Πώς Θεωρούν τη Διακονία τους οι Μάρτυρες του Ιεχωβά
«Σεις όμως είσθε . . . λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, δια να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως.»—1 Πέτρ. 2:9.
1. Πώς θεωρούν τη διακονία τους οι μάρτυρες του Ιεχωβά; Γιατί;
ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ του Ιεχωβά αποδίδουν μεγάλη βαρύτητα στη διακονική τους δράσι. Ενδιαφέρονται πολύ γι’ αυτήν, και δικαίως, διότι ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται πολύ για τη διακονική δράσι του λαού του. Διέταξε να εκτελήται η διακονία «εγκαίρως, ακαίρως» για να καταστή δυνατόν να διακηρυχθούν το όνομά του και οι σκοποί του και να γνωστοποιηθούν σε όλη τη γη. (2 Τιμ. 4:2· Ψαλμ. 83:18) Και πώς πρόκειται να γίνη αυτό; Θα χρειασθή μήπως να κράξουν οι λίθοι διακηρύττοντας τη δόξα και μεγαλειότητα του Ιεχωβά; (Λουκ. 19:40) Όχι, ποτέ, διότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο έχουν μια κατάλληλη άποψι της διακονίας των και είναι πάντοτε πρόθυμοι να υπηρετήσουν πιστά ως διάκονοί του.
2. (α) Ποιος είναι ο σκοπός της διακονίας; (β) Ποια κραυγή ηχεί δυνατά και καθαρά;
2 Για να μπορέσωμε να κατανοήσωμε πόσο πολύτιμη είναι ενώπιον του Ιεχωβά η διακονική δράσις και να έχωμε μια κατάλληλη άποψι αυτής, ο Ιεχωβά, από την εξυψωμένη του θέσι, μας λέγει στο 1 Πέτρου 2:9: «Σεις όμως είσθε . . . λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, δια να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως.» Ο σκοπός της διακονίας, λοιπόν, είναι το ν’ αντανακλούμε το φως (Ματθ. 5:16, 17)· το να διακηρύττωμε διάπλατα τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού, έτσι ώστε να μπορέση ο καθένας να επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά και να σωθή. (Ρωμ. 10:13) Στους πιστούς μάρτυρας παντού ηχεί η κλήσις δυνατά και καθαρά: «Νέοι τε και παρθένοι, γέροντες μετά νεωτέρων· ας αινώσι το όνομα του Ιεχωβά διότι το όνομα αυτού μόνου είναι υψωμένον· η δόξα αυτού είναι επί την γην και τον ουρανόν.»—Ψαλμ. 148:12, 13, ΑΣ.
3. Πώς πρέπει να θεωρή κανείς τις ευχές της αφιερώσεώς του;
3 Κάθε διαγγελεύς της Βασιλείας, γνωρίζοντας ότι το να υπηρετή δραστήρια ως ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου, θέλει να εκπληρώνη πιστά τις ευχές της αφιερώσεώς του. Συμβολίζοντας την αφιέρωσί του με το εν ύδατι βάπτισμα δεν υπεβλήθη απλώς σε μια ωραία τελετουργία. Έκαμε μια διαθήκη να υπηρετή τον Ιεχωβά ως ένας από τους διακόνους του. Ήταν μέσα στην καρδιά του το να πη, όπως είπε και ο Ιησούς: «Χαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου· και ο νόμος σου είναι εν τω μέσω της καρδίας μου.» (Ψαλμ. 40:8) Κάνοντας κανείς το βήμα της αφιερώσεως, γίνεται μάρτυς υπέρ του Ιεχωβά, ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. (Ησ. 43:10-12, ΑΣ) Λαμβάνει το προνόμιο να φέρη το πιο μεγάλο όνομα σε όλο τον κόσμο, ένα όνομα για το οποίον είναι υπερήφανος και θέλει ν’ αποδειχθή άξιος αυτού χωρίς να υστερήση. Στην Έξοδο 20:7 (ΜΝΚ) νουθετείται: «Μη λάβης το όνομα Ιεχωβά του Θεού σου κατά ανάξιον τρόπον.»
4. Αν κανείς δεν δίνη μαρτυρία, είναι ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά; Τι απαιτείται;
4 Το να είναι κανείς ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά σημαίνει κάτι περισσότερο από το να λέγη, ‘Είμαι ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά.’ Δίνετε μαρτυρία; Τακτικά; Όλοι όσοι είναι σωματικώς ικανοί έχουν την ευθύνη να κηρύττουν δημοσία και από σπίτι σε σπίτι, όπως εκήρυττε και ο Ιησούς, και επιπρόσθετα να επωφελούνται όλων των ευκαιριών να δίνουν μαρτυρία σε φίλους, γείτονας, κλπ., ενώ οι σωματικώς ασθενείς έχουν το προνόμιο να δίνουν μαρτυρία σε επισκέπτας, να γράφουν επιστολές, να κάνουν τηλεφωνικές συνομιλίες, και με άλλους τρόπους να μετέχουν στην επίδοσι της ισχυρής μαρτυρίας. Χωρίς εξαίρεσι κάθε μάρτυς του Ιεχωβά είναι ενήμερος των υποχρεώσεών του από αυτή την άποψι, όπως εκτίθεται στο Ιεζεκιήλ 3:17-21. Αν κανείς δεν δίνη μαρτυρία, δεν είναι ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Το να ονομαζώμεθα μάρτυρες του Ιεχωβά και έπειτα να απέχωμε από το να δίνωμε μαρτυρία, θα ήταν λήψις του ονόματος του Ιεχωβά επί ματαίω ή με ανάξιο τρόπο. Ποτέ ας μη συμβή αυτό, και δεν θα συμβή εφ’ όσον διακρατείται μια κατάλληλη άποψις της διακονίας.
5. Ποια είναι μια καλή ερώτησις που πρέπει να υποβάλλωμε στον εαυτό μας από καιρό σε καιρό, και πώς ο Παύλος είχε την κατάλληλη προοπτική;
5 Από καιρό σε καιρό είναι καλό ο καθένας να ερωτά τον εαυτό του: «Έχω κατάλληλη άποψι της διακονίας μου και διακονώ πιστά;» Το πόσο σπουδαίο είναι να το πράττη κανείς αυτό ετονίσθη από τον Παύλο όταν είπε: «Έκαστος κατά την προαίρεσιν της καρδίας αυτού, ουχί με λύπην, ή εξ ανάγκης· διότι τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός.» (2 Κορ. 9:7) Μια κατάλληλη άποψις της διακονίας μάς καθιστά ικανούς να υπηρετούμε με χαρά και με ευγνώμονα καρδιά· και να συλλογιζώμεθα, όπως εσυλλογίζετο και ο Παύλος, ο οποίος είπε επίσης: «Και ευχαριστώ τον ενδυναμώσαντα με Ιησούν Χριστόν τον Κύριον ημών, ότι ενέκρινε πιστόν, και έταξεν εις την διακονίαν εμέ.» (1 Τιμ. 1:12) Σημειώστε, η διακονία ωρίσθη για μάς! Ευγνώμονες γι’ αυτό το προνόμιο, όλοι όσοι έχουν κατάλληλη άποψι της διακονίας, με χαρά κηρύττουν τα αγαθά νέα της βασιλείας του Ιεχωβά σε όλες τις ευκαιρίες.
