Μέρος 2—«Γενηθήτω το Θέλημά σου επί της Γης»

Συνεχίζομε την τμηματική δημοσίευσι από το βιβλίο «Γενηθήτω το Θέλημά Σου επί της Γης», κεφάλαιον 1 με τίτλο «Τίνος θέλημα;» Ενταύθα αρχίζομε από την παράγραφο 14 με τον υπότιτλο «Ένα Συμβολικό Όραμα.» Το όραμα είναι του Θεού, ο οποίος έδωσε στον Ιωάννη τον υιόν του Ζεβεδαίου τη σειρά των οραμάτων που είναι γνωστή ως «Αποκάλυψις», και αποτελεί το τελευταίο βιβλίο της Αγ. Γραφής. Η Αποκάλυψις μετεδόθη στον Ιωάννη από τον Κύριο Ιησού Χριστό, ο οποίος έστειλε άγγελον για να δείξη με σημεία τα μέλλοντα να γίνουν.

14. Σε τι προσεκλήθη ο Ιωάννης, και ακολουθώντας τον πού φθάνομε και τι είναι δυνατόν να δούμε;

¹⁴ Από τον δοξασμένο Ιησού Χριστό στον ουρανό, ο Ιωάννης είχε μόλις λάβει επτά αγγέλματα για επτά Χριστιανικές εκκλησίες της Μικράς Ασίας. «Μετά ταύτα είδον, και ιδού θύρα ανεωγμένη εν τω ουρανώ· και η φωνή η πρώτη, την οποίαν ήκουσα, ως σάλπιγγος λαλούσης μετ’ εμού, έλεγεν, Ανάβα εδώ, και θέλω σοι δείξει όσα πρέπει να γείνωσι μετά ταύτα. (Αποκάλ. 4:1) Ακολουθώντας τον Ιωάννη μέσω της ανοιγμένης αυτής θύρας, που ωδηγούσε πέρα από το έξω διάστημα όπου οι ανθρωποποίητοι δορυφόροι περιστρέφονται γύρω από τη γη, εισερχόμεθα ως εις την παρουσίαν του υπερτάτου, παντοδυνάμου Κυριάρχου Θεού. Γνωρίζοντας ότι κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να ιδή το πρόσωπο του Θεού και να ζήση, δεν αναμένομε να ίδωμε το σχήμα του ή κανένα από τα χαρακτηριστικά του. Δεν θα μπορούσαμε ν’ ανθέξωμε στην πραγματική του θέα, όπως δεν θα μπορούσαμε ν’ ανθέξωμε σε έκρηξι υδρογονικής βόμβας που γίνεται κοντά μας. Αυτό που βλέπομε μέσω του οράματος του Ιωάννου είναι ένδοξο, λαμπρό, εκθαμβωτικό. Μας δείχνονται, επίσης, πράγματα που πρέπει να λάβουν χώραν στην παγκόσμια ιστορία.

15. Κάτω από ποια δύναμι ήλθε ο Ιωάννης, και τίνος τον θρόνο είδε;

¹⁵ Μόλις ο Ιωάννης απήντησε στην πρόσκλησι ν’ αναβή από την ανοιγμένη θύρα απόν ουρανό, ήλθε υπό την επίδρασι της ενεργού δυνάμεως ή πνεύματος του Θεού, για να ιδή ό,τι εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε φυσιολογικά να ιδούμε. «Και ιδού, θρόνος έκειτο εν τω ουρανώ, και επί του θρόνου ήτό τις καθήμενος.» Η θέσις αυτού του θρόνου είναι η τελική θέσις ανωτερότητος. Είναι ο θρόνος του Υψίστου, ο οποίος κυριαρχεί σε όλη την κτίσι ορατή και αόρατη, από τον οποίον όλη η κτίσις εξαρτάται για την ύπαρξι της και την παγκόσμια ευταξία. Είναι ο θρόνος του Βασιλέως της αιωνιότητος, παντοτινού Βασιλέως, ανωτέρου απ’ όλους τους αυτοκράτορας, βασιλείς, δικτάτορας και άρχοντας της γης, οι οποίοι φθείρονται.

