Προετοιμάζεσθε για το Τέλος του Κόσμου

Γιατί πρέπει ο Ιεχωβά να καταστρέψη τον κόσμο; Τι έκαμε ο κόσμος για να είναι άξιος τέτοιας τύχης; Μπορούμε να διαφύγωμε την καταστροφή;

«ΠΑΝΤΩΝ δε το τέλος επλησίασε· φρονίμως λοιπόν διάγετε, και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς.» Η ζωτική αυτή προειδοποίησις εγράφη από τον θεόπνευστο απόστολο Πέτρο. Για κείνους που ρωτούν τι «τέλος» ποιών «πάντων» είχε υπ’ όψι, ο ίδιος ο απόστολος διευκρινίζει το ζήτημα δίνοντας επί πλέον επεξήγησι: «Θέλει δε ελθεί η ημέρα του Ιεχωβά, ως κλέπτης, καθ’ ην οι ουρανοί θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, τα στοιχεία δε πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθή, και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσιν ανακαλυφθή.» Είναι το πλήρες τέλος του παρόντος κόσμου της ανομίας, το οποίον επλησίασε. Τι πρέπει να κάμωμε; Πώς θα ενεργήσωμε; Πού μπορούμε να βρούμε προστασία και πώς; Πολλά ερωτήματα έρχονται γρήγορα στη διάνοια, όταν κατανοηθή το γεγονός ότι το πλήρες τέλος του πονηρού αυτού κόσμου επλησίασε.—1 Πέτρ. 4:7· 2 Πέτρ. 3:10, ΜΝΚ.

Πολλοί αναγινώσκοντας τις εκδόσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά διακρίνουν πολλά αξιοσημείωτα στο άγγελμα που τονίζει τα δεινά της γης, την εγγύτητα της μεγάλης μάχης του Αρμαγεδδώνος και την τρομερή ανομία που επεκτείνεται τώρα. Είτε εδημοσιεύθη κάτι σχετικό είτε όχι, η ταραχώδης κατάστασις είναι παρούσα. Δεν την έφεραν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, δεν είναι υπεύθυνοι για το ότι είναι παρούσα, ούτε και έχουν οποιαδήποτε θέσι στο πότε θα τελειώση. Εν τούτοις, αυτοί χρησιμοποιούν τον χρόνον των, τη δύναμι και το χρήμα των για να πουν στους άλλους τι σημαίνουν τα γεγονότα αυτά, όχι για να εξυπηρετήσουν κανένα ιδιοτελές σχέδιο ή οργάνωσι, αλλά για να βοηθήσουν τον συνάνθρωπό τους και να φέρουν σε πέρας τη βουλή του Θεού. Σκεφθήκατε ποτέ πόσο τρομερό θα ήταν να ήρχετο τα τέλος του κόσμου χωρίς να το πληροφορηθήτε ή χωρίς να σας δοθή ευκαιρία να διαφύγετε απ’ αυτό;

Και γιατί ο Ιεχωβά θα καταστρέψη τον πονηρόν αυτόν κόσμο; Η απάντησις δίδεται με το να προσέξωμε την πολιτεία Του με τον Ισραήλ. Αυτός μετέστρεψε την ωραία εκείνη χώρα σε μια ωρυόμενη έρημο. Γιατί το έκαμε αυτό ο Ιεχωβά; Αυτός λέγει: «Και η επερχόμενη γενεά των υιών σας, οίτινες θέλουσιν αναστηθή ύστερον από σας, . . . θέλουσιν ειπεί, . . . και θέλουσιν ειπεί πάντα τα έθνη, Δια τι ο Ιεχωβά έκαμεν ούτως εις την γην ταύτην; δια τι ο θυμός της μεγάλης ταύτης οργής; Τότε θέλουσιν ειπεί, Διότι εγκατέλιπον την διαθήκην Ιεχωβά του Θεού των πατέρων αυτών, . . . και υπήγαν και ελάτρευσαν άλλους θεούς, και προσεκύνησαν αυτούς, θεούς τους οποίους δεν ήξευρον, ουδέ έδωκεν εις αυτούς· δια τούτο εξήφθη ο θυμός του Ιεχωβά εναντίον της γης εκείνης, δια να επιφέρη επ’ αυτήν πάσας τας κατάρας τας γεγραμμένας εν τω βιβλίω τούτω.»—Δευτ. 29:22, 24-27, ΜΝΚ.