6. (α) Με το να κηρύττη κανείς, μήπως κάνει χάριν στον Ιεχωβά; (β) Πώς μπορεί κανείς να ευαρεστήση τον Ιεχωβά και να κερδίση την εύνοιά του;
6 Ποτέ κανείς ας μη λαμβάνη την άποψι: «Ο Ιεχωβά θέλει να κηρύττω, αυτό το ξέρω· θα του κάμω, λοιπόν, σήμερα τη χάρι και θα συμμετάσχω στη διακονία.» Αυτή θα ήταν μια πάρα πολύ ακατάλληλη, άποψις. Με το να ενασχοληθή κανείς στο κήρυγμα δεν κάνει χάρι στον Ιεχωβά. Πώς θα μπορούσε κανείς να κάμη χάρι στον Ιεχωβά με το να κηρύττη; Πράγματι, ποια χάρι μπορεί οποιοδήποτε άτομο να κάμη στον Ιεχωβά; Να του δώση αιώνια ζωή; Όχι, διότι αυτός είναι ο μεγάλος Θεός του σύμπαντος. Έχει ζωήν «εν εαυτώ» και έχει τη δύναμι να δίδη ζωή σε οποιονδήποτε ευαρεστείται. Μήπως, λοιπόν, θα μπορούσε κανείς να δημιουργήση έναν παράδεισο δικαιοσύνης και να πραγματοποιήση τις επιθυμίες της καρδιάς του; Όχι, είναι και πάλιν η εμφατική απάντησις. Τι, λοιπόν, μπορεί να κάμη κανείς για τον Ιεχωβά; Τίποτε απολύτως για να βελτιώση αυτόν και τη θέσι του. Εν τούτοις, υπάρχει κάτι που μπορεί κανείς να κάμη για να τον ευαρεστήση. Να υπηρετή πιστά ως διάκονός του και έτσι να είναι πηγή ευχαριστήσεως γι’ αυτόν, ευφραίνοντας την καρδιά του. (Παροιμ. 23:15, 16) Με τη σειρά του ο Ιεχωβά, ως ένας φιλάγαθος, στοργικός Πατήρ, μπορεί να ευνοήση και θα ευνοήση τους πιστούς μάρτυράς του με αιώνια ζωή στον δίκαιο νέο του κόσμο και θα εκπληρώση περισσότερο από ικανοποιητικά κάθε δίκαιη επιθυμία της καρδιάς.
ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΙΣ ΣΤΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ
7. Γιατί είναι σπουδαίο το να ‘κάμωμε δημοσία ομολογία’ και είναι πάντοτε εύκολο να το ρυθμίσωμε αυτό;
7 Όλοι όσοι έχουν μια κατάλληλη άποψι της διακονίας, ρυθμίζουν τον χρόνον τους έτσι, ώστε να ‘αναφέρουν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι, καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού’, κατανοώντας ότι τούτο αποτελεί μέρος της αληθινής λατρείας. (Εβρ. 13:15) Η ρύθμισις της ζωής μας έτσι ώστε να δαπανούμε χρόνον για δημοσία ομολογία, δεν είναι πάντοτε εύκολη. Όπως κάνουν όλοι οι άλλοι άνθρωποι, πρέπει κι εμείς να προνοούμε για τις υλικές μας ανάγκες, ν’ αποδίδωμε στον Καίσαρα τα υλικά πράγματα που ο Καίσαρ απαιτεί να δίδωνται σ’ αυτόν, και επιπρόσθετα να παρακολουθούμε τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις και να προσφέρωμε διακονική υπηρεσία.
8. Πώς έχει κανείς την κατάλληλη άποψι και χρησιμοποιεί τον διαθέσιμο χρόνο για διακονική υπηρεσία;
8 Μερικές φορές οι περιστάσεις απαιτούν να ασχολήται ένας αδελφός σε κοσμική εργασία πέντε ή έξη ημέρες την εβδομάδα για τις υλικές ανάγκες της ζωής. Ο αδελφός αυτός θα επιθυμούσε να ήσαν τα πράγματα διαφορετικά, να έχη πέντε ή έξη ημέρες την εβδομάδα για την εξόχως σπουδαία διακονία και να μπορούσε να εξοικονομή τα προς το ζην με μία ή δύο ημέρες κοσμικής εργασίας. Αλλά δεν συμβαίνει αυτό· και όταν τον παρακαλούν την ημέρα που είναι ελεύθερος να συμμετάσχη στη διακονία, αυτός απαντά: «Τι, να βγω στο έργο τη μόνη ημέρα που είμαι ελεύθερος; Δεν γνωρίζεις, αδελφέ, ότι όλη την εβδομάδα εργαζόμουνα σκληρά και ότι έχω ανάγκη αυτή την ημέρα να αναπαυθώ;» Όχι, αυτή δεν είναι η απάντησις ενός που έχει κατάλληλη άποψι της διακονίας. Αυτός με χαρά χρησιμοποιεί τις ελεύθερες ημέρες του, καθώς και τα βράδια και τις εορτές, για να συμμετάσχη όσο μπορεί πληρέστερα στη διακονία. Και έτσι πρέπει να γίνεται, αφού οι πέντε ή έξη ημέρες της κοσμικής εργασίας του απλώς υποστηρίζουν υλικές ανάγκες και προνοούν γι’ αυτές. Το να φροντίσωμε για πνευματικές ανάγκες και να εξασφαλίσωμε τη ζωή την ίδια απαιτεί να έχωμε την ευλογία και εύνοια του Ιεχωβά, η οποία προκύπτει από το να είμεθα συνεργοί του Θεού.—1 Κορ. 3:9.
9. Τι πρέπει ν’ αποφύγη ένας διάκονος;
9 Το να συμμετέχωμε τακτικά στη διακονία απαιτεί προσεκτικόν προϋπολογισμό του χρόνου. Αν ένα άτομο δεν είναι προσεκτικό, μπορεί να επιτρέψη στον εαυτό του να γίνη τόσο πολυάσχολος και βεβαρημένος με κοσμικές φροντίδες και μέριμνες, ώστε να έχη δυσκολία να εξοικονομήση χρόνον για τη διακονία. Αυτό ασφαλώς συμβαίνει με μερικούς, διότι οι εκκλησιαστικές εκθέσεις δείχνουν ότι υπάρχουν εκείνοι που δεν συμμετέχουν στη διακονική υπηρεσία κάθε μήνα. Αυτή είναι μια επικίνδυνη θέσις και δεν πρέπει να μπούμε σ’ αυτήν, αδελφοί! Σημαίνει παράλειψι εκπληρώσεως των ευχών της αφιερώσεώς σας που εκάματε στον Ιεχωβά. Οι διάκονοι που έχουν κατάλληλη άποψι της διακονίας, δεν επιτρέπουν στους εαυτούς των να γίνουν τόσο πολυάσχολοι ή βεβαρημένοι, ώστε να μην μπορούν τακτικά να παρακολουθούν τις συναθροίσεις και να ενασχολούνται στη διακονία—αν αυτό είναι πραγματικά η επιθυμία των—διότι είναι αληθινό το ρητό: «Μπορείτε πάντοτε να βρήτε καιρό για να κάμετε εκείνα που πραγματικά θέλετε να κάμετε.»
