Ποια Είναι η Θέσις του Ισραήλ Απέναντι του Θεού;
«Τώρα λοιπόν εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκην μου, θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών· διότι ιδική μου είναι πάσα η γη· και σεις θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον.—Έξ. 19:5, 6.
1. Γιατί ο λαός που συγκεντρώθηκε γύρω στο Όρος Σινά ήταν ένας προνομιούχος λαός;
ΟΙ ΠΑΝΩ από δύο εκατομμύρια άνθρωποι που συγκεντρώθηκαν γύρω στη βάσι του Όρους Σινά ένα πρωί του 1.513 π.Χ. ήσαν ένας προνομιούχος λαός. Όχι μόνο είδαν την παρουσία του Θεού εκδηλωνόμενη οπτικά μ’ ένα τρομερό τρόπο, αλλά και άκουσαν πώς αυτοί, από όλους τους λαούς της γης, είχαν εκλεγή από τον Θεό να είναι λαός του, ειδικό απόκτημα. Θα έφεραν το όνομά του, θα υπεστήριζαν τη λατρεία του επάνω στη γη και θα εκυβερνώντο από τους νόμους του. Ο λαός αυτός, ο λαός Ισραήλ, θα εγίνετο έτσι ένα άγιο έθνος. Το προνόμιο αυτό θα ήταν δικό τους υπό τον όρον ότι θα υπήκουαν σε όλες τις εντολές και τις οδηγίες που ο Παντοδύναμος Θεός Ιεχωβά είχε δώσει σ’ αυτούς.
2-4. (α) Υπό ποιον όρον οι Ισραηλίται θα εγίνοντο λαός του Θεού, και πώς αυτοί απήντησαν στην προσφορά του Θεού; (β) Τι τους εδόθη ως αποτέλεσμα τούτου;
2 Η συμφωνία ή διαθήκη που έγινε στο Όρος Σινά ήταν μια διμερής διαθήκη, αφού κάτι απητείτο και από τα δύο μέρη. Όσον αφορά το μέρος του Θεού, ο Θεός θα έκανε τους ανθρώπους αυτούς λαό του και θα τους ευλογούσε αρκεί να τηρούσαν το μέρος των στη συμφωνία και να ήσαν ευπειθείς σ’ αυτόν. Αν παρέλειπαν να τηρήσουν το μέρος των, αυτός δεν ήταν υποχρεωμένος να τηρήση το δικό του.
3 Όταν ο Μωυσής κατέβη από την κορυφή του Όρους Σινά και επληροφόρησε τον λαό για τις εντολές του Ιεχωβά, αυτοί εξεδήλωσαν προθυμία να πράξουν όλα όσα Εκείνος απαιτούσε απ’ αυτούς. «Και ήλθεν ο Μωυσής, και εκάλεσε τους πρεσβυτέρους του λαού, και έθεσεν έμπροσθεν αυτών πάντας εκείνους τους λόγους, τους οποίους προσέταξεν εις αυτόν ο Ιεχωβά. Και απεκρίθη ομοφώνως πας ο λαός, λέγων, Πάντα όσα είπεν ο Ιεχωβά, θέλομεν πράξει. Και ανέφερεν ο Μωυσής προς τον Ιεχωβά τους λόγους του λαού.»—Έξοδ. 19:7, 8, ΜΝΚ.
4 Αφού συνεφώνησαν να είναι ευπειθείς, ο Ιεχωβά τούς έδωσε ένα δίκαιο νόμο, με τον οποίον επρόκειτο να κατευθύνουν τη διαγωγή τους. Ήταν η περίφημη διαθήκη του νόμου ή ο Μωσαϊκός νόμος.
5, 6. Πώς εκυρώθη η διαθήκη του νόμου;
5 Αφού ο λαός άκουσε τον Νόμον και συνεφώνησε να πράξη όλα όσα απαιτούσε απ’ αυτόν, ο Μωυσής έγραψε τους λόγους και ερράντισε το έγγραφον με το αίμα ζώων. (Έξοδ. 24:3-8) Η διαδικασία αυτή εκύρωσε τη διαθήκη, δηλαδή, την έθεσε σε ισχύν και την κατέστησε νομίμως δεσμευτική. «Διότι όπου είναι διαθήκη, ανάγκη να υπάρχη θάνατος εκείνου όστις έκαμε την διαθήκην· διότι η διαθήκη επί τεθνεώτων είναι βεβαία· επειδή ποτέ δεν ισχύει ενόσω ζη ο διαθέτης. Όθεν ουδέ η πρώτη δεν ήτο εγκαινιασμένη χωρίς αίματος· διότι, αφού πάσα εντολή του νόμου ελαλήθη υπό του Μωυσέως προς πάντα τον λαόν, λαβών το αίμα των μόσχων και των τράγων, με ύδωρ και μαλλίον κόκκινον και ύσσωπον, ερράντισε και αυτό το βιβλίον και πάντα τον λαόν λέγων, “Τούτο είναι το αίμα της διαθήκης, την οποίαν διέταξεν εις εσάς ο Θεός”.»—Εβρ. 9:16-20.
