Ένας Κόσμος Χωρίς Κλειδαριές

ΕΙΝΑΙ δυνατόν να υπάρξη ένας κόσμος χωρίς κλειδαριές; Είναι δυνατόν να ζουν οι άνθρωποι με ασφάλεια χωρίς την ανάγκη να διατηρούν τ’ αποκτήματά τους με κλειδαριές και κλειδιά; Είναι δυνατόν ένα άτομο να ζήση ολόκληρη μια ζωή χωρίς ποτέ να χρειασθή να φέρνη μαζί του και μια δέσμη κλειδιά ή κι ένα μόνο κλειδί;

Από την όψι του παρόντος κόσμου η απάντησις θα εφαίνετο να είναι ένα οριστικό Όχι. Τ’ αποκτήματά μας δεν είναι σε ασφάλεια μέσα στον σύγχρονο αυτόν πολιτισμό. Ακόμη και όταν είναι επιμελώς κλειδωμένα, μπορούν να κλαπούν από έναν επιτήδειο κλέπτη. Αυτό ετονίσθη στο περιοδικό του Κίπλιγκερ Καιροί που Αλλάσσουν, τεύχος Δεκεμβρίου 1956. Εκεί ελέγετο: «Ένας εξ επαγγέλματος διαρρήκτης μπορεί να εισβάλη σε κάθε σχεδόν σπίτι. Ο αντικειμενικός σας σκοπός πρέπει να είναι το ν’ αποθαρρύνετε τον συμπτωματικό ή ερασιτέχνη διαρρήκτη, στον οποίον ένα αμελώς περιφρουρούμενο σπίτι αποτελεί μια ανοιχτή πρόσκλησι. Αν η θέσις σας είναι καλά προφυλαγμένη, οι ερασιτέχναι δεν μπορούν να μπουν, και ο επαγγελματίας διαρρήκτης ακόμη μπορεί να προτιμήση ένα ευκολώτερο έργον πιο πέρα στο δρόμο. Ή, αν προσπαθήση να μπη στο δικό σας σπίτι, οι δυσκολίες μπορεί να τον επιβραδύνουν αρκετά ώστε να κλίνη η πλάστιγξ υπέρ της αστυνομίας. Κλειδώνετε τη θύρα σας τη νύχτα, και όταν απουσιάζετε απ’ το σπίτι.»

Ο συμπτωματικός ή ερασιτέχνης διαρρήκτης θα μπορούσε να είναι ένας διαβάτης ή κι ένας γείτονας που κατοικεί στην ίδια οδό. Φαίνεται ότι πολλοί κοινοί άνθρωποι δεν διστάζουν να αφαιρέσουν πράγματα που δεν τους ανήκουν, αν νομίζουν ότι μπορούν να το κατορθώσουν χωρίς συνέπειες. Εργαλεία και εφόδια συχνά αφαιρούνται από εργοστάσια, από εμπίστους υπαλλήλους, πολλοί δε εργάται οικοδομών αποκομίζουν εφόδια και δομικά υλικά και πολλοί περιηγηταί φεύγουν συναποκομίζοντας αργυρά σκεύη εστιατορίων και πετσέτες ξενοδοχείων. Ωστόσο αυτοί οι άνθρωποι δεν θεωρούν τον εαυτό τους κλέπτη.

Υπάρχουν άνθρωποι που δανείζονται πράγματα χωρίς άδεια με πλήρη την πρόθεσι να τα επιστρέψουν, αλλά φαίνεται ότι τα πράγματα που δανείζονται ποτέ δεν επιστρέφουν στους ιδιοκτήτες των. Κι αυτοί, ωστόσο, δεν χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους κλέπτη. Αυτοί οι αναξιόπιστοι και ανέντιμοι άνθρωποι θεωρούν τόσο αναγκαίο το να έχουν κλειδωνιές όσο και ο διαρρήκτης. Είναι πρόδηλον ότι αυτός ο κόσμος έχει έναν πολιτισμό, ο οποίος είναι τεχνολογικά υψηλός αλλά ηθικά χαμηλός.

Αν ήταν δυνατόν να υπάρχη ένας πολιτισμός υψηλής ηθικής ποιότητος, του οποίου οι άνθρωποι να σέβωνται την ιδιοκτησία των άλλων, θα εχρειάζοντο τότε οι κλειδαριές; Σ’ έναν τέτοιο πολιτισμό, θα είχε λόγο ένα άτομο να φοβάται για την ασφάλεια των αποκτημάτων του; Θα είχε ποτέ ανάγκη να κλειδώνη κάθε παράθυρο και πόρτα προτού αναχωρήση απ’ το σπίτι του; Θα ηναγκάζετο ποτέ να σέρνη μαζί του μια κακόηχη δέσμη κλειδιών;

Ένας πολιτισμός αυτού του είδους θα ήταν εφικτός αν όλοι οι κάτοικοι της γης εσέβοντο τις αρχές του Θείου λόγου και υπήκουαν σ’ αυτές. Αν το έκαναν αυτό, ούτε κλοπή θα υπήρχε ούτε αναξιόπιστοι δανεισμοί. Τα πράγματα για τα οποία εμόχθησε ένας άνθρωπος θα μπορούσε να τα διατηρή και να τ’ απολαμβάνη. Ποτέ δεν θα ήρχετο στο σπίτι του για να διαπιστώση ότι του λείπουν. Ποτέ δεν θα εχρειάζετο κλειδαριές στα παράθυρά του, στις πόρτες του, ή σε οτιδήποτε έχει. Θα μπορούσε να έχη εμπιστοσύνη σε όλους τους διαβάτας και σε όλους τους γειτόνους του.