10. (α) Κατορθώνει ένα άτομο και ρυθμίζει έτσι τα πράγματα ώστε να κάνη όσα πραγματικά θέλει να κάνη; (β) Γιατί αυτό πρέπει να είναι ιδιαίτερα αληθινό για τη διακονία;
10 Ναι, αυτό είναι αληθινό! Οσοδήποτε πολυάσχολος και αν είναι κανείς, κανονίζει κάθε μέρα τρείς ή περισσότερες φορές να φάγη φυσική τροφή, την οποίαν απαιτεί το σώμα και που αυτός γνωρίζει ότι είναι ουσιώδης, για τη διατήρησι της ζωής. Και άσχετα με το πόσο πολυάσχολος μπορεί να είναι κανείς, στις προχωρημένες ώρες της νυκτός ή στις πρώτες ώρες της πρωίας σταματά οτιδήποτε και αν κάνη και πηγαίνει στο κρεββάτι, γνωρίζοντας ότι ο ύπνος είναι αναγκαίος για ν’ αναπαυθή το σώμα και η διάνοια, ώστε να συνεχίση την εργασία την επομένη ημέρα. Και πάρτε ένα μνηστευμένο ζεύγος, ή άτομα που αγαπιούνται· οσοδήποτε πολυάσχολος και αν είναι ο καθένας τους, δεν κατορθώνουν πάντοτε να ρυθμίζουν έτσι τα πράγματα, ώστε να δαπανούν ολίγον χρόνον μαζί; Πράγματι! Και το ίδιο συμβαίνει με τη διακονία. Οι ευαγγελιζόμενοι που έχουν κατάλληλη άποψι της διακονίας, κανονίζουν να συμμετέχουν τακτικά στη διακονική δράσι, άσχετα με τις περιστάσεις των ή τις απαιτήσεις που μπορεί να επιβάλλη σ’ αυτούς ο διαβολικός αυτός παλαιός κόσμος, έχοντας συνεχώς υπ’ όψι το γεγονός ότι η διακονία είναι αναπόσπαστο μέρος της ευπρόσδεκτης λατρείας και ότι τώρα, ναι, τώρα, είναι ο κατάλληλος καιρός να αινέσουν τον Ιεχωβά και να έχουν μέρος στη σύναξι των άλλων προβάτων στην κοινωνία του Νέου Κόσμου για να επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος.
ΟΛΟΧΡΟΝΙΟ ΔΙΑΚΟΝΙΚΟ ΕΡΓΟΝ
11, 12. (α) Είναι η ολοχρόνια υπηρεσία ένα επιθυμητό έργον; (β) Τι απαιτείται για να είναι κανείς ένας ολοχρόνιος σκαπανεύς διάκονος;
11 Για την εκπλήρωσι των ευχών της αφιερώσεώς των και έχοντας υπ’ όψι την επείγουσα ανάγκη του έργου της μαρτυρίας, όλοι έχουν ως αντικειμενικό τους σκοπό την ολοχρόνια διακονία σκαπανέως. Ενώ αυτή δεν είναι μια εύκολη υπηρεσία, είναι ωστόσο η πιο απολαυστική και που ικανοποιεί την καρδιά υπηρεσία, στην οποία μπορεί να βρίσκεται κανείς πριν από τον Αρμαγεδδώνα. Είναι μια μεγαλειώδης υπηρεσία, στην οποίαν οι τακτικοί σκαπανείς δαπανούν τουλάχιστον 100 ώρες κηρύγματος τον μήνα, οι δε ειδικοί σκαπανείς τουλάχιστον 150 ώρες. Κανείς ας μην υποτιμά την υπηρεσία του σκαπανέως. Είναι μια πραγματική πράξις πίστεως, μια υπηρεσία για ωρίμους μόνο άνδρες και γυναίκες, που είναι πρόθυμοι να ζητήσουν πρώτα τα συμφέροντα της Βασιλείας στη ζωή τους και να κάνουν θυσίες που να ευαρεστούν τον Ιεχωβά. Δεν μπορεί κανείς να συμβαδίζη με υλόφρονα άτομα που θέλουν το πιο μοντέρνο και πιο καλό από τα ελκυστικά πράγματα του παλαιού κόσμου και συγχρόνως να είναι σκαπανείς. Υπάρχει χώρος για το ένα μόνο ή για το άλλο—όχι και για τα δύο.
12 Αλλά πώς μπορεί κανείς να προμηθεύεται τα χρειώδη της ζωής με τιμές τόσο υψηλές και να εξακολουθή να είναι σκαπανεύς; Καλός προγραμματισμός και ρύθμισις απαιτούνται και επί πλέον το εξόχως σπουδαίο πράγμα—πίστις και τελεία εμπιστοσύνη ότι ο Ιεχωβά θα προνοήση για όλες τις πραγματικές ανάγκες. Ο Ιησούς το εξέφρασε πολύ καλά: «Μη μεριμνήσητε λοιπόν, λέγοντες, Τι να φάγωμεν, ή τι να πίωμεν, ή τι να ενδυθώμεν; Διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί· επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων.» (Ματθ. 6:31, 32) Ασφαλώς, ο Ιεχωβά θα κάμη το μέρος του όπως κι εμείς κάνομε το δικό μας.
13. (α) Μπορούν οι σημερινοί σκαπανείς να βεβαιώσουν ότι ‘ο Κύριος προμηθεύει’; (β) Πώς πολλοί μπορούν να γίνουν σκαπανείς;
13 Ότι τα παραπάνω μπορεί να γίνουν και γίνονται, κυττάξτε τις χιλιάδες λαμπρών παραδειγμάτων σκαπανέων σε όλο τον κόσμο σήμερα! Εκείνοι που επιθυμούν να είναι σκαπανείς και αναχαιτίζονται επειδή τους λείπει ένας τραπεζικός λογαριασμός για να τους διατηρή επί χρόνια στο έργο σκαπανέως, θα έκαναν καλά να σημειώσουν τα ακόλουθα που προέρχονται από ευτυχείς σκαπανείς: «Πριν από είκοσι χρόνια, αρχίσαμε (εγώ και η σύζυγός μου) με πολύ λίγα χρήματα. Στη διάρκεια αυτού του καιρού δεν μας έλειψε κανένα αναγκαίο πράγμα. Καταβάλλομε την προσπάθεια και ο Κύριος προμηθεύει.» Ένας άλλος έγραψε: «Όπως και ο Δαβίδ, μπορώ να πω, ‘Νέος ήμην [άρχισε στο 1907 την υπηρεσία], και ήδη εγήρασα’, αλλά πάντοτε ο Κύριος εφρόντισε για τις ανάγκες μου.» Ναι, παρέχεται μια λύσις για κείνους που πραγματικά επιθυμούν να είναι σκαπανείς. Εργασία που τους απασχολεί μέρος του χρόνου των, προσεκτική χρήσις των χρημάτων που έχουν στα χέρια, οικογενειακή ρύθμισις για να μπορούν ένας ή περισσότεροι να είναι σκαπανείς, συντάξεις και πολλοί άλλοι τρόποι ανοίγουν το δρόμο για φιλοπόνους, ενεργητικούς διακόνους να γίνουν σκαπανείς.
14. Γιατί πρέπει κάθε ευαγγελιζόμενος να εξετάση σοβαρά την υπηρεσία σκαπανέως;
14 Μη χάνετε αυτό το προνόμιο αν είσθε Γραφικώς ελεύθερος να γίνετε σκαπανεύς. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για περισσοτέρους ολοχρονίους εργάτας τώρα, επειδή ‘ο θερισμός είναι πολύς, οι δε εργάται ολίγοι’. Αν μπορήτε να κανονίσετε να είσθε σκαπανεύς και έχετε τα προσόντα, τότε η υπηρεσία του σκαπανεύς είναι εκείνη στην οποία πρέπει να βρίσκεσθε. Μακάριοι πράγματι είναι οι ώριμοι αφιερωμένοι άνδρες και γυναίκες που βλέπουν, το επίμαχο ζήτημα καθαρά και ρυθμίζουν τις υποθέσεις των για ν’ αρχίσουν και να παραμείνουν στο έργο του σκαπανέως.
