Τι Χρειάζεται για να Είσθε Ευτυχής για Πάντα
«Η σοφία είναι σκέπη, ως είναι σκέπη το αργύριον· πλην η υπεροχή της γνώσεως είναι, ότι η σοφία ζωοποιεί τους έχοντας αυτήν.»—Εκκλησ 7:12.
1. Τι δείχνει την αδυναμία του πλούτου να φέρη διαρκή ευτυχία;
ΕΧΕΤΕ τώρα εκείνο που χρειάζεται για να είσθε ευτυχείς; Αν ναι, θα το έχετε επί πολύν καιρό; Υπό τις πιο καλές περιστάσεις η ζωή είναι σύντομη. Σαν το χόρτο που ξηραίνεται και το άνθος που μαραίνεται και τη σκιά που δεν συνεχίζεται, ο άνθρωπος είναι ολιγοήμερος και επιστρέφει στο χώμα. Όταν τερματίζεται η ζωή, η ευτυχία τελειώνει. Τα πλούτη δεν μπορούν να την διατηρήσουν. Ο Ιησούς είπε: «Εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού.» Ο δε ψαλμωδός λέγει: «Ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι’ αυτόν· διότι πολύτιμος είναι η απολύτρωσις της ψυχής αυτών, και ανεύρητος διαπαντός, ώστε να ζη αιωνίως, να μη ίδη διαφθοράν. Μη φοβού όταν πλουτήση άνθρωπος, όταν αυξήση η δόξα της οικίας αυτού· διότι εν τω θανάτω αυτού, δεν θέλει συμπαραλάβει ουδέν, ουδέ θέλει καταβή κατόπιν αυτού η δόξα αυτού. Αν και ηυλόγησε την ψυχήν αυτού εν τη ζωή αυτού, και οι άνθρωποι θέλωσι σε επαινεί αγαθοποιούντα σεαυτόν, θέλει υπάγει εις την γενεάν των πατέρων αυτού· εις τον αιώνα δεν θέλουσιν ιδεί φως. Ο άνθρωπος, ο εν τιμή και μη εννοών, ωμοιώθη με τα κτήνη τα φθειρόμενα.»—Λουκ. 12:15· Ψαλμ. 49:7-9, 16-20.
ΟΧΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΑΘΑΝΑΤΗ ΨΥΧΗ
2. Μέσω ποιας διδασκαλίας αρνούνται οι άνθρωποι ν’ αντιμετωπίσουν το γεγονός του θανάτου, αλλά τι δείχνει η Γραφή;
2 Οι άνθρωποι, απρόθυμοι ν’ αντιμετωπίσουν τη λήθη, έχουν θάψει το γεγονός του θανάτου στον μύθον της αθανασίας. Οι θρησκείες των διδάσκουν ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη. Έτσι δεν θα αλεσθούν τελείως στο χώμα από τη πτέρνα του χρόνου. Η παρέλασις των ετών που βαδίζουν επάνω τους δεν θα τους καταπατήση στη λήθη. Η ψυχή θα εξακολουθήση να ζη αφού το σώμα μουχλιάση στον τάφο. Θα έχουν συνειδητότητα μετά θάνατον, λέγουν. Αλλά η Γραφή δεν το λέγει αυτό: «Το πνεύμα [ή, πνοή, περιθώριον ΜΝΚ] αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέψει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται.» Νομίζουν ότι θα έχουν γνώσιν των όσων συμβαίνουν, αλλά η Γραφή δεν συμφωνεί: «Διότι οι ζώντες γνωρίζουσιν ότι θέλουσιν αποθάνει· αλλ’ οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν, . . . διότι δεν είναι πράξις, ούτε λογισμός, ούτε γνώσις, ούτε σοφία, εν τω άδη [Σιεόλ, ΜΝΚ] όπου υπάγεις.» Η αθάνατη ψυχή των τους ξεχωρίζει από τα ζώα, έτσι διδάσκουν. Αλλά η Γραφή διδάσκει διαφορετικά: «Διότι το συνάντημα των υιών των ανθρώπων είναι και το συνάντημα του κτήνους· και έν συνάντημα είναι εις αυτούς· καθώς αποθνήσκει τούτο, ούτως αποθνήσκει και εκείνος· και η αυτή πνοή είναι εις πάντας· και ο άνθρωπος δεν υπερτερεί κατ’ ουδέν το κτήνος· διότι τα πάντα είναι ματαιότης. Τα πάντα καταντώσιν εις τον αυτόν τόπον· τα πάντα έγειναν εκ του χώματος, και τα πάντα επιστρέφουσιν εις το χώμα.» Η αμαρτωλή ψυχή δεν είναι αθάνατη: «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει.» Ακόμη και η μόνη αναμάρτητη ψυχή που έζησε στη γη ως άνθρωπος απέθανε, διότι είναι γραμμένο για τον Ιησούν: «Παρέδωκε την ψυχήν αυτού εις θάνατον.»—Ψαλμ. 146:4· Εκκλησ. 9:5, 10· 3:19, 20· Ιεζεκ. 18:4· Ησ. 53:12.
3. Ποιες ευλογίες φέρνει η σοφία;
3 Αν η ελπίδα μας για ζωή δεν είναι σε μια αθάνατη ψυχή, σε τι είναι; Στη σοφία: «Διότι η σοφία είναι σκέπη, ως είναι σκέπη το αργύριον· πλην η υπεροχή της γνώσεως είναι, ότι η σοφία ζωοποιεί τους έχοντας αυτήν.» Και όχι μόνο ζωή δίνει η σοφία, αλλά ευτυχισμένη ζωή: «Μακάριος ο άνθρωπος όστις εύρηκε σοφίαν, και ο άνθρωπος όστις απέκτησε σύνεσιν διότι το εμπόριον αυτής είναι καλήτερον παρά το εμπόριον του αργυρίου, και το κέρδος αυτής παρά χρυσίον καθαρόν. Είναι τιμιωτέρα πολυτίμων λίθων· και πάντα όσα επιθυμήσης δεν είναι αντάξια αυτής. Μακρότης ημερών είναι εν τη δεξιά αυτής· εν τη αριστερά αυτής, πλούτος και δόξα. Αι οδοί αυτής είναι οδοί τερπναί, και πάσαι οι τρίβοι αυτής ειρήνη. Είναι δένδρον ζωής εις τους εναγκαλιζομένους αυτήν· και μακάριοι οι κρατούντες αυτήν.»—Εκκλησ. 7:12· Παροιμ. 3:13-18.
Η ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
4. Ποια είναι η ουσία του 1 Κορινθίους 1:18-25;
4 Ειδικώς, ποια σοφία απελευθερώνει από τον θάνατο και οδηγεί στη ζωή; Ποιας σοφίας αι οδοί είναι τερπναί και ποιας αι τρίβοι είναι ειρήνη και ποιας οι κάτοχοι είναι μακάριοι; Το 1 Κορινθίους 1:18-25 αποκαλύπτει τη σοφία που δείχνει το δρόμο προς την ατελεύτητη ευτυχία: «Διότι ο λόγος του σταυρού εις μεν τους απολλυμένους είναι μωρία, εις ημάς δε τους σωζομένους είναι δύναμις Θεού. Επειδή είναι γεγραμμένον, “Θέλω απολέσει την σοφίαν των σοφών, και θέλω αθετήσει την σύνεσιν των συνετών”. Πού ο σοφός; πού ο γραμματεύς; πού ο συζητητής του αιώνος τούτου; Δεν εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου; Διότι επειδή εν τη σοφία του Θεού ο κόσμος δεν εγνώρισε τον Θεόν δια της σοφίας, ηυδόκησεν ο Θεός δια της μωρίας του κηρύγματος να σώση τους πιστεύοντας· επειδή και οι Ιουδαίοι σημείον αιτούσι, και οι Έλληνες σοφίαν ζητούσιν· ημείς δε κηρύττομεν Χριστόν εσταυρωμένον, εις μεν τους Ιουδαίους σκάνδαλον, εις δε τους Έλληνας μωρίαν εις αυτούς όμως τους προσκεκλημένους, Ιουδαίους τε και Έλληνας, Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν. Διότι το μωρόν του Θεού είναι σοφώτερον των ανθρώπων και το ασθενές του Θεού είναι ισχυρότερον των ανθρώπων.»
5. Είναι όλη η ανθρώπινη σοφία μωρία για τον Θεό, και είναι όλη η σοφία του Θεού μωρία για τους απίστους ανθρώπους;
5 Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Ότι όλη η σοφία των ανθρώπων είναι μωρία ενώπιον του Θεού; Συχνά η εφαρμογή της σοφίας του ανθρώπου θεραπεύει τους ασθενείς ή σώζει τους ετοιμοθανάτους. Κατασκευάζει μηχανές που μεταφέρουν τους ανθρώπους κατά μήκος της γης ή επάνω στη θάλασσα ή μέσω του αέρος. Καθιστά δυνατή την οικοδόμησι κατοικιών με πολλές ευκολίες. Με αυτήν οι άνθρωποι μπορούν να μεταβιβάζουν φωνές και μουσική ακόμη και κινηματογραφικές εικόνες σε απόστασι χιλιάδων μιλίων. Όταν η θαυμαστή ευφυΐα του ανθρώπου χρησιμοποιείται κατάλληλα δεν είναι μωρία παρά τω Θεώ. Πώς θα μπορούσε να συμβαίνη αυτό, αφού ο Θεός είναι εκείνος που έδωσε την ιδιότητα της σοφίας στον άνθρωπο; Πώς θα μπορούσε να συμβαίνη αυτό, αφού ο Ιησούς είπε ότι «οι υιοί του αιώνος τούτου είναι φρονιμότεροι εις την εαυτών γενεάν, παρά τους υιούς του φωτός»; Ούτε μπορούμε να πούμε χωρίς περιορισμό ότι οι άνθρωποι θεωρούν όλη τη σοφία του Θεού ως μωρία. Θαυμάζουν τη θεία σοφία που αντανακλάται στους ενάστρους ουρανούς, στην πράσινη γη, στη γοητευτική ζωική κτίσι και στα ίδια τα σώματά των που τόσο ‘φοβερώς και θαυμασίως επλάσθησαν’. Ποια, λοιπόν, είναι η ανθρώπινη σοφία που ο Θεός αποκαλεί μωρία και η θεία σοφία που πολλοί άνθρωποι χαρακτηρίζουν ως μωρία;—Λουκ. 16:8· Ψαλμ. 139:14.
6. Ποια σοφία και δύναμις του Θεού εφαίνετο μωρία και αδυναμία στους ανθρώπους;
6 Ο λόγος του σταυρού είναι εκείνος που φαίνεται αδυναμία και μωρία στους απίστους ανθρώπους. Ο εσταυρωμένος Χριστός, στους Ιουδαίους αδυναμία! Ο εσταυρωμένος Χριστός, στα έθνη μωρία! Αλλ’ ο εσταυρωμένος Χριστός σ’ εκείνους που σώζονται, δύναμις Θεού και σοφία Θεού! Ο θάνατος του Χριστού επάνω στο σταυρό είναι η σοφία και η δύναμις του Θεού για την κατανίκησι του θανάτου και το τέλος του τάφου. Αλλ’ ο Χριστός εφαίνετο τόσο ασθενής στους Ιουδαίους! Καταφρονούσαν την ταπεινή του καταγωγή. Ποιο αγαθό προήλθε ποτέ από τη Ναζαρέτ; Αυτός δεν ήταν εκπαιδευμένος στα σχολεία των, αντέλεγε στις παραδεδεγμένες θρησκείες των, ανεμιγνύετο με αμαρτωλούς. Όταν πέθαινε στο σταυρό, αυτοί τον ύβριζαν και τον εχλεύαζαν σαν ένα αδύναμο πλάσμα: «Άλλους έσωσεν, εαυτόν δεν δύναται να σώση.» Και ο εσταυρωμένος Χριστός εφαίνετο μεγάλη μωρία στους Έλληνας. Αυτοί περιφρονούσαν την Ιουδαία· γιατί, λοιπόν, να περιμένουν σωτηρία από αυτό το μέρος; Εχλεύαζαν και απέρριπταν μια δοξασία που εδίδασκε σωτηρία προερχόμενη από τον ατιμωτικό θάνατο ενός καταφρονημένου Ιουδαίου. Αυτοί υπερηφανεύοντο για τη φιλοσοφική πολυλογία των, ήσαν πάντοτε έτοιμοι ν’ ακούσουν κάποιον φαντασιώδη λόγο ή ανθηρή ομιλία ή υψιπετή ρητορία για την εξέλιξι ή την αθανασία της ψυχής, αλλά απρόθυμοι να προσέξουν εκείνο που θεωρούσαν ανόητη φλυαρία για τον Ιησούν από αμαθείς και απαιδεύτους Ιουδαίους.—Ματθ. 27:42.
7. Ποια σοφία των ανθρώπων είναι μωρία ενώπιον του Θεού;
7 Οι Ιουδαίοι, λοιπόν, θα μπορούσαν να θεωρούν τον Ιησούν το Αντίλυτρον ως κάτι το ασθενές, οι δε Έλληνες θα μπορούσαν να το θεωρούν ως μωρία· εν τούτοις, αυτό το μωρόν του Θεού είναι σοφότερο από οποιοδήποτε σχέδιο ανθρώπων για την πραγματοποίησι σωτηρίας, αυτό δε το ασθενές του Θεού είναι ισχυρότερο από κάθε προσπάθεια ανθρώπων να διαφύγουν τον θάνατο. Όταν οι σοφοί άνθρωποι παράγουν διδασκαλίες που θέλουν να εκμηδενίσουν ή αντικαταστήσουν τον Χριστό ως αντίλυτρο ή ως Βασιλέα, όταν, μέσω των σχεδίων των, προτίθενται να κάμουν εκείνο που μόνο το αντίλυτρο ή η βασιλεία του Χριστού θα επιτελέση, τότε η σοφία των είναι μωρή και μάταιη ενώπιον του Ιεχωβά. Πρέπει ν’ απαλλαγούν απ’ αυτή τη μωρία για να μπορέσουν να γίνουν αληθινά σοφοί, δεχόμενοι τον Χριστό εσταυρωμένο, τη σοφία και τη δύναμι του Θεού. Ο Παύλος, λοιπόν, νουθετεί: «Μηδείς ας μη εξαπατά εαυτόν· εάν τις μεταξύ σας νομίζη ότι είναι σοφός εν τω κόσμω τούτω, ας γείνη μωρός, δια να γείνη σοφός. Διότι η σοφία του κόσμου τούτου είναι μωρία παρά τω Θεώ. Επειδή είναι γεγραμμένον, “Όστις συλλαμβάνει τους σοφούς εν τη πανουργία αυτών.” και Πάλιν, “Ο Κύριος γινώσκει τους διαλογισμούς των σοφών ότι είναι μάταιοι”.»—1 Κορ. 3:18-20.
8. Γενικά, ποια τάξι καλεί ο Θεός και ποια τάξι απορρίπτει, και γιατί;
8 Επειδή οι κατά κόσμον σοφοί θεωρούσαν τον εσταυρωμένο Χριστό ως αδυναμία ή μωρία, ο Παύλος είπε ακόμη τα εξής: «Επειδή βλέπετε την πρόσκλησίν σας, αδελφοί, ότι είσθε ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς. Αλλά τα μωρά του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός, δια να καταισχύνη τους σοφούς· και τα ασθενή του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός, δια να καταισχύνη τα ισχυρά· και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξέλεξεν ο Θεός, και τα μη όντα, δια να καταργήση τα όντα. Δια να μη καυχηθή ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού.» Ο Παύλος δεν υποτιμά τη γνώσι. Αυτός ήταν πεπαιδευμένος. Προτρέπει τους Χριστιανούς να μελετούν. Δεν είναι μωρία όλη η σοφία τού ανθρώπου. Αλλά όταν αποπειράται να θέση κατά μέρος τη σοφία και τη δύναμι του Θεού, είναι μωρία και αδυναμία και ο κάτοχός της είναι σοφός μόνο στη δική του αντίληψι.—1 Κορ. 1:26-29.
9. Τι αληθεύει για εκατομμύρια ανθρώπων σήμερα, το οποίο τους τοποθετεί στην τάξι των Ιουδαίων και των Ελλήνων του καιρού του Παύλου;
9 Σαν τους αρχαίους Έλληνες, υπάρχουν εκατομμύρια σήμερα που απορρίπτουν το αντίλυτρον ως μωρία και αποβλέπουν στις φιλοσοφίες και στις επιστήμες των για σοφία. Σαν τους θρησκευτικούς Ιουδαίους υπάρχουν εκατομμύρια τώρα που αποκηρύσσουν το αντίλυτρον ως ασθενές και προσκολλώνται στην παράδοσι και στα σύμβολα πίστεως για δύναμι. Ένα θρησκευτικό δημοσίευμα λέγει: «Ακριβώς ειπείν, ο θάνατος του Χριστού δεν ήταν αναγκαίος για την ανθρώπινη σωτηρία.» Το περιοδικό Δη Κρίστσιαν Μπήκον ανέφερε τα λόγια του εξέχοντος διακόνου Χάρρυ Έμερσον Φόσντικ: «Φυσικά δεν πιστεύω στην Παρθενική Γέννησι, ή σ’ εκείνη την παλαιού συρμού αντικαταστατική διδασκαλία της Εξιλεώσεως· δεν γνωρίζω κανένα νοήμονα Χριστιανό διάκονο που να τα πιστεύη αυτά.» Ο διάκονος Λόυδ Κ. Μούγκλας λέγει στο βιβλίο του Η Ζώσα Πίστις: «Σας έχω ειπεί ότι αυτή η συμβατική άποψις της εξιλεώσεως . . . ήταν παράλογη επειδή δεν υπήρχε επαρκής βάσις για την ιστορία του Αδάμ.» Κατά μέγιστο μέρος εκείνοι που πιστεύουν ακόμη είναι «τα εξουθενημένα . . . και τα μη όντα», άτομα που θεωρούνται ότι είναι μηδέν, ενώ «τα όντα», οι κάποιοι στα μάτια αυτού του κόσμου, απορρίπτουν τη σοφία και τη δύναμι του Ιεχωβά.
ΑΠΟΚΤΗΣΙΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
10. Τι πρέπει να πράξωμε για να μας υπολογισθή η αξία του εσταυρωμένου Χριστού;
10 Πώς μας υπολογίζεται η αξία του εσταυρωμένου Χριστού; Η προς Εβραίους επιστολή 5:9 λέγει: «Κατεστάθη αίτιος σωτηρίας αιωνίου εις πάντας τους υπακούοντας εις αυτόν.» Ποια εντολή έδωσε που πρέπει να υπακούσωμε σ’ αυτήν; «Θέλετε είσθε εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία, και έως εσχάτου της γης.» «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»—Πράξ. 1:8· Ματθ. 28:19, 20· 24:14.
11. Για να υπακούσωμε σ’ αυτές τις εντολές, τι πρέπει να πράξωμε, και γιατί αυτό είναι σοφό;
11 Για να υπακούσωμε σ’ αυτές τις εντολές, πρέπει να μελετούμε κατ’ ιδίαν να συναθροιζώμεθα και να μελετούμε με άλλους, και έπειτα να λάβωμε εκπαίδευσι στο έργο της μαρτυρίας. Αφού τα λάβωμε όλα αυτά δωρεάν, τα διαθέτομε δωρεάν στους άλλους. Ο κόσμος γενικά θα θεωρήση το κήρυγμα αυτό ‘ασθενές και μωρόν’, αλλά σε περασμένους καιρούς «ηυδόκησεν ο Θεός δια της μωρίας του κηρύγματος να σώση τους πιστεύοντας» και ακόμη ευδοκεί. Οι Ιουδαίοι της εποχής του Ιησού μπορεί να τον εθεώρησαν ως κάτι για να προσκόψουν σ’ αυτό και τα έθνη μπορεί να εθεώρησαν του θάνατό του μωρία, και οι σημερινοί λαοί μπορεί να αρνούνται την απολυτρωτική προμήθεια του Ιησού και οι νεωτερισταί κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» μπορεί να την αποκαλούν μωρία· αλλ’ άσχετα με το τι λέγουν όλοι αυτοί οι κατά κόσμον σοφοί, δεν υπάρχει άλλο όνομα δοσμένο κάτω από τον ουρανό με το οποίο να μπορούμε ν’ αποκτήσωμε διαρκή ευτυχία, επειδή «ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν.»—Πράξ. 4:12.
12. Γιατί είναι πολύ αργά το να μετανοήσωμε στην επιθανάτιο κλίνη, και τι δείχνει ότι ο πλούτος δεν μπορεί να απελευθερώση στον Αρμαγεδδώνα;
12 Μπορεί να είσθε ευτυχής τώρα. Αν έχετε τροφή και ενδύματα και στέγη με αφθονία μπορεί να αισθάνεσθε ασφαλής. Αλλά όταν έλθη η ημέρα του θανάτου για σας, πόσο ευτυχής θα είσθε; Τι θα δώσετε για τη ζωή σας; Μια προσφορά μετανοίας στην κλίνη του θανάτου; Αυτό είναι τόσο μάταιο όσο και ο μύθος περί αθανάτου ψυχής. Θα είναι πολύ αργά ν’ αποθησαυρίσετε θησαυρό στον ουρανό με ευπειθή υπηρεσία στον Ιεχωβά και συμμόρφωσι προς τις εντολές του Χριστού, επίγειος δε θησαυρός από άργυρον και χρυσόν δεν μπορεί να σας απολυτρώση. Ίσως ο καιρός για τη σκηνή της επιθανατίου κλίνης σας θα έλθη στον πόλεμο του Ιεχωβά κατά τον Αρμαγεδδώνα. Πλούτος συσσωρευμένος από υλισμό δεν θα απελευθερώση τα θύματά του: «Το αργύριον αυτών θέλουσι ρίψει εις τας οδούς, και το χρυσίον αυτών θέλει είσθαι ως ακαθαρσία· το αργύριον αυτών και το χρυσίον αυτών δεν θέλουσι δυνηθή να λυτρώσωσιν αυτούς εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά.» Ποια είναι η πορεία της σοφίας για τώρα και για το μέλλον;—Ιεζ. 7:19, ΑΣ.
13. Τι χρειαζόμεθα για να είμεθα ευτυχείς τώρα, και τι χρειαζόμεθα για ν’ αποκτήσωμε ευτυχία για πάντα;
13 Δεν προσπαθούμε να διευθύνωμε ένα πλοίο επάνω στην ξηρά ή να οδηγήσωμε ένα αυτοκίνητο επάνω από τον ωκεανό ή να θερίσωμε ένα λιβάδι με μια γραφομηχανή. Δεν πρέπει να προσπαθούμε να κάνωμε τον εαυτό μας να πράττη εκείνο για το οποίο δεν είμεθα πλασμένοι. Λίγη τροφή και ποτό και χρήματα είναι κατάλληλα, αλλά δεν αποτελούσε σκοπό του Θεού το να είμεθα λαίμαργοι ή μέθυσοι ή άπληστοι υλισταί. Το να παίζωμε λίγο είναι καλό, αλλά δεν πρέπει να γίνωμε άχρηστα παιδιά που ασχολούνται με τα παιχνίδια. Πρέπει να μελετούμε για ν’ αποκτήσωμε σοφία εν σχέσει με τον Ιεχωβά, πρέπει να εργαζώμεθα στην υπηρεσία του, πρέπει να ενεργούμε δικαίως προς όλους, και πρέπει να έχωμε αγάπη για τον εαυτό μας και για τον πλησίον μας και για τον Θεό. Χρειαζόμεθα μερικά υλικά πράγματα, αλλά χωρίς υλισμό. Χρειαζόμεθα μερικά χρήματα, αλλά όχι την «φαγούρα» του χρήματος. Χρειαζόμεθα το πνεύμα του Ιεχωβά· ας κάμωμε, λοιπόν, τόπο γι’ αυτό. Έχομε την παρόρμησι να λατρεύωμε· ας ανταποκριθούμε σ’ αυτήν με ζήλο. Κάνοντας αυτό, θα είμεθα ευτυχείς τώρα. Αλλά τι θα γίνη αν πεθάνωμε και επιστρέψωμε στο χώμα; Τι μπορεί να κάμη ευτυχισμένο το χώμα; Τίποτε, εκτός αν ο Ιεχωβά μάς επαναφέρη πάλι από το χώμα στη ζωή. Και θα το κάμη αυτό μόνο αν έχωμε επωφεληθή από το μόνο κατάλληλο, αποτελεσματικό ισχυρό αντίλυτρο. Τι χρειάζεται, λοιπόν, για να γίνωμε ευτυχείς για πάντα; Χρειάζεται ο εσταυρωμένος Χριστός, η σοφία του Θεού και η δύναμις του Θεού. Εγκολπωθήτε τα τώρα!