16. Με τι ήταν όμοιος στην εμφάνισι Εκείνος που ήταν ενθρονισμένος, και σε τι εφιστούν την προσοχή μας αυτά τα πράγματα;

¹⁶ Με τι είναι όμοιος; Με άνθρωπο σε μορφή, σε σχήμα; Όχι! «Και ο καθήμενος ήτο όμοιος κατά την θέαν με λίθον ίασπιν και σάρδινον· και ήτο ίρις κύκλω του θρόνου ομοία κατά την θέαν με σμάραγδον.» Είναι όμοιος με υπερεστιλβωμένα πετράδια, πολύτιμα, λαμπερά, ωραία, τα οποία ελκύουν το βλέμμα και προκαλούν ευχάριστο θαυμασμό. Δεν υπάρχει τίποτα που προκαλεί τον τρόμο, τίποτα το καταχθόνιο που θα μπορούσε να δώση και την ελάχιστη νύξι ότι θα ήταν δυνατόν να βασανίζη τα επίγεια πλάσματά του, τις ανθρώπινες ψυχές, σε όλους τους αιώνες με συναίσθησι βασάνων σ’ έναν πύρινο άδη. Είναι αγαπητός στην εμφάνισι και ευχάριστος στη θέα, κάνοντας το πλάσμα να μένη εκστατικό από θαυμασμό. Γύρω απτό τον θρόνο του υπάρχει κι άλλη δόξα, η εμφάνισις της ηρεμίας, της γαλήνης. Η όψις ενός τελείου ουρανίου τόξου από σμάραγδον δείχνει εκείνο που υπενθυμίζει την απολαυστική, καθησυχαστική ηρεμία που επακολουθεί μια θύελλα. Υπενθυμίζει το πρώτο ουράνιο τόξο που έθεσε ο Θεός στον ουρανό μετά από τον παγκόσμιο κατακλυσμό για να χρησιμεύση ως ένα ουράνιο σημείο στον Νώε και σε όλους εμάς τους απογόνους του, για να δειχθή ότι ποτέ πια δεν θα εγίνετο παγκόσμιος κατακλυσμός. Αυτό έγινε όταν ο Θεός είπε: «Και τα ύδατα δεν θέλουσιν είσθαι πλέον εις κατακλυσμόν δια να εξαλείψωσι πάσαν σάρκα· και το τόξον θέλει είσθαι εν τη νεφέλη· και θέλω βλέπει αυτό, δια να ενθυμώμαι την παντοτεινήν διαθήκην την μεταξύ Θεού και παντός εμψύχου ζώου εκ πάσης σαρκός, ήτις είναι επί της γης.» (Γέν. 9:12-16) Οι ανθρώπινοι επιστήμονες, που θέλουν να ελέγχουν τον καιρό της γης από μια «τελική θέσι» στο έξω διάστημα, ποτέ δεν θα μπορέσουν να καταστρέψουν τη διαθήκη του Θεού που συμβολίζεται από το ουράνιο τόξο.

17. Από ποιους κατά το όραμα περιεβάλλετο ο Θεός, και γιατί αυτοί δεν εξεικόνιζαν τους «αποστόλους του Αρνίου»;

¹⁷ Προτού ο Θεός αρχίση να δημιουργή ήταν εντελώς μόνος στο διάστημα, από καιρό που δεν είχε αρχή. Και ποια από τα πλάσματά του εξέλεξε ο Θεός να προσέλθουν στην παρουσία του; Από ποιους περιβάλλεται; Στο όραμα που είδε πλησίον του ο Ιωάννης μας λέγει: «Και κύκλω του θρόνου ήσαν θρόνοι εικοσιτέσσαρες· και επί τους θρόνους είδον καθημένους τους εικοσιτέσσαρας πρεσβυτέρους, ενδεδυμένους ιμάτια λευκά· και είχον επί τας κεφαλάς αυτών στεφάνους χρυσούς.» (Αποκάλ. 4:4) Ποιοι είναι αυτοί οι «πρεσβύτεροι», τα είκοσι τέσσερα αυτά άτομα προχωρημένης ηλικίας, που ήσαν ενθρονισμένα γύρω από τον θρόνον του Θεού; Ο Ιωάννης εγνώριζε για τους «πρεσβυτέρους» της Ιουδαϊκής κοινότητος, στη συναγωγή του αρχαίου Ισραήλ. Δεκαπέντε αιώνες πριν από τον Ιωάννη, όταν ο προφήτης Μωυσής έλαβε τις Δέκα Εντολές από τον Θεό, ο Μωυσής είχε μαζί του εβδομήντα από τους γηραιοτέρους ή «πρεσβυτέρους» του έθνους Ισραήλ. (Έξοδ. 24:1, 9) Ο Ιωάννης, όμως, ήταν ένας «πρεσβύτερος» ή προχωρημένο στην ηλικία μέλος της Χριστιανικής εκκλησίας. Ήταν ένας ειδικός «πρεσβύτερος», διότι ήταν ένας από τους «δώδεκα αποστόλους του Αρνίου [Ιησού Χριστού],» οι οποίοι εχρησίμευσαν ως δώδεκα θεμέλια της Χριστιανικής εκκλησίας, ως δώδεκα θεμέλιοι λίθοι των τειχών της νέας Αγίας Πόλεως. (Αποκάλ. 21:14) Αλλ’ αυτοί οι στεφανωμένοι και ενθρονισμένοι «πρεσβύτεροι», τους οποίους είδε ο Ιωάννης να κάθωνται γύρω από τον θρόνο του Θεού δεν ήταν δυνατόν να εξεικονίζουν τους δώδεκα αποστόλους του Ιησού Χριστού, διότι ήσαν είκοσι τέσσερες τον αριθμόν, δηλαδή διπλάσιοι από τον αριθμό των δώδεκα αποστόλων.

