Οι Χριστιανοί Πάντοτε Παρεξηγούνται

Τα παράπονα που διατυπώνονται εναντίον των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά περί του ότι αυτοί δεν ενώνονται σε δημοφιλείς αγαθοεργούς κινήσεις έχουν μια γνωστή απήχησι σ’ εκείνους που γνωρίζουν την ιστορία της πρώτης Χριστιανοσύνης. Έτσι, ο αντιχριστιανικός συγγραφεύς του δευτέρου αιώνος Κέλσος «τους εκλιπαρούσε να βοηθήσουν τον Αυτοκράτορα [Μάρκον Αυρήλιον] στο δύσκολο έργον του να σώση τον κόσμο. Ας βγουν από την ιδιοτελή τους απομόνωσι, ας βοηθήσουν τα συμβούλιά του, και ακόμη ας ενταχθούν στα στρατεύματά του ως αξιωματικοί.» Ναι, όπως γίνεται και σήμερα με τους αφιερωμένους Χριστιανούς, και οι Χριστιανοί της τότε εποχής, του δευτέρου αιώνος, δεν ήσαν λαοφιλείς, διότι «ηρνούντο να λάβουν μέρος σ’ ένα σχέδιο που εθεωρείτο ζωτικό για τα συμφέροντα του πολιτισμού.»—Ευσέβιος της Καισαρείας, Φόουκς—Τζάκσον.