συμφέροντά του είναι η αρχή της «κοινωνικότητος». «Η ανάγκη που αισθάνεται ο άνθρωπος να ζη σε κοινωνία είναι ένας από τους αρχικούς νόμους της φύσεως από τον οποίον απορρέουν τα καθήκοντα και δικαιώματά μας· η δε ύπαρξις κοινωνίας βασίζεται στον όρον ότι τα δικαιώματα όλων θα είναι σεβαστά.» (δ) Κανένα φυσιολογικό ανθρώπινο πλάσμα δεν επιθυμεί να ζη μια ζωή ερημίτου, μόνο του σ’ ένα απομονωμένο μέρος. Μάλλον, επιθυμούμε έντονα τη θερμή φιλία και την ενεργό συναναστροφή των συνανθρώπων μας που έχουν όμοιο φρόνημα μ’ εμάς. Τα κοινωνικά αυτά συμφέροντα, όταν αναπτύσσωνται μ’ ένα υγιή τρόπο, φέρνουν χαρά και ευχαρίστησι. Μόνο οι εγκληματίαι και εκείνοι που δεν είναι διανοητικώς υπεύθυνοι απομακρύνονται από κοινωνική επαφή.

¹⁶ Σε αρμονία με αυτά τα φυσικά συμφέροντα κοινωνικότητος οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα συναθροίζονται σε ολοένα ευρυτέρους κύκλους εκκλησιών, δείχνοντας προσωπικό ενδιαφέρον για τους αδελφούς των καθώς σχηματίζουν μια αξιοσημείωτη κοινωνία Νέου Κόσμου σήμερα σε 160 διάφορες χώρες. «Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ’ έκαστος και τα των άλλων.». (Φιλιππησ. 2:4) Όλα τα όμοια με πρόβατα άτομα που αγαπούν τη δικαιοσύνη βοηθούνται να ιδούν ότι εξυπηρετεί τα κάλλιστα ατομικά των συμφέροντα σημερινής ασφαλείας και μελλούσης ζωής το να φύγουν τώρα στην κοινωνία του Νέου Κόσμου του Ιεχωβά, στη μία αληθινή «αυλή» των προβάτων υπό την ποιμενική καθοδηγία του Ιησού Χριστού.—Ιωάν. 10:14-16.

17, 18. (α) Ποια άλλα ατομικά συμφέροντα υπάρχουν; (β) Τι πρέπει να γίνη μ’ αυτά και γιατί; (γ) Πώς πρέπει να βλέπωμε τα συμφέροντα ενός άλλου;

¹⁷ Εκτός από τα βασικά αυτά ατομικά ανθρώπινα συμφέροντα που αποκαλύπτονται από τον νόμον της φύσεως, υπάρχουν πολυάριθμα άλλα, όπως τα αθλητικά αγωνίσματα, η αναψυχή, ο κινηματογράφος και το θέατρο, η φωτογραφία, το να οδηγή κανείς αυτοκίνητο, το ταξίδι, η μουσική, η μελέτη της φύσεως, η παρακολούθησις της τηλεοράσεως, τα παιχνίδια, οι πολλές επιστήμες, οι πολυάριθμες άλλες τέχνες και ένα πλήθος προσθέτων τοιούτων καθώς η γνώσις και οι εφευρέσεις του ανθρώπου αποκαλύπτουν νέους τομείς συμφερόντων. Αλλ’ ο χρόνος είναι πολύ βραχύς για να μετάσχη οποιοδήποτε πρόσωπο ατομικώς σε όλα αυτά τα συμφέροντα τώρα. Δεν υπάρχουν αρκετές ώρες στην ημέρα για να τα κάμη κανείς όλα. Επομένως, το άτομο πρέπει να είναι εκλεκτικό στην προτίμησι των συμφερόντων του εκτός από εκείνα που η φύσις επιβάλλει σ’ αυτό όπως εξετάσαμε έως τώρα.

¹⁸ Ο αφιερωμένος Χριστιανός πρέπει να θυσιάση πολλά κοσμικά λεγόμενα συμφέροντα, για να ισορροπήση τα ατομικά του συμφέροντα με τα θεία συμφέροντα και με τα προσφάτως αποκτημένα απ’ αυτόν συμφέροντα κοινότητος (εκκλησιαστικά) που εξετάζονται στο επόμενο άρθρο. Ο Χριστιανός μπορεί συνετά να διατηρήση εκείνα μόνο τα ατομικά συμφέροντα που εξακολουθούν να του δημιουργούν ηθική αξία ενώπιον του Ιεχωβά Θεού για να μπορέση να επιτύχη τον ευτυχή τελικό σκοπό της αιωνίου ζωής στον νέο κόσμο. Κάθε Χριστιανός ‘καταγίνεται εις τα ίδια’ όσον αφορά τα ατομικά του συμφέροντα και ζη ήσυχα με τους ομοίους του Χριστιανούς χωρίς να επικρίνη τους άλλους για τις ατομικές των υποθέσεις. Οι Χριστιανοί ακλουθούν τη συμβουλή του Παύλου όσον αφορά τις ιδιωτικές υποθέσεις: «Να φιλοτιμήσθε εις το να ησυχάζητε, και να καταγίνησθε εις τα ίδια.»—1 Θεσ. 4:11.

