Η Πνευματική Πείνα του Χριστιανισμού

Υπάρχει ένδειξις πνευματικής πείνας στον «Χριστιανισμό»;

Θα έχετε πιθανώς ακούσει για την ευρέως διαδεδομένη άγνοια της Αγίας Γραφής στον «Χριστιανισμό». Έχετε διαβάσει για τη χονδροειδή ανηθικότητα και τον τρομακτικό βαθμό εγκληματικότητος μεταξύ ανθρώπων οι οποίοι ομολογούν ότι ανήκουν στη Χριστιανοσύνη. Πιθανώς έχετε διαβάσει τι έχουν πει οι εκπαιδευτικοί και οι κληρικοί γι’ αυτήν την πείνα. Ο πρύτανις του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ επεσήμανε μια «ευρύτατα διαδεδομένη θρησκευτική αμάθεια.» Στους Τάιμς της Νέας Υόρκης, 21ης Ιανουαρίου 1957, μπορεί κανείς να διαβάση μια δήλωσι του κληρικού Δαβίδ Ρήηντ, της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας της Λεωφόρου Μάντισον του Μανχάτταν. Εδήλωσε ότι ο κόσμος αντιμετωπίζει ένα «θρησκευτικόν κενόν σε βαθμό που δεν παρετηρήθη ποτέ άλλοτε.»

Αφού ο «Χριστιανισμός» έχει τον λόγον του Θεού, την Αγία Γραφή, γιατί υπάρχει πνευματική πείνα;

Ο Θεός μάς λέγει γιατί: «Δύο κακά έπραξεν ο λαός μου· εμέ εγκατέλιπον την πηγήν των ζώντων υδάτων, και έσκαψαν εις εαυτούς λάκκους, λάκκους συντετριμμένους, οίτινες δεν δύνανται να κρατήσωσιν ύδωρ.» (Ιερεμ. 2:13) Οι θρησκείες του «Χριστιανισμού» παρεξέκλιναν από τον λόγον του Θεού. Έσκαψαν για τον εαυτό τους ανθρωποποιήτους λάκκους, λάκκους που δεν μπορούν να κρατήσουν πραγματική πνευματική ανάψυξι. Αυτό ομολογείται από τον κλήρο. Ο ιεροκήρυξ Ηρλ Λ. Ντάγκλας, γράφοντας στην εφημερίδα Ποστ Γκαζέτ του Πίτσμπουργκ, 5ης Νοεμβρίου 1953, ερωτά: «Γιατί απετύχαμε τόσες φορές στις προσπάθειες μας ως διακόνων;» Η απάντησίς του: «Έρχονται ζητώντας τον άρτον της ζωής, κι εμείς συχνά τους προσφέρομε φιλοσοφία, κοινωνιολογία, ψυχολογία, πολιτική, και μια περίληψι συγχρόνων γεγονότων.» Αυτά είναι λάκκοι συντετριμμένοι που δεν κρατούν ζώντα ύδατα πνευματικής αληθείας.

Μπορεί ο κλήρος του «Χριστιανισμού» να χρησιμοποιήση Γραφικώς την παράδοσι και τη φιλοσοφία ως συστατικά της πνευματικής τροφής;

Ο θεμελιωτιστής κλήρος του «Χριστιανισμού» εγέμισε τα σύμβολα πίστεώς του με πολλές παραδόσεις, όπως είναι οι διδαχές περί τριάδος, περί αθανασίας της ψυχής, περί αιωνίων βασάνων και περί καθαρτηρίου. Αυτές ακυρώνουν τον λόγον του Θεού, ακριβώς όπως και οι παραδόσεις των Φαρισαίων στην εποχή του Ιησού. Όταν οι Φαρισαίοι κατέκριναν τον Ιησούν ότι αγνοούσε την παράδοσι, ο Ιησούς απήντησε: «Διά τι και σεις παραβαίνετε την εντολήν του Θεού δια την παράδοσίν σας; . . . Και ηκυρώσατε την εντολήν του Θεού δια την παράδοσίν σας.»—Ματθ. 15:1-9.

