Επίσκοποι της Διακονίας

«Εάν τις ορέγηται επισκοπήν, καλόν έργον επιθυμεί.»—1 Τιμ. 3:1.

1, 2. (α) Είναι Γραφικώς ορθό το να επιθυμή κανείς τον διορισμό του ως επισκόπου; (β) Ποια είναι μια βασική απαίτησις για να έχη τα προσόντα;

ΟΙ ΔΙΑΓΓΕΛΕΙΣ της Βασιλείας, οι οποίοι κατανοούν κατάλληλα τη διακονία των, έχουν μια προοδευτική άποψι. Δεν είναι ευχαριστημένοι να μένουν στάσιμοι. Θέλουν να γίνουν ώριμοι, καλά κατηρτισμένοι διάκονοι του Ιεχωβά και να χρησιμοποιούν πλήρως οποιεσδήποτε ικανότητες έχουν για να προαγάγουν τα συμφέροντα του νέου κόσμου.

² Ένας αδελφός που επιθυμεί να έχη πρόσθετα προνόμια υπηρεσίας, είναι Γραφικώς ορθό να ζητή να προαγάγη τη διακονία του προς τον αντικειμενικό σκοπό να γίνη επίσκοπος ή υπηρέτης της εκκλησίας. «Πιστός ο λόγος», όπως διαβάζομε στην 1 Τιμόθεον 3:1. «Εάν τις ορέγηται επισκοπήν, καλόν έργον επιθυμεί.» Για τούτο, δεν μένει κανείς μετέωρος στην οργάνωσι του Ιεχωβά επί έτη χωρίς να κάμη προοδευτικά βήματα. Θέλει ν’ αναπτυχθή πνευματικώς και να αναλάβη πρόσθετα προνόμια υπηρεσίας. Όσο το δυνατόν ταχύτερα, με κατάλληλη κατανόησι, κάνει το εξόχως σπουδαίο βήμα του συμβολισμού της αφιερώσεώς του στον Ιεχωβά με το εν ύδατι βάπτισμα, γνωρίζοντας ότι τούτο είναι μια βασική απαίτησις αν ελπίζη να ζήση στον νέο κόσμο. Αλλά δεν σταματά εκεί. Χρησιμοποιεί οποιεσδήποτε ικανότητες έχει σε μια προσπάθεια να επεκτείνη και διευρύνη τα διακονικά του προνόμια.

3. Πώς χρησιμοποιούνται οι φυσικές ικανότητες, και αφού διορισθή κανείς, ποιο δαπανηρό λάθος πρέπει ν’ αποφύγη;

³ Οι φυσικές του ικανότητες τίθενται σε καλή θεοκρατική χρήσι. Δεν ενδιαφέρεται πια να χρησιμοποιήση όλον τον καιρό του και την ικανότητά του προς τον σκοπό να γίνη ό,τι θεωρείται ή ορίζεται ως επιτυχία στον κόσμο. Αυτό γνωρίζει ότι θα ήταν ανόητο, διότι η Γραφή καθαρά λέγει ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως μέλλον σ’ αυτό το παλαιό σύστημα πραγμάτων. Το μόνο πράγμα που είναι αξιόλογο και διαμένει, είναι ο νέος κόσμος. Συνετά, λοιπόν, προνοεί για τις υλικές του ανάγκες και χρησιμοποιεί όλον τον άλλον χρόνον, τις προσπάθειές του και τις ικανότητες για να προαγάγη τα συμφέροντα του νέου κόσμου. Εκείνοι που είναι διακριτικοί ρυθμίζουν με προσευχή τις υποθέσεις των και αποφεύγουν να κάμουν το δαπανηρό λάθος μερικών οι οποίοι, αφού απέκτησαν τα προσόντα και διωρίσθησαν υπηρέται, αργότερα επέτρεψαν στον εαυτό τους να καταβαρυνθή και τώρα «ζητούσι τα εαυτών, ουχί τα του Ιησού Χριστού», σε βαθμό που έχασαν την εύνοια του Ιεχωβά και απεμακρύνθησαν από όλους τους διορισμούς του νέου κόσμου. (Φιλιππησ. 2:21· 1 Τιμ. 6:6-10) Οι υπηρέται, που έχουν την ορθή εκτίμησι των πραγμάτων, δεν θα επιτρέψουν να ριψοκινδυνεύση η ατελεύτητη σταδιοδρομία των στον νέο κόσμο του Ιεχωβά από τα συμφέροντα του παλαιού κόσμου, που σύντομα θα τερματισθούν. Επιδίδονται στο να ζητούν όχι ‘τα εαυτών, αλλά τα του Ιησού Χριστού’, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα το να είναι ευλογία στους αδελφούς των, στα άτομα καλής θελήσεως, και προπάντων να είναι τιμή και αίνος στον Ιεχωβά, ο οποίος τους εκάλεσε από τις επιδιώξεις του παλαιού κόσμου στο να κηρύττουν.