15. Ποια πρόνοια ελήφθη ώστε να μπορούν όλοι να ενασχολούνται σε έργο σκαπανέας τουλάχιστον μερικώς κάθε χρόνο;
15 Αλλά τι θα πούμε για κείνους που έχουν οικογενειακές υποχρεώσεις που απαιτούν χρόνον και προσοχή σε βαθμό που αυτοί δεν είναι δυνατόν να γίνουν σκαπανείς; Για να μπορούν, λοιπόν, όλοι αυτοί ν’ απολαμβάνουν τουλάχιστον περιωρισμένα προνόμια σκαπανέως, καθώς και οι νεαροί διάκονοι της σχολικής ηλικίας, οι οικοκυρές, οι εργάται ωρισμένης εποχής και άλλοι, η Εταιρία επρονόησε για έργο σκαπανέως διακοπών. Μπορεί κανείς να ενασχολήται σ’ αυτή την υπηρεσία επί μια χρονική περίοδο ενός, δύο ή περισσοτέρων μηνών. Και για κείνους που έχουν διακοπές δύο μόνον εβδομάδων, υπάρχει διευθέτησις να γίνωνται σκαπανείς διακοπών κατά την περίοδο αυτή. Τούτο σημαίνει ότι όλοι οι αφιερωμένοι μάρτυρες έχουν την ευκαιρία ν’ απολαμβάνουν την πιο ευλογημένη υπηρεσία σκαπανέως τουλάχιστον μερικώς κάθε χρόνο. Το πράττετε αυτό;
16. Τι πρέπει να κάμουν τελικό τους σκοπό οι νεαροί διάκονοι;
16 Πολλοί νεαροί διάκονοι της σχολικής ηλικίας ενασχολούνται σε έργο σκαπανέως διακοπών κάθε καλοκαίρι στη διάρκεια των παύσεων ώσπου ν’ αποφοιτήσουν, οπότε εισέρχονται στην υπηρεσία τακτικού σκαπανέως. Μερικοί είναι τώρα στην υπηρεσία του Μπέθελ, απόφοιτοι της σχολής Γαλαάδ που υπηρετούν ως ιεραπόστολοι, υπηρέται περιοχών και περιφερειών και σε άλλες υπεύθυνες θέσεις στην κοινωνία του Νέου Κόσμου.
ΧΡΗΣΙΣ ΤΑΛΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΙΚΑΝΟΤΗΤΟΣ
17. Πώς εσκέφθησαν μερικοί για τη διακονική των ικανότητα;
17 Όλοι, είτε νέοι είτε ηλικιωμένοι, με ολίγα ή πολλά χρόνια στην αλήθεια, επιθυμούν να βελτιώσουν τις διακονικές των ικανότητες. Μιλώντας για ικανότητες, μερικοί έχουν ειπεί κατά καιρούς: «Θέλω να εκτελέσω τη διακονία, αλλά η ικανότης μου είναι πολύ περιωρισμένη. Πόσο θα επιθυμούσα να έχω την ικανότητα του Τάδε αδελφού ή της Τάδε αδελφής. Αυτοί μπορούν να μιλούν και μιλούν, και πόσο θαυμάσιος είναι ο τρόπος, με τον οποίον οι Γραφικές αλήθειες και ερμηνείες ρέουν από τα στόματά των.» Και πώς ο αδελφός αυτός ή η αδελφή έγιναν τόσο ικανοί; Γεννήθηκαν έτσι; Όχι! Επιμελώς εμελέτησαν, παρακολούθησαν τις συναθροίσεις τακτικά και εφήρμοσαν τα όσα έμαθαν στην υπηρεσία του αγρού, ώστε να γίνουν πολύ ικανοί διάκονοι.
18, 19. Μπορεί η ικανότης να βελτιωθή; Δώστε παραδείγματα.
18 Κανένας ευαγγελιζόμενος δεν πρέπει να κυττάζη έναν άλλον και να λέγη: «Αν είχα τη διακονική σου ικανότητα, τότε θα έκανα τούτο και τούτο.» Ο Ιεχωβά Θεός δεν θα κρίνη κανένα άτομο με βάσι την ικανότητα του αδελφού του ή της αδελφής του. Αυτός θέλει ο καθένας να χρησιμοποιήση την ικανότητα που έχει—και να την βελτιώση. Το ότι οι ικανότητες μπορούν να βελτιωθούν υπενθυμίζει την παραβολή των ταλάντων. (Ματθ. 25:14-28) Οι δούλοι που εχρησιμοποίησαν τα τάλαντά των έλαβαν περισσότερα, ενώ ο δούλος που δεν εχρησιμοποίησε το τάλαντό του, το έχασε. Συμβαίνει το ίδιο και με τη διακονία. Ο Ιεχωβά θα δώση διαρκώς περισσότερα τάλαντα σ’ εκείνους που τα χρησιμοποιούν. Επανειλημμένως αυτό έγινε αντιληπτό, διότι πλείστοι από τους νέους διακόνους αρχίζουν με πολύ περιωρισμένη διακονική ικανότητα. Αδελφοί ενετάχθησαν στη σχολή διακονίας και με μεγάλη δυσκολία έδιδαν τις πρώτες των ομιλίες σπουδαστών. Δεν ήταν εύκολο αυτό, αλλά εξακολούθησαν να καταβάλλουν την απαιτουμένη προσπάθεια και να αγωνίζωνται πάντοτε να βελτιωθούν, δεν εβράδυναν δε να γίνουν ικανοί ομιληταί, άξιοι να στέκουν ενώπιον της εκκλησίας και να δίδουν εποικοδομητικές ομιλίες μιας ώρας καθώς και να χειρίζωνται άλλα διακονικά προνόμια.
19 Πολλοί από μας, βλέποντας την ανάγκη της διακονίας, είπαν με όχι αβέβαια λόγια: «Γνωρίζω ότι είναι ορθόν και ότι πρέπει να διακονώ, αλλά δεν νομίζω ότι θα μπορέσω ποτέ να πάω από σπίτι σε σπίτι μόνος, ή να κάνω επανεπισκέψεις και να διεξάγω οικιακές Γραφικές μελέτες.» Είμεθα ευτυχείς σήμερα ότι εγίναμε ικανοί διάκονοι από σπίτι σε σπίτι και μπορούμε να δίδωμε αποτελεσματική μαρτυρία υπέρ του Ιεχωβά ως αποτέλεσμα χρησιμοποιήσεως της περιωρισμένης ικανότητος ή ταλάντων, που είχαμε και προσευχής στον Ιεχωβά για περισσότερα! Έτσι, νέοι και ηλικιωμένοι, με πολλά ή ολίγα χρόνια στην αλήθεια, εξακολουθείτε σοφά να χρησιμοποιήτε την ικανότητα που έχετε και εργάζεσθε για περισσότερα. Με την ευλογία του Ιεχωβά στις ειλικρινείς προσπάθειές σας, ‘θα ήναι φανερά εις πάντας η προκοπή σας’ και με πολλή ευχαρίστησι θ’ απολαμβάνετε τα διακονικά προνόμια που κάποτε ενομίζατε ότι δεν θα μπορούσατε ποτέ να τα απολαύσετε.—1 Τιμ. 4:15.