Ο νεωτεριστικός κλήρος του «Χριστιανισμού», μαζί με τους ανωτέρους κριτικούς και τους υποστηρικτάς της εξελίξεως, κατήρτισε αναρίθμητες θεωρίες κοσμικής φιλοσοφίας. Ως πνευματική τροφή αυτά δεν παρέχουν θρέψιν. Ο απόστολος του Χριστού, προειδοποιώντας μας να φυλαγώμεθα απ’ αυτά, εδήλωσε: «Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις δια της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου, και ουχί κατά Χριστόν.»—Κολ. 2:8.

Είναι Γραφικό για τις θρησκείες του «Χριστιανισμού» να συλλέγουν χρήματα με είσπραξι δεκάτων, με περιφορά δίσκων και με χρησιμοποίησι τυχηρών παιγνίων;

Η καταβολή δεκάτων ή απόδοσις του ενός δεκάτου του εισοδήματος ενός ανθρώπου εφηρμόζετο μόνο στους Ιουδαίους. Ήταν μια από τις διατάξεις του Μωσαϊκού νόμου. Με τον θάνατό του ο Ιησούς κατήργησε τον Νόμον εκείνον, έτσι ώστε ούτε και οι εξ Ιουδαίων Χριστιανοί δεν υπεχρεούντο να τηρήσουν διατάξεις όπως είναι η πληρωμή δεκάτων. Η Γραφή λέγει: «Καταργήσας την έχθραν εν τη σαρκί αυτού, τον νόμον των εντολών των εν τοις διατάγμασι.»—Εφεσ. 2:15.

Ούτε και η περιφορά ενός δίσκου αποτελεί Χριστιανικήν μέθοδον. Ενθυμούμεθα πώς ο Ιησούς κάποτε παρετήρησε μια χήρα που έρριχνε δυο μικρά κέρματα μέσα στο γαζοφυλάκιον του ναού. Αλλ’ αυτό το γαζοφυλάκιον δεν περιεφέρετο· ήταν ακίνητο.

Η χρήσις του μπίγκο, των λαχνών και άλλων μεθόδων τυχηρών παιγνίων αντιβαίνει προς τον Γραφικόν κανόνα για τους Χριστιανούς: «Απηρνήθημεν τα κρυπτά της αισχύνης.» Όταν οι Ισραηλίται άρχισαν να θυσιάζουν σε μερικούς από τους ειδωλολατρικούς θεούς των παιγνίων, ο Θεός τούς είπε: «Εσάς όμως, τους εγκαταλείποντας τον Ιεχωβά, . . . τους ετοιμάζοντας τράπεζαν εις την Τύχην, και τους κάμνοντας σπονδήν εις το Πεπρωμένον, θέλω σας προορίσει δια την μάχαιραν.»—2 Κορ. 4:2· Ησ. 65:11, ΑΣ.

Ο κλήρος, τονίζοντας την είσπραξι χρημάτων και παραμελώντας την πνευματική τροφή, επέφερε μια κατάστασι παρόμοια μ’ εκείνην της εποχής του Ισραήλ, οπότε ο προφήτης του Θεού είπε: «Οι ιερείς αυτής διδάσκουσιν επί μισθώ, και οι προφήται αυτής μαντεύουσιν επί αργυρίω, και επαναπαύονται επί τον Ιεχωβά, λέγοντες, Δεν είναι ο Ιεχωβά εν μέσω ημών;» Οι λόγοι του Ιησού σ’ εκείνους που χρησιμοποιούσαν τον ναόν του Θεού για εμπορικούς σκοπούς είναι σήμερα κατάλληλοι: «“Ο οίκός μου, οίκος προσευχής θέλει ονομάζεσθαι·” σείς δε εκάμετε αυτόν “σπήλαιον ληστών”.»—Μιχ. 3:11, ΑΣ· Ματθ. 21:13.

Όταν οι κληρικοί αναλαμβάνουν τιμητικούς τίτλους, όπως λόγου χάριν «Πατήρ» και «Σεβασμιώτατος», ακολουθούν το παράδειγμα της Αγ. Γραφής;

Η χρήσις τιμητικών τίτλων δείχνει πόσον ο κλήρος απεμακρύνθη από το να χρησιμοποιή την Αγ. Γραφή ως βιβλίον καθοδηγίας του, διότι πουθενά στη Γραφή δεν ονομάζει ένας Χριστιανός τον εαυτό του «σεβασμιώτατο». Μόνο μια φορά μέσα στη Γραφή του Βασιλέως Ιακώβου απαντάται η λέξις «σεβάσμιος». Εφαρμόζεται δε στον Θεό μόνο: «Άγιον και σεβάσμιον το όνομα αυτού.»—Ψαλμ. 111:9.