6 Τα ζώα που εθυσιάσθησαν επήραν τη θέσι του Μωυσέως, του μεσίτου αυτής της διαθήκης. Έτσι το αίμα των αντικατέστησε το δικό του για να νομιμοποιηθή η διαθήκη του νόμου και να τεθή σε λειτουργία.
Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ
7. Πώς η διαθήκη του νόμου κατέστησε τους Ισραηλίτας μοναδικό λαό;
7 Μέσω αυτής της συμφωνίας ή διαθήκης οι Ισραηλίται έγιναν ένα έθνος με τον Ιεχωβά Θεό ως Βασιλέα των. Οι εντολές του απετέλεσαν τη νομοθεσία των. Αυτό τους έκαμε μοναδικό λαό, τελείως διαφορετικόν από όλα τα άλλα έθνη. Κανένα άλλο έθνος επάνω στη γη δεν είχε αυτή τη στενή σχέσι με τον Δημιουργό του ανθρωπίνου γένους. «Ιδού, εγώ κάμνω διαθήκην· έμπροσθεν παντός του λαού σου θέλω κάμει θαυμάσια, οποία δεν έγειναν καθ’ όλην την γην, και εις ουδέν έθνος· και πας ο λαός, εν μέσω του οποίου είσαι, θέλει ιδεί το έργον του Ιεχωβά· διότι φοβερόν είναι εκείνο, το οποίον εγώ θέλω κάμει μετά σου.»—Έξοδ. 34:10, ΜΝΚ.
8, 9. Ποια είναι μερικά από τα θαυμάσια πράγματα που έκαμε ο Θεός γι’ αυτούς, και πώς αυτό απέδειξε ότι ήσαν ο εκλεκτός του λαός;
8 Στα έτη που ακολούθησαν αυτή την αξιομνημόνευτη συγκέντρωσι στο Όρος Σινά, ο Ιεχωβά Θεός έκαμε πολλά θαύματα χάριν του λαού αυτού. Όχι μόνο δεν εφθάρησαν τα υποδήματά τους και τα ενδύματα στη διάρκεια των σαράντα ετών της οδοιπορίας στην έρημο, αλλά και η τροφή τους παρεσχέθη θαυματουργικά υπό την μορφή του μάννα. (Δευτ. 29:5· Ψαλμ. 78:24) Όταν αντιμετώπιζαν τα στρατεύματα των εχθρικών εθνών, ο Θεός πολεμούσε γι’ αυτούς, δίνοντάς τους τη νίκη. Τους ωδήγησε σε μια επιθυμητή γη και τους την έδωσε ως χώρα τους. Ετηρήθη σε επαφή μαζί τους μέσω προφητών και τους έδωσε γνώσιν μελλόντων γεγονότων. Αυτά και πολλά άλλα θαυμάσια πράγματα έγιναν προς χάριν των.
9 Επί εκατοντάδες χρόνια ο Ιεχωβά ανεγνώριζε τους Ισραηλίτας ως τον εκλεκτό του λαό. Κανείς άλλος λαός στο διάστημα αυτό δεν απελάμβανε τη μοναδική αυτή διάκρισι. Κανείς δεν είδε να γίνωνται μπροστά στα μάτια του τα θαύματα που είδε το έθνος Ισραήλ ούτε άκουσε τα πράγματα που άκουσε το έθνος αυτό. «Ήκουσε ποτέ λαός την φωνήν του Θεού λαλούντος εκ μέσου του πυρός, καθώς συ ήκουσας, και έζησεν; Ή εδοκίμασεν ο Θεός να έλθη να λάβη εις εαυτόν έθνος εκ μέσου άλλου έθνους, με δοκιμασίας, με σημεία, και με θαύματα, και με πόλεμον, και με κραταιάν χείρα, και με εξηπλωμένον βραχίονα, και με μεγάλα τέρατα, κατά πάντα όσα Ιεχωβά ο Θεός σου έκαμε δια σας εν Αιγύπτω ενώπιον των οφθαλμών σου;» «Εσάς μόνον εγνώρισα εκ πάντων των γενών της γης.»—Δευτ. 4:33, 34, ΜΝΚ· Αμώς 3:2.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
10. Τι συνεπέραναν πολλοί άνθρωποι του «Χριστιανικού κόσμου» λόγω της ευνοίας που επεδείχθη στο έθνος Ισραήλ;
10 Λόγω αυτής της ιστορίας της θείας ευνοίας πολλοί άνθρωποι στον «Χριστιανικό κόσμο» πιστεύουν ότι ο Θεός είναι πίσω από τη σημερινή επιστροφή των Ιουδαίων στην Παλαιστίνη. Πιστεύουν ότι η ίδρυσις του Κράτους του Ισραήλ στις 14 Μαΐου του 1948 ήταν έργον Θεού. Πιστεύουν επίσης ότι στις έσχατες ημέρες οι Ιουδαίοι θα επέστρεφαν στην πατρίδα των χωρίς να πιστεύουν στον Χριστό και έπειτα θα μετεστρέφοντο από την εμφάνισί του. Υποστήριξις αυτής της απόψεως δεν βρίσκεται στη Γραφή. Ο Ιησούς ο ίδιος είπε ότι στους Ιουδαίους δεν θα εδίδετο άλλο σημείον από το σημείον Ιωνά, ο οποίος ήταν σε μια κατάστασι ομοία με τάφου σε τμήματα τριών ημερών. Έλαβαν το σημείο τους όταν ο Ιησούς πήγε στον τάφο και κατόπιν ανεστήθη την τρίτη ημέρα. Αφού αυτό ήταν το μόνο σημείο που επρόκειτο να δοθή σ’ αυτούς και δεν τους μετέστρεψε, πώς μπορεί να λεχθή ότι θα τους δοθή ένα άλλο σημείο, το οποίο θα κάμη εκείνο που το πρώτο σημείο δεν έκαμε;
11. Μήπως οι προφητείες για μια επιστροφή των Ιουδαίων βρίσκουν την εκπλήρωσί τους στη σύγχρονη επιστροφή στην Παλαιστίνη; Εξηγήστε.