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΩΝ
20. Ποιον σκοπό εξυπηρετούν οι εβδομαδιαίες εκκλησιαστικές συναθροίσεις;
20 Για να τηρούμεθα παράπλευρα στις αποκαλυμμένες Γραφικές αλήθειες και για να είμεθα καλά εφωδιασμένοι για τη διακονία, είναι ανάγκη να παρακολουθούμε τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις τακτικά. Ο Ιεχωβά γνωρίζει τι χρειάζονται οι δούλοι του για να υπηρετήσουν ως διάκονοί του και προμηθεύει τα χρειώδη δια της θεοκρατικής του οργανώσεως μέσω των ακολούθων εβδομαδιαίων εκκλησιαστικών συναθροίσεων: Της μελέτης Σκοπιάς, της συναθροίσεως υπηρεσίας, της σχολής θεοκρατικής διακονίας και της μελέτης βιβλίου εκκλησίας. Όταν μπορούν να διοργανωθούν δημόσιες συναθροίσεις, χρησιμεύουν και αυτές επίσης ως μια πλούσια πηγή πληροφοριών.
21. Μήπως έχομε πάρα πολλές εβδομαδιαίες συναθροίσεις; Γιατί όχι;
21 Μερικοί, που παρακολουθούσαν προηγουμένως κοσμικές εκκλησίες μια φορά την εβδομάδα, ή ολιγώτερο, όταν παρευρίσκωνται για πρώτη φορά στην Αίθουσα Βασιλείας και μαθαίνουν για τις πολλές μας εβδομαδιαίες συναθροίσεις, ερωτούν: «Όλοι σας παρακολουθείτε τακτικά τέσσερες ή πέντε συναθροίσεις κάθε εβδομάδα; Είναι άρα γε όλες αναγκαίες;» Για να είμεθα και να παραμένωμε πνευματικώς ισχυροί και υγιείς, η μόνη ορθή απάντησις είναι, Μάλιστα. Πολύ εμφατικά ο Ιησούς είπε: «Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον δια στόματος Ιεχωβά.» (Ματθ. 4:4, ΜΝΚ) Όπως ακριβώς είναι ανάγκη να τρώγωμε υλική τροφή τακτικά για να παραμένωμε υγιείς και να διατηρούμεθα ισχυροί σωματικώς, έτσι είναι ζωτικώς σπουδαίο να τρεφώμεθα τακτικά με τις πνευματικές προμήθειες του Ιεχωβά.
22. Τι μας νουθετεί να πράττωμε το Εβραίους 10:25; Γιατί;
22 Η παρακολούθησις των συναθροίσεων είναι τόσο μεγάλης σπουδαιότητος, ώστε νουθετούμεθα εις Εβραίους 10:25 να μη ‘αφίνωμεν το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας’. Απουσιάζοντας κανείς από τις συναθροίσεις, αρνείται στον εαυτό του την πνευματική τροφή που ο Ιεχωβά έχει ετοιμάσει για το καλό του. Για τούτο, όταν είναι καιρός για μια συνάθροισι στην Αίθουσα Βασιλείας, ή για μελέτη βιβλίου εκκλησίας, ασφαλώς δεν θα μπορούσε να υπάρξη τίποτε πιο σπουδαίο που να λαμβάνη χώραν επάνω στη γη. Εκδηλώστε την εκτίμησί σας και την κατάλληλη άποψι της διακονίας με το να παρακολουθήτε τακτικά όλες τις συναθροίσεις.
23. Ποιο προνόμιο και ευθύνη έχουν απέναντι των άλλων εκείνοι που παρακολουθούν τακτικά τις συναθροίσεις;
23 Εκτός από το να παρευρισκώμεθα σε όλες τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις τακτικά, πρέπει να ενθαρρύνωμε και τους άλλους να πράττουν το ίδιο. Εκείνο που χρειαζόμεθα εμείς για να διατηρηθούμε σε καλή πνευματική υγεία, το χρειάζονται και οι άλλοι. Έτσι, ενθαρρύνετε με αγάπη ο ένας τον άλλον να πηγαίνετε στις συναθροίσεις και «τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.» Είναι προνόμιο και ευθύνη των ωρίμων, που παρακολουθούν τακτικά τις συναθροίσεις, να ενθαρρύνουν και να βοηθούν τους συνδιακόνους των να παρακολουθούν όλες τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις τακτικά. Οι υπηρέται και οι ευαγγελιζόμενοι πρέπει πάντοτε να είναι άγρυπνοι για να παρατηρούν ποιοι απουσιάζουν από τις συναθροίσεις και να δείχνουν αδελφική αγάπη και ενδιαφέρον με το να τους επισκέπτονται για να τους ενθαρρύνουν και να τους βοηθούν να παρευρίσκωνται.
24. Αναφέρατε διάφορα οφέλη που προκύπτουν από την ‘παρακολούθησι των συναθροίσεων.
24 Ποιος από μας δεν είπε ή δεν εσκέφθηκε από καιρό σε καιρό: «Ξέρω ότι πρέπει να παρευρεθώ στη συνάθροισι, αλλά είμαι τόσο κουρασμένος, πολυάσχολος, κλπ.»; Εν τούτοις, η προσπάθεια κατεβλήθη εκ μέρους μας, παρευρεθήκαμε στη συνάθροισι και πόσο ευτυχείς ήμεθα! Αναψυκτικές πληροφορίες του Νέου Κόσμου ελάφρωσαν αυτή την αίσθησι κοπώσεως και εξαντλήσεως και μας κατέστησαν ικανούς να θέσωμε έξω από τη διάνοια και την καρδιά τα προβλήματα και τις ενοχλήσεις του παλαιού κόσμου. Απηλαύσαμε καλή συντροφιά με τους αδελφούς, η οποία είναι πάντοτε ζωογονητική, και, επάνω απ’ όλα, την ικανοποίησι και τη χαρά που προέρχεται από την υπακοή στην εντολή του Θεού. Τι μεγαλειώδεις περίοδοι αναψυχής και ανυψώσεως και εποικοδομήσεως είναι οι συναθροίσεις! Ποτέ μην απουσιάζετε από μια συνάθροισι αν αυτό μπορήτε οπωσδήποτε να το αποφύγετε. Είναι απαραίτητες για να παραμείνωμε σε καλή πνευματική υγεία και να γίνωμε επαρκώς εξηρτισμένοι για τη διακονία.
25. Πώς μπορούν τα καλής θελήσεως άτομα να βοηθηθούν για ν’ αντιληφθούν τη σπουδαιότητα του να παρευρίσκωνται στις συναθροίσεις;
25 Τα άτομα καλής θελήσεως πρέπει να προσκαλούνται και να ενθαρρύνωνται να παρακολουθούν οποιαδήποτε ή και όλες τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις. Στο τέλος κάθε εβδομαδιαίας οικιακής Γραφικής μελέτης είναι καλό να δαπανώνται ολίγα λεπτά για να αναφέρωνται σπουδαία σημεία των συναθροίσεων της περασμένης εβδομάδος. Τούτο θα βοηθήση τα άτομα καλής θελήσεως να εκτιμήσουν την ποικιλία των καταλλήλων πληροφοριών που παρέχονται στις συναθροίσεις και να γνωρίζουν τι χάνουν. Όσο γρηγορώτερα αρχίσουν να παρακολουθούν τις συναθροίσεις της Αιθούσης Βασιλείας, τόσο γοργότερη θα είναι η Χριστιανική τους ανάπτυξις. Πρέπει να τους κάνωμε να αισθάνωνται ότι είναι ευπρόσδεκτοι να παρευρίσκωνται σε όλες τις συναθροίσεις, και να γνωρίζουν επίσης ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ενδιαφέρονται, όχι για τα χρήματά τους, αλλά για να τους βοηθήσουν να μάθουν τις Γραφικές αλήθειες και να βαδίζουν στην οδόν που οδηγεί σε ζωή στον νέο κόσμο του Θεού.—Ιωάν. 17:3.
ΔΙΑΚΟΝΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ
26. Ποιοι μόνο θα επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος, και τι πρέπει να κάμουν τώρα;
26 Ο σκοπός της διακονίας είναι το να συμμετάσχωμε στη διεκδίκησι του ονόματος του Ιεχωβά, το να εύρωμε και διαθρέψωμε τα άλλα πρόβατα, και το ν’ αποδειχθούμε πιστοί ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Δεν είναι πρόθεσις ή σκοπός των μαρτύρων του Ιεχωβά το να μεταστρέψουν αυτόν τον παλαιό κόσμο. Αυτό δεν θα γίνη ποτέ, διότι αναφέρεται καθαρά στο Ματθαίος 24:38, 39, ότι οι πιο πολλοί από τους κατοίκους του κόσμου τούτου, όπως στις ημέρες του Νώε, θα καταστραφούν στη μάχη του Αρμαγεδδώνος που πλησιάζει. Ενώ ο κόσμος ως σύνολον είναι ευχαριστημένος να τρώγη, να πίνη και να διασκεδάζη, υπάρχουν εκείνοι που στενάζουν και βοούν για τις συνθήκες που υφίστανται. Αυτοί είναι εκείνοι που πρέπει να ευρεθούν και να βοηθηθούν ενόσω ο καιρός το επιτρέπει. Όλοι όσοι ελπίζουν να επιζήσουν του μεγάλου πολέμου του Αρμαγεδδώνος, ο οποίος γοργά πλησιάζει, πρέπει να προσέξουν και ν’ απαντήσουν στην πρόσκλησι του Ιεχωβά: «Ζητείτε τον Ιεχωβά, πάντες οι πραείς της γης, οι εκτελέσαντες τας κρίσεις αυτού· ζητείτε δικαιοσύνην, ζητείτε πραότητα, ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά.»—Σοφον. 2:3, ΑΣ.
27. Πόσο σπουδαία είναι η διακονία σήμερα, και γιατί απαντάτε έτσι;
27 Τώρα είναι ο ευπρόσδεκτος καιρός για τη σύναξι των πράων, προβατοειδών ατόμων και την υποβοήθησί των να γίνουν σταθεροί, αμετακίνητοι υμνηταί του Θεού. (2 Κορ. 6:2· 1 Κορ. 15:58) Με αληθινή αγάπη προς τον πλησίον και τελεία ανιδιοτέλεια πρέπει να αναζητήσωμε και να δημιουργήσωμε ευκαιρίες για να διακονήσωμε. Αυτό είναι το πιο σπουδαίο έργον επάνω στη γη μεταξύ του τωρινού καιρού και του Αρμαγεδδώνος, και είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για μας και για κείνους στους οποίους κηρύττομε.
28. Τι δεν μπορούμε να πράξωμε;
28 Όταν έρχεται το βράδι και το Σαββατοκύριακο, φυσικά είμεθα κουρασμένοι από την κοσμική μας εργασία και άλλη δράσι. Θα ήταν πολύ εύκολο να καθήσωμε στο σπίτι και να ‘παραχαϊδεύωμε’ τον εαυτό μας σκεπτόμενοι πόσο θαυμάσιο είναι ότι άλλοι βρίσκονται έξω διακονώντας πιστά και φροντίζοντας για τα πρόβατα. Αλλ’ αυτό δεν θα πρέπει να το θέλωμε και δεν μπορούμε να το αφήσωμε να συμβή. «Ουαί είναι εις εμέ εάν δεν κηρύττω» είναι ο Γραφικός μας οδηγός. Ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να καταθέση τη ζωή του για τα πρόβατα. Ως εκείνοι που ακλουθούμε τα ίχνη του είμεθα πρόθυμοι και επιθυμούμε να πράξωμε ό,τι μπορούμε για να βοηθήσωμε τους άλλους και έτσι να θυσιάσωμε προσωπικές επιθυμίες και αναπαυτικό βράδι ή Σαββατοκύριακο και άλλον χρόνον για να κηρύξωμε. Γι’ αυτόν τον λόγο, είτε ο καιρός είναι ωραίος είτε άθλιος, είτε αντιμετωπίζομε πολλές εναντιότητες, εξακολουθούμε να πηγαίνωμε από σπίτι σε σπίτι διακονώντας, διεξάγοντας Γραφικές μελέτες και με άλλους τρόπους βοηθώντας τους ανθρώπους που αγαπούν τη δικαιοσύνη.
29. Γιατί προσδιορίζεται τομεύς;
29 Δεν χρησιμοποιείται αμφιβόλου επιτυχίας διάταξις για να κηρύξωμε εντελώς σε όλους. Κάθε άλλο! Το διακονικό έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι καλά ωργανωμένο. Η καθεμιά από τις 16.240 εκκλησίες σε όλο τον κόσμο, καθώς και πολλοί ιεραπόστολοι και τακτικοί και ειδικοί σκαπανείς που επεξεργάζονται απομονωμένες περιοχές, λαμβάνουν από την Εταιρία καθωρισμένον τομέα για να υπηρετήσουν. Έχουν την ευθύνη να κηρύξουν σε όλους τους ανθρώπους που ζουν στον προσδιωρισμένον τομέα.
30. (α) Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττουν από σπίτι σε σπίτι; (β) Αναφέρατε αιτίες για τις οποίες ο τομεύς καλύπτεται επανειλημμένως.
30 Το πιο αποτελεσματικό μέσον διακονίας είναι ο Γραφικός τρόπος επισκέψεως των ανθρώπων στα σπίτια των. Αυτός ήταν ο τρόπος που ο Ιησούς εδίδαξε τους ακολούθους του να κηρύττουν· ο τρόπος που ακολούθησε ο Παύλος, ο οποίος πιστοποιεί: «Δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς, και να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους.» (Πράξ. 20:20· Ματθ. 10:5, 11-13) Επειδή στα σπίτια ενός τομέως γίνεται μερικές φορές εκ νέου επίσκεψις, οι οικοδεσπόται ερωτούν: «Ήλθατε πάλι; Δεν είναι πολύς καιρός που ένας μάρτυς του Ιεχωβά ήταν εδώ.» Κανείς δεν το γνωρίζει αυτό καλύτερα από μας, οι οποίοι σκοπίμως προσπαθούμε να καλύψωμε κατ’ επανάληψιν και συστηματικά τον τομέα μας. Αλλά, γιατί, ερωτούν μερικοί, δεν καλύπτετε τον τομέα σας μια φορά και να σταματήσετε; Απλώς επειδή από τη μια επίσκεψι ως την άλλη μπορεί ν’ αλλάξουν οι συνθήκες ή οι περιστάσεις ενός ατόμου, ή ο οικοδεσπότης, στον οποίον ελέχθη κάτι προηγουμένως, να μεταβάλη τρόπον του σκέπτεσθαι, ως το σημείο που εκείνοι οι οποίοι άλλοτε ηναντιώνοντο, ήσαν απησχολημένοι, ή αλλιώς δεν ανταπεκρίνοντο, είναι τώρα έτοιμοι, πρόθυμοι και γεμάτοι επιθυμία ν’ ακούσουν το άγγελμα της Βασιλείας. Οι πλείστοι από εκείνους που είναι σήμερα ενεργοί διάκονοι, δεν ανταπεκρίθησαν στο άγγελμα όταν έγινε σ’ αυτούς επίσκεψις για πρώτη φορά. Είναι πάρα πολύ ευτυχείς επειδή ο τομεύς εξυπηρετήθη επανειλημμένως, και, ανταποδίδοντας τούτο, έχουν την ευχαρίστησι να καλύψουν επανειλημμένως τον τομέα που τους έχει ανατεθή, αναζητώντας τα άλλα πρόβατα.