4. Αναφέρατε Γραφικά προσόντα ενός επισκόπου.

⁴ Εκτός από το να υποκινήται κανείς από κατάλληλη επιθυμία και να «ορέγηται» το υπούργημα του επισκόπου, και άλλα πράγματα είναι αναγκαία για να έχη τα προσόντα. Η Γραφή συνεχίζει: «Πρέπει λοιπόν ο επίσκοπος να ήναι άμεμπτος, μιας γυναικός ανήρ, άγρυπνος, σώφρων, κόσμιος, φιλόξενος, διδακτικός· ουχί μέθυσος, ουχί πλήκτης, ουχί αισχροκερδής· αλλ’ επιεικής, άμαχος, αφιλάργυρος· κυβερνών καλώς τον εαυτού οίκον, έχων τα τέκνα αυτού εις υποταγήν μετά πάσης σεμνότητος (διότι εάν τις δεν εξεύρη να κυβερνά τον εαυτού οίκον, πώς θέλει επιμεληθή την εκκλησίαν του Θεού;) να μη ήναι νεοκατήχητος, δια να μη υπερηφανευθή και πέση εις την καταδίκην του διαβόλου. Πρέπει δε αυτός να έχη και παρά των έξωθεν μαρτυρίαν καλήν, δια να μη πέση εις ονειδισμόν και παγίδα του διαβόλου.»—1 Τιμ. 3:2-7.

5. Ποιος, λοιπόν, έχει τα προσόντα, και πόσος καιρός χρειάζεται για να τ’ αποκτήση;

⁵ Γραφικώς, λοιπόν, μόνο αφιερωμένοι, ώριμοι, καλά ισορροπημένοι, προοδευτικοί στη σκέψι και δραστήριοι ευαγγελιζόμενοι εκκλησίας και σκαπανείς, με κατάλληλη άποψι της διακονίας, έχουν τα προσόντα να είναι επίσκοποι της εκκλησίας. Πόσος ακριβώς καιρός πρέπει να περάση ώσπου να μπορέση κανείς να γίνη επίσκοπος; Μερικοί επιδίδονται με τόση επιμέλεια στη διακονική υπηρεσία, ώστε, όταν τελειώσουν σ’ αυτήν ένα πλήρες έτος, αφού εσυμβόλισαν την αφιέρωσί τους με το εν ύδατι βάπτισμα, έχουν ωριμάσει και προοδεύσει σε βαθμό που διορίζονται επίσκοποι από την Εταιρία. Σε κάθε εκκλησία, εν τούτοις, οι πιο ώριμοι, ικανοί και ζηλωταί διάκονοι διορίζονται επίσκοποι, σύμφωνα με τη νουθεσία της Γραφής να μη χρησιμοποιούνται «νεοκατήχητοι».

6. (α) Μπορούν να διορισθούν γυναίκες; (β) Τι πρέπει να κάνη μια αδελφή που έχει την ευθύνη να προΐσταται των συναθροίσεων;

⁶ Αλλά τι θα γίνη αν δεν υπάρχουν αρκετοί αφιερωμένοι άνδρες σε μια εκκλησία; Μπορούν να διορισθούν γυναίκες σε υπηρεσίες; Ναι, αδελφές που έχουν τα προσόντα διορίζονται σε τέτοιες περιπτώσεις και φροντίζουν για τα προσδιοριζόμενα καθήκοντα. Αν δεν έχουν διορισθή άρρενες επόπται ή επίσκοποι, οι αδελφές έχουν την ευθύνη να προΐστανται των συναθροίσεων. Η αδελφή, αναγνωρίζοντας τη θεοκρατική ηγεσία του ανδρός και κατανοώντας ότι προσωρινά και συμπτωματικά υπηρετεί στην εκκλησία αντί ενός ανδρός, ο οποίος έπρεπε να πληροί αυτή τη θέσι, είναι κατάλληλο όταν υπηρετή έτσι να φορή ένα κάλυμμα της κεφαλής. Όταν πηγαίνη στην περιοχή αυτή ένας αδελφός ή εντόπιοι άνδρες μαθαίνουν την αλήθεια, αποκτούν τα προσόντα και διορίζωνται επίσκοποι, είναι καιρός ευτυχίας για τέτοιες αδελφές. Με χαρά παραχωρούν τη θέσι των στον αδελφό αναγνωρίζοντας τη θεοκρατική διάταξι του Ιεχωβά.—Εφεσ. 5:24- 32. (Βλέπε «Αύτη Εστίν η Αιώνιος Ζωή», σελίδες 154 163, για πρόσθετες πληροφορίες πάνω στο θέμα «Τα Προνόμια της Γυναικός στην Εκκλησία».)