11 Υπάρχουν, ωστόσο, πολλές προφητείες που μιλούν για μια επιστροφή των Ιουδαίων στην πατρίδα των, αλλ’ οι προφητείες αυτές δεν βρίσκουν την εκπλήρωσί τους στο σύγχρονο Κράτος του Ισραήλ. Εξεπληρώθησαν πεντακόσια και πλέον χρόνια προ Χριστού, όταν ένα Ιουδαϊκό υπόλοιπο επέστρεψε από τη Βαβυλώνα για να ανακαταλάβη την ερημωμένη θέσι της Ιερουσαλήμ. Αυτό έγινε στο 537 π.Χ., έπειτα από εβδομήντα χρόνια αφότου τα ισχυρά Βαβυλωνιακά στρατεύματα κατέστησαν την Ιερουσαλήμ σωρόν ερειπίων.
12, 13. Γιατί ερημώθηκε η Γη της Επαγγελίας;
12 Πρέπει να αναφερθή ότι η γη των δεν θα είχε ερημωθή από ειδωλολάτρας επιδρομείς αν είχαν τηρήσει το μέρος των στη συμφωνία που είχε γίνει στο Όρος Σινά. Αυτοί είχαν παραλείψει να τηρήσουν την υπόσχεσί των να πράξουν όλα όσα είχε λαλήσει ο Ιεχωβά. Κατ’ επανάληψιν παρέβησαν τους θείους νόμους που τους κυβερνούσαν. Αλλά, μολονότι συχνά ετιμωρήθησαν με το να παραδοθούν στους εχθρούς των, απέτυχαν να διατηρήσουν καθαρή και αμόλυντη λατρεία.
13 Η συμφορά που τους εσάρωσε κι επέφερε εβδομήντα ετών ερήμωσι της Ιερουσαλήμ και του Ιούδα από τους Βαβυλώνιους, είχε προφητευθή πολύ πρωτύτερα από τον προφήτη Ιερεμία, ο οποίος είπε: «Και απέστειλε Κύριος προς εσάς πάντας τους δούλους αυτού τους προφήτας, εγειρόμενος πρωί και αποστέλλων· και δεν ηκούσατε, ουδέ εκλίνατε το ωτίον σας δια να ακροασθήτε. Οίτινες είπον, “Στράφητε τώρα έκαστος εκ της οδού αυτού της πονηράς, και από της κακίας των έργων σας, και κατοικήσατε επί της γης, την οποίαν ο Κύριος έδωκεν εις εσάς και εις τους πατέρας σας εις τον αιώνα του αιώνος· και μη πορεύεσθε οπίσω άλλων θεών, δια να λατρεύητε και να προσκυνήτε αυτούς, και μη με παροργίζετε με τα έργα των χειρών σας, και δεν θέλω σας κάμει κακόν.” Αλλά δεν μου ηκούσατε, λέγει Κύριος· δια να με παροργίσητε με τα έργα των χειρών σας προς κακόν σας. Ιδού, εγώ θέλω αποστείλει και λάβει πάσας τας οικογενείας του βορρά, λέγει Κύριος, και τον Ναβουχοδονόσορ βασιλέα της Βαβυλώνος, τον δούλόν μου, και θέλω φέρει αυτούς επί την γην ταύτην, και επί τους κατοίκους αυτής, και επί πάντα ταύτα τα έθνη κύκλω, και θέλω εξολοθρεύσει αυτούς, και καταστήσει αυτούς έκπληξιν, και ερημώσεις αιωνίους. Και πάσα αύτη η γη θέλει είσθαι εις ερήμωσιν, και θάμβος· και τα έθνη ταύτα θέλουσι δουλεύσει τον βασιλέα της Βαβυλώνος εβδομήκοντα έτη.»—Ιερεμ. 25:4-7, 9,11.