Πλησιάζει ο καιρός οπότε οι κάτοικοι της γης θα ζουν με αυτές τις αρχές. Ο Θεός το έχει περιλάβει αυτό στις προθέσεις του και ποτέ δεν αποτυγχάνει στην εκτέλεσι των σκοπών του. Ο προφήτης Ησαΐας είπε κάποτε ότι όταν οι κρίσεις του Θεού «ήναι εν τη γη, οι κάτοικοι του κόσμου θέλουσι μάθει δικαιοσύνην.»—Ησ. 26:9.

Οι κάτοικοι του νέου κόσμου που προέθετο να ιδρύση ο Θεός, θα έχουν όλοι γνώσιν των δικαίων κανόνων των Αγίων Γραφών, και θα ζουν σύμφωνα μ’ αυτές τις αρχές. Αυτές θα περιλαμβάνουν και την αγάπη προς αλλήλους· και όταν το πράττη αυτό ένας άνθρωπος, πώς είναι δυνατόν να κλέψη; Αγάπη και ανεντιμότης είναι ασυμβίβαστες.

Αλλά κάποιος θα ρωτήση πώς θα μπορούσε να επέλθη ένας τέτοιος κόσμος, ενώ υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που ποτέ δεν θα μετεβάλλοντο από το να είναι άπληστοι, ιδιοτελείς και με τάσι προς την κλοπή. Πώς μπορεί ένας κόσμος χωρίς κλειδαριές να καταστή πραγματικότης εφ’ όσον κι ένα έστω απ’ αυτά τα άτομα υπάρχει; Η απάντησις είναι απλή. Κανείς απ’ αυτούς δεν θα εξακολουθήση να ζη. «Έτι μικρόν, και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει· και θέλεις ζητήσει τον τόπον αυτού, και δεν θέλει ευρεθή.» «Ο Ιεχωβά φυλάττει πάντας τους αγαπώντας αυτόν· θέλει δε εξολοθρεύσει πάντας τους ασεβείς.»—Ψαλμ. 37:10· 145:20.

Ο νέος κόσμος του Θεού δεν θα έχη τόπο για ανθρώπους που αρνούνται να ζήσουν κατά τους υψηλούς ηθικούς κανόνες του. Θα εξολοθρευθούν στην επικείμενη μάχη του Αρμαγεδδώνος, οπότε ο Ιεχωβά Θεός θα εκτελέση πάνω στο παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων την εναντίον αυτού κρίσι Του. Οι ασεβείς ‘δεν θέλουσιν υπάρχει.’ Όσοι επιζήσουν από τη μάχη εκείνη θα είναι οι άνθρωποι που θα έχουν αλλάξει τις σκέψεις και τη ζωή τους, όπως νουθετεί ο απόστολος Παύλος: «Και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.»—Ρωμ. 12:2.

Ο από Θεού διωρισμένος Βασιλεύς, Χριστός Ιησούς, θα διακυβερνήση τον νέο εκείνο κόσμο με δικαιοσύνη, οι δε κάτοικοι της γης θα ζουν με δικαιοσύνη. Οι συνθήκες που υπάρχουν σήμερα και εκτρέφουν την ανεντιμότητα δεν θα υπάρχουν τότε. Τότε δεν θα υπάρξη ευκαιρία να εμφανισθούν και πάλι άνομοι μεταξύ του ανθρωπίνου γένους για να καταστήσουν τη ζωή ελλιπή ασφαλείας για τους πράους και ειρηνοποιούς. Ποτέ δεν θα υπάρξη και πάλι η ανάγκη του να κλειδώνουν οι άνθρωποι τα πολύτιμα πράγματά τους.

Εκείνο για το οποίον εργάζεται ο άνθρωπος θα μπορή τότε να το διατηρή και να το απολαμβάνη. Ούτε και θα πεθαίνη για ν’ αφήση την περιουσία του σε κάποιον άλλον. «Και θέλουσιν οικοδομήσει οικίας, και κατοικήσει· και θέλουσι φυτεύσει αμπελώνας, και φάγει τον καρπόν αυτών. Δεν θέλουσι κτίσει αυτοί, και άλλος να κατοικήση· δεν θέλουσι φυτεύσει αυτοί, και άλλος να φάγη· διότι αι ημέραι του λαού μου είναι ως αι ημέραι του δένδρου, και οι εκλεκτοί μου θέλουσι παλαιώσει το έργον των χειρών αυτών. Δεν θέλουσι κοπιάζει εις μάτην.»—Ησ. 65:21-23.

Ο νέος κόσμος του Θεού αποτελεί απάντησι στα ερωτήματά μας. Θα είναι ένας κόσμος χωρίς κλειδαριές. Οι άνθρωποι που θ’ ανήκουν στον κόσμο αυτόν θα ζουν με ασφάλεια χωρίς να χρειάζεται να κρατούν κλειδιά μαζί τους ή να ανησυχούν για την ασφάλεια οποιουδήποτε μέρους της περιουσίας των. Δεν θα είναι ανάγκη να κλειδώνουν τη νύχτα ή να ανησυχούν μήπως τα ακλείδωτα σπίτια των αποτελέσουν ανοιχτή πρόσκλησι για νυκτοκλοπή. Ο νέος εκείνος κόσμος θα είναι υψίστης ηθικής ποιότητος.