18. Ποιους εκπροσωπούν οι είκοσι τέσσερες «πρεσβύτεροι»;

¹⁸ Στη συναγωγή του αρχαίου Ισραήλ οι «πρεσβύτεροι» ήσαν εκπρόσωποι ολοκλήρου της συναγωγής των Ισραηλιτών. Ομοίως από την εποχή του Ιωάννου οι Χριστιανοί «πρεσβύτεροι» εστάθησαν εκπρόσωποι ολοκλήρου της εκκλησίας των Χριστιανών ή πνευματικών Ισραηλιτών. Σύμφωνα μ’ αυτόν τον κανόνα, οι είκοσι τέσσερες «πρεσβύτεροι» που είναι ενθρονισμένοι γύρω από τον Θεό εξεικονίζουν ολόκληρη την εκκλησία των Χριστιανών, οι οποίοι αποδεικνύονται πιστοί μέχρι θανάτου και οι οποίοι ανταμείβονται με ανάστασι από τον θάνατο στη ζωή στον ουρανό και σ’ ένα θρόνο στην ουράνια βασιλεία του Θεού.a

19. Πόσο μεγάλη σε αριθμό γίνεται τελικά αυτή η εκκλησία, και ποιες υποσχέσεις είχε δώσει σ’ αυτή ο Ιησούς Χριστός;

¹⁹ Η εκκλησία αυτή των πιστών Χριστιανών, που αποκτούν την ουράνια ανταμοιβή, τελικά φθάνει στον αριθμό των 144.000, δηλαδή έξη χιλιάδες φορές είκοσι τέσσερα. Ο ίδιος ο Ιωάννης χρησιμοποιείται για να μας δώση αυτόν τον τελικό αριθμό τους, στην Αποκάλυψι 7:1-8· 14:1-5. Ο Ιωάννης εχρησιμοποιήθη για να διαβιβάση σ’ αυτούς τα αγγέλματα αυτά από τον δοξασμένο Ιησού Χριστό στον ουρανό: «Γίνου πιστός μέχρι θανάτου, και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής.» «Ο νικών, ούτος θέλει ενδυθή ιμάτια λευκά και δεν θέλω εξαλείψει το όνομα αυτού εκ του βιβλίου της ζωής, και θέλω ομολογήσει το όνομα αυτού ενώπιον του Πατρός μου, και ενώπιον των αγγέλων αυτού.» «Όστις νικά, θέλω δώσει εις αυτόν να καθίση μετ’ εμού εν τω θρόνω μου, καθώς και εγώ ενίκησα, και εκάθισα μετά του Πατρός μου εν τω θρόνω αυτού.» (Αποκάλ. 2:10· 3:5, 21) Τα όσα λέγουν και πράττουν αυτοί οι είκοσι τέσσερες «πρεσβύτεροι» σ’ αυτό το όραμα που εδόθη στον Ιωάννη αποτελούν μια επιπρόσθετη απόδειξι ότι συμβολίζουν τους 144.000, οι οποίοι συγκροτούν την τελική εκκλησία.

