Πόσο Πρακτική Είναι η Γνώσις Σας;

Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα, διακρίνει τον άνθρωπο από τα κατώτερα ζώα. Αυτή η ανωτερότης του ανθρώπου συμφωνεί με το γεγονός ότι αυτός μόνος εδημιουργήθη «καθ’ ομοίωσιν» του Δημιουργού του, Ιεχωβά Θεού. Οι οπαδοί της εξελίξεως τείνουν να παραγνωρίσουν αυτή τη διαφορά. Όπως ωμολόγησε κάποτε ένας από τους μεγαλυτέρους ανθρωπολόγους της Αμερικής: «Ασχοληθήκαμε τόσο πολύ στην ανίχνευσι ψηλαφητών απόψεων της εξελίξεως στις μορφές ζώων, ώστε τα κεφάλια μας, οι μικρές αυτές σφαίρες, που χωρούν τον ουρανό του μεσονυκτίου και τα λαμπερά αόρατα σύμπαντα της σκέψεως, να παρασύρωνται τόσο εύκολα στο να πιστεύουν όσο εύκολα μεγαλώνει ένα κίτρινο κολοκύθι το φθινόπωρο.»—Γέν. 1:27.

Ο εγκέφαλος του ανθρώπου, που μπορεί να παρομοιωθή με σπόγγο, έχει μια οξεία έλξι και απεριόριστη ικανότητα για γνώσι. Στα πρώτα χρόνια της ζωής ο άνθρωπος εκδηλώνει αυτή την πείνα για γνώσι με την περιέργειά του σχετικά με όλα όσα είναι γύρω του. Βαθμιαίως εποικοδομεί μια μνήμη, μια διάνοια, μια προσωπικότητα που διακρίνει τον καθένα απ’ όλους τους άλλους ανθρώπους. Η έμφυτη αυτή περιέργεια καθιστά απολαυστική την απόκτησι γνώσεως.

Εν τούτοις, ο Δημιουργός δεν έθεσε για σκοπό το ν’ αποκτά ο άνθρωπος γνώσεις αποκλειστικά για την ευχαρίστησι του να το πράττη αυτό. Όπως ένας ιστορικός ορθά παρετήρησε: «Οι διανοητικές ευχαριστήσεις δίνουν μόνο μια σύντομη ικανοποίησι, αν δεν κατευθύνωνται προς ένα πρακτικό σκοπό. . . . Ποτέ δεν πρέπει να διεγείρωμε τη διάνοια απλώς για να τρέφεται αυτή και μόνη. Αν η μόρφωσις της διανοίας δεν κατευθύνεται σε ό,τι είναι χρήσιμο, ειδικά στις ανάγκες ή στη βελτίωσι των άλλων, αποτελεί απάτη και παγίδα.»—Φώτα της Ιστορίας, Λορντ, Τόμ. Ε΄, σελ. 299.

Το ν’ αποκτούμε γνώσι απλώς για την ευχαρίστησι που μας δίνει είναι σαν να ζούμε για να τρώμε αντί να τρώμε για να ζούμε. Υπενθυμίζει τους αρχαίους Επικουρείους, που παρατρώγανε και κατόπιν ελάμβαναν εμετικά για να εξεμέσουν τα όσα έφαγαν για ν’ απολαύσουν και πάλι την ευχαρίστησι του φαγητού. Το ν’ αποκτούμε γνώσι απλώς για την ευχαρίστησι της αποκτήσεώς της δεν είναι και πολύ καλύτερο απ’ αυτό. Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος πεθαίνη, αυτό το γεγονός σημαίνει το τέλος της γνώσεώς του· ούτε ωφέλησε τους άλλους, ούτε τους έφερε χαρά, ούτε και μπορεί να συνεχισθή η πορεία του αυτή. Όλοι όσοι τείνουν να αιχμαλωτισθούν από τη γνώσι μόνοι τους πρέπει να λάβουν υπό σημείωσι τα λόγια του Παύλου ότι «η γνώσις φυσιοί.» Όποιος δεν μετατρέπει σε ενέργεια τη γνώσι που λαμβάνει ‘απατά τον εαυτό του με ψευδή συλλογισμό.’—1 Κορ. 8:1· Ιάκ. 1:22.

Παρεμπιπτόντως, χειρότερο ακόμη από την απόκτησι γνώσεως χάριν τούτου, είναι το να λαμβάνεται ποταπή, διεφθαρμένη γνώσις. Σκανδαλώδη φύλλα, πορνογραφικά περιοδικά, βιβλία μεγάλης κυκλοφορίας ασχολούμενα με τον σεξουαλισμό, είτε «κλασσικά» είναι είτε εκλαϊκευμένα, καθώς και ψευδοεπιστημονικά έργα, όπως είναι οι εκθέσεις Κίσνεϋ για υποθετικές σεξουαλικές συνήθειες ωρισμένων ανδρών και γυναικών στις Ηνωμένες Πολιτείες, όλα αυτά ικανοποιούν μια διεφθαρμένη σφοδρή επιθυμία για γνώσι. Όπως ένα καλό βιβλίο είναι σαν ένας καλός φίλος, έτσι και τα κακά βιβλία είναι σαν τις ‘κακές συναναστροφές που φθείρουν ήθη χρηστά.’ Οι συνετοί Χριστιανοί θα τ’ αποφεύγουν όλ’ αυτά.—1 Κορ. 15:33· Ιάκ. 3:15.

Πραγματικά υπάρχουν δύο μόνο υγιείς λόγοι για τη λήψι γνώσεως. Ποιοι είναι αυτοί, το λέγει ο Έσδρας ο μετά την εξορίαν γραμματεύς του Ισραήλ: «Επειδή ο Έσδρας είχεν ετοιμάσει την καρδίαν αυτού εις το να εκζητή τον νόμον τού Ιεχωβά, και να εκτελή [αυτόν], και να διδάσκη εις τον Ισραήλ διατάγματα και κρίσεις.» Ναι, όλη η λήψις γνώσεως από μας πρέπει να είναι για την πρακτική εφαρμογή της στη ζωή μας ή και για τον σκοπό της διδασκαλίας άλλων.—Έσδρας 7:10.

Υπάρχουν πολλά και διάφορα είδη γνώσεως, της οποίας η σκόπιμος απόκτησις μπορεί να μας καταστήση πιο επωφελείς στους εαυτούς μας και πιο χρησίμους στους άλλους. Μεταξύ αυτών είναι η φυσικομηχανική, η ιατρική, η ηλεκτρονική και οι καλές τέχνες. Με την πρακτική εφαρμογή των γνώσεων αυτών μπορεί ο άνθρωπος να χρησιμοποιή και ν’ απολαμβάνη τα γύρω του αντικείμενα.

Εν τούτοις, λόγω της ατελείας και αμαρτίας, ο άνθρωπος μπορεί ν’ απολαμβάνη τους καρπούς αυτής της γνώσεως επί ολίγα μόνο έτη. Η γνώσις αυτή ούτε απέφερε στον άνθρωπο ελευθερία από πολέμους με τον εαυτό του και με τον συνάνθρωπο του, όπως παρατηρείται από τις αυξανόμενες εθνικές και διεθνείς τάσεις και την αύξησι του εγκλήματος και της ανηθικότητος. Ο Ιησούς, τονίζοντας την περιωρισμένη αξία της γνώσεως αυτής, ερώτησε κάποτε: «Τι ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν [ζωήν] αυτού ζημιωθή; ή τι θέλει δώσει άνθρωπος εις ανταλλαγήν της ψυχής [ζωής] αυτού;» Η πρακτική αξία κάθε ανθρωπίνης γνώσεως είναι πράγματι περιωρισμένη.—Ματθ. 16:26 [περιθώριον ΜΝΚ.]

Τι άλλο χρειάζεται; Ο άνθρωπος πρέπει να προσανατολίζη τη γνώσι και την προσπάθεια του σε σχέσι με τον Δημιουργό του και τον σκοπό του Δημιουργού του για τον άνθρωπο. Αυτή είναι η γνώσις που είναι μεγίστης σπουδαιότητος. Είναι η πιο πρακτική απ’ όλες τις γνώσεις και βρίσκεται μόνο στη Γραφή, στον λόγο του Θεού. Ο Υιός του Θεού, όταν ήταν στη γη, μας έδωσε ένα καλό παράδειγμα σ’ αυτό το ζήτημα. Όπως κι ο Έσδρας, συγκεντρώθηκε στην πιο σπουδαία γνώσι, στη γνώσι που σχετίζεται με τον Ιεχωβά, κι έκαμε πρακτική χρήσι αυτής της γνώσεως, ζώντας σύμφωνα με αυτήν, και διδάσκοντάς την στους άλλους.—Ματθ. 4:17· Ιωάν. 17:4, 6.

Η εκπλήρωσις των Γραφικών προφητειών δείχνει ότι ζούμε σε ημέρες όπως εκείνες του Νώε. (Ματθ. 24:37-39) Ένεκα τούτου, η πιο επείγουσα και η πιο πρακτική γνώσις, που είναι δυνατόν ν’ αποκτήσωμε τώρα, σχετίζεται με το πώς μπορούμε να επιζήσωμε από το τέλος του παλαιού αυτού κόσμου ή ασεβούς συστήματος πραγμάτων. Σχετικά μ’ αυτό το είδος γνώσεως μας λέγονται τα εξής: «Διότι η σοφία είναι σκέπη, ως είναι σκέπη το αργύριον· πλην η υπεροχή της γνώσεως είναι, ότι η σοφία ζωοποιεί τους έχοντας αυτήν.» Σοφία, βέβαια, είναι η εφαρμογή της ορθής γνώσεως σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Αυτό δε σημαίνει, με τα λόγια του προφήτου, να εκζητούμε τον Ιεχωβά, να ζητούμε δικαιοσύνη και να ζητούμε πραότητα.—Εκκλησ. 7:12· Σοφον. 2:3.

Επειδή ο άνθρωπος επλάσθη κατ’ εικόνα Θεού, ευχαριστείται να λαμβάνη γνώσιν. Η λήψις γνώσεως χάριν αυτής της ιδίας είναι μάταιη, η δε απόκτησις ποταπής ή διεφθαρμένης γνώσεως αποτελεί καθαρή μωρία. Μολονότι δε πολλά είδη γνώσεων μπορεί να εξυπηρετούν πολλούς πρακτικούς σκοπούς, το πιο πρακτικό απ’ όλα είναι η σκόπιμη λήψις γνώσεως του Ιεχωβά Θεού και του θελήματός του για μας. Περί τούτου ο Ιησούς είπε: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.»—Ιωάν. 17:3.