19. Μπορεί να επιδειχθή επαρκής αξία να σώση τον παλαιό αυτόν κόσμο; Ποιο Βιβλικό παράδειγμα το διευκρινίζει αυτό;

¹⁹ Εφθάσαμε στο χρονικό σημείο που η κοινωνία του παλαιού κόσμου του Σατανά βρίσκεται εντελώς καταδικασμένη σε καταστροφή. Οσηδήποτε αξία και αν επιδείξουν μεμονωμένα δίκαια άτομα ή κι ένας όμιλος θρησκευτικών αναμορφωτών, δεν μπορούν να την σώσουν. Η παρούσα κατάστασις είναι ακριβώς όμοια με τις ημέρες των Σοδόμων και Γομόρρων. Ο Ιεχωβά είπε στον Αβραάμ ότι αν θα μπορούσε να εύρη πενήντα δικαίους κατοίκους των Σοδόμων, η ηθική αξία των θα ήταν επαρκής ενώπιόν Του για να φυλαχθούν από θεία καταστροφή οι πόλεις της πεδιάδος με τους ασεβείς των. Ο Αβραάμ, έχοντας αμφιβολίες ότι ένας τέτοιος μεγάλος αριθμός πενήντα δικαίων ατόμων θα μπορούσε να βρεθή μ’ ένα υπόμνημα ηθικής αξίας, παρεκάλεσε τον Ιεχωβά να τακτοποιήση τελικά το ζήτημα για δέκα δίκαια άτομα. Αλλά ούτε δέκα άτομα ηθικής αξίας δεν απορούσαν να βρεθούν.—Γέν. 18:22-33.

20. Πώς διευκρινίζεται το είδος της ατομικής ενεργείας που είναι τώρα σπουδαίο; Γιατί πρέπει να ενεργήσωμε έτσι;

²⁰ Απεστάλησαν, λοιπόν, άγγελοι για να προειδοποιήσουν τον δίκαιον Λωτ, την σύζυγό του και τις δύο θυγατέρες των, τέσσερα άτομα εν όλω, να φύγουν μαζί σαν μια οικογένεια για ασφάλεια. Αυτοί οι τέσσερες ειδοποιήθησαν ατομικώς και ήταν προς το ατομικό των συμφέρον να ενεργήσουν. Ενήργησαν, αλλά η γυναίκα του Λωτ εστράφη προς τα πίσω κι έχασε τη ζωή της λόγω εξασθενήσεως της πίστεώς της. Έτσι τρεις μόνο με την ατομική των ηθική αξία έλαβαν την αμοιβή της διασώσεως από την πύρινη καταστροφή. (Γεν. 19:15-26) Σήμερα ο Θεός ειδοποιεί όλα τα άτομα που αγαπούν δικαιοσύνη να εξασκήσουν ατομικό ενδιαφέρον για ν’ αποκτήσουν ακριβή γνώσι της Γραφής, η οποία τους δείχνει πώς να φύγουν από τη Βαβυλωνιακή κοινωνία του παλαιού κόσμου που είναι τώρα καταδικασμένη σε εξάλειψι. «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.»—Αποκάλ. 18:4.

21. Πώς οι Γραφές περιγράφουν την ατομική ευθύνη σήμερα;

²¹ Ο καθένας μας ατομικώς τώρα μπορεί να λάβη τις ορθές αποφάσεις που θα καταρτίσουν για μας ένα υπόμνημα ηθικής αξίας ενώπιον του Ιεχωβά Θεού ώστε να θεωρηθούμε δίκαιοι. Αν λάβωμε εσφαλμένες αποφάσεις που μας φέρνουν ανικανότητα, σφάλμα ή αμαρτία, η στάσις μας θα γίνη στάσις ασεβούς ενώπιον του Θεού. Σημειώστε την ατομική ευθύνη που περιγράφεται στις Γραφές: «Η ψυχή η αμαρτάνουσα, αύτη θέλει αποθάνει· ο υιός δεν θέλει βαστάσει την ανομίαν του πατρός, και ο πατήρ δεν θέλει βαστάσει την ανομίαν του υιού· η δικαιοσύνη [ηθική αξία] του δικαίου θέλει είσθαι επ’ αυτόν, και η ανομία [σφάλμα] του ανόμου θέλει είσθαι επ’ αυτόν. Αλλ’ εάν ο άνομος επιστραφή από πασών των αμαρτιών αυτού τας οποίας έπραξε, και φυλάξη πάντα τα διατάγματά μου, και πράξη κρίσιν και δικαιοσύνην, εξάπαντος θέλει ζήσει, δεν θέλει αποθάνει.»—Ιεζ. 18:20, 21. Βλέπε επίσης Δευτερονόμιον 24:16· Ιερεμίας 31:29, 30.

[Υποσημειώσεις]