31. Ποια είναι τα οφέλη που προκύπτουν από τη χρήσι Γραφικών ομιλιών και την αλλαγή των από καιρό σε καιρό;
31 Μερικοί που δεν γνωρίζουν καλά τη διακονία μας ερώτησαν: «Δεν κουράζεσθε να επανέρχεσθε στα ίδια σπίτια λέγοντας τα ίδια πράγματα;» Τα σπίτια τα επισκεπτόμεθα εκ νέου, ναι, αλλά δεν λέμε τα ίδια λόγια. Προτού ενασχοληθούν στη διακονία οι μάρτυρες προετοιμάζουν κατάλληλες τρίλεπτες έως οκτάλεπτες ομιλίες, χρησιμοποιούνται δε νέες ομιλίες από ένα μάρτυρα τουλάχιστον κάθε φορά που γίνεται νέα επίσκεψις σ’ έναν τομέα. Με το να είναι κανείς έτσι καλά προετοιμασμένος, αποτελεί ευχαρίστησι το να ενασχολήται στη διακονία. Βαδίζει κανείς προς τη θύρα χωρίς να διατρέχουν σκέψεις τη διάνοιά του καθώς ακούει τον οικοδεσπότη να πλησιάζη: «Τι θα πω; Πώς θ’ αρχίσω;» Όχι, με εμπιστοσύνη ο προετοιμασμένος διάκονος εκφωνεί το Βιβλικό άγγελμα που ήλθε να εκφωνήση και στο τέλος της ομιλίας οι δεκτικοί οικοδεσπόται δεν απορούν γιατί τους επεσκέφθη ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Η συναφής Γραφική ομιλία κατέστησε ικανόν τον οικοδεσπότη να κατανοήση, να ωφεληθή και να εκτιμήση τον σκοπό της επισκέψεως. Όλοι οι κατάλληλα προετοιμασμένοι διάκονοι χρησιμοποιούν τώρα τρίλεπτες έως οκτάλεπτες Γραφικές ομιλίες σε τακτική μαρτυρία και γνωρίζουν καλά την αποτελεσματικότητά των.
32. Μολονότι προσφέρομε Βιβλικά βοηθήματα αντί μικρής συνεισφοράς, πώς μπορεί αναντίρρητα να τονισθή ότι «δεν καπηλεύομεν τον λόγον του Θεού»;
32 Για να βοηθήσουν τους ενδιαφερομένους οικοδεσπότας να γνωρίσουν τις Βιβλικές αλήθειες, οι διάκονοι προσφέρουν σ’ αυτούς έντυπες ομιλίες σε μορφή υποβοηθητικών βιβλίων Γραφικής μελέτης, τα περιοδικά Η Σκοπιά και Ξύπνα! και βιβλιάρια, αντί μικρής συνεισφοράς. Οι συνεισφορές που λαμβάνονται δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να βοηθούν στην πληρωμή των εξόδων εκτυπώσεως και διανομής. Αν ένα άτομο δεν μπορή να συνεισφέρη και ειλικρινώς επιθυμή τις έντυπες ομιλίες, τις λαμβάνει από τον διάκονο, ο οποίος τις πληρώνει ο ίδιος. Όλοι αυτοί οι παράγοντες αποδεικνύουν αναντίρρητα ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ‘καθώς οι πολλοί, δεν καπηλεύουν τον λόγον του Θεού, αλλ’ ως από ειλικρίνειας, αλλ’ ως από Θεού, . . . λαλούμεν.’ (2 Κορ. 2:17) Οι έντυπες ομιλίες καθιστούν ικανούς τους ανθρώπους να μελετούν με τον τρόπο που είναι πιο βολικός γι’ αυτούς.
33. Γιατί πρέπει να κάνωμε επανεπισκέψεις; Πώς πρέπει οι ευαγγελιζόμενοι να είναι προετοιμασμένοι;
33 Ο σκοπός της διακονίας δεν περιορίζεται στη διάθεσι βοηθημάτων Γραφικής μελέτης στους ενδιαφερομένους ανθρώπους. Για να εκτελεσθούν πλήρως οι οδηγίες του Ιησού να εύρωμε και έπειτα να θρέψωμε τα άλλα πρόβατα, απαιτείται κάτι περισσότερο απ’ αυτό. Εκτός από τη διάθεσι πολλών ωρών για να ανεύρωμε ενδιαφερόμενα άτομα, πρέπει να γίνουν επανεπισκέψεις για να θρέψωμε πραγματικά τα πρόβατα. Όλοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά που έχουν κατάλληλη άποψι της διακονίας είναι ευτυχείς να κάνουν επανεπισκέψεις σε πρόσωπα που εξεδήλωσαν ενδιαφέρον για το Βιβλικό άγγελμα. Η επιστροφή με καλά προετοιμασμένες δεκάλεπτες έως δεκαπεντάλεπτες Γραφικές ομιλίες επάνω σε θέματα που ενδιαφέρουν τους οικοδεσπότας, καθιστά τους τελευταίους αυτούς ικανούς ν’ αντιληφθούν την ανάγκη για μια κατ’ ιδίαν οικιακή Γραφική μελέτη. Οι άγρυπνοι διάκονοι αρχίζουν οικιακές Γραφικές μελέτες όσο το δυνατόν ταχύτερα.
34. Τι αξία έχουν οι οικιακές Γραφικές μελέτες, και γιατί δεν τις διεξάγουν περισσότεροι;
34 Διεξάγετε μια τουλάχιστον οικιακή Γραφική μελέτη κάθε εβδομάδα ως ευαγγελιζόμενος εκκλησίας και μερικές ως σκαπανεύς ή ιεραπόστολος; Ο καθένας πρέπει να διεξάγη, και όμως οι εκθέσεις δείχνουν ότι πολλοί που έχουν τα προσόντα του διακόνου δεν διεξάγουν. Πράγματι, μόνο 15 έως 20 τοις εκατό περίπου από τους ευαγγελιζομένους σε πάρα πολλές εκκλησίες διεξάγουν αυτές τις εξόχως σπουδαίες Γραφικές μελέτες. Γιατί δεν το κάνουν αυτό περισσότεροι; Μήπως επειδή πολλοί δεν έχουν την ικανότητα; Όχι, όχι αυτό, διότι όλοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν την ικανότητα να διεξάγουν μελέτες. Ειλικρινώς φαίνεται ότι μερικοί αποφεύγουν να κάνουν οικιακές Γραφικές μελέτες, μη επιθυμώντας να δεσμευθούν με την ευθύνη. Αυτή είναι μια ακατάλληλη άποψις. Δεν ήλθαμε όλοι εμείς σχεδόν σε γνώσι της αληθείας με τη διεξαγωγή από κάποιον μιας οικιακής Γραφικής μελέτης μαζί μας; Μάλιστα! Ιδού, λοιπόν, η αξία των. Είναι ουσιώδεις για να εκπληρωθή πραγματικά το «βόσκε τα πρόβατά μου.»