14. Ποιές είναι οι διαφορές μεταξύ της επιστροφής από τη Βαβυλώνα και της σημερινής επιστροφής;
14 Όταν ετελείωσε αυτή η περίοδος της ερημώσεως, ένα υπόλοιπο Ιουδαίων επέστρεψαν στην πατρίδα των για να την ανοικοδομήσουν. Αφού ο Θεός είχε κρατήσει τη γη κενή από ανθρωπίνους κατοίκους και εξημερωμένα κτήνη, αυτοί επέστρεψαν σ’ ένα ακατοίκητο έδαφος. Αλλά δεν συνέβη το ίδιο και με το σημερινό κίνημα των Ιουδαίων στην Παλαιστίνη. Ούτε υπάρχει κάτι παράλληλο στο ελατήριο της επιστροφής των. Το υπόλοιπο από τη Βαβυλώνα δεν επέστρεψε με απιστία, αλλά μάλλον με πίστι. Ήταν αφωσιωμένο στη λατρεία του Ιεχωβά και ήθελε να την επανιδρύση στην ερημωμένη πατρίδα του. Δεν συμβαίνει, εν τούτοις, το ίδιο με τους σημερινούς επαναπατριζομένους. Αυτοί δεν πηγαίνουν στην Παλαιστίνη για να αναζωογονήσουν την αμόλυντη λατρεία του Ιεχωβά εκεί ή για να ανοικοδομήσουν τον ναό του.
15. Γιατί δεν μπορεί ν’ ανοικοδομηθή ο ναός και να εκτελεσθούν τα ιερατικά καθήκοντα του Νόμου;
15 Ακόμη και αν ήθελαν να ανοικοδομήσουν τον ναό στη θεόθεν προσδιορισμένη τοποθεσία του δεν θα μπορούσαν να το κάμουν, επειδή στον τόπο αυτόν βρίσκεται ένα Μωαμεθανικό τέμενος. Τους λείπει επίσης ένα πιστοποιημένο ιερατείο. Η καταστροφή των γενεαλογικών αρχείων το 70 μ.Χ. καθιστά αδύνατον για τους σημερινούς Ιουδαίους να επανιδρύσουν το Ααρωνικό ιερατείο για να εκτελή τα ιερατικά καθήκοντα που απαιτούνται από τον Μωσαϊκό νόμο.
16, 17. Σε ποιους αποβλέπει η δημοκρατία του Ισραήλ για αναγνώρισι και βοήθεια, και πώς αυτό είναι αντίθετο προς τις θείες οδηγίες;
16 Η δημοκρατία του Ισραήλ έλαβε την ύπαρξί της από τις δυνάμεις του κόσμου τούτου, και εζήτησε αναγνώρισι από τις δυνάμεις αυτές. Έγινε μέρος του κοσμικού συστήματος πραγμάτων. Τούτο είναι αντίθετο προς τις οδηγίες που έδωσε ο Θεός στους προγόνους του. Τους είπε να μη ζητούν βοήθεια από την Αίγυπτο, η οποία είναι σύμβολο του κόσμου. «Ουαί εις τους καταβαίνοντας εις Αίγυπτον δια βοήθειαν, και επιστηριζομένους επί ίππους, και θαρρούντας επί αμάξας, διότι είναι πολυάριθμοι· και επί ιππέας, διότι είναι πολύ δυνατοί· και δεν αποβλέπουστν εις τον Άγιον του Ισραήλ, και τον Ιεχωβά δεν εκζητούσι.»—Ησ. 31:1, ΑΣ.
17 Αντί αρμάτων και ιππέων, το σύγχρονο Κράτος του Ισραήλ εμπιστεύεται σε τανκς, αεριωθούμενα αεροπλάνα, μηχανοκίνητες φάλαγγες και τα όμοια. Αγνοεί τον σκοπό του Θεού να κυβερνήση τη γη με τη δική του κυβέρνησι και με τον Βασιλέα που αυτός εξέλεξε. Όπως ο Βασιλεύς αυτός απερρίφθη αντί του Καίσαρος στον πρώτον αιώνα, έτσι απορρίπτεται από τον Ισραήλ και σ’ αυτόν τον εικοστόν αιώνα. Είναι λάθος, λοιπόν, να νομίζωμε ότι η σημερινή επιστροφή των Ιουδαίων στην Παλαιστίνη έχει την υποστήριξι του Θεού.
ΑΠΟΡΡΙΨΙΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΙΣΡΑΗΛ
18, 19. Γιατί ο Ιεχωβά απέρριψε το έθνος Ισραήλ;
18 Όταν το έθνος Ισραήλ απέτυχε να δεχθή την τελική ευκαιρία που του έδωσε ο Θεός για να κερδίση την επιδοκιμασία του και να γίνη βασίλειο ιερέων, ο Θεός το απέρριψε. Οι Ισραηλίται δεν μπορούσαν πια να αξιούν εύνοια ως εκλεκτός λαός του Θεού. Είχαν αποτύχει να τηρήσουν την εθνική συμφωνία που έγινε στο Όρος Σινά. Είχαν αποτύχει να διατηρήσουν αμόλυντη τη λατρεία του Θεού, αλλ’ επέτρεψαν να διαφθαρή η λατρεία αυτή από τις ανθρώπινες παραδόσεις και την ανθρώπινη φιλοσοφία. Απέτυχαν να δεχθούν Εκείνον τον οποίον ο Θεός είχε υποσχεθή ότι θα απέστελλε, αλλά τον απέρριψαν αντί του Καίσαρος και υπεκίνησαν τον βίαιο θάνατό του. Γι’ αυτούς τους λόγους απεκόπησαν από το να είναι το άγιο έθνος του Θεού. Ο υλικός των οίκος λατρείας εγκατελείφθη από τον Θεό, όπως είπε ακριβώς ο Ιησούς:
19 «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους προφήτας, και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς σε, ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου, καθ’ ον τρόπον συνάγει η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε; Ιδού, αφίνεται εις εσάς ο οίκός σας έρημος.»—Ματθ. 23:37, 38.
20. Ποια είναι μια ορατή απόδειξις της εγκαταλείψεως του Ισραήλ από τον Θεό;
20 Η απόδειξις της εγκαταλείψεως αυτής ήλθε με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., οπότε ο ναός κατεστράφη για τελευταία φορά. Η λατρεία του Ιεχωβά δεν μπορούσε πια να τελήται στη θέσι που αυτός είχε εκλέξει και με τον τρόπο που λεπτομερώς προσδιωρίζετο στη διαθήκη του νόμου. Το 136 μ.Χ. ο Ρωμαίος αυτοκράτωρ Αδριανός εγκαινίασε ένα ναό στον Καπιτώλιον Δία στην τοποθεσία του ναού, και κατόπιν, το 691 μ.Χ. ο Άμπντ-αλ-Μαλίκ έκτισε ένα Μωαμεθανικό τέμενος σ’ αυτό το μέρος. Το τέμενος αυτό, το Δώμα του Βράχου, παραμένει ακόμη εκεί.
Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΙΣΡΑΗΛ
21, 22. (α) Γιατί ο Θεός έδωσε την εύνοια του σ’ ένα νέο έθνος, και από τι αποτελείται το έθνος; (β) Γιατί δεν μπορούν οι Ιουδαίοι να επιδεικνύουν σαρκικές σχέσεις με τον Αβραάμ ως απόδειξιν του ότι είναι σπέρμα του Αβραάμ;
21 Ο Θεός έδωσε την εύνοιά του σ’ ένα νέο έθνος που αποτελείται, όχι από Ισραηλίτας κατά σάρκα, αλλ’ από πνευματικούς Ισραηλίτας. Αυτοί εκδηλώνουν την πίστι του Αβραάμ, την οποίαν απέτυχε να δείξη ο κατά σάρκα Ισραήλ. Είναι τα πραγματικά «τέκνα του Αβραάμ» και έχουν υψηλότερη αξίωσι στις επαγγελίες που έγιναν στον Αβραάμ από την αξίωσι ανθρώπων οι οποίοι επιδεικνύουν σαρκικούς δεσμούς με τον πατριάρχην αυτόν. «Αλλά δεν είναι δυνατόν ότι εξέπεσεν ο λόγος του Θεού. Διότι πάντες οι εκ του Ισραήλ, δεν είναι ούτοι Ισραήλ. Ουδέ διότι είναι σπέρμα του Αβραάμ, δια τούτο είναι πάντες τέκνα· αλλ’ “εν τω Ισαάκ θέλει κληθή εις σε σπέρμα.” Τουτέστι, τα τέκνα της σαρκός, ταύτα δεν είναι τέκνα Θεού· αλλά τα τέκνα της επαγγελίας λογίζονται δια σπέρμα.» (Ρωμ. 9:6-8) Αυτό σημαίνει ότι οι φυσικοί Ιουδαίοι δεν μπορούν να επιδεικνύουν τις σαρκικές των σχέσεις με τον Αβραάμ ως απόδειξιν του ότι είναι σπέρμα του Αβραάμ. Θυμηθήτε ότι ο Ισμαήλ ήταν γυιος του Αβραάμ κατά σάρκα, όμως απερρίφθη. Έτσι απαιτείται κάτι περισσότερο από σαρκικούς δεσμούς και σαρκική περιτομή. Πρέπει να υπάρχη πίστις και περιτομή της καρδίας.
