Προσέχετε τις Συναναστροφές Σας!

ΟΛΕΣ οι εντολές του Θεού πιστοποιούν την αγάπη, σοφία και δικαιοσύνη του. Ό,τι εντέλλεται είναι για το καλό μας, για την υψίστη και διαρκή ευημερία μας. Αυτός δίνει εντολή να κάμωμε ωρισμένα πράγματα και μας απαγορεύει ωρισμένες ευχαριστήσεις μόνο διότι μας αγαπά και θέλει να μας βλέπη ευτυχείς. Όπως εξεφράσθη όσον αφορά τον αρχαίο λαό του Ισραήλ: «Είθε να ήτο εις αυτούς τοιαύτη καρδία, ώστε να με φοβώνται, και να φυλάττωσι πάντοτε πάντα τα προστάγματά μου, δια να ευημερώσιν αιωνίως, αυτοί και τα τέκνα αυτών».​—Δευτ. 5:29.

Μεταξύ των νόμων, που είχε δώσει ο Θεός στον αρχαίο λαό του για τα καλό τους, ήσαν κι εκείνοι που εσχετίζοντο με την προσοχή τους στις συναναστροφές τους. Αυτοί δεν έπρεπε να νυμφεύονται ειδωλολάτρας, ούτε και ν’ αναμιγνύωνται μ’ αυτούς: «Ουδέ θέλεις συμπενθερεύσει μετ’ αυτών», διότι ασφαλώς θα σε κάμουν να ‘λατρεύης άλλους θεούς· και θέλει εξαφθή η οργή του Ιεχωβά εναντίον σας, και πάραυτα θέλει σας εξολοθρεύσει’. Και πάλι, «Δεν θέλουσι κατοικεί εν τη γη σου, δια να μη σε κάμωσι να αμαρτήσης εις εμέ».​—Δευτ. 7:3, 4, ΜΝΚ· Έξοδ. 23:33.

Αλλά το έθνος Ισραήλ, που δεν είχε πίστι κι αγάπη στον Θεό, κατ’ επανάληψιν παρέβη αυτές τις εντολές με καταστρεπτικά αποτελέσματα. Ακόμη κι ο πιο σοφός βασιλεύς των υπέστη θλίψι γι’ αυτήν ακριβώς την κατάστασι. Στη γηραιά ηλικία του επέτρεψε στις ειδωλολάτριδες συζύγους του ν’ απομακρύνουν την καρδιά του από τον Θεόν του, τον Ιεχωβά, κι έτσι πέθανε άπιστος, αποστάτης.

Το ίδιο αληθεύει και με τους σημερινούς Χριστιανούς. Για δικό μας καλό, ο Ιεχωβά προστάζει να προσέχωμε τη συναναστροφή μας. Ζούμε σε κινδυνώδεις καιρούς, που παρομοιάζονται με τις ημέρες του Νώε και του Λωτ. Επειδή είμεθα ατελείς, αδύνατοι κι έχομε μια κληρονομημένη κλίσι προς την αμαρτία, είμεθα επιρρεπείς στο να υποκύψωμε στην κολακεία του κόσμου ή στο να συμβιβασθούμε από φόβο για το τι αυτός θα είπη. Γι’ αυτό προειδοποιεί ο απόστολος Παύλος: «Μη πλανάσθε· “φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί”.»—1 Κορ. 15:33.

Ως Χριστιανοί νουθετούμεθα ν’ ανακαινίσωμε τις διάνοιές μας και ν’ αναλάβωμε μια νέα, Χριστοειδή προσωπικότητα. Όσο μπορούμε, λοιπόν, πρέπει ν’ αποφεύγωμε τη συναναστροφή μ’ εκείνους, που έχουν αντιρρήσεις στην αλλαγή που μας έγινε. «Διότι αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών, περιπατήσαντες εν ασελγείαις.» Και «δια τούτο παραξενεύονται, ότι σεις δεν συντρέχετε με αυτούς εις την αυτήν εκχείλισιν της ασωτίας, και σας βλασφημούσιν» πίσω σας, αν όχι ενώπιόν σας.​—1 Πέτρ. 4:3, 4.

Για την πνευματική μας ευημερία ο Ιεχωβά μάς δίνει ρητή εντολή να νυμφευώμεθα «μόνον εν Κυρίω», να ‘μη ομοζυγώμεν με τους απίστους’. Γιατί; «Διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; . . . ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον; Τίνα δε συμβίβασιν ο ναός του Θεού με τα είδωλα;» Καμμιά απολύτως! Η πιστότης στον Θεό μας και στην οργάνωσί του θα μας κάνη να σεβώμεθα αυτές τις εντολές.​—1 Κορ. 7:39· 2 Κορ. 6:14-16.

Μολονότι η συναναστροφή είναι μια βασική ανάγκη των νέων και των γερόντων, διότι «δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος», πρέπει να είμεθα προσεκτικοί ως προς το είδος της συναναστροφής που καλλιεργούμε. Πού θα σύρωμε τη γραμμή; Δεν μπορούν να δοθούν σκληροί και σταθεροί κανόνες, αλλά, όπως ήδη υπεδείχθη, εδώ θα μπορούσε να εφαρμοσθή η συμβουλή του Ιησού: «Γίνεσθε . . . φρόνιμοι ως οι όφεις.» Όταν, λοιπόν, είσθε σε αμφιβολία, αφήστε τη συναναστροφή!​—Γέν. 2:18· Ματθ. 10:16.

Η σοφή συμβουλή του Παύλου στην επιστολή προς Εφεσίους 5:10-12 πρέπει, λοιπόν, να ληφθή στα σοβαρά ιδιαίτερα από όλους τους Χριστιανούς: «Εξετάζοντες τι είναι ευάρεστον εις τον Κύριον και μη συγκοινωνείτε εις τα έργα τα άκαρπα του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε. Διότι τα κρυφίως γινόμενα υπ’ αυτών, αισχρόν εστι και λέγειν.» Αυτός ο έλεγχος μπορεί να γίνη με λόγια, ή και απλώς με έργα, με το ν’ αρνούμεθα να τους συναναστρεφώμεθα στην εσφαλμένη πορεία τους.

Για το καλό μας είναι που μας προειδοποιεί ο Θεός να προσέχωμε τη συναναστροφή μας. Προσέχοντας την προειδοποίησί του, θ’ αποφεύγωμε τις παγίδες, και, αντιθέτως, θα εποικοδομούμε αλλήλους σε πίστι και αγάπη. Έτσι, θα βοηθηθούμε να τηρήσωμε ακεραιότητα ως τον καιρό που θα εισέλθωμε στον νέο κόσμο, έναν κόσμο, που είναι τώρα τόσο πλησίον, στον οποίο δεν θα έχωμε ανάγκη να προσέχωμε τη συναναστροφή μας, διότι τότε ο καθείς που αναπνέει θα αινή τον Ιεχωβά και τούτο ολοένα τελειότερα. Αλλ’ έως τότε, «μη πλανάσθε.» Θυμηθήτε ότι, «Φθείρουσι τα καλά ήθη οι κακαί συναναστροφαί».