35, 36. Ποια είναι η κατάλληλη άποψις που πρέπει να έχωμε; Πώς αυτή είναι Γραφική;
35 Για τούτο, κάθε αφιερωμένος μάρτυς ας διεξάγη μια τουλάχιστον οικιακή Γραφική μελέτη τακτικά, έχοντας την εξής Γραφική άποψι για τα πιθανά άλλα πρόβατα: «Έχοντες ένθερμον αγάπην προς εσάς, ευχαριστούμεθα να μεταδώσωμεν ουχί μόνον το ευαγγέλιον του Θεού, αλλά και τας ψυχάς ημών, επειδή εστάθητε αγαπητοί εις ημάς. Διότι ενθυμείσθε, αδελφοί, τον κόπον ημών και τον μόχθον επειδή νύκτα και ημέραν εργαζόμενοι, . . . εκηρύξαμεν εις εσάς το ευαγγέλιον του Θεού.»—1 Θεσ. 2:8, 9.
36 Με μια κατάλληλη άποψι της διακονίας, ένας διάκονος, δεν είναι μόνο πρόθυμος, αλλά και επιθυμεί να διεξάγη οικιακές Γραφικές μελέτες οποτεδήποτε μπορούν να ρυθμισθούν. Θυμάται ότι ο σκοπός της διακονίας του είναι να φέρη καρπόν και ότι οι οικιακές Γραφικές μελέτες αποτελούν το μέσον για να γίνη αυτό. Όλοι οι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά ας συμμετέχουν στην υπηρεσία επανεπισκέψεων και οικιακών Γραφικών μελετών, καθώς επίσης στην από σπίτι σε σπίτι διακονία, στο έργο με περιοδικά και σε άλλες μορφές της υπηρεσίας της Βασιλείας για να ‘αγρυπνούν και να κάμουν πλήρη την διακονίαν των’.—2 Τιμ. 4:5.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙΣ ΝΕΩΝ ΔΙΑΚΟΝΩΝ
37. Καθώς μαθαίνει κανείς για τον Ιεχωβά και τους σκοπούς του, τι θέλει να κάμη;
37 Καθώς οι άνθρωποι καλής θελήσεως επωφελούνται της διατάξεως οικιακών Γραφικών μελετών και παρακολουθούν τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις, αποκτούν ακριβή γνώσι των μεγαλειωδών και ενδόξων σκοπών του Ιεχωβά. Αυξάνει η αγάπη των γι’ αυτούς και θέλουν να έχουν συμμετοχή στον αίνον του ονόματος του Ιεχωβά και στην υποβοήθησι και άλλων ακόμη ανθρώπων να μάθουν την οδόν της ζωής. Αυτό γίνεται ‘ως πυρ εν τοις οστέοις των’· πρέπει και θέλουν να ενωθούν στις τάξεις των ευτυχών διακόνων.
38. Σύμφωνα με τον τρόπο που ο Ιησούς εξεπαίδευσε άλλους, πώς γίνεται κανείς διάκονος σήμερα;
38 Πώς γίνεται κανείς κατάλληλος για τη διακονία; Μήπως είναι ανάγκη να φοιτήση σ’ ένα ιεροσπουδαστήριο ή ειδική σχολή για εκπαίδευσι; Ο Ιησούς δεν έστειλε τους μαθητάς του στις θεολογικές σχολές της εποχής του. Μάλλον, τους εξεπαίδευσε παίρνοντάς τους μαζί του στη διακονία του αγρού, τους εδίδαξε τι να κάμουν, και τους απέστειλε να διδάξουν και να μαθητεύσουν άλλους. (Ματθ. 28:19, 20) Ο Γραφικός αυτός τρόπος ακολουθείται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά σήμερα σε όλο τον κόσμο.
39. (α) Ποιες διευθετήσεις υπάρχουν σε κάθε εκκλησία για την εκπαίδευσι νέων διακόνων; (β) Πώς θεωρούν τον διορισμό τους εκείνοι που εργάζονται μαζί;
39 Σε κάθε εκκλησία γίνονται διευθετήσεις για την εκπαίδευσι και υποβοήθησι νέων ν’ αποκτήσουν επαρκή προσόντα για τη διακονία. Ώριμοι, ικανοί διάκονοι προσδιορίζονται από τον υπηρέτη περιοχής, και στο μεταξύ των επισκέψεών του διάστημα από τον υπηρέτην εκκλησίας, για να εκπαιδεύουν και βοηθούν νέους και άλλους που έχουν ανάγκην βοηθείας, να γίνουν καλά κατηρτισμένοι διάκονοι από σπίτι σε σπίτι, να κάνουν επανεπισκέψεις σε ενδιαφερόμενα άτομα, ν’ αρχίζουν και να διεξάγουν οικιακές Γραφικές μελέτες, να ετοιμάζουν και να δίνουν κατάλληλες ομιλίες και με άλλους τρόπους να γίνωνται ικανοί διάκονοι. Οι δύο που εργάζονται μαζί και που ονομάζονται θεοκρατικοί σύντροφοι, καταστρώνουν ένα πρόγραμμα που τους καθιστά ικανούς να ενασχολούνται σε όλες τις μορφές της διακονίας όσο το δυνατόν συχνότερα. Ο πιο ώριμος διάκονος αναλαμβάνει την ηγεσία και πάντοτε δίνει φιλάγαθη, υποβοηθητική συμβουλή σ’ εκείνον που μαθαίνει. Καθώς ο εκπαιδευόμενος προοδεύει, επιτελεί διαρκώς περισσότερα ώσπου γίνεται ικανός να δίνη ομιλίες μόνος και να διακονή αποτελεσματικά από σπίτι σε σπίτι, να κάνη επανεπισκέψεις και να διεξάγη Γραφικές μελέτες. Τότε και αυτός επίσης είναι σε θέσι να βοηθήση έναν άλλον. Κάθε θεοκρατικός σύντροφος αποβλέπει με σοβαρότητα στον διορισμό του, κατανοώντας ότι είναι θεοκρατικός διορισμός. Εκείνος που έχει τα περισσότερα προσόντα θεωρεί προνόμιο το να βοηθή εκείνον που διωρίσθη να βοηθήση να γίνη ικανός μάρτυς υπέρ του Ιεχωβά, εκείνος δε που εκπαιδεύεται εκτιμά το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ως μια στοργική προμήθεια από μέρους της θεοκρατικής οργανώσεως του Ιεχωβά για την υποβοήθησί του να γίνη καλά κατηρτισμένος διάκονος, ικανός να ‘εξαγγέλλη τας αρετάς του Ιεχωβά’, ο οποίος τον εκάλεσε για να κηρύττη.—Εφεσ. 4:11-14.
40. Ποιο συμπέρασμα αντλείται από τη μελέτη αυτή, και τι πρόκειται να εξετασθή κατόπιν;
40 Όπως μπορεί κανείς ν’ αντιληφθή από αυτό το άρθρο, οι μάρτυρες του Ιεχωβά αποβλέπουν με σοβαρότητα στη διακονία τους. Ενδιαφέρονται πολύ γι’ αυτήν, κατανοώντας ότι αποτελεί ζωτικώτατο μέρος της αληθινής λατρείας. (Ματθ. 7:21) Έχοντας εξετάσει πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά ρυθμίζουν τις υποθέσεις των για να διακονήσουν, καθώς και την άποψί των για τη διακονία, θα δούμε στο επόμενο άρθρο πώς οι επίσκοποι αποκτούν τα προσόντα για τις εκκλησιαστικές ευθύνες και πώς βλέπουν τον διακονικό τους διορισμό.