20. Είναι αυτοί «πρεσβύτεροι» σε χρόνια σχετικά με όλη την κτίσι, και τι ετοίμασε την οδό για την ενθρόνισί των ως ατόμων προχωρημένης ηλικίας;

²⁰ Πριν από χίλια εννεακόσια μόνο χρόνια άρχισε η Χριστιανική εκκλησία επάνω στη γη. Όσον αφορά την παρουσία μελών αυτής στον ουρανό, η παρουσία των στον ουρανό μπορούσε να χρονολογηθή μόνο μετά την ίδρυσι της βασιλείας του Θεού, για την οποία οι πιστοί Χριστιανοί προσηύχοντο στη διάρκεια όλων αυτών των αιώνων. Παρά τα γεγονότα αυτά, ο Θεός θεωρεί τα μέλη της εκκλησίας ως «πρεσβυτέρους» ή άτομα προχωρημένης ηλικίας σε σύγκρισι με όλα τα άλλα πλάσματα της νοητικής του κτίσεως στον ουρανό και στη γη. Είναι σαφές, λοιπόν, ότι δεν είναι τα χρόνια της πραγματικής ζωής των μελών της εκκλησίας, αλλά η πρόοδός των σε γνώσι, σε επίσημη εκπαίδευσι και σε πιστή θεοσέβεια που ετοίμασε την οδό για να ενδυθούν λευκά ιμάτια, να στεφανωθούν και να ενθρονισθούν ως «πρεσβύτεροι» γύρω από τον θρόνο του Θεού.

21. Πώς εξελέγησαν να είναι «πρεσβύτεροι» στην παρουσία του Θεού;

²¹ Πώς αυτοί εξελέγησαν να είναι «πρεσβύτεροι» στην παρουσία του Θεού; Ασφαλώς αυτό δεν έγινε με δημοκρατική εκλογή που διεξήχθη από κανένα έθνος ή λαό επάνω στη γη, στην ανατολή ή στη δύσι. Έγινε από τον ίδιο τον Θεό, διότι ο Θεός δεν βλέπει με τον τρόπο που βλέπει ένας άνθρωπος ή ένα έθνος, αλλά με τους δικούς του κανόνες ο Θεός εκλέγει ποιος πρέπει να λάβη μια θέσι στον άμεσο κύκλο του. Οι συμβολικοί, λοιπόν, αυτοί «πρεσβύτεροι» εκλέγονται θεοκρατικώς, από την «εκ των άνω» υπέρτατη θέσι εξουσίας, και όχι από τους ανθρώπους που είναι κάτω στη γη.

22. Έχει μήπως ο Θεός μια Γερουσία, και ως τι έχουν την τιμή να υπηρετούν οι είκοσι τέσσερες πρεσβύτεροι;

²² Επειδή ο Θεός περιβάλλεται από ένα κύκλο είκοσι τεσσάρων συμβολικών πρεσβυτέρων, μήπως αυτό σημαίνει ότι έχει κάτι που θα μπορούσε να ονομασθή Γερουσία, ένα στενό Συμβούλιο ουρανίων αξιωματούχων τους οποίους καλεί σε συμβούλιο και λαμβάνει συμβουλές, ζητώντας τη γνώμη των κι ενεργώντας κατά τη γνώμη ή ψήφο της πλειοψηφίας; Όχι· διότι αυτός είναι πάνσοφος. Δεν έχει ανάγκη της συμβουλής κανενός από τα πλάσματά του. Ο προφήτης Ησαΐας ορθώς ερώτησε για τον μέγαν αυτόν Δημιουργό: «Τις εστάθμισε το πνεύμα του Ιεχωβά, ή έγινε σύμβουλος αυτού, και εδίδαξεν αυτόν; Μετά τίνος συνεβουλεύθη, και τις εσυνέτισεν αυτόν, και εδίδαξεν αυτόν την οδόν της κρίσεως, και παρέδωκεν εις αυτόν επιστήμην και έδειξεν εις αυτόν την οδόν της συνέσεως; Ιδού, τα έθνη είναι ως ρανίς από κάδου, και λογίζονται ως η λεπτή σκόνη της πλάστιγγος.» (Ησ. 40:13-15) Όσοι αποτελούν τη Χριστιανική εκκλησία, που εκπροσωπείται από τους είκοσι τέσσερες «πρεσβυτέρους», έχουν, συνεπώς, την τιμή να υπηρετούν ως πρώτιστοι ουράνιοι αξιωματούχοι του Παλαιού των Ημερών, του Δημιουργού.