22 Ο Μωυσής κατέστησε σαφές το γεγονός αυτό όταν είπε: «Περιτέμετε λοιπόν την ακροβυστίαν της καρδίας σας, και μη σκληρύνητε πλέον τον τράχηλόν σας.» (Δευτ. 10:16) Ο απόστολος Παύλος εσχολίασε το ίδιο σημείο: «Διότι Ιουδαίος δεν είναι ο εν τω φανερώ Ιουδαίος, ουδέ περιτομή η εν τω φανερώ, η γινομένη εν σαρκί· αλλ’ Ιουδαίος είναι ο εν τω κρυπτώ Ιουδαίος, και περιτομή η της καρδίας, κατά πνεύμα, ουχί κατά γράμμα.»—Ρωμ. 2:28, 29.
23. Γιατί τα μέλη του νέου έθνους είναι Ιουδαίοι με την πραγματική έννοια της λέξεως;
23 Το νέο έθνος που φέρει το όνομα του Ιεχωβά έχει αυτό το είδος της περιτομής. Ο λαός του είναι Ιουδαίοι με την πραγματική έννοια της λέξεως, επειδή δίνουν αίνο στον Θεό με την πίστι των και την υπακοή των. Αποτελούν άμεση αντίθεσι προς τον σαρκικόν Ισραήλ, ο οποίος ακολούθησε πορεία απειθείας και ισχυρογνωμοσύνης από τον καιρό που άφησε το Όρος Σινά.
24. Πώς επεδείχθη ειδική εύνοια στον κατά σάρκα Ισραήλ μετά το 29 μ.Χ., και επί πόσον καιρό;
24 Ο Θεός άρχισε να εκλέγη ανθρώπους για το νέο αυτό έθνος το 29 μ.Χ. Σήμερα μόνο ένα υπόλοιπο του έθνους είναι ακόμη ζωντανό επάνω στη γη. Επί επτά χρόνια αφότου ο Χριστός άρχισε τη Χριστιανική διακονία, η πρόσκλησις ανθρώπων για να γίνουν μέλη αυτού του έθνους των πνευματικών Ισραηλιτών εξετάθη αποκλειστικά στους κατά σάρκα Ιουδαίους. Από σεβασμό για το όνομά του που ήταν επάνω στους φυσικούς Ιουδαίους και για τις επαγγελίες του προς τους προπάτοράς των, ο Θεός έδωσε σ’ αυτούς πρώτους την ευκαιρία να γίνουν πνευματικοί υιοί του Αβραάμ.—Δευτ. 7:6-8.
25. Πώς ετέθη υπό δοκιμασίαν η πίστις του σαρκικού Ισραήλ;
25 Αφού η πρόσκλησις εδόθη σ’ αυτούς μέσω του Χριστού, η πίστις των ετέθη υπό δοκιμασίαν. Αν είχαν πίστι στις επαγγελίες του Θεού που εδόθησαν μέσω του Μωυσέως και των προφητών, θα εδέχοντο τον Χριστό για ό,τι αυτός ήταν. Θα τον ανεγνώριζαν ως τον μέγαν προφήτην που ο Θεός είπε ότι θα ήρχετο όταν υπεσχέθη στον Μωυσή: «Προφήτην εκ μέσου των αδελφών αυτών θέλω αναστήσει εις αυτούς, ως σε, και θέλω βάλει τους λόγους μου εις το στόμα αυτού, και θέλει λαλεί προς αυτούς πάντα όσα εγώ προστάζω εις αυτόν.» (Δευτ. 18:18) Ο Χριστός καθαρά τους είπε: «Διότι, εάν επιστεύετε εις τον Μωυσήν, ηθέλετε πιστεύσει εις εμέ· επειδή περί εμού εκείνος έγραψεν.» (Ιωάν. 5:46) Αλλά το Ιουδαϊκό έθνος δεν εξήσκησε την αναγκαία πίστι.
26. Τι φέρνει δικαίωσι, και πώς ο σαρκικός Ισραήλ απέτυχε να το ιδή αυτό;
26 Με πνεύμα αυτοδικαιώσεως ενόμιζαν ότι μπορούσαν να κερδίσουν την εύνοια και τις ευλογίες του Θεού με έργα του νόμου. Η αυτοδικαίωσίς των τους ετύφλωνε ως προς το γεγονός ότι ο Αβραάμ έλαβε την επιδοκιμασία του Θεού λόγω της πίστεώς του. Η πίστις είναι εκείνη που φέρνει δικαίωσι στα όμματα του Θεού, όχι τα έργα του νόμου. «Ότι δε ουδείς δικαιούται δια του νόμου ενώπιον του Θεού, είναι φανερόν· διότι “ο δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως.” Δια τι λοιπόν εδόθη ο νόμος; Εξ αίτιας των παραβάσεων προσετέθη εωσού έλθη το σπέρμα προς το οποίον έγεινεν η επαγγελία.» (Γαλ. 3:11, 19) Αλλά όταν παρουσιάσθη το υποσχεμένο Σπέρμα, το έθνος δεν ήθελε να τον δεχθή, παρ’ όλα τα θαύματα που έκαμε μπροστά στα μάτια τους και τα λόγια της σοφίας που ελάλησε.