Η χρήσις του τιμητικού τίτλου «Πατήρ» εμφανίσθηκε στην εποχή του Ιησού. Όπως αναγράφεται στο Ματθ. 23:8, 9, ο Χριστός προσδιώρισε τον κανόνα που πρέπει ν’ ακολουθήσουν όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί: «Σεις όμως μη ονομασθήτε Ραββί· διότι είς είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός· πάντες δε σεις αδελφοί είσθε. Και πατέρα σας μη ονομάσητε επί της γης· διότι είς είναι ο Πατήρ σας, ο εν τοις ουρανοίς.»

Πρέπει οι κληρικοί του «Χριστιανισμού» να συμμετέχουν σε πολιτικές υποθέσεις και διαφορές μεταξύ εθνών;

Οι κληρικοί παρέχοντας πολιτική τροφή και αναμιγνυόμενοι σε πολιτικές υποθέσεις, έχουν εκθέσει τα ποίμνιά τους σε πνευματική πείνα. Ο Χριστός ποτέ δεν προσέφερε πολιτικήν ως πνευματικήν τροφήν απέρριψε μάλιστα κι ένα λαϊκό σχέδιο να τον κάμουν πολιτικόν αρχηγόν: «Ο Ιησούς λοιπόν γνωρίσας ότι μέλλουσι να έλθωσι, και να αρπάσωσιν αυτόν δια να κάμωσιν αυτόν βασιλέα, ανεχώρησε πάλιν εις το όρος αυτός μόνος.» Ο συλλογισμός του Χριστού ήταν σαφής: «Εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.» «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.» Η αληθινή, λοιπόν, λατρεία είναι, όπως η Γραφή λέγει, «να φυλάττη [τις] εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου.» Οι κληρικοί αναμιγνύονται στην πολιτική και μάλιστα ζητούν την ευλογία του Θεού σε κρατικές δυνάμεις. Αλλά ο λόγος του Θεού δηλώνει: «Μοιχοί και μοιχαλίδες, δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.»—Ιωάν. 6:15· 17:16· 18:36· Ιάκ. 1:27· 4:4.

Όταν οι κληρικοί και οι ενορίται των προσεύχωνται για τον παρόντα κόσμον, ακολουθούν το παράδειγμα του Χριστού;

Και στην προσευχή, ακόμη, οι κληρικοί δεν παρέχουν πνευματική τροφή. Οι κληρικοί προσεύχονται για τον παρόντα κόσμον. Αλλ’ ο Χριστός προσηυχήθη: «Εγώ . . . δεν παρακαλώ περί του κόσμου, αλλά περί εκείνων τους οποίους μοι έδωκας.» Γιατί ο Ιησούς δεν παρεκάλεσε για τον παρόντα κόσμον; Διότι εγνώριζε ότι ο Διάβολος, όχι ο Ιεχωβά Θεός, είναι ο θεός του παρόντος κόσμου, όπως δείχνει καθαρά η Γραφή: «Των οποίων, απίστων όντων, ο θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νούν.» «Ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται.» Εκείνοι που μαστίζονται από πνευματική πείνα προσεύχονται για τον παρόντα κόσμον, αλλ’ οι Χριστιανοί που τρέφονται από την Αγία Γραφή, υπακούουν στην εντολή της Γραφής: «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω· Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ.»—Ιωάν. 17:9· 2 Κορ. 4:4· 1 Ιωάν. 5:19· 2:15.

Είναι Χριστιανικό να επικρίνωμε τις άλλες θρησκείες, ή πρέπει όλοι να ενωθούν στην κίνησι για συμβιβασμό των διαφόρων πίστεων;