Μετά από εκατοντάδες χρόνια, το 607 π.Χ., η καταστροφή αυτή πραγματικά επήλθε. Ο προφήτης Ιερεμίας προειδοποίησε τον Ισραήλ κι εξήγησε σ’ εκείνους που ζητούσαν τον λόγο: «Επειδή με εγκατέλιπον οι πατέρες υμών, λέγει ο Ιεχωβά, και υπήγαν οπίσω άλλων θεών, και ελάτρευσαν αυτούς, και προσεκύνησαν αυτούς, και εγκατέλιπον εμέ, και τον νόμον μου δεν εφύλαξαν· και επειδή σεις επράξατε χειρότερα παρά τους πατέρας υμών και ιδού, περιπατείτε έκαστος οπίσω της ορέξεως της πονηράς αυτού καρδίας, ώστε να μη υπακούητε εις εμέ.» (Ιερεμ. 16:11, 12, ΑΣ) Ο Κύριος Ιησούς απήγγειλε την ίδια κρίσι εναντίον των ψευδών λάτρεων της εποχής του. «Όφεις, γεννήματα εχιδνών, πώς θέλετε φύγει από της καταδίκης της γεέννης; . . . δια να έλθη εφ’ υμάς παν αίμα δίκαιον, εκχυνόμενον επί της γης, από του αίματος Άβελ του δικαίου, έως του αίματος Ζαχαρίου, υιού Βαραχίου, τον οποίον εφονεύσατε μεταξύ του ναού και του θυσιαστηρίου. Αληθώς σας λέγω, Πάντα ταύτα θέλουσιν ελθεί επί την γενεάν ταύτην.»—Ματθ. 23:33, 35, 36.

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΙΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΣΗΜΕΡΑ

Ο σύγχρονος αυτός πονηρός κόσμος επίσης εγκατέλειψε τον Ιεχωβά Θεό. Τα πολλά καθ’ ομολογίαν Χριστιανικά έθνη είναι κατ’ όνομα μόνο Χριστιανικά. Ο λόγος του Ιεχωβά απωθήθη στο περιθώριο, η λατρεία του Ιεχωβά εγκατελείφθη. Ειδωλολατρία υπάρχει παντού. Οι άνθρωποι δεν θέλουν ν’ ακούσουν την προειδοποίησι. Είναι στασιαστικοί. Αρνούνται να εγκαταλείψουν τις βδελυρές οδούς των και να μεταστραφούν και να λατρεύουν μόνο τον αληθινό Θεό. Ο λεγόμενος «Χριστιανισμός» είναι ένοχος όλων των αμαρτιών που είχαν διαπραχθή από τον αρχαίον Ισραήλ και επέφεραν τις δικαιολογημένες καταστροφές της Ιερουσαλήμ στα έτη 607 π.Χ. και 70 μ.Χ. Γι’ αυτό οι κρίσεις του Θεού είναι τώρα επάνω στον πονηρό αυτόν κόσμο.

