Γιατί να Είσθε Ανυπόμονοι;

ΖΟΥΜΕ σ’ έναν κόσμο όπου πολλοί άνθρωποι εκνευρίζονται ή γίνονται ανήσυχοι, όταν πρόκειται να περιμένουν. Ίσως να βρίσκετε τον εαυτό σας να βηματίζη επάνω κάτω και να εξάπτεσθε ολοένα περισσότερο, όταν έχετε να περιμένετε ακόμη λίγα λεπτά το τραίνο ή το λεωφορείο. Μπορεί να επεριμένατε τον σύζυγό σας στο σπίτι για το δείπνον λίγο ενωρίτερα, ή μπορεί να κρατήστε σε αναμονή από τη σύζυγό σας. Αν συμβαίνη αυτό, χαιρετάτε τον σύντροφόν σας με ειλικρινή ευχαρίστησι όταν έλθη; Ή είσθε ωργισμένοι, και ο χαιρετισμός σας είναι απότομος;

Η Γραφή μάς δίνει καλή συμβουλή προς καθοδηγίαν μας, όταν λέγη: «Καλήτερος ο μακρόθυμος παρά τον υψηλόφρονα. Μη σπεύδε εν τω πνεύματί σου να θυμόνης· διότι ο θυμός αναπαύεται εν τω κόλπω των αφρόνων.»—Εκκλησ. 7:8, 9.

Μέσα στον γοργό ρυθμό ενός κόσμου με το φρόνημα της παραγωγής η υπομονή είναι δυσεύρετη και οι στιγμές ψυχραιμίας είναι βραχείες. Είναι, επίσης, ένας κόσμος όπου υπάρχει πολλή δυστυχία. Ο παλαιός κόσμος κινείται από ιδιοτέλεια, από το πνεύμα του «θεού του κόσμου τούτου.» Καθόσον οι άνθρωποι ακολουθούν ‘την επιθυμίαν της σαρκός’, εκδηλώνουν τα «έργα της σαρκός», στα οποία περιλαμβάνονται και οι «θυμοί.» (1 Ιωάν. 2:16· Γαλ. 5:19, 20) Όσοι προσβάλλονται έτσι εύκολα από τη βραδύτητα των άλλων εξοργίζουν και τον εαυτό τους και τους άλλους που είναι γύρω τους. Γιατί να τιμωρήτε και τον εαυτό σας και τους άλλους για τις ελλείψεις κάποιου άλλου;

Στη συνομιλία καθίσταται εύκολα προφανές ποιος έχει υπομονή. Ένας που έχει υπομονή θα περιμένη υπομονητικά τη σειρά του να μιλήση. Εκείνος που δεν έχει υπομονή προσπαθεί πάντοτε να διακόπτη.

Ο απόστολος Πέτρος μάς λέγει να ‘νομίζωμε σωτηρίαν την μακροθυμίαν του Κυρίου ημών.’ (2 Πέτρ. 3:15) Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό: η υπομονή του Θεού μάς παρέσχε την ευκαιρία ν’ αποκτήσωμε σωτηρία. Εκδηλώνοντας υπομονή προς τους άλλους, καθιστούμε ευκολώτερο γι’ αυτούς να επωφεληθούν απ’ αυτή την πρόβλεψι. Η υπομονή αυτή πρέπει να δειχθή σ’ εκείνους, στους οποίους διδάσκομε τον λόγον του Θεού· και πρέπει βέβαια να δειχθή σ’ εκείνους που είναι στην ίδια μας οικογένεια. Είναι ουσιώδης στα μεγάλα πράγματα της ζωής, και πρέπει να μη παραβλέπεται στα μικρά.

Αντί να δείχνετε έξαψι και ανυπομονησία, θυμηθήτε τη συμβουλή που βρίσκεται στις Παροιμίες 16:21: «Ο σοφός την καρδίαν θέλει ονομάζεσθαι φρόνιμος· και η γλυκύτης των χειλέων προσθέτει μάθησιν.»