Αν οι θρησκευόμενοι του «Χριστιανισμού» ετρέφοντο καλά πνευματικώς, δεν θα τους έμελε για την επίκρισι. Διότι η αλήθεια μπορεί πάντοτε να ορθωθή έναντι της πλάνης και να την υπερνικήση. Οι κληρικοί του Ιουδαϊσμού, επειδή επρομήθευαν ψευδή πνευματική τροφή, απεστρέφοντο την επίκρισι του Ιησού. Ο Ιησούς εχρησιμοποίησε πνευματικές αλήθειες για να τους εκθέση ως ψευδείς θρησκευομένους. Αυτός απεκάλεσε τον κλήρον «υποκριτάς», «τυφλούς οδηγούς», «μωρούς και τυφλούς» και «όφεις, γεννήματα εχιδνών.» Ο Ιησούς είπε και σε πολλούς θρησκευτικούς εναντιουμένους: «Σεις είσθε εκ πατρός του Διαβόλου.» Ο δε απόστολος του Χριστού είπε τα εξής σ’ έναν ψευδοπροφήτην, ο οποίος παρείχε ψευδή πνευματική τροφή: «Υιέ του διαβόλου, εχθρέ πάσης δικαιοσύνης, δεν θέλεις παύσει διαστρέφων τας ευθείας οδούς του Ιεχωβά;»—Ματθ. 23:13, 16, 17, 33· Ιωάν. 8:44· Πράξ. 13:10, ΜΝΚ.

Ο Χριστός απέρριψε τον συμβιβασμό των διαφόρων πίστεων. Δεν συνεδέθη με τους ψευδείς θρησκευτικούς ηγέτας απλώς για να αποκτήση φυσικήν ενότητα, κι έτσι ν’ αναγκασθή να εγκαταλείψη μερικές πνευματικές αλήθειες. Αυτό το κάνει ο κλήρος του «Χριστιανισμού». Αλλ’ ο Χριστός είπε στους ακολούθους του: «Αφήσατε αυτούς· είναι οδηγοί τυφλοί τυφλών.» Οι αληθινοί Χριστιανοί αντί να συνδεθούν με κινήματα συμβιβασμού των διαφόρων πίστεων, προσέχουν την εντολή του Θεού: «Μη συγκοινωνείτε εις τα έργα τα άκαρπα του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε.»—Ματθ. 15:14· Εφεσ. 5:11.

Η άρνησις του να ελέγχωμε την ψευδή πνευματική τροφή είναι πράγμα αντιχριστιανικόν.

Είναι Γραφικώς κατάλληλο για τους Χριστιανούς να χρησιμοποιούν εικόνες και αγάλματα ως βοηθήματα λατρείας;

Η Λυδία λίθος για τον προσδιορισμό της γνησιότητος της πνευματικής τροφής είναι ο κανών, τον οποίον εθέσπισε ο ίδιος ο Ιησούς: «Ο Θεός είναι πνεύμα· και οι προσκυνούντες αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.» Και οι απόστολοι του Χριστού επίσης δείχνουν ότι είναι αληθές αυτό. Ακολουθούν κατωτέρω μερικές από τις δηλώσεις των: «Περιπατούμεν δια πίστεως, ουχί δια της όψεως.» «Δεν ενατενίζομεν εις τα βλεπόμενα, αλλ’ εις τα μη βλεπόμενα.» «Γένος λοιπόν όντες του Θεού, δεν πρέπει να νομίζωμεν τον Θεόν ότι είναι όμοιος με χρυσόν ή άργυρον ή λίθον, κεχαραγμένα δια τέχνης και επίνοιας ανθρώπου.»—Ιωάν. 4:24· 2 Κορ. 5:7· 2 Κορ. 4:18· Πράξ. 17:29.

Οι εικόνες και τα είδωλα δεν συντελούν στην πνευματική ανάπτυξι του Χριστιανού· αντιθέτως, οδηγούν σε κακή πνευματική δίαιτα και θάνατο, όπως δείχνει ο Ψαλμός 115:5-8: «Στόμα έχουσι, και δεν λαλούσιν· οφθαλμούς έχουσι, και δεν βλέπουσιν· ώτα έχουσι, και δεν ακούουσι· μυκτήρας έχουσι, και δεν οσφραίνονται· χείρας έχουσι, και δεν ψηλαφώσι· πόδας έχουσι, και δεν περιπατούσιν· ουδέ ομιλούσι δια του λάρυγγος αυτών. Όμοιοι αυτών ας γείνωσιν οι ποιούντες αυτά, πας ο ελπίζων επ’ αυτά.»

Ας μη φαίνεται παράδοξο ότι ο απόστολος Ιωάννης προειδοποίησε τους Χριστιανούς: «Τεκνία, φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων.»—1 Ιωάν. 5:21.