23. Σύμφωνα με τα πράγματα που ήσαν ενώπιον του Θεού και των «πρεσβυτέρων», για ποιου είδους το εσωτερικό έγινε υπαινιγμός στον Ιωάννη;

²³ Στο όραμα που εδόθη στον Ιωάννη, ο Θεός και οι είκοσι τέσσερες «πρεσβύτεροι» του ενεθρονίσθησαν σε μια θέσι όπως το εσωτερικό του ναού της λατρείας στην αρχαία πόλι της Ιερουσαλήμ. Από την περιγραφή που δίδεται στη Γραφή, ο Ιωάννης εγνώριζε ότι υπήρχαν δέκα χρυσοί λυχνοστάται στο διαμέρισμα των αγίων του ναού που είχε οικοδομήσει ο Βασιλεύς Σολομών πριν από χίλια χρόνια. Πέντε λυχνοστάται ήσαν στα δεξιά και πέντε στ’ αριστερά πριν από το ενδότατο διαμέρισμα ή Άγια των Αγίων. Στην αυλή του ναού υπήρχε, επίσης, μια μεγάλη χάλκινη λεκάνη ύδατος, τόσο μεγάλη ώστε εκαλείτο θάλασσα. (1 Βασ. 7:23-26, 44, 49) Με το νερό της οι ιερείς έπλεναν τα χέρια τους ή τις θυσίες.

24. Πώς διέφερε εδώ η ενθρόνισις του Θεού από ό,τι συνέβαινε στον αρχαίο ναό του Βασιλέως Σολομώντος,

²⁴ Σχετικά με τον θρόνον του Θεού ο Ιωάννης λέγει: «Και εκ του θρόνου εξήρχοντο αστραπαί και βρονταί και φωναί. Και ήσαν επτά λαμπάδες πυρός καιόμεναι έμπροσθεν του θρόνου, αίτινες είναι τα επτά πνεύματα του Θεού. Και έμπροσθεν του θρόνου ήτο θάλασσα υαλίνη, ομοία με κρύσταλλον.» Στον αρχαίο ναό του Βασιλέως Σολομώντος ο Θεός δεν εκάθητο ενθρονισμένος στα Άγια των Αγίων, αλλ’ υπήρχε ένα θαυματουργικό φως που περιίπτατο υπεράνω της ιεράς χρυσής κιβωτού που περιείχε τις δύο, λίθινες πλάκες επάνω στις οποίες ο δάκτυλος του Θεού είχε γράψει τις Δέκα Εντολές. Εν τούτοις, στο όραμα που εδόθη στον Ιωάννη, ο Θεός παρουσιάζεται ως να κάθεται ενθρονισμένος στον ουράνιο ναό του.

25. Όπως εξεικονίσθη από ό,τι είδε και άκουσε ο Ιωάννης, ποια πράγματα εκπηγάζουν από τον θρόνο του Θεού;

²⁵ Οι αστραπές που εξήρχοντο από τον θρόνο του υπενθύμιζαν κατάλληλα στον Ιωάννην ότι «ο Θεός είναι φως.» Στη δημιουργία της γης Αυτός ήταν Εκείνος που είπε: «Γενηθήτω φως.» (1 Ιωάν. 1:5· Γέν. 1:3) Από τη δύναμί του εκπηγάζουν όχι μόνο οι πραγματικές αστραπές αλλά και όλες οι εκλάμψεις της διαφωτίσεως, της γνώσεως, της νοήσεως και της σοφίας προς τα πλάσματά του στον ουρανό και στη γη. Από τον καθήμενο επάνω στον θείο θρόνο προέρχεται η δύναμις της φωνής, καθώς και τα ηχητικά κύματα που παράγονται από τα όργανα του λόγου, ειδικώς δε τα θεία αγγέλματα που φέρονται δια της φωνής. Ενίοτε τα θεία αγγέλματα βροντούν με την επιβλητικότητά των και με την απαγγελία κρίσεως εναντίον των εχθρών Του. «Ο Θεός της δόξης βροντά.» (Ψαλμ. 29:3) Οι προφητείες του περί μελλόντων πραγμάτων προείπαν για την έλευσί του στον μεγάλο πνευματικό του ναό για τον σκοπό του να κρίνη τους ανθρώπους.—Μαλαχ. 3:1.