27. (α) Απέτυχαν όλοι στον κατά σάρκα Ισραήλ να δείξουν πίστι; (β) Πώς είναι διαφορετική η νέα διαθήκη, και ποιο αποτέλεσμα είχε στη διαθήκη του νόμου η εγκαινίασίς της;
27 Εν τούτοις, ένα υπόλοιπο του έθνους εξήσκησε πίστι. Αυτοί ήσαν οι πρώτοι που έγιναν πνευματικοί Ισραηλίται και φέρθηκαν σε μια νέα διαθήκη ή συμφωνία με τον Ιεχωβά Θεό. Ήταν μια διαθήκη που αντικατέστησε εκείνην η οποία είχε γίνει στο Όρος Σινά και η οποία είχε δοθή ως οδηγός για τους Ισραηλίτας μέχρι της ελεύσεως του υποσχεμένου Σπέρματος. Ο Ιερεμίας προείπε αυτή τη νέα διαθήκη και είπε ότι θα ήταν μια διαφορετική διαθήκη. Αντί να τεθή επάνω σε λίθινες πλάκες, θα ετίθετο επάνω σε καρδιές.—Ιερεμ. 31:31-33.
28. Ποια πείραν έλαβε το Ιουδαϊκό υπόλοιπο;
28 Το υπόλοιπο του Ιουδαϊκού έθνους που επίστεψε, ελήφθη σ’ αυτή τη νέα διαθήκη. Έλαβε πείραν ‘περιτομής της καρδίας’. Η επιθυμία της καρδιάς των ήταν να υπακούουν στον Θεό σε όλα όσα αυτός απαιτούσε απ’ αυτούς. Είχαν μια ενδόμυχη παρόρμησι να πράττουν ό,τι ήταν ορθό στους οφθαλμούς του. Με την ακριβή γνώσι που είχαν αποκτήσει από τον γραπτό λόγο του Θεού και με την επιθυμία αυτή να πράττουν το θέλημα του Θεού, δεν είχαν ανάγκην νόμου που ν’ αποτελήται από πολλές αρνητικές εντολές και να τους λέγη τι να μην πράττουν. Έτσι, όταν εγκαινιάσθη η νέα διαθήκη την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ., η παλαιά διαθήκη του νόμου που εδόθη στο Όρος Σινά δεν ήταν πια δεσμευτική γι’ αυτούς. Είχε καταργηθή. Ο Χριστός την ετερμάτισε εκπληρώνοντας τον σκοπό της.
29. Πώς κατέστη έγκυρη η νέα διαθήκη, και γιατί είναι ανώτερη από τη διαθήκη του νόμου;
29 Όπως συνέβη με την παλαιά διαθήκη, έτσι συνέβη και με τη νέα διαθήκη: μια θυσία ήταν αναγκαία για να την καταστήση έγκυρη. Αυτή, εν τούτοις, κατέστη έγκυρη με κάτι καλύτερο από το αίμα ζώων. Κατέστη έγκυρη με το αίμα της τελείας ζωής του Χριστού. Αυτό έκαμε τη νέα διαθήκη ανώτερη από την παλαιά διαθήκη. Ήταν επίσης ανώτερη με το να έχη ένα καλύτερο ιερατείο, έναν τέλειο μεσίτη και καλύτερες επαγγελίες. «Τώρα όμως ο Χριστός έλαβεν εξοχωτέραν λειτουργίαν, καθόσον είναι και ανωτέρας διαθήκης μεσίτης, ήτις ενομοθετήθη με ανωτέρας επαγγελίας.»—Εβρ. 8:6.
30, 31. Ποιοι αποτελούν το αληθινό σπέρμα Αβραάμ, και γιατί θα μπορούσαν να παρομοιωθούν με την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης;
30 Τώρα εκείνα τα άτομα που φέρθηκαν σ’ αυτή τη διαθήκη αποτελούν τον αληθινό Ισραήλ του Θεού, το αληθινό σπέρμα του Αβραάμ. Η επαγγελία που εδόθη στον Αβραάμ και αναγράφεται στη Γένεσι 22:17, 18, εφαρμόζεται σ’ αυτούς και όχι στους σαρκικούς απογόνους του Αβραάμ, οι οποίοι, ως έθνος, δεν επρόσεξαν τον Θεό και δεν έδειξαν την πίστι και την υπακοή του πατριάρχου εκείνου. Η επαγγελία προλέγει πώς αυτοί θα συνεδέοντο με το κύριον Σπέρμα του Αβραάμ, τον Ιησού Χριστό, ως μια βασιλική οικογένεια.
31 Αφού δεν ήταν θέλημα του Θεού να καταστή γνωστός στην εποχή του Αβραάμ ο αριθμός των ατόμων που θ’ αποτελούσαν τον πνευματικόν Ισραήλ, ο Θεός τον άφησε ως ακαθόριστον αριθμό. Δεν απεκαλύφθη τότε. Ο Θεός είπε: «Πληθύνων θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα άστρα του ουρανού, και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης.» Όπως τα άστρα και η άμμος είναι αναρίθμητα, έτσι και ο πνευματικός Ισραήλ ήταν αναρίθμητος επειδή ο Θεός δεν είχε ακόμη αποκαλύψει τον αριθμό του.
32. Πού φανερώνεται στη Γραφή ο αριθμός του πνευματικού Ισραήλ;
32 Μόνο μετά την εγκαινίασι της νέας διαθήκης κατέστη γνωστό αυτό το μυστικό. Ο αριθμός αναγράφεται για μας στην Αποκάλυψι 14:1. Οι πνευματικοί Ισραηλίται περιγράφονται εκεί ότι είναι μαζί με το κύριο Σπέρμα, τον Ιησού Χριστό, στο ουράνιο Όρος Σιών. «Και είδον, και ιδού Αρνίον ιστάμενον επί το όρος Σιών, και μετ’ αυτού εκατόν τεσσαρακοντατέσσαρες χιλιάδες έχουσαι το όνομα του Πατρός αυτού γεγραμμένον επί των μετώπων αυτών.» Έτσι ο πνευματικός Ισραήλ αποτελείται από όχι περισσότερα των 144.000 μελών υπό τον Αρχιερέα Χριστόν Ιησούν. Μόνο αυτοί φέρονται στη νέα διαθήκη και αποτελούν ένα νέο έθνος που φέρει το όνομα του Ιεχωβά.
33. Μήπως η απόρριψις του Ιουδαϊκού εθνικού οίκου λατρείας σημαίνει ότι οι Ιουδαίοι ως άτομα δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν την εύνοια του Θεού; Γιατί;
33 Η εύνοια του Θεού βρίσκεται τώρα στο νέο έθνος και όχι στον φυσικόν Ισραήλ. Αλλά η απόρριψις του Ιουδαϊκού εθνικού οίκου λατρείας δεν σημαίνει ότι οι Ιουδαίοι ως άτομα δεν μπορούν να έλθουν στην εύνοια του Θεού. Η απόρριψις του έθνους εκείνου δεν σημαίνει την απόρριψι κάθε ατόμου που ανήκει σ’ αυτό, διότι ένα υπόλοιπο του έθνους επίστεψε και φέρθηκε στη νέα διαθήκη. (Ρωμ. 9:27) Καθώς αυτό το υπόλοιπο απέκτησε την εύνοια του Θεού εξασκώντας πίστι σ’ αυτόν και στον Υιό του, έτσι και οι Ιουδαίοι ως άτομα σήμερα μπορούν να την αποκτήσουν με τα ίδια μέσα. Πρέπει ν’ αναγνωρίσουν ότι ο Θεός έχει αντικαταστήσει την παλαιά διαθήκη του νόμου με μια νέα και καλύτερη διαθήκη. Πρέπει ν’ αναγνωρίσουν την καλύτερη θυσία της, την ανθρώπινη υπόστασι του Χριστού, και πώς η κληρονομημένη αμαρτία από τον Αδάμ καθαρίζεται μονίμως μέσω του αίματος του. Πρέπει ν’ αναγνωρίσουν τον Χριστό ως τον προσδιωρισμένον από τον Θεό Βασιλέα, και πρέπει ν’ αναγνωρίσουν τον πνευματικόν Ισραήλ ως τον αληθινό Ισραήλ του Θεού. Με άλλα λόγια, οι Ιουδαίοι ως άτομα μπορούν ν’ αποκτήσουν την εύνοια του Θεού με τον ίδιο τρόπο που μπορούν να την αποκτήσουν και οι μη Ιουδαίοι.
34. Ποιο συμπέρασμα πρέπει να συναγάγωμε όσον αφορά τον σαρκικόν Ισραήλ;
34 Έχοντας τώρα υπ’ όψιν αυτά που εξετάσαμε, είναι προφανές ότι ο σαρκικός Ισραήλ δεν έχει ευνοϊκή θέσι απέναντι του Θεού. Αντί να αποτελούν το άγιο έθνος του, έχουν απορριφθή, εγκαταληφθή απ’ αυτόν, λόγω της ισχυρογνωμοσύνης των, της απειθείας των και της απορρίψεως από μέρους των τών πράξεων ελέους του Θεού. Ο Ισραήλ που έχει καλή στάσι απέναντι του Θεού είναι ο πνευματικός Ισραήλ. Επειδή εκείνοι που εξελέγησαν για ν’ αποτελέσουν τον πνευματικόν Ισραήλ έχουν δείξει την πίστι και την υπακοή του Αβραάμ, είναι οι αληθινοί υιοί του Αβραάμ. Δεν είναι, επομένως, ο σαρκικός Ισραήλ, αλλά όλος ο πνευματικός Ισραήλ εκείνος που πρόκειται να σωθή. Είναι εκείνοι που λαμβάνουν την ευλογία ν’ αποτελούν ειδικό απόκτημα του Θεού, βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον.