Εκεί Όπου Ο Άνθρωπος Μπορεί να Ζη Αιώνια
Αν ο άνθρωπος δεν πηγαίνη στον ουρανό, μήπως πρέπει να υποφέρη βάσανα σ’ ένα πύρινο άδη; Η Γραφή δείχνει έναν τόπο εκτός από τον ουρανό, όπου ο ευπειθής άνθρωπος μπορεί να ζη μ’ ευτυχία για πάντα.
ΠΟΛΛΕΣ θρησκείες διδάσκουν ότι μετά τον θάνατο η αθάνατη ψυχή σας θα ζη είτε σ’ έναν ουρανό μακαριότητος είτε σ’ έναν άδη βασάνων. Υπάρχει ένας κόσμος όπου ο άνθρωπος μπορεί να ζη για πάντα αλλά δεν κατοικείται από αθάνατες ανθρώπινες ψυχές. Δεν υπάρχει αθάνατη ανθρώπινη ψυχή. Η ανθρώπινη ψυχή είναι η ανθρώπινη ζωή, και όταν πεθαίνη ο άνθρωπος, είναι μια νεκρή ψυχή, όχι αθάνατη ψυχή. Η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί αυτή την έκφρασι στο βιβλίο Αριθμοί 6:6 (Μετάφρασις Ο΄): «Επί πάση ψυχή τετελευτηκυία ουκ εισελεύσεται.» Όλες οι ατελείς ανθρώπινες ψυχές ή πλάσματα αμαρτάνουν, η δε ποινή της αμαρτίας είναι θάνατος: «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.» «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει.»—Ρωμ. 6:23· Ιεζ. 18:4.
Για να έχουν οι νεκροί την ευκαιρία να ζουν αιωνίως, πρέπει να ελευθερωθούν από τον θάνατο, και αυτό θα γίνη δι’ αναστάσεως: «Μέλλει να γείνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων.» «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού· και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής· οι δε πράξαντες τα φαύλα, εις ανάστασιν κρίσεως.»—Πράξ. 24:15· Ιωάν. 5:28, 29.
Μερικοί θ’ αναστηθούν από τους νεκρούς ως πνευματικά πλάσματα για να ζήσουν και να συμβασιλεύσουν με τον Χριστό στον ουρανό, άλλοι θ’ αναστηθούν ως ανθρώπινα πλάσματα με σάρκα και αίμα για να έχουν την ευκαιρία να ζήσουν στη γη, και άλλοι δεν θ’ αναστηθούν διόλου διότι απεδείχθησαν ήδη αδιόρθωτα ασεβείς: «Θέλουσι κοιμηθή ύπνον αιώνιον, και δεν θέλουσιν εξυπνήσει, λέγει ο Βασιλεύς του οποίου το όνομα είναι ο Ιεχωβά των δυνάμεων.» «Και θέλουσιν απέλθει ούτοι εις κόλασιν αιώνιον.»—Ιερεμ. 51:57, ΑΣ· Ματθ. 25:46.
Ολίγοι θρησκευόμενοι του «Χριστιανισμού» θα συμφωνήσουν με τη σκέψι ότι μερικοί θα μεταβούν στον ουρανό, αλλ’ ολίγοι θα παραδεχθούν ότι μερικοί θα ζήσουν για πάντα στη γη ως ανθρώπινα πλάσματα. Τι Γραφική απόδειξις υπάρχει γι’ αυτή την πεποίθησι; Απόδειξις βρίσκεται και στην ίδια τη σημασία της λέξεως «κόσμος». Ο πρώτος κόσμος κατεστράφη στον κατακλυσμό της εποχής του Νώε: «Οι ουρανοί έγειναν έκπαλαι, και η γη συνεστώσα εξ ύδατος και δι’ ύδατος δια των οποίων ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς υπό του ύδατος.»—2 Πέτρ. 3:5, 6.
Ο κόσμος που κατεστράφη από ύδατα στην εποχή του Νώε συνίστατο από ουρανό και από γη, αλλ’ όχι τον κατά γράμμα αστερόεντα ουρανό, ούτε την κατά γράμμα γήινη σφαίρα, διότι αυτά παρέμειναν και μετά τον υδάτινο κατακλυσμό. Ό,τι απωλέσθη ήσαν οι ασεβείς αόρατοι ουρανοί ωργανωμένοι σε κάποιο σύστημα κάτω από τον Σατανάν και οι ασεβείς άνθρωποι ωργανωμένοι επάνω στη γη. Οι ασεβείς ουρανοί διεσπάσθησαν, οι δε κακοί άνθρωποι κατεστράφησαν, εκείνος δε ο κόσμος των ασεβών αοράτων και ορατών πλασμάτων ήταν που ετελείωσε στους αρχαίους εκείνους χρόνους. Το ότι μια συμβολική έννοια του όρου «γη» είναι οι λαοί της γης διαφαίνεται από το εδάφιο 1 Βασιλέων 10:24: «Και πάσα η γη εζήτει το πρόσωπον του Σολομώντος, δια να ακούσωσι την σοφίαν αυτού.»
«Οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη», συνεχίζει το εδάφιο 2 Πέτρου 3:7, «δια του αυτού λόγου είναι αποτεταμιευμένοι, φυλαττόμενοι δια το πυρ εις την ημέραν της κρίσεως και της απώλειας των ασεβών ανθρώπων.» Πολλοί θρησκευόμενοι χρησιμοποιούν αυτό το εδάφιο για να πουν ότι η γη θα κατακαή στο τέλος, όταν οι καλοί θα παν στον ουρανό, αλλ’ αν οι ουρανοί και η γη που κατεστράφησαν στον Κατακλυσμό δεν είναι κατά γράμμα τοιούτοι, ούτε του παρόντος κόσμου οι ουρανοί και η γη, που θα καταστραφούν από πυρ, δεν είναι κατά γράμμα. Το να πούμε ότι η κατά γράμμα γη πρόκειται να κατακαή αντιφάσκει στη δήλωσι της Γραφής στον Ψαλμό 104:5: «Ο θεμελιών την γην επί την βάσιν αυτής, δια να μη σαλευθή εις τον αιώνα του αιώνος.» Το να λέγουν δε αυτοί οι θρησκευόμενοι ότι το πύρινο τέλος αυτού του κόσμου των ουρανών και γης είναι κατά γράμμα είναι σαν να λέγουν ότι οι ουρανοί στους οποίους ελπίζουν ν’ αναληφθούν, θα κατακαούν κι αυτοί. Πραγματικά, οι συμβολικοί ουρανοί και γη που αποδεικνύονται κακοί είναι εκείνοι που καταστρέφονται, οι αόρατοι ουρανοί του Σατανά και των δαιμόνων του και το ορατό σύστημα των ασεβών ανθρώπων που κατοικούν τη γη.
Κατόπιν δίδεται η υπόσχεσις: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρ. 3:13) Οι νέοι συμβολικοί ουρανοί είναι ο Χριστός και οι Χριστιανοί από τη γη αναστημένοι ως πνευματικά πλάσματα για να βασιλεύσουν με αυτόν· η δε νέα γη είναι άνθρωποι που διαφυλάσσονται ή ανασταίνονται για να ζήσουν επάνω στη γη με δικαιοσύνη ως ανθρώπινα πλάσματα από σάρκα και αίμα. Αν πρόκειται να υπάρξη νέος κόσμος, θα υπάρχουν γήινα πλάσματα επάνω στη γη, διότι ο κόσμος εμπεριλαμβάνει και ουράνιο και επίγειο μέρος. Αυτό εμφαίνεται στην επιστολή 1 Κορινθίους 4:9: «Εγείναμεν θέατρον εις τον κόσμον, και εις αγγέλους και εις ανθρώπους.» Ο κόσμος στον οποίον οι απόστολοι έγιναν θέαμα συνίστατο από ορατά και αόρατα μέρη, από ανθρώπους και αγγέλους.
Όχι μόνο η Γραφή συνήθως δείχνει καθαρά ότι η Ελληνική λέξις «κόσμος» περιλαμβάνει ουράνιο και επίγειο μέρος, αλλά και οι ίδιοι οι Έλληνες εννοούσαν τον όρου μ’ αυτή την έννοια, όπως εμφαίνεται από το σύγγραμμα του Αριστοτέλους Περί Κόσμου, όπου ως εξής ορίζει τη λέξι «κόσμος»: «Σύστημα που σύγκειται από τον ουρανό και τη γη και από τα πλάσματά που περιλαμβάνονται σ’ αυτά· άλλως η τάξις και ωραία διάταξις του κόσμου καλείται κόσμος.»
Αν πρόκειται να ορισθή έτσι η λέξις κόσμος, και αν πρόκειται να υπάρξη ένας ατελεύτητος κόσμος, τότε θα περιλαμβάνη ένα επίγειο μέρος ανθρωπίνων πλασμάτων που ζουν αιώνια. Αυτό αποτελεί μέρος υποσχέσεως του Ιεχωβά, και μπορούμε με πεποίθησι να αναμένωμε αυτόν τον κόσμο σύμφωνα με την υπόσχεσί Του. Ο ακριβής ορισμός και η χρήσις του όρου «κόσμος» στην Αγία Γραφή αποδεικνύει ότι θα υπάρξουν ανθρώπινα πλάσματα με αίμα και σάρκα που θα ζουν για πάντα στη γη.
Ο εκπεφρασμένος σκοπός του Ιεχωβά δίνει περαιτέρω απόδειξι, διότι ο σκοπός του ποτέ δεν αποτυγχάνει: «Ελάλησα και θέλω κάμει να γείνη· εβουλεύθην, και θέλω εκτελέσει αυτό.» «Ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου, και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.» Ο σκοπός για τον οποίον έκτισε τη γη ήταν το να κατοικηθή, όχι για να είναι έρημη ή να αποτεφρωθή: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά, ο ποιήσας τους ουρανούς· αυτός ο Θεός ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν· όστις αυτός εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως, αλλ’ έπλασεν αυτήν δια να κατοικήται· Εγώ είμαι ο Ιεχωβά, και δεν υπάρχει άλλος.» Αυτός έπλασε τον άνθρωπο «δια να εργάζηται αυτόν, και να φυλάττη αυτόν,» και να ‘ κυριεύση αυτήν, και να εξουσιάζη επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.’—Ησ. 46:11· 55:11· 45:18, ΑΣ· Γεν. 2:15· 1:28.
Αν πρόκειται πιστοί άνθρωποι της προ Χριστού εποχής να λάβουν ανάστασι και ζωή, αυτή θα είναι σε μια επίγεια ύπαρξι. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν ο τελευταίος αυτής της σειράς των πιστών ανδρών, ο δε Ιησούς ρητώς είπε ότι αυτός δεν θα ήταν στον ουρανό και ότι μόνο από τη δική του εποχή κι εμπρός διηνοίχθη η οδός προς τον ουρανό: «Μεταξύ των γεννηθέντων υπό γυναικών δεν ηγέρθη μεγαλήτερος Ιωάννου του Βαπτιστού· πλην ο μικρότερος εν τη βασιλεία των ουρανών, είναι μεγαλήτερος αυτού. Από δε των ημερών Ιωάννου του Βαπτιστού έως του νυν, η βασιλεία των ουρανών βιάζεται.» Κανείς από τους πιστούς της προ Χριστού εποχής δεν πήγε στον ουρανό: «Ουδείς ανέβη εις τον ουρανόν, ειμή ο καταβάς εκ του ουρανού, ο Υιός του ανθρώπου.» Ο επιδοκιμασμένος Δαβίδ δεν πήγε στον ουρανό: «Άνδρες αδελφοί, δύναμαι να σας είπω μετά παρρησίας περί του πατριάρχου Δαβίδ, ότι και ετελεύτησε και ετάφη, και το μνήμα αυτού είναι παρ’ ημίν μέχρι της ημέρας ταύτης. Διότι ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς.» Αν αυτοί οι άνθρωποι λάβουν την αμοιβή της ζωής, αυτή πρέπει να είναι επίγεια.—Ματθ. 11:11, 12· Ιωάν. 3:13· Πράξ. 2:29, 34.
«Δια πίστεως υπήκουσεν ο Αβραάμ, ότε εκαλείτο να εξέλθη εις τον τόπον τον οποίον έμελλε να λάβη εις κληρονομίαν, και εξήλθε μη εξεύρων πού υπάγει. Δια πίστεως παρώκησεν εις την γην της επαγγελίας ως ξένην, κατοικήσας εν σκηναίς, μετά Ισαάκ και Ιακώβ των συγκληρονόμων της αυτής επαγγελίας. Εν πίστει απέθανον ούτοι πάντες, μη λαβόντες τας επαγγελίας.» Είχε δοθή υπόσχεσις για μια γη σ’ αυτούς τους άνδρες και σε άλλους σαν αυτούς, αλλ’ αυτοί δεν την έλαβαν: «Και ούτοι πάντες αν και έλαβον καλήν μαρτυρίαν δια της πίστεως, δεν απήλαυσαν την επαγγελίαν.» Θα την απολαύσουν, όμως, διότι ο Ιεχωβά τηρεί τις υποσχέσεις του. Αυτός θα τους αναστήση από τους νεκρούς σε ζωή επάνω στη γη ως σαρκικά ανθρώπινα πλάσματα και θα τους εμφυτεύση στη γη και ποτέ δεν θα ξερριζωθούν. Αυτό πρέπει να γίνη, αλλιώς ο λόγος του Ιεχωβά θα μείνη ανεκπλήρωτος.—Εβρ. 11:8, 9, 13, 39.
Τα ανθρώπινα πλάσματα που αποκτούν ζωή στον ουρανό ως πνευματικά πλάσματα με τον Χριστό είναι περιωρισμένου αριθμού, αλλ’ ένας ακαθόριστος αριθμός ανθρώπων μπορούν να ζήσουν στη γη αιωνίως. Για να είσθε άξιοι, ζητείτε πραότητα και δικαιοσύνην: «Ζητείτε τον Ιεχωβά, πάντες οι πραείς της γης, οι εκτελέσαντες τας κρίσεις αυτού· ζητείτε δικαιοσύνην, ζητείτε πραότητα, ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά.» «Οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη. Οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην, και επ’ αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα.»—Σοφον. 2:3, ΑΣ· Ψαλμ. 37:11, 29· Αποκάλ. 14:1, 3.