Προλέγει η Γραφή την πνευματική πείνα του «Χριστιανισμού»;

Ναι, ο Θεός δια του προφήτου του προείπε: «Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει Κύριος ο Ιεχωβά, και θέλω εξαποστείλει πείναν επί την γην· ουχί πείναν άρτου, ουδέ δίψαν ύδατος, αλλ’ ακροάσεως των λόγων του Ιεχωβά.»—Αμώς 8:11, ΑΣ.

Θα θεραπευθούν οι θρησκείες του «Χριστιανισμού» από την πνευματική πείνα;

Μετά από 1.600 έτη κατά τα οποία γίνεται ομολογία ότι ασκείται Χριστιανοσύνη, η πνευματική πείνα του «Χριστιανισμού» κατέστη πολύ δεινότερη. Η πείνα είναι, όπως ο κλήρος παραδέχεται, «σε βαθμό που δεν παρετηρήθη ποτέ άλλοτε.» Αυτός δεν είναι ο δρόμος για θεραπεία.

Επίσης, η προφητεία της Γραφής δείχνει ότι όταν εκραγή ο Θείος πόλεμος του Αρμαγεδδώνος, ο «Χριστιανισμός» θα καταστραφή: «Διότι, ιδού, ενώ εγώ επί την πόλιν, επί της οποίας εκλήθη το όνομά μου, . . . αρχίζω να φέρω κακόν, θέλω καλέσει μάχαιραν επί πάντας τους κατοίκους της γης, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.» Αν και δεν θα θεραπευθή ποτέ ο «Χριστιανισμός», άτομα μέσ’ από τις λιμώττουσες θρησκείες του «Χριστιανισμού» μπορεί να θεραπευθούν, και αυτό συμβαίνει σήμερα με πολλούς.—Ιερεμ. 25:29, ΑΣ.

Πώς μπορείτε ν’ αποφύγετε το να υποστήτε την τύχη του «Χριστιανισμού»;

Εγκαταλείψατε τις πεινασμένες θρησκείες του «Χριστιανισμού». Πηγαίνετε εκεί που μπορείτε να λάβετε αληθινή πνευματική τροφή, τροφή απηλλαγμένη από φιλοσοφίες και παραδόσεις. Μετέχετε στην πλουσία πνευματική ευωχία που προελέχθη για τις παρούσες ημέρες: «Και επί του όρους τούτου ο Κύριος [Ιεχωβά] των δυνάμεων θέλει κάμει εις πάντας τους λαούς ευωχίαν από παχέων, ευωχίαν από οίνων εν τη τρυγία αυτών, από παχέων μεστών μυελού, από οίνων κεκαθαρισμένων επί της τρυγίας.»—Ησ. 25:6.

Πού είναι αυτή η πνευματική ευωχία; Μετέχετε σ’ ένα μικρό μέρος αυτής διαβάζοντας το παρόν τεύχος της Σκοπιάς. Αλλ’ υπάρχει πολύ περισσότερη. Για να μετάσχετε σ’ αυτήν, συνταυτισθήτε με την κοινωνία του Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά, μέσω των οποίων εφέρθη σ’ εσάς αυτό το περιοδικό. Μάθετε τις θρεπτικές αλήθειες της βασιλείας του Θεού. Μάθετε πώς θα μπορέσετε να επιζήσετε από τον Αρμαγεδδώνα και να μπήτε στον νέο κόσμο του Θεού. Επιτρέψατε στους μάρτυρας του Ιεχωβά να σας φέρουν πνευματική τροφή δωρεάν. Εξετάστε την. Παραβάλατε την με την Αγία Γραφή. Ιδέτε μόνοι σας—αυτή είναι η πνευματική τροφή που προελέχθη από τον προφήτη του Ιεχωβά: «Ω πάντες οι διψώντες, έλθετε εις τα ύδατα· και οι μη έχοντες αργύριον, έλθετε, αγοράσατε, και φάγετε· ναι, έλθετε, αγοράσατε οίνον και γάλα, άνευ αργυρίου και άνευ τιμής. Δια τι εξοδεύετε αργύρια ουχί εις άρτον; και τον κόπον σας ουχί εις χορτασμόν; ακούσατέ μου μετά προσοχής, και θέλετε φάγει αγαθά, και η ψυχή σας θέλει ευφρανθή εις το πάχος.»—Ησ. 55:1, 2.