7. (α) Πώς εκτιμά ένας υπηρέτης τον διορισμό του; (β) Αν είναι πιστός, θα τελειώση η υπηρεσία του στον Αρμαγεδδώνα;

⁷ Ένας ευαγγελιζόμενος εκκλησίας, σκαπανεύς ή ιεραπόστολος που έχει κατάλληλη άποψι της διακονίας του, όταν ανταποκρίνεται στα ποικίλα και αναγκαία προσόντα και διορίζεται επίσκοπος ή υπηρέτης από την Εταιρία, εκτιμά τον διορισμό του ως ένα μεγάλο θησαυρό, ένα θησαυρό που δεν μπορεί ν’ αγορασθή με όλο το χρήμα του κόσμου. Κατανοεί ότι ο διορισμός ενός υπηρέτου αποτελεί τεκμήριο της ευνοίας του Ιεχωβά για πιστή υπηρεσία. Δικαίως εκτιμά τον διορισμό του περισσότερο από οποιαδήποτε θέσι που θα ήταν δυνατόν να έχη ή θα μπορούσε πιθανώς ν’ αποκτήση στον παλαιό κόσμο. Γνωρίζει καλά ότι κάθε τι στον παλαιό κόσμο πρόκειται γρήγορα να παρέλθη. Μέσα σ’ αυτή τη γενεά θα είναι ένα πράγμα του παρελθόντος! Ναι, θα παρέλθη μια για πάντα, ενώ η κοινωνία του Νέου Κόσμου ιδρύθη για να παραμείνη. Εκπληρώνοντας πιστά το καθήκον που του ανετέθη, γνωρίζει ότι θα έχη την ευχαρίστησι να εξαγγέλλη τις αρετές του Ιεχωβά μεταξύ του τωρινού καιρού και του Αρμαγεδδώνος και να υπηρετή και βοηθή τους αδελφούς του δια μέσου της μάχης του Αρμαγεδδώνος και κατ’ ευθείαν μέσα στον νέο κόσμο, όπου για χίλια χρόνια θα έχη περαιτέρω το προνόμιο να συμμετέχη στην ανάπτυξι του νέου κόσμου του Θεού. Έχοντας αυτή την διαυγή σαν κρύσταλλο άποψι, δεν είναι παράξενο ότι ένας διωρισμένος υπηρέτης υπηρετεί τους αδελφούς του τόσο καλά και είναι επιμελής να εκπληρώνη το ανατεθειμένο σ’ αυτόν καθήκον ‘εκ ψυχής ως εις τον Ιεχωβά’.—Κολ. 3:22-24, ΜΝΚ.

8. Γιατί πρέπει οι επίσκοποι να γνωρίζουν τα ειδικά των καθήκοντα και να γνωρίζουν επίσης τα καθήκοντα των άλλων υπηρετών;

⁸ Κάθε υπηρέτης, για να εκπληρώση τις υποχρεώσεις του, είναι ζωτικώς σπουδαίο να γνωρίζη τι απαιτείται απ’ αυτόν. Πρέπει να γνωρίζη ποια είναι τα καθήκοντά του και πώς πρέπει να τα εκτελή. Αυτό το μαθαίνει με επιμελή μελέτη του Κηρύττοντας μαζί με Ενότητα, του βιβλίου Θεοκρατικό Βοήθημα για τους Διαγγελείς της Βασιλείας, της Διακονίας της Βασιλείας και άλλων εκδόσεων της Εταιρίας. Όχι μόνο γνωρίζει τα καθήκοντά του, αλλά γνωρίζει επίσης τα καθήκοντα των άλλων υπηρετών και συντονίζει τη δράσι του με τους άλλους διωρισμένους επισκόπους, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα το να υπηρετούν όλοι οι επίσκοποι με αγάπη και ενότητα τους αδελφούς των. Με το να κατανοή κάθε υπηρέτης τα ανατεθειμένα σ’ αυτόν καθήκοντα και να τα εκτελή, το σώμα των υπηρετών είναι ένας συντονισμένος και ενοποιημένος όμιλος που συνεργάζεται στενά, φροντίζοντας επιμελώς για τα συμφέροντα της εκκλησίας.—1 Πέτρ. 5:1-5.

9. Πρέπει οι επίσκοποι να εκτελούν εκείνο που κηρύττουν;

⁹ Ένας υπηρέτης, έχοντας κατάλληλη άποψι του διορισμού του, δεν είναι κατ’ όνομα μόνον υπηρέτης. Είναι υπηρέτης εν λόγω και έργω. Εξακολουθεί να είναι καλός και ζηλωτής διάκονος, κατανοώντας ότι μέρος της ευθύνης του ενώπιον του Ιεχωβά και απέναντι των αδελφών του είναι το να αναλαμβάνη την ηγεσία στην υπηρεσία του αγρού. Για τούτο, δεν είναι ένας που πηγαίνει στο βήμα του ομιλητού και δίνει ωραίες ομιλίες ενθαρρύνοντας τους αδελφούς του να κάνουν καλύτερα το μέρος τους στη διακονία του αγρού και έπειτα παραμελεί να εμφανίζεται στο μέρος της συναντήσεως ο ίδιος. Όχι, εκτελεί εκείνο που κηρύττει. Βρίσκεται στο μέρος της συναντήσεως ο ίδιος, τακτικά και εγκαίρως, με καλά σχεδιασμένες και επεξειργασμένες διευθετήσεις για τον όμιλο, ώστε να προχωρήση στον τομέα και γρήγορα ν’ αρχίση να διακονή χωρίς απώλεια χρόνου. Πολλά εξαρτώνται από την επιμέλειά του, τον ενθουσιασμό του και το παράδειγμά του, τα οποία δεν μπορούν να παραμεληθούν χωρίς αυτό να καταλήξη σε βλάβη της εκκλησίας. Έχει υπ’ όψιν ότι τα πρόβατα οδηγούνται, δεν σπρώχνονται, και σύμφωνα με τη συμβουλή και τις οδηγίες της Εταιρίας αναλαμβάνει ενεργητική ηγεσία στο έργο του κηρύγματος.

10, 11. (α) Ποια ευθύνη επιθέτει στους επισκόπους το Πράξεις 20:28; (β) Με ποιον τρόπο ανταποκρίνονται σ’ αυτήν;

¹⁰ Οι υπηρέται, που έχουν κατάλληλη άποψι της διακονίας, ενδιαφέρονται όχι μόνο για τη δική τους διακονική υπηρεσία, αλλά και για να παρέχουν βοήθεια στους άλλους. Ένας αληθινός υπηρέτης κατανοεί την ευθύνη του να εκτελή το Πράξεις 20:28, όπου αναφέρεται: «Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το πνεύμα το άγιον σάς έθεσεν επισκόπους, δια να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού.» Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Τι άρα γε είναι αναγκαίο για να έχωμε ζωή στον νέο κόσμο; Γνώσις της αληθείας; Παρακολούθησις των συναθροίσεων; Συμβολισμός της αφιερώσεώς μας με το εν ύδατι βάπτισμα; Αυτές είναι βασικές ανάγκες, ναι, αλλά και κάτι άλλο επίσης απαιτείται! Το εξόχως σπουδαίο και ζωτικό κήρυγμα, «ότι εάν ομολογήσης δια του στόματός σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή· διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν.»—Ρωμ. 10:9, 10.

¹¹ Για τούτο, σύμφωνα με το Πράξεις 20:28, οι επίσκοποι έχουν την ευθύνη να βοηθούν όλους τους συνταυτισμένους με την εκκλησία να είναι δραστήριοι υμνηταί του Ιεχωβά. Η βοήθεια αυτή παρέχεται μ’ ένα στοργικό και διακριτικό τρόπο από τους επισκόπους, όχι μ’ ένα ψυχρό, φθονερό, μη φιλικό τρόπο, ούτε μ’ έναν τρόπο που θα εμβάλη σε αμηχανία. Ο επίσκοπος εξετάζει τις δυσκολίες ενός ευαγγελιζομένου, οι οποίες μερικές φορές είναι φανταστικές μάλλον παρά πραγματικές, και προσπαθεί να βοηθήση τον καθένα να υπερνικήση τις επιβραδυντικές δυσκολίες του με τακτική ενθάρρυνσι και κάνοντας θετικές διευθετήσεις για κείνον που χρειάζεται βοήθεια, ώστε να συμμετέχη τακτικά στη διακονική υπηρεσία. Εκείνοι που βοηθούνται πρέπει να είναι πάρα πολύ ευγνώμονες στους ακούραστους αυτούς επισκόπους, κατανοώντας ότι οι προσπάθειές των καταβάλλονται προς όφελός των, για το καλό τους. Οι ευαγγελιζόμενοι που το εκτιμούν αυτό, με χαρά συνεργάζονται με τους επισκόπους των.

12. (α) Γιατί πρέπει η εκκλησία να τηρήται καθαρή, και ποιος έχει την ευθύνη αυτή; (β) Πρέπει οι αδελφές να χειρίζωνται υποθέσεις αποκοπής από την επικοινωνία ή δοκιμασίας;

¹² Για να έχη οποιαδήποτε εκκλησία την ευλογία και εύνοια του Ιεχωβά, πρέπει η εκκλησία αυτή να εκδηλώνη καθαρή, ευπρόσδεκτη λατρεία. (1 Κορ. 5:6-13) Αν ένα άτομο στην εκκλησία παραβή τις εντολές του Ιεχωβά για αγνή ζωή, είναι ευθύνη του ευαγγελιζομένου ο οποίος γνωρίζει την παράβασι, να φέρη το ζήτημα αυτό υπό την προσοχή της επιτροπής της εκκλησίας, η οποία Γραφικώς έχει την ευθύνη να τηρή την οργάνωσι καθαρή. Η επιτροπή θα διερευνήση πλήρως το ζήτημα και κατόπιν θα κάμη οποιαδήποτε ενέργεια αποδειχθή αναγκαία, αποκόπτοντας από την επικοινωνία τον πταίστην, ή θέτοντάς τον κάτω από δοκιμασία, και κάνοντας κατάλληλη αναγγελία στην εκκλησία. Σε εκκλησίες όπου υπηρετούν αδελφές στην επιτροπή, δεν πρέπει αυτές να χειρίζωνται προβλήματα που περιλαμβάνουν πιθανή αποκοπή από την επικοινωνία ή δοκιμασία. Όταν η επιτροπή περιλαμβάνη δύο αδελφούς, αυτοί θ’ ακούσουν το ζήτημα. Αν υπάρχη διαφορά γνώμης μεταξύ των δύο αδελφών ως προς το ποια απόφασις πρέπει να ληφθή, τότε μπορεί να κληθή ένας ώριμος αδελφός από μια άλλη εκκλησία, ή αν ο υπηρέτης περιοχής πρόκειται γρήγορα να επισκεφθή την εκκλησία, αυτός μπορεί να συμπληρώση την επιτροπή. Αν δεν υπάρχουν αδελφοί για να υπηρετήσουν στην επιτροπή, ή υπάρχη ένας μόνο, τότε η λύσις του ζητήματος θα αναβληθή ως την επίσκεψι του υπηρέτου περιοχής, ή θα κληθούν αδελφοί από μια γειτονική εκκλησία.

13. Πώς πρέπει οι επίσκοποι να σκέπτωνται για τις εκκλησιαστικές υποθέσεις;

¹³ Οι επίσκοποι που έχουν κατάλληλη άποψι των εκκλησιαστικών ευθυνών, σκέπτονται γι’ αυτές ημέρα και νύχτα. Πού μπορεί να γίνη βελτίωσις; Πώς μπορεί να παρασχεθή περισσότερη βοήθεια στους ευαγγελιζομένους; Μπορεί να διευθετηθή και βελτιωθή στο μέσον της εβδομάδος μαρτυρία εκτός από δραστηριώτερη υπηρεσία στα Σαββατοκύριακα; Ποιες ρυθμίσεις χρειάζονται για να τηρηθή το εκπαιδευτικό πρόγραμμα συγχρονισμένο, ώστε να μπορή η εκκλησία να κινήται προς τα εμπρός και να απολαμβάνη αύξησιν; Πώς μπορούν οι συναθροίσεις να βελτιωθούν και να βοηθηθούν περισσότερο προς όφελος των παρευρισκομένων; Και, καθώς η εκκλησία επεκτείνεται, διορίζονται βοηθοί υπηρέται, ώστε όταν έλθη ο καιρός για τον σχηματισμό μιας άλλης εκκλησίας, να είναι σε θέσι καλά κατηρτισμένοι και εκπαιδευμένοι αδελφοί να αναλάβουν την εποπτεία του έργου της Βασιλείας. Όπως ακριβώς ένας άνθρωπος του εμπορικού κόσμου πρέπει να σκέπτεται και να σχεδιάζη τη δράσι του αν πρόκειται να έχη επιτυχές εμπόριο, έτσι, και ακόμη περισσότερο, πρέπει οι επίσκοποι να παρέχουν αδιάλειπτη μελέτη, σκέψι και προσοχή στις εκκλησιαστικές ανάγκες και ενέργειες.

14. Ποια ορθή άποψι περί των διωρισμένων επισκόπων έχουν οι ευαγγελιζόμενοι;

¹⁴ Ένας αφοσιωμένος επίσκοπος έχει τη θεοκρατική αγάπη και τον σεβασμό όλων των ευαγγελιζομένων. Αυτοί τον αγαπούν ως δούλον του Ιεχωβά και επιθυμούν να συνεργάζωνται μαζί του. Αισθάνονται ότι μπορούν να πηγαίνουν σ’ αυτόν με προβλήματα και να λαμβάνουν τη βοήθειά του και τη στοργική του καθοδήγησι. Αναγνωρίζουν ότι όλοι οι διορισμοί υπηρετών προέρχονται από τον Ιεχωβά μέσω της θεοκρατικής του οργανώσεως και θεωρούν προνόμιό των να συνεργάζωνται με τους επισκόπους, τους οποίους ο Ιεχωβά ευαρεστείται να χρησιμοποιή. Αν ένας επίσκοπος γίνη αμελής στα καθήκοντά του, γνωρίζουν ότι ο Ιεχωβά, στον δικό του κατάλληλο καιρό και με τον δικό του κατάλληλο τρόπο, θα επιφέρη τις αναγκαίες αλλαγές. Τον περιμένουν να ενεργήση μέσω της οργανώσεώς του. Έτσι φανερώνουν ότι έχουν πλήρη και τελεία εμπιστοσύνη ότι ο Ιεχωβά διευθύνει τη θεοκρατική του οργάνωσι.

15, 16. Τι θα προκύψη από το να έχωμε κατάλληλη άποψι της διακονίας;

¹⁵ Με το να έχουν κατάλληλη άποψι της διακονίας των οι ευαγγελιζόμενοι εκκλησιών, οι σκαπανείς και οι επίσκοποι, επικρατεί ενότης και ειρήνη. Αυτοί συνεργάζονται στενά, λατρεύοντας τον Ιεχωβά ‘εν αγία παρατάξει’ με το να διακηρύττουν σε όλον τον προσδιωρισμένον τομέα των το ένδοξο όνομά του και τους σκοπούς του. Καθώς γίνεται αυτό, ανευρίσκονται τα άλλα πρόβατα, τρέφονται και οδηγούνται στο δρόμο που οδηγεί σε ζωή στον νέο κόσμο. Δεν παρέρχεται πολύς καιρός και αυτοί οι νέοι επίσης βλέπουν τη θέσι των από την άποψι του Ιεχωβά. Φθάνουν στο να κατανοήσουν ότι εκλήθησαν από το σκότος του κόσμου για να κηρύττουν. Και θα κηρύττουν—‘εγκαίρως, ακαίρως’ παράπλευρα σε άλλους ικανούς διαγγελείς της Βασιλείας, που έχουν κατάλληλη άποψι της διακονίας.

¹⁶ Ασφαλώς, οι λίθοι δεν θα χρειασθή να κράξουν διακηρύττοντας τη δόξα και μεγαλειότητα του Ιεχωβά στον τομέα οποιασδήποτε εκκλησίας. Όχι, διότι οι ευαγγελιζόμενοι που έχουν κατάλληλη άποψι της διακονίας κηρύττουν και θα εξακολουθήσουν να κηρύττουν τούτο το ευαγγέλιον της Βασιλείας και να συνάγουν τα άλλα πρόβατα στην κοινωνία του Νέου Κόσμου ώσπου ο Ιεχωβά ο ίδιος να πη ότι το έργο του κηρύγματος εξετελέσθη.