Ο προφητικός του λόγος, που περιγράφει τα αμαρτήματα του αρχαίου τυπικού λαού, εφαρμόζεται τώρα με μεγαλύτερη έμφασι στα σημερινά έθνη του κόσμου. Σημειώστε πώς το βεβαιώνουν αυτό οι προφητείες της Γραφής: «Και θέλω παιδεύσει τον κόσμον δια την κακίαν αυτού, και τους ασεβείς δια την ανομίαν αυτών· και θέλω παύσει την μεγαλαυχίαν των υπερηφάνων, και ταπεινώσει την υψηλοφροσύνην των φοβερών.» «Εμέ δεν φοβείσθε; λέγει ο Ιεχωβά· δεν θέλετε τρέμει ενώπιόν μου, . . . ούτος ο λαός έχει καρδίαν στασιαστικήν και απειθή.» «Και η γη εμολύνθη υποκάτω των κατοίκων αυτής· διότι παρέβησαν τους νόμους, ήλλαξαν το διάταγμα, ηθέτησαν διαθήκην αιώνιον. Δια τούτο η αρά κατέφαγε την γην, και οι κατοικούντες εν αυτή ηρημώθησαν· δια τούτο οι κάτοικοι της γης κατεκαύθησαν, και ολίγοι άνθρωποι έμειναν.» (Ησ. 13:11· Ιερεμ. 5:22, 23, ΑΣ· Ησ. 24:5, 6) Τα έθνη όχι μόνον απορρίπτουν την αλήθεια, αλλά και μάχονται εναντίον του Ιεχωβά, εναντίον του Κεχρισμένου του, και εναντίον της βασιλείας του Χριστού, καταρτίζουν συνωμοσία για να ματαιώσουν τη βουλή του Ιεχωβά, γίνονται όργανα και στόματα του Σατανά, αγαπούν το κακόν, είναι βλάσφημοι, παραβάται διαθηκών, χλευασταί, έχοντας μορφήν ευσεβείας, αλλά αρνούμενοι τη δύναμί της. (Ψαλμ. 2· Ησ. 8:9-15· Αποκάλ. 16:13, 14· 2 Τιμ. 3:1-5· 2 Πέτρ. 3:3, 4) Η καταδίκη, λοιπόν, σε καταστροφή δίκαια απαγγέλλεται εναντίον όλων των εθνών, περιλαμβανομένου και του «Χριστιανισμού.»

Πόσο ευρεία θα είναι αυτή η καταστροφή; Ο απόστολος Πέτρος λέγει, «πάντων το τέλος». Ομιλεί, επίσης, για την καταστροφή του κόσμου όλου. Ο Ιερεμίας προλέγει την έκτασί της, λέγοντας τα εξής: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· Ιδού, κακόν θέλει εξέλθει από έθνους εις έθνος, και ανεμοστρόβιλος μέγας θέλει εγερθή εκ των άκρων της γης. Και εν εκείνη τη ημέρα, θέλουσι κοίτεσθαι τεθανατωμένοι παρά του Ιεχωβά απ’ άκρου της γης έως άκρου της γης· δεν θέλουσι θρηνολογηθή, ουδέ συναχθή, ουδέ ταφή· θέλουσιν είσθαι δια κοπρίαν επί της επιφανείας της γης.» (Ιερεμ. 25:32, 33, ΑΣ) Ο Ιησούς, μιλώντας γι’ αυτό το ερημωτικό γεγονός, είπε: «Προσεύχεσθε δε δια να μη γείνη η φυγή υμών εν χειμώνι, μηδέ εν σαββάτω. Διότι τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.» (Ματθ. 24:20, 21) Έτσι η Βίβλος γραφικά περιγράφει «πάντων το τέλος»—μια καταστροφή που θα πλήξη όλα τα έθνη.

Η ΣΟΦΗ ΠΟΡΕΙΑ

Ο απόστολος Πέτρος λέγει: «Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να ήσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν . . . ;» (2 Πέτρ. 3:11) Και πάλι γράφει: «Φρονίμως λοιπόν διάγετε, και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς.» (1 Πέτρ. 4:7) Το να διάγωμε φρονίμως σημαίνει να είμεθα νηφάλιοι, εγκρατείς και μετριοπαθείς. Σημαίνει να δείχνωμε δικαιοσύνη στον πλησίον μας, να τιμούμε όπως πρέπει και να λατρεύωμε τον Ιεχωβά Θεό. Η διάνοια επηρεάζει ό,τι κάνομε, ό,τι ακούομε και αναγινώσκομε, το πώς συνομιλούμε, πώς προσευχόμεθα, πώς διδάσκομε, πώς κηρύττομε, πώς παρακολουθούμε τους ενδιαφερομένους με επανεπισκέψεις, πώς διεξάγομε Γραφικές μελέτες, πώς αντιμετωπίζομε την εναντίωσι. Με τη φρονιμότητα της διανοίας αποφεύγομε την ευπιστία, την αλαζονεία, την υπερηφάνεια, την απληστία, τον υλισμό, τις υπερβολές και την ανυπομονησία. Στον παρόντα καιρόν, οπότε ο κόσμος κλονίζεται από τα θεμέλια, χρειαζόμεθα ισορρόπησι, φρονιμότητα. Πρέπει να γνωρίζετε τι κάνετε και γιατί το κάνετε.

«Αγρυπνείτε εις τας προσευχάς.» Το ν’ αγρυπνούμε σημαίνει να είμεθα αφυπνισμένοι, να επαγρυπνούμε. Πώς μπορεί αυτό να γίνη όσον αφορά τις προσευχές; Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, δια να μη εισέλθητε εις πειρασμόν· το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής.» (Μάρκ. 14:38) Ο Διάβολος πάντοτε περιφέρεται άγρυπνος για να καταστρέψη την πίστι μας και να επιφέρη παρακοή και απιστία που είναι άξια θανάτου. Αγρυπνείτε για να μην εμπέσετε στις απατηλές του παγίδες. Προσεύχεσθε αδιαλείπτως, αγρυπνώντας για περαιτέρω ευκαιρίες του να κάνετε το θέλημα του Ιεχωβά και να βοηθήτε τον λαό Του. Είμεθα στις έσχατες ημέρες. Αγρυπνείτε! Δεν πρέπει να παίρνωμε ελαφρά την προσευχή. Πραγματικά ομιλούμε στον μέγαν Δημιουργό και Ύψιστον Θεό του σύμπαντος. Ποτέ μην κατολισθαίνετε σε μια κατάστασι ελλιπή προσοχής όσον αφορά την προσευχή. Είναι ένα πολύτιμο προνόμιο.

Προσεύχεσθε για να μπορέσετε να διαφύγετε την καταστροφή που επέρχεται τώρα στον κόσμο, για τον πλησίον σας, τον οποίον πρέπει ν’ αγαπάτε σαν τον εαυτό σας. Προσεύχεσθε μ’ ένα σκοπό στη διάνοια. Αγρυπνείτε στην προσευχή, προσεύχεσθε συχνά. Ποτέ μην αφήνετε να περάση ούτε μια μέρα χωρίς να αναπέμψετε προσευχή με ευχαριστία. Να έχετε καθαρή συνείδησι ενώπιον του Ιεχωβά Θεού, για να μην παρεμποδίζωνται οι προσευχές σας. Προσεύχεσθε κι εξακολουθείτε να προσεύχεσθε.

Αν πηγαίνετε μαζί με τον παλαιό αυτόν κόσμο, αν δεν απομακρυνθητε από τις οδούς του, τότε δεν θα μπορήτε να προσεύχεσθε κατάλληλα, διότι θα προσπαθήτε να έχετε τα μάτια σας σε δύο πράγματα συγχρόνως, κι αυτό δεν μπορεί να γίνη. Θα είσθε δίγνωμοι. Ζητείτε τον νέο κόσμο της δικαιοσύνης. Ζητείτε το τέλος του παλαιού κόσμου της ανομίας. Προσεύχεσθε στον Ιεχωβά μέσω του Χριστού Ιησού για να είσθε ένας που βρέθηκε επιδοκιμασμένος για να διαφύγη τα τρομερά αυτά γεγονότα που επέρχονται στον παλαιό κόσμο. Πάντοτε έχετε υπ’ όψιν ότι ο παλαιός κόσμος είναι καταδικασμένος και ότι πρόκειται να καταστραφή, και ότι «πάντων το τέλος επλησίασε.» Πόσο επλησίασε; Ποιος μπορεί να καθορίση την ημέρα ή την ώρα; Ασφαλώς πρέπει να είναι αρκετό το να ιδούμε τα προφητευμένα αυτά γεγονότα να συμβαίνουν τώρα. Επίσης αυτά τα σημεία θα εκπληρωθούν στη διάρκεια της παρούσης γενεάς, σημεία τα οποία άρχισαν στο έτος 1914. Ναι, το πλήρες τέλος επλησίασε. Ας είμεθα, λοιπόν, φρόνιμοι, και ας αγρυπνούμε στις προσευχές. Όλοι ας είμεθα νηφάλιοι στη σκέψι και στην πράξι, κι ας προσευχώμεθα αδιαλείπτως. Έτσι μπορούμε να περάσωμε τη ζωή μας ως τέκνα Θεού με αγιότητα και αγνότητα και να εκτελέσωμε τη διακονία μας, προς ευλογίαν ημών και πολυπληθών άλλων «προβατοειδών» ανθρώπων, και προς διεκδίκησιν του Υπερτάτου Κυρίου, του Ιεχωβά.