26. Τι σημαίνουν οι «επτά λαμπάδες πυρός» και γιατί πρέπει να καίουν ενώπιον αυτού;

²⁶ Το πνεύμα ή ενεργός δύναμις του Θεού είναι αόρατο στα ανθρώπινα μάτια, αλλά μπορεί να κάνη τα πλάσματα να κινούνται και να εργάζωνται. Μπορεί να παραγάγη αποτελέσματα, που μπορούν να τα ιδούν τα ασθενή μας μάτια και να τα συλλάβουν οι άλλες μας αισθήσεις. Με το πνεύμα ή ενεργό του δύναμι ο Θεός μπορεί να προκαλέση διαφώτισι, αποκαλύπτοντας πράγματα, τα οποία η συνήθης ανθρώπινη διάνοια δεν θα μπορούσε να σκεφθή ή νοήση, η δε αποκάλυψίς των γίνεται με φως το οποίον χύνεται επάνω σε μυστήρια κρυμμένα από πολύν καιρό. Το πνεύμα του είναι όμοιο με «επτά λαμπάδες πυρός» που καίουν ενώπιον του Θεού στον ουράνιό του ναό, όχι για να του δώσουν φως αλλά για να κάνουν τα πράγματα που φέγγουν για κείνους που έρχονται στην παρουσία του. Οι επτά εκείνες λαμπάδες πυρός, λέγει ο Ιωάννης, «είναι τα επτά πνεύματα του Θεού.» Όχι ότι νοούνται επτά πνευματικά πρόσωπα με τα επτά αυτά πνεύματα, αλλ’ ότι το πνεύμα ή ενεργός δύναμις του Θεού πρέπει να θεωρήται κατά επταπλούν τρόπον. Επειδή το επτά είναι ο αριθμός της Γραφής που παριστάνει πνευματική πληρότητα ή τελειότητα, τα επτά πνεύματα σημαίνουν την πλήρη πληρότητα του πνεύματος του Θεού. Είναι η πλήρως απαιτούμενη ποσότης του πνεύματός του ή ενεργού του δυνάμεως που χρησιμοποιεί για να διαφωτίση εκείνους που τον υπηρετούν στον πνευματικό του ναό. Με τη σειρά τους, οι πεφωτισμένοι αυτοί αντανακλούν το πνευματικό φως σε άλλα πλάσματα για να φέρουν σ’ αυτά μια γνώσι της αληθείας του Θεού.

27. Επάνω σε τι έχυναν το φως των εκείνες οι επτά λυχνίες και τι εξεικονίζει αυτά το γεγονός;

²⁷ Οι επτά εκείνες συμβολικές λαμπάδες πυρός πρέπει να έχουν επιχύσει το φως των στην ‘υαλίνην θάλασσαν, την ομοίαν με κρύσταλλον,’ στην οποίαν οι ιερείς μπορούσαν να πλυθούν. Έτσι, και το επταπλάσιο πνεύμα του Θεού εργάζεται μόνο μέσω μιας οργανώσεως, ή ομάδος πλασμάτων, η οποία είναι καθαρή στα όμματά του. Το πνεύμα του ενεργεί μέσω μιας καθαρισμένης οργανώσεως και βοηθεί τα μέλη να τηρούν καθαρή την οργάνωσι και τις προσφορές της στον Θεό. Θυμηθήτε ότι η μεγάλη «θάλασσα» του ναού του Βασιλέως Σολομώντος μπορούσε να χωρέση περίπου 19.600 γαλλόνια νερό και ήταν «δια να νίπτωνται εν αυτή οι ιερείς.» (2 Χρον. 4:2-6) Όπως το καθαρό νερό, έτσι και η αλήθεια του Θεού είναι καθαριστική και εξαγνιστική με τη δύναμί της. Όσοι γίνονται δεκτοί στην παρουσία του Θεού, όπως οι είκοσι τέσσερες πρεσβύτεροι, χρειάζονται αυτό το ύδωρ της αληθείας για να διεξάγουν τα ιερατικά τους καθήκοντα «ευπροσδέκτως» από τον Θεό και για το καλό όλων των ανθρώπων αγαθής διαθέσεως. Σύμφωνα με αυτή την εικόνα, η εκκλησία των 144.000 πιστών ακολούθων του Ιησού Χριστού θεωρείται ως να λαμβάνη απ’ αυτόν ένα καθαρισμό «με το λουτρόν του ύδατος δια του λόγου· δια να παραστήση αυτήν εις εαυτόν ένδοξον εκκλησίαν, μη έχουσαν κηλίδα, ή ρυτίδα, ή τι των τοιούτων, αλλά δια να ήναι αγία και άμωμος.» (Εφεσ. 5:25-27) Ο Θεός παραδέχεται τη θρησκευτική καθαρότητα. Έχει πλησίον του ό,τι είναι καθαρόν.

(Ακολουθεί)

[